— 130 —
അഭ്യാസങ്ങൾ.
ഞാൻ ഒരു കൊല്ലം വല്ല കടല്പുറസ്ഥലത്തു പാ
ൎക്കേണം എന്നു വൈദ്യൻ (ആലോചിച്ചു) പറഞ്ഞു,
മറ്റ് ചിലർ നീലഗിരിയിലേക്കു പോയി പാൎക്കേ
ണം എന്നു (ആലോചിച്ചു) പറഞ്ഞു. അതു സത്യം
തന്നെ എന്നു ഞാൻ സമ്മതിക്കുന്നു. അവൻ ല
ഘുമതിയും അവിശ്വസ്തനുമായ മനുഷ്യൻ തന്നെ
എന്നു അവർ ഏറെകാലം മുമ്പെ അറിഞ്ഞിരുന്നു.
പക്ഷിക്കൂടുകളെ മുട്ടകളോടും കുഞ്ഞുങ്ങളോടും കൂട കക്കേ
ണ്ടതിന്നു മരങ്ങളിൽ കയറുവാൻ ചെറുക്കന്മാർ അ
നുവദിക്കപ്പെട്ടില്ല. രാജാവു അഗുസ്തമാസത്തിൽ ഇ
വിടെക്കു എഴുന്നെള്ളും എന്നു ജനങ്ങൾ ഊഹിക്കുന്നു.
ഞാൻ മനുഷ്യനെ കണ്ടപ്പോൾ ഉടനെ എന്റെ
സ്നേഹിതനെ ചതിച്ച കള്ളൻ അവനത്രെ എന്നു
ഞാൻ (അവനെ) തിരിച്ചറിഞ്ഞു. നീ ഇത്ര വലിയ
മഴയിൽ വീട്ടിലേക്കു പോകുന്നതിനെ എനിക്കു സ
മ്മതിച്ചു കൂടാ. സത്യഭാഗ്യത സമ്പത്തുകളിന്മേൽ നി
ല്പതല്ല എന്നു ഗുരു കാട്ടി. ഈ ചെറുക്കൻ ഒരു മഹാ
വ്യാപ്തിക്കാരൻ എന്നു നിണക്കു ബോധിച്ചുവോ?
ഈ വ്യാപാരി ഏറ്റം ധനവാൻ എന്നു നിങ്ങൾ വി
ചാരിക്കുന്നുവോ? ഞാൻ നിണക്കു ഈ ഉപകാരം
സന്തോഷത്തോടെ ചെയ്യുന്നു, എങ്കിലും ഞാൻ നി
ന്റെ നിമിത്തം എന്റെ കീൎത്തിയേയും പേരിനേയും
വിടക്കാക്കേണ്ടതിന്നു എന്നോടു ചോദിക്കേണ്ടാ. സൂ
ൎയ്യൻ ഭൂമിയെ ചുററി സഞ്ചരിക്കുന്നു എന്നു പൂൎവ്വ
ന്മാർ ഊഹിച്ചിരുന്നു. നിന്റെറ ആപത്തിന്റെ കാ
രണം നിന്റെ ഉദാസീനതയത്രേ എന്നതിനെ
