— 82 —
പാതിരിസായ്പന്മാരുടെ മുമ്പിൽ വന്നു നില്ക്കയും ചെയ്തു. — സഭ ഒരു പാ
ട്ടുപാടീട്ടു ഹെബിൿ സായ്പു പിന്നേയും പ്രാൎത്ഥിച്ചു അവനോടു ഓരോ
പ്രബോധനകളും ഏല്ക്കുവാനുള്ള സ്ഥാനത്തോടു സംബന്ധിച്ച ഉപദേ
ശങ്ങളും ചൊല്ലിക്കൊടുത്തു. പിന്നേ നാലു സായ്പന്മാർ, തങ്ങളുടെ മുമ്പാ
കെ മുട്ടു കുത്തി ഇരുന്ന രാമവൎമ്മന്റെ തലമേൽ കൈവെച്ചു ഓരോ അ
നുഗ്രഹപദങ്ങളെ പറഞ്ഞു സ്ഥാനത്തിന്നു നിയോഗിച്ചു കൊടുക്കയും
ചെയ്തു. തീൎച്ചെക്കു ഒരു പാട്ടു പാടി പ്രാൎത്ഥനയും അനുഗ്രഹവും കേട്ടു
സഭ സന്തോഷത്തോടെ പിരിഞ്ഞു പോകയും ചെയ്തു. ഇങ്ങനേ അത്രോ
ടം ഉപദേശിയായവൻ പാതിരിയായി താല്പൎയ്യത്തോടെ പുതിയ സ്ഥാന
ത്തോടു അടുത്ത വേലകളെ സഭയിലും പുറത്തും നടത്തി—കൎത്താവു
അവന്റെ പ്രവൃത്തികളെ അനുഗ്രഹിച്ചു വിശ്വാസികളുടെ സ്നേഹം സ
മൃദ്ധിയായി അവന്നു നല്കയും ചെയ്തു. അവൻ ഇപ്രകാരം ബഹുകാലം
സഭെക്കു ഉപകാരമായി തീരും എന്നു വിചാരിച്ചു ആശിപ്പാൻ സംഗതി
യുണ്ടായി അവന്നു നാല്പത്തുരണ്ടു വയസ്സുമാത്രം ഉണ്ടായിരുന്നുവല്ലോ; എ
ന്നാൽ കൎത്താവിന്റെ വിചാരങ്ങൾ വേറെ ആയിരുന്നു. പക്വഫലമാ
യി അവനെ വേഗം ഈ ലോകത്തിൽനിന്നു എടുത്തു നിത്യരാജ്യത്തിലേ
ക്കു കൈക്കൊൾവാൻ അവന്നു ഇഷ്ടം തോന്നി. അക്കാലത്തു വസൂരിദീ
നം കണ്ണൂരിലും മറ്റും വളരെ വീൎയ്യത്തോടെ പരന്നു നടന്നു അനേകം
ആളുകൾ മരിച്ചു എങ്കിലും രാമവൎമ്മൻ ഒന്നും പേടിക്കാതെ ദീനക്കാരെ
ചെന്നു കണ്ടു ആശ്വാസവാക്കുകളെയും മറ്റും പറഞ്ഞു പ്രാൎത്ഥിച്ചു
പോന്നു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ ആ ദീനം തനിക്കും വന്നു. ഓർ ഉപദേശി
ആയതു ഗുന്ദൎത്തുസായ്പിന്നു കത്തെഴുതി വിവരിച്ചപ്രകാരം താഴേ പറ
യുന്നു.
"നിങ്ങൾ കണ്ണൂൎക്കു വന്നു പോയശേഷം ഉണ്ടായ അവസ്ഥകൾ അ
റിയുമല്ലോ രാമവൎമ്മൻ അയ്യന്നു വസൂരിവന്നു മരിച്ച അവസ്ഥ തന്നേ.
ഞാൻ ഫിബ്രവരി ൨൹ കണ്ണൂൎക്കു പോയിരുന്നു അപ്പോം തന്നെ അവ
ൎക്കു വസൂരിക്കു പനിച്ചു പൊന്തി തുടങ്ങിയതുകൊണ്ടു ആരും അവിടെ
പോകരുതു എന്നു ഹെബിൿ സായ്പു കല്പിച്ചിരുന്നതുകൊണ്ടു എനിക്കു ഒ
ന്നു ചെന്നു നോക്കാനും കൂടി കഴിഞ്ഞില്ല. അഞ്ചരക്കണ്ടിക്കാർ ചിലരും
അയ്യന്റെ ഭാൎയ്യയും തന്നേ അടുക്കേ ഉണ്ടായിരുന്നു. കണ്ടവർ ഒക്കെ ദീനം
നല്ല മാതിരി ആകുന്നു എന്നു പറഞ്ഞു. ചികിത്സ ദൊക്തർ സായ്പിന്റേ
തു തന്നേ ആയിരുന്നു. വസൂരി ഇറക്കം വെച്ച തുടങ്ങിയപ്പോൾ തേങ്ങ
പ്പാൽ വെന്ത എണ്ണ പിരട്ടെണം എന്നു കല്പിച്ചാറെ കറുത്തവൎക്കു വിരോ
ധം തോന്നി എങ്കിലും കല്പന അനുസരിച്ചു പിരട്ടിയതിനാൽ നന്നെ വി
ഷമിച്ചു പോയി അതു തന്നെ അല്ല മുമ്പിൽ പറഞ്ഞതു പോലെ അല്ല
