മഹാഭാരതം മൂലം/വനപർവം
രചന:വ്യാസൻ
അധ്യായം94

1 [വ്]
     തതഃ സമ്പ്രസ്ഥിതോ രാജാ കൗന്തേയോ ഭൂരിദക്ഷിണഃ
     അഗസ്ത്യാശ്രമം ആസാദ്യ ദുർജയായാം ഉവാസ ഹ
 2 തത്ര വൈ ലോമശം രാജാ പപ്രച്ഛ വദതാം വരഃ
     അഗസ്ത്യേനേഹ വാതാപിഃ കിമർഥം ഉപശാമിതഃ
 3 ആസീദ് വാ കിമ്പ്രഭാവശ് ച സ ദൈത്യോ മാനവാന്തകഃ
     കിമർഥം ചോദ്ഗതോ മന്യുർ അഗസ്ത്യസ്യ മഹാത്മനഃ
 4 [ൽ]
     ഇല്വലോ നാമ ദൈതേയ ആസീത് കൗരവനന്ദന
     മണിമത്യാം പുരി പുരാ വാതാപിസ് തസ്യ ചാനുജഃ
 5 സ ബ്രാഹ്മണം തപോ യുക്തം ഉവാച ദിതിനന്ദനഃ
     പുത്രം മേ ഭഗവാൻ ഏകം ഇന്ദ്ര തുല്യം പ്രയച്ഛതു
 6 തസ്മൈ സ ബ്രാഹ്മണോ നാദാത് പുത്രം വാസവ സംമിതം
     ചുക്രോധ സോ ഽസുരസ് തസ്യ ബ്രാഹ്മണസ്യ തതോ ഭൃശം
 7 സമാഹ്വയതി യം വാചാ ഗതം വൈവസ്വതക്ഷയം
     സ പുനർ ദേഹം ആസ്ഥായ ജീവൻ സ്മ പ്രതിദൃശ്യതേ
 8 തതോ വാതാപിം അസുരം ഛാഗം കൃത്വാ സുസംസ്കൃതം
     തം ബ്രാഹ്മണം ഭോജയിത്വാ പുനർ ഏവ സമാഹ്വയത്
 9 തസ്യ പാർശ്വം വിനിർഭിദ്യ ബ്രാഹ്മണസ്യ മഹാസുരഃ
     വാതാപിഃ പ്രഹസൻ രാജൻ നിശ്ചക്രാമ വിശാം പതേ
 10 ഏവം സ ബ്രാഹ്മണാൻ രാജൻ ഭോജയിത്വാ പുനഃ പുനഃ
    ഹിംസയാം ആസ ദൈതേയ ഇല്വലോ ദുഷ്ടചേതനഃ
11 അഗസ്ത്യശ് ചാപി ഭഗവാൻ ഏതസ്മിൻ കാല ഏവ തു
    പിതൄൻ ദദർശ ഗർതേ വൈ ലംബമാനാൻ അധോമുഖാൻ
12 സോ ഽപൃച്ഛൽ ലംബമാനാംസ് താൻ ഭവന്ത ഇഹ കിം പരാഃ
    സന്താനഹേതോർ ഇതി തേ തം ഊചുർ ബ്രഹ്മവാദിനഃ
13 തേ തസ്മൈ കഥയാം ആസുർ വയം തേ പിതരഃ സ്വകാഃ
    ഗർതം ഏതം അനുപ്രാപ്താ ലംബാമഃ പ്രസവാർഥിനഃ
14 യദി നോ ജനയേഥാസ് ത്വം അഗസ്ത്യാപത്യം ഉത്തമം
    സ്യാൻ നോ ഽസ്മാൻ നിരയാൻ മോക്ഷസ് ത്വം ച പുത്രാപ്നുയാ ഗതിം
15 സ താൻ ഉവാച തേജസ്വീ സത്യധർമപരായണഃ
    കരിഷ്യേ പിതരഃ കാമം വ്യേതു വോ മാനസോ ജ്വരഃ
16 തതഃ പ്രസവ സന്താനം ചിന്തയൻ ഭഗവാൻ ഋഷിഃ
    ആത്മനഃ പ്രസവസ്യാർഥേ നാപശ്യത് സദൃശീം സ്ത്രിയം
17 സ തസ്യ തസ്യ സത്ത്വസ്യ തത് തദ് അംഗം അനുത്തമം
    സംഭൃത്യ തത് സമൈർ അംഗൈർ നിർമമേ സ്ത്രിയം ഉത്തമാം
18 സ താം വിദർഭരാജായ പുത്ര കാമായ താമ്യതേ
    നിർമിതാം ആത്മനോ ഽർഥായ മുനിഃ പ്രാദാൻ മഹാതപഃ
19 സാ തത്ര ജജ്ഞേ സുഭഗാ വിദ്യുത്സൗദാമനീ യഥാ
    വിഭ്രാജമാനാ വപുസാ വ്യവർധത ശുഭാനനാ
20 ജാതമാത്രാം ച താം ദൃഷ്ട്വാ വൈദർഭഃ പൃഥിവീപതിഃ
    പ്രഹർഷേണ ദ്വിജാതിഭ്യോ ന്യവേദയത ഭാരത
21 അഭ്യനന്ദന്ത താം സർവേ ബ്രാഹ്മണാ വസുധാധിപ
    ലോപാമുദ്രേതി തസ്യാശ് ച ചക്രിരേ നാമ തേ ദ്വിജാഃ
22 വവൃധേ സാ മഹാരാജ ബിഭ്രതീ രൂപം ഉത്തമം
    അപ്സ്വ് ഇവോത്പലിനീ ശീഘ്രം അഗ്നേർ ഇവ ശിഖാ ശുഭാ
23 താം യൗവനസ്ഥാം രാജേന്ദ്ര ശതം കന്യാഃ സ്വലങ്കൃതാഃ
    ദാശീ ശതം ച കല്യാണീം ഉപതസ്ഥുർ വശാനുഗാഃ
24 സാ ച ദാസീ ശതവൃതാ മധ്യേ കന്യാശതസ്യ ച
    ആസ്തേ തേജസ്വിനീ കന്യാ രോഹിണീവ ദിവി പ്രഭോ
25 യൗവനസ്ഥാം അപി ച താം ശീലാചാര സമന്വിതാം
    ന വവ്രേ പുരുഷഃ കശ് ചിദ് ഭയാത് തസ്യ മഹാത്മനഃ
26 സാ തു സത്യവതീ കന്യാ രൂപേണാപ്സരസോ ഽപ്യ് അതി
    തോഷയാം ആസ പിതരം ശീലേന സ്വജനം തഥാ
27 വൈദർഭീം തു തഥായുക്താം യുവതീം പ്രേക്ഷ്യ വൈ പിതാ
    മനസാ ചിന്തയാം ആസ കസ്മൈ ദദ്യാം സുതാം ഇതി