ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / അഷ്ടമഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 8) / അദ്ധ്യായം 9
| ← സ്കന്ധം 8 : അദ്ധ്യായം 8 | സ്കന്ധം 8 : അദ്ധ്യായം 10 → |
ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / അഷ്ടമഃ സ്കന്ധഃ (സ്കന്ധം 8) / അദ്ധ്യായം 9 തിരുത്തുക
ശ്രീശുക ഉവാച
തേഽന്യോന്യതോഽസുരാഃ പാത്രം ഹരന്തസ്ത്യക്തസൌഹൃദാഃ ।
ക്ഷിപന്തോ ദസ്യുധർമ്മാണ ആയാന്തീം ദദൃശുഃ സ്ത്രിയം ॥ 1 ॥
അഹോ രൂപമഹോ ധാമ അഹോ അസ്യാ നവം വയഃ ।
ഇതി തേ താമഭിദ്രുത്യ പപ്രച്ഛുർജ്ജാതഹൃച്ഛയാഃ ॥ 2 ॥
കാ ത്വം കഞ്ജപലാശാക്ഷി കുതോ വാ കിം ചികീർഷസി ।
കസ്യാസി വദ വാമോരു മഥ്നന്തീവ മനാംസി നഃ ॥ 3 ॥
ന വയം ത്വാമരൈർദ്ദൈത്യൈഃ സിദ്ധഗന്ധർവ്വചാരണൈഃ ।
നാസ്പൃഷ്ടപൂർവ്വാം ജാനീമോ ലോകേശൈശ്ച കുതോ നൃഭിഃ ॥ 4 ॥
നൂനം ത്വം വിധിനാ സുഭ്രൂഃ പ്രേഷിതാസി ശരീരിണാം ।
സർവ്വേന്ദ്രിയമനഃപ്രീതിം വിധാതും സഘൃണേന കിം ॥ 5 ॥
സാ ത്വം നഃ സ്പർദ്ധമാനാനാമേകവസ്തുനി മാനിനി ।
ജ്ഞാതീനാം ബദ്ധവൈരാണാം ശം വിധത്സ്വ സുമധ്യമേ ॥ 6 ॥
വയം കശ്യപദായാദാ ഭ്രാതരഃ കൃതപൌരുഷാഃ ।
വിഭജസ്വ യഥാന്യായം നൈവ ഭേദോ യഥാ ഭവേത് ॥ 7 ॥
ഇത്യുപാമന്ത്രിതോ ദൈത്യൈർമ്മായായോഷിദ്വപുർഹരിഃ ।
പ്രഹസ്യ രുചിരാപാംഗൈർനിരീക്ഷന്നിദമബ്രവീത് ॥ 8 ॥
ശ്രീഭഗവാനുവാച
കഥം കശ്യപദായാദാഃ പുംശ്ചല്യാം മയി സംഗതാഃ ।
വിശ്വാസം പണ്ഡിതോ ജാതു കാമിനീഷു ന യാതി ഹി ॥ 9 ॥
സാലാവൃകാണാം സ്ത്രീണാം ച സ്വൈരിണീനാം സുരദ്വിഷഃ ।
സഖ്യാന്യാഹുരനിത്യാനി നൂത്നം നൂത്നം വിചിന്വതാം ॥ 10 ॥
ശ്രീശുക ഉവാച
ഇതി തേ ക്ഷ്വേളിതൈസ്തസ്യാ ആശ്വസ്തമനസോഽസുരാഃ ।
ജഹസുർഭാവഗംഭീരം ദദുശ്ചാമൃതഭാജനം ॥ 11 ॥
തതോ ഗൃഹീത്വാമൃതഭാജനം ഹരിർ-
ബഭാഷ ഈഷത്സ്മിതശോഭയാ ഗിരാ ।
യദ്യഭ്യുപേതം ക്വ ച സാധ്വസാധു വാ
കൃതം മയാ വോ വിഭജേ സുധാമിമാം ॥ 12 ॥
ഇത്യഭിവ്യാഹൃതം തസ്യാ ആകർണ്യാസുരപുംഗവാഃ ।
അപ്രമാണവിദസ്തസ്യാസ്തത്തഥേത്യന്വമംസത ॥ 13 ॥
അഥോപോഷ്യ കൃതസ്നാനാ ഹുത്വാ ച ഹവിഷാനലം ।
ദത്ത്വാ ഗോവിപ്രഭൂതേഭ്യഃ കൃതസ്വസ്ത്യയനാ ദ്വിജൈഃ ॥ 14 ॥
യഥോപജോഷം വാസാംസി പരിധായാഹതാനി തേ ।
കുശേഷു പ്രാവിശൻ സർവ്വേ പ്രാഗഗ്രേഷ്വഭിഭൂഷിതാഃ ॥ 15 ॥
പ്രാങ്മുഖേഷൂപവിഷ്ടേഷു സുരേഷു ദിതിജേഷു ച ।
ധൂപാമോദിതശാലായാം ജുഷ്ടായാം മാല്യദീപകൈഃ ॥ 16 ॥
തസ്യാം നരേന്ദ്ര കരഭോരുരുശദ്ദുകൂല-
ശ്രോണീതടാലസഗതിർമ്മദവിഹ്വലാക്ഷീ ।
സാ കൂജതീ കനകനൂപുരശിഞ്ജിതേന
കുംഭസ്തനീ കലശപാണിരഥാവിവേശ ॥ 17 ॥
താം ശ്രീസഖീം കനകകുണ്ഡലചാരുകർണ്ണ-
നാസാകപോലവദനാം പരദേവതാഖ്യാം ।
സംവീക്ഷ്യ സമ്മുമുഹുരുത്സ്മിതവീക്ഷണേന
ദേവാസുരാ വിഗളിതസ്തനപട്ടികാന്താം ॥ 18 ॥
അസുരാണാം സുധാദാനം സർപ്പാണാമിവ ദുർന്നയം ।
മത്വാ ജാതിനൃശംസാനാം ന താം വ്യഭജദച്യുതഃ ॥ 19 ॥
കൽപയിത്വാ പൃഥക് പങ്ക്തീരുഭയേഷാം ജഗത്പതിഃ ।
താംശ്ചോപവേശയാമാസ സ്വേഷു സ്വേഷു ച പങ്ക്തിഷു ॥ 20 ॥
ദൈത്യാൻ ഗൃഹീതകലശോ വഞ്ചയന്നുപസഞ്ചരൈഃ ।
ദൂരസ്ഥാൻ പായയാമാസ ജരാമൃത്യുഹരാം സുധാം ॥ 21 ॥
തേ പാലയന്തഃ സമയമസുരാഃ സ്വകൃതം നൃപ ।
തൂഷ്ണീമാസൻ കൃതസ്നേഹാഃ സ്ത്രീവിവാദജുഗുപ്സയാ ॥ 22 ॥
തസ്യാം കൃതാതിപ്രണയാഃ പ്രണയാപായകാതരാഃ ।
ബഹുമാനേന ചാബദ്ധാ നോചുഃ കിഞ്ചന വിപ്രിയം ॥ 23 ॥
ദേവലിംഗപ്രതിച്ഛന്നഃ സ്വർഭാനുർദ്ദേവസംസദി ।
പ്രവിഷ്ടഃ സോമമപിബച്ചന്ദ്രാർക്കാഭ്യാം ച സൂചിതഃ ॥ 24 ॥
ചക്രേണ ക്ഷുരധാരേണ ജഹാര പിബതഃ ശിരഃ ।
ഹരിസ്തസ്യ കബന്ധസ്തു സുധയാഽഽപ്ലാവിതോഽപതത് ॥ 25 ॥
ശിരസ്ത്വമരതാം നീതമജോ ഗ്രഹമചീകൢപത് ।
യസ്തു പർവ്വണി ചന്ദ്രാർക്കാവഭിധാവതി വൈരധീഃ ॥ 26 ॥
പീതപ്രായേഽമൃതേ ദേവൈർഭഗവാൻ ലോകഭാവനഃ ।
പശ്യതാമസുരേന്ദ്രാണാം സ്വം രൂപം ജഗൃഹേ ഹരിഃ ॥ 27 ॥
ഏവം സുരാസുരഗണാഃ സമദേശകാല-
ഹേത്വർത്ഥകർമ്മമതയോഽപി ഫലേ വികൽപാഃ ।
തത്രാമൃതം സുരഗണാഃ ഫലമഞ്ജസാഽഽപുർ-
യത്പാദപങ്കജരജഃശ്രയണാന്ന ദൈത്യാഃ ॥ 28 ॥
യദ് യുജ്യതേഽസുവസുകർമ്മമനോവചോഭിർ-
ദ്ദേഹാത്മജാദിഷു നൃഭിസ്തദസത്പൃഥക്ത്വാത് ।
തൈരേവ സദ്ഭവതി യത്ക്രിയതേഽപൃഥക്ത്വാത്-
സർവ്വസ്യ തദ്ഭവതി മൂലനിഷേചനം യത് ॥ 29 ॥