താൾ:Subhashitharathnakaram-patham-pathipp-1953.pdf/77

090 രണ്ടാം പ്രകരണം കേമത്തം ഖലനും കലം വളരും ഗവത്തിനാൽ നീതിയെ കാമം ഹന്ത വെടിഞ്ഞു തൻമതിൽ നാശം വരുത്തുന്നുതാൻ. മറ്റുള്ളോരുടെ മമ്മ സന്ധികൾ പിള നീടും ദ്വിജിഹ്വത്വമു ടെറിട്ടങ്ങനെ മസ്റമെപ്പൊഴുതുമ ന്വേഷിച്ചു തോഷിച്ചിടും മുറീടും കുടിലത മോടു തെളിവി ല്ലാതുള്ള മാറ്റങ്ങളിൽ ചുറ്റും സ്യവുമോക്ക് ദുഷ്ടജനവും ജ്യേഷ്ഠാനുജന്മാർ സ മറ്റുള്ളോരുടെ നന്മ കണ്ടധികമായ പറ്റീട്ടസൂയാഭരം തൊന്നായവര് ഷിക്കുവതിനായ മുറ്റും പ്രയത്നിച്ചുടൻ റും ശങ്ക വെടിഞ്ഞു കൃത്രിമവ ന്യൂറോതുവാനെപ്പൊഴും ചുറ്റും ദുഷ്ടനൊരിക്കലും ഗുണഗണം പറ്റില്ല തെറ്റില്ലിതിൽ. സന്തോഷത്തെ വെടിഞ്ഞ ദാന,മുപകാ രം മറന്നിടുക സ്വന്തം ദുഷ്ടരെ വാഴ്ത്തിയോതുക, മഹാ ന്മാരെപ്പഴിച്ചിടുക, സ്വാന്ത സൽക്കഥ കേൾപ്പതിങ്കൽ മടിയെ ന്നിച്ചൊന്നതെല്ലാം തിക ന്തീടുന്നവനാണു ദുഷ്ട മതിയ ലോകത്തിൽ നിസ്സംശയം. മന്ദം വന്നരികത്തണഞ്ഞു മധുരം ശബ്ദിച്ചു മേയും, തരം മന്ദിക്കാതഥ നോക്കി നിഷ്കരുണമായ മമ്മങ്ങൾ ഭേദിച്ചിടും, മന്ദാക്ഷം കലരാതെയെത്തുമകലെ പായിക്കിലും വീണ്ടുമീ മന്നിൽ ദുഷ്ടജനം നിനയ്ക്കിൽ മശകം തന്നോടുതുല്യം സ