മഹാഭാരതം മൂലം/ആദിപർവം/അധ്യായം206
| ←അധ്യായം205 | മഹാഭാരതം മൂലം/ആദിപർവം രചന: അധ്യായം 206 |
അധ്യായം207→ |
1 [വൈ]
തം പ്രയാന്തം മഹാബാഹും കൗരവാണാം യശഃ കരം
അനുജഗ്മുർ മഹാത്മാനോ ബ്രാഹ്മണാ വേദപാരഗാഃ
2 വേദവേദാംഗവിദ്വാംസസ് തഥൈവാധ്യാത്മ ചിന്തകാഃ
ചൗക്ഷാശ് ച ഭഗവദ് ഭക്താഃ സൂതാഃ പൗരാണികാശ് ച യേ
3 കഥകാശ് ചാപരേ രാജഞ് ശ്രമണാശ് ച വനൗകസഃ
ദിവ്യാഖ്യാനാനി യേ ചാപി പഠന്തി മധുരം ദ്വിജാഃ
4 ഏതൈശ് ചാന്യൈശ് ച ബഹുഭിഃ സഹായൈഃ പാണ്ഡുനന്ദനഃ
വൃതഃ ശ്ലക്ഷ്ണകഥൈഃ പ്രായാൻ മരുദ്ഭിർ ഇവ വാസവഃ
5 രമണീയാനി ചിത്രാണി വനാനി ച സരാംസി ച
സരിതഃ സാഗരാംശ് ചൈവ ദേശാൻ അപി ച ഭാരത
6 പുണ്യാനി ചൈവ തീർഥാനി ദദർശ ഭരതർഷഭ
സ ഗംഗാ ദ്വാരം ആസാദ്യ നിവേശം അകരോത് പ്രഭുഃ
7 തത്ര തസ്യാദ്ഭുതം കർമ ശൃണു മേ ജനമേജയ
കൃതവാൻ യദ് വിശുദ്ധാത്മാ പാണ്ഡൂനാം പ്രവരോ രഥീ
8 നിവിഷ്ടേ തത്ര കൗന്തേയേ ബ്രാഹ്മണേഷു ച ഭാരത
അഗ്നിഹോത്രാണി വിപ്രാസ് തേ പ്രാദുശ്ചക്രുർ അനേകശഃ
9 തേഷു പ്രബോധ്യമാനേഷു ജ്വലിതേഷു ഹുതേഷു ച
കൃതപുഷ്പോപഹാരേഷു തീരാന്തര ഗതേഷു ച
10 കൃതാഭിഷേകൈർ വിദ്വദ്ഭിർ നിയതൈഃ സത്പഥി സ്ഥിതൈഃ
ശുശുഭേ ഽതീവ തദ് രാജൻ ഗംഗാ ദ്വാരം മഹാത്മഭിഃ
11 തഥാ പര്യാകുലേ തസ്മിൻ നിവേശേ പാണ്ഡുനന്ദനഃ
അഭിഷേകായ കൗന്തേയോ ഗംഗാം അവതതാര ഹ
12 തത്രാഭിഷേകം കൃത്വാ സ തർപയിത്വാ പിതാമഹാൻ
ഉത്തിതീർഷുർ ജലാദ് രാജന്ന് അഗ്നികാര്യചികീർഷയാ
13 അപകൃഷ്ടോ മഹാബാഹുർ നാഗരാജസ്യ കന്യയാ
അന്തർജലേ മഹാരാജ ഉലൂപ്യാ കാമയാനയാ
14 ദദർശ പാണ്ഡവസ് തത്ര പാവകം സുസമാഹിതം
കൗരവ്യസ്യാഥ നാഗസ്യ ഭവനേ പരമാർചിതേ
15 തത്രാഗ്നികാര്യം കൃതവാൻ കുന്തീപുത്രോ ധനഞ്ജയഃ
അശങ്കമാനേന ഹുതസ് തേനാതുഷ്യദ് ധുതാശനഃ
16 അഗ്നികാര്യം സ കൃത്വാ തു നാഗരാജസുതാം തദാ
പ്രഹസന്ന് ഇവ കൗന്തേയ ഇദം വചനം അബ്രവീത്
17 കിം ഇദം സാഹസം ഭീരു കൃതവത്യ് അസി ഭാമിനി
കശ് ചായം സുഭഗോ ദേശഃ കാ ച ത്വം കസ്യ ചാത്മജാ
18 [ഊലൂപീ]
ഐരാവത കുലേ ജാതഃ കൗരവ്യോ നാമ പന്നഗഃ
തസ്യാസ്മി ദുഹിതാ പാർഥ ഉലൂപീ നാമ പന്നഗീ
19 സാഹം ത്വാം അഭിഷേകാർഥം അവതീർണം സമുദ്രഗാം
ദൃഷ്ടവത്യ് ഏവ കൗന്തേയ കന്ദർപേണാസ്മി മൂർച്ഛിതാ
20 താം മാം അനംഗ മഥിതാം ത്വത്കൃതേ കുരുനന്ദന
അനന്യാം നന്ദയസ്വാദ്യ പ്രദാനേനാത്മനോ രഹഃ
21 [ആർജ്]
ബ്രഹ്മചര്യം ഇദം ഭദ്രേ മമ ദ്വാദശ വാർഷികം
ധർമരാജേന ചാദിഷ്ടം നാഹം അസ്മി സ്വയം വശഃ
22 തവ ചാപി പ്രിയം കർതും ഇച്ഛാമി ജലചാരിണി
അനൃതം നോക്തപൂർവം ച മയാ കിം ചന കർഹി ചിത്
23 കഥം ച നാനൃതം തത് സ്യാത് തവ ചാപി പ്രിയം ഭവേത്
ന ച പീഡ്യേത മേ ധർമസ് തഥാ കുര്യാം ഭുജംഗമേ
24 [ഊലൂപീ]
ജാനാമ്യ് അഹം പാണ്ഡവേയ യഥാ ചരസി മേദിനീം
യഥാ ച തേ ബ്രഹ്മചര്യം ഇദം ആദിഷ്ടവാൻ ഗുരുഃ
25 പരസ്പരം വർതമാനാൻ ദ്രുപദസ്യാത്മജാം പ്രതി
യോ നോ ഽനുപ്രവിശേൻ മോഹാത് സ നോ ദ്വാദശ വാർഷികം
വനേചരേദ് ബ്രഹ്മചര്യം ഇതി വഃ സമയഃ കൃതഃ
26 തദ് ഇദം ദ്രൗപദീഹേതോർ അന്യോന്യസ്യ പ്രവാസനം
കൃതം വസ് തത്ര ധർമാർഥം അത്ര ധർമോ ന ദുഷ്യതി
27 പരിത്രാണം ച കർതവ്യം ആർതാനാം പൃഥുലോചന
കൃത്വാ മമ പരിത്രാണം തവ ധർമോ ന ലുപ്യതേ
28 യദി വാപ്യ് അസ്യ ധർമസ്യ സൂക്ഷ്മോ ഽപി സ്യാദ് വ്യതിക്രമഃ
സ ച തേ ധർമ ഏവ സ്യാദ് ദാത്ത്വാ പ്രാണാൻ മമാർജുന
29 ഭക്താം ഭജസ്യ മാം പാർഥ സതാം ഏതൻ മതം പ്രഭോ
ന കരിഷ്യസി ചേദ് ഏവം മൃതാം മാം ഉപധാരയ
30 പ്രാണദാനാൻ മഹാബാഹോ ചര ധർമം അനുത്തമം
ശരണം ച പ്രപന്നാസ്മി ത്വാം അദ്യ പുരുഷോത്തമ
31 ദീനാൻ അനാഥാൻ കൗന്തേയ പരിരക്ഷസി നിത്യശഃ
സാഹം ശരണം അഭ്യേമി രോരവീമി ച ദുഃഖിതാ
32 യാചേ ത്വാം അഭികാമാഹം തസ്മാത് കുരു മമ പ്രിയം
സ ത്വം ആത്മപ്രദാനേന സകാമാം കർതും അർഹസി
33 [വൈ]
ഏവം ഉക്തസ് തു കൗന്തേയഃ പന്നഗേശ്വര കന്യയാ
കൃതവാംസ് തത് തഥാ സർവം ധർമം ഉദ്ദിശ്യ കാരണം
34 സ നാഗഭവനേ രാത്രിം താം ഉഷിത്വാ പ്രതാപവാൻ
ഉദിതേ ഽഭ്യുത്ഥിതഃ സൂര്യേ കൗരവ്യസ്യ നിവേശനാത്