ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ഷഷ്ഠഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 6) / അദ്ധ്യായം 13

← സ്കന്ധം 6 : അദ്ധ്യായം 12

സ്കന്ധം 6 : അദ്ധ്യായം 14 →

ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ഷഷ്ഠഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 6) / അദ്ധ്യായം 13

ശ്രീശുക ഉവാച

വൃത്രേ ഹതേ ത്രയോ ലോകാ വിനാ ശക്രേണ ഭൂരിദ ।
സപാലാ ഹ്യഭവൻ സദ്യോ വിജ്വരാ നിർവൃതേന്ദ്രിയാഃ ॥ 1 ॥

ദേവർഷിപിതൃഭൂതാനി ദൈത്യാ ദേവാനുഗാഃ സ്വയം ।
പ്രതിജഗ്മുഃ സ്വധിഷ്ണ്യാനി ബ്രഹ്മേശേന്ദ്രാദയസ്തതഃ ॥ 2 ॥

രാജോവാച

ഇന്ദ്രസ്യാനിർവൃതേർഹേതും ശ്രോതുമിച്ഛാമി ഭോ മുനേ ।
യേനാസൻ സുഖിനോ ദേവാ ഹരേർദുഃഖം കുതോഽഭവത് ॥ 3 ॥

ശ്രീശുക ഉവാച

വൃത്രവിക്രമസംവിഗ്നാഃ സർവ്വേ ദേവാഃ സഹർഷിഭിഃ ।
തദ്വധായാർത്ഥയന്നിന്ദ്രം നൈച്ഛദ്ഭീതോ ബൃഹദ്വധാത് ॥ 4 ॥

ഇന്ദ്ര ഉവാച

സ്ത്രീഭൂജലദ്രുമൈരേനോ വിശ്വരൂപവധോദ്ഭവം ।
വിഭക്തമനുഗൃഹ്ണദ്ഭിർവൃത്രഹത്യാം ക്വ മാർജ്മ്യഹം ॥ 5 ॥

ശ്രീശുക ഉവാച

ഋഷയസ്തദുപാകർണ്യ മഹേന്ദ്രമിദമബ്രുവൻ ।
യാജയിഷ്യാമ ഭദ്രം തേ ഹയമേധേന മാ സ്മ ഭൈഃ ॥ 6 ॥

ഹയമേധേന പുരുഷം പരമാത്മാനമീശ്വരം ।
ഇഷ്ട്വാ നാരായണം ദേവം മോക്ഷ്യസേഽപി ജഗദ്വധാത് ॥ 7 ॥

ബ്രഹ്മഹാ പിതൃഹാ ഗോഘ്നോ മാതൃഹാഽഽചാര്യഹാഘവാൻ ।
ശ്വാദഃ പുൽകസകോ വാപി ശുദ്ധ്യേരൻ യസ്യ കീർത്തനാത് ॥ 8 ॥

     തമശ്വമേധേന മഹാമഖേന
          ശ്രദ്ധാന്വിതോഽസ്മാഭിരനുഷ്ഠിതേന ।
     ഹത്വാപി സബ്രഹ്മചരാചരം ത്വം
          ന ലിപ്യസേ കിം ഖലനിഗ്രഹേണ ॥ 9 ॥

ശ്രീശുക ഉവാച

ഏവം സഞ്ചോദിതോ വിപ്രൈർമ്മരുത്വാനഹനദ് രിപും ।
ബ്രഹ്മഹത്യാ ഹതേ തസ്മിന്നാസസാദ വൃഷാകപിം ॥ 10 ॥

തയേന്ദ്രഃ സ്മാസഹത്താപം നിർവൃതിർന്നാമുമാവിശത് ।
ഹ്രീമന്തം വാച്യതാം പ്രാപ്തം സുഖയന്ത്യപി നോ ഗുണാഃ ॥ 11 ॥

താം ദദർശാനുധാവന്തീം ചാണ്ഡാലീമിവ രൂപിണീം ।
ജരയാ വേപമാനാംഗീം യക്ഷ്മഗ്രസ്താമസൃക്‌പടാം ॥ 12 ॥

വികീര്യ പലിതാൻ കേശാംസ്തിഷ്ഠ തിഷ്ഠേതി ഭാഷിണീം ।
മീനഗന്ധ്യസുഗന്ധേന കുർവ്വതീം മാർഗ്ഗദൂഷണം ॥ 13 ॥

നഭോ ഗതോ ദിശഃ സർവ്വാഃ സഹസ്രാക്ഷോ വിശാമ്പതേ ।
പ്രാഗുദീചീം ദിശം തൂർണ്ണം പ്രവിഷ്ടോ നൃപ മാനസം ॥ 14 ॥

     സ ആവസത്പുഷ്കരനാലതന്തൂ-
          നലബ്ധഭോഗോ യദിഹാഗ്നിദൂതഃ ।
     വർഷാണി സാഹസ്രമലക്ഷിതോഽന്തഃ
          സ ചിന്തയൻ ബ്രഹ്മവധാദ്വിമോക്ഷം ॥ 15 ॥

     താവത്ത്രിണാകം നഹുഷഃ ശശാസ
          വിദ്യാതപോയോഗബലാനുഭാവഃ ।
     സ സമ്പദൈശ്വര്യമദാന്ധബുദ്ധിർ-
          ന്നീതസ്തിരശ്ചാം ഗതിമിന്ദ്രപത്ന്യാ ॥ 16 ॥

     തതോ ഗതോ ബ്രഹ്മഗിരോപഹൂത
          ഋതംഭരധ്യാനനിവാരിതാഘഃ ।
     പാപസ്തു ദിഗ്ദേവതയാ ഹതൌജാ-
          സ്തം നാഭ്യഭൂദവിതം വിഷ്ണുപത്ന്യാ ॥ 17 ॥

തം ച ബ്രഹ്മർഷയോഽഭ്യേത്യ ഹയമേധേന ഭാരത ।
യഥാവദ്ദീക്ഷയാഞ്ചക്രുഃ പുരുഷാരാധനേന ഹ ॥ 18 ॥

അഥേജ്യമാനേ പുരുഷേ സർവ്വദേവമയാത്മനി ।
അശ്വമേധേ മഹേന്ദ്രേണ വിതതേ ബ്രഹ്മവാദിഭിഃ ॥ 19 ॥

സ വൈ ത്വാഷ്ട്രവധോ ഭൂയാനപി പാപചയോ നൃപ ।
നീതസ്തേനൈവ ശൂന്യായ നീഹാര ഇവ ഭാനുനാ ॥ 20 ॥

     സ വാജിമേധേന യഥോദിതേന
          വിതായമാനേന മരീചിമിശ്രൈഃ ।
     ഇഷ്ട്വാധിയജ്ഞം പുരുഷം പുരാണ-
          മിന്ദ്രോ മഹാനാസ വിധൂതപാപഃ ॥ 21 ॥

     ഇദം മഹാഖ്യാനമശേഷപാപ്മനാം
          പ്രക്ഷാളനം തീർത്ഥപദാനുകീർത്തനം ।
     ഭക്ത്യുച്ഛ്രയം ഭക്തജനാനുവർണ്ണനം
          മഹേന്ദ്രമോക്ഷം വിജയം മരുത്വതഃ ॥ 22 ॥

     പഠേയുരാഖ്യാനമിദം സദാ ബുധാഃ
          ശൃണ്വന്ത്യഥോ പർവ്വണി പർവ്വണീന്ദ്രിയം ।
     ധന്യം യശസ്യം നിഖിലാഘമോചനം
          രിപുഞ്ജയം സ്വസ്ത്യയനം തഥായുഷം ॥ 23 ॥