മഹാഭാരതം മൂലം/സ്ത്രീപർവം
രചന:വ്യാസൻ
അധ്യായം6

1 [ധൃ]
     അഹോ ഖലു മഹദ് ദുഃഖം കൃച്ഛ്രവാസം വസത്യ് അസൗ
     കഥം തസ്യ രതിസ് തത്ര തുഷ്ടിർ വാ വദതാം വര
 2 സ ദേശഃ ക്വ നു യത്രാസൗ വസതേ ധർമസങ്കടേ
     കഥം വാ സ വിമുച്യേത നരസ് തസ്മാൻ മഹാഭയാത്
 3 ഏതൻ മേ സർവം ആചക്ഷ്വ സാധു ചേഷ്ടാമഹേ തഥാ
     കൃപാ മേ മഹതീ ജാതാ തസ്യാഭ്യുദ്ധരണേന ഹി
 4 [വിദുര]
     ഉപമാനം ഇദം രാജൻ മോക്ഷവിദ്ഭിർ ഉദാഹൃതം
     സുഗതിം വിന്ദതേ യേന പരലോകേഷു മാനവഃ
 5 യത് തദ് ഉച്യതി കാന്താരം മഹത് സംസാര ഏവ സഃ
     വനം ദുർഗം ഹി യത് ത്വ് ഏതത് സംസാരഗഹനം ഹി തത്
 6 യേ ച തേ കഥിതാ വ്യാലാ വ്യാധയസ് തേ പ്രകീർതിതാഃ
     യാ സാ നാരീ ബൃഹത് കായാ അധിതിഷ്ഠതി തത്ര വൈ
     താം ആഹുസ് തു ജരാം പ്രാജ്ഞാ വർണരൂപവിനാശിനീം
 7 യസ് തത്ര കൂപോ നൃപതേ സ തു ദേഹഃ ശരീരിണാം
     യസ് തത്ര വസതേ ഽധസ്താൻ മഹാഹിഃ കാല ഏവ സഃ
     അന്തകഃ സർവഭൂതാനാം ദേഹിനാം സർവഹാര്യ് അസൗ
 8 കൂപമധ്യേ ച യാ ജാതാ വല്ലീ യത്ര സ മാനവഃ
     പ്രതാനേ ലംബതേ സാ തു ജീവിതാശാ ശരീരിണാം
 9 സ യസ് തു കൂപവീനാഹേ തം വൃക്ഷം പരിസർപതി
     ഷഡ് വക്ത്രഃ കുഞ്ജരോ രാജൻ സ തു സംവത്സരഃ സ്മൃതഃ
     മുഖാനി ഋതവോ മാസാഃ പാദാ ദ്വാദശ കീർതിതാഃ
 10 യേ തു വൃക്ഷം നികൃന്തന്തി മൂഷകാഃ സതതോത്ഥിതാഃ
    രാത്ര്യഹാനി തു താന്യ് ആഹുർ ഭൂതാനാം പരിചിന്തകാഃ
    യേ തേ മധുകരാസ് തത്ര കാമാസ് തേ പരികീർതിതാഃ
11 യാസ് തു താ ബഹുശോ ധാരാഃ സ്രവന്തി മധു നിസ്രവം
    താംസ് തു കാമരസാൻ വിദ്യാദ് യത്ര മജ്ജന്തി മാനവാഃ
12 ഏവം സംസാരചക്രസ്യ പരിവൃത്തിം സ്മ യേ വിദുഃ
    തേ വൈ സംസാരചക്രസ്യ പാശാംശ് ഛിന്ദന്തി വൈ ബുധാഃ