മഹാഭാരതം മൂലം/ഉദ്യോഗപർവം/അധ്യായം103

മഹാഭാരതം മൂലം/ഉദ്യോഗപർവം
രചന:വ്യാസൻ
അധ്യായം103

1 [കണ്വ]
     ഗരുഡസ് തത് തു ശുശ്രാവ യഥാവൃത്തം മഹാബലഃ
     ആയുഃ പ്രദാനം ശക്രേണ കൃതം നാഗസ്യ ഭാരത
2 പക്ഷവാതേന മഹതാ രുദ്ധ്വാ ത്രിഭുവനം ഖഗഃ
     സുപർണഃ പരമക്രുദ്ധോ വാസവം സമുപാദ്രവത്
3 ഭഗവൻ കിം അവജ്ഞാനാത് ക്ഷുധാം പ്രതി ഭയേ മമ
     കാമകാര വരം ദത്ത്വാ പുനശ് ചലിതവാൻ അസി
4 നിസർഗാത് സർവഭൂതാനാം സർവഭൂതേശ്വരേണ മേ
     ആഹാരോ വിഹിതോ ധാത്രാ കിമർഥം വാര്യതേ ത്വയാ
5 വൃതശ് ചൈഷ മഹാനാഗഃ സ്ഥാപിതഃ സമയശ് ച മേ
     അനേന ച മയാ ദേവ ഭർതവ്യഃ പ്രസവോ മഹാൻ
6 ഏതസ്മിംസ് ത്വ് അന്യഥാ ഭൂതേ നാന്യം ഹിംസിതും ഉത്സഹേ
     ക്രീഡസേ കാമകാരേണ ദേവരാജയഥേച്ഛകം
7 സോ ഽഹം പ്രാണാൻ വിമോക്ഷ്യാമി തഥാ പരിജനോ മമ
     യേ ച ഭൃത്യാ മമ ഗൃഹേ പ്രീതിമാൻ ഭവ വാസവ
8 ഏതച് ചൈവാഹം അർഹാമി ഭൂയശ് ച ബലവൃത്രഹൻ
     ത്രൈലോക്യസ്യേശ്വരോ യോ ഽഹം പരഭൃത്യത്വം ആഗതഃ
9 ത്വയി തിഷ്ഠതി ദേവേശ ന വിഷ്ണുഃ കാരണം മമ
     ത്രൈലോക്യാ രാജരാജ്യം ഹി ത്വയി വാസവ ശാശ്വതം
10 മമാപി ദക്ഷസ്യ സുതാ ജനനീ കശ്യപഃ പിതാ
    അഹം അപ്യ് ഉത്സഹേ ലോകാൻ സമസ്താൻ വോഢും അഞ്ജസാ
11 അസഹ്യം സർവഭൂതാനാം മമാപി വിപുലം ബലം
    മയാപി സുമഹത് കർമകൃതം ദൈതേയ വിഗ്രഹേ
12 ശ്രുതശ്രീഃ ശ്രുതസേനശ് ച വിവസ്വാൻ രോചനാ മുഖഃ
    പ്രസഭഃ കാലകാക്ഷാശ് ച മയാപി ദിതിജാ ഹതാഃ
13 യത് തു ധ്വജസ്ഥാന ഗതോ യത്നാത് പരിചരാമ്യ് അഹം
    വഹാമി ചൈവാനുജം തേ തേന മാം അവമന്യസേ
14 കോ ഽന്യോ ഭാരസഹോ ഹ്യ് അസ്തി കോ ഽന്യോ ഽസ്തി ബലവത്തരഃ
    മയാ യോ ഽഹം വിശിഷ്ടഃ സൻ വഹാമീമം സബാന്ധവം
15 അവജ്ഞായ തു യത് തേ ഽഹം ഭോജനാദ് വ്യപരോപിതഃ
    തേന മേ ഗൗരവം നഷ്ടം ത്വത്തശ് ചാസ്മാച് ച വാസവ
16 അദിത്യാം യ ഇമേ ജാതാ ബലവിക്രമ ശാലിനഃ
    ത്വം ഏഷാം കില സർവേഷാം വിശേഷാദ് ബലവത്തരഃ
17 സോ ഽഹം പക്ഷൈക ദേശേന വഹാമി ത്വാം ഗതക്ലമഃ
    വിമൃശ ത്വം ശനൈസ് താത കോ ന്വ് അത്ര ബലവാൻ ഇതി
18 തസ്യ തദ് വചനം ശ്രുത്വാ ഖഗസ്യോദർക ദാരുണം
    അക്ഷോഭ്യം ക്ഷോഭയംസ് താർക്ഷ്യം ഉവാച രഥചക്രഭൃത്
19 ഗരുത്മൻ മന്യസ ആത്മാനം ബലവന്തം സുദുർബലം
    അലം അസ്മത് സമക്ഷം തേ സ്തോതും ആത്മാനം അണ്ഡജ
20 ത്രൈലോക്യം അപി മേ കൃത്സ്നം അശക്തം ദേഹധാരണേ
    അഹം ഏവാത്മനാത്മാനം വഹാമി ത്വാം ച ധാരയേ
21 ഇമം താവൻ മമൈകം ത്വം ബാഹും സവ്യേതരം വഹ
    യദ്യ് ഏനം ധാരയസ്യ് ഏകം സഫലം തേ വികത്ഥിതം
22 തതഃ സ ഭഗവാംസ് തസ്യ സ്കന്ധേ ബാഹും സമാസജത്
    നിപപാത സ ഭാരാർതോ വിഹ്വലോ നഷ്ടചേതനഃ
23 യാവാൻ ഹി ഭാരഃ കൃത്സ്നായാഃ പൃഥിവ്യാഃ പർവതൈഃ സഹ
    ഏകസ്യാ ദേഹശാഖായാസ് താവദ് ഭാരം അമന്യത
24 ന ത്വ് ഏനം പീഡയാം ആസ ബലേന ബലവത്തരഃ
    തതോ ഹി ജീവിതം തസ്യ ന വ്യനീനശദ് അച്യുതഃ
25 വിപക്ഷഃ സ്രസ്തകായശ് ച വിചേതാ വിഹ്വലഃ ഖഗഃ
    മുമോച പത്രാണി തദാ ഗുരുഭാരപ്രപീഡിതഃ
26 സ വിഷ്ണും ശിരസാ പക്ഷീ പ്രണമ്യ വിനതാസുതഃ
    വിചേതാ വിഹ്വലോ ദീനഃ കിം ചിദ് വചനം അബ്രവീത്
27 ഭഗവംൽ ലോകസാരസ്യ സദൃശേന വപുഷ്മതാ
    ഭുജേന സ്വൈരമുക്തേന നിഷ്പിഷ്ടോ ഽസ്മി മഹീതലേ
28 ക്ഷന്തും അർഹസി മേ ദേവ വിഹ്വലസ്യാൽപ ചേതസഃ
    ബലദാഹ വിദഗ്ധസ്യ പക്ഷിണോ ധ്വജവാസിനഃ
29 ന വിജ്ഞാതം ബലം ദേവ മയാ തേ പരമം വിഭോ
    തേന മന്യാമ്യ് അഹം വീര്യം ആത്മനോ ഽസദൃശം പരൈഃ
30 തതശ് ചക്രേ സ ഭഗവാൻ പ്രസാദം വൈ ഗരുത്മതഃ
    മൈവം ഭൂയ ഇതി സ്നേഹാത് തദാ ചൈനം ഉവാച ഹ
31 തഥാ ത്വം അപി ഗാന്ധാരേ യാവത് പാണ്ഡുസുതാൻ രണേ
    നാസാദയസി താൻ വീരാംസ് താവജ് ജീവസി പുത്രക
32 ഭീമഃ പ്രഹരതാം ശ്രേഷ്ഠോ വായുപുത്രോ മഹാബലഃ
    ധനഞ്ജയശ് ചേന്ദ്ര സുതോ ന ഹന്യാതാം തു കം രണേ
33 വിഷ്ണുർ വായുശ് ച ശക്രശ് ച ധർമസ് തൗ ചാശ്വിനാവ് ഉഭൗ
    ഏതേ ദേവാസ് ത്വയാ കേന ഹേതുനാ ശക്യം ഈക്ഷിതും
34 തദ് അലം തേ വിരോധേന ശമം ഗച്ഛ നൃപാത്മജ
    വാസുദേവേന തീർഥേന കുലം രക്ഷിതും അർഹസി
35 പ്രത്യക്ഷോ ഹ്യ് അസ്യ സർവസ്യ നാരദോ ഽയം മഹാതപാഃ
    മാഹാത്മ്യം യത് തദാ വിഷ്ണുർ യോ ഽയം ചക്രഗദാധരഃ
36 ദുര്യോധനസ് തു തച് ഛ്രുത്വാ നിഃശ്വസൻ ഭൃകുടീ മുഖഃ
    രാധേയം അഭിസമ്പ്രേക്ഷ്യ ജഹാസ സ്വനവത് തദാ
37 കദർഥീ കൃത്യതദ് വാക്യം ഋഷേഃ കണ്വസ്യ ദുർമതിഃ
    ഊരും ഗജകരാകാരം താഡയന്ന് ഇദം അബ്രവീത്
38 യഥൈവേശ്വര സൃഷ്ടോ ഽസ്മി യദ് ഭാവി യാ ച മേ ഗതിഃ
    തഥാ മഹർഷേ വർതാമി കിം പ്രലാപഃ കരിഷ്യതി