മഹാഭാരതം മൂലം/ആദിപർവം
രചന:വ്യാസൻ
അധ്യായം 82

1 [വ്]
     സ്വർഗതഃ സ തു രാജേന്ദ്രോ നിവസൻ ദേവ സദ്മനി
     പൂജിതസ് ത്രിദശൈഃ സാധ്യൈർ മരുദ്ഭിർ വസുഭിസ് തഥാ
 2 ദേവലോകാദ് ബ്രഹ്മലോകം സഞ്ചരൻ പുണ്യകൃദ് വശീ
     അവസത് പൃഥിവീപാലോ ദീർഘകാലം ഇതി ശ്രുതിഃ
 3 സ കദാ ചിൻ നൃപശ്രേഷ്ഠോ യയാതിഃ ശക്രം ആഗമത്
     കഥാന്തേ തത്ര ശക്രേണ പൃഷ്ടഃ സ പൃഥിവീപതിഃ
 4 [ഷക്ര]
     യദാ സ പൂരുസ് തവ രൂപേണ രാജഞ്; ജരാം ഗൃഹീത്വാ പ്രചചാര ഭൂമൗ
     തദാ രാജ്യം സമ്പ്രദായൈവ തസ്മൈ; ത്വയാ കിം ഉക്തഃ കഥയേഹ സത്യം
 5 [യ്]
     ഗംഗായമുനയോർ മധ്യേ കൃത്സ്നോ ഽയം വിഷയസ് തവ
     മധ്യേ പൃഥിവ്യാസ് ത്വം രാജാ ഭ്രാതരോ ഽന്ത്യാധിപാസ് തവ
 6 അക്രോധനഃ ക്രോധനേഭ്യോ വിശിഷ്ടസ്; തഥാ തിതിക്ഷുർ അതിതിക്ഷോർ വിശിഷ്ടഃ
     അമാനുഷേഭ്യോ മാനുഷാശ് ച പ്രധാനാ; വിദ്വാംസ് തഥൈവാവിദുഷഃ പ്രധാനഃ
 7 ആക്രുശ്യമാനോ നാക്രോശേൻ മന്യുർ ഏവ തിതിക്ഷതഃ
     ആക്രോഷ്ടാരം നിർദഹതി സുകൃതം ചാസ്യ വിന്ദതി
 8 നാരും തുദഃ സ്യാൻ ന നൃശംസവാദീ; ന ഹീനതഃ പരം അഭ്യാദദീത
     യയാസ്യ വാചാ പര ഉദ്വിജേത; ന താം വദേദ് രുശതീം പാപലോക്യം
 9 അരും തുദം പുരുഷം രൂക്ഷവാചം; വാക് കണ്ടകൈർ വിതുദന്തം മനുഷ്യാൻ
     വിദ്യാദ് അലക്ഷ്മീകതമം ജനാനാം; മുഖേ നിബദ്ധാം നിരൃതിം വഹന്തം
 10 സദ്ഭിഃ പുരസ്താദ് അഭിപൂജിതഃ സ്യാത്; സദ്ഭിസ് തഥാ പൃഷ്ഠതോ രക്ഷിതഃ സ്യാത്
    സദാസതാം അതിവാദാംസ് തിതിക്ഷേത്; സതാം വൃത്തം ചാദദീതാര്യ വൃത്തഃ
11 വാക് സായകാ വദനാൻ നിഷ്പതന്തി; യൈർ ആഹതഃ ശോചതി രാർത്യ് അഹാനി
    പരസ്യ വാ മർമസു യേ പതന്തി; താൻ പണ്ഡിതോ നാവസൃജേത് പരേഷു
12 ന ഹീദൃശം സംവനനം ത്രിഷു ലോകേഷു വിദ്യതേ
    യഥാ മൈത്രീ ച ഭൂതേഷു ദാനം ച മധുരാ ച വാക്
13 തസ്മാത് സാന്ത്വം സദാ വാച്യം ന വാച്യം പരുഷം ക്വ ചിത്
    പൂജ്യാൻ സമ്പൂജയേദ് ദദ്യാൻ ന ച യാചേത് കദാ ചന