മൗനഗാനം/അംബാലിക
| ←ചിന്താവിഹാരം | മൗനഗാനം രചന: അംബാലിക |
ഊർമ്മിള→ |
അംബാലിക
വലിയൊരു കൊട്ടാരത്തിൽ വടക്കിനിക്കകം, പുഷ്പാ-
വലിചൂഴും നടുമുറ്റവളപ്പരികിൽ,
കരുങ്കൂവളാക്ഷിയൊരു കനകവല്ലികയതാ
കരിങ്കൽത്തൂണിന്മേൽച്ചാരിക്കരഞ്ഞിരിപ്പു!
നീലനിറനീരദങ്ങൾ നീളെ നിരന്നപോൽ പരി-
ലോലകുന്തളമഴിഞ്ഞു നിലത്തടിഞ്ഞും,
ഉടുപുടവയാകവേ കടുതരകദനത്താൽ
ചുടുകണ്ണീർക്കണങ്ങളാൽ നനച്ചുകൊണ്ടും,
സതി വാമകരത്തിനാൽ മദദ്യുതിവഴിയുമാ
മതിമോഹനാനനാബ്ജം വഹിച്ചുകൊണ്ടും,
അടക്കിടാനസാദ്ധ്യമാമഴലിനാലടിക്കടി
നെടുവീർപ്പുവിട്ടുകൊണ്ടു,മിരിക്കയത്രേ.
പരിണയം കഴിഞ്ഞിട്ടു പതിയെങ്ങോ പോകമൂലം
പരിതപ്തയായ്ത്തീർന്നോരാത്തയ്യലാൾക്കുള്ളിൽ
പല പല വിചാരങ്ങളലതല്ലി മറിയുമ്പോൾ
പരഭൃതമൊഴിയയ്യോ നടുങ്ങിപ്പോയി.
ഒരുമാസം മുഴുവനും കഴിഞ്ഞീലസ്സുകുമാരി
വരനൊത്തു നിവസിച്ചി,ട്ടതിനുമുന്നിൽ
പരിണീതയവൾ കഷ്ടം, പരിതാപപരീതയായ്
വിരഹത്തിന്നെരിതീയിൽ പൊരികയല്ലോ!
പ്രിയതമവിയോഗത്താലൊരുപോതും സഹിയാതെ
കയൽക്കണ്ണാൾ കരച്ചിലാൽ കഴിപ്പൂ കാലം.
'മാണിക്യമംഗല'മെന്നു പുകൾപെറും മനയ്ക്കലെ-
യാണിത്തയ്യ,ലന്ത:പുരസുന്ദരതാരം,
കുടുംബത്തിൽ രത്നദീപമായ് വിളങ്ങുമിത്തരുണി-
യൊടുവിലവശേഷിച്ചോരേകസന്താനം,
നിതാന്തസംതൃപ്തനായി നിവസിക്കും വൃദ്ധവന്ദ്യ-
പിതാവിന്റെ ലാളനകൾക്കേകഭാജനം.
അതുമൂലം പതിനാറുവയസ്സുചെൽവതിൻമുന്നേ
കുതുകമോടവൾക്കവർ മംഗല്യമേകി.
നിരവദ്യമായിടും തജ്ജാതകവിശേഷമോർത്തു
നിരുപമനിർവൃതിയിലവർ മുഴുകി.
'കുന്ദമംഗല'ത്തുനിന്നൊരുണ്ണിനമ്പൂതിരിയന്ന-
സ്സുന്ദരാംഗിയാളെസ്സഹധർമ്മിണിയാക്കി.
ആംഗലപരിഷ്കാരിയെന്നവർ തെറ്റിദ്ധരിക്കയാൽ
മംഗലശീലനപ്പൂമാൻ നിന്ദിതനായി.
ഖദർമുണ്ടും, ഷർട്ടും, ഷാളും, ക്രോപ്പും, കണ്ണാടിയുമന്ന-
സ്സദനവാസികൾ പാടേ വെറുത്തിരുന്നു.
നാമമന്ത്രഹോമാദികൾ വെടിഞ്ഞ നാസ്തികനെന്നാ-
യാമഹാനെയവരൊക്കെപ്പഴിച്ചു ചൊല്ലി.
എന്തുചെയ്യാം, കർമ്മപാശബന്ധനത്തിലകപ്പെട്ടു
സന്തതമബ്ബന്ധുവൃന്ദം സന്തപിക്കയായ്.
ആറ്റുനോറ്റുണ്ടായ പൊന്നുകുഞ്ഞാത്തോലിൻവിധിയെന്നു
തോറ്റംചൊല്ലിത്തോഴിമാരും പൊഴിച്ചു കണ്ണീർ
34.
സത്യപ്രകാശമേ, കൂപ്പുകൈമൊട്ടുമായ്
നിത്യവും നിന്റെ പടിക്കൽ വരുന്നു ഞാൻ.
പാവനോന്മാദത്തിൽ മിന്നിവിടർന്നൊരെൻ
ജീവിതപ്പൂ നിനക്കഞ്ജലിചെയ്യുവാൻ!
നിൻകാൽ കഴുകിച്ചിടാവൂ നിരന്തര-
മെൻകരൾ പൊട്ടിയുതിരുന്ന കണ്ണുനീർ.
ചെന്നെത്തിടട്ടെൻനിമേഷങ്ങളൊക്കെയും
നിന്നെക്കുറിച്ചുള്ളനുരാഗചിന്തയിൽ.
നിൻമൌനസംഗീതസാരം തുളുമ്പലാൽ
ധന്യമാകട്ടെയീപ്പൊള്ളയോടക്കുഴൽ.
സത്യപ്രകാശമേ, ചേരട്ടെ നിന്നോടു
സദ്രസം ഞാനാം ക്ഷണികഹിമകണം !
20-3-1934