ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / അഷ്ടമഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 8) / അദ്ധ്യായം 3
| ← സ്കന്ധം 8 : അദ്ധ്യായം 2 | സ്കന്ധം 8 : അദ്ധ്യായം 4 → |
ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / അഷ്ടമഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 8) / അദ്ധ്യായം 3
തിരുത്തുക
ശ്രീശുക ഉവാച
ഏവം വ്യവസിതോ ബുദ്ധ്യാ സമാധായ മനോ ഹൃദി ।
ജജാപ പരമം ജാപ്യം പ്രാഗ്‌ജന്മന്യനുശിക്ഷിതം ॥ 1 ॥
ഗജേന്ദ്ര ഉവാച
ഓം നമോ ഭഗവതേ തസ്മൈ യത ഏതച്ചിദാത്മകം ।
പുരുഷായാദിബീജായ പരേശായാഭിധീമഹി ॥ 2 ॥
യസ്മിന്നിദം യതശ്ചേദം യേനേദം യ ഇദം സ്വയം ।
യോഽസ്മാത്പരസ്മാച്ച പരസ്തം പ്രപദ്യേ സ്വയംഭുവം ॥ 3 ॥
യഃ സ്വാത്മനീദം നിജമായയാർപ്പിതം
ക്വചിദ് വിഭാതം ക്വ ച തത് തിരോഹിതം ।
അവിദ്ധദൃക്സാക്ഷ്യുഭയം തദീക്ഷതേ
സ ആത്മമൂലോഽവതു മാം പരാത്പരഃ ॥ 4 ॥
കാലേന പഞ്ചത്വമിതേഷു കൃത്സ്നശോ
ലോകേഷു പാലേഷു ച സർവ്വഹേതുഷു ।
തമസ്തദാസീദ്ഗഹനം ഗഭീരം
യസ്തസ്യ പാരേഽഭിവിരാജതേ വിഭുഃ ॥ 5 ॥
ന യസ്യ ദേവാ ഋഷയഃ പദം വിദുർ-
ജന്തുഃ പുനഃ കോഽർഹതി ഗന്തുമീരിതും ।
യഥാ നടസ്യാകൃതിഭിർവ്വിചേഷ്ടതോ
ദുരത്യയാനുക്രമണഃ സ മാവതു ॥ 6 ॥
ദിദൃക്ഷവോ യസ്യ പദം സുമംഗളംലം
വിമുക്തസംഗാ മുനയഃ സുസാധവഃ ।
ചരന്ത്യലോകവ്രതമവ്രണം വനേ
ഭൂതാത്മഭൂതാഃ സുഹൃദഃ സ മേ ഗതിഃ ॥ 7 ॥
ന വിദ്യതേ യസ്യ ച ജൻമ കർമ്മ വാ
ന നാമരൂപേ ഗുണദോഷ ഏവ വാ ।
തഥാപി ലോകാപ്യയസംഭവായ യഃ
സ്വമായയാ താന്യനുകാലമൃച്ഛതി ॥ 8 ॥
തസ്മൈ നമഃ പരേശായ ബ്രഹ്മണേഽനന്തശക്തയേ ।
അരൂപായോരുരൂപായ നമ ആശ്ചര്യകർമ്മണേ ॥ 9 ॥
നമ ആത്മപ്രദീപായ സാക്ഷിണേ പരമാത്മനേ ।
നമോ ഗിരാം വിദൂരായ മനസശ്ചേതസാമപി ॥ 10 ॥
സത്ത്വേന പ്രതിലഭ്യായ നൈഷ്കർമ്മ്യേണ വിപശ്ചിതാ ।
നമഃ കൈവല്യനാഥായ നിർവ്വാണസുഖസംവിദേ ॥ 11 ॥
നമഃ ശാന്തായ ഘോരായ മൂഢായ ഗുണധർമ്മിണേ ।
നിർവ്വിശേഷായ സാമ്യായ നമോ ജ്ഞാനഘനായ ച ॥ 12 ॥
ക്ഷേത്രജ്ഞായ നമസ്തുഭ്യം സർവ്വാധ്യക്ഷായ സാക്ഷിണേ ।
പുരുഷായാത്മമൂലായ മൂലപ്രകൃതയേ നമഃ ॥ 13 ॥
സർവ്വേന്ദ്രിയഗുണദ്രഷ്ട്രേ സർവ്വപ്രത്യയഹേതവേ ।
അസതാച്ഛായയോക്തായ സദാഭാസായ തേ നമഃ ॥ 14 ॥
നമോ നമസ്തേഽഖിലകാരണായ
നിഷ്കാരണായാദ്ഭുതകാരണായ ।
സർവ്വാഗമാമ്നായമഹാർണ്ണവായ
നമോഽപവർഗ്ഗായ പരായണായ ॥ 15 ॥
ഗുണാരണിച്ഛന്നചിദൂഷ്മപായ
തത്ക്ഷോഭവിസ്ഫൂർജ്ജിതമാനസായ ।
നൈഷ്കർമ്മ്യഭാവേന വിവർജ്ജിതാഗമ-
സ്വയം പ്രകാശായ നമസ്കരോമി ॥ 16 ॥
മാദൃക് പ്രപന്നപശുപാശവിമോക്ഷണായ
മുക്തായ ഭൂരികരുണായ നമോഽലയായ ।
സ്വാംശേന സർവ്വതനുഭൃൻമനസി പ്രതീത-
പ്രത്യഗ്‌ദൃശേ ഭഗവതേ ബൃഹതേ നമസ്തേ ॥ 17 ॥
ആത്മാത്മജാപ്തഗൃഹവിത്തജനേഷു സക്തൈർ-
ദുഷ്പ്രാപണായ ഗുണസംഗവിവർജ്ജിതായ ।
മുക്താത്മഭിഃ സ്വഹൃദയേ പരിഭാവിതായ
ജ്ഞാനാത്മനേ ഭഗവതേ നമ ഈശ്വരായ ॥ 18 ॥
യം ധർമ്മകാമാർത്ഥവിമുക്തികാമാ
ഭജന്ത ഇഷ്ടാം ഗതിമാപ്നുവന്തി ।
കിം ത്വാശിഷോ രാത്യപി ദേഹമവ്യയം
കരോതു മേഽദഭ്രദയോ വിമോക്ഷണം ॥ 19 ॥
ഏകാന്തിനോ യസ്യ ന കഞ്ചനാർത്ഥം
വാഞ്ഛന്തി യേ വൈ ഭഗവത്പ്രപന്നാഃ ।
അത്യദ്ഭുതം തച്ചരിതം സുമംഗളം
ഗായന്ത ആനന്ദസമുദ്രമഗ്നാഃ ॥ 20 ॥
തമക്ഷരം ബ്രഹ്മ പരം പരേശ-
മവ്യക്തമാധ്യാത്മികയോഗഗമ്യം ।
അതീന്ദ്രിയം സൂക്ഷ്മമിവാതിദൂര-
മനന്തമാദ്യം പരിപൂർണ്ണമീഡേ ॥ 21 ॥
യസ്യ ബ്രഹ്മാദയോ ദേവാ വേദാ ലോകാശ്ചരാചരാഃ ।
നാമരൂപവിഭേദേന ഫൽഗ്വ്യാ ച കലയാ കൃതാഃ ॥ 22 ॥
യഥാർച്ചിഷോഽഗ്നേഃ സവിതുർഗ്ഗഭസ്തയോ
നിര്യാന്തി സംയാന്ത്യസകൃത് സ്വരോചിഷഃ ।
തഥാ യതോഽയം ഗുണസം പ്രവാഹോ
ബുദ്ധിർമ്മനഃ ഖാനി ശരീരസർഗ്ഗാഃ ॥ 23 ॥
സ വൈ ന ദേവാസുരമർത്ത്യതിര്യങ്-
ന സ്ത്രീ ന ഷണ്ഡോ ന പുമാന്ന ജന്തുഃ ।
നായം ഗുണഃ കർമ്മ ന സന്ന ചാസ-
ന്നിഷേധശേഷോ ജയതാദശേഷഃ ॥ 24 ॥
ജിജീവിഷേ നാഹമിഹാമുയാ കി-
മന്തർബ്ബഹിശ്ചാവൃതയേഭയോന്യാ ।
ഇച്ഛാമി കാലേന ന യസ്യ വിപ്ലവ-
സ്തസ്യാത്മലോകാവരണസ്യ മോക്ഷം ॥ 25 ॥
സോഽഹം വിശ്വസൃജം വിശ്വമവിശ്വം വിശ്വവേദസം ।
വിശ്വാത്മാനമജം ബ്രഹ്മ പ്രണതോഽസ്മി പരം പദം ॥ 26 ॥
യോഗരന്ധിതകർമ്മാണോ ഹൃദി യോഗവിഭാവിതേ ।
യോഗിനോ യം പ്രപശ്യന്തി യോഗേശം തം നതോഽസ്മ്യഹം ॥ 27 ॥
നമോ നമസ്തുഭ്യമസഹ്യവേഗ-
ശക്തിത്രയായാഖിലധീഗുണായ ।
പ്രപന്നപാലായ ദുരന്തശക്തയേ
കദിന്ദ്രിയാണാമനവാപ്യവർത്മനേ ॥ 28 ॥
നായം വേദ സ്വമാത്മാനം യച്ഛക്ത്യാഹംധിയാ ഹതം ।
തം ദുരത്യയമാഹാത്മ്യം ഭഗവന്തമിതോഽസ്മ്യഹം ॥ 29 ॥
ശ്രീശുക ഉവാച
ഏവം ഗജേന്ദ്രമുപവർണ്ണിതനിർവ്വിശേഷം
ബ്രഹ്മാദയോ വിവിധലിംഗഭിദാഭിമാനാഃ ।
നൈതേ യദോപസസൃപുർന്നിഖിലാത്മകത്വാത്-
തത്രാഖിലാമരമയോ ഹരിരാവിരാസീത് ॥ 30 ॥
തം തദ്വദാർത്തമുപലഭ്യ ജഗന്നിവാസഃ
സ്തോത്രം നിശമ്യ ദിവിജൈഃ സഹ സംസ്തുവദ്ഭിഃ ।
ഛന്ദോമയേന ഗരുഡേന സമുഹ്യമാന-
ശ്ചക്രായുധോഽഭ്യഗമദാശു യതോ ഗജേന്ദ്രഃ ॥ 31 ॥
സോഽന്തഃസരസ്യുരുബലേന ഗൃഹീത ആർത്തോ
ദൃഷ്ട്വാ ഗരുത്മതി ഹരിം ഖ ഉപാത്തചക്രം ।
ഉത്ക്ഷിപ്യ സാംബുജകരം ഗിരമാഹ കൃച്ഛ്രാ-
ന്നാരായണാഖിലഗുരോ ഭഗവന്നമസ്തേ ॥ 32 ॥
തം വീക്ഷ്യ പീഡിതമജഃ സഹസാവതീര്യ
സഗ്രാഹമാശു സരസഃ കൃപയോജ്ജഹാര ।
ഗ്രാഹാദ് വിപാടിതമുഖാദരിണാ ഗജേന്ദ്രം
സം പശ്യതാം ഹരിരമൂമുചദുച്ഛ്രിയാണാം ॥ 33 ॥