താൾ:Subhashitharathnakaram-patham-pathipp-1953.pdf/65

രണ്ടാം പ്രകരണം ഈ സാക്ഷാൽ വാസനയാണിടും കവികളെ ന്നോണം വചസ്സിൻഗുണം സൂക്ഷം പാത്തുരചെയ്തിടുന്നവരുമി പാരിൽ ചുരുക്കം തുലാം, അക്ഷീണം കൃതി തീർപ്പതിന്നു മതില തോരു മാത്രയെ നീക്ഷിക്കാനുമൊരാത്മശക്തി ജനനാ ലുണ്ടാകണം ദിവ്യമായ്. ന ഈ ലോകത്തെ വെടിഞ്ഞു ദേവപുരിയിൽ ചോടണഞ്ഞെങ്കിലും പാലോലും നിജസൂക്തിയാലനിശമ താലോലകൌതുഹലം മാലോകം വളത്തിടും കവികളെ കാലോചിതമാത്രമോ ടാലോചിക്കുകിലേഖനഞ്ജലിശത മാലോമനിക്കാ ഭൂവി മെല്ലേ വയ്ക്കുമോരോ പദം, ചുഴലവും ശബ്ദങ്ങളെത്തേടിടും, നല്ലോരഗണം കൊതിച്ചിടു, മലം - കാരങ്ങൾ കൈക്കൊണ്ടിടും, ഭാഷയൊരു സുവണ്ണമൊക്കെയുമെടു വീടും തരത്തിൽ സദാ ദോഷാന്വേഷണതൽപരന്റെ കവിവരൻ ചോര തുല്യൻ ദൃഢം. ന ഓരോ സാരോപദേശാവലികൾ സരസമായ സന്തതം ഹന്ത! നൽകും, നേരോടെ മാനസാന്ത നിരുപമ തരമാ കുന്നൊരാനന്ദമേകും, വേരോട ജ്ഞാനമെല്ലാം കളയു, മതിശുഭം ആരോമൽ ക്കാന്തി തേടും കവിതാവി തരാ തുള്ളതെന്തുള്ള പാത്താൽ അധമൻ ഞാൻ ജന്തുക്കളി ലിതി ഖേദിക്കേണ്ട സാധു കാ! നീ 98