മഹാഭാരതം മൂലം/വനപർവം/അധ്യായം240

←അധ്യായം239

മഹാഭാരതം മൂലം/വനപർവം രചന:വ്യാസൻ അധ്യായം240

അധ്യായം241→

1 [ദാനവാഹ്]
     ഭോഃ സുയോധന രാജേന്ദ്ര ഭരതാനാം കുലോദ്വഹ
     ശൂരൈഃ പരിവൃതോ നിത്യം തഥൈവ ച മഹാത്മഭിഃ
 2 അകാർഷീഃ സാഹസം ഇദം കസ്മാത് പ്രായോപവേശനം
     ആത്മത്യാഗീ ഹ്യ് അവാഗ് യാതി വാച്യതാം ചായശസ്കരീം
 3 ന ഹി കാര്യവിരുദ്ധേഷു ബഹ്വ് അപായേഷു കർമസു
     മൂലഘാതിഷു സജ്ജന്തേ ബുദ്ധിമന്തോ ഭവദ്വിധാഃ
 4 നിയച്ഛൈതാം മതിം രാജൻ ധർമാർഥസുഖനാശിനീം
     യശഃ പ്രതാപ ധൈര്യഘ്നീം ശത്രൂണാം ഹർഷവർധനീം
 5 ശ്രൂയതാം ച പ്രഭോ തത്ത്വം ദിവ്യതാം ചാത്മനോ നൃപ
     നിർമാണം ച ശരീരസ്യ തതോ ധൈര്യം അവാപ്നുഹി
 6 പുരാ ത്വം തപസാസ്മാഭിർ ലബ്ധോ ദേവാൻ മഹേശ്വരാത്
     പൂർവകായശ് ച സർവസ് തേ നിർമിതോ വജ്രസഞ്ചയൈഃ
 7 അസ്തൈർ അഭേദ്യഃ ശസ്തൈശ് ചാപ്യ് അധഃ കായശ് ച തേ ഽനഘ
     കൃതഃ പുഷ്പമയോ ദേവ്യാ രൂപതഃ സ്ത്രീമനോഹരഃ
 8 ഏവം ഈശ്വര സംയുക്തസ് തവ ദേഹോ നൃപോത്തമ
     ദേവ്യാ ച രാജശാർദൂല ദിവ്യസ് ത്വം ഹി ന മാനുഷഃ
 9 ക്ഷത്രിയാശ് ച മഹാവീര്യാ ഭഗദത്തപുരോഗമാഃ
     ദിവ്യാസ്ത്രവിദുഷഃ ശൂരാഃ ക്ഷപയിഷ്യന്തി തേ രിപൂൻ
 10 തദ് അലം തേ വിഷാദേന ഭയം തവ ന വിദ്യതേ
    സാഹ്യാർഥം ച ഹി തേ വീരാഃ സംഭൂതാ ഭുവി ദാനവാഃ
11 ഭീഷ്മദ്രോണകൃപാദീംശ് ച പ്രവേക്ഷ്യന്ത്യ് അപരേ ഽസുരാഃ
    യൈർ ആവിഷ്ടാ ഘൃണാം ത്യക്ത്വാ യോത്സ്യന്തേ തവ വൈരിഭിഃ
12 നൈവ പുത്രാൻ ന ച ഭ്രാതൄൻ ന പിതൄൻ ന ച ബാന്ധവാൻ
    നൈവ ശിഷ്യാൻ ന ച ജ്ഞാതീൻ ന ബാലാൻ സ്ഥവിരാൻ ന ച
13 യുധി സമ്പ്രഹരിഷ്യന്തോ മോക്ഷ്യന്തി കുരുസത്തമ
    നിഃസ്നേഹാ ദാനവാവിഷ്ടാഃ സമാക്രാന്താന്തർ ആത്മനി
14 പ്രഹരിഷ്യന്തി ബന്ധുഭ്യഃ സ്നേഹം ഉത്സൃജ്യ ദൂരതഃ
    ഹൃഷ്ടാഃ പുരുഷശാർദൂലാഃ കലുഷീകൃതമാനസാഃ
    അവിജ്ഞാന വിമൂഢാശ് ച ദൈവാച് ച വിധിനിർമിതാത്
15 വ്യാഭാഷമാണാശ് ചാന്യോന്യം ന മേ ജീവൻ വിമോക്ഷ്യസേ
    സർവശസ്ത്രാസ്ത്രമോക്ഷേണ പൗരുഷേ സമവസ്ഥിതാഃ
    ശ്ലാഘമാനാഃ കുരുശ്രേഷ്ഠ കരിഷ്യന്തി ജനക്ഷയം
16 തേ ഽപി ശക്ത്യാ മഹാത്മാനഃ പ്രതിയോത്സ്യന്തി പാണ്ഡവാഃ
    വധം ചൈഷാം കരിഷ്യന്തി ദൈവയുക്താ മഹാബലാഃ
17 ദൈത്യ രക്ഷോഗണാശ് ചാപി സംഭൂതാഃ ക്ഷത്രയോനിഷു
    യോത്സ്യന്തി യുധി വിക്രമ്യ ശത്രുഭിസ് തവ പാർഥിവ
    ഗദാഭിർ മുസലൈഃ ഖഡ്ഗൈഃ ശസ്ത്രൈർ ഉച്ചാവചൈസ് തഥാ
18 യച് ച തേ ഽന്തർഗതം വീര ഭയം അർജുന സംഭവം
    തത്രാപി വിഹിതോ ഽസ്മാഭിർ വധോപായോ ഽർജുനസ്യ വൈ
19 ഹതസ്യ നരകസ്യാത്മാ കർണ മൂർതിം ഉപാശ്രിതഃ
    തദ് വൈരം സംസ്മരൻ വീര യോത്സ്യതേ കേശവാർജുനൗ
20 സ തേ വിക്രമശൗണ്ഡീരോ രണേ പാർഥം വിജേഷ്യതി
    കർണഃ പ്രഹരതാം ശ്രേഷ്ഠഃ സർവാംശ് ചാരീൻ മഹാരഥഃ
21 ജ്ഞാത്വൈതച് ഛദ്മനാ വജ്രീ രക്ഷാർഥം സവ്യസാചിനഃ
    കുണ്ഡലേ കവചം ചൈവ കർണസ്യാപഹരിഷ്യതി
22 തസ്മാദ് അസ്മാഭിർ അപ്യ് അത്ര ദൈത്യാഃ ശതസഹസ്രശഃ
    നിയുക്താ രാക്ഷസശ് ചൈവ യേ തേ സംശപ്തകാ ഇതി
    പ്രഖ്യാതാസ് തേ ഽർജുനം വീരം നിഹനിഷ്യന്തി മാ ശുചഃ
23 അസപത്നാ ത്വയാ ഹീയം ഭോക്തവ്യാ വസുധാ നൃപ
    മാ വിഷാദം നയസ്വാസ്മാൻ നൈതത് ത്വയ്യ് ഉപപദ്യതേ
    വിനഷ്ടേ ത്വയി ചാസ്മാകം പക്ഷോ ഹീയേത കൗരവ
24 ഗച്ഛ വീര ന തേ ബുദ്ധിർ അന്യാ കാര്യാ കഥഞ്ചനൻ
    ത്വം അസ്മാകം ഗതിർ നിത്യം ദേവതാനാം ച പാണ്ഡവാഃ
25 [വൈ]
    ഏവം ഉക്ത്വാ പരിഷ്വജ്യ ദൈത്യാസ് തം രാജജുഞ്ജരം
    സമാശ്വാസ്യ ച ദുർധർഷം പുത്രവദ് ദാനവർഷഭാഃ
26 സ്ഥിരാം കൃത്വാ ബുദ്ധിം അസ്യ പ്രിയാണ്യ് ഉക്ത്വാ ച ഭാരത
    ഗമ്യതാം ഇത്യ് അനുജ്ഞായ ജയം ആപ്നുഹി ചേത്യ് അഥ
27 തൈർ വിസൃഷ്ടം മഹാബാഹും കൃത്യാ സൈവാനയത് പുനഃ
    തം ഏവ ദേശം യത്രാസൗ തദാ പ്രായം ഉപാവിശത്
28 പ്രതിനിക്ഷിപ്യ തം വീരം കൃത്യാ സമഭിപൂജ്യ ച
    അനുജ്ഞാതാ ച രാജ്ഞാ സാ തത്രൈവാന്തരധീയത
29 ഗതായാം അഥ തസ്യാം തു രാജാ ദുര്യോധനസ് തദാ
    സ്വപ്നഭൂതം ഇദം സർവം അചിന്തയത ഭാരത
    വിജേഷ്യമൈ രണേ പാണ്ഡൂൻ ഇതി തസ്യാഭവൻ മതിഃ
30 കർണം സംശപ്തകാംശ് ചൈവ പാർഥസ്യാമിത്ര ഘാതിനഃ
    അമന്യത വധേ യുക്താൻ സമർഥാംശ് ച സുയോധനഃ
31 ഏവം ആശാ ദൃഢാ തസ്യ ധാർതരാഷ്ട്രസ്യ ദുർമതേഃ
    വിനിർജയേ പാണ്ഡവാനാം അഭവദ് ഭരതർഷഭ
32 കർണോ ഽപ്യ് ആവിഷ്ട ചിത്താത്മാ നരകസ്യാന്തർ ആത്മനാ
    അർജുനസ്യ വധേ ക്രൂരാം അകരോത് സ മതിം തദാ
33 സംശപ്തകാശ് ച തേ വീരാ രാക്ഷസാവിഷ്ട ചേതസഃ
    രജസ് തമോഭ്യാം ആക്രാന്താഃ ഫൽഗുനസ്യ വധൈഷിണഃ
34 ഭീഷ്മദ്രോണകൃപാദ്യാശ് ച ദാനവാക്രാന്ത ചേതസഃ
    ന തഥാ പാണ്ഡുപുത്രാണാം സ്നേഹവന്തോ വിശാം പതേ
    ന ചാചചക്ഷേ കസ്മൈ ചിദ് ഏതദ് രാജാ സുയോധനഃ
35 ദുര്യോധനം നിശാന്തേ ച കർണോ വൈകർതനോ ഽബ്രവീത്
    സ്മയന്ന് ഇവാഞ്ജലിം കൃത്വാ പാർഥിവം ഹേതുമദ് വചഃ
36 ന മൃതോ ജയതേ ശത്രൂഞ് ജീവൻ ഭദ്രാണി പശ്യതി
    മൃതസ്യ ഭദ്രാണി കുതഃ കൗരവേയ കുതോ ജയഃ
    ന കാലോ ഽദ്യ വിഷാദസ്യ ഭയസ്യ മരണസ്യ വാ
37 പരിഷ്വജ്യാബ്രവീച് ചൈനം ഭുജാഭ്യാം സ മഹാഭുജഃ
    ഉത്തിഷ്ഠ രാജൻ കിം ശേഷേ കസ്മാച് ഛോചസി ശത്രുഹൻ
    ശത്രൂൻ പ്രതാപ്യ വീര്യേണ സ കഥം മർതും ഇച്ഛസി
38 അഥ വാ തേ ഭയം ജാതം ദൃഷ്ട്വാർജുന പരാക്രമം
    സത്യം തേ പ്രതിജാനാമി വധിഷ്യാമി രണേ ഽർജുനം
39 ഗതേ ത്രയോദശേ വർഷേ സത്യേനായുധം ആലഭേ
    ആനയിഷ്യാമ്യ് അഹം പാർഥാൻ വശം തവ ജനാധിപ
40 ഏവം ഉക്തസ് തു കർണേന ദൈത്യാനാം വചനാത് തഥാ
    പ്രണിപാതേന ചാന്യേഷാം ഉദതിഷ്ഠത് സുയോധനഃ
    ദൈത്യാനാം തദ് വചോ ശ്രുത്വാ ഹൃദി കൃത്വാ സ്ഥിരാം മതിം
41 തതോ മനുജശാർദൂലോ യോജയാം ആസ വാഹിനീം
    രഥനാഗാശ്വകലിലാം പദാതിജനസങ്കുലാം
42 ഗംഗൗഘപ്രതിമാ രാജൻ പ്രയാതാ സാ മഹാചമൂഃ
    ശ്വേതഛത്രൈഃ പതാകാഭിശ് ചാമരൈശ് ച സുപാണ്ഡുരൈഃ
43 രഥൈർ നാഗൈഃ പദാതൈശ് ച ശുശുഭേ ഽതീവ സങ്കുലാ
    വ്യപേതാഭ്ര ഘനേ കാലേ ദ്യൗർ ഇവാവ്യക്ത ശാരദീ
44 ജയാശീർഭിർ ദ്വിജേന്ദ്രൈസ് തു സ്തൂയമാനോ ഽധിരാജവത്
    ഗൃഹ്ണന്ന് അഞ്ജലിമാലാശ് ച ധാർതരാഷ്ട്രോ ജനാധിപഃ
45 സുയോധനോ യയാവ് അഗ്രേ ശ്രിയാ പരമയാ ജ്വലൻ
    കർണേന സാർധം രാജേന്ദ്ര സൗബലേന ച ദേവിനാ
46 ദുഃശാസനാദയശ് ചാസ്യ ഭ്രാതരഃ സർവ ഏവ തേ
    ഭൂരിശ്രവാഃ സോമദത്തോ മഹാരാജശ് ച ബാഹ്ലികഃ
47 രഥൈർ നാനാവിധാകാരൈർ ഹയൈർ ഗജവരൈസ് തഥാ
    പ്രയാന്തം നൃപ സിംഹം തം അനുജഗ്മുഃ കുരൂദ്വഹാഃ
    കാലേനാൽപേന രാജംസ് തേ വിവിശുഃ സ്വപുരം തദാ