യശയ്യാ ൫൩. അ. Isaiah, LIII. 87
൫൩. അദ്ധ്യായം.
(൫൨, ൧൩) യഹോവാദാസൻ ജാതികൾ വിസ്മയിക്കുംവണ്ണം (൧) എത്രയും താണു (൪) ജനത്തിൻ പാപത്തെ ഏകനായി ചുമന്നു യാഗമായി മരിച്ചാൽ പി
ന്നേ (൧൦) അത്യന്തഫലം ലഭിക്കും.
<lg n="൫൨, ൧൩">ഇതാ എൻ ദാസൻ ബുദ്ധുയോടേ സാദ്ധ്യം വരുത്തും, കയറി പൊ
</lg><lg n="൧൪">ങ്ങി അത്യന്തം ഉയരും. അവന്റേ രൂപം ആളല്ല എന്നും ആകൃതി മനു
ഷ്യപുത്രനല്ല എന്നും തോന്നുവോളം വികൃതം ആകകൊണ്ടു പലരും നി
</lg><lg n="൧൫">ന്നെ കുറിച്ചു സ്തംഭിച്ചതുപോലേ തന്നേ, അവൻ ബഹുജാതികളെ
(അതിശയിച്ചു) കുതിക്കുമാറക്കും, അവനെ വിചാരിച്ചു രാജാക്കന്മാരും
വായി പൊത്തി നില്ക്കും, അവൎക്കു കഥിക്കാത്തതു കാണ്ങ്കയും ഒട്ടും കേളാ
ത്തതു ബോധിക്കയും ഹേഠുവാൻ തന്നേ.
</lg>
<lg n="൫൩, ൧">ഞങ്ങടേ കേട്ടുകേളിയെ ആർ വിശ്വസിച്ചു, യഹോവാഭുജം ആ
</lg><lg n="൨">ൎക്കു വെളിപ്പെട്ടുവന്നു? അവന്റേ മുമ്പിൽ ഇളന്തൈയായി വറണ്ടു
നിലത്തു വേർ (ത്തുളിർ) പോലേ പൊന്തി; നാം കാണേൺറ്റതിന്നു അ
വന് അഴകും ഇല്ല ഭംഗിയും ഇല്ല, ഇച്ഛിക്കേണ്ടിയ രൂപവും ഇല്ല.
</lg><lg n="൩">അവൻ കുത്സിതൻ പുരുഷന്മാർ കൈവെടിഞ്ഞവനും വേദനക്കാരൻ
രോഗം ശീലിച്ചവനും തന്നേ; കാണായ്‌വാൻ മുഖം മറെക്കുന്നതു പോലേ
</lg><lg n="൪">നാം അവനെ എണ്ണാതേ നീരസിച്ചു. അവനോ നമ്മുടേ രോഗങ്ങളെ
വഹിച്ചു ഇങ്ങേ വേദനകളേ ചുമന്നു സത്യം; നാമോ അവൻ ശിക്ഷി
</lg><lg n="൫">തൻ ദൈവം അടിച്ച് ഇടിച്ചവൻ എന്നു വിചാരിച്ചുപോയി; നമ്മുടേ
ദ്രോഹങ്ങൾനിമിത്തം അവൻ മുറിഞ്ഞു നമ്മുടേ അകൃത്യങ്ങളാൽ തകൎന്നു
പോയി താനും. നമ്മുടേ ശാന്തിക്കുള്ള ദണ്ഡനം അവന്മേൽ ആയി, അ
</lg><lg n="൬">വന്റേ പുണ്ണിനാൽ നമുക്കു സൌഖ്യം വന്നു. നാം എല്ലാവരും ആടു
പോലേ ഉഴന്നു അവനവൻ തൻ വഴിൽക്കു നടന്നു, യഹോവ നാം ഏവ
</lg><lg n="൭">രുടേ കുറ്റത്തെയും അവനിൽ തട്ടിച്ചു താനും. അവൻ എത്ര വലെക്ക
പ്പെട്ടിട്ടും വായി തുറക്കാതേ കീഴടങ്ങി കുലെക്കു കൊണ്ടുപോകുന്ന കുഞ്ഞാടു
പോലേയും കത്രിക്കുന്നവരുടേ മുമ്പാകേ മിണ്ടാത്ത പെണ്ണാടുപോലേയും
</lg><lg n="൮">വായി തുറക്കാതേ നിന്നു. പീഡയിൽനിന്നും ന്യായവിധിയിൽനിന്നും
അവൻ എടുക്കപ്പെട്ടു, പിന്നേ "എൻ ജനത്തിൻ ദ്രോഹം ഹേതുവായി
അവൻ ദണ്ഡം ഏറ്റു ജീവികളുടേ ദേശത്തുനിന്ന് അറ്റുപോയി" എന്ന്
</lg><lg n="൯">അവന്റേ തലമുറയിൽ ആർ ധ്യാനിച്ചു! അവൻ സാഹസം ചെയ്യാ
</lg>
