മഹാഭാരതം മൂലം/ആദിപർവം/അധ്യായം217
| ←അധ്യായം216 | മഹാഭാരതം മൂലം/ആദിപർവം രചന: അധ്യായം 217 |
അധ്യായം218→ |
1 [വൈ]
തൗ രഥാഭ്യാം നരവ്യാഘ്രൗ ദാവസ്യോഭയതഃ സ്ഥിതൗ
ദിക്ഷു സർവാസു ഭൂതാനാം ചക്രാതേ കദനം മഹത്
2 യത്ര യത്ര ഹി ദൃശ്യന്തേ പ്രാണിനഃ ഖാണ്ഡവാലയാഃ
പലായന്തസ് തത്ര തത്ര തൗ വീരൗ പര്യധാവതാം
3 ഛിദ്രം ഹി ന പ്രപശ്യന്തി രഥയോർ ആശു വിക്രമാത്
ആവിദ്ധാവ് ഇവ ദൃശ്യേതേ രഥിനൗ തൗ രഥോത്തമൗ
4 ഖാണ്ഡവേ ദഹ്യമാനേ തു ഭൂതാന്യ് അഥ സഹസ്രശഃ
ഉത്പേതുർ ഭൈരവാൻ നാദാൻ വിനദന്തോ ദിശോ ദശ
5 ദഗ്ധൈക ദേശാ ബഹവോ നിഷ്ടപ്താശ് ച തഥാപരേ
സ്ഫുടിതാക്ഷാ വിശീർണാശ് ച വിപ്ലുതാശ് ച വിചേതസഃ
6 സമാലിംഗ്യ സുതാൻ അന്യേ പിതൄൻ മാതൄംസ് തഥാപരേ
ത്യക്തും ന ശേകുഃ സ്നേഹേന തഥൈവ നിധനം ഗതാഃ
7 വികൃതൈർ ദർശനൈർ അന്യേ സമുപേതുഃ സഹസ്രശഃ
തത്ര തത്ര വിഘൂർണന്തഃ പുനർ അഗ്നൗ പ്രപേദിരേ
8 ദഗ്ധപക്ഷാക്ഷി ചരണാ വിചേഷ്ടന്തോ മഹീതലേ
തത്ര തത്ര സ്മ ദൃശ്യന്തേ വിനശ്യന്തഃ ശരീരിണഃ
9 ജലസ്ഥാനേഷു സർവേഷു ക്വാഥ്യമാനേഷു ഭാരത
ഗതസത്ത്വാഃ സ്മ ദൃശ്യന്തേ കൂർമമത്സ്യാഃ സഹസ്രശഃ
10 ശരീരൈഃ സമ്പ്രദീപ്തൈശ് ച ദേഹവന്ത ഇവാഗ്നയഃ
അദൃശ്യന്ത വനേ തസ്മിൻ പ്രാണിനഃ പ്രാണസങ്ക്ഷയേ
11 താംസ് തഥോത്പതതഃ പാർഥഃ ശരൈഃ സഞ്ഛിദ്യ ഖണ്ഡശഃ
ദീപ്യമാനേ തതഃ പ്രാസ്യത് പ്രഹസൻ കൃഷ്ണവർത്മനി
12 തേ ശരാചിത സർവാംഗാ വിനദന്തോ മഹാരവാൻ
ഊർധ്വം ഉത്പത്യ വേഗേന നിപേതുഃ പാവകേ പുനഃ
13 ശരൈർ അഭ്യാഹതാനാം ച ദഹ്യതാം ച വനൗകസാം
വിരാവഃ ശ്രൂയതേ ഹ സ്മ സമുദ്രസ്യേവ മഥ്യതഃ
14 വഹ്നേശ് ചാപി പ്രഹൃഷ്ടസ്യ ഖം ഉത്പേതുർ മഹാർചിഷഃ
ജനയാം ആസുർ ഉദ്വേഗം സുമഹാന്തം ദിവൗകസാം
15 തതോ ജഗ്മുർ മഹാത്മാനഃ സർവ ഏവ ദിവൗകസഃ
ശരണം ദേവരാജാനം സഹസ്രാക്ഷം പുരന്ദരം
16 [ദേവാഹ്]
കിം ന്വ് ഇമേ മാനവാഃ സർവേ ദഹ്യന്തേ കൃഷ്ണവർത്മനാ
കച് ചിൻ ന സങ്ക്ഷയഃ പ്രാപ്തോ ലോകാനാം അമരേശ്വര
17 [വൈ]
തച് ഛ്രുത്വാ വൃത്രഹാ തേഭ്യഃ സ്വയം ഏവാന്വവേക്ഷ്യ ച
ഖാണ്ഡവസ്യ വിമോക്ഷാർഥം പ്രയയൗ ഹരിവാഹനഃ
18 മഹതാ മേഘജാലേന നാനാരൂപേണ വജ്രഭൃത്
ആകാശം സമവസ്തീര്യ പ്രവവർഷ സുരേശ്വരഃ
19 തതോ ഽക്ഷമാത്രാ വിസൃജൻ ധാരാഃ ശതസഹസ്രശഃ
അഭ്യവർഷത് സഹസ്രാക്ഷഃ പാവകം ഖാണ്ഡവം പ്രതി
20 അസമ്പ്രാപ്താസ് തു താ ധാരാസ് തേജസാ ജാതവേദസഃ
ഖ ഏവ സമശുഷ്യന്ത ന കാശ് ചിത് പാവകം ഗതാഃ
21 തതോ നമുചിഹാ ക്രുദ്ധോ ഭൃശം അർചിഷ്മതസ് തദാ
പുനർ ഏവാഭ്യവർഷത് തം അംഭഃ പ്രവിസൃജൻ ബഹു
22 അർചിർ ധാരാഭിസംബദ്ധം ധൂമവിദ്യുത് സമാകുലം
ബഭൂവ തദ് വനം ഘോരം സ്തനയിത്നുസഘോഷവത്