മഹാഭാരതം മൂലം/വനപർവം/അധ്യായം39

മഹാഭാരതം മൂലം/വനപർവം
രചന:വ്യാസൻ
അധ്യായം39

1 [ജ്]
     ഭഗവഞ് ശ്രോതും ഇച്ഛാമി പാർഥസ്യാക്ലിഷ്ട കർമണഃ
     വിസ്തരേണ കഥാം ഏതാം യഥാസ്ത്രാണ്യ് ഉപലബ്ധവാൻ
2 കഥം സ പുരുഷവ്യാഘ്രോ ദീർഘബാഹുർ ധനഞ്ജയഃ
     വനം പ്രവിഷ്ടസ് തേജസ്വീ നിർമനുഷ്യം അഭീതവത്
3 കിം ച തേന കൃതം തത്ര വസതാ ബ്രഹ്മവിത്തമ
     കഥം ച ഭഗവാൻ സ്ഥാണുർ ദേവരാജശ് ച തോഷിതഃ
4 ഏതദ് ഇച്ഛാമ്യ് അഹം ശ്രോതും ത്വത്പ്രസാദാദ് ദ്വിജോത്തമ
     ത്വം ഹി സർവജ്ഞ ദിവ്യം ച മാനുഷം ചൈവ വേത്ഥ ഹ
5 അത്യദ്ഭുതം മഹാപ്രാജ്ഞ രോമഹർഷണം അർജുനഃ
     ഭവേന സഹ സംഗ്രാമം ചകാരാപ്രതിമം കില
     പുരാ പ്രഹരതാം ശ്രേഷ്ഠഃ സംഗ്രാമേഷ്വ് അപരാജിതഃ
6 യച് ഛ്രുത്വാ നരസിംഹാനാം ദൈന്യഹർഷാതിവിസ്മയാത്
     ശൂരാണാം അപി പാർഥാനാം ഹൃദയാനി ചകമ്പിരേ
7 യദ് യച് ച കൃതവാൻ അന്യത് പാർഥസ് തദ് അഖിലം വദ
     ന ഹ്യ് അസ്യ നിന്ദിതം ജിഷ്ണോഃ സുസൂക്ഷ്മം അപി ലക്ഷയേ
     ചരിതം തസ്യ ശൂരസ്യ തൻ മേ സർവം പ്രകീർതയ
8 [വൈ]
     കഥയിഷ്യാമി തേ താത കഥാം ഏതാം മഹാത്മനഃ
     ദിവ്യാം കൗരവ ശാർദൂലമഹതീം അദ്ഭുതോപമാം
9 ഗാത്രസംസ്പർശ സംബന്ധം ത്ര്യംബകേണ സഹാനഘ
     പാർഥസ്യ ദേവദേവേന ശൃണു സമ്യക് സമാഗമം
10 യുധിഷ്ഠിര നിയോഗാത് സ ജഗാമാമിത വിക്രമഃ
    ശക്രം സുരേശ്വരം ദ്രഷ്ടും ദേവദേവം ച ശങ്കരം
11 ദിവ്യം തദ് ധനുർ ആദായ ഖഡ്ഗം ച പുരുഷർഷഭഃ
    മഹാബലോ മഹാബാഹുർ അർജുനഃ കാര്യസിദ്ധയേ
    ദിശം ഹ്യ് ഉദീചീം കൗരവ്യോ ഹിമവച്ഛിഖരം പ്രതി
12 ഐന്ദ്രിഃ സ്ഥിരമനാ രാജൻ സർവലോകമഹാരഥഃ
    ത്വരയാ പരയാ യുക്തസ് തപസേ ധൃതനിശ്ചയഃ
    വനം കണ്ടകിതം ഘോരം ഏക ഏവാന്വപദ്യത
13 നാനാപുഷ്പഫലോപേതം നാനാപക്ഷിനിഷേവിതം
    നാനാമൃഗഗണാകീർണം സിദ്ധചാരണസേവിതം
14 തതഃ പ്രയാതേ കൗന്തേയ വനം മാനുഷവർജിതം
    ശംഖാനാം പടഹാനാം ച ശബ്ദഃ സമഭവദ് ദിവി
15 പുഷ്പവർഷം ച സുമഹൻ നിപപാത മഹീതലേ
    മേഘജാലം ച വിതതം ഛാദയാം ആസ സർവതഃ
16 അതീത്യ വനദുർഗാണി സംനികർഷേ മഹാഗിരേഃ
    ശുശുഭേ ഹിമവത്പൃഷ്ഠേ വസമാനോ ഽർജുനസ് തദാ
17 തത്രാപശ്യദ് ദ്രുമാൻ ഫുല്ലാൻ വിഹഗൈർ വൽഗു നാദിതാൻ
    നദീശ് ച ബഹുലാവർതാ നീലവൈഡൂര്യ സംനിഭാഃ
18 ഹംസകാരണ്ഡവോദ്ഗീതാഃ സാരസാഭിരുതാസ് തഥാ
    പുംസ്കോകില രുതാശ് ചൈവ ക്രൗഞ്ചബർഹിണ നാദിതാഃ
19 മനോഹരവനോപേതാസ് തസ്മിന്ന് അതിരഥോ ഽർജുനഃ
    പുണ്യശീതാമല ജലാഃ പശ്യൻ പ്രീതമനാഭവത്
20 രമണീയേ വനോദ്ദേശേ രമമാണോ ഽർജുനസ് തദാ
    തപസ്യ് ഉഗ്രേ വർതമാന ഉഗ്രതേജാ മഹാമനാഃ
21 ദർഭചീരം നിവസ്യാഥ ദണ്ഡാജിന വിഭൂഷിതഃ
    പൂർണേ പൂർണേ ത്രിരാത്രേ തു മാസം ഏകം ഫലാശനഃ
    ദ്വിഗുണേനൈവ കാലേന ദ്വിതീയം മാസം അത്യഗാത്
22 തൃതീയം അപി മാസം സ പക്ഷേണാഹാരം ആചരൻ
    ശീർണം ച പതിതം ഭൂമൗ പർണം സമുപയുക്തവാൻ
23 ചതുർഥേ ത്വ് അഥ സമ്പ്രാപ്തേ മാസി പൂർണേ തതഃ പരം
    വായുഭക്ഷോ മഹാബാഹുർ അഭവത് പാണ്ഡുനന്ദനഃ
    ഊർധ്വബാഹുർ നിരാലംബഃ പാദാംഗുഷ്ഠാഗ്രവിഷ്ഠിതഃ
24 സദോപസ്പർശനാച് ചാസ്യ ബഭൂവുർ അമിതൗജസഃ
    വിദ്യുദ് അംഭോ രുഹനിഭാ ജടാസ് തസ്യ മഹാത്മനഃ
25 തതോ മഹർഷയഃ സർവേ ജഗ്മുർ ദേവം പിനാകിനം
    ശിതികണ്ഠം മഹാഭാഗം പ്രണിപത്യ പ്രസാദ്യ ച
    സർവേ നിവേദയാം ആസുഃ കർമ തത് ഫൽഗുനസ്യ ഹ
26 ഏഷ പാർഥോ മഹാതേജാ ഹിമവത്പൃഷ്ഠം ആശ്രിതഃ
    ഉഗ്രേ തപസി ദുഷ്പാരേ സ്ഥിതോ ധൂമായയൻ ദിശഃ
27 തസ്യ ദേവേശ ന വയം വിദ്മഃ സർവേ ചികീർഷിതം
    സന്താപയതി നഃ സർവാൻ അസൗ സാധു നിവാര്യതാം
28 [മഹേഷ്വര]
    ശീഘ്രം ഗച്ഛത സംഹൃഷ്ടാ യഥാഗതം അതന്ദ്രിതാഃ
    അഹം അസ്യ വിജാനാമി സങ്കൽപം മനസി സ്ഥിതം
29 നാസ്യ സ്വർഗസ്പൃഹാ കാ ചിൻ നൈശ്വര്യസ്യ ന ചായുഷഃ
    യത് ത്വ് അസ്യ കാങ്ക്ഷിതം സർവം തത് കരിഷ്യേ ഽഹം അദ്യ വൈ
30 [വൈ]
    തേ ശ്രുത്വ ശർവ വചനം ഋഷയഃ സത്യവാദിനഃ
    പ്രഹൃഷ്ടമനസോ ജഗ്മുർ യഥാ സ്വം പുനർ ആശ്രമാൻ