മലനാട്ടിലെ കൊടുന്തമിഴായിരുന്ന ഭാഷ ഇപ്പോള്‍ നാം സംസാരിക്കുന്ന മലയാളമായിപ്പരിണമിക്കാനുള്ള നിമിത്തങ്ങളെയും സന്ദര്‍ഭങ്ങളെയും പ്രതിപാദിച്ചു തീര്‍ന്നു. ഇനി പുരാതനദശയ്ക്കും ആധുനികദശയ്ക്കും മദ്ധേ്യമദ്ധ്യേ പ്രകൃതഭാഷയ്ക്കു് ഏതേതു് അന്തരാളദശകള്‍ അല്ലെങ്കില്‍ ഘട്ടങ്ങള്‍ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടെന്നു് വിചാരണ ചെയ്യാം: ഒരു തേങ്ങ മണ്ണില്‍ കുഴിച്ചിട്ടാല്‍ അതു തെങ്ങായി കാച്ചുവരുംമുന്‍പേ അതിനു് പല അവസ്ഥകളും ഉണ്ടല്ലോ. നാമ്പു മുളച്ചു ഓല വിരിയുന്നതുവരെ ഒരു ഘട്ടം; ഓല വിരിഞ്ഞാല്‍ തടിവിരിയുന്നതു വരെ രണ്ടാം ഘട്ടം; തടി ആയാല്‍ കായ്ക്കുവാന്‍ തുടങ്ങും; ക്രമേണ മൂത്തു വലുതാകും എന്നല്ലാതെ പിന്നീടു് ആകൃതിഭേദത്തിനൊന്നും വകയില്ല. ഈ ദൃഷ്ടാന്തത്തില്‍ കാണുന്നതുപോലെ മലയാളഭാഷയ്ക്കും മൂന്നു മഹാദശകളെ കല്പിക്കാം: കൊല്ലവര്‍ഷാരംഭഘട്ടമായ ക്രിസ്ത്വബ്ദം 825 നു മേലേ മലയാളം ഒരു സ്വതന്ത്രഭാഷയുടെ നിലയില്‍ എത്തിയുള്ളു എന്നു് മുന്‍പുതന്നെ പ്രതിപാദിച്ചിട്ടുണ്ടു്. അതിനാല്‍ കൊല്ലവര്‍ഷാരംഭത്തിനു മുന്‍പുള്ള കാലത്തെ, മാതാവായ "തമിഴിന്റെ' അല്ലെങ്കില്‍ "മൂലദ്രാവിഡ ഭാഷയുടെ' ഗര്‍ഭത്തില്‍ വസിച്ചിരുന്ന കാലമായി ഗണിച്ചാല്‍ മതിയാകും. അക്കാലത്തു് ഉണ്ടായിട്ടുള്ള "പതിറ്റിപ്പത്ത്' മുതലായ കൃതികളെ തമിഴുഗ്രന്ഥങ്ങളായിട്ടാണല്ലോ ഇന്നും വിചാരിച്ചുപോരുന്നതു്. ആവക കൃതികള്‍ കേരളവാസികളാല്‍ നിര്‍മ്മിതങ്ങളാണെങ്കിലും തമിഴര്‍ അതുകളെ നമുക്കു വിട്ടുതരുകയും ഇല്ല. അതിനാല്‍ കൊടുന്തമിഴില്‍ എഴുതിയിട്ടുള്ള കൃതികളെപ്പറ്റി മലയാള ഭാഷാചരിത്രത്തിനു് ഒന്നും പറയുവാന്‍ അവകാശം ഇല്ല.
