൧൮ ഹിതോപദേശഃ ।
അപരിഛേദകൎത്തൃണാംവിപദഃസ്യുഃപദേപദേ ॥
തഥാഹി । ത്യജേദേകംകുലസ്യാൎത്ഥേഗ്രാമസ്യാൎത്ഥേകുലംത്യജേൽ ।
ഗ്രാമംജനപദസ്യാൎത്ഥേസ്വാത്മാൎത്ഥേപൃഥിവീംത്യജേൽ ॥
അപരഞ്ച । പാനീയംവാനിരായാസംസ്വാദ്വന്നംവാഭയോത്തരം ।
വിചാൎയ്യഖലുപശ്യാമിതൽ സുഖംയത്രനിൎവൃതിഃ ॥
ഇത്യാലോച്യാഹംനിൎജ്ഞനവനമാഗതഃ
യതഃ । വരം വനംവ്യാഘ്രഗജേന്ദ്രസേവിതംദ്രമാലയഃ പക്വഫലാംബു
ഭോജനം । തൃണാനിശയ്യാപരിധാനവല്കലം,
നബന്ധുമധ്യേധനഹീനജീവനം ॥
തതോ,പ്യസ്മൽപുണ്യബലോദയാൽ അനേനമിത്രേണാഹം സ്നേഹാ
നുവൃത്യാഅനുഗൃഹീതഃ, അധുനാപുണ്യബലോദയാൽ ഭവാശ്രയഃ
സ്വൎഗ്ഗഏവമയാപ്രാപ്തഃ ।
യതഃ । സംസാരവിഷവൃക്ഷസ്യദ്വേഏവരസവൽഫലേ ।
കാവ്യാമൃതരസാസ്വാദഃ സംഗമഃസുജനൈഃസഹ ॥
മന്ഥര ഉവാച ।
അൎത്ഥാഃപാദരജോപമാഗിരിനദീവേഗോപമംയൌവനം ।
ആയുഷ്യംജലലൊലവിന്ദുചപലംഫേനോപമംജീവിതം ॥
ധൎമ്മംയോനകരോതിനിശ്ചിതമതിഃസ്വാൎഗ്ഗാൎഗ്ഗളോല്ഘാടനം,
പശ്ചാൽപാപയുതോജരാപരിഗതഃശോകാഗ്നിനാദഹ്യതേ ॥
യുഷ്മാഭിരതിസഞ്ചയഃകൃതസ്തസ്യായം ദോഷഃ ।
ശൃണു । ഉപാൎജ്ജിതാനാംവിത്താനാംത്യാഗഏവഹിരക്ഷണം ।
തഡാകോദരസംസ്ഥാനാംപരീവാ‌ഹഇവാംഭസാം ॥
അന്യച്ച । യദധോധഃക്ഷിതൌവിത്തംനിചഖാനമിതംപചഃ ।
തദധോനിലയംഗന്തുംചക്രേപന്ഥാനമഗ്രതഃ ॥
അന്യച്ച । നിജസൌഖ്യംനിരുന്ധാനോയോധനാൎജ്ജനമിഛതി ।
പരാൎത്ഥഭാരവാഹീവക്ലേശസ്യൈവഹിഭാജനം ॥
അപരഞ്ച । ദാനോപഭോഗഹീനേനധനേനധനിനോയദി ।
ഭവാമഃകിമുതേനൈവധനേനധനിനോവയം ॥
അന്യച്ച । അസംഭോഗേനസാമാന്യം കൃപണസ്യധനംപരൈഃ ।
അസ്യേദമിതിസംബന്ധോഹാനൌദുഃഖേനഗമ്യതേ ॥
തഥാചോക്തം । ദാനംപ്രിയവാൿസഹിതംജ്ഞാനമഗൎവ്വംക്ഷമാമ്പി
തംശൌൎയ്യം ।
വിത്തംത്യാഗനിയുക്തംദുൎല്ലഭമേതച്ചതുഷ്ടയംലോകേ ॥
ഉക്തഞ്ച । കൎത്തവ്യഃസഞ്ചയോനിത്യംകൎത്തവ്യോനാതിസഞ്ചയഃ ।
പശ്യസഞ്ചയശീലോ,സൌധനുഷാജംബുകോഹതഃ ॥
താവാഹതുഃ കഥമേതൽ । മന്ഥരഃകഥയതി, അസ്തികല്യാണകടകേവാ
സ്തവ്യേഭൈരവോനാമ്നാവ്യാധഃസചൈകദാമൃഗമമ്പിഷ്യൻ വിന്ധ്യാ
ടവീംഗതപാൻ, തതസ്തേനവ്യാപാദിതം മൃഗമാദായഗഛതാഘോരകൃ
തിഃസൂകരോദൃഷ്ടഃ തേനവ്യാധേനമൃഗംഭൂമൌ നിധായശൂകരഃശരേ
