4 വജ്രസൂചി
ഉണ്ടല്ലൊ.
ഭാരതപ്രാമാണ്യാദപി; ഉക്തം ഹി ഭാരതെ:
സപ്തവ്യാധാ ദശാരണ്യെ മൃഗാഃ കാലിഞ്ജലെ ഗിരൌ।
ചക്രവാകാഃ ശരദ്വീപെ ഹംസാഃ സരസി മാനസെ।
തെപി ജാതാഃ കുരുക്ഷേത്രെ ബ്രാഹ്മണാ വേദപാരഗാഃ ॥
പിന്നെ ഭാരതത്തിൽ ചൊല്ലിയത്: കാലിഞ്ജലക്കുന്നിലെ ഏഴു വേടരും
പത്തു മാനും ശരദ്വീപിൽ ചക്രവാകങ്ങളും മാനസസരസ്സിലെ അരയന്നങ്ങളും
കൂടെ കുരുക്ഷേത്രത്തിൽ ബ്രാഹ്മണജന്മം പിറന്നു വേദപാരഗരായ്‌വരുന്നു.
അതൊ ഭാരതപ്രാമാണ്യാൽ വ്യാധമൃഗഹംസ ചക്രവാകദർശനസംഭവാൽ
മന്യാമഹെ ജീവസ്താവൽ ബ്രാഹ്മണൊ ന ഭവതി.
മാനവധർമ്മപ്രാമാണ്യാൽ ഉക്തം ഹി മാനവെ ധർമ്മെ:
അധീത്യ ചതുരൊ വേദാൻ സംഗോപാംഗേന തത്വതഃ।
ശുദ്രാൽ പ്രതിഗ്രഹഗ്രാഹീ ബ്രാഹ്മണൊ ജായതെ ഖരഃ ॥
ഖരൊ ദ്വാദശ ജന്മാനി ഷഷ്ടി ജന്മാനി സൂകരഃ।
ശ്വാനഃ സപ്തതി ജന്മാനി ഇത്യേവം മനുരബ്രവീൽ ॥
എന്നത് ഒഴികെ, മനുസംഹിതയിൽ കാണുന്നിതു:
അംഗോപാംഗങ്ങളോടും കൂടെ നാലു വേദങ്ങളേയും ഓതിയവൻ
എങ്കിലും ബ്രാഹ്മണൻ ശൂദ്രനോടു പ്രതിഗ്രഹം വാങ്ങിയാൽ, 12ജന്മം
കഴുതയായും 60 ജന്മം പന്നിയായും, 70 ജന്മം ശ്വാവായും പിറക്കും എന്നെല്ലാം
വിചാരിച്ചാൽ ബ്രാഹ്മണ്യം ജീവനല്ല എന്നു വേദത്താലും ഭാരതത്താലും
മാനവധർമ്മത്താലും സ്പഷ്ടമായ് വന്നുവല്ലൊ.
അതൊ മാനവധർമ്മപ്രാമാണ്യാൽ ജീവസ്താവൽ ബ്രാഹ്മണൊ ന ഭവതി,
ജാതിരപി ബ്രാഹ്മണൊ ന ഭവതി, കസ്മാൽ സ്മൃതിപ്രാമാണ്യാൽ; ഉക്തം ഹിസ്മൃതൌ:
ഹസ്തിന്യാമചലൊ ജാത ഉലൂക്യാം കേശപിംഗലഃ ।
അഗസ്ത്യൊഗസ്തിപുഷ്പാച്ച കൌശികഃ കുശസംഭവഃ ॥
കപിലഃ കപിലാജാതശ്ശാലഗുന്മാച്ച ഗൌതമഃ ।
ദ്രോണാചാര്യസ്തു കലാശത്തിത്തിരിസ്തിത്തിരീസുതഃ ॥
രേണുകാ ജനയദ്രാമമൃശ്യശൃംഗമുനിം മൃഗീ ।
കൈവർത്തിന്യജനദ്വാസം കൌശികഞ്ചാപി ശൂദ്രികാ ॥
വിശ്വാമിത്രഞ്ച ചണ്ഡാലീ വസിഷ്ഠഞ്ചൈവ ഉർവ്വശീ ।
ന തെഷാം ബ്രാഹ്മണീ മാതാ ലോകാചാരാച്ച ബ്രാഹ്മണാഃ ॥
അതഃ സ്മൃതിപ്രാമാണ്യജ്ജാതിസ്താവൽ ബ്രാഹ്മണൊ ന ഭവതി. അഥ
