൭൩
അദ്ധ്യായം ൧൪
ടങ്ങിയിരിക്കണം അല്ലെങ്കിൽ നമ്പൂരിമാർക്ക് ഈവകയിലു
ളള നല്ല ഗ്രനഥങ്ങളെ അന്യർക്കു് ക്കിട്ടുവാനിടയാകരുതെന്നുളള
വിചാരമുണ്ടായതായിരിക്കണം.ഈ സംഗതികളിലായിരിക്കാം
മലയാളത്തിൽ മന്ത്രവാദപ്രചാരത്തിന്നു വിഘാതം നേരിട്ടിട്ടു
ളളതെന്നു സംശയിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഹിന്തുക്കുളുടെ ഇട
യിൽ പഴയ സൽഗ്രന്ഥങ്ങളില്ലാതായി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഇ
തിന്നു കാരണം
അവരുടെ സ്വാർത്ഥപ്രതിപത്തി ഒന്നുമാത്രമാ
ണ്. മാന്ത്രികഗ്രന്ഥങ്ങൾ ഉത്തരഇന്ത്യയിലാണ് അധികം പ്ര
ചാരത്തിലിരിക്കുന്നത്.
ശങ്കരാ ചാര്യയ്യസ്വാമികൾ ഈവിഷയത്തിൽ 'മന്ത്രസമുച്ച
യം, തന്ത്രസമുച്ചയം' എന്ന രണ്ടുഗ്രന്ഥങ്ങളുണ്ടാക്കീട്ടുണ്ട്. പി ന്നേയും കേരളത്തിലെ പുരാതനമന്ത്രവാദികൾ പലരും പല മന്ത്രവാദഗ്രന്ഥങ്ങളെ നിർമ്മിച്ചിട്ടുണ്ടായിരിക്കണം. ഇന്നും മ ലയാളരാജ്യത്തു "മന്ത്രസാരം, പ്രപഞ്ചസാരം, പ്രയോഗസാരം, മന്ത്രകല്പസമുച്ചയം,യന്ത്രചൂഡാമണി,യന്ത്രചിന്താമണി,മന്ത്ര കല്പചിന്തമണി" മുതലായി അപൂർവം ചില മന്ത്രവാദ ഗ്രന്ഥങ്ങളു ണ്ടെന്നറിയുന്നത് ഇതിന്നു മതിയായ ലക്ഷ്യമാണല്ലൊ. ഇക്കാല ത്തു കേരളത്തിൽ പദ്യഗദ്യകൃത്യുക്കൾ ധാരാളം ഉണ്ടെങ്കിലും, ആ രുംതന്നെ ഈവിഷയത്തിൽ ഗ്രന്ഥമെഴുതി കാണുന്നില്ല.ഇതു കൊണ്ട് ഈ നവീനകാലത്തു ജനങ്ങൾക്കു മന്ത്രവാദത്തിൽ താ ല്പര്യംവും വിശ്വസവും കുറഞ്ഞിട്ടുണ്ടെന്നാണ് വിചാരിക്കേണ്ട ത്. ഇപ്പോഴുളള മാന്ത്രികഗ്രന്ഥങ്ങളെ പരിശോധികുന്നതാ യാൽ ആ വക ഗ്രന്ഥങ്ങൾ മിക്കതും പദ്യത്തിലായിക്കാണുന്ന സ്ഥിതിക്ക് ആദ്യമേതന്നെ മന്ത്രവാദഗ്രന്ഥങ്ങൾ പദ്യത്തിലായി രിന്നിരിക്കേണമെന്നാണ് വിചാരിക്കേണ്ടത്.
ശുദ്രർക്കു മന്ത്രവാദകർമ്മം അല്പം അറിയാറായതിന്നുശേഷ
മാണ് കണിയാൻ,വേലൻ,പാണൻ,പറയൻ എന്നിവർക്ക്
൧൦
ഈ താൾ വിക്കിഗ്രന്ഥശാല ഡിജിറ്റൈസേഷൻ മത്സരം 2014-ന്റെ ഭാഗമായി സ്കൂൾ ഐടി ക്ലബ്ബിലെ വിദ്യാർഥികൾ നിർമ്മിച്ചതാണ്.
