ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / നവമഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 9) / അദ്ധ്യായം 5

← സ്കന്ധം 9 : അദ്ധ്യായം 4

സ്കന്ധം 9 : അദ്ധ്യായം 6 →

ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / നവമഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 9) / അദ്ധ്യായം 5

ശ്രീശുക ഉവാച

ഏവം ഭഗവതാഽഽദിഷ്ടോ ദുർവ്വാസാശ്ചക്രതാപിതഃ ।
അംബരീഷമുപാവൃത്യ തത്പാദൌ ദുഃഖിതോഽഗ്രഹീത് ॥ 1 ॥

തസ്യ സോദ്യമനം വീക്ഷ്യ പാദസ്പർശവിലജ്ജിതഃ ।
അസ്താവീത്തദ്ധരേരസ്ത്രം കൃപയാ പീഡിതോ ഭൃശം ॥ 2 ॥

അംബരീഷ ഉവാച

ത്വമഗ്നിർഭഗവാൻ സൂര്യസ്ത്വം സോമോ ജ്യോതിഷാം പതിഃ ।
ത്വമാപസ്ത്വം ക്ഷിതിർവ്യോമ വായുർമ്മാത്രേന്ദ്രിയാണി ച ॥ 3 ॥

സുദർശന നമസ്തുഭ്യം സഹസ്രാരാച്യുതപ്രിയ ।
സർവാസ്ത്രഘാതിൻ വിപ്രായ സ്വസ്തി ഭൂയാ ഇഡസ്പതേ ॥ 4 ॥

ത്വം ധർമ്മസ്ത്വമൃതം സത്യം ത്വം യജ്ഞോഽഖിലയജ്ഞഭുക് ।
ത്വം ലോകപാലഃ സർവ്വാത്മാ ത്വം തേജഃ പൌരുഷം പരം ॥ 5 ॥

     നമഃ സുനാഭാഖിലധർമ്മസേതവേ
          ഹ്യധർമ്മശീലാസുരധൂമകേതവേ ।
     ത്രൈലോക്യഗോപായ വിശുദ്ധവർച്ചസേ
          മനോജവായാദ്ഭുതകർമ്മണേ ഗൃണേ ॥ 6 ॥

     ത്വത്തേജസാ ധർമ്മമയേന സംഹൃതം
          തമഃ പ്രകാശശ്ച ധൃതോ മഹാത്മനാം ।
     ദുരത്യയസ്തേ മഹിമാ ഗിരാം പതേ
          ത്വദ്രൂപമേതത്‌സദസത്പരാവരം ॥ 7 ॥

     യദാ വിസൃഷ്ടസ്ത്വമനഞ്ജനേന വൈ
          ബലം പ്രവിഷ്ടോഽജിത ദൈത്യദാനവം ।
     ബാഹൂദരോർവ്വങ്ഘ്രിശിരോധരാണി
          വൃക്‌ണന്നജസ്രം പ്രധനേ വിരാജസേ ॥ 8 ॥

     സ ത്വം ജഗത്ത്രാണഖലപ്രഹാണയേ
          നിരൂപിതഃ സർവ്വസഹോ ഗദാഭൃതാ ।
     വിപ്രസ്യ ചാസ്മത്കുലദൈവഹേതവേ
          വിധേഹി ഭദ്രം തദനുഗ്രഹോ ഹി നഃ ॥ 9 ॥

യദ്യസ്തി ദത്തമിഷ്ടം വാ സ്വധർമ്മോ വാ സ്വനുഷ്ഠിതഃ ।
കുലം നോ വിപ്രദൈവം ചേദ് ദ്വിജോ ഭവതു വിജ്വരഃ ॥ 10 ॥

യദി നോ ഭഗവാൻ പ്രീത ഏകഃ സർവ്വഗുണാശ്രയഃ ।
സർവ്വഭൂതാത്മഭാവേന ദ്വിജോ ഭവതു വിജ്വരഃ ॥ 11 ॥

ശ്രീശുക ഉവാച

ഇതി സംസ്തുവതോ രാജ്ഞോ വിഷ്ണുചക്രം സുദർശനം ।
അശാമ്യത്സർവ്വതോ വിപ്രം പ്രദഹദ് രാജയാച്ഞയാ ॥ 12 ॥

സ മുക്തോഽസ്ത്രാഗ്നിതാപേന ദുർവ്വാസാഃ സ്വസ്തിമാംസ്തതഃ ।
പ്രശശംസ തമുർവ്വീശം യുഞ്ജാനഃ പരമാശിഷഃ ॥ 13 ॥

ദുർവ്വാസാ ഉവാച

അഹോ അനന്തദാസാനാം മഹത്ത്വം ദൃഷ്ടമദ്യ മേ ।
കൃതാഗസോഽപി യദ് രാജൻ മംഗളാനി സമീഹസേ ॥ 14 ॥

ദുഷ്കരഃ കോ നു സാധൂനാം ദുസ്ത്യജോ വാ മഹാത്മനാം ।
യൈഃ സംഗൃഹീതോ ഭഗവാൻ സാത്വതാമൃഷഭോ ഹരിഃ ॥ 15 ॥

യന്നാമശ്രുതിമാത്രേണ പുമാൻ ഭവതി നിർമ്മലഃ ।
തസ്യ തീർത്ഥപദഃ കിം വാ ദാസാനാമവശിഷ്യതേ ॥ 16 ॥

രാജന്നനുഗൃഹീതോഽഹം ത്വയാതികരുണാത്മനാ ।
മദഘം പൃഷ്ഠതഃ കൃത്വാ പ്രാണാ യൻമേഽഭിരക്ഷിതാഃ ॥ 17 ॥

രാജാ തമകൃതാഹാരഃ പ്രത്യാഗമനകാങ്ക്ഷയാ ।
ചരണാവുപസംഗൃഹ്യ പ്രസാദ്യ സമഭോജയത് ॥ 18 ॥

സോഽശിത്വാഽഽദൃതമാനീതമാതിഥ്യം സാർവകാമികം ।
തൃപ്താത്മാ നൃപതിം പ്രാഹ ഭുജ്യതാമിതി സാദരം ॥ 19 ॥

പ്രീതോഽസ്മ്യനുഗൃഹീതോഽസ്മി തവ ഭാഗവതസ്യ വൈ ।
ദർശനസ്പർശനാലാപൈരാതിഥ്യേനാത്മമേധസാ ॥ 20 ॥

കർമ്മാവദാതമേതത്തേ ഗായന്തി സ്വഃസ്ത്രിയോ മുഹുഃ ।
കീർത്തിം പരമപുണ്യാം ച കീർത്തയിഷ്യതി ഭൂരിയം ॥ 21 ॥

ശ്രീശുക ഉവാച

ഏവം സങ്കീർത്ത്യ രാജാനം ദുർവ്വാസാഃ പരിതോഷിതഃ ।
യയൌ വിഹായസാമന്ത്ര്യ ബ്രഹ്മലോകമഹൈതുകം ॥ 22 ॥

സംവത്സരോഽത്യഗാത്താവദ് യാവതാ നാഗതോ ഗതഃ ।
മുനിസ്തദ്ദർശനാകാങ്ക്ഷോ രാജാബ്ഭക്ഷോ ബഭൂവ ഹ ॥ 23 ॥

     ഗതേഽഥ ദുർവ്വാസസി സോഽമ്ബരീഷോ
          ദ്വിജോപയോഗാതിപവിത്രമാഹരത് ।
     ഋഷേർവിമോക്ഷം വ്യസനം ച ബുദ്ധ്വാ
          മേനേ സ്വവീര്യം ച പരാനുഭാവം ॥ 24 ॥

     ഏവം വിധാനേകഗുണഃ സ രാജാ
          പരാത്മനി ബ്രഹ്മണി വാസുദേവേ ।
     ക്രിയാകലാപൈഃ സമുവാഹ ഭക്തിം
          യയാഽഽവിരിഞ്ച്യാന്നിരയാംശ്ചകാര ॥ 25 ॥

     അഥാംബരീഷസ്തനയേഷു രാജ്യം
          സമാനശീലേഷു വിസൃജ്യ ധീരഃ ।
     വനം വിവേശാത്മനി വാസുദേവേ
          മനോ ദധദ്ധ്വസ്തഗുണപ്രവാഹഃ ॥ 26 ॥

ഇത്യേതത്പുണ്യമാഖ്യാനമംബരീഷസ്യ ഭൂപതേഃ ।
സങ്കീർത്തയന്നനുധ്യായൻ ഭക്തോ ഭഗവതോ ഭവേത് ॥ 27 ॥