<poem>
തീർത്തു വിരിഞ്ചൻ വിഷാദവിഷവഹ്നി പേർത്തും ജ്വലിപ്പിപ്പൂ നാലുപാടും.
പൂരുഷർക്കുള്ള വിളയാട്ടുപണ്ടങ്ങൾ; പാരിൻ വെളിപ്പുറം മാത്രം കാണ്മോർ
ഹാ പരമാർത്ഥപ്രകൃതികൾ; വേഗത്തിൽ താപവും ഹർഷവും മാറി വായ്‌പോർ;--
മംഗല്യജീവിതസർവസ്വമെന്തുള്ളൂ ഞങ്ങൾക്കു മന്നിലപത്യമെന്ന്യേ?
സന്തതിയൊന്നല്ലോ സാധുക്കൾ ഞങ്ങൾക്കു ഹന്ത! തപസ്സിൻഫലപ്രകാണ്ഡം
മണ്ണിലുരുണ്ടുവരുന്ന മനോജ്ഞരാ- മുണ്ണിക്കിടാങ്ങൾതൻ പൂവൽമേനി
പുത്തൻ ചെഞ്ചായം പുരട്ടും പുടവയാൽ മുഗ്ദ്ധത ഞങ്ങൾക്കിരട്ടിക്കുന്നു.
പൈതലിൻ ശാഠ്യമിവർക്കു വിനോദനം; രോദനം നൂതനവീണാഗാനം;
ലീലാസന്താഡനം കല്പകപ്പൂവർഷം; ലാലാനിപാതം പയോഭിഷേകം.
നാളിൽ നാളിൽ ഞങ്ങളിങ്ങനേ ബാലരേ ലാളിച്ചും പോറ്റിയും നിർവിശങ്കം
ഏകാന്തസ്വപ്നസുഖാമൃതാസ്വാദത്താൽ- ക്കൈകാര്യം ചെയ്തു കഴിപ്പൂ കാലം
അങ്ങനേയുള്ളോരബല ഞാൻ-എന്നോടെ- ന്തിങ്ങനേ കാട്ടുവാൻ ദുഷ്ടദൈവം?
[1]ധൂമോർണ്ണേ! മച്ചി നീ; അല്ലെങ്കിൽ നിൻപതി- ക്കീ മേദുരാംഹസ്സിൽ കൈയറയ്ക്കും.
മായമയമിപ്രപഞ്ചം നിരന്തര- മാ,യാമയം നൽകി ഞാൻ വലഞ്ഞേൻ,
മായാത നൂതനകീർത്തി പുലർത്തിന മായാതനൂജ! തുണയ്ക്കണമേ!
എങ്ങീ നിരാശ്രയയായ വിധവ ഞാൻ?
എങ്ങീ ഹതദൈവവജ്രാഘാതം?
- ↑ ധർമ്മരാജാവിന്റെ പത്നി
