132 ഒമ്പതാം അദ്ധ്യായം.
"തതന്നെ നല്ലവിദ്യ, തനിക്ക ഒരു ഭാരവും ഇല്ല— തനിക്കും കെ
"ശവൻ നമ്പൂരിക്കും ൟ കാൎയ്യം നടത്തെണമെന്ന താല്പൎയ്യം—
"പെണ്ണിന അല്പം ശാഠ്യം— അത നമ്പൂരിപ്പാടുമായി കണ്ടാൽ
"തീരും എന്ന തീൎച്ചയായി കെശവൻ നമ്പൂരി പറഞ്ഞു— അത
"കൊണ്ട എഴുത്തയച്ചു. ശാഠ്യം കളഞ്ഞ ഭാൎയ്യയാക്കി എടുത്തൊ
"ട്ടെ—ശാഠ്യം തീൎന്നില്ലെങ്കിൽ തനിക്ക ഉത്തരവാദിത്വം ഒന്നും ഇ
"ല്ല— നമ്പൂരിപ്പാട കൊള്ളരുതാഞ്ഞിട്ട ശാഠ്യം തീൎന്നില്ലെന്ന താ
"ൻ പറയും— അല്ലാതെ എന്ത മാധവന ൟ പെണ്ണിനെ കൊടു
"ക്കയില്ലെന്നാണ താൻ സത്യം ചെയ്ത— നമ്പൂരിപ്പാട്ടിലെക്ക
"കൊടുക്കും എന്ന സത്യം ചെയ്തിട്ടില്ല— നമ്പൂരിപ്പാട്ടിലെക്ക സാ
"ധിക്കുമെങ്കിൽ അയാൾ ഭാൎയ്യയാക്കിക്കൊട്ടെ— ഇല്ലെങ്കിൽ വെ
"റെ ആളെ അന്വെഷിക്കണം— അല്ലാതെ എന്താണ" ഇങ്ങി
നെ ആയിരുന്നു പഞ്ചുമെനൊൻ കളിപ്പാൻ പൊവുമ്പൊൾ മ
നസ്സുകൊണ്ട കിചാരിച്ചതും സന്തൊഷത്തൊടുകൂടി ഉറച്ചതും.
എന്നാൽ കെശവൻ നമ്പൂരിയൊട ഒന്നുകൂടെ ഇതിനെക്കുറിച്ച പ
റഞ്ഞ വെളിവായി ധരിപ്പിക്കണം— എന്നാലെ തീൎച്ചയാവുള്ളു എ
ന്ന കിചാരിച്ച പല്ലതെപ്പ കഴിഞ്ഞ ഉടനെ മടങ്ങി പൂമുഖത്തെ
ക്കതന്നെ വന്നു—കെശവൻനമ്പൂരി പട്ടിണി കിടന്ന പല്ലിളിഞ്ഞ
ഇരിക്കുന്നത കണ്ടു.
കെ—എന്താണ കളിക്കാതെ മടങ്ങിയത.
പ—ഒന്നുമില്ലാ നെൎത്തെ പറഞ്ഞ കാൎയ്യത്തിൽ എനിക്ക ഒന്നുകൂ
ടി പറവാനുണ്ട— അടിയന്തരമായി ഗൊവിന്ദൻകുട്ടിയൊട ഒ
ന്ന പറവാനുണ്ട.
ഗൊവിന്ദൻകുട്ടിമെനൊനെ വിളിച്ച അടുക്കെ നിൎത്തി.
പ—കുട്ടനൊട ഞാൻ ഇന്നലെ ഇന്ദുലെഖയുടെ ഒരു സംബന്ധ
ത്തെക്കുറിച്ച പറഞ്ഞില്ലെ— അതിന്റെ കാൎയ്യം കൊണ്ട കെശ
വൻ നമ്പൂരിയൊട നിന്റെ മുമ്പാകെ എനിക്ക ഒന്നും കൂടി
പറവാനുണ്ട— ഇന്ദുലെഖയെ ഞൻ മാധവന കൊടുക്കുകയി
