മൗനഗാനം/ചിന്താവിഹാരം
| ←ആത്മദാഹം | മൗനഗാനം രചന: ചിന്താവിഹാരം |
അംബാലിക→ |
നേരം വെളുത്താൽ നിശയാവതോളം
നാലമ്പലക്കെട്ടിൽ നമസ്ക്കരിക്കേ,
കാലക്രമംകൊണ്ടൊരു മാംസപിണ്ഡം
നെറ്റിത്തടം നേടുകമാത്രമുണ്ടായ്.
പ്രസാദ മേന്തുന്ന മദീയവക്ത്രം
പ്രസാദമില്ലാതെ വിവർണ്ണമായി
തീരെക്കഴിഞ്ഞീലയെനിക്കു കഷ്ടം
തീർത്ഥത്തിനാൽ തഞ്ഞഷ്ണയടക്കി നിർത്താൻ!
ദേവാലയഭ്രാന്തർ പുകഴ്ത്തിടുന്ന
സമ്പൂതമാധുര്യമെഴും 'നിവേദ്യം'
എന്മാനസത്തിന്റെ വിശപ്പടക്കാ-
നെള്ളോളവും ശക്തി വഹിച്ചതില്ല.
ഞാനേകിടും ദക്ഷിണ നോക്കി നോക്കി
കൺമങ്ങവേ കൈകളുയർത്തി മോദാൽ
പുരോഹിതൻ തന്ന വരങ്ങളെന്റെ
പുരോഗതിക്കാസ്പദമായതില്ല.
"കല്ലിന്റെ മുമ്പാകെ, കഴുത്തൊടിഞ്ഞു
കൈകൂപ്പിനിന്നങ്ങനെ കേണിരുന്നാൽ
കണ്ടെത്തുമോ, ഹാ, കമനീയമാകും
കല്യാണകന്ദം വിടുവിഡ്ഢിയാം നീ ?"
ഒരിക്കലിമ്മട്ടു കുറച്ചു വാക്യം
നിശ്ശബ്ദമായോതി മദീയചിത്തം
അതേ, മനസ്സാണിരുളിങ്കൽനിന്നും
വിമുക്തമാക്കുന്നതു നമ്മെയെന്നും!
ആനന്ദരത്നം വിളയുന്ന ദിക്കേ-
താണെന്നതെന്നോടു പറഞ്ഞു മന്ദം
എന്നാലതിൻ ചാരെയണഞ്ഞിടാനെൻ-
കാൽച്ചങ്ങലക്കെട്ടഴിയുന്നതില്ല
സ്വാതന്ത്ര്യമെന്നുള്ളൊരനർഘശബ്ദ-
മാനന്ദമാണായതു നേടുവാനായ്
ഇപ്പാരതന്ത്ര്യക്കടൽ നീന്തി നീന്തി-
ച്ചെല്ലേണമങ്ങേക്കരെ നമ്മളെല്ലാം.
സമത്വമെന്നുള്ളതുടഞ്ഞിടാത്ത
ചങ്ങാടമാണായതു തീർത്തെടുക്കിൽ
നമുക്കിതിങ്കൽ തരണംനടത്താൻ
പ്രയാസമുണ്ടാവുകയില്ല പിന്നെ.
'പാവങ്ങൾതൻ പ്രാണമരുത്തു' കൊണ്ടു
പാപിഷ്ഠരാകും പ്രഭുസഞ്ചയങ്ങൾ
പായിച്ചിടും സ്വാർത്ഥസുഖങ്ങളായ
പായ്ക്കപ്പലൊട്ടുക്കു തകർക്ക നമ്മൾ.
വിശപ്പുതട്ടും വയറിൻവിലാപം
വിത്തേശ്വരന്മാർക്കു വിനോദഗാനം
വിയർത്തൊലിക്കും പുലയന്റെ ഗാത്രം
വിപ്രന്നു, ഹാ, തീണ്ടലിയന്ന പാത്രം.
വിശ്വാന്തരിക്ഷം, ഹഹ,മൂർഖരാമീ-
വിത്തേശർ വീശും വിഷവായുമൂലം,
ദുഷിച്ചുപോയ്-നാമതു നീക്കിയില്ലെ-
ന്നാകിൽ സമാധാനലഭ്യമത്രേ!
കല്ലാകുമീശന്നു വസിക്കുവാൻ, നാ-
മിന്നാൾവരേക്കമ്പലമെത്ര തീർത്തൂ
മതത്തിനായി ക്ഷിതയിങ്കലെത്ര
ചൊരിഞ്ഞു നാം നിർമ്മലജീവരക്തം!
നിരർത്ഥകൃത്യങ്ങളൊരിക്കലും നാ-
മിമ്മട്ടു ചെയ്യുന്നതു യുക്തമല്ല;
നിസ്തുല്യരാകും നരർ നമ്മൾ കഷ്ടം
നിർല്ലജ്ജമാ വാനരരാവുകെന്നോ!
മഹാനർഘമാകുന്നൊരാത്മാവു ദൈവം
മനസ്സാണതിൽ ദിവ്യമംഗലക്ഷേത്രം
മതം നമ്മിലെല്ലാം സ്വയം സഞ്ജനിക്കും
ഹിതംതന്നെ; സ്വാതന്ത്ര്യമൊന്നുതാൻ മോക്ഷം!