മഹാഭാരതം മൂലം/ആശ്രമവാസികപർവം
രചന:വ്യാസൻ
അധ്യായം37

1 [വൈ]
     തച് ഛ്രുത്വാ വിവിധം തസ്യ രാജർഷേഃ പരിദേവിതം
     പുനർ നവീകൃതഃ ശോകോ ഗാന്ധാര്യാ ജനമേജയ
 2 കുന്ത്യാ ദ്രുപദപുത്ര്യാശ് ച സുഭദ്രായാസ് തഥൈവ ച
     താസാം ച വര നാരീണാം വധൂനാം കൗരവസ്യ ഹ
 3 പുത്രശോകസമാവിഷ്ടാ ഗാന്ധാരീ ത്വ് ഇദം അബ്രവീത്
     ശ്വശുരം ബദ്ധനയനാ ദേവീ പ്രാഞ്ജലിർ ഉത്ഥിതാ
 4 ഷോഡഷേമാനി വർഷാണി ഗതാനി മുനിപുംഗവ
     അസ്യ രാജ്ഞോ ഹതാൻ പുത്രാഞ് ശോചതോ ന ശമോ വിഭോ
 5 പുത്രശോകസമാവിഷ്ടോ നിഃശ്വസൻ ഹ്യ് ഏഷ ഭൂമിപഃ
     ന ശേതേ വസതീഃ സർവാ ധൃതരാഷ്ട്രോ മഹാമുനേ
 6 ലോകാൻ അന്യാൻ സമർഥോ ഽസി സ്രഷ്ടും സർവാംസ് തപോബലാത്
     കിം ഉ ലോകാന്തര ഗതാൻ രാജ്ഞോ ദർശയിതും സുതാൻ
 7 ഇയം ച ദ്രൗപദീ കൃഷ്ണാ ഹതജ്ഞാതി സുതാ ഭൃശം
     ശോചാത്യ് അതീവ സാധ്വീ തേ സ്നുഷാണാം ദയിതാ സ്നുഷാ
 8 തഥാ കൃഷ്ണസ്യ ഭഗിനീ സുഭദ്രാ ഭദ്ര ഭാഷിണീ
     സൗഭദ്ര വധസന്തപ്താ ഭൃശം ശോചതി ഭാമിനീ
 9 ഇയം ച ഭൂരി ശ്വരസോ ഭാര്യാ പരമദുഃഖിതാ
     ഭർതൃവ്യസനശോകാർതാ ന ശേതേ വസതീഃ പ്രഭോ
 10 യസ്യാസ് തു ശ്വശുരോ ധീമാൻ ബാഹ്ലീകഃ സ കുരൂദ്വഹഃ
    നിഹതഃ സോമദത്തശ് ച പിത്രാ സഹ മഹാരണേ
11 ശ്രീമച് ചാസ്യ മഹാബുദ്ധേഃ സംഗ്ഗ്രാമേഷ്വ് അപലായിനഃ
    പുത്രസ്യ തേ പുത്രശതം നിഹാതം യദ് രണാജിരേ
12 തസ്യ ഭാര്യാ ശതം ഇദം പുത്രശോകസമാഹതം
    പുനഃ പുനർ വർധയാനം ശോകം രാജ്ഞോ മമൈവ ച
    തേനാരംഭേണ മഹതാ മാം ഉപാസ്തേ മഹാമുനേ
13 യേ ച ശൂരാ മഹാത്മാനഃ ശ്വശുരാ മേ മഹാരഥാഃ
    സോമദത്തപ്രഭൃതയഃ കാ നു തേഷാം ഗതിഃ പ്രഭോ
14 തവ പ്രസാദാദ് ഭഗവാൻ വിശോകോ ഽയം മഹീപതിഃ
    കുര്യാത് കാലം അഹം ചൈവ കുന്തീ ചേയം വധൂസ് തവ
15 ഇത്യ് ഉക്തവത്യാം ഗാന്ധാര്യാം കുന്തീ വ്രതകൃഷാനനാ
    പ്രച്ഛന്നജാതം പുത്രം തം സസ്മാരാദിത്യ സംഭവം
16 താം ഋഷിർ വരദോ വ്യാസോ ദൂരശ്രവണ ദർശനഃ
    അപശ്യദ് ദുഃഖിതാം ദേവീം മാതരം സവ്യസാചിനഃ
17 താം ഉവാച തതോ വ്യാസോ യത് തേ കാര്യം വിവക്ഷിതം
    തദ് ബ്രൂഹി ത്വം മഹാപ്രാജ്ഞേ യത് തേ മനസി വർതതേ
18 തതഃ കുന്തീ ശ്വശുരയോഃ പ്രണമ്യ ശിരസാ തദാ
    ഉവാച വാക്യം സവ്രീഡം വിവൃണ്വാനാ പുരാതനം