മഹാഭാരതം മൂലം/വനപർവം
രചന:വ്യാസൻ
അധ്യായം289

1 [വൈ]
     സാ തു കന്യാ മഹാരാജ ബ്രാഹ്മണം സംശിതവ്രതം
     തോഷയാം ആസ ശുദ്ധേന മനസാ സംശിതവ്രതാ
 2 പ്രാതർ ആയാസ്യ ഇത്യ് ഉക്ത്വാ കദാ ചിദ് ദ്വിജസത്തമഃ
     തത ആയാതി രാജേന്ദ്ര സായേ രാത്രാവ് അഥോ പുനഃ
 3 തം ച സർവാസു വേലാസു ഭക്ഷ്യഭോജ്യ പ്രതിശ്രയൈഃ
     പൂജയാം ആസ സാ കന്യാ വർധമാനൈസ് തു സർവദാ
 4 അന്നാദി സമുദാചാരഃ ശയ്യാസനകൃതസ് തഥാ
     ദിവസേ ദിവസേ തസ്യ വർധതേ ന തു ഹീയതേ
 5 നിർഭർത്സനാപവാദൈശ് ച തഥൈവാപ്രിയയാ ഗിരാ
     ബ്രാഹ്മണസ്യ പൃഥാ രാജൻ ന ചകാരാപ്രിയം തദാ
 6 വ്യസ്തേ കാലേ പുനോ ചൈതി ന ചൈതി ബഹുശോ ദ്വിജഃ
     ദുർലഭ്യം അപി ചൈവാന്നം ദീയതാം ഇതി സോ ഽബ്രവീത്
 7 കൃതം ഏവ ച തത് സർവം പൃഥാ തസ്മൈ ന്യവേദയത്
     ശിഷ്യവത് പുത്രവച് ചൈവ സ്വസൃവച് ച സുസംയതാ
 8 യഥോപജോഷം രാജേന്ദ്ര ദ്വിജാതിപ്രവരസ്യ സാ
     പ്രീതിം ഉത്പാദയാം ആസ കന്യാ യത്നൈർ അനിന്ദിതാ
 9 തസ്യാസ് തു ശീലവൃത്തേന തുതോഷ ദ്വിജസത്തമഃ
     അവധാനേന ഭൂയോ ഽസ്യ പരം യത്നം അഥാകരോത്
 10 താം പ്രഭാതേ ച സായേ ച പിതാ പപ്രച്ഛ ഭാരത
    അപി തുഷ്യതി തേ പുത്രി ബ്രാഹ്മണഃ പരിചര്യയാ
11 തം സാ പരമം ഇത്യ് ഏവ പ്രത്യുവാച യശസ്വിനീ
    തതഃ പ്രീതിം അവാപാഗ്ര്യാം കുന്തിഭോജോ മഹാമനഃ
12 തതഃ സംവത്സരേ പൂർണേ യദാസൗ ജപതാം വരഃ
    നാപശ്യദ് ദുഷ്കൃതം കിം ചിത് പൃഥായാഃ സൗഹൃദേ രതഃ
13 തതഃ പ്രീതമനാ ഭൂത്വാ സ ഏനാം ബ്രാഹ്മണോ ഽബ്രവീത്
    പ്രീതോ ഽസ്മി പരമം ഭദ്രേ പരിചാരേണ തേ ശുഭേ
14 വരാൻ വൃണീഷ്വ കല്യാണി ദുരാപാൻ മാനുഷൈർ ഇഹ
    യൈസ് ത്വം സീമന്തിനീഃ സർവാ യശസാഭിഭവിഷ്യസി
15 [ഉന്തീ]
    കൃതാനി മമ സർവാണി യസ്യാ മേ വേദവിത്തമ
    ത്വം പ്രസന്നഃ പിതാ ചൈവ കൃതം വിപ്ര വരൈർ മമ
16 [ബ്രാ]
    യദി നേച്ഛസി ഭദ്രേ ത്വം വരം മത്തഃ ശുചിസ്മിതേ
    ഇമം മന്ത്രം ഗൃഹാണ ത്വം ആഹ്വാനായ ദിവൗകസാം
17 യം യം ദേവം ത്വം ഏതേന മന്ത്രേണാവാഹയിഷ്യസി
    തേന തേന വശേ ഭദ്രേ സ്ഥാതവ്യം തേ ഭവിഷ്യതി
18 അകാമോ വാ സകാമോ വാ ന സ നൈഷ്യതി തേ വശം
    വിബുധോ മന്ത്രസംശാന്തോ വാക്യേ ഭൃത്യ ഇവാനതഃ
19 [വൈ]
    ന ശശാക ദ്വിതീയം സാ പ്രത്യാഖ്യാതും അനിന്ദിതാ
    തം വൈ ദ്വിജാതിപ്രവരം തദാ ശാപഭയാൻ നൃപ
20 തതസ് താം അനവദ്യാംഗീം ഗ്രാഹയാം ആസ വൈ ദ്വിജഃ
    മന്ത്രഗ്രാമം തദാ രാജന്ന് അഥർവശിരസി ശ്രുതം
21 തം പ്രദായ തു രാജേന്ദ്ര കുന്തിഭോജം ഉവാച ഹ
    ഉഷിതോ ഽസ്മി സുഖം രാജൻ കന്യയാ പരിതോഷിതഃ
22 തവ ഗേഹേ സുവിഹിതഃ സദാ സുപ്രതിപൂജിതഃ
    സാധയിഷ്യാമഹേ താവദ് ഇത്യ് ഉക്ത്വാന്തരധീയത
23 സ തു രാജാ ദ്വിജം ദൃഷ്ട്വാ തത്രൈവാന്തർ ഹിതം തദാ
    ബഭൂവ വിസ്മയാവിഷ്ടഃ പൃഥാം ച സമപൂജയത്