"കേരളപാണിനീയം/പീഠിക/മലയാളദേശവും ഭാഷയും" എന്ന താളിന്റെ പതിപ്പുകൾ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം

സംവൃത്തെ ഒതു സ്വരമായി ഗണിക്കാറില്ല. കേവലമായ വ്യഞ്ജനത്തെ ഉച്ചരിച്ചു നിറുത്തുന്നതിനുള്ള അസൗകര്യം പരിഹരിപ്പാന്‍വേണ്ടി കൊടുക്കുന്ന ഒരു സ്വരലാഞ്ഛനയെന്നേ വ്യാകരണത്തില്‍ അതിനെ കല്‍പിച്ചിട്ടുള്ളു. അതിനാല്‍ മറ്റൊരു സ്വരം അടുത്തുവന്നാല്‍ ഇതു സര്‍വ്വത്ര ലോപിക്കും; ദ്വിത്വത്തിനും മറ്റും ഇതു നിമിത്തമാകുകയില്ല. തമിഴ്വ്യാകരണത്തിലാകട്ടെ മറ്റു സ്വരങ്ങള്‍ക്കൊപ്പം സംവൃതത്തിനും വില ഉണ്ടു്ഉണ്ട്. തമിഴ്മട്ടനുസരിച്ചു്തമിഴ്മട്ടനുസരിച്ച് "മുത്തുക്കുട', "മാട്ടുപ്പൊങ്കല്‍' ഇത്യാദി ചില ദ്വിത്വം വരുത്തിയിട്ടുള്ള പ്രയോഗങ്ങള്‍ ഇന്നും മലയാളത്തില്‍ അവശേഷിച്ചു കിടക്കുന്നുണ്ടു്കിടക്കുന്നുണ്ട്.

തമിഴു്തമിഴ് - മഴെ ഇലെ വിലെ ഉടെയ അടെന്താന്‍ എെന്ത്ഐന്ത്

ഒടുവിലത്തെ ഉദാഹരണംപോലെ അപൂര്‍വ്വമായി അന്ത്യമല്ലാത്ത എെകാരവും അകാരമായിത്തീരാറുണ്ടു്അകാരമായിത്തീരാറുണ്ട്. അ+അ+ഇ എന്നു മൂന്നു സ്വരം ചേര്‍ന്നുണ്ടായ സന്ധ്യക്ഷരമാകുന്നു "എെ'ഐ” കാരം എന്നാണു്എന്നാണ് സംസ്കൃതത്തില്‍ ഗണിക്കപ്പെടുന്നതു്ഗണിക്കപ്പെടുന്നത്. എന്നാല്‍ മലയാളത്തിനു തമിഴിലെ ഉച്ചാരണമാണു്ഉച്ചാരണമാണ് ആവശ്യം.

എന്ന നന്നൂല്‍സൂത്രത്തിന്റെ സ്വാരസ്യം നോക്കുമ്പോള്‍ എെഐ ഒൗഔ എന്ന സ്വരങ്ങളുടെ ഘടന ഇന്നവിധമെന്നു തെളിയുന്നു: