<poem> ഇരുവശവുമിളച്ചിടാതിവണ്ണം തെരുതെരെ യോധരെയാജിദേവതയ്ക്കായ് തിരുതകൃതിയിൽ മത്സരിച്ചു തമ്മിൽ- ക്കുരുതികൊടുത്തു ഭടഗ്ര്യർ ഘോരഘോരം. 108
എരിയുമൊരു കടുത്ത കാട്ടുതീയിൽ-
ക്കരിയിലകൾക്കുസമം രണാങ്കണത്തിൽ
കരിഹയരഥപത്തിയുക്തസൈന്യം
വരിവരിയായ് വളരെപ്പതിച്ചൊടുങ്ങി. 109
കൊടിയൊരു പടയിത്തരത്തിലെത്തും-
പിടിയുമെഴാതെ കുറേക്കഴിഞ്ഞശേഷം
ഇടിവു പുരളിതൻപതിക്കു പറ്റും-
പടി ചില കാഴ്ചകൾ കാണുവാൻ തുടങ്ങി. 110
അധികമകമുലഞ്ഞു ശക്തി പോരാ-
ഞ്ഞധിസമരാവനി നിന്ന തൻബലത്തെ
വിധിവിധുരത പാർത്തുമബ്ബലാംഭോ-
നിധി നൃവരൻ വ്യസനംപെടാതെ കണ്ടു. 111
വെടിയുടലിനു പറ്റിടാതെ മുന്നിൽ-
ച്ചൊടിയൊടു ചാടിന കാട്ടുപോത്തുപോലെ
ഞൊടിയിടയിലിളാധിപന്റെ നേരേ
പടിമപെടും മുകിലൻ കുതിച്ചിടുന്നു. 112
അശനിഹൃദയനാമവന്റെ പാതി-
ശ്ശശധരചിഹ്നമിയന്ന വൈജയന്തി
ഭൃശമരിയുടെയർദ്ധകീർത്തിയെത്തൻ
വശഗതമാക്കിയപോലെ മിന്നിടുന്നു. 113
പിടിമുതൽ മുനയോളവും നിണത്തിൽ
ഝടിതി കുളിപ്പിനാശപൂണ്ട ഖഡ്ഗം
തടിയവനിളക്കിടുന്നു മേന്മേൽ-
ക്കൊടിയൊരു പേയുടെ നീണ്ട നാക്കുപോലെ 114
മഴയിലണയടിച്ചുടച്ചു പായും
പുഴയൊടു തുല്യമവന്റെ ഘോരസൈന്യം
അഴകിലെതിരിടുന്നു മുന്നിൽമുന്നിൽ-
ക്കഴലുകൾ വെച്ചു; തടുക്കുവോൻ പരേതൻ. 115
ദവദഹനനെ നേർക്കു കണ്ടു പിന്നിൽ-
ജ്ജവമൊടു മാറുമിളംമൃഗാളിപോലെ
അവനെയരികിലന്നു നോക്കിയയ്യോ!
നൃവരബലം പുറകോട്ടു നീങ്ങിടുന്നു. 116
