താൾ:Subhashitharathnakaram-patham-pathipp-1953.pdf/41

ക ഒന്നാം പ്രകരണം ലുബ്ധനെപ്പോലെ ദാതൃത്വമില്ല. മറാ ഭൂവി വിവേകം തെല്ലുമുണ്ടാകില്ലത്യാശാവിവശന്നു കേൾ തിരയാലറിയാ ചെറുമൻ സ്വപഹാനിയും. കാമാലോചിയാതുള്ള വാഗ്മിതൻ ഭാഷണം വൃഥാ. ലാതെറ്റിയ വില്ലാളിതന്റെ വലിതമെന്നപോൽ. വാമാധയമുള്ളാനു വശമാം സർവലോകവും; കുയിലിന്റെ പഞ്ചമം കേട്ടാലറിയാത്തവനാരുവാൻ ചോദിക്കാതെയു, മന്യായാൽ ചോദിച്ചാലരയാലാ, അറിവുണ്ടെങ്കിലും ധിമാൻ മൂകനെപ്പോൽ വസിക്കണം. യോഗ്യമാം സമയത്തിങ്കൽ ഹിതമായ മിതമാരം മാധുര്യസഹിതം സത്യം പ്രസന്നം ചെഭാഷണം. വാണമയതെങ്കിലും ചെവി കാണിയാമസമയോക്തയാകിലോ; പ്രാണവേദനയിലിങ്ങുകെ തുകം വീണവായനയിലുത്ഭവിക്കുമോ? സരസ്വതി! നിനക്കുള്ള ഭണ്ഡാരം പരത്ഭുതം; വലിക്കും ചെലവിട്ടീടിൽ, സഞ്ചയിക്കിൽ കുറഞ്ഞുപോം. വിദ്യ. കുലമല്ല പുകയ്ക്കു കലയാം കാരണം ദൃഢം; പലവാനോർകളുള്ളപ്പോൾ കലാവാൻ ശിവ നാൽ തൻ. നക്ഷത്രഭൂഷണം ചന്ദ്രൻ; വനിതാഭൂഷണം പതി ഭൂമിക്കു ഭൂഷണം ഭൂപൻ സിക്കും വിദ്യഭൂഷണം. എടുക്കില്ലന്യനായുള്ളാൻ കൊടുത്തീടിൽ വളർന്നിടും; ഒടുങ്ങാ കല്പകാലത്തും; വിദ്യപോലെന്നു മഹോ ശസ്ത്രവും ശാസ്ത്രവും ചാത്താലറിയാനുള്ളതെങ്കിലും വാ ഹാസ്യമാം ശസ്ത്രം; ശാസ്ത്രമെന്നും വിളങ്ങിടും. സ്നേഹം സ്വാതന്ത്ര്യമാശ സുഖാനുഭവ ശീലവും ഗമാലസ്യമെന്ന വം വിദ്യാ വിഘ്നങ്ങളാറുകൾ. എൻ നിമേഷകാലവും വൃതം നയിച്ചീടാതിരിപ്പവൻ വിദ്യയദാസിയാക്കുന്നു യോഗി മുക്തിയെയെന്നപോൽ.