ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / തൃതീയഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 3) / അദ്ധ്യായം 19
| ← സ്കന്ധം 3 : അദ്ധ്യായം 18 | സ്കന്ധം 3 : അദ്ധ്യായം 20 → |
ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / തൃതീയഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 3) / അദ്ധ്യായം 19
തിരുത്തുക
മൈത്രേയ ഉവാച
അവധാര്യ വിരിഞ്ചസ്യ നിർവ്വ്യളീകാമൃതം വചഃ ।
പ്രഹസ്യ പ്രേമഗർഭേണ തദപാംഗേന സോഽഗ്രഹീത് ॥ 1 ॥
തതഃ സപത്നം മുഖതശ്ചരന്തമകുതോഭയം ।
ജഘാനോത്പത്യ ഗദയാ ഹനാവസുരമക്ഷജഃ ॥ 2 ॥
സാ ഹതാ തേന ഗദയാ വിഹതാ ഭഗവത്ക്കരാത് ।
വിഘൂർണ്ണീതാപതദ് രേജേ തദദ്ഭുതമിവാഭവത് ॥ 3 ॥
സ തദാ ലബ്ധതീർത്ഥോഽപി ന ബബാധേ നിരായുധം ।
മാനയൻ സ മൃധേ ധർമ്മം വിഷ്വക്സേനം പ്രകോപയൻ ॥ 4 ॥
ഗദായാമപവിദ്ധായാം ഹാഹാകാരേ വിനിർഗ്ഗതേ ।
മാനയാമാസ തദ്ധർമ്മം സുനാഭം ചാസ്മരദ് വിഭുഃ ॥ 5 ॥
തം വ്യഗ്രചക്രം ദിതിപുത്രാധമേന
സ്വപാർഷദമുഖ്യേന വിഷജ്ജമാനം ।
ചിത്രാ വാചോഽതദ്വിദാം ഖേചരാണാം
തത്ര സ്മാസൻ സ്വസ്തി തേഽമും ജഹീതി ॥ 6 ॥
സ തം നിശാമ്യാത്തരഥാംഗമഗ്രതോ
വ്യവസ്ഥിതം പദ്മപലാശലോചനം ।
വിലോക്യ ചാമർഷപരിപ്ലുതേന്ദ്രിയോ
രുഷാ സ്വദന്തച്ഛദമാദശച്ഛ്വസൻ ॥ 7 ॥
കരാളദംഷ്ട്രശ്ചക്ഷുർഭ്യാം സഞ്ചക്ഷാണോ ദഹന്നിവ ।
അഭിപ്ലുത്യ സ്വഗദയാ ഹതോഽസീത്യാഹനദ്ധരിം ॥ 8 ॥
പദാ സവ്യേന താം സാധോ ഭഗവാൻ യജ്ഞസൂകരഃ ।
ലീലയാ മിഷതഃ ശത്രോഃ പ്രാഹരദ്വാതരംഹസം ॥ 9 ॥
ആഹ ചായുധമാധത്സ്വ ഘടസ്വ ത്വം ജിഗീഷസി ।
ഇത്യുക്തഃ സ തദാ ഭൂയസ്താഡയൻ വ്യനദദ്ഭൃശം ॥ 10 ॥
താം സ ആപതതീം വീക്ഷ്യ ഭഗവാൻ സമവസ്ഥിതഃ ।
ജഗ്രാഹ ലീലയാ പ്രാപ്താം ഗരുത്മാനിവ പന്നഗീം ॥ 11 ॥
സ്വപൌരുഷേ പ്രതിഹതേ ഹതമാനോ മഹാസുരഃ ।
നൈച്ഛദ്ഗദാം ദീയമാനാം ഹരിണാ വിഗതപ്രഭഃ ॥ 12 ॥
ജഗ്രാഹ ത്രിശിഖം ശൂലം ജ്വലജ്ജ്വലനലോലുപം ।
യജ്ഞായ ധൃതരൂപായ വിപ്രായാഭിചരൻ യഥാ ॥ 13 ॥
തദോജസാ ദൈത്യമഹാഭടാർപ്പിതം
ചകാസദന്തഃ ഖ ഉദീർണ്ണദീധിതി ।
ചക്രേണ ചിച്ഛേദ നിശാതനേമിനാ
ഹരിർ യഥാ താർക്ഷ്യപതത്രമുജ്ഝിതം ॥ 14 ॥
വൃക്ണേ സ്വശൂലേ ബഹുധാരിണാ ഹരേഃ
പ്രത്യേത്യ വിസ്തീർണ്ണമുരോ വിഭൂതിമത് ।
പ്രവൃദ്ധരോഷഃ സ കഠോരമുഷ്ടിനാ
നദൻ പ്രഹൃത്യാന്തരധീയതാസുരഃ ॥ 15 ॥
തേനേത്ഥമാഹതഃ ക്ഷത്തർഭഗവാനാദിസൂകരഃ ।
നാകമ്പത മനാക് ക്വാപി സ്രജാ ഹത ഇവ ദ്വിപഃ ॥ 16 ॥
അഥോരുധാഽസൃജൻമായാം യോഗമായേശ്വരേ ഹരൌ ।
യാം വിലോക്യ പ്രജാസ്ത്രസ്താ മേനിരേഽസ്യോപസംയമം ॥ 17 ॥
പ്രവവുർവ്വായവശ്ചണ്ഡാസ്തമഃ പാംസവമൈരയൻ ।
ദിഗ്ഭ്യോ നിപേതുർഗ്രാവാണഃ ക്ഷേപണൈഃ പ്രഹിതാ ഇവ ॥ 18 ॥
ദ്യൌർന്നഷ്ടഭഗണാഭ്രൌഘൈഃ സവിദ്യുത് സ്തനയിത്നുഭിഃ ।
വർഷദ്ഭിഃ പൂയകേശാസൃഗ്വിൺമൂത്രാസ്ഥീനി ചാസകൃത് ॥ 19 ॥
ഗിരയഃ പ്രത്യദൃശ്യന്ത നാനായുധമുചോഽനഘ ।
ദിഗ്വാസസോ യാതുധാന്യഃ ശൂലിന്യോ മുക്തമൂർദ്ധജാഃ ॥ 20 ॥
ബഹുഭിർ യക്ഷരക്ഷോഭിഃ പത്ത്യശ്വരഥകുഞ്ജരൈഃ ।
ആതതായിഭിരുത് സൃഷ്ടാ ഹിംസ്രാ വാചോഽതിവൈശസാഃ ॥ 21 ॥
പ്രാദുഷ്കൃതാനാം മായാനാമാസുരീണാം വിനാശയൻ ।
സുദർശനാസ്ത്രം ഭഗവാൻ പ്രായുങ്ക്ത ദയിതം ത്രിപാത് ॥ 22 ॥
തദാ ദിതേഃ സമഭവത് സഹസാ ഹൃദി വേപഥുഃ ।
സ്മരന്ത്യാ ഭർത്തുരാദേശം സ്തനാച്ചാസൃക് പ്രസുസ്രുവേ ॥ 23 ॥
വിനഷ്ടാസു സ്വമായാസു ഭൂയശ്ചാവ്രജ്യ കേശവം ।
രുഷോപഗൂഹമാനോഽമും ദദൃശേഽവസ്ഥിതം ബഹിഃ ॥ 24 ॥
തം മുഷ്ടിഭിർവ്വിനിഘ്നന്തം വജ്രസാരൈരധോക്ഷജഃ ।
കരേണ കർണ്ണമൂലേഽഹൻ യഥാ ത്വാഷ്ട്രം മരുത്പതിഃ ॥ 25 ॥
സ ആഹതോ വിശ്വജിതാ ഹ്യവജ്ഞയാ
പരിഭ്രമദ്ഗാത്ര ഉദസ്തലോചനഃ ।
വിശീർണ്ണബാഹ്വംഘ്രിശിരോരുഹോഽപതദ്-
യഥാ നഗേന്ദ്രോ ലുളിതോ നഭസ്വതാ ॥ 26 ॥
ക്ഷിതൌ ശയാനം തമകുണ്ഠവർച്ചസം
കരാളദംഷ്ട്രം പരിദഷ്ടദച്ഛദം ।
അജാദയോ വീക്ഷ്യ ശശംസുരാഗതാ
അഹോ ഇമം കോ നു ലഭേത സംസ്ഥിതിം ॥ 27 ॥
യം യോഗിനോ യോഗസമാധിനാ രഹോ
ധ്യായന്തി ലിംഗാദസതോ മുമുക്ഷയാ ।
തസ്യൈഷ ദൈത്യഋഷഭഃ പദാഹതോ
മുഖം പ്രപശ്യംസ്തനുമുത്സസർജ്ജ ഹ ॥ 28 ॥
ഏതൌ തൌ പാർഷദാവസ്യ ശാപാദ്യാതാവസദ്ഗതിം ।
പുനഃ കതിപയൈഃ സ്ഥാനം പ്രപത്സ്യേതേ ഹ ജൻമഭിഃ ॥ 29 ॥
ദേവാ ഊചുഃ
നമോ നമസ്തേഽഖിലയജ്ഞതന്തവേ
സ്ഥിതൌ ഗൃഹീതാമലസത്ത്വമൂർത്തയേ ।
ദിഷ്ട്യാ ഹതോഽയം ജഗതാമരുന്തുദഃ
ത്വത്പാദഭക്ത്യാ വയമീശ നിർവൃതാഃ ॥ 30 ॥
മൈത്രേയ ഉവാച
ഏവം ഹിരണ്യാക്ഷമസഹ്യവിക്രമം
സ സാദയിത്വാ ഹരിരാദിസൂകരഃ ।
ജഗാമ ലോകം സ്വമഖണ്ഡിതോത്സവം
സമീഡിതഃ പുഷ്കരവിഷ്ടരാദിഭിഃ ॥ 31 ॥
മയാ യഥാനൂക്തമവാദി തേ ഹരേഃ
കൃതാവതാരസ്യ സുമിത്രചേഷ്ടിതം ।
യഥാ ഹിരണ്യാക്ഷ ഉദാരവിക്രമോ
മഹാമൃധേ ക്രീഡനവന്നിരാകൃതഃ ॥ 32 ॥
സൂത ഉവാച
ഇതി കൌഷാരവാഖ്യാതാമാശ്രുത്യ ഭഗവത്കഥാം ।
ക്ഷത്താഽഽനന്ദം പരം ലേഭേ മഹാഭാഗവതോ ദ്വിജ ॥ 33 ॥
അന്യേഷാം പുണ്യശ്ലോകാനാമുദ്ദാമയശസാം സതാം ।
ഉപശ്രുത്യ ഭവേൻമോദഃ ശ്രീവത്സാങ്കസ്യ കിം പുനഃ ॥ 34 ॥
യോ ഗജേന്ദ്രം ഝഷഗ്രസ്തം ധ്യായന്തം ചരണാംബുജം ।
ക്രോശന്തീനാം കരേണൂനാം കൃച്ഛ്രതോഽമോചയദ് ദ്രുതം ॥ 35 ॥
തം സുഖാരാധ്യമൃജുഭിരനന്യശരണൈർനൃഭിഃ ।
കൃതജ്ഞഃ കോ ന സേവേത ദുരാരാധ്യമസാധുഭിഃ ॥ 36 ॥
യോ വൈ ഹിരണ്യാക്ഷവധം മഹാദ്ഭുതം
വിക്രീഡിതം കാരണസൂകരാത്മനഃ ।
ശൃണോതി ഗായത്യനുമോദതേഽഞ്ജസാ
വിമുച്യതേ ബ്രഹ്മവധാദപി ദ്വിജാഃ ॥ 37 ॥
ഏതൻമഹാപുണ്യമലം പവിത്രം
ധന്യം യശസ്യം പദമായുരാശിഷാം ।
പ്രാണേന്ദ്രിയാണാം യുധി ശൌര്യവർദ്ധനം
നാരായണോഽന്തേ ഗതിരങ്ഗ ശൃണ്വതാം ॥ 38 ॥