ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ചതുർത്ഥഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 4) / അദ്ധ്യായം 27

← സ്കന്ധം 4 : അദ്ധ്യായം 26

സ്കന്ധം 4 : അദ്ധ്യായം 28 →

ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ചതുർത്ഥഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 4) / അദ്ധ്യായം 27

നാരദ ഉവാച

ഇത്ഥം പുരഞ്ജനം സധ്ര്യഗ് വശമാനീയ വിഭ്രമൈഃ ।
പുരഞ്ജനീ മഹാരാജ രേമേ രമയതീ പതിം ॥ 1 ॥

സ രാജാ മഹിഷീം രാജൻ സുസ്നാതാം രുചിരാനനാം ।
കൃതസ്വസ്ത്യയനാം തൃപ്താമഭ്യനന്ദദുപാഗതാം ॥ 2 ॥

     തയോപഗൂഢഃ പരിരബ്ധകന്ധരോ
          രഹോഽനുമന്ത്രൈരപകൃഷ്ടചേതനഃ ।
     ന കാലരംഹോ ബുബുധേ ദുരത്യയം
          ദിവാ നിശേതി പ്രമദാപരിഗ്രഹഃ ॥ 3 ॥

     ശയാന ഉന്നദ്ധമദോ മഹാമനാ
          മഹാർഹതൽപേ മഹിഷീഭുജോപധിഃ ।
     താമേവ വീരോ മനുതേ പരം യത-
          സ്തമോഽഭിഭൂതോ ന നിജം പരം ച യത് ॥ 4 ॥

തയൈവം രമമാണസ്യ കാമകശ്മലചേതസഃ ।
ക്ഷണാർദ്ധമിവ രാജേന്ദ്ര വ്യതിക്രാന്തം നവം വയഃ ॥ 5 ॥

തസ്യാമജനയത്പുത്രാൻ പുരഞ്ജന്യാം പുരഞ്ജനഃ ।
ശതാന്യേകാദശ വിരാഡായുഷോഽർദ്ധമഥാത്യഗാത് ॥ 6 ॥

ദുഹിതൄർദ്ദശോത്തരശതം പിതൃമാതൃയശസ്കരീഃ ।
ശീലൌദാര്യഗുണോപേതാഃ പൌരഞ്ജന്യഃ പ്രജാപതേ ॥ 7 ॥

സ പഞ്ചാലപതിഃ പുത്രാൻ പിതൃവംശവിവർദ്ധനാൻ ।
ദാരൈഃ സംയോജയാമാസ ദുഹിതൄഃ സദൃശൈർവ്വരൈഃ ॥ 8 ॥

പുത്രാണാം ചാഭവൻ പുത്രാ ഏകൈകസ്യ ശതം ശതം ।
യൈർവ്വൈ പൌരഞ്ജനോ വംശഃ പഞ്ചാലേഷു സമേധിതഃ ॥ 9 ॥

തേഷു തദ്രിക്ഥഹാരേഷു ഗൃഹകോശാനുജീവിഷു ।
നിരൂഢേന മമത്വേന വിഷയേഷ്വന്വബധ്യത ॥ 10 ॥

ഈജേ ച ക്രതുഭിർഘോരൈർദ്ദീക്ഷിതഃ പശുമാരകൈഃ ।
ദേവാൻ പിതൄൻ ഭൂതപതീൻ നാനാകാമോ യഥാ ഭവാൻ ॥ 11 ॥

യുക്തേഷ്വേവം പ്രമത്തസ്യ കുടുംബാസക്തചേതസഃ ।
ആസസാദ സ വൈ കാലോ യോഽപ്രിയഃ പ്രിയയോഷിതാം ॥ 12 ॥

ചണ്ഡവേഗ ഇതി ഖ്യാതോ ഗന്ധർവ്വാധിപതിർന്നൃപ ।
ഗന്ധർവ്വാസ്തസ്യ ബലിനഃ ഷഷ്ട്യുത്തരശതത്രയം ॥ 13 ॥

ഗന്ധർവ്യാസ്താദൃശീരസ്യ മൈഥുന്യശ്ച സിതാസിതാഃ ।
പരിവൃത്ത്യാ വിലുമ്പന്തി സർവ്വകാമവിനിർമ്മിതാം ॥ 14 ॥

തേ ചണ്ഡവേഗാനുചരാഃ പുരഞ്ജനപുരം യദാ ।
ഹർത്തുമാരേഭിരേ തത്ര പ്രത്യഷേധത്പ്രജാഗരഃ ॥ 15 ॥

സ സപ്തഭിഃ ശതൈരേകോ വിംശത്യാ ച ശതം സമാഃ ।
പുരഞ്ജനപുരാധ്യക്ഷോ ഗന്ധർവ്വൈർയുയുധേ ബലീ ॥ 16 ॥

ക്ഷീയമാണേ സ്വസംബന്ധേ ഏകസ്മിൻ ബഹുഭിര്യുധാ ।
ചിന്താം പരാം ജഗാമാർത്തഃ സ രാഷ്ട്രപുരബാന്ധവഃ ॥ 17 ॥

സ ഏവ പുര്യാം മധുഭുക് പഞ്ചാലേഷു സ്വപാർഷദൈഃ ।
ഉപനീതം ബലിം ഗൃഹ്ണൻ സ്ത്രീജിതോ നാവിദദ്ഭയം ॥ 18 ॥

കാലസ്യ ദുഹിതാ കാചിത്ത്രിലോകീം വരമിച്ഛതീ ।
പര്യടന്തീ ന ബർഹിഷ്മൻ പ്രത്യനന്ദത കശ്ചന ॥ 19 ॥

ദൌർഭാഗ്യേനാത്മനോ ലോകേ വിശ്രുതാ ദുർഭഗേതി സാ ।
യാ തുഷ്ടാ രാജർഷയേ തു വൃതാദാത്പൂരവേ വരം ॥ 20 ॥

കദാചിദടമാനാ സാ ബ്രഹ്മലോകാൻമഹീം ഗതം ।
വവ്രേ ബൃഹദ്‌വ്രതം മാം തു ജാനതീ കാമമോഹിതാ ॥ 21 ॥

മയി സംരഭ്യ വിപുലമദാച്ഛാപം സുദുഃസഹം ।
സ്ഥാതുമർഹസി നൈകത്ര മദ്‌യാച്ഞാവിമുഖോ മുനേ ॥ 22 ॥

തതോ വിഹതസങ്കൽപാ കന്യകാ യവനേശ്വരം ।
മയോപദിഷ്ടമാസാദ്യ വവ്രേ നാമ്നാ ഭയം പതിം ॥ 23 ॥

ഋഷഭം യവനാനാം ത്വാം വൃണേ വീരേപ്സിതം പതിം ।
സങ്കൽപസ്ത്വയി ഭൂതാനാം കൃതഃ കില ന രിഷ്യതി ॥ 24 ॥

ദ്വാവിമാവനുശോചന്തി ബാലാവസദവഗ്രഹൌ ।
യല്ലോകശാസ്ത്രോപനതം ന രാതി ന തദിച്ഛതി ॥ 25 ॥

അഥോ ഭജസ്വ മാം ഭദ്ര ഭജന്തീം മേ ദയാം കുരു ।
ഏതാവാൻ പൌരുഷോ ധർമ്മോ യദാർത്താനനുകമ്പതേ ॥ 26 ॥

കാലകന്യോദിതവചോ നിശമ്യ യവനേശ്വരഃ ।
ചികീർഷുർദ്ദേവഗുഹ്യം സ സസ്മിതം താമഭാഷത ॥ 27 ॥

മയാ നിരൂപിതസ്തുഭ്യം പതിരാത്മസമാധിനാ ।
നാഭിനന്ദതി ലോകോഽയം ത്വാമഭദ്രാമസമ്മതാം ॥ 28 ॥

ത്വമവ്യക്തഗതിർഭുങ്ക്ഷ്വ ലോകം കർമ്മവിനിർമ്മിതം ।
യാ ഹി മേ പൃതനാ യുക്താ പ്രജാനാശം പ്രണേഷ്യസി ॥ 29 ॥

പ്രജ്വാരോഽയം മമ ഭ്രാതാ ത്വം ച മേ ഭഗിനീ ഭവ ।
ചരാമ്യുഭാഭ്യാം ലോകേഽസ്മിന്നവ്യക്തോ ഭീമസൈനികഃ ॥ 30 ॥