നാരായണീയം/ദശകം തൊണ്ണൂറ്റിയൊന്ന്

നാരായണീയം
രചന:മേല്പത്തൂർ നാരായണഭട്ടതിരി
ദശകം തൊണ്ണൂറ്റിയൊന്ന്

ഭക്തിമഹത്വം


നാരായണീയം
ദശകങ്ങൾ











<poem>

91.1 ശ്രീകൃഷ്ണ ത്വത്പദോപാസനമഭയതമം ബദ്ധമിഥ്യാർത്ഥദൃഷ്ടേ- ഋമർത്യസ്യാർതസ്യ മന്യേ വ്യപസരതി ഭയം യേന സർവാത്മനൈവ യത്താവത്ത്വത്പ്രണീതാനിഹ ഭജനവിധീനാസ്ഥിതോ മോഹമാർഗേ ധാവന്നപ്യാവൃതാക്ഷഃ സ്ഖലതി ന കുഹചിദ്ദേവദേവാഖിലാത്മൻ

91.2 ഭൂമൻ കായേന വാചാ മുഹുരപി മനസാ ത്വദ്ബലപ്രേരിതാത്മാ യദ്യത്കുർവേ സമസ്തം തദിഹ പരതരേ ത്വയ്യസാവർപയാമി ജാത്യാപീഹ ശ്വപാകസ്ത്വയി നിഹിതമനഃ കർമവാഗിന്ദ്രിയാർത്ഥ- പ്രാണോ വിശ്വം പുനീതേ ന തു വിമുഖമനാസ്ത്വത്പദാദ്വിപ്രവര്യഃ

91.3 ഭീതിർനാമ ദ്വിതീയാദ്ഭവതി നനു മനഃകൽപിതം ച ദ്വിതീയം തേനൈക്യാഭ്യാസശീലോ ഹൃദയമിഹ യഥാശക്തി ബുദ്ധ്യാ നിരുന്ധ്യാം മായാവിദ്ധേ തു തസ്മിൻപുനരപി ന തഥാ ഭാതി മായാധിനാഥം തം ത്വാം ഭക്ത്യാ മഹത്യാ സതതമനുഭജന്നീശ ഭീതിം വിജഹ്യാം

91.4 ഭക്തേരുത്പത്തിവൃദ്ധീ തവ ചരണജുഷം സംഗമേനൈവ പുംസാ- മാസാദ്യേ പുണ്യഭാജാം ശ്രിയ ഇവ ജഗതി ശ്രീമതാം സംഗമേന തത്സംഗോ ദേവ ഭൂയാന്മമ ഖലു സതതം തന്മുഖാദുന്മിഷദ്ഭി- സ്ത്വന്മാഹാത്മ്യപ്രകാരൈർഭവതി ച സുദൃഢാ ഭക്തിരുദ്ധൂതപാപാ

91.5 ശ്രേയോമാർഗേഷു ഭക്താവധികബഹുമതിർജന്മകർമാണി ഭൂയോ ഗായങ്ക്ഷേമാണി നാമാന്യപി തദുഭയതഃ പ്രദ്രുതം പ്രദ്രുതാത്മാ ഉദ്യദ്ധാസഃ കദചിത്കുഹാചിദപി രുദങ്ക്വാപി ഗർജൻപ്രഗായ- ന്നുന്മാദീവ പ്രനൃത്യന്നയി കുരു കരുണാം ലോകബാഹ്യശ്ചരേയം

91.6 ഭൂതാന്യേതാനി ഭൂതാത്മകമപി സകലം പക്ഷിമത്സ്യാന്മൃഗാദീൻ മർത്യാന്മിത്രാണി ശത്രൂനപി യമിതമതിസ്ത്വന്മയാന്യാനമാനി ത്വത്സേവായാം ഹി സിധ്യേന്മമ തവ കൃപയാ ഭക്തിദാർഢ്യം വിരാഗ- സ്ത്വത്തത്ത്വസ്യാവബോധോƒപി ച ഭുവനപതേ യത്നഭേദം വിനൈവ

91.7 നോ മുഹ്യങ്ക്ഷുത്തൃഡാദ്യൈർഭവസരണിഭവൈസ്ത്വന്നിലീനാശയത്വാ- ച്ചിന്താസാതത്യശാലീ നിമിഷലവമപി ത്വത്പദാദപ്രകമ്പഃ ഇഷ്ടാനിഷ്ടേഷു തുഷ്ടിവ്യസനവിരഹിതോ മായികത്വാവബോധാ- ജ്ജ്യോത്സ്നാഭിസ്ത്വന്നഖേന്ദോരധികശിശിരിതേനാത്മനാ സഞ്ചരേയം

91.8 ഭൂതേഷ്വേഷു ത്വദൈക്യസ്മൃതിസമധിഗതൗ നാധികാരോƒധുനാ ചേത്‌ ത്വത്പ്രേമ ത്വത്കമൈത്രീ ജഡമതിഷു കൃപാ ദ്വിട്സു ഭൂയാദുപേക്ഷാ അർചായാം വാ സമർചാകുതുകമുരുതരശ്രദ്ധയാ വർദ്ധതാം മേ ത്വത്സംസേവീ തഥാപി ദ്രുതമുപലഭതേ ഭക്തലോകോത്തമത്വം

91.9 ആവൃത്യ ത്വത്സ്വരൂപം ക്ഷിതിജലമരുദാദ്യാത്മനാ വിക്ഷിപന്തീ ജീവാൻഭൂയിഷ്ഠകർമാവലിവിവശഗതീൻ ദുഃഖജാലേ ക്ഷിപന്തീ ത്വന്മായാ മാഭിഭൂന്മാമയി ഭുവനപതേ കൽപതേ തത്പ്രശാന്ത്യൈ ത്വത്പാദേ ഭക്തിരേവേത്യവദദയി വിഭോ സിദ്ധയോഗീ പ്രബുദ്ധഃ

91.10 ദുഃഖാന്യാലോക്യ ജന്തുഷ്വലമുദിതവിവേകോƒഹമാചാര്യവര്യാ- ല്ലബ്ധ്വാ ത്വദ്രൂപതത്ത്വം ഗുണചരിതകഥാദ്യുദ്ഭവത്ഭക്തിഭൂമാ മായാമേനാം തരിത്വാ പരമസുഖമയേ ത്വത്പദേ മോദിതാഹേ തസ്യായം പൂർവരംഗഃ പവനപുരപതേ നാശയാശേഷരോഗാൻ