നിനക്കായെൻ ജീവനെ മരക്കുരിശ്ശിൽ

    ചെഞ്ചുരുട്ടി ആദിതാളം
          പല്ലവി
നിനക്കാ-യെൻ ജീവനെ മര-
ക്കുരിശ്ശിൽ വെടിഞ്ഞെൻ മകനേ!

           അനുപല്ലവി
ദിനവും ഇതിനെ മറന്നു ഭൂവി നീ
വസിപ്പതെന്തു കണ്മണിയെ

1.വെടിഞ്ഞു ഞാനെന്റെ പരമമോദങ്ങ
  ളഖിലവും നിന്നെ കരുതി- നിന്റെ
  കഠിന പാപത്തെ ചുമന്നൊഴിപ്പതി-
  നടിമ വേഷം ഞാനെടുത്തു

2.പരമ താതന്റെ തിരുമുമ്പാകെ നിൻ
  ദുരിതഭാരത്തെ ചുമന്നും കൊണ്ടു
  പരവശനായി തളർന്നെൻ വിയർപ്പു
  ചോരത്തുള്ളി പോലോഴുകി

3.പെരിയൊരുകുരിശ്ശെടുത്തു കൊണ്ടു ഞാൻ
  കയറി കാൽവറി മുകളിൽ- ഉടൻ
  കരുത്തെഴുന്നവർ പിടിച്ചിഴച്ചെന്നെ
  കിടത്തി വൻ കുരിശ്ശതിന്മേൽ

4.വലിച്ചു കാൽകരം പഴുതിണയാക്കി
  പിടിച്ചിരുമ്പാണി ചെലുത്തി- ഒട്ടും
  അലിവില്ലതടി-ച്ചിറക്കിയെൻ രക്തം
  തെറിപ്പിച്ചെന്റെ കണ്മണിയെ

5.പരമദാഹവും വിവശതയും കൊ-
   ണ്ടധികം തളർന്ന എന്റെ- നാവു
  വരണ്ടു വെള്ളത്തി-ന്നിരന്ന നേരത്തു
  തരുന്നതെന്തു നീ കാൺക

6.കരുണയില്ലാത്ത പടയാളി ഒരു
  പെരിയകുന്തമ-ങ്ങെടുത്തു- കുത്തി
  തുറന്നെൻ ചങ്കിനെ അതിൽ നിന്നൊഴുകി
  ജലവും രക്തവും ഉടനെ

7.ഒരിക്കലും എന്റെ പരമസ്നേഹത്തെ
  മറക്കാമൊ നിന-ക്കോർത്താൽ-നിന്മേൽ
  കരളലിഞ്ഞു ഞാൻ ഇവ സകലവും
  സഹിച്ചെൻ ജീവനെ വെടിഞ്ഞു