ഋഗ്വേദം/മണ്ഡലം 1/സൂക്തം 5

ഋഗ്വേദസൂക്തം ൧.൫

(ഋഷി മധു ച്ഛന്ദസ്,ദേവത ഇന്ദ്രൻ, ഛന്ദസ്സ് ഗായത്രി )

സംസ്കൃതം മൂലം ദേവനാഗരി ലിപിയിൽ	സംസ്കൃതം മൂലം മലയാളം ലിപിയിൽ	മലയാളത്തിൽ
आ त्वेता निषीदतेन्द्रमभि प्र गायत । सखाय स्तोमवाहसः ॥१॥	ആ ത്വേതാ നി ഷിദതേന്ദ്രമഭി പ്ര ഗായത । സഖായ സ്തോമവാഹസഃ ॥൧॥	ഹേ, ഇന്ദ്രനെ സ്തുതിക്കുന്ന മിത്രങ്ങളേ! ഇവിടെ വന്നിരിക്കുകയും ഇന്ദ്രൻറെ ഗുണഗണങ്ങളെ പാടിപ്പുകഴ്ത്തുകയും ചെയ്യുവിൻ.
पुरूतमं पुरूणामीशानं वार्याणाम् । इन्द्रं सोमे सचा सुते ॥२॥	പുരൂതമം പരൂണാമീശാനം വാര്യാണാം । ഇന്ദ്രം സോമേ സചാ സുതേ ॥൨॥	എല്ലാവരും ഒന്നായിച്ചേർന്ന് സോമരസം തയ്യാറാക്കുകയും ഇന്ദ്രനെ സ്തുതിക്കുകയും ചെയ്യുവിൻ.
स घा नो योग आ भुवत्स राये स पुरंध्याम् । गमद्वाजेभिरा स नः ॥३॥	സ ഘാ നോ യോഗ ആ ഭുവത്സരായേ സ പുരംധ്യാം । ഗമദ്വാജേഭിരാ സ നഃ ॥൨॥	ആ ഇന്ദ്രൻ ആവശ്യത്തിനുള്ള ധനവും സൽബുദ്ധിയും നമുക്കു നൽകുകയും തൻറെ വിഭിന്നങ്ങളായ ശക്തികളോടു കൂടി നമ്മെ സഹായിക്കുകയും ചെയ്യട്ടെ.
यस्य संस्थे न वृण्वते हरी समत्सु शत्रवः । तस्मा इन्द्राय गायत ॥४॥	യസ്യ സംസ്ഥേ ന വൃണവതേ ഹരി സമത്സു ശത്രവഃ । തസ്മാ ഇന്ദ്രായ ഗായത ॥൪॥	ആരുടെ അശ്വബദ്ധമായ രഥത്തിനുമുമ്പിൽ ശത്രുക്കൾക്കുറച്ചുനിൽക്കുവാൻ കഴിയാതിരിക്കുന്നുവോ, ആ ഇന്ദ്രൻറെ ഗീതം ഗാനം ചെയ്യുവിൻ.
सुतपाव्ने सुता इमे शुचयो यन्ति वीतये । सोमासो दध्याशिरः ॥५॥	സുതപാവ്നേ സുതാ ഇമേ ശുചയോ യന്തി വിതയേ । സാമാസോ ദധ്യാശിരഃ ॥൫॥	ഈ ശോധിതമായ സോമരസം, സോമപാനിയായ ഇന്ദ്രന് പാനം ചെയ്യുന്നതിനുവേണ്ടി സ്വതേ ലഭ്യമായിട്ടുള്ളതാണ്.
त्वं सुतस्य पीतये सद्यो वृद्धो अजायथाः । इन्द्र ज्यैष्ठ्याय सुक्रतो ॥६॥	ത്വം സുതസ്യ പിതയേ സദ്യോ വൃദ്ധോ അജായഥാഃ । ഇന്ദ്ര ജ്യൈഷ്ഠ്യായ സുക്രതോ ॥൬॥	ഹേ ഉത്തമക്രതുവായ ഇന്ദ്രാ! നീ സോമപാനം വഴി ഉന്നതനായിത്തീരുന്നതിന് സദാ തൽപ്പരനായിരിക്കുന്നു.
आ त्वा विशन्त्वाशवः सोमास इन्द्र गिर्वणः । शं ते सन्तु प्रचेतसे ॥७॥	ആ ത്വാ വിശന്ത്വാശവഃ സോമാസ ഇന്ദ്ര ഗിർവണഃ । ശം തേ സന്തു പ്രചേതസേ ॥൭॥	ഹേ, സ്തുത്വാ! ഈ സോമരസം നിൻറെ ശരീരത്തിൽ രമിക്കട്ടെ, നിനക്ക് പ്രസന്നത പ്രദാനം ചെയ്യട്ടെ. ജ്ഞാനികൾ നിനക്ക് സുഖദായകരാകട്ടെ.
त्वां स्तोमा अवीवृधन्त्वामुक्था शतक्रतो । त्वां वर्धन्तु नो गिरः ॥८॥	ത്വാം സ്തോമാ അവീവൃധന്ത്വാമുക്ഥാ ശതക്രതോ । ത്വാം വർധന്തു നോ ഗിരഃ ॥൮॥	ഹേ, ശതകർമ്മാവായ ഇന്ദ്രാ! നീ സ്തോമത്താലും മുക്ഥത്താലുമെന്നതുപോലെ എൻറെ സ്തോത്രമയങ്ങളായ ഈ വാണികളിൽക്കൂടി പ്രതിഷ്‌ടം പ്രാപിച്ച് വളരൂ.
अक्षितोतिः सनेदिमं वाजमिन्द्रः सहस्रिणम् । यस्मिन् विश्वानि पौंस्या ॥९॥	അക്ഷിതോതിഃ സനോദിമം വാജമിന്ദ്രഃ സഹസ്രിണം । യസ്മിൻ വിശ്വാനി പൌംസ്യാ ॥൯॥	യാതൊരുത്തൻറെ സാമർത്ഥ്യത്തിൽ ഒരിക്കലും കുറവുണ്ടാകാതിരിക്കുന്നുവോ, യാതൊരുത്തനിൽ എല്ലാ ശക്തികളുടെയും സമാവേശമുണ്ടായിരിക്കുന്നുവോ, ആ ഇന്ദ്രൻ ആയിരങ്ങളെ പരിപാലിക്കുവാനുള്ള സാമർത്ഥ്യം നമുക്കു പ്രദാനം ചെയ്യട്ടെ.
मा नो मर्ता अभि द्रुहन्तनूनामिन्द्र गिर्वणः । ईशानो यवया वधम् ॥१०॥	മാ നോ മർതാ അഭി ദ്രുഹന്തനൂനാമിന്ദ്ര ഗിർവണഃ । ഇശാനോ യവയാ വദം॥൧0॥	ഹേ, സ്തുത്യനായ ഇന്ദ്രാ! ഞങ്ങളുടെ ശരീരങ്ങൾ യാതൊരു ശത്രുക്കളും ഹിംസിക്കാതിരിക്കട്ടെ. ആർക്കും ഞങ്ങളെ ഹിംസിക്കുവാൻ സാധിക്കാതിരിക്കട്ടെ. നീ എല്ലാ പ്രകാരത്തിലും സമർത്ഥനാണ്.