മഹാഭാരതം മൂലം/വനപർവം/അധ്യായം152

മഹാഭാരതം മൂലം/വനപർവം
രചന:വ്യാസൻ
അധ്യായം152

1 [ഭീമ]
     പാണ്ഡവോ ഭീമസേനോ ഽഹം ധർമപുത്രാദ് അനന്തരഃ
     വിശാലാം ബദരീം പ്രാപ്തോ ഭ്രാതൃഭിഃ സഹ രാക്ഷസാഃ
2 അപശ്യത് തത്ര പഞ്ചാലീ സൗഗന്ധികം അനുത്തമം
     അനിലോഢം ഇതോ നൂനം സാ ബഹൂനി പരീപ്സതി
3 തസ്യാ മാമാനവദ്യാംഗ്യാ ധർമപത്ന്യാഃ പ്രിയേ സ്ഥിതം
     പുഷ്പാഹാരം ഇഹ പ്രാപ്തം നിബോധത നിശാചരാഃ
4 [ര-സ്]
     ആക്രീഡോ ഽയം കുബേരസ്യ ദയിതഃ പുരുഷർഷഭ
     നേഹ ശക്യം മനുഷ്യേണ വിഹർതും മർത്യധർമിണാ
5 ദേവർഷയസ് തഥാ യക്ഷാ ദേവാശ് ചാത്ര വൃകോദര
     ആമന്ത്ര്യ യക്ഷപ്രവരം പിബന്തി വിഹരന്തി ച
     ഗന്ധർവാപ്സരസശ് ചൈവ വിഹരന്ത്യ് അത്ര പാണ്ഡവ
6 അന്യായേനേഹ യഃ കശ് ചിദ് അവമന്യ ധനേശ്വരം
     വിഹർതും ഇച്ഛേദ് ദുർവൃത്തഃ സ വിനശ്യേദ് അസംശയം
7 തം അനാദൃത്യ പദ്മാനി ജിഹീർഷസി ബലാദ് ഇതഃ
     ധർമരാജസ്യ ചാത്മാനം ബ്രവീഷി ഭ്രാതരം കഥം
8 [ഭീമ]
     രാക്ഷസാസ് തം ന പശ്യാമി ധനേശ്വരം ഇഹാന്തികേ
     ദൃഷ്ട്വാപി ച മഹാരാജം നാഹം യാചിതും ഉത്സഹേ
9 ന ഹി യാചന്തി രാജാന ഏഷ ധർമഃ സനാതനഃ
     ന ചാഹം ഹാതും ഇച്ഛാമി ക്ഷാത്ര ധർമം കഥം ചന
10 ഇയം ച നലിനീ രമ്യാ ജതാ പർവതനിർഝരേ
    നേയം ഭവനം ആസാദ്യ കുബേരസ്യ മഹാത്മനഃ
11 തുല്യാ ഹി സർവഭൂതാനാം ഇയം വൈശ്രവണസ്യ ച
    ഏവംഗതേഷു ദ്രവ്യേഷു കഃ കം യാചിതും അർഹതി
12 [വൈ]
    ഇത്യ് ഉക്ത്വാ രാക്ഷസാൻ സർവാൻ ഭീമസേനോ വ്യഗാഹത
    തതഃ സ രാക്ഷസൈർ വാചാ പ്രതിഷിദ്ധഃ പ്രതാപവാൻ
    മാ മൈവം ഇതി സക്രോധൈർ ഭർത്സയദ്ഭിഃ സമന്തതഃ
13 കദർഥീ കൃത്യതു സ താൻ രാക്ഷസാൻ ഭീമവിക്രമഃ
    വ്യഗാഹത മഹാതേജാസ് തേ തം സർവേ ന്യവാരയൻ
14 ഗൃഹ്ണീത ബധ്നീത നികൃന്തതേമം; പചാമ ഖാദാമ ച ഭീമസേനം
    ക്രുദ്ധാ ബ്രുവന്തോ ഽനുയയുർ ദ്രുതം തേ; ശസ്ത്രാണി ചോദ്യമ്യ വിവൃത്തനേത്രാഃ
15 തതഃ സ ഗുർവീ യമദണ്ഡകൽപാം; മഹാഗദാം കാഞ്ചനപട്ടനദ്ധാം
    പ്രഗൃഹ്യ താൻ അഭ്യപതത് തരസ്വീ; തതോ ഽബ്രവീത് തിഷ്ഠത തിഷ്ഠതേതി
16 തേ തം തദാ തോമരപട്ടിശാദ് യൈർ; വ്യാവിധ്യ ശസ്ത്രൈഃ സഹസാഭിപേതുഃ
    ജിഘാംസവഃ ക്രോധവശാഃ സുഭീമാ; ഭീമം സമന്താത് പരിവവ്രുർ ഉഗ്രാഃ
17 വാതേന കുന്ത്യാം ബലവാൻ സ ജാതഃ; ശൂരസ് തരസ്വീ ദ്വിഷതാം നിഹന്താ
    സത്യേ ച ധർമേ ച രതഃ സദൈവ; പരാക്രമേ ശത്രുഭിർ അപ്രധൃഷ്യഃ
18 തേഷാം സ മാർഗാൻ വിവിധാൻ മഹാത്മാ; നിഹത്യ ശസ്ത്രാണി ച ശാത്രവാണാം
    യഥാ പ്രവീരാൻ നിജഘാന വീരഃ; പരഃശതാൻ പുഷ്കരിണീ സമീപേ
19 തേ തസ്യ വീര്യം ച ബലം ച ദൃഷ്ട്വാ; വിദ്യാ ബലം ബാഹുബലം തഥൈവ
    അശക്നുവന്തഃ സഹിതാഃ സമന്താദ്; ധതപ്രവീരാഃ സഹസാ നിവൃത്താഃ
20 വിദീര്യമാണാസ് തത ഏവ തൂർണം; ആകാശം ആസ്ഥായ വിമൂഢസഞ്ജ്ഞാഃ
    കൈലാസശൃംഗാണ്യ് അഭിദുദ്രുവുസ് തേ; ഭീമാർദിതാഃ ക്രോധവശാഃ പ്രഭഗ്നാഃ
21 സ ശക്രവദ് ദാനവദൈത്യ സംഘാൻ; വിക്രമ്യ ജിത്വാ ച രണേ ഽരിസംഘാൻ
    വിഗാഹ്യ താം പുഷ്കരിണീം ജിതാരിഃ; കാമായ ജഗ്രാഹ തതോ ഽംബുജാനി
22 തതഃ സ പീത്വാമൃത കൽപം അംഭോ; ഭൂയോ ബഭൂവോത്തമ വീര്യതേജാഃ
    ഉത്പാട്യ ജഗ്രാഹ തതോ ഽംബുജാനി; സൗഗന്ധികാന്യ് ഉത്തമഗന്ധവന്തി
23 തതസ് തു തേ ക്രോധവശാഃ സമേത്യ; ധനേശ്വരം ഭീമബലപ്രണുന്നാഃ
    ഭീമസ്യ വീര്യം ച ബലം ച സംഖ്യേ; യഥാവദ് ആചഖ്യുർ അതീവ ദീനാഃ
24 തേഷാം വചസ് തത് തു നിശമ്യ ദേവഃ; പ്രഹസ്യ രക്ഷാംശി തതോ ഽഭ്യുവാച
    ഗൃഹ്ണാതു ഭീമോ ജലജാനി കാമം; കൃഷ്ണാ നിമിത്തം വിദിതം മമൈതത്
25 തതോ ഽഭ്യനുജ്ഞായ ധനേശ്വരം തേ; ജഗ്മുഃ കുരൂണാം പ്രവരം വിരോഷാഃ
    ഭീമം ച തസ്യാം ദദൃശുർ നലിന്യാം; യഥോപജോഷം വിഹരന്തം ഏകം