ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ദ്വിതീയഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 2) / അദ്ധ്യായം 4
| ← സ്കന്ധം 2 : അദ്ധ്യായം 3 | സ്കന്ധം 2 : അദ്ധ്യായം 5 → |
ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ദ്വിതീയഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 2) / അദ്ധ്യായം 4
തിരുത്തുക
സൂത ഉവാച
വൈയാസകേരിതി വചസ്തത്ത്വനിശ്ചയമാത്മനഃ ।
ഉപധാര്യ മതിം കൃഷ്ണേ ഔത്തരേയഃ സതീം വ്യധാത് ॥ 1 ॥
ആത്മജായാസുതാഗാരപശുദ്രവിണബന്ധുഷു ।
രാജ്യേ ചാവികലേ നിത്യം വിരൂഢാം മമതാം ജഹൌ ॥ 2 ॥
പപ്രച്ഛ ചേമമേവാർത്ഥം യന്മാം പൃച്ഛഥ സത്തമാഃ ।
കൃഷ്ണാനുഭാവശ്രവണേ ശ്രദ്ദധാനോ മഹാമനാഃ ॥ 3 ॥
സംസ്ഥാം വിജ്ഞായ സന്ന്യസ്യ കർമ്മ ത്രൈവർഗ്ഗികം ച യത് ।
വാസുദേവേ ഭഗവതി ആത്മഭാവം ദൃഢം ഗതഃ ॥ 4 ॥
രാജോവാച
സമീചീനം വചോ ബ്രഹ്മൻ സർവ്വജ്ഞസ്യ തവാനഘ ।
തമോ വിശീര്യതേ മഹ്യം ഹരേഃ കഥയതഃ കഥാം ॥ 5 ॥
ഭൂയ ഏവ വിവിത്സാമി ഭഗവാനാത്മമായയാ ।
യഥേദം സൃജതേ വിശ്വം ദുർവ്വിഭാവ്യമധീശ്വരൈഃ ॥ 6 ॥
യാം യാം ശക്തിമുപാശ്രിത്യ പുരുശക്തിഃ പരഃ പുമാൻ ।
ആത്മാനം ക്രീഡയൻ ക്രീഡൻ കരോതി വികരോതി ച ॥ 7 ॥
നൂനം ഭഗവതോ ബ്രഹ്മൻ ഹരേരദ്ഭുതകർമ്മണഃ ।
ദുർവ്വിഭാവ്യമിവാഭാതി കവിഭിശ്ചാപി ചേഷ്ടിതം ॥ 8 ॥
യഥാ ഗുണാംസ്തു പ്രകൃതേർയുഗപത്ക്രമശോഽപി വാ ।
ബിഭർത്തി ഭൂരിശസ്ത്വേകഃ കുർവ്വൻ കർമ്മാണി ജന്മഭിഃ ॥ 9 ॥
വിചികിത്സിതമേതൻമേ ബ്രവീതു ഭഗവാൻ യഥാ ।
ശാബ്ദേ ബ്രഹ്മണി നിഷ്ണാതഃ പരസ്മിംശ്ച ഭവാൻ ഖലു ॥ 10 ॥
സൂത ഉവാച
ഇത്യുപാമന്ത്രിതോ രാജ്ഞാ ഗുണാനുകഥനേ ഹരേഃ ।
ഹൃഷീകേശമനുസ്മൃത്യ പ്രതിവക്തും പ്രചക്രമേ ॥ 11 ॥
ശ്രീശുക ഉവാച
നമഃ പരസ്മൈ പുരുഷായ ഭൂയസേ
സദുദ്ഭവസ്ഥാനനിരോധലീലയാ ।
ഗൃഹീതശക്തിത്രിതയായ ദേഹിനാ-
മന്തർഭവായാനുപലക്ഷ്യവർത്മനേ ॥ 12 ॥
ഭൂയോ നമഃ സദ്വൃജിനച്ഛിദേഽസതാ-
മസംഭവായാഖിലസത്ത്വമൂർത്തയേ ।
പുംസാം പുനഃ പാരമഹംസ്യ ആശ്രമേ
വ്യവസ്ഥിതാനാമനുമൃഗ്യദാശുഷേ ॥ 13 ॥
നമോ നമസ്തേഽസ്ത്വൃഷഭായ സാത്വതാം
വിദൂരകാഷ്ഠായ മുഹുഃ കുയോഗിനാം ।
നിരസ്തസാമ്യാതിശയേന രാധസാ
സ്വധാമനി ബ്രഹ്മണി രംസ്യതേ നമഃ ॥ 14 ॥
യത്കീർത്തനം യത് സ്മരണം യദീക്ഷണം
യദ്വന്ദനം യച്ഛ്രവണം യദർഹണം ।
ലോകസ്യ സദ്യോ വിധുനോതി കൽമഷം
തസ്മൈ സുഭദ്രശ്രവസേ നമോ നമഃ ॥ 15 ॥
വിചക്ഷണാ യച്ചരണോപസാദനാത്
സംഗം വ്യുദസ്യോഭയതോഽന്തരാത്മനഃ ।
വിന്ദന്തി ഹി ബ്രഹ്മഗതിം ഗതക്ലമാ-
സ്തസ്മൈ സുഭദ്രശ്രവസേ നമോ നമഃ ॥ 16 ॥
തപസ്വിനോ ദാനപരാ യശസ്വിനോ
മനസ്വിനോ മന്ത്രവിദഃ സുമംഗളാഃ ।
ക്ഷേമം ന വിന്ദന്തി വിനാ യദർപ്പണം
തസ്മൈ സുഭദ്രശ്രവസേ നമോ നമഃ ॥ 17 ॥
കിരാതഹൂണാന്ധ്രപുലിന്ദപുൽക്കസാ
ആഭീരകങ്കാ യവനാഃ ഖസാദയഃ ।
യേഽന്യേ ച പാപാ യദപാശ്രയാശ്രയാഃ
ശുദ്ധ്യന്തി തസ്മൈ പ്രഭവിഷ്ണവേ നമഃ ॥ 18 ॥
സ ഏഷ ആത്മാഽഽത്മവതാമധീശ്വര-
സ്ത്രയീമയോ ധർമ്മമയസ്തപോമയഃ ।
ഗതവ്യളീകൈരജശങ്കരാദിഭിർ-
വിതർക്ക്യലിംഗോ ഭഗവാൻ പ്രസീദതാം ॥ 19 ॥
ശ്രിയഃ പതിര്യജ്ഞപതിഃ പ്രജാപതിർ-
ധിയാം പതിർല്ലോകപതിർദ്ധരാപതിഃ ।
പതിർഗ്ഗതിശ്ചാന്ധകവൃഷ്ണിസാത്വതാം
പ്രസീദതാം മേ ഭഗവാൻ സതാം പതിഃ ॥ 20 ॥
യദംഘ്ര്യഭിധ്യാനസമാധിധൌതയാ
ധിയാനുപശ്യന്തി ഹി തത്ത്വമാത്മനഃ ।
വദന്തി ചൈതത്കവയോ യഥാരുചം
സ മേ മുകുന്ദോ ഭഗവാൻ പ്രസീദതാം ॥ 21 ॥
പ്രചോദിതാ യേന പുരാ സരസ്വതീ
വിതന്വതാജസ്യ സതീം സ്മൃതിം ഹൃദി ।
സ്വലക്ഷണാ പ്രാദുരഭൂത്കിലാസ്യതഃ
സ മേ ഋഷീണാമൃഷഭഃ പ്രസീദതാം ॥ 22 ॥
ഭൂതൈർമ്മഹദ്ഭിർ യ ഇമാഃ പുരോ വിഭുർ-
ന്നിർമ്മായ ശേതേ യദമൂഷു പൂരുഷഃ ।
ഭുങ് ക്തേ ഗുണാൻ ഷോഡശ ഷോഡശാത്മകഃ
സോഽലംകൃഷീഷ്ട ഭഗവാൻ വചാംസി മേ ॥ 23 ॥
നമസ്തസ്മൈ ഭഗവതേ വാസുദേവായ വേധസേ ।
പപുർജ്ഞാനമയം സൗമ്യാ യൻമുഖാംബുരുഹാസവം ॥ 24 ॥
ഏതദേവാത്മഭൂ രാജൻ നാരദായ വിപൃച്ഛതേ ।
വേദഗർഭോഽഭ്യധാത് സാക്ഷാദ് യദാഹ ഹരിരാത്മനഃ ॥ 25 ॥