മഹാഭാരതം മൂലം/ആശ്രമവാസികപർവം
രചന:വ്യാസൻ
അധ്യായം31

1 [വൈ]
     തതസ് തേ പാണ്ഡവാ ദൂരാദ് അവതീര്യ പദാതയഃ
     അഭിജഗ്മുർ നരപതേർ ആശ്രമം വിനയാനതാഃ
 2 സ ച പൗരജനഃ സർവോ യേ ച രാഷ്ട്രനിവാസിനഃ
     സ്ത്രിയശ് ച കുരുമുഖ്യാനാം പദ്ഭിർ ഏവാന്വയുസ് തദാ
 3 ആശ്രമം തേ തതോ ജഗ്മുർ ധൃതരാഷ്ട്രസ്യ പാണ്ഡവാഃ
     ശൂന്യം മൃഗഗണാകീർണം കദലീ വനശോഭിതം
 4 തതസ് തത്ര സമാജഗ്മുസ് താപസാ വിവിധവ്രതാഃ
     പാണ്ഡവാൻ ആഗതാൻ ദ്രഷ്ടും കൗതൂഹലസമന്വിതാഃ
 5 താൻ അപൃച്ഛത് തതോ രാജാ ക്വാസൗ കൗരവ വംശഭൃത്
     പിതാ ജ്യേഷ്ഠോ ഗതോ ഽസ്മാകം ഇതി ബാഷ്പപരിപ്ലുതഃ
 6 തം ഊചുസ് തേ തതോ വാക്യം യമുനാം അവഗാഹിതും
     പുഷ്പാണാം ഉദകുംഭസ്യ ചാർഥേ ഗത ഇതി പ്രഭോ
 7 തൈർ ആഖ്യാതേന മാർഗേണ തതസ് തേ പ്രയയുസ് തദാ
     ദദൃശുശ് ചാവിദൂരേ താൻ സർവാൻ അഥ പദാതയഃ
 8 തതസ് തേ സത്വരാ ജഗ്മുഃ പിതുർ ദർശനകാങ്ക്ഷിണഃ
     സഹദേവസ് തു വേഗേന പ്രാധാവ്വദ് യേന സാ പൃഥാ
 9 സസ്വനം പ്രരുദൻ ധീമാൻ മാതുഃ പാദാവ് ഉപസ്പൃശൻ
     സാ ച ബാഷ്പാവില മുഖീ പ്രദദർശ പ്രിയം സുതം
 10 ബാഹുഭ്യാം സമ്പരിഷ്വജ്യ സമുന്നാമ്യ ച പുത്രകം
    ഗാന്ധാര്യാഃ കഥയാം ആസ സഹദേവം ഉപസ്ഥിതം
11 അനന്തരം ച രാജാനം ഭീമസേനം അഥാർജുനം
    നകുലം ച പൃഥാ ദൃഷ്ട്വാ ത്വരമാണോപചക്രമേ
12 സാ ഹ്യ് അഗ്രേ ഽഗച്ഛത തയോർ ദമ്പത്യോർ ഹതപുത്രയോഃ
    കർഷന്തീ തൗ തതസ് തേ താം ദൃഷ്ട്വാ സംന്യപതൻ ഭുവി
13 താൻ രാജാ സ്വരയോഗേന സ്പർശേന ച മഹാമനാഃ
    പ്രത്യഭിജ്ഞായ മേധാവീ സമാശ്വാസായത പ്രഭുഃ
14 തതസ് തേ ബാഷ്പം ഉത്സൃജ്യ ഗാന്ധാരീ സഹിതം നൃപം
    ഉപതസ്ഥുർ മഹാത്മാനോ മതരം ച യഥാവിധി
15 സർവേഷാം തോയകലശാഞ് ജഘൃഹുസ് തേ സ്വയം തദാ
    പാണ്ഡവാ ലബ്ധസഞ്ജ്ഞാസ് തേ മാത്രാ ചാശ്വാസിതാഃ പുനഃ
16 തതോ നാര്യോ നൃസിംഹാനാം സ ച യോധജനസ് തദാ
    പൗരജാനപദാശ് ചൈവ ദദൃശുസ് തം നരാധിപം
17 നിവേദയാം ആസ തദാ ജനം തം നാമഗോത്രതഃ
    യുധിഷ്ഠിരോ നരപതിഃ സ ചൈനാൻ പ്രത്യപൂജയത്
18 സ തൈഃ പരിവൃതോ മേനേ ഹർഷബാഷ്പാവിലേക്ഷണഃ
    രാജാത്മാനം ഗൃഹഗതം പുരേവ ഗജസാഹ്വയേ
19 അഭിവാദിതോ വധൂഭിശ് ച കൃഷ്ണാദ്യാഭിഃ സ പാർഥിവഃ
    ഗാന്ധാര്യാ സഹിതോ ധീമാൻ കുന്ത്യാ ച പ്രത്യനന്ദത
20 തതശ് ചാശ്രമം ആഗച്ഛത് സിദ്ധചാരണസേവിതം
    ദിദൃക്ഷുഭിഃ സമാകീർണം നഭസ് താരാഗണൈർ ഇവ