3.1 ഗ്രഹങ്ങളുടെ ദേവസങ്കൽപം
ഫലഭാഗ ജ്യോതിഷത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനം ഗ്രഹങ്ങളുടെ ദേവസങ്കൽപമാണ്. ജ്യോതിഷത്തിന്റെ ആരംഭകാലം തൊട്ടേ ഈ സങ്കൽപത്തിന്റെ അംശം അതിലുണ്ട്. ലോകത്തെല്ലായിടത്തും സൂര്യചന്ദ്രന്മാരെ ദേവന്മാരായാണ് കരുതിപ്പോന്നത്. ജീവന്റെ ദാതാവും സംരക്ഷകനുമായിരുന്നു സൂര്യൻ. ഇത്ര 'ചെറിയ' ഒരു വസ്തു ഇത്ര വിശാലമായ ഭൂമിക്കു മുഴുവനും വെളിച്ചവും ചൂടും നൽകുന്നത് പ്രാചീനരെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തി. ഉദയാസ്തമയങ്ങളുടെ കൃത്യതയും അയന ചലനങ്ങൾക്ക് ഋതുക്കളുമായുള്ള ബന്ധവും അവർക്കു മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയുന്നതിലപ്പുറമായിരുന്നു. അതുപോലെ വീടും വിളക്കുമില്ലാതെ കഴിഞ്ഞ കാലത്ത് ചന്ദ്രനും എന്തൊരുപകാരിയായിരുന്നു എന്ന് നമുക്കിന്ന് മനസ്സിലാക്കുക എളുപ്പമല്ല. വേലിയേറ്റം വഴി ചന്ദ്രൻ തന്റെ പ്രതാപവും വെളിവാക്കി. സ്ത്രീകളുടെ ആർത്തവവും വാവും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം നിമിത്തമാകാം, ചന്ദ്രൻ ലോകത്തെല്ലായിടത്തും ഉൽപാദനത്തിന്റെയും (സന്താന ഉൽപാദനവും കാർഷിക ഉൽപാദനവും ഇതിൽ പെടും) സമൃദ്ധിയുടെയും ദേവിയോ ദേവനോ ആയി ആരാധിക്കപ്പെട്ടു. പല പ്രാചീന സമൂഹങ്ങളിലും ചന്ദ്രന് സൂര്യനേക്കാൾ പോലും പ്രാധാന്യം കൈവന്നു. അമാവാസിക്കു ശേഷമുള്ള ചന്ദ്രന്റെ പിറവിയെ ഭക്തിയോടെയും ആഘോഷത്തോടെയും ആണ് അവർ എതിരേറ്റത്.
ആദിത്യന്റെയും ചന്ദ്രന്റെയും താരഗണങ്ങളുടെയും ചലനവിശേഷങ്ങൾ ശരിയായി മനസ്സിലാക്കിയ ഒരാൾ, മരണശേഷം അവയുടെ ലോകത്ത് ചെന്നു ചേരുമെന്നും അയാൾക്ക് ഭൂമിയിൽ
