ഈ താളിൽ തെറ്റുതിരുത്തൽ വായന ഉണ്ടായിട്ടില്ല
കിളിപ്പാട്ട് 379 <poem>
പുത്രാനുജൻകൃഷ്ണസോദരീവല്ലഭൻ
മല്ക്കർമ്മദോഷംനശിച്ചീടുവാനിനി
നിഷ്ക്കന്മഷാത്മൻമുനേ!നിന്തിരുവടി
തൃക്കണ്മിഴിച്ചൊന്നനുഗ്രഹിയ്ക്കേണമി
ന്നുൾക്കമ്പഹീനമെന്നെല്ലാമുണർത്തിച്ചു
നിന്നനേരംതമോഹീനൻതപോധനൻ
നന്ദീനയൻനന്ദിയോടുംകടാക്ഷിച്ചു
മന്ദഹാസംപൊഴിച്ചമ്പോടരുൾചെയ്തു
മന്നവന്മാർമൌലിരത്നമെ!പാണ്ഡവ!
ശ്രീകൃഷ്ണസാരഥേ!നീയല്ലയോപുരാ
ശ്രീകണ്ഠമൂർത്തീയാമദ്രിജാകാന്തനെ
സംഗരംതന്നിൽവച്ചൂക്കുള്ളവില്ലുകൊ
ണ്ടന്നരംമസ്തകേമർദ്ദിച്ചുമർദ്ദിച്ചു
തങ്കരപ്രാഭവംതെല്ലൊന്നുകാണിച്ചു
ശങ്കരപ്രീതിബാണങ്ങളെവാങ്ങിച്ചു
വില്ലാളിവീരനെന്നീരേഴുലോകത്തി
ലെല്ലാടവുംകീർത്തിപൊങ്ങിച്ചപൂരുഷൻ
ദേവകീനന്ദനോപാസകോത്തംസമേ
താവകീനാവലോകാനന്ദമേല്ക്കുവാൻ
മാനസശ്രദ്ധയോടേറെനാളായിത്ര
ഞാനമർന്നീടുന്നുപൊയ്യല്ലതങ്ങിനെ
സിദ്ധമായിന്നേരമീശ്വരാനുഗ്രഹാ
ലിദ്ധസന്തോഷമെന്തോർത്താലിതിൽപരം
പൂജനീയൻഭവാനിങ്ങിരുന്നീടണം
വ്യാജമല്ലെന്നേവമല്പംപ്രശംസിച്ചു
സവ്യസാചിയ്ക്കിരുന്നീടുവാൻതാപസൻ
ദിവ്യമായീടുംമൃഗത്തോൽകൊടുത്തതിൽ
ഒപ്പമഗ്രേവസിപ്പിച്ചുമുലങ്ങളു
മല്പമല്ലാതുള്ളകായ്കനിക്കൂട്ടവും
ഈ താൾ വിക്കിഗ്രന്ഥശാല ഡിജിറ്റൈസേഷൻ മത്സരം 2014-ന്റെ ഭാഗമായി സ്കൂൾ ഐടി ക്ലബ്ബിലെ വിദ്യാർഥികൾ നിർമ്മിച്ചതാണ്.
