ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ഏകാദശഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 11) / അദ്ധ്യായം 31

← സ്കന്ധം 11 : അദ്ധ്യായം 30

സ്കന്ധം 12 : അദ്ധ്യായം 1 →

ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ഏകാദശഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 11) / അദ്ധ്യായം 31

ശ്രീശുക ഉവാച

അഥ തത്രാഗമദ്ബ്രഹ്മാ ഭവാന്യാ ച സമം ഭവഃ ।
മഹേന്ദ്രപ്രമുഖാ ദേവാ മുനയഃ സപ്രജേശ്വരാഃ ॥ 1 ॥

പിതരഃ സിദ്ധഗന്ധർവ്വാ വിദ്യാധരമഹോരഗാഃ ।
ചാരണാ യക്ഷരക്ഷാംസി കിന്നരാപ്സരസോ ദ്വിജാഃ ॥ 2 ॥

ദ്രഷ്ടുകാമാ ഭഗവതോ നിര്യാണം പരമോത്സുകാഃ ।
ഗായന്തശ്ച ഗൃണന്തശ്ച ശൌരേഃ കർമ്മാണി ജൻമ ച ॥ 3 ॥

വവൃഷുഃ പുഷ്പവർഷാണി വിമാനാവലിഭിർന്നഭഃ ।
കുർവ്വന്തഃ സങ്കുലം രാജൻ ഭക്ത്യാ പരമയാ യുതാഃ ॥ 4 ॥

ഭഗവാൻ പിതാമഹം വീക്ഷ്യ വിഭൂതീരാത്മനോ വിഭുഃ ।
സംയോജ്യാത്മനി ചാത്മാനം പദ്മനേത്രേ ന്യമീലയത് ॥ 5 ॥

ലോകാഭിരാമാം സ്വതനും ധാരണാധ്യാനമംഗളം ।
യോഗധാരണയാഽഽഗ്നേയ്യാദഗ്‌ദ്ധ്വാ ധാമാവിശത് സ്വകം ॥ 6 ॥

ദിവി ദുന്ദുഭയോ നേദുഃ പേതുഃ സുമനസശ്ച ഖാത് ।
സത്യം ധർമ്മോ ധൃതിർഭൂമേഃ കീർത്തിഃ ശ്രീശ്ചാനു തം യയുഃ ॥ 7 ॥

ദേവാദയോ ബ്രഹ്മമുഖ്യാ ന വിശന്തം സ്വധാമനി ।
അവിജ്ഞാതഗതിം കൃഷ്ണം ദദൃശുശ്ചാതിവിസ്മിതാഃ ॥ 8 ॥

സൌദാമന്യാ യഥാഽഽകാശേ യാന്ത്യാ ഹിത്വാഭ്രമണ്ഡലം ।
ഗതിർന്ന ലക്ഷ്യതേ മർത്ത്യൈസ്തഥാ കൃഷ്ണസ്യ ദൈവതൈഃ ॥ 9 ॥

ബ്രഹ്മരുദ്രാദയസ്തേ തു ദൃഷ്ട്വാ യോഗഗതിം ഹരേഃ ।
വിസ്മിതാസ്താം പ്രശംസന്തഃ സ്വം സ്വം ലോകം യയുസ്തദാ ॥ 10 ॥

     രാജൻ പരസ്യ തനുഭൃജ്ജനനാപ്യയേഹാ
          മായാ വിഡംബനമവേഹി യഥാ നടസ്യ ।
     സൃഷ്ട്വാത്മനേദമനുവിശ്യ വിഹൃത്യ ചാന്തേ
          സംഹൃത്യ ചാത്മമഹിമോപരതഃ സ ആസ്തേ ॥ 11 ॥

     മർത്ത്യേന യോ ഗുരുസുതം യമലോകനീതം
          ത്വാം ചാനയച്ഛരണദഃ പരമാസ്ത്രദഗ്ദ്ധം ।
     ജിഗ്യേഽന്തകാന്തകമപീശമസാവനീശഃ
          കിം സ്വാവനേ സ്വരനയൻ മൃഗയും സദേഹം ॥ 12 ॥

     തഥാപ്യശേഷസ്ഥിതിസംഭവാപ്യയേ-
          ഷ്വനന്യഹേതുർ യദശേഷശക്തിധൃക് ।
     നൈച്ഛത്പ്രണേതും വപുരത്ര ശേഷിതം
          മർത്ത്യേന കിം സ്വസ്ഥഗതിം പ്രദർശയൻ ॥ 13 ॥

യ ഏതാം പ്രാതരുത്ഥായ കൃഷ്ണസ്യ പദവീം പരാം ।
പ്രയതഃ കീർത്തയേദ്ഭക്ത്യാ താമേവാപ്നോത്യനുത്തമാം ॥ 14 ॥

ദാരുകോ ദ്വാരകാമേത്യ വസുദേവോഗ്രസേനയോഃ ।
പതിത്വാ ചരണാവസ്രൈർന്ന്യഷിഞ്ചത്കൃഷ്ണവിച്യുതഃ ॥ 15 ॥

കഥയാമാസ നിധനം വൃഷ്ണീനാം കൃത് സ്നശോ നൃപ ।
തച്ഛ്രുത്വോദ്വിഗ്നഹൃദയാ ജനാഃ ശോകവിർമ്മൂർച്ഛിതാഃ ॥ 16 ॥

തത്ര സ്മ ത്വരിതാ ജഗ്മുഃ കൃഷ്ണവിശ്ലേഷവിഹ്വലാഃ ।
വ്യസവഃ ശേരതേ യത്ര ജ്ഞാതയോ ഘ്നന്ത ആനനം ॥ 17 ॥

ദേവകീ രോഹിണീ ചൈവ വസുദേവസ്തഥാ സുതൌ ।
കൃഷ്ണരാമാവപശ്യന്തഃ ശോകാർത്താ വിജഹുഃ സ്മൃതിം ॥ 18 ॥

പ്രാണാംശ്ച വിജഹുസ്തത്ര ഭഗവദ്വിരഹാതുരാഃ ।
ഉപഗുഹ്യ പതീംസ്താത ചിതാമാരുരുഹുഃ സ്ത്രിയഃ ॥ 19 ॥

രാമപത്ന്യശ്ച തദ്ദേഹമുപഗുഹ്യാഗ്നിമാവിശൻ ।
വസുദേവപത്ന്യസ്തദ്ഗാത്രം പ്രദ്യുമ്നാദീൻ ഹരേഃ സ്നുഷാഃ ।
കൃഷ്ണപത്ന്യോഽവിശന്നഗ്നിം രുക്മിണ്യാദ്യാസ്തദാത്മികാഃ ॥ 20 ॥

അർജ്ജുനഃ പ്രേയസഃ സഖ്യുഃ കൃഷ്ണസ്യ വിരഹാതുരഃ ।
ആത്മാനം സാന്ത്വയാമാസ കൃഷ്ണഗീതൈഃ സദുക്തിഭിഃ ॥ 21 ॥

ബന്ധൂനാം നഷ്ടഗോത്രാണാമർജ്ജുനഃ സാമ്പരായികം ।
ഹതാനാം കാരയാമാസ യഥാവദനുപൂർവ്വശഃ ॥ 22 ॥

ദ്വാരകാം ഹരിണാ ത്യക്താം സമുദ്രോഽപ്ലാവയത്ക്ഷണാത് ।
വർജ്ജയിത്വാ മഹാരാജ ശ്രീമദ്ഭഗവദാലയം ॥ 23 ॥

നിത്യം സന്നിഹിതസ്തത്ര ഭഗവാൻ മധുസൂദനഃ ।
സ്മൃത്യാശേഷാശുഭഹരം സർവ്വമംഗളമംഗളം ॥ 24 ॥

സ്ത്രീബാലവൃദ്ധാനാദായ ഹതശേഷാൻ ധനഞ്ജയഃ ।
ഇന്ദ്രപ്രസ്ഥം സമാവേശ്യ വജ്രം തത്രാഭ്യഷേചയത് ॥ 25 ॥

ശ്രുത്വാ സുഹൃദ്വധം രാജന്നർജ്ജുനാത് തേ പിതാമഹാഃ ।
ത്വാം തു വംശധരം കൃത്വാ ജഗ്മുഃ സർവ്വേ മഹാപഥം ॥ 26 ॥

യ ഏതദ്ദേവദേവസ്യ വിഷ്ണോഃ കർമ്മാണി ജൻമ ച ।
കീർത്തയേച്ഛ്രദ്ധയാ മർത്ത്യഃ സർവ്വപാപൈഃ പ്രമുച്യതേ ॥ 27 ॥

     ഇത്ഥം ഹരേർഭഗവതോ രുചിരാവതാര-
          വീര്യാണി ബാലചരിതാനി ച ശന്തമാനി ।
     അന്യത്ര ചേഹ ച ശ്രുതാനി ഗൃണൻ മനുഷ്യോ
          ഭക്തിം പരാം പരമഹംസഗതൌ ലഭേത ॥ 28 ॥