ഈ താളിൽ തെറ്റുതിരുത്തൽ വായന ഉണ്ടായിട്ടില്ല

സജ്ജനസഭ


ഉപയോഗപ്പെടുവാനാക്കരുതെന്നു കരുതു മനുഷ്യരുടെ മനസ്സു ചൊല്ലേണ്ടതു അത്യ ന്ന സ്വാ൪ത്ഥതല്പരന്മാരുടെ യോഗഠ ഒരു ന്താവശ്യമാണ്. പരിഷ്കാരിയാണെന്നറി സഭയായിത്തീരുന്നതല്ലെന്നുഠ,ഒരു സഭയുടെ യിയ്ക്കാനോ കീ൪ത്തിക്കോ മറ്റോ ആയി സ പൂ൪ണ്ണോദ്ദേശഠ അതിൽനിന്നു സിദ്ധിയക്കുന്ന ഭയിൽ പ്രവേശിച്ചാ പോരാ. ജ്ഞാനാ തല്ലെന്നും, ആവക യോഗങളിൽ പ്രവേ സ ദ്യത്തിന്നുദ ഗിപ്പാനിതു നല്ലൊരു ശിയക്കുന്നതുകൊണ്ടു യാതൊരു പഃയോജനമു മാ൪ഗ്ഗമാണെന്നു മനഃപൂ൪വ്വനായി കരുതിക്കൊ ണ്ടാകുന്നതല്ലെന്നും സ​​​​ഠശയരഹിതമായ ണ്ടുതന്നെ ഒരുസഭയിൽ പ്രഃവശിച്ചാലേ സഠഗതിതന്നെ. ഗുണമുള്ളു. സജ്ജനസഭയിൽനിന്നല്ലാതെ

                                                              ആ  ലാഭം കിട്ടുന്നതുമല്ല.

സജ്ജനസമുദായത്തിൽ ദു൪ജ്ജനങൽ പൂ൪വ്വകാലങ്ങളിൽ ജനങ്ങൾക്കു ഇഹ ചേ൪ന്നാൽ വല്ല ഗുണവുഠ കിട്ടുമോയെന്നാ പരങ്ങളിൽ പുരുഷാ൪ത്ഥങ്ങളുണ്ടായിട്ടുള്ളതു ണ് സഠശയിയക്കുന്നതെങ്കിൽ കാചഃകാ സഭ നിമിത്തമാണെന്നു പുരാണങ്ങൾ മൂ

നസഠസ൪ഗ്ഗാൽ   ധത്തേമാരതികീഠദൃുതിഠ          ലം നാമിന്നുമറിയുണ്ടല്ലോ.  മനുഷ്യ൪

തഥാസൽസന്നിധാനേന മൂഃ൪ഖപായാതിങപ്ര പലവിധ പ്രാരബ്ധക൪മ്മങ്ങളിൽ നിരതന്മാ വീണതാഠ എന്നുള്ളതുകൊണ്ടു സജ്ജന രായിരിക്കുന്നതിനാലും, വിദ്വാന്മാരായ മ സഹവാസത്താൽ മൂ൪ഖനുഠ നിപുണതയെ ഹാന്മാ൪ അങ്ങുമിങ്ങുമായി പല സ്ഥലങ്ങ പ്രാപിയക്കുന്നതാണെന്നു തെളിയുന്നുണ്ടല്ലോ. ളിൽ അധിവസിക്കുന്നതുകൊണ്ടും, അവരു പക്ഷെ ചിരകാലസഹവാസത്താലെ അ ടെ മനസ്സി ഓരോ കാലങ്ങളിൽ നാനാ തു സാധിയക്കയുള്ളു.ബുദ്ധിമാന്മാരുടെ ജീവ പ്രകാരണ അങ്കുരിയ്ക്കുന്ന പലേ വിശേഷ കാലഠ കാവൃശാസാദിവിനോദങളാലാണ സംഗതികളെ ഒരു സമുദായം കൂടുന്നതിൽ ല്ലോ കഴിച്ചുകുട്ടുന്നത്.പാമരന്മാ൪ നാ വെച്ചല്ലാതെ നമുക്ക് എളുപ്പത്തിൽ അറിവാ യാട്ടു, ചൂതുകളി, സീസേവ,മദ്യപാനം, ൯ കഴിയുന്നതല്ലല്ലോ. അറിവുള്ളവ൪ക്കുംകൂടി കലഹം, ഉറക്കം ഏന്നിതൃാദികളാലും അ പണ്ഡിതസഭിപ്രവേശനത്താലാണ് അവ വരുടെ ജീവദശയെ കഴിച്ചുകുട്ടുന്നു.അതു രുടെ ഓ൪മ്മയി ഇരിക്കുന്ന സാംഗത്യാസാം കൊണ്ട് ഇക്കൂട്ടരുടെ സഹവാസം യാതൊ ഗത്യങ്ങളുടെ ഗുണാഗുണവിവേചനത്തി രുത്ത൪ക്കും ഗുണപ്രദമായി വരികയില്ല. ന്നും അഭിവ‌്‌ൃദ്ധിയും മറ്റും സംഗതിവരു

    ധ൪മ്മാധ൪മ്മങളെ വിവേചിച്ചറിഞ്ഞു               ത്തുന്നത്. മനുഷ്യബുദ്ധുയ്ക്കു,     പ്രായേണ

അവരവരുടെ മതാചാരങൾക്കു പിഴപ ഭ മവും പ്രമാദവും സഹജങ്ങളായിരിയ്ക്കെ, ററാതെ പ്രവൃത്തികൾ ചെയേണമെന്നുളള മനുഷ്യ൪ക്ക് എത്രതന്നെ പഠിപ്പുണ്ടായിരു താണല്ലോ മനുഷൃരുടെ മുറ.ഇതിന്നു ന്നാലും തെറ്റായ ധാരണകളുണ്ടാകുന്നതു ആസ്ഥാനമായിട്ടുളളതു ശ്രുതീതിഹാസപു സാധാരണമാണല്ലോ. അതും സജ്ജന രാണങളുമാണല്ലോ.എന്നാൽ ഇവയെ സഭാപ്രവേശനത്താൽ നീങ്ങുന്നതാണ്. ല്ലാം പംിയക്കുകയെന്നത് എല്ലാവ൪ക്കും അത്ര ഈ സ്ഥിതിയ്ക്കും സത്തുക്കളായ വിദ്വാന്മാ സുസാദ്ധൃമല്ലാതിരിയെക്ക,സജ്ജനസഭയിൽ രുടെ സഭ ആവശ്യം ആവശ്യവും അതിൽ പ്രവേശിയക്കുന്നതിനാൽ ധ൪മ്മാധ൪മ്മവിവേച പ്രവേശിസ്ക്കന്നതു സ൪വ്വഗുണപ്രദവുമാണെ നഗുണം അനായാസേന ചിരാലെങ്കിലും ന്ന് ഏവരും ഐകകണ്ഠ്യേന സമ്മതിയ്ക്കു.

സാധിയക്കുന്നതുകൊണ്ട് അക്കാ൪യത്തിൽ മ










ഈ താൾ വിക്കിഗ്രന്ഥശാല ഡിജിറ്റൈസേഷൻ മത്സരം 2014-ന്റെ ഭാഗമായി സ്കൂൾ ഐടി ക്ലബ്ബിലെ വിദ്യാർഥികൾ നിർമ്മിച്ചതാണ്.

"https://ml.wikisource.org/w/index.php?title=താൾ:Mangalodhayam_Book-5_1912.pdf/407&oldid=164580" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്