ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / അഷ്ടമഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 8) / അദ്ധ്യായം 17
| ← സ്കന്ധം 8 : അദ്ധ്യായം 16 | സ്കന്ധം 8 : അദ്ധ്യായം 18 → |
ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / അഷ്ടമഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 8) / അദ്ധ്യായം 17
തിരുത്തുക
ശ്രീശുക ഉവാച
ഇത്യുക്താ സാദിതീ രാജൻ സ്വഭർത്രാ കശ്യപേന വൈ ।
അന്വതിഷ്ഠദ് വ്രതമിദം ദ്വാദശാഹമതന്ദ്രിതാ ॥ 1 ॥
ചിന്തയന്ത്യേകയാ ബുദ്ധ്യാ മഹാപുരുഷമീശ്വരം ।
പ്രഗൃഹ്യേന്ദ്രിയദുഷ്ടാശ്വാൻ മനസാ ബുദ്ധിസാരഥിഃ ॥ 2 ॥
മനശ്ചൈകാഗ്രയാ ബുദ്ധ്യാ ഭഗവത്യഖിലാത്മനി ।
വാസുദേവേ സമാധായ ചചാര ഹ പയോവ്രതം ॥ 3 ॥
തസ്യാഃ പ്രാദുരഭൂത്താത ഭഗവാനാദിപുരുഷഃ ।
പീതവാസാശ്ചതുർബ്ബാഹുഃ ശംഖചക്രഗദാധരഃ ॥ 4 ॥
തം നേത്രഗോചരം വീക്ഷ്യ സഹസോത്ഥായ സാദരം ।
നനാമ ഭുവി കായേന ദണ്ഡവത്പ്രീതിവിഹ്വലാ ॥ 5 ॥
സോത്ഥായ ബദ്ധാഞ്ജലിരീഡിതും സ്ഥിതാ
നോത്സേഹ ആനന്ദജലാകുലേക്ഷണാ ।
ബഭൂവ തൂഷ്ണീം പുളകാകുലാകൃതി-
സ്തദ്ദർശനാത്യുത്സവഗാത്രവേപഥുഃ ॥ 6 ॥
പ്രീത്യാ ശനൈർഗ്ഗദ്ഗദയാ ഗിരാ ഹരിം
തുഷ്ടാവ സാ ദേവ്യദിതിഃ കുരൂദ്വഹ ।
ഉദ്വീക്ഷതീ സാ പിബതീവ ചക്ഷുഷാ
രമാപതിം യജ്ഞപതിം ജഗത്പതിം ॥ 7 ॥
അദിതിരുവാച
യജ്ഞേശ യജ്ഞപുരുഷാച്യുത തീർത്ഥപാദ
തീർത്ഥശ്രവഃ ശ്രവണമംഗളനാമധേയ ।
ആപന്നലോകവൃജിനോപശമോദയാദ്യ
ശം നഃ കൃധീശ ഭഗവന്നസി ദീനനാഥഃ ॥ 8 ॥
വിശ്വായ വിശ്വഭവനസ്ഥിതിസംയമായ
സ്വൈരം ഗൃഹീതപുരുശക്തിഗുണായ ഭൂമ്നേ ।
സ്വസ്ഥായ ശശ്വദുപബൃംഹിതപൂർണ്ണബോധ-
വ്യാപാദിതാത്മതമസേ ഹരയേ നമസ്തേ ॥ 9 ॥
ആയുഃ പരം വപുരഭീഷ്ടമതുല്യലക്ഷ്മീർ-
ദ്യോഭൂരസാഃ സകലയോഗഗുണാസ്ത്രിവർഗ്ഗഃ ।
ജ്ഞാനം ച കേവലമനന്ത ഭവന്തി തുഷ്ടാത്-
ത്വത്തോ നൃണാം കിമു സപത്നജയാദിരാശീഃ ॥ 10 ॥
ശ്രീശുക ഉവാച
അദിത്യൈവം സ്തുതോ രാജൻ ഭഗവാൻ പുഷ്കരേക്ഷണഃ ।
ക്ഷേത്രജ്ഞഃ സർവ്വഭൂതാനാമിതി ഹോവാച ഭാരത ॥ 11 ॥
ശ്രീഭഗവാനുവാച
ദേവമാതർഭവത്യാ മേ വിജ്ഞാതം ചിരകാങ്ക്ഷിതം ।
യത് സപത്നൈർഹൃതശ്രീണാം ച്യാവിതാനാം സ്വധാമതഃ ॥ 12 ॥
താൻ വിനിർജ്ജിത്യ സമരേ ദുർമ്മദാനസുരർഷഭാൻ ।
പ്രതിലബ്ധജയശ്രീഭിഃ പുത്രൈരിച്ഛസ്യുപാസിതും ॥ 13 ॥
ഇന്ദ്രജ്യേഷ്ഠൈഃ സ്വതനയൈർഹതാനാം യുധി വിദ്വിഷാം ।
സ്ത്രിയോ രുദന്തീരാസാദ്യ ദ്രഷ്ടുമിച്ഛസി ദുഃഖിതാഃ ॥ 14 ॥
ആത്മജാൻ സുസമൃദ്ധാംസ്ത്വം പ്രത്യാഹൃതയശഃശ്രിയഃ ।
നാകപൃഷ്ഠമധിഷ്ഠായ ക്രീഡതോ ദ്രഷ്ടുമിച്ഛസി ॥ 15 ॥
പ്രായോഽധുനാ തേഽസുരയൂഥനാഥാ
അപാരണീയാ ഇതി ദേവി മേ മതിഃ ।
യത്തേഽനുകൂലേശ്വരവിപ്രഗുപ്താ
ന വിക്രമസ്തത്ര സുഖം ദദാതി ॥ 16 ॥
അഥാപ്യുപായോ മമ ദേവി ചിന്ത്യഃ
സന്തോഷിതസ്യ വ്രതചര്യയാ തേ ।
മമാർച്ചനം നാർഹതി ഗന്തുമന്യഥാ
ശ്രദ്ധാനുരൂപം ഫലഹേതുകത്വാത് ॥ 17 ॥
ത്വയാർച്ചിതശ്ചാഹമപത്യഗുപ്തയേ
പയോവ്രതേനാനുഗുണം സമീഡിതഃ ।
സ്വാംശേന പുത്രത്വമുപേത്യ തേ സുതാൻ
ഗോപ്താസ്മി മാരീചതപസ്യധിഷ്ഠിതഃ ॥ 18 ॥
ഉപധാവ പതിം ഭദ്രേ പ്രജാപതിമകൽമഷം ।
മാം ച ഭാവയതീ പത്യാവേവം രൂപമവസ്ഥിതം ॥ 19 ॥
നൈതത്പരസ്മാ ആഖ്യേയം പൃഷ്ടയാപി കഥഞ്ചന ।
സർവ്വം സമ്പദ്യതേ ദേവി ദേവഗുഹ്യം സുസംവൃതം ॥ 20 ॥
ശ്രീശുക ഉവാച
ഏതാവദുക്ത്വാ ഭഗവാംസ്തത്രൈവാന്തരധീയത ।
അദിതിർദ്ദുർല്ലഭം ലബ്ധ്വാ ഹരേർജ്ജൻമാത്മനി പ്രഭോഃ ॥ 21 ॥
ഉപാധാവത്പതിം ഭക്ത്യാ പരയാ കൃതകൃത്യവത് ।
സ വൈ സമാധിയോഗേന കശ്യപസ്തദബുധ്യത ॥ 22 ॥
പ്രവിഷ്ടമാത്മനി ഹരേരംശം ഹ്യവിതഥേക്ഷണഃ ।
സോഽദിത്യാം വീര്യമാധത്ത തപസാ ചിരസംഭൃതം ।
സമാഹിതമനാ രാജൻ ദാരുണ്യഗ്നിം യഥാനിലഃ ॥ 23 ॥
അദിതേർധിഷ്ഠിതം ഗർഭം ഭഗവന്തം സനാതനം ।
ഹിരണ്യഗർഭോ വിജ്ഞായ സമീഡേ ഗുഹ്യനാമഭിഃ ॥ 24 ॥
ബ്രഹ്മോവാച
ജയോരുഗായ ഭഗവന്നുരുക്രമ നമോസ്തു തേ ।
നമോ ബ്രഹ്മണ്യദേവായ ത്രിഗുണായ നമോ നമഃ ॥ 25 ॥
നമസ്തേ പൃശ്നിഗർഭായ വേദഗർഭായ വേധസേ ।
ത്രിനാഭായ ത്രിപൃഷ്ഠായ ശിപിവിഷ്ടായ വിഷ്ണവേ ॥ 26 ॥
ത്വമാദിരന്തോ ഭുവനസ്യ മധ്യ-
മനന്തശക്തിം പുരുഷം യമാഹുഃ ।
കാലോ ഭവാനാക്ഷിപതീശ വിശ്വം
സ്രോതോ യഥാന്തഃ പതിതം ഗഭീരം ॥ 27 ॥
ത്വം വൈ പ്രജാനാം സ്ഥിരജംഗമാനാം
പ്രജാപതീനാമസി സംഭവിഷ്ണുഃ ।
ദിവൌകസാം ദേവ ദിവശ്ച്യുതാനാം
പരായണം നൌരിവ മജ്ജതോഽപ്സു ॥ 28 ॥