മഹാഭാരതം മൂലം/വനപർവം/അധ്യായം192

മഹാഭാരതം മൂലം/വനപർവം
രചന:വ്യാസൻ
അധ്യായം192

1 [വൈ]
     യുധിഷ്ഠിരോ ധർമരാജഃ പപ്രച്ഛ ഭരതർഷഭ
     മാർകണ്ഡേയം തപോവൃദ്ധം ദീര്യായുർ അം അകൽമഷം
2 വിദിതാസ് തവ ധർമജ്ഞ ദേവദാനവരാക്ഷസാഃ
     രാജവംശാശ് ച വിവിധാ ഋഷിവംശാശ് ച ശാശ്വതാഃ
     ന തേ ഽസ്ത്യ് അവിദിതം കിം ചിദ് അസ്മിംൽ ലോകേ ദ്വിജോത്തമ
3 കഥാം വേത്സി മുനേ ദിവ്യാം മനുഷ്യോരഗരക്ഷസാം
     ഏതദ് ഇച്ഛാമ്യ് അഹം ശ്രോതും തത്ത്വേന കഥിതം ദ്വിജ
4 കുവലാശ്വ ഇതി ഖ്യാത ഇക്ഷ്വാകുർ അപരാജിതഃ
     കഥം നാമ വിപര്യാസാദ് ധുന്ധുമാരത്വം ആഗതഃ
5 ഏതദ് ഇച്ഛാമി തത്ത്വേന ജ്ഞാതും ഭാർഗവ സത്തമ
     വിപര്യസ്തം യഥാ നാമ കുവലാശ്വസ്യ ധീമതഃ
6 [മാർക്]
     ഹന്ത തേ കഥയിഷ്യാമി ശൃണു രാജൻ യുധിഷ്ഠിര
     ധർമിഷ്ഠം ഇദം ആഖ്യാനം ദുന്ധു മാരസ്യ തച് ഛൃണു
7 യഥാ സ രാജാ ഇക്ഷ്വാകുഃ കുവലാശ്വോ മഹീപതിഃ
     ധുന്ധുമാരത്വം അഗമത് തച് ഛൃണുഷ്വ മഹീപതേ
8 മഹർഷിർ വിശ്രുതസ് താത ഉത്തങ്ക ഇതി ഭാരത
     മരുധന്വസു രമ്യേഷു ആശ്രമസ് തസ്യ കൗരവ
9 ഉത്തങ്കസ് തു മഹാരാജ തപോ ഽതപ്യത് സുദുശ്ചരം
     ആരിരാധയിഷുർ വിഷ്ണും ബഹൂൻ വർഷഗണാൻ വിഭോ
10 തസ്യ പ്രീതഃ സ ഭഗവാൻ സാക്ഷാദ് ദർശനം ഏയിവാൻ
    ദൃഷ്ട്വൈവ ചർഷിഃ പ്രഹ്വസ് തം തുഷ്ടാവ വിവിധൈർ സ്തവൈഃ
11 ത്വയാ ദേവ പ്രജാഃ സർവാഃ സദേവാസുരമാനവാഃ
    സ്ഥാവരാണി ച ഭൂതാനി ജംഗമാനി തഥൈവ ച
    ബ്രഹ്മ വേദാശ് ച വേദ്യം ച ത്വയാ സൃഷ്ടം മഹാദ്യുതേ
12 ശിരസ് തേ ഗഗനം ദേവ നേത്രേ ശശിദിവാകരൗ
    നിഃശ്വാസഃ പനവശ് ചാപി തേജോ ഽഗ്നിശ് ച തവാച്യുത
    ബാഹവസ് തേ ദിശഃ സർവാഃ കുക്ഷിശ് ചാപി മഹാർണവഃ
13 ഊരൂ തേ പർവതാ ദേവഖം നാഭിർ മധുസൂദന
    പാദൗ തേ പൃഥിവീ ദേവീ രോമാണ്യ് ഓഷധയസ് തഥാ
14 ഇന്ദ്ര സോമാഗ്നിവരുണാ ദേവാസുരമഹോരഗാഃ
    പ്രഹ്വാസ് ത്വാം ഉപതിഷ്ഠന്തി സ്തുവന്തോ വിവിധൈഃ സ്തവൈഃ
15 ത്വയാ വ്യാപ്താനി സർവാണി ഭൂതാനി ഭുവനേശ്വര
    യോഗിനഃ സുമഹാവീര്യാഃ സ്തുവന്തി ത്വാം മഹർഷയഃ
16 ത്വയി തുഷ്ടേ ജഗത് സ്വസ്ഥം ത്വയി ക്രുദ്ധേ മഹദ് ഭയം
    ഭയാനാം അപനേതാസി ത്വം ഏകഃ പുരുഷോത്തമ
17 ദേവാനാം മാനുഷാണാം ച സർവഭൂതസുഖാവഹഃ
    ത്രിഭിർ വിക്രമണൈർ ദേവത്രയോ ലോകാസ് ത്വയാഹൃതാഃ
    അസുരാണാം സമൃദ്ധാനാം വിനാശശ് ച ത്വയാ കൃതഃ
18 തവ വിക്രമണൈർ ദേവാ നിർവാണം അഗമൻ പരം
    പരാഭവം ച ദൈത്യേന്ദ്രാസ് ത്വയി ക്രുദ്ധേമഹാ ദ്യുതേ
19 ത്വം ഹി കർതാ വികർതാ ച ഭൂതാനാം ഇഹ സർവശഃ
    ആരാധയിത്വാ ത്വാം ദേവാഃ സുഖം ഏധന്തി സർവശഃ
20 ഏവം സ്തുതോ ഹൃഷീകേശ ഉത്തങ്കേന മഹാത്മനാ
    ഉത്തങ്കം അബ്രവീദ് വിഷ്ണുഃ പ്രീതസ് തേ ഽഹം വരം വൃണു
21 [ഉത്തൻക]
    പര്യാപ്തോ മേ വരഹ്യ് ഏഷ യദ് അഹം ദൃഷ്ടവാൻ ഹരിം
    പുരുഷം ശാശ്വതം ദിവ്യം സ്രഷ്ടാരം ജഗതഃ പ്രഭും
22 [വിസ്ണു]
    പ്രീതസ് തേ ഽഹം അലൗല്യേന ഭക്ത്യാ ച ദ്വിജസത്തമ
    അവശ്യം ഹി ത്വയാ ബ്രഹ്മൻ മത്തോ ഗ്രാഹ്യോ വരദ്വിജ
23 ഏവം സഞ്ഛന്ദ്യമാനസ് തു വരേണ ഹരിണാ തദാ
    ഉത്തങ്കഃ പ്രാഞ്ജലിർ വവ്രേ വരം ഭരതസത്തമ
24 യദി മേ ഭഗവാൻ പ്രീതഃ പുണ്ഡരീകനിഭേക്ഷണഃ
    ധർമേ സത്യേ ദമേ ചൈവ ബുദ്ധിർ ഭവതു മേ സദാ
    അഭ്യാസശ് ച ഭവേദ് ഭക്ത്യാ ത്വയി നിത്യം മഹേശ്വര
25 [വിസ്ണു]
    സർവം ഏതദ് ധി ഭവിതാ മത്പ്രസാദാത് തവ ദ്വിജ
    പ്രതിഭാസ്യതി യോഗശ് ച യേന യുക്തോ ദിവൗകസാം
    ത്രയാണാം അപി ലോകാനാം മഹത് കാര്യം കരിഷ്യസി
26 ഉത്സാദനാർഥം ലോകാനാം ധുന്ധുർ നാമ മഹാസുരഃ
    തപസ്യതി തപോ ഘോരം ശൃണു യസ് തം ഹനിഷ്യതി
27 ബൃഹദശ്വ ഇതി ഖ്യാതോ ഭവിഷ്യതി മഹീപതിഃ
    തസ്യ പുത്രഃ ശുചിർ ദാന്തഃ കുവലാശ്വ ഇതി ശ്രുതഃ
28 സ യോഗബലം ആസ്ഥായ മാമകം പാർഥിവോത്തമഃ
    ശാസനാത് തവ വിപ്രർഷേ ധുന്ധുമാരോ ഭവിഷ്യതി
29 ഉത്തങ്കം ഏവം ഉക്ത്വാ തു വിഷ്ണുർ അന്തരധീയത