ആകാശഗംഗ
(ഒരു ജപ്പാൻകവിത)
അതാ, അദ്ദേഹം വരുന്നുണ്ട്!-
ചിരകാലമായി ഒരു നോക്കൊന്നു കാണാൻ കൊതിച്ച്
ഇവിടെ,
ഈ ആകാശഗംഗാതടത്തിൽ ,
ഞാൻ ആരെക്കാത്തു കഴിഞ്ഞിരുന്നുവോ,
അദ്ദേഹം, എന്റെ ജീവനായകൻ,
അതാ വരുന്നുണ്ട്...
എന്റെ ഉത്തരീയം
ആബദ്ധമാക്കേണ്ട നിമിഷം
ആസന്നമായിക്കഴിഞ്ഞു.
അനശ്വരമായ സ്വർഗ്ഗത്തിലെ ഈ
അമൃതസരിത്തിൽ,
തന്റെ വെള്ളിത്തോണിയിൽ,
ഇന്നുരാത്രിതന്നെ,
എന്റെ ഹൃദയേശ്വരൻ,
എന്റെ സമീപം എത്തിച്ചേരും-
സംശയമില്ല!...
ഇരുകരകളിലും,
മേഘമാലകളും, മരുത്തുകളും
നിർബ്ബാധം വരികയും പോകയും ചെയ്യുന്നുണ്ടെങ്കിലും
എനിക്കും,
വിദൂരത്തിലിരിക്കുന്ന എന്റെ ഹൃദയേശ്വരനും ഇടയ്ക്ക്,
യാതൊരു സന്ദേശവും കടന്നെത്തുകയില്ല.
ഒരാൾക്കു നിഷ്പ്രയാസം സാധിക്കും ,
മറുകരയിലേക്കൊരു വെള്ളാരങ്കല്ലു വലിച്ചെറിയാൻ!-
എന്നിരുന്നാലും,
അദ്ദേഹത്തിന്റെ സമീപത്തുനിന്നും,
ആകാശഗംഗമൂലം,
വിയുക്തയായിരിക്കുന്നതിനാൽ,
കഷ്ടം,
ഒരു സന്ദർശനത്തിനായാശിക്കുക (ആട്ടം- കാലത്തിൽമാത്രമല്ലാതെ) എന്നുള്ളത്,
തികച്ചും ഫലശൂന്യമാണ്!...
ആട്ടം കാലത്തിലെ ഇളങ്കാറ്റു
വീശുവാൻ ആരംഭിച്ച
ആദ്യത്തെ ദിവസം മുതൽ
(ഞാൻ എന്നോടുതന്നെ
ചോദിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു)
