ശ്രീയെശുക്രിസ്തമഹാത്മ്യം

ശ്രീയെശുക്രിസ്തമഹാത്മ്യം (1851)

[ 5 ] ശ്രീയെശുക്രിസ്തമാഹാത്മ്യം

തലശ്ശെരിയിലെഛാപിതം

൧൮൫൧ [ 7 ] ശ്രീയെശുക്രിസ്തമാഹാത്മ്യം

ജഗന്മൊക്തുൎഗുണ്വാൻ ഗാതുമുദ്യതസ്തനുവാഗഹം
സാൎത്ഥാം മനൊഹരാം വാണീമൎത്ഥയെപരമെശ്വരം-

ലൊകരക്ഷിതാവിന്റെ ഗുണങ്ങളെ ഞാൻ വാചാലൻ അല്ല എ
ങ്കിലും വൎണ്ണിപ്പാൻ തുടങ്ങുകയാൽ അൎത്ഥം കൂടിയ മനൊഹരവാ
ക്കുകളെ നല്കുവാൻ ദൈവത്തെ പ്രാൎത്ഥിക്കുന്നു-

കഞ്ചിദ്വിദെശിശാസ്ത്രജ്ഞം വിദ്വാംസം ബഹുദൎശിനം
സത്യാൎത്ഥീ തരുണഃ കശ്ചിദുവസൃത്യെദമബ്രവീൽ-
ഭൊ ആൎയ്യ കസ്യാചിൽ സംജ്ഞാഖൃഷ്ടാഖ്യസ്യമഹാഗുരൊഃ
വാരം വാരം മയാ ശ്രാവിമുഖാത്തസ്യാനുയായിതാം-
യെഷാന്തു സാമ്പ്രതം കീൎത്തിസ്സൎവ്വം വ്യാപ്നൊതി ഭൂതലം
തെഷാം മഹാത്മനാം വാൎത്താം ജ്ഞാതുമൎഹന്തി പണ്ഡിതാഃ-
അതൊയാഖ്യഷ്ടവൃത്താന്തെ ജിജ്ഞാസാ ജായതെ മമ
സാ സൎവ്വഥാ പ്രശസ്യാസ്തിനചനിന്ദ്യെതിഭാതിമെ-
ഭവന്തംതച്ചരിത്രജ്ഞം ജ്ഞാത്വാചാഹമിഹാഗതഃ
തത്സാരം ശ്രൊതുമിഛ്ശാമി ഭവതാമനുകമ്പയാ

സത്യത്തെ ഗ്രഹിപ്പാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നൊരു ബാല്യക്കാരൻ പരദെ
ശശാസ്ത്രങ്ങളെ നന്നായി ശീലിച്ചുള്ളൊരു വിദ്വാനെ ചെന്നുകണ്ടു
ചൊദിച്ചിതു- ക്രിസ്തൻ എന്ന മഹാഗുരുവിന്റെ നാമം അവന്റെ മ
തത്തെ അനുസരിച്ചവരുടെ വായിൽ നിന്നു നിത്യം കെൾ്ക്കുന്നു- എ
ന്നാൽ ലൊകം എങ്ങും കീൎത്തിതന്മാരായ മഹാജനങ്ങളുടെ വൎത്തമാ
നത്തെ ബുദ്ധിയുള്ളവർ ഗ്രഹിക്കെണ്ടതാക കൊണ്ടു ക്രിസ്തവൃത്താന്ത
ത്തെ അറിവാനുള്ള അപെക്ഷ കെവലം നല്ലത് എന്നു തൊന്നുന്നു-
നിങ്ങൾ ആ ചരിത്രത്തിന്റെ സാരം ദയചെയ്തു കെൾ്പിക്കെണം എന്നു
യാചിക്കുന്നു-

വിദ്വാനുവാച

മഹാത്മ കൎമ്മ ജിജ്ഞാസാം പ്രശംസാമിയുവംസ്തവ [ 8 ] മുദാത്വാം തൎപ്പയിഷ്യാമിസച്ചരിത്രാമൃതെനച-
മയാതുലഘു ബുദ്ധ്യാൎത്ഥൊഗരിഷ്ഠഃ കഥയിഷ്യതെ
പാപാബ്ധൌജഗതഃ പാതസ്തദുദ്ധൎത്തുശ്ചചെഷ്ടിതം-
അജ്ഞെയൊമഹിമായസ്യ പുണ്യൈസ്സ്വസ്ഥഗണൈരപി
സൊനന്തശ്ശംസിതുംസമ്യങ്മാദൃശാശക്ഷ്യതെ കഥം-
ഉദ്ധൃത്യജ്ഞാനരത്നാനിശാസ്ത്ര രത്നാകരാത്വഹം
പ്രബന്ധ രൂപിണീമ്മാലാം ചെഷ്ടിഷ്യെ ഗ്രന്ഥിതും തതഃ-
അഥെശ്ചരാത്മജസ്യാഹമനാദെൎജ്ജഗദീശിതുഃ
നൃമദ്ധ്യെത്വവതീൎണ്ണസ്യസംഗുപ്തൈശ്ചൎയ്യലക്ഷ്മണഃ-
അസ്പൃഷ്ടസ്യാഘലെശെനഭുക്തപാപഫലസ്യതു-
ജഗല്ഗുരൊൎജ്ജഗല്ബന്ധൊൎജ്ജഗന്മൊക്തുൎജ്ജഗൽ പ്രഭൊഃ
ജഗൽ കല്യാണമൂലസ്യസൎവ്വവംശൊപകാരിണഃ-
ശ്രീഖൃഷ്ടസ്യാത്ഭുതാംവക്ഷ്യെസല്കഥാംഹൃഷ്ടമാനസഃ
തസ്യൊദാരാത്മനഃ പ്രെമ്ണാപരമെണപ്രവൎത്തിതഃ-

അതിന്നു വിദ്വാൻ പറഞ്ഞു- ഞാൻ സന്തൊഷത്തൊടെ അപ്രകാരം
ചെയ്യാം- എങ്കിലും ലൊകം പാപത്തിൽ വീണപ്രകാരം ലൊകത്തെ
ഉദ്ധരിച്ചവന്റെ ക്രിയ ഇങ്ങിനെ സ്വൎഗ്ഗസൈന്യങ്ങൾ്ക്കും കൂടെ മുഴു
വൻ എത്താത്ത അൎത്ഥഗൌരവം നിമിത്തം എന്നെപൊലെ ഉള്ള
വർ അല്പം ചില വിശെഷങ്ങളെ മാത്രം പറവാൻ മതിയാകുന്നു-
എന്നാൽ ഞാൻ ദെവപുത്രന്റെ അവതാരം പാപമില്ലാത്ത നടപ്പു
പാപഫലത്തിൻ അനുഭൊഗം ഇങ്ങിനെ ലൊകഗുരുവും ലൊകര
ക്ഷിതാവും ലൊകകൎത്താവും സൎവ്വ വംശങ്ങൾ്ക്കും ഉപകാരിയുമായ ക്രി
സ്തന്റെ അത്ഭുതകഥയെ പറവാൻ തുടങ്ങുന്നു-

ഏകന്നരം സ്ത്രീയഞ്ചൈകാമാദാവസൃജദീശ്ചരഃ
തൌചാസ്താം നിൎമ്മലൌസമ്മ്യങ്നൃജാതെഃ വിതരൌതഥാ-
ധന്യൌചകില്ബിഷാഭാവാത്സുഖിനൌതാവതിഷ്ഠതാം
തയൊൎഹിപുണ്യയൊഃ പുണ്യഃ പ്രാസീദൽ വരമെശ്ചരഃ[ 9 ] അസൌതുസദൃശാകഷ്ടമചിരെണാഗമൽ ക്ഷയം
ഭക്ത്വാതൌഹീശ്വരസ്യാജ്ഞാംവെതതുഃ കന്മഷാൎണ്ണവെ
കശ്ചിഛ്ശൈതാനനാമാസ്തിയസ്സ്വൎദൂതൊനഘഃ പുരാ
പശ്ചാത്തുസ്വാല്പദാൽ ഭ്രഷ്ടഈശ്വരാരിരജായത-
നൃപിത്രൊഃ കല്പയന്നാശം നാഗരൂപംദധാരസഃ
നിഷിദ്ധമീശ്വരെണാത്തും ഫലഞ്ചാചൊദയൽസ്ത്രീയം-
സാവാക്യൈൎവ്വഞ്ചിതാതസ്യ ഫലമാദന്നിരങ്കുശാ
പത്യാചഖാദയാമാസജഗൽ കല്യാണനാശിനീ-
തതസ്സ്വശിഷ്ടിഭംഗെന ക്രുദ്ധൊഭൂത്വാപരെശ്വരഃ
യത്രൊഷതുസ്സുഖൊദ്യാനാൽ ക്ഷിപ്രം തൌനിരകാസയൽ-
പ്രസൂതിവെദനാനാൎയ്യാഭുജ്യതാംപതിനിഘ്നയാ
ശ്രമൊമൃത്യുശ്ചപുംസെതിതല്ലതിം നിൎണ്ണിനായസഃ-
ഭഗ്നാശൌതൌതുമാ ഭൂതാം ഭാവിത്യാദുൎഗ്ഗതെൎഭിയാ
അതസ്തൌസാന്ത്വയന്നീശൊനാഗംശെവെനയാഗിരാ-
രെശപ്തത്വമുരൊഗാമീഭൂതാധൂളിം സദ്യാത്സ്യസി
തവസ്ത്രീയാശ്ചമദ്ധ്യെഹം വിധാസ്യാമിമിഥൊരിതാം-
മൂൎദ്ധാനംതാവകം നാൎയ്യാസ്സന്താനഃ പ്രഹരിഷ്യതി
ത്വഞ്ചൈവയൊഷിതൊവംശം വാൎഷ്ണിദെശെഹനിഷ്യസി-
ഇത്ഥം പ്രതിശ്രുതസ്യാദൌരക്ഷകസ്യമഹാത്മനഃ
പ്രത്യാശാസൎവ്വദാമൎത്ത്യൈഃ പതിതൈസ്സംസ്മൃതാസ്ഥിതാ-

ആദിയിൽ ദൈവം ഒരു പുരുഷനെയും ഒരു സ്ത്രീയെയും സൃഷ്ടിച്ചു-
അവർ നിൎമ്മലശുദ്ധിയും ദെവപ്രസാദവും നല്ലസൌഖ്യവും ഉള്ള
വരായി വാഴുമ്പൊൾ- ദൈവകല്പനയെ അതിക്രമിക്കയാൽ പാ
പത്തിൽ പതിച്ചു- എങ്ങിനെ എന്നാൽ സ്വൎഗ്ഗീയദൂതരിൽ ഒരുവൻ
നല്ലവൻ ആയശെഷം ദ്രൊഹിച്ചു ഭ്രഷ്ടനായാറെ- സാത്താൻ
എന്ന ദെവശത്രുവായ്തീൎന്നു- ആദിമനുഷ്യരുടെ നാശത്തെ വിചാ
രിച്ചു സൎപ്പ രൂപം ധരിച്ചു സ്ത്രീയൊടു നിഷിദ്ധമായ ഫലത്തെതിന്മാ
ൻ പറഞ്ഞു- അവൾ ചതിയിൽ കുടുങ്ങിതിന്നു ഭൎത്താവിന്നുംകൊ [ 10 ] ടുത്താറെ ദൈവം അവരെ കല്പനയെ ലംഘിക്കയാൽ നല്ലതൊ
ട്ടത്തിൽ നിന്നു പുറത്താക്കി സ്ത്രീക്ക ഈറ്റുനൊവു പുരുഷന്നു ദിവ
സവൃത്തിക്കായദ്ധ്വാനം ഒടുക്കം മരണം എന്നിങ്ങിനെ അവരു െ
ട ഗതിയെ കല്പിച്ചു- എങ്കിലും അവർ അഴിനിലയായി പൊകാ
തെ ഇരിപ്പാൻ സൎപ്പത്തെ ശപിച്ചത് ഇവ്വണ്ണം- നീ ശപിക്കപ്പെ
ട്ടു ഉരസ്സിന്മെൽ നടന്നു മണ്ണു തിന്നു പൊകും നിണക്കും സ്ത്രീക്കും ഞാ
ൻ പകയെ വരുത്തുന്നു- സ്ത്രീയുടെ സന്തതി നിന്റെ തലയെ ചതെ
ക്കും നീ അവളുടെ സന്തതിക്ക മടമ്പിനെ അത്രെ ചതെക്കും എന്നി
ങ്ങിനെ അറിയിച്ചതിനാൽ സ്ത്രീയിൽ നിന്നു ജനിപ്പാനുള്ള ഒരു
രക്ഷകന്റെ പ്രത്യാശ അന്നു മുതൽ സൎവ്വദാ ഭ്രഷ്ടരായ മനു
ഷ്യരിൽ വസിച്ചിരിക്കുന്നു-

അംഹശ്ശക്തി നിരാകൎത്തുൎവ്വിഷയെതു പ്രതിശ്രവാഃ
കെകെപശ്ചാദദീയന്തതദ്വാൎത്താംവച്മ്യനുക്രമാൽ-
നൃജാതെൎഭ്രഷ്ടയൊഃപിത്രൊരുല്പെദെസന്തതിൎയ്യദാ
തദാസൌപൈതൃകൊദൊഷസ്തത്സ്വഭാവെവ്യജായത-
നൃസംഖ്യായാം പ്രവൃദ്ധായാം പാതകം ഭൃശമൈധത
ബലാല്കാരെണഗൎഹ്യെണസൎവ്വാ ഭൂഃ പര്യപൂൎയ്യത-
തദാതതായിനാംതെഷാമീശൊദണ്ഡം വിനിൎണ്ണയൻ
ജലപ്ലാവെന ഭൂമിഷ്ഠാൻ സൎവ്വാൻ ജന്തൂനനാശയൽ-
നൊഹാഖ്യൊധാൎമ്മികശ്ചൈകഃ പരിവാരയുതസ്തതഃ
മഹത്യാനൌകയാ തത്രെ സൎവ്വജന്തുയുഗാന്വിതഃ-
തല്പശ്ചാഛ്ശൊഷിതാന്ധപ്സുനൊഹപുത്ര ത്രയൊത്ഭവാഃ
മനുഷ്യാഃ ക്രമശൊവൃദ്ധാ ഭുവിന്യഷ്ഠരിതസ്തതഃ-

എങ്ങിനെ എന്നാൽ ആ ഇരുവൎക്കും മക്കൾ ജനിച്ചപ്പൊൾ പൈതൃ
കദൊഷം അവരിലും ജനിച്ചു പിന്നെ മനുഷ്യസംഖ്യ വൎദ്ധിക്കുന്തൊ
റും പാപശക്തിയും അതിക്രമിച്ചുവന്നു- ബലാല്ക്കാരം മുതലായദൊ
ഷങ്ങൾ ഭൂമി എങ്ങും നിറഞ്ഞു വഴിഞ്ഞപ്പൊൾ ദൈവം ജലപ്ര
ളയം എന്നഒരു ദണ്ഡം വിധിച്ചു ഭൂമിയിൽ ഉള്ള ജന്തുക്കളെ ഒ [ 11 ] ക്കയും നശിപ്പിച്ചു- അന്നു നൊഹ എന്ന ഒരു സത്യവാനെ മാത്രം
കുഡുംബത്തൊടും മൃഗജാതികളിൽ ഒരൊരൊ ഇണയൊടും
കൂടെ രക്ഷിച്ചതിനാൽ അവൻ പുതിയ മനുഷ്യവംശത്തിന്നും അ
ഛ്ശനായ്വന്നു- അവന്റെ മൂന്നു പുത്രന്മാരിൽ ശെം എന്നൊ രുവ
ന്നു രക്ഷകസാന്താനത്തിൻ പിതാവ് ആവാൻ വരം ലഭിച്ചു-

ആദൌതെഷ്വൈശ്വരം ജ്ഞാനം തസ്ഥൌ സൎവ്വത്രനിൎമ്മലം
തദാനീഞ്ചെശ്വരസ്യാൎച്ചായഥാൎത്ഥാപ്രാചയൽ ഭൂവി-
പശ്ചാത്ത്വസമ്മതൈൎമ്മിശ്രം തൽജ്ഞാനംവികൃതിം യയൌ
ഭ്രാന്താശ്ചാൎച്ചാമനൎച്ച്യാണാന്നരഃ കൎത്തും പ്രചക്രിരെ-
ദ്യസ്ഥാനാംജ്യൊതിഷാം ദീപ്ത്യാദിവ്യയാഹിചമൽ കൃതാഃ
പ്രഭാവംമെതിരെ ദൈവംസംസ്ഥിതം ഭാസ്കരാദിഷ്ഠ-
ദൃഷ്ട്വാചാവാരമംഭൊധിമദ്രീംശ്ചദ്രുമശെഖരാൻ
ഭിന്നാസ്തത്തദധിഷ്ഠാത്രീൎദ്ദെവതാ അവ്യകല്പയൻ-
അമീഷാം ക്രമശഃ പൂജാകല്പിതാനാംദിവൌകസാം
അപുണ്യരീതിസംയുക്താവ്യാവസൎവ്വത്രമെദിനീം
ഇത്ഥം പരെശ്വരസ്യാൎച്ചാപുണ്യാ പ്രായൊവ്യലുപ്യത
തത്ഭക്തി ജനിതൊധൎമ്മശ്ചാ ഹ്രസൽ ഭൂമിമണ്ഡലെ
ഇത്ഥം ക്ഷീണസ്യാധൎമ്മസ്യ ഭൂയാദഭ്യുദയൊനവഃ
ഇതീഛ്ശന്നീശ്വരസ്സ്വാസ്യജ്ഞാനം പ്രകാശയൽ പുനഃ

നൊഹ പുത്രന്മാരിൽ ആദിയിങ്കൽ ദൈവജ്ഞാനവും യഥാൎത്ഥമായ
ആരാധനയും നടന്നശെഷം ക്രമത്താലെ നന്നല്ലാത്ത മതങ്ങളും
ഇട കലൎന്നിട്ടുവികാരംസംഭവിച്ചു ആരാധിക്കെണ്ടാത്തവറ്റെയും
പൂജിച്ചു തുടങ്ങി- സൂൎയ്യാദി ജ്യൊതിസ്സുകളിൽ അതിശയം ഭാവിച്ച
തല്ലാതെ ദിവ്യ പ്രഭാവം ഇവറ്റിൽ വിളങ്ങിവരുന്നത് എന്നു നിരു
പിച്ചിട്ടു മുമ്പെ അവറ്റെയും പിന്നെ കരകാണാത്ത സമുദ്രം ഉയ
ൎന്ന പൎവ്വതങ്ങൾ മുതലായവറ്റെയും ദെവാംശങ്ങളെന്നു മാനിച്ചു ദെ
വകൾ എന്നും പെരിട്ടു പൂജിച്ചു അധൎമ്മരീതികൾ ഒരൊന്നിനെ സങ്കല്പി
ക്കയും ചെയ്തു- ഇങ്ങിനെ ധൎമ്മവും ഭക്തിയും കുറഞ്ഞു പൊകുന്ന സമ [ 12 ] യം ദൈവം അവറ്റിന്നു പുതിയ അഭ്യുദയം വരുത്തി തന്റെ ജ്ഞാ
നത്തെ വിളങ്ങിച്ചതിവ്വണ്ണം-

അബ്രഹാമാഭിധംസാധും സ്വദെശാദാഹ്വയൻ വിഭുഃ
യംദെക്ഷ്യാമ്യപരം ദെശം തത്രയാഹീത്യു വാചതം-
സവിശ്വാസാന്വിതൊഗെഹം യഥാജ്ഞാപ്തം ത്യജന്നിജം
ഗത്വാഭൂമിംകനാനാഖ്യാം തത്രൊവാസസ്ത്രീയാസഹ-
ഭൃശഞ്ചാനുഗൃഹീതെനതെനസാൎദ്ധം പരെശ്വരഃ
ദയാലുസ്സംവിദഞ്ചക്രെനാനാമംഗലസംയുതാം-
തം വൃദ്ധംവൃദ്ധപത്നീകം നിരപത്യമവഗ്വിഭുഃ
സ്ത്രീതെ സവിഷ്യതെസൂനും മഹാവംശ പിതാമഹം-
അസ്മിന്നിവാസയിഷ്യാമിദെശെസംഖ്യാത്വദന്വയം
സൎവ്വെചത്വാല്കുലദ്വാരാനരാഃ പ്രാപ്സ്യന്തിമംഗലം-
ജജ്ഞെതതൊചിരാത്സൂനുരിസ്ഹാകാഖ്യഃ പ്രതിശ്രുതഃ
സുതാവെസാവയാകൊബൌചെസ്ഹാകാദുല്ബഭൂവതുഃ-

ദൈവം അബ്രഹാം എന്നഒരു മനുഷ്യനെ സ്വദെശത്തിൽ നി
ന്നു വിളിച്ചു താൻ കാണിപ്പാനുള്ള രാജ്യത്തിൽ പൊവാൻ കല്പിച്ച
ത് അവൻ വിശ്വാസപൂൎവ്വം അനുസരിച്ചു കനാൻ ദെശത്തൊളം
യാത്രയായി അവിടെ പരദെശിയായി പാൎത്തപ്പൊൾ ദൈവം അ
വനൊടു അനുഗ്രഹങ്ങൾ ഏറിയ നിയമവും സഖ്യവും ചെയ്തു- പി
ന്നെ അവന്നും ഭാൎയ്യെക്കും വാൎദ്ധക്യം കണ്ട നെരത്തു നിന്റെ ഭാൎയ്യ
എണ്ണിക്കൂടാത്ത സന്തതിയുള്ള പുത്രനെ പ്രസവിക്കും എന്നും നി
ന്റെ സന്താനത്താൽ എല്ലാ മനുഷ്യരും അനുഗ്രഹിക്കപ്പെടും എന്നും
അറിയിച്ചു- അപ്രകാരം തന്നെ ഇഛാൿ എന്ന മകൻ പിറന്നു
അവന്നു എസാവ് യാകൊബ് എന്നവരും ജനിച്ചു-

യാകൊബസ്ത്വിസ്രയെലെതിസജ്ഞാംലെഭെവരെശ്വരാൽ
തസ്യചദ്വാദശാഭൂവൻ പുത്രാവംശപിതാമഹാഃ-
പശ്ചാദ്ദുൎഭിക്ഷഹെതൊസ്തെത്യക്ത്വാസ്വംജന്മനിവൃതം
അവാദിഗ്വൎത്തിനംദെശംമിസരാഖ്യംയയുസ്സമെ[ 13 ] തത്രൊഷിത്വാകിയല്കാലംശുഭെദെശെസുതൈൎവൃതഃ
വൃദ്ധൊമമാരയാകൊബഃ പ്രാപ്യൊദൎക്കസ്യദൎശനം-
മൃതെഃ പ്രാക്സ്വീയവംശ്യാനാം ഭാവിഭാഗ്യമുവാചസഃ
യഹൂദാഖ്യഞ്ചപുത്രംസ്വമുദ്ദിശ്യെദംവമൊബ്രവീൽ-
ലൊകാനാംശാസിതാശാന്തൊയാവന്നാവിൎഭവെൽഭുവി.
താവദ്രാജ്യാധികാരസ്യാദ്യഹൂദാവംശസാദിതി-

യാകൊബ എന്നവന്നു ഇസ്രയെൽ എന്ന ബഹുമാനനാമംവന്നു- അ
വൻ ൧൨ മക്കളൊടും കൂട പഞ്ചകാലം നിമിത്തം തെക്കുള്ള മിസ്ര
രാജ്യത്തെക്ക പുറപ്പെട്ടു വസിച്ചു മരണത്തിന്നു മുമ്പെ പുത്രസന്ത
തികളുടെ ഭാവിഭാഗ്യത്തെ അനന്തരപ്പാടായി പറഞ്ഞു- അതിൽ
യഹൂദാ എന്ന നാലാമനെകൊണ്ടു ചൊല്ലിയതു- ലൊകൎക്കുവെണ്ടു
ന്നശാന്തരാജാവ് വരുവൊളം രാജ്യാധികാരം യഹൂദവംശത്തിൽ
തന്നെഇരിക്കഎന്നത്രെ-

യാകൊബസ്യമൃതെഃ പശ്ചാത്തദ്വംശൊവവൃധെബഹു
ക്രമെണമിസരീയാശ്ച ബാധിതും തം പ്രചക്രിരെ-
തദാലൊകം മനൊനീതം സ്വമുദ്ധൎത്തും പരെശ്വരഃ
സാധുംമൊസ്യാഖ്യമാചാൎയ്യം നിയുയൊജസുവിശ്രുതം-
സദൈവശക്തിസമ്പന്നൊഭീമാഃ കൃത്വാത്ഭുതാഃ ക്രിയാഃ
ശത്രൂൻ വിസ്മയാപയൻലൊകം നിന്യെസ്വം മിസരാജ്ജകി-
തതൊനിൎഗ്ഗത്യവൎഗ്ഗൊസൌദെശം പ്രാവ്യാരബാഭിധം
തത്രത്യമുപതസ്ഥെദ്രീം പുണ്യംസീനായസംജ്ഞകം-
ഭീമെനതെജസാതത്രത്വാദൎശനമീശ്വരഃ
മൊസ്യാചാൎയ്യം പവിത്രംസ്വംധൎമ്മശാസ്ത്രമുപാദിശൽ-
ഇസ്രയെലീയവംശെയൊനുഷ്ഠെയഃക്രിയാക്രമഃ
ആചാരശൌചയാഗാദിസൂത്രാദിഷ്ടൊസ്തിവിസ്തരാൽ-
പ്രായശ്ചിത്തമഖാാദ്യാസ്തുപാപശുദ്ധ്യൎത്ഥികാഃക്രിയാഃ
യാസ്തത്രവിഹിതാസ്താസാംശക്തിൎന്നാസീത്സ്വഭാവതഃ-
മെഷാദീനാ മസൃഗ്ജാതുപാപശുദ്ധ്യൈനകല്പതെ [ 14 ] ബലിസ്കതൊധികഃ കശ്ചിന്നരൊദ്ധൃത്യാ അപെക്ഷ്യതെ-
ശാസ്ത്രെമൊസ്യുദിതെസത്യം പാപമാൎജ്ജനസാധനം
നൊച്യതെസ്പഷ്ടരൂപെണഛായാഭിസ്തുപ്രകാശ്യതെ-
അൎത്ഥാൽഭവ്യസ്യഖൃഷ്ടസ്യമൃത്യൊൎദ്വാരാഘശൊധനം
യൽഭാവിതസ്യസങ്കെതൊജ്ഞെയൊമൌസമഖാദിഷ്ഠ-
അതൊയജ്ഞാദികൎമ്മാന്നിമൊസ്യുക്താനീസ്രയെലജാഃ
സൎവ്വദൈവാനുതിഷ്ഠെയുരിതിനൈഛ്ശൽവരെശ്വരഃ-
യഥാതുശിക്ഷയാബാലശ്ശിഷ്യതെബാലയൊഗ്യയാ
തഥാമൌസെനശാസ്ത്രെണശിഷ്യന്താമിസ്രയെലജാഃ-
ശെഷചയൊഗ്യ യാശിഷ്ട്യാബൊധവക്വത്വമാസ്ഥിതാഃ
ഗൃഹീതുംസത്തരംശാസ്ത്രംസമൎത്ഥാസ്സംഭവഞ്ചിതി-

യാകൊബ കഴിഞ്ഞശെഷം വംശം വളരെ വൎദ്ധിക്കയാൽ മിസ്രക്കാ
ർ അവരെ ദ്വെഷിച്ചുഹിംസിച്ചു തുടങ്ങിയാറെ ദൈവം മൊശെഎന്ന
ഒരുത്തമനെ നിയൊഗിച്ചു മിസ്രരാജാവെയും പ്രജകളെയും അത്ഭുത
ക്രിയകളെ കാണിപ്പിച്ചു അവനെകൊണ്ടു സാവംശത്തെ മിസ്രദെ
ശത്തിൽനിന്നുദ്ധരിച്ചു അറവിമരുഭൂമിയിൽ സീനായി മലയൊ
ളം നടത്തിച്ചു- ആ മലമെൽദൈവം ഭീമതെജസ്സൊടെ ഇറങ്ങി
തന്റെ ധൎമ്മവ്യവസ്ഥയെ അരുളിചെയ്തു- ഇസ്രയെലർ ആചരിക്കെ
ണ്ടുന്നതും വർ@ജ്ജിക്കെണ്ടുന്നതും ശൌചം യാഗം മുതലായ ക്രിയാക്ര
മവും അന്നു വിസ്താരെണ അറിയിച്ചുകൊടുത്തു- അതിൽ വിവ
രിച്ച ബലിപ്രായശ്ചിത്തങ്ങളാൽ മനുഷ്യപാപത്തെ ഇല്ലാതാ
ക്കുവാൻ കഴിയാത്തത് എങ്കിലും ക്രിസ്തന്റെ മരണത്താൽ വരുന്ന
പാപശൊധനത്തിന്നു ഒരൊരൊമുങ്കുറികൾ അന്നു പ്രകാശിച്ചു
വന്നു- ആായാഗാദികകൎമ്മങ്ങൾ എപ്പൊഴും അനുഷ്ഠിക്കെണ്ടിയവയും
അല്ല ആ കല്പനകളാൽ ഇസ്രയെലിന്നു ബാലശിക്ഷസംഭവിക്ക പി
ന്നെ പ്രാപ്തി ആയാൽ തികവെറിയ ഉപദെശത്തെ ഗ്രഹിപ്പിക്കാം എ
ന്നതു ദൈവത്തിന്റെ അഭിപ്രായം-

സചമൊസിസ്സായം പ്രൊചെ ഈശ്വരൊന്യം മഹാഗുരും [ 15 ] ഇസ്രയെലാന്വയെ പശ്ചാൽ പ്രാദുഷ്കൎത്താമയാസമം-
യദ്യത്സ ആദിശെദ്യുഷ്മാം സ്തത്സൎവ്വം കൎത്തുമൎവ്വാഥ
യൊയശ്ചതം തിരസ്കുൎയ്യാത്സദണ്ഡാൎഹ്ഹൊഭവെദിതി-

മൊശതാനും ഉരെച്ചിതു- കൎത്താവ് എന്റെ ശെഷം ഇസ്രയെലി
ൽ വെറൊരു പ്രവാചകനെ നിയൊഗിക്കും അവൻ ആദെശിപ്പത് എ
ല്ലാം നിങ്ങൾ ചെയ്യെണം അവനെ ആരെങ്കിലും തിരസ്കരിച്ചാൽ അ
വൻ ദണ്ഡ്യൻ ആകും എന്നത്രെ-

ഇസ്രയെലൊത്ഭവൊവൎഗ്ഗഃ പശ്ചാദ്ദെശെപ്രതിശ്രുതെ
ഉപസ്ഥിതഃ കനാനാഖ്യെതത്രൊവാസെശ്ചരാപിതഃ-
ഇഛ്ശാസീദീശ്വരസ്യെയമസ്മിൻ പുണ്യെകുലെനിശം
മൽജ്ഞാനം നിൎമ്മലം തിഷ്ഠെച്ചലെദ്യൊഗ്യാൎച്ചനാചമെ-
ഇതശ്വാന്യെഷ്ഠദെശെഷ്ഠ ഭ്രമദ്ധ്വാന്താവൃതെഷ്ഠസാ
സദ്ധൎമ്മസ്യാമലാദീപ്തിസ്സൎവ്വത്രവ്യാപ്നുയാദിതി-
സത്വിസ്രയെലജൊവൎഗ്ഗം കൃതഘ്നഃ കുശലപ്രദം
ത്യക്ത്വാപരെശ്വരംദെവാൻ നിഷിദ്ധാനഭജൽ ബഹൂൻ-
തദെശ്ചരെണസന്ത്യക്തായൊഗ്യദണ്ഡകരെണതെ
ആക്രാന്താശ്ശത്രുഭിൎഭ്ഭീമൈഃ പെതുൎന്നാനാവിപത്തിഷ്ഠ-
യദാതുസ്വീയപാപെഭ്യസ്തെനുതപ്യപുനൎവ്വിഭും
സിഷെവിരെതദാതാൻസ ഉദ്ദധാരദയാമയഃ-
സൽപഥാൽഭ്രമശീലാനാംതെഷാംനീത്യൎത്ഥമീശ്വരഃ
സദാജ്ഞാവാഹകാൻ സാധൂനാചാൎയ്യാന്മുഹുരൈരയൽ-
രൊസന്തശ്ചെശ്വരെ ഭക്തിം ധൎമ്മാംശ്ചാന്യാനുപാദിശൻ
വാൎത്താശ്ചഭാവിനീഃ പശ്ചാൽ ജ്ഞാപയാമാസുരഗ്രതഃ-
പ്രായശ്ചതെസമെകഞ്ചിന്മഹാന്തംവംശതാരകം
സ്വപശ്ചാൽ പ്രൊചുരുത്ഭവ്യംസാദെശാഭ്യുദയപ്രദം-

പിന്നെ ഇസ്രയെൽ ജാതി കനാൻ എന്ന വാഗ്ദത്തദെശത്തിൽ എത്തി
ദൈവം നല്കുന്ന ഒരൊരൊ ജയങ്ങളാൽ അതിനെ അടക്കിപാൎത്തു
അതിൽ ദൈവത്തിൻ വിചാരം എന്തെന്നാൽ ഈ എന്റെ പ്രജ [ 16 ] കളിൽ നിത്യം ശുദ്ധജ്ഞാനവും യൊഗ്യസെവയും നടക്കെണം ചുറ്റു
മുള്ള ദെശങ്ങളിൽ മൂഢത്വമാകുന്ന ഇരിട്ടു നിറഞ്ഞതു പൊക്കുവാൻ
ഇസ്രയെലിൽ നിന്നു എങ്ങും സത്യവെളിച്ചം പരന്നു വിളങ്ങെണം എന്നുത
ന്നെ. ഇസ്രയെലരൊ ഉപകാരം മറന്നു തങ്ങളുടെ ദൈവത്തെ ത്യജിച്ചു
പലദെവകളെ പൂജിച്ചു തുടങ്ങി- അതുകൊണ്ടു അവൻ അവരെ ശിക്ഷി
ച്ചു ശത്രുക്കളുടെ കൈവശമാക്കി കൊടുത്തു എങ്കിലും അവർ തങ്ങളുടെ െ
ദാഷംവിചാരിച്ചു അനുതപിച്ചു ദൈവത്തെ പിന്നെയും പ്രാൎത്ഥി
ച്ചു തുടങ്ങിയാൽ അവൻ കനിഞ്ഞു അവരെ ഉദ്ധരിക്കും- ഇങ്ങിനെ
ഒരൊരൊ നടപ്പുകളാൽ ആ ജാതിയെ വളൎത്തുമ്പൊൾ തന്റെ അഭി
പ്രായവും ഭാവിവൎത്തമാനങ്ങളും അന്നന്നു ചെയ്യെണ്ടതും അറിയിപ്പാ
ൻ അനെകം ഉപദെഷ്ടാക്കന്മാരെ അവരിൽ അയച്ചു പൊന്നു- അ
വർ പ്രവാചകന്മാരെന്നും നബികളെന്നും ഉള്ളവർ ഇവർ എല്ലാ
വരും തങ്ങളുടെ ശെഷം വരുവാനുള്ള അതിമാനുഷനായ വംശരക്ഷി
ത്വവെ സൂചിപ്പിച്ചു അവങ്കലെ ആശയെ ജ്വലിപ്പിച്ചു നടന്നു-

ആസീത്സഹസ്രവൎഷെഭ്യൊവിക്രമാൎക്കശകാല്പുരാ
തദ്ദെശെഭൂപതിൎദ്ദാവിദാഖ്യൊഭക്തൊൎച്ചകൊവിഭൊഃ-
സ്വവംശ്യമഹിമൊദ്ദെശെസ്വകുലെചൊത്ഭവിഷ്യതഃ
നൃത്യാതുൎവ്വിഷയെ പ്രാപ്നൊൽ സപ്രതിജ്ഞാം പ്രഭൊരിമാം-
ത്വദ്വംശശ്ശാശ്വതംസ്ഥാതാത്വദ്രാജത്വഞ്ചസന്തതം
സിംഹാസനഞ്ചതെവെത്താദൃഢീഭൂതംസനാതനം-
ഉദൎക്കെപ്രാപ്തദൃഷ്ടിശ്ചസ്വയംദാവിദസൌകവിഃ
നാനാഗീതെഷുഭവ്യസ്യനൃത്രാതുഃ പ്രജഗൌയശഃ

ആയവരിൽ പ്രസിദ്ധൻ യഹൂദഗൊത്രത്തിലെ ദാവിദ് രാജാവ്
തന്നെ ലൊകരക്ഷിതാവ് നിന്റെ വംശത്തിൽ ജനിക്കും എന്നും നി
ന്റെ രാജ്യവും സിംഹാസനവും എന്നെന്നെക്കും നിലനില്ക്കുംഎന്നുംദൈ
വം അവനൊടു അരുളിചെയ്തത് അല്ലാതെ ദാവിദ് ദെവാത്മാവിൽക
ണ്ടഭാവിവിശെഷങ്ങളെനാനാസങ്കീൎത്തനങ്ങളാൽ വൎണ്ണിച്ചു നരത്രാ
താവ് ഇന്നപ്രകാരം കഷ്ടപ്പെട്ടു സ്വശരീരത്തെ ബലിയാക്കി മനു [ 17 ] ഷ്യജാതിക്കപുരൊഹിതനായി വരുമെന്നും ഇന്നപ്രകാരം ദൈ
വം അവനെ ഉയൎത്തി തന്റെ വലഭാഗത്തു ഇരുത്തി ദ്രൊഹികളെ
യും കലഹിക്കുന്നവംശങ്ങളെയും അവന്നു പാദപീഠമാക്കിവെക്കും
എന്നും മറ്റും വിവരിച്ചു പാടുകയും ചെയ്തു-

തൽപശ്ചാൽക്രമശൊന്യെപിയഹൂദ്യാഭവ്യവാദിനഃ
ഭവ്യം പ്രാദുൎഭ്ഭവം തസ്യപ്രൊചുരീശ്വരശിക്ഷിതാഃ-
തെഷാമിഷായനാമൈകൊവിശെഷണ പ്രസിദ്ധ്യതി
യസ്സാൎദ്ധദ്വിശതാബ്ദൈഭ്യൊദാവിദ്രാജാദനുദഭൂൽ-
സ ഈശ്വരാൎപ്പിതജ്ഞാനദ്യൊതിതാന്തരലൊചനഃ
ഖൃഷ്ടസ്യൈൎയ്യമാനുഷ്യെപശ്യന്നെവമവൎണ്ണയൽ-

ഇഷായഉവാച

അസ്മഭ്യംജായതെതൊകമസ്മഭ്യന്ദീയതെസുതഃ
ധുരം രാജ്യാധികാരസ്യയസ്സ്വസ്കന്ധെധരിഷ്യതി
സചബാലൊത്ഭുതൊമന്ത്രീശക്തിമാൻപരമെശ്വരഃ
നിത്യസ്സന്ധീശ്ചരശ്ചെതിസംജ്ഞാഭിരഭിധാസ്യതെ
ദാവിദ്രാജാസനസ്ഥസ്യതസ്യരാജ്യംസദൈധിതാ
സന്ധ്യാഡ്യം ന്യായധൎമ്മാഭ്യാം ദൃഢീഭൂതൊദയസ്ഥിതി

ദാവിദിന്റെ ശെഷം വെറെ യഹൂദന്മാർ ദൈവൊവദിഷ്ടരായി
ഭാവിയിൽ ജനിക്കെണ്ടുന്ന രക്ഷിതാവെ അറിയിച്ചതിൽ യശാ
യ എന്നവൻ എറ്റവും പ്രസിദ്ധൻ അവൻ ദൈവജ്ഞാനത്താൽ
ഉൾ്ക്കണ്ണു തെളിഞ്ഞുപറഞ്ഞിതു നമുക്കു ഒരു ശിശു ജനിക്കും ഒരു പുത്ര
ൻ നമുക്ക നല്കപ്പെടുന്നു രാജ്യാധികാരഭാരം അവന്റെതൊളിന്മെ
ൽ ഇരിക്കും അവന്റെ പെരൊ അത്ഭുതൻ- മന്ത്രീ- ശക്തിയുള്ളദെ
വൻ- നിത്യപിതാവ്- സമാധാനരാജാവ് എന്നുള്ളതാകും- ദാ
വിദ്രാജാസനത്തിന്മെൽ അവന്റെ വാഴ്ചയും സന്ധിന്യായങ്ങളുടെ
വൎദ്ധനവും ഇളകാതെ മുഴുത്തു പൊരും എന്നത്രെ

പുനശ്ചഭാവിനീം വാൎത്താംവ്യതീതാമിവകല്പയൻ
ഇഷായസ്തസ്യമൎത്ത്യാൎത്ഥംദുഃഖഭൊഗമവൎണ്ണയൽ [ 18 ] ആസീത്സക്ലെശഭാഗ്ദുഃഖീമനുഷ്യൈശ്ചതിരസ്കൃതഃ
പരന്ത്വസ്മാകമെവാസൌദുഃഖംസെഹെനചാത്മനഃ-
സഈശെനാഹതഃക്ലിഷ്ടശ്ചെത്യസ്മാഭിരമന്യത
പരന്തുവസ്തുതൊസൌനൊദൊഷഹെതൊരഹന്യത-
അസ്മാകമെവരക്ഷായൈതെനശാസ്തിരഭുജ്യത
തത്ഭുക്താത്താഡനാച്ചൈവവയംസ്വാസ്ഥ്യം ലഭാമവൊ-
വയംസ്വെഛ്ശാനുസാരെണസൎവ്വെഭ്രാന്താബഭൂവിമ
വയംത്വൎഹാമയാംശിഷ്ടിം താമീശൊമുമഭൊജയൽ-
തീവ്രം ക്ലിഷ്ടൊപ്യസൌസെഹെനചകിഞ്ചിദഭാഷത
വധായനീയമാനൊവിരിവതസ്ഥൌസനീരവഃ-
സപ്രാണാംശ്ചാപിതത്യാജപരപാപധുരന്ധരഃ
സ്വയഞ്ചദൊഷിണാംമദ്ധ്യെദൊഷഹീനൊപ്യഗണ്യത-
ആത്മാനംതുബലിംദത്വാദുഃഖഭൊഗാദനന്തരം
സാജന്യമന്വയംപശ്യൻചിര ജീവിസതൎപ്സ്യതി-
യതൊസൌമാമകൊധൎമ്മീസെവകഃ വരദണ്ഡഭാൿ
സ്വാസ്യജ്ഞാനെനഭൂയിഷ്ഠാന്മനുഷ്യാൻ ശൊധയിഷ്യതി-

അവൻ മനുഷ്യരക്ഷെക്കായ്ക്കൊണ്ടു കഷ്ടമരണങ്ങൾ അനു
ഭവിക്കെണ്ടതു യശായ വൎണ്ണിച്ചതുഇപ്രകാരം- അവൻക്ലെശ
പീഡകളെ അറിഞ്ഞു മനുഷ്യരാൽ തിരസ്കൃതനായി എങ്കിലും
നമ്മുടെ ദുഃഖങ്ങളെ അവൻ അനുഭവിച്ചു- നാമൊ ഇവൻ ദൈ
വത്താൽ ദണ്ഡിതനും സ്വപാപഫലത്താൽ പീഡിതനും എ
ന്നു നിരൂപിച്ച നമ്മുടെ ദൊഷഹെതുവാലെ അവൻ ഹിംസിക്ക
പ്പെട്ടതെഉള്ളതാനും- നമ്മുടെ രക്ഷെക്കായി അവൻ ശിക്ഷയെ
അനുഭവിച്ചു ആൻ കൊണ്ട അടികളാൽ നമുക്ക സ്വാസ്ഥ്യംല
ഭിച്ചതു- നാം തന്നിഷ്ടത്താൽ വെവ്വെറെ വഴികളിൽ ചിതറിയുഴ
ന്നപ്പൊൾ ദൈവം എല്ലാവരുടെ ശിക്ഷയെയും അവന്മെൽ
ചുമത്തി അവനും മിണ്ടാതെ കുലെക്കുനടക്കുന്ന ആടുപൊലെഅ
ടങ്ങിപാൎത്തു- ഇങ്ങിനെ അവൻ അന്യരുടെ പാപങ്ങളെപെ [ 19 ] റിതന്നെത്താൻ ബലിയാക്കികൊടുത്തതുനിമിത്തം അവൻ നെടു
ങ്കാലം ജീവിച്ചു വലിയസന്തതിയെ കണ്ടു തൃപ്തനാകും ധൎമ്മിഷ്ഠനാ
യ എൻസെവകൻ അന്യരുടെ ദണ്ഡങ്ങളെ സഹിക്കയാൽ തന്റെ
ജ്ഞാനത്താൽ അനെകൎക്കു ശുദ്ധിവരുത്തിലൊകം എങ്ങും ജയിച്ചു
നടക്കും എന്നു മുതലായ പ്രവാചകങ്ങൾ-

ഇഷായാദചരംപശ്ചാന്മീകാഖ്യൊഭവ്യവാചകഃ
ഏവം പ്രകാശയാമാസശുഭം ജന്മസ്ഥലം പ്രഭൊഃ-
ഹെത്വം യഹൂദിദെശീയെപുരിബെത്ലാഹമഫ്രതെ
യഹൂദിനാംസഹസ്രെഷ്ഠകിംലഘുത്വെനഗണ്യസെ-
ഇസ്രയെലാധിപൊഭാവീതാന്മദ്ധ്യാന്നിസ്സരിഷ്യതി
പരന്തുപൂൎവ്വതൊപ്യാസീദനാദിശ്ചാസ്യനിസ്സൃതിഃ-

അനന്തരം മീകാ എന്ന പ്രവാചകൻ ക്രിസ്തന്റെ ജന്മദെശ െ
ത്തകുറിച്ചതിവ്വണ്ണം- അല്ലയൊ യഹൂദ്യതറകളിൽ എണ്ണു
വാൻ പൊരാത്ത ബെത്ഥ്ലഹെം എഫ്രതെ നിന്നിൽ നിന്നു ഇസ്ര
യെല്ക്ക അധിപൻ പുറപ്പെട്ടുവരും ആയവന്റെ പുറപ്പാടു പൂൎവ്വത്തി
ലും അനാദിയും ആയതു-- ഇങ്ങിനെ ദെവവശാൽ അനെകംസ
ത്യബൊധകന്മാർ ഇസ്രയെലിൽ ഉദിച്ചു പാപവാഴ്ചയെ ഇളക്കി
മഹാരക്ഷിതാവിന്നു വഴിയെ ഒരുക്കി നടന്നു എങ്കിലും ആജാ
തിമിക്കവാറും കെളാതെപൊയി ദൈവത്തൊടു ദ്രൊഹിക്കയാ
ൽ അവൻ കഠൊരശിക്ഷകളെ വരുത്തി അവരുടെ നാടും നഗ
രവും ശത്രുസൈന്യങ്ങളെകൊണ്ടു സംഹരിച്ചു ശെഷിപ്പുള്ളവ
രെ പരദെശത്തു ൭൦ വൎഷം പ്രവാസം കഴിപ്പിച്ചു- ആ അനിഷ്ട
കാലത്തു കൂട ശിഷ്ടന്മാർ അഴിനിലയായി പൊകാതെ വാഗ്ദത്ത
പ്രകാരം രക്ഷിതാവ് വരും എന്നു കാത്തുകൊണ്ടിരുന്നു- അവ
ൎക്കു ആശ്വാസപ്രദനായി വന്നു പറഞ്ഞവൻ ദാനിയെൽ ത
ന്നെ-

സാൎദ്ധപഞ്ചാശദ ബ്ദെഭ്യ ശ്രീഖൃഷ്ടസ്യാഗതൊപുരാ
ആചാൎയ്യൊദാനിയെലാഖ്യഃ പ്രൊചെകാലന്തഭാഗതെഃ[ 20 ] സ്വൎദൂതൊഗാബ്രിയെലാഖ്യസ്തത്സമീപെഹ്യുപസ്ഥിതഃ
തമീശ്വരപ്രിയം ഭവ്യാംവാൎത്താമെവമദൎശയൽ-
രൊധനായാവരാധാനാം യജ്ഞാനാഞ്ചസമാപ്തയെ
പാപസ്യശൊധനാൎത്ഥായ നിത്യധൎമ്മപ്രവൃത്തയെ-
സമാപ്ത്യൈ ഭവ്യവക്തൃണാംസുപുണ്യസ്യാഭിഷിക്തയെ
ഇത്യെതത്സൎവ്വസിദ്ധ്യൎത്ഥം പവിത്രെതാവകെപുരെ-
സപ്താഹസപ്തതിം കാലം വിജാനീഹിനിരൂപിതം
പുനൎയ്യരൂശലെം പുൎയ്യാനിൎമ്മിത്യൈശാസനാവധി-
മശീഹകാലപൎയ്യന്തംസ്യാത്സപ്താഹൊനസപ്തതിഃ
ഹനിഷ്യതെമശീഹൊസാവാത്മനൊഹെതവെതുന-

ആയവൻ സ്വജാതിയുടെ ഉദ്ധാരണത്തിന്നുള്ളകാലത്തെ എ
ണ്ണിനൊക്കുമ്പൊൾ മശീഹ എന്നും ക്രിസ്തൻ എന്നും ചൊല്ലുന്ന
ദെവാഭിഷിക്തൻ വരെ ഉള്ളകാലങ്ങളെ ദെവദൂതന്റെ വായി
ൽനിന്നു കെട്ടു അറിഞ്ഞു യഹൂദർ സ്വദെശത്തെക്ക മടങ്ങിചെ
ന്നു കുടിയെറി വിശുദ്ധനഗരത്തെ പിന്നെയും പണിയിപ്പാൻ തു
ടങ്ങിയനാളം കണ്ടു- അന്നുമുതൽ അവൻ അന്യരാജാക്കൾ്ക്ക അധീ
നരായ്പാൎത്തു പലവിധെന ക്ലെശിച്ചിരിക്കുന്തൊറും ആ പ്രവാച
കങ്ങളെവായിച്ചൊൎത്തു ആശ്വസിച്ചു രക്ഷാകാലത്തെ പാൎത്തി
രുന്നു-

അമീഷാംഭവ്യവക്തൃണാംസമ്പൂൎണ്ണാ ഗ്രന്ഥസംഹിതാ
യഹൂദിന്യാകൃതാവാണ്യാപ്രചലത്യധുനാവധി-
ശ്രീഖൃഷ്ടസ്യാവതാരാൽ പ്രാക്പ്രായൊവൎഷശതത്രയാൽ
തൽഗ്രന്ഥസംഗ്രഹസ്യാൎത്ഥൊയാവന്യാരചിഭാഷയാ-
തതൊമഹാത്മനസ്തസ്യ പ്രതീക്ഷാബഹുജാതിഷ്ഠ
ഇസ്രയെലീയഭിന്നാസുസ്തൊകം സ്തൊകമജായത-
തദാപാശ്ചാത്യലൊകെഷ്ഠയവനാരൊമിണൊപിച
ഗുണൈൎമ്മഹൊന്നതിം പ്രാപ്താവ്യശ്രൂയന്തമഹീതലെ-
ദെശെഷ്ഠപരിതാസ്ഥെഷ്ഠക്രമശ്ച പ്രണാദിതഃ [ 21 ] തെഷാംകീൎത്തെഃ പ്രതിദ്ധ്വാനശ്ശുശ്രുവെത്രാപിഭാരതെ-
പരന്തുസൎവ്വവിജ്ഞാനപരിഷ്കാരയുതെഷ്വപി
തദ്ദെശിഷ്വൈശ്ചരം ജ്ഞാനംസൎവ്വൊൽകൃഷ്ടമദൂഷ്യത-
ജനാസ്സാധാരണസ്സത്യംഹ്യജാനന്തഃപരെശ്വരം
അനൎച്ച്യാൻബഹുലാന്ദെവാനഭ്യാൎച്ചന്മൊഹകല്പിതാൻ-
വിജ്ഞാശ്ചപരമാൎത്ഥാദെൎമ്മൎമ്മജിജ്ഞാസവൊവൃഥാ
ശാസ്ത്രാഭാവാത്സ്വയാബുദ്ധ്യാതത്വംഗന്തുംചിചെഷ്ടിരെ-
ക്രിഞ്ചൈശശാസ്ത്രധൎത്താരൊയഹൂദ്യാഃ പരദെശഗാഃ
ബഹുത്രസ്വസ്യശാസ്ത്രസ്യസൎവ്വമൎത്ഥംവിതസ്തരുഃ-
ഇത്ഥംഭവിഷ്യതസ്ത്രാതുഃ പ്രതീച്യാംവിസ്തൃതാകഥാ
അനെകൈൎജ്ജഗൃഹെസത്ഭിരനുഭൂയസ്വദുൎദ്ദശാം-

യഹൂദരെ അടക്കിവാഴുന്ന പാരസികാദികൾ വാടിപൊകുമ്പൊ
ൾ യവനരൊമർ എന്നു പടിഞ്ഞാറെ വംശങ്ങൾ പ്രഭാവം കാട്ടി
ഭാരതഖണ്ഡത്തൊളവും തങ്ങളുടെ കീൎത്തിയെപരത്തി- ആയ
വൎക്കു യഹൂദരും വശമായ്വന്നതിനാൽ അവരുടെ പ്രവാചകാദി
വെദഗ്രന്ഥങ്ങളെ യവനഭാഷയിൽ ആക്കുവാൻ സംഗതി വ
ന്നു- അതിനാൽ വന്ന ഉപകാരം എത്രയും സാരമുള്ളതു- യവനർ
വിദ്യകളിൽ ശ്രദ്ധയുള്ളവരും മൎമ്മാന്വെഷണം രസിക്കുന്നവരും
എങ്കിലും ശെഷം സകലജാതികളെ പൊലെ ദെവവിഷയം
മൂഢതപറ്റി കള്ളദെവകളെ സങ്കല്പിച്ചു സെവിച്ചു നടന്നു- യ
ഹൂദാരൊട് ഇടപ്പെടുകയാൽ അത്രെ പാപൊല്പത്തിയെയും ദൈ
വധൎമ്മത്തെയും ഗ്രഹിച്ചുതുടങ്ങി മനുഷ്യരാൽ ഒർ ആവതും ഇല്ലാ
ദൈവം അയപ്പാനുള്ള രക്ഷിതാവിൽ അത്രെ ആശവെക്കെണ്ട
ത് എന്നു ബൊദ്ധ്യം വന്നു-

യഥാപ്രതീച്യലൊകെഷ്ഠതഥാ പ്രാച്യെത്രഭാരതെ
ക്ഷിതാവൈശാവതാരസ്യ മതമാശിശ്രീയെസദാ-

യഥാഭഗവല്ഗീതായാം

യദായദാഹിധൎമ്മസ്യഗ്ലാനിൎഭവതിഭാരത [ 22 ] അഭ്യുത്ഥാനമധൎമ്മസ്യതദാത്മാനംസൃജാമ്യഹം-
പരിത്രാണായസാധൂനാംവിനാശായചദുഷ്കൃതാം
ധൎമ്മസംസ്ഥാപനാൎത്ഥായസംഭവാമിയുഗെയുഗെ-

ഈ അറിവിന്റെഒരു ഛായ ഭഗവൽഗീതയിൽ കൂടെ കാണ്മാൻ
ഉണ്ടു- ധൎമ്മത്തിന്നു വാട്ടം പിടിച്ചു അധൎമ്മം പൊങ്ങിവരുമ്പൊൾ ശിഷ്ടരെ
രക്ഷിപ്പാനും ദുഷ്ടരെ ശിക്ഷിപ്പാനും ധൎമ്മംസ്ഥാപിപ്പാനും ഞാൻ എ
ന്നെതന്നെ സൃഷ്ടിക്കുന്നു എന്നു ഭഗവാന്റെ വാക്കു- ഇങ്ങിനെ യു
ഗം തൊറും സംഭവിക്കും എന്നു പറഞ്ഞതൊ തെറ്റു തന്നെ- ദൈവ
പുത്രൻ ഒരിക്കൽ മനുഷ്യജാതിയിൽ അവതരിച്ചാൽ മതി അ
വൻ മനുഷ്യ ജന്മം പിറന്നനാൾ മുതൽ എന്നെന്നെക്കും ഈ പാപി
വംശത്തൊടു ചെൎന്നിരിക്കെണം എന്നതുതന്നെ ദെവാഭിപ്രായം-

ഇതി ശ്രീക്രിസ്തമാഹാത്മ്യെ ശ്രീമഹാമൊക്തൃ പ്രതീക്ഷാനാമ
പ്രഥമൊദ്ധ്യായഃ -

യസ്യാഗമാം ശുഭിഃ പൂൎവ്വം നഭൊഭൂദരുണീകൃതം-
സപ്രാങ്നിരൂപിതെകാലെ ഉദൈദ്ധൎമ്മ പ്രഭാകരഃ
യഹൂദ്യാനായകെദെശെദാവിദ്രാജാന്വയൊത്ഭവാ-
മരീയാനാമികാകാചിൽ കുമാരീന്യവസൽ സതീ
ഗതെവൈക്രമന്താകസ്യപശ്ചാത്തമഹായനെ-
താമീശപ്രെഷിതൊദൂത ഉപസ്ഥിത്യെദമബ്രവീൽ
ഹെഭൂൎയ്യനുഗ്രഹാപന്നെകന്യെ ഭൂയാഛ്ശുഭം തവ
ഈശ്വരനെകസഹായൊസ്തിധന്യാത്വം സ്ത്രീഗണെഷ്ഠച
സാകന്യാവചനാത്തസ്യവ്യാകുലൈവമചിന്തയാൽ
എതത്സംബൊധനം കീദൃഗിത്യഥൊസൊ ബ്രവീൽപുനഃ
മാഭൈഷീൎഹെ മരീയെത്വംഹ്യാപ്നൊരീശാദനുഗ്രഹം
ത്വംഗൎഭധാരിണീ ഭൂത്വാധന്യാപുത്രംസവിഷ്യസെ
സയെഷൂനാമകൊഭാവീമഹാൻസൎവ്വെശ്വരാത്മജഃ
രാജായാകൊബവംശസ്യസമരശ്ചത്ഭവിഷ്യതി [ 23 ] ഏത ഛ്ശ്രുത്വാമരീയൊചെകഥമെതത്ഭവെന്മമ
പുംസംസൎഗ്ഗൊഹിനാസ്തീതിതതൊദൂതൊബ്രവീൽപുന:
പവിത്രഈശ്വരസ്യാത്മാകന്യെത്വാമാശ്രയിഷ്യതി
സൎവ്വെശ്വരസ്യശക്തിശ്ചഛ്ശായാംകൎത്താതവൊപരി
അതസ്ത്വൽഗൎഭതൊബാലൊയഃ പവിത്രൊജനിഷ്യതെ
സൂനുഃപരെശ്വരസ്യെതിസമഹാത്മാഭിധാസ്യതെ
മരീയാതുതതൊവാദീദീശദാസ്യാം തഥാമയി
സംസിദ്ധംതെവചൊസ്ത്വിത്ഥന്ദൂതസ്ത്വന്തരധീയത

ഇങ്ങിനെ അരുണൊദയത്തെ കുറിക്കുന്ന രശ്മികളെ മുമ്പിൽ കൂ
ട്ടി അയച്ചു വിതറിയശെഷം നീതിസൂൎയ്യൻതാൻ മുന്നിശ്ചയിച്ച കാല
ത്തിൽ ഉദിച്ചു- യഹൂദരാജ്യത്തിൽ ദാവിദ്രാജവംശത്തിൽ മറിയഹി
ന്നുള്ളൊരു കന്യെക്കു ദൈവദൂതൻ പ്രത്യക്ഷനായി പറഞ്ഞു- അനു
ഗ്രഹപൂൎണ്ണയായുള്ളൊവെസ്ത്രീകളിൽ ധന്യയായ നിണക്ക ദൈവം
തുണഉണ്ടു എന്നുകെട്ടു അവൾ ഭ്രമിച്ചു വിചാരിച്ചാറെ മരിയെ ഭയ
മരുത്- ദൈവാനുഗ്രഹം നിണക്കലഭിച്ചു- നീ ഗൎഭംധരിച്ചു പുത്ര െ
ന പെറും അവന്നു യെശുവെന്നു (രക്ഷിതാവാകുന്ന) പെരിടെ
ണം അവൻ വലിയവനും യാക്കൊബ് വംശത്തിന്നു എന്നും രാജാവും
ആകും എന്നു കെട്ടപ്പൊൾ- മറിയപുരുഷനെ അറിയാത്ത എനിക്ക ഇ
ത് എങ്ങിനെ സംഭവിക്കും എന്നു ചൊദിച്ചതിന്നു ദൈവത്തിൻ പവി ത്രാത്മാവ് നിന്മെൽ അധിവസിക്കും ദൈവശക്തിയും നിന്മെൽ ആഛ്ശാഏത ഛ്ശ്രുത്വാമരീയൊചെകഥമെതത്ഭവെന്മമ
പുംസംസൎഗ്ഗൊഹിനാസ്തീതിതതൊദൂതൊബ്രവീൽപുന:
പവിത്രഈശ്വരസ്യാത്മാകന്യെത്വാമാശ്രയിഷ്യതി
സൎവ്വെശ്വരസ്യശക്തിശ്ചഛ്ശായാംകൎത്താതവൊപരി
അതസ്ത്വൽഗൎഭതൊബാലൊയഃ പവിത്രൊജനിഷ്യതെ
സൂനുഃപരെശ്വരസ്യെതിസമഹാത്മാഭിധാസ്യതെ
മരീയാതുതതൊവാദീദീശദാസ്യാം തഥാമങ്കി
സംസിദ്ധംതെവചൊസ്ത്വിത്ഥന്ദൂതസ്ത്വന്തരധീയത

ഇങ്ങിനെ അരുണൊദയത്തെ കുറിക്കുന്ന രശ്മികളെ മുമ്പിൽ കൂ
ട്ടി അയച്ചു വിതറിയശെഷം നീതിസൂൎയ്യൻതാൻ മുന്നിശ്ചയിച്ച കാല
ത്തിൽ ഉദിച്ചു- യഹൂദരാജ്യത്തിൽ ദാവിദ്രാജവംശത്തിൽ മറിയഹി
ന്നുള്ളൊരു കന്യെക്കു ദൈവദൂതൻ പ്രത്യക്ഷനായി പറഞ്ഞു- അനു
ഗ്രഹപൂൎണ്ണയായുള്ളൊവെസ്ത്രീകളിൽ ധന്യയായ നിണക്ക ദൈവം
തുണ ഉണ്ടു എന്നുകെട്ടു അവൾ ഭ്രമിച്ചു വിചാരിച്ചാറെ മരിയെ ഭയ
മരുത്- ദൈവാനുഗ്രഹം നിണക്കലഭിച്ചു- നീ ഗൎഭംധരിച്ചു പുത്ര െ
ന പെറും അവന്നു യെശുവെന്നു (രക്ഷിതാവാകുന്ന) പെരിടെ
ണം അവൻ വലിയവനും യാക്കൊബ് വംശത്തിന്നു ഈനും രാജാവും
ആകും എന്നു കെട്ടപ്പൊൾ- മറിയപുരുഷനെ അറിയാത്താ എനിക്ക ഇ
ത് എങ്ങിനെ സംഭവിക്കും എന്നു ചൊദിച്ചതിന്നു ദൈവത്തിൻ പവി
ത്രാത്മാവ് നിന്മെൽ അധിവസിക്കും ദൈവശക്തിയും നിന്മെൽ ആഛ്ശാ
ദിക്കും- അതുകൊണ്ടു നിന്നിൽ ജനിപ്പാനുള്ള ശിശുദൈവപുത്രൻ
എന്നു വിളിക്കപ്പെടും- എന്നു ദൂതൻ അറിയിച്ചു മറിയയും ഞാൻ
കൎത്താവിന്നു ദാസി ആകുന്നു കല്പിച്ചപ്രകാരം എനിക്ക ഭവിക്ക
ട്ടെ എന്നു പറഞ്ഞു ദൂതൻ മറയുകയും ചെയ്തു-

യൊസെഫസ്സജ്ജനഃ കശ്ചിത്തദാസീത്തത്രനീവൃതി
തസ്മൈസാൎയ്യതമാകന്യാ വാഗ്ദത്താപ്രാഗവിദ്യത
അവസ്ഥാംതാംഗൃഹീത്വാസൌവ്യഭിചാരസ്യശങ്കയാ
സൽകന്യാംഗൎഭഹെത്വജ്ഞൊവൎജ്ജിതുംസമകല്പയൽ [ 24 ] എതച്ചിന്തയന്മാനസ്തുവ്യാകുലാത്മാസധാൎമ്മിക:
സ്വപ്നെദൃഷ്ട്വാവിഭൊൎദ്ദൂതന്തസ്യാജ്ഞാമശൃണൊദിമാം
ഹെദാവില്പുത്രയൊസെഫത്വംമാവൎജ്ജാത്മനസ്ത്രിയം
തൽഗൎഭൊഹ്യത്ഭുതശ്ശക്ത്യാപവിത്രസ്യാത്മനൊഭവൽ
ഇത്യൈശദൂതവാക്യെനനിൎമ്മലാന്താം വ്യുവാഹസഃ
ആശ്ചൎയ്യഗൎഭധാരിണ്യാനാസജത്തുതയാസഹ

അവൾ്ക്ക മുമ്പെവിവാഹത്തിന്നു വാഗ്ദത്തം ചെയ്ത യൊസെഫ
എന്ന ഒരുത്തമൻ അവളുടെ വൃത്താന്തം കെട്ടു ശങ്കിച്ചു അവളെ
ത്യജിപ്പാൻ വിചാരിക്കുമ്പൊൾ സ്വപ്നത്തിൽ ഒരു ദൂതൻ കാണായി
പറഞ്ഞിതു- ദാവിൽ പുത്രനായുള്ളൊവെനിന്റെ ഭാൎയ്യയെ
കൈക്കൊൾ്വാൻ ശങ്കിക്കെണ്ടാ-ദൈവാത്മാവിനാൽ അവളിൽ
ഉത്ഭവിക്കുന്ന പുത്രൻ പ്രവാചകങ്ങൾക്ക നിവൃത്തി വരുത്തി സ്വ
ജനത്തെ പാപങ്ങളിൽനിന്നു ഉദ്ധരിക്കും എന്നു കെട്ടാറെ അ
വൻ നിൎമ്മലകന്യയെ വിവാഹം ചെയ്തു പ്രസവംവരെ സഞ്ജിക്കാ
തെ വസിച്ചു-

കിഞ്ചിൽ കാൎയ്യവശാൽ പശ്ചാൽ പുരെവെത്ഥ്ലഹമാഭിധെ
ദാവിജ്ജരുസ്ഥലെ താഭ്യാംഗന്തവ്യം സ്വഗൃഹാദഭൂൽ
തത്രത്യമന്ദുരായാന്തുസ്ഥാനമന്ത്യമവാവ്യസാ
ഭവിഷ്യദ്വാദിഭിഃ പ്രൊക്തം കുമാരീസുഷുവെ സുതം
വിവെഷ്ടവിശ്വസമ്രാജഞ്ചാമും വസ്ത്രൈരരാജകൈഃ
പശുഭൊജനപാത്രെചസൎവ്വഭൂതെശമാൎപ്പയൽ
തദാതന്തികടെക്ഷെത്രെകതിചിന്മെഷപാലകാഃ
രാത്രൌജാനരിണൊവിനാംസ്വെഷാം രക്ഷാമകുൎവ്വത
തത്രൈതെഷ്ഠമഹാതെജഐശ്വര്യംപര്യഭാസത
ബിഭ്യത്സൂപസ്ഥിതശ്ചൈകൊദൂതഐശൊബ്രവിദിദം
അഹൊമാഭൈഷ്ടഭദ്രംഹിസമാചാരംദദാമിവഃ
ഖൃഷ്ടൊദ്യദാവിദഃപുര്യാന്ത്രാതൊല്പെദെമഹാപ്രഭുഃ
ഇത്ഥംസത്യമുനാപ്രൊക്തെസദ്യൊനാകാദുപസ്ഥിതാ [ 25 ] സ്വൎദൂതാനാം ചമൂരെതാമീശ്വരസ്യസ്തുതിഞ്ജഗൌ
സ്വൎവ്വാസ്യൊഘെനമാഹാത്മ്യമീശ്വരസ്യപ്രഗീയതാം
ശാന്തിൎഭൂയാൽ പൃഥിവ്യാന്തുനൃജാതൌചപ്രസന്നതാ
ഇതിഗീത്വൈശദൂതാനാംചമൂഃഖെന്തരധീയത
ഗത്വാചമെഷപാലൌഘഃ പ്രാപസൽ ബാലദൎശനം

അനന്തരം ഒരു കാൎയ്യം നിമിത്തം ഇരുവരും യാത്രയായി ബെത്ല
ഹെം എന്ന ദാവിദൂരിൽ വന്നപ്പൊൾ വെറെ സ്ഥലം കിട്ടായ്കയാ
ൽ ഒരാലയിൽ പാൎക്കുന്നെരം തന്നെ അവൾ പുത്രനെ പെറ്റു ജീ
ൎണ്ണവസ്ത്രങ്ങളെ കൊണ്ടു ലൊകരാജാവെ ചുറ്റി പശുത്തൊട്ടിയി
ൽ കിടത്തി അന്നു രാത്രിയിൽ തന്നെ ആടുകളെ കാക്കുന്ന ചില ഇ
ടയന്മാൎക്ക ദിവ്യതെജസ്സു കാണായി ഒരുദൈവദൂതനും പ്രത്യ
ക്ഷനായി ഭയമരുത് ഇന്നു നല്ല സമാചാരം ഉണ്ടു ക്രിസ്തൻ ആകു
ന്ന രക്ഷിതാവ് ഇന്നു ദാവിദൂരിൽ ജനിച്ചു നിങ്ങളും ചെന്നു കാണ്മി
ൻ എന്ന് അറിയിച്ചതല്ലാതെ പെട്ടെന്നു ആകാശത്തിൽ നിന്നു സ്വ
ൎദൂതന്മാരുടെ സ്തുതികെട്ടതിപ്രകാരം- മനുഷ്യജാതിയിൽ പ്രസ
ന്നത ജനിക്കയാൽ സ്വൎഗ്ഗവാസികൾ്ക്ക ദൈവമഹത്വവും ഭൂമിയി
ൽ ദിവ്യസന്ധിയും വിളങ്ങിവരുവൂതാക- എന്നതിനാൽ സന്തൊഷി
ച്ചു ആ ഇടയന്മാർ ഊനിലെക്ക ചെന്നു ബാലനെ കണ്ടു അമ്മെക്ക
ആനന്ദം വൎദ്ധിപ്പിക്കയും ചെയ്തു-

ശിഷ്യ ഉവാച

യൊവതീൎണ്ണൊനൃരൂപെണത്രാതാസൌകഥമീശ്വരഃ
കഥമീശാത്മജശ്ചെതികൃപയാവദമെഗുരൊ-

ഗുരുരുവാച

ജഗ്രാഹയസ്തഥാ ജന്മമൎത്യാവസ്ഥാഞ്ചദുഃഖിനീം
അനന്തൊമഹിമാതസ്യതഛ്ശിഷ്യൈരിതികത്ഥ്യതെ
യഥായൊഹണ്ണിഃ
ശബ്ദൊവിദ്യതവിശ്വാദാവീശ്വരെണസഹസ്ഥിതഃ
സ്വയംസന്നീശ്ചരൊനാദിസ്സസൃജെതെനചാഖിലം [ 26 ] സയൊനിൎജ്ജീവതസ്യാസീബ്ജ്യൊതിൎദ്ദൊനൃഗണസ്യച
സചകാശെതമൊമദ്ധ്യെനജഗ്രാഹതമസ്ത്വമും
സശബ്ദശ്ചാധരദ്ദെഹം നൃണാമ്മദ്ധ്യെ പ്യുവാസച
ഈശാത്മജാൎഹതെ ജസ്കസ്സത്യാനുഗ്രഹയൊൎന്നിധിഃ
പിതുരങ്കെസ്ഥിതസ്സൂനുരദ്വിതീയൊയമീശ്വരം
അദൃഷ്ടം വ്യഞ്ജയാമാസ പ്രാദുൎഭൂയമഹീതലെ
നസംസാരസ്യനിൎമ്മാതാതന്മദ്ധ്യെവാതരത്സ്വയം
പ്രായൊമൂഢസ്തുസംസാരസ്തംനപ്രത്യഗ്രഹീൽ പ്രഭും
തന്മാഹാത്മ്യന്തുയാവന്തഃ പ്രതിഗൃഹ്യതമാശ്രയൽ
തെഭ്യൊധികാരമീശസ്യസൂനവൊഭവിതുംദദൌ
യഥാപൌലശ്ച
അദൃശ്യസ്യെശ്വരസ്യായം മൂൎത്തിൎവ്വിശ്വാഗ്രജസ്സുതഃ
താവദ്ധിസസൃജെതെന ഭൂമിഷ്ഠം ഖസ്ഥിതഞ്ചയൽ
തദ്വാരാസസൃജെവിശ്വം തഥാതസ്യൈവഹെതവെ
അഗ്രെസചാസ്തിവിശ്വെഷാംസൎവ്വംതെനാവതിഷ്ഠതെ
സത്വീശ്വരസ്വരൂപൊപിസ്വമൈശ്വൎയ്യന്ത്യജന്നിവ
ദാസസ്വരൂപകൊഭൂത്വാമൎത്ത്യാവസ്ഥാംസമാദദെ-

മനുഷ്യജന്മം പിറന്ന രക്ഷിതാവ് ദൈവം എന്നും ദെവപു
ത്രൻ എന്നും വരുന്നത് എങ്ങിനെ- എന്നു ശിഷ്യൻ ചൊദിച്ചാ
റെ- ഗുരുയെശുശിഷ്യന്മാർ അവന്റെ മഹത്വത്തെ വൎണ്ണിച്ചചി
ലവിവരങ്ങളെ പറഞ്ഞു- അതിൽ ഒന്നു യൊഹന്നാന്റെ വാ
ക്യമാവിത്- ആദിമുതൽ ദൈവത്തൊടു കൂട ഇരിക്കുന്നൊരുവ
ചനം താനും ദൈവം ആകുന്നു- സകലവും അവനെ കൊണ്ടു സൃ
ഷ്ടമായിത്ഥൻ സൎവ്വത്തിന്നും ജീവാകാരവും ഇരിട്ടിൽ വിളങ്ങു
ന്ന പ്രകാശവും ആകുന്നു- ആ വചനം ജഡത്തെ അവലംബി
ച്ചു മനുഷ്യരുടെ നടുവിൽ വസിച്ചു സത്യവും കരുണയും നിറ
ഞ്ഞ തന്റെ തെജസ്സെ അവരിൽ വിളങ്ങിച്ചു ആൎക്കും കണ്ടുകൂ
ടാത്ത ദൈവത്തെ ഇങ്ങിനെ ഏകജാതനായവൻ മടിയി [ 27 ] ലുള്ളകുട്ടിയെപൊലെ പരിചയിച്ചു ഭൂമിയിൽ അറിയിച്ചു അ
വൻ കൊകത്തെ നിൎമ്മിച്ചവനും ഉടയവനും എങ്കിലും ലൊകർ അ
വനെ കൈക്കൊണ്ടില്ല- കൈക്കൊണ്ടവൎക്ക അവൻ ദൈവപുത്ര
ർ ആവാൻ അധികാരത്തെ കൊടുത്തു താനും-- പിന്നെ പൌ
ലന്റെ വാക്യമാവിത്- അവൻ അത്രെ കാണാത്ത ദൈവത്തി
ന്റെ പ്രതിമയും സൃഷ്ടിക്കഒക്കയും ആദ്യജാതനും ആകുന്നു സ
ൎവ്വവും അവനാൽ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടു സൎവ്വവും അവങ്കൽ കൂടി
നില്ക്കുന്നു- ദെവരൂപം ഉള്ളവൻ എങ്കിലും അവൻ തന്റെ ഐ
ശ്വൎയ്യം വിട്ടുദാസരൂപത്തിൽ ജനിച്ചു മൎത്യപ്പുഴുക്കളുടെ അ
വസ്ഥയെ കൈക്കൊൾ്കയും ചെയ്തു- എന്നത്രെ

ഗുരുരുവാച

തതസ്സബാലകഃ പുണ്യൊവാസരെ ജന്മതൊഷ്ടമെ
സംസ്കാരം മൊസിശാസ്ത്രൊക്തം യെഷൂനാമചലബ്ധവാൻ
ചത്വാദിംശദ്ദിനെമാതാതം ദെവായസമാൎപ്പയൽ
ബലിന്യഹൂദ്യശാസ്ത്രൊക്താൻ സമുത്സ്യജ്യയഥാവിധി
സചഗാഢെജഗദ്ധ്വാന്തെധൎമ്മാൎക്കസ്യൊദയശ്ശുഭഃ
ലൊകാച്ചിരായഗുപ്തൊവിസത്ഭിരല്പൈരദൃശ്യത
പ്രാച്യാംഹിപണ്ഡിതാഃ കെചിഛ്ശ്രീയെഷൂജന്മസൂചികാം
ദൃഷ്ട്യൈകാമത്ഭുതാം താരാംവന്ദിതുംതംപ്രതസ്ഥിരെ
താരൊദ്ദിഷ്ടെഗൃഹെക്ഷുദ്രെപ്രവിശന്തൊവിവശ്ചിതഃ
നാനാസൽകൃത്യസൽ ബാലമുപഹാരൈൎവ്വവന്ദിരെ
തദ്ദെശെയസ്തദാഭൂഭൃദാസീദ്ധെരൊദസംജ്ഞകഃ
സയെഷൂല്പത്തിവൃത്താന്തമാകൎണ്ണ്യവ്യാകുലൊഭവൽ
യൊഭവ്യവക്തൃഭിഃ പ്രൊക്തൊഭാവിരാജായഹൂദിനാം
രാജ്യം മെസൊധുനാജാതശ്ശീഘ്രമെവഹരെദിതി
ഇത്ഥം വിചിന്ത്യബാലന്തുന പ്രാപ്യാജ്ഞാം ദദാവസൌ
ദ്വിവൎഷൊനാഞ്ഛിശൂൻസൎവ്വാൻ ഹന്തും ബെത്ഥ്ലഹമാന്തികെ
സബാലസ്ത്വൈശ്വരൊയെഷൂസ്വൎദ്ദൂതസ്യംജ്ഞയാത തഃ [ 28 ] നീതൊദെശാന്തരം തത്രെസ്വദെശഞ്ചാഗമൽപുനഃ

അനന്തരംഎട്ടാംനാളിൽ മൊശ ശാസ്ത്രത്തിൽ കല്പിച്ചസംസ്കാ
രം ലഭിച്ചതല്ലാതെ അമ്മ അവനെ നാല്പതാംദിവസത്തിൽ യഥാവി
ധി ബലികളെ കൊടുത്തുകൊണ്ടു ദൈവത്തിൽ സമൎപ്പിച്ചു- ഇങ്ങി െ
നസത്യസൂൎയ്യൻ ഉദിച്ചതു ഇരിട്ടടെക്കുന്ന ലൊകത്തിൽ വളരെകാ
ലം പ്രസിദ്ധമായ്വരാതെ ദൈവവാഗ്ദത്തങ്ങളെ കാത്തിരിക്കുന്ന
ചില സത്തുകൾ്ക്കത്രെ അറിയായ്വന്നു- വിശെഷിച്ചു കിഴക്കിൽ നി
ന്നു ചിലപണ്ഡിതന്മാർ യെശുജന്മത്തെ കുറിക്കുന്ന ഒരു നക്ഷത്രം
കണ്ടു അവനെ തിരെഞ്ഞു പുറപ്പെട്ടു നഗരത്തിലും എത്തി നിങ്ങ
ൾ്ക്ക ജനിച്ച രാജാവ് എവിടെ എന്നു ചൊദിച്ചു ലൊകരിൽ ഭയവും
അതിശയവും പരത്തി ഒടുക്കം നക്ഷത്രം ഉദ്ദെശിച്ച വീട്ടിൽ പു
ക്കു സല്ബാലനെ കണ്ടു നാനാസമ്മാനങ്ങളെ വെച്ചു സല്കരിച്ചു വന്ദിക്ക
യും ചെയ്തു- അന്നു വാഴുന്ന ഹെരൊദാ എന്നൊരു നിഷ്ഠുരൻ ഈ ജ
ന്മവൃത്താന്തം കെട്ടുവ്യാകുലപ്പെട്ടു പ്രവാചകങ്ങളാൽ അറിയിക്ക െ
പ്പട്ടുള്ള ഈശിശു എന്നെ പിഴുക്കുമൊ എന്നു ശങ്കിച്ചു ആ ഊരിൽ
ഉള്ള ശിശുക്കളെ കൊല്ലുവാൻ കല്പിച്ചു- ആയതു ചെയ്യും മുമ്പെ ഒരു
ദൈവദൂതന്റെ കല്പന ഉണ്ടായിട്ടു യെശു മറുനാട് കടപ്പാൻ സം
ഗതിവന്നു- ഇങ്ങിനെ അവൻ കുലെക്കു തെറ്റിനിന്നു രാജാവ് മ
രിച്ചശെഷം സ്വദെശത്തിലെക്ക് മടങ്ങി പൊരുകയും ചെയ്തു-

എകദാദ്വാദശാബ്ദായുൎയ്യദാഭൂത്സവിഭൊസ്സുതഃ
തദാമാത്രാച്ചിതൊഗഛ്ശൽ പൎവ്വകാലെ മഹാപുരം
പൎവ്വാന്തെതസ്യപിത്രൊസ്തുപുരാൽ പ്രസ്ഥിതയൊൎഗ്ഗൃഹം
നസാൎദ്ധമഗമദ്യെഷൂഃ പുരെതസ്ഥൌതുസൊത്ഭുതഃ
സക്വചിദ്യാത്രീണാംമദ്ധ്യെസുഹൃദാസഹകെനചിൽ
ആഗഛ്ശതീത്യജാനീതാം നിശ്ചിന്തൌ വിതരൌപഥി
ശെഷെതുതം ക്വചിന്നാപ്ത്വാപരാവൃത്തൌമഹാപുരം
പ്രാവതു സ്ത്രീദിനാൽ പശ്ചാന്മന്ദിരെ പരമാത്മനഃ
തത്രതംതൌസമാസീനംശാസ്ത്രീണാംസദസൊന്തരെ [ 29 ] അപശ്യതാം നിശാമ്യന്തം പശ്ചാൽ പൃഛ്ശന്തമെവച
യെയെന്യശാമയംസ്തത്രതസ്യൊക്തിരുത്തരാണിച
തെസൎവ്വെതന്മഹാബുദ്ധെൎവ്വിസ്മയം പരമം യയുഃ:
മാതാരുവാച ഹെപുത്ര കസ്മാദെവം സമാചരഃ
ത്വാമന്വൈഛ്ശാവശൊകാൎത്താവഹംതാതശ്ചതാവകഃ
ഇത്യൂചെൎയ്യതമാസ്ത്രീണാം കിന്തുമൃദ്വവിഭൎത്സനം
തദനൎഹൊനിശമ്യൊചഏക സ്ത്രീഭൂഷ്ഠസൊനഘഃ

ശ്രീയെഷൂൂരുവാച

മാംകുതൊന്വൈഛ്ശതംവ്യഗ്രൌഗൃഹെസാസ്യപിതുൎമ്മയാ
സ്ഥാതവ്യമസ്തികിംനെത്ഥമജാനീതംയുവാംപുരാ

ഗുരുരുവാച

ഇത്യാശ്ചൎയ്യവചഃ പ്രൊക്തം പരമെശ്വരസൂനുനാ
അവ്യക്താൎത്ഥം നിശാമ്യനതൌപിതരൌനാവജഗ്മതുഃ
പിതാതുതവകൊസ്തീതിഗൃഹംവാതസ്യകിംവിധം
തദാനീംകൊപിനാപൃഛ്ശദമുംബാാലമത്ഭുതം
തതസ്താഭ്യാംസഹാഗത്യനശരെതപുരംപുനഃ
തസ്ഥൌനിഘ്നസ്തയൊൎയ്യെഷൂസ്സിദ്ധസ്സൊസിദ്ധയൊരപി
തതൊദിനെദിനെയെഷൂൎവ്വവൃധെധിഷണാദിഷു
പ്രസാദമീശ്വരാന്നൃഭ്യശ്വാവാപ്നൊദുത്തരൊത്തരം

പന്ത്രണ്ടുവയസ്സായാറെദൈവപുത്രനായ ബാലൻ ഒരിക്കൽ
അമ്മയൊടുഒന്നിച്ചു നഗരത്തിൽ ഉത്സവം കൊണ്ടാടുവാൻ യാത്ര
യായി- പെരുനാൾ കഴിഞ്ഞപ്പൊൾ അമ്മയപ്പന്മാർ നഗരം വിട്ടു
ഊരിലെക്ക് പുറപ്പെടും നെരം മകനെ കാണാതെ അവൻവല്ല
ചങ്ങാതിയൊടു കൂടയാത്രക്കാരിൽ ചെൎന്നുപൊയിരിക്കും എ
ന്നു നിരൂപിച്ചു നടന്നു സന്ധ്യാസമയവും അവനെ കാണാഞ്ഞു
മടങ്ങിചെന്നു തിരഞ്ഞു മൂന്നാം നാൾ ദൈവാലയത്തിൽതന്നെ ശാ
സ്ത്രികളുടെ നടുവിൽ ഇരുന്നു കെട്ടും ചൊദിച്ചും കൊള്ളുന്നതും ശാ
സ്ത്രികളും ബാലന്റെ ബുദ്ധിവൈഭവം നിമിത്തം വിസ്മയിക്കുന്ന [ 30 ] തും കണ്ടു- അപ്പൊൾ അമ്മ പറഞ്ഞു മകനെ ഇങ്ങിനെ ചെയ്തത്
എന്തു ഞാനും അഛ്ശനും വലഞ്ഞു നിന്നെ അന്വെഷിച്ചു- എന്നു
കെട്ടാറെ കുറ്റം ഇല്ലാത്ത ബാലന്റെ ഉത്തരം ആവിത് എന്നെ
അന്വെഷിച്ചത് എന്തു എന്റെ അഛ്ശന്റെ ഭവനത്തിൽ എനി
ക്കവസിക്കെണ്ടത് എന്നു ബൊധിച്ചില്ലയൊ- എന്നതിന്റെ അ
ൎത്ഥം നല്ലവണ്ണം തിരിയാതെ അവർ ചൊദിപ്പാൻ മടിച്ചു അവ
നൊടു കൂട നചറ(നസ്രത്ത) എന്ന ഊരിലെക്ക് ചെന്നു- അവിടെ െ
യശു അവൎക്ക അധീനനായി പാൎത്തു ബുദ്ധിയിലും ദൈവത്താലും
മനുഷ്യരാലും ഉള്ള പ്രസന്നതയിലും ദിനമ്പ്രതി അധികം വൎദ്ധി
ച്ചുപൊരുകയും ചെയ്തു-

ഇതി ശ്രീ യെഷൂക്രിസ്തമാഹാത്മ്യെയെഷൂല്പത്തി
വൎണ്ണനം നാമ ദ്വിതീയൊദ്ധ്യായഃ

ഗുരുരുവാച

ആജന്മനൊഗുണൈരൈശൈൎവ്വിശിഷ്ടൊപിവിഭൊസ്സുതഃ
ത്രിംശദ്വൎഷ്ഷവയൊയാവന്നഹ്യാചാൎയ്യത്വമദദെ
തല്പ്രൊദുൎഭവനാൽപൂൎവ്വം തന്മഹിമ്നഃ പ്രസിദ്ധയെ
യൊഹന്നിനാമകസ്സാധുരീശ്വരെണന്യയൊജ്യത
സ ഐശവചസാവിഷ്ടഃ പരിഭ്രാമ്യന്നഘൊഷയൽ
ഹെവശ്ചാത്തവതസ്വൎഗ്ഗസാമ്രാജ്യംഹ്യായയാവിതി

യൊഹന്നിരുവാച

അഹംവൊനീരമാത്രെണസംസ്കരൊമ്യഗ്രതസ്സരഃ
പ്രഭുസ്ത്വായാതിയൽ വാദ്വൌവൊഢുംനാൎഹൊഭവാമ്യഹം
ആയാസ്യന്നപിമല്പശ്ചാത്സമൽ പൂൎവ്വമവിദ്യത
പവിത്രെണാത്മനായുഷ്മാൻ സംസ്കൎത്താസൊനലെനച
ശൂൎപ്പപാണിഃ കുസൂലെസൌസസ്യം പ്രസ്ഫൊട്യചെഷ്യതി
തുഷന്തുവഹ്നിനാസമ്യഗനിൎവ്വാണെനധക്ഷ്യതി-

ദൈവപുത്രൻ ജനനം മുതൽ കൊണ്ടു ദിവ്യഗുണങ്ങളാൽ വിള
ങ്ങുന്നവൻ എങ്കിലും ൩൦ ആണ്ടു ഗുരുവെലയെ എടുക്കാതെ സ്വസ്ഥ [ 31 ] നായിപാൎത്തു അവനെ പ്രസിദ്ധമാക്കെണ്ടതിന്നു ദൈവം യൊഹ
നാൻ എന്നൊരു ആചാൎയ്യനെ നിയൊഗിച്ചു ആയവൻ ദൈവവ
ചനത്താൽ ആവിഷ്ടനായി ജനങ്ങളൊടു ഘൊഷിച്ചു തുടങ്ങി- അ
ല്ലയൊ അനുതാപപ്പെടുവിൻ സ്വൎഗ്ഗരാജ്യം അടുത്തു വന്നു എന്നി
ങ്ങിനെ മാനസാന്തരത്തിന്നു വിളിച്ചതല്ലാതെ സത്യരാജാവെ െ
വളിപ്പെടുത്തുവാൻ തുടങ്ങി- ഞാൻ ജലസ്നാനത്താൽ ശുദ്ധിവരു
ത്തെണ്ടതിന്നു കല്പന പ്രാപിച്ചു മുൻവന്നിരിക്കുന്നു- എന്റെ വ
ഴിയെ വരുന്ന പ്രഭുവൊക്കെ എനിക്കമുമ്പെ ഉള്ളവനാകയാൽ അ
വന്റെ ചെരിപ്പുകളെ ചുമപ്പാൻ പൊലും ഞാൻ പാത്രമല്ല- ആയ
വൻ വിശുദ്ധാത്മാവാലും അഗ്നിയാലും സ്നാനം എല്പിക്കും- അവൻ
ശൂൎപ്പം കൈകൊണ്ടു ചെറിതന്റെ കളത്തെ വെടിപ്പാക്കി ധാന്യ െ
ത്തസംഗ്രഹിച്ചുകൊണ്ടു പതിരിനെ കെടാത്തരീതിയിൽ ദഹിപ്പിക്കും-

ഗുരുരുവാച

തതസ്ത്രീംശൽസമായുഷ്കൊ ഭൂത്വായെഷൂൎമ്മഹാപ്രഭുഃ
യൊഹന്നെസ്സന്നിധിം പ്രാപലിപ്സുഃ കീലാലസ്ംസ്കൃതിം
ഉപസ്ഥിതം തദാദൃഷ്ട്യാനമ്രാത്മാഗ്രസര:പ്രഭും
അനെനഭാഷിതെനാമും നിഷിഷെധസമാദരം

യൊഹന്നിരുവാച

ഭവൽ കൃതാമയായൊഗ്യാലബ്ധും കീലാലസംസ്കൃതിഃ
കഥംത്വം മൽകൃതംനീരസംസ്കാരം പ്രാപ്തുമൎഹസി

ശ്രീയെഷൂരുവാച

മയായഥെപ്സിതം തദ്വദിദാനീം ക്രിയതാമിദം
ഏവംഹിസാദ്ധ്യമസ്മാഭിസ്സമസ്തംധൎമ്മമണ്ഡലം

ഗുരുരുവാച

തഛ്ശ്രുത്വാഗ്രസരൊവാക്യം തൽക്ഷണാദനുരുധ്യച
സ്നാനെനസംസ്കരൊതിസ്മ മലാസ്പൃഷ്ടമപിപ്രഭും
യദാതുസരിതൊയെഷൂസ്സംസ്കൃതൊബഹിരാഗമൽ
തദാഭിന്നമിവാകസ്മാദന്തരീക്ഷമദദൃശ്യത. [ 32 ] തസ്യൊപരീശ്വരസ്യാത്മാസംയപാതകവൊതവൽ
വാണീചൈതാദൃശീനാകാദാഗഛ്ശന്തീന്യശാമ്യത

ശ്രീപരമെശ്വരഉവാച

മദീയ ആത്മജന്മായം വിദ്യതെവരമപ്രിയഃ
ഏതസ്മിന്നെവസന്തൊഷൊമാമകൊവിദ്യതെപിച-

അനന്തരം യെശു മുപ്പതു വയസ്സു ചെന്നാറെ യൊഹന്നാനെ ചെന്നു ക
ണ്ടു ജലസ്നാനത്തെ ആഗ്രഹിച്ചാറെ- മുന്നടപ്പവനാകുന്നവിനയശീല
ൻ ആദരവൊടെ വിരൊധിച്ചു നീ എന്നെ കഴുകെണ്ടി ഇരിക്കെ ജല
സ്നാനം എന്നാൽ ഏല്ക്കുന്നത് എങ്ങിനെ എന്നു പറഞ്ഞതിന്നു- ഇപ്പൊൾ
സമ്മതിക്ക ഇപ്രകാരം നീതിയെ ഒക്കയും പൂരിപ്പിക്കുന്നത് നമുക്കയൊ
ഗ്യം ആകുന്നു എന്നുരെച്ചു- യൊഹനാനും ആവചനം അനുസരിച്ചു ക
ന്മഷം കലരാത്ത വിശുദ്ധനെ സ്നാനത്താലെ സംസ്കരിച്ചു- യെശു െ
വള്ളത്തിൽ നിന്നു പുറപ്പെട്ടുവരുമ്പൊൾ വാനം തുറന്നു ദെവാത്മാവ്
പ്രാവുപൊലെ ഇറങ്ങി അവന്മെൽ ആവസിച്ചു ഇവൻ എൻ പ്രിയപു
ത്രൻ ഇവങ്കൽ എനിക്ക നല്ല പ്രസാദം ഉണ്ടു എന്ന ഒരു വാക്കു കെളായ്വ
രികയും ചെയ്തു-

ഗുരുരുവാച

പശ്ചാൽ ഭദ്രസ്യയൊഹന്നെഃ കീൎത്തിസ്സൎവ്വത്ര വിസ്തൃതാ
പ്രധാനയയയജ്ഞനാംകൎണ്ണം ശെഷെപ്രാപയഹൂദിനാം
കിമെഷൊസൌമഹാത്രാതാപ്രത്നശാസ്ത്രൊദിതൊനവാ
ഇത്ഥംജിജ്ഞാസവസ്തെതം പ്രതിദൂതാൻ സമൈരയൻ
തൈഃപൃഷ്ടസ്സൊബ്രവീന്നാഹമസൌഖൃഷ്ടഃ പ്രതിശ്രുതഃ
തദാഗപ്രചാരായതദഗ്രെവ്രെഷിതസ്ത്വിതി
യെഷൂം പരെദ്യുരായാന്തം പശ്യൻ പ്രൊവാചസൊഗ്രഹഃ
അഹൊ ഐശൊവിശാവൊയംജഗൽ പാപഹരൊമലഃ
യെഷ്വശ്ചവിഷയെപൃഷ്ടസാശിഷ്യൈസാസ്യലാഘവം
സ്വപ്രഭൊൎമ്മതിമാനഞ്ചപുനൎയ്യൊഹന്നിരുക്തവാൻ[ 33 ] നപ്രാപ്തുംശക്യതെകിഞ്ചിദ്യദീശെനനദീയതെ
നഖൃഷ്ടാഖ്യൊഭിഷിക്തൊഹം തദഗ്രെത്വഹമീരിതഃ
ഇതശ്ചാഹംഹ്രസിഷ്യാമിസദാവൎദ്ധിഷ്യതെത്വസൌ
ഊൎദ്ധ്വാദ്യൊഹ്യവരൂഢൊസ്തിസൎവ്വശ്രെഷ്ഠസ്സവിദ്യതെ-
അദ്വീതിയെസുതെസാസ്യ പ്രീതയെഹിപിതെശ്വരഃ
വിശ്വാധികാരമന്യൂനം തല്കരെചസമാൎപ്പയൽ
പുത്രെപ്രത്യെതിയഃ കശ്ചിൽസനിത്യം ജീവമാപ്നുയാൽ
അവിശ്വാസാസ്തുഭൊക്ഷ്യന്തെകൊപമൈശ്ചരമക്ഷയം

അനന്തരം യൊഹനാന്റെ കീൎത്തി എങ്ങും പരക്കയാൽ യഹൂദരു
ടെ മഹാപുരൊഹിതരും അതുകെട്ടു പുരാണവെദത്തിൽ മുൻപറ
ഞ്ഞമഹാരക്ഷിതാവ് നീ തന്നെയൊ എന്നുചൊദിപ്പാൻ ചിലരെ
നിയൊഗിച്ചപ്പൊൾ ആവാഗ്ദത്ത ക്രിസ്തൻ ഞാൻ അല്ല അവന്റെ വര
വിനെ അറിയിപ്പാൻ മുൻ നടപ്പവൻ അത്രെ എന്നു ഉത്തരം പറഞ്ഞു-
പിറ്റെന്നാൾ യെശു കടന്നു പൊകുന്നതു കണ്ടു ഇതാലൊകത്തിൽ
പാവങ്ങളെ എടുക്കുന്ന ദൈവത്തിൽ കുഞ്ഞാടു എന്നു പ്രവചിച്ചു-
എന്നാറെ അവന്റെ ശിഷ്യന്മാർ യെശുവെ കൊണ്ടു ചൊദിച്ചപ്പൊ
ൾ തന്റെ എളപ്പവും സ്വപ്രഭുവിന്റെ മഹത്വവും ഇവ്വണ്ണം പ്രകാ
ശിപ്പിച്ചു- ദൈവം കൊടുക്ക ഒഴികെ മനുഷ്യനു ഒന്നും ലഭിപ്പാൻ
കഴികയില്ല- ഞാൻ അഭിഷിക്തനല്ല മുന്നടപ്പവനത്രെ- അതുകൊ
ണ്ടു ഞാൻ കുറകയും അവൻ വളരുകയും വെണ്ടതു- ഉയരത്തിൽ നി
ന്നു വന്നവനത്രെ സൎവ്വത്തിന്നും മീതെ ആകുന്നു- പിതാവു തന്റെ എ
ക ജാതനിൽ പ്രിയപ്പെട്ടു സൎവ്വാധികാരവും അവനെ എല്പിച്ചു- ദെ
വവചനത്തെ കെൾ്പിക്കുന്ന പുത്രനെ വിശ്വസിപ്പവന്നത്രെ നിത്യ
ജീവൻ ഉണ്ടു വിശ്വസിക്കാത്തവന്റെ മെൽ ദൈവകൊപം വ
സിക്കെഉള്ളു—

ഗുരുരുവാച

അഥസ്വസ്യാഗ്രഗെണെത്ഥമഭിഷിക്തസുതൊപിച [ 34 ] ശ്രീയെഷൂഃ കൎമ്മണിസ്വീയെസമാരെഭെപ്രവൎത്തിതും
തതശ്ചസൊഖിലംദെശംഗാലിലീയം പരിവ്രജൻ
നൂത്നസ്യധൎമ്മരാജ്യസ്യവാൎത്താമെവമഘൊഷയൽ

ശ്രീയെഷൂരുവാച

സംപൂൎണ്ണൊഹ്യധുനാകാലൊരാജ്യമൈശമുപൈതിച
അതൊനുതപ്യസംവാദം പ്രതീതെമംസുമംഗലം

ഗുരുരുവാച

മാഹാശക്ത്യൻവിതൈൎവ്വാക്യൈൎമ്മാൎദ്ദവെനചഘൊഷയൻ
ഉക്താനാംസിദ്ധയൊഗണ്യാസ്സൊകാൎഷ്ഷീദത്ഭുതാഃ ക്രിയാഃ
അശെഷംതൽക്രിയാസംഘംനാത്രവക്ഷ്യാമിവിസ്തരാൽ
ജിജ്ഞാസൊസ്തവതുഷ്ട്യൈതുദാസ്യെകിഞ്ചിന്നിദൎശനം

ഇങ്ങിനെ അഗ്രെസരനാൽ അഭിഷെകവും സ്തുതിയും സാധിച്ചശെഷം െ
യശുതന്റെ ക്രിയയെ പ്രവൃത്തിപ്പാൻ തുടങ്ങി ഗലീലനാട് എങ്ങും സഞ്ച
രിച്ചു പുതിയ സ്വൎഗ്ഗരാജ്യത്തിന്റെ വൃത്താന്തത്തെ ഘൊഷിച്ചു- കാലം
സമ്പൂൎണ്ണമായി ദൈവരാജ്യം ഭൂമിയിൽ വിളങ്ങിവന്നു- അതുകൊ
ണ്ടു പാപങ്ങളെ ചൊല്ലി അനുതാപപ്പെട്ടു മംഗലവാൎത്തയെ വിശ്വ
സിപ്പിൻ- എന്നിപ്രകാരം എത്രയും ശക്തിയും സാന്ത്വനവും ഉള്ള
വചനങ്ങളാൽ ക്ഷണിച്ചതല്ലാതെ പറഞ്ഞത് എല്ലാം ഒപ്പിപ്പാൻ എണ്ണ
മില്ലാതൊളം അത്ഭുതക്രിയകളെ ചെയ്തുനടന്നു- അതിൽചിലവിശെ
ഷങ്ങളെ ചുരുക്കിപറയുന്നു-

യഥാʃ തം കശ്ചിദെകദാകുഷ്ഠീനമസ്കൃത്യൈവമാൎത്ഥയൽ
ചെദിഛ്ശെസ്തൎഹിമാം ശുദ്ധം കൎത്തും ശക്നൊഷിഭൊപ്രഭൊ
ഇതിശ്രുത്വാപ്രഭുഃ പാണിംസ്വം പ്രസാൎയ്യതമസ്പൃശൽ
ഉവാചചാഹമിശ്ചരാമിത്വം പവിത്രവപുൎഭവ
തൽക്ഷണാത്തസ്യ വാക്യസ്യപ്രഭാവാൽ കുഷ്ഠിനൊവപുഃ
ദാരുണാന്മുമുചെരൊഗാത്സദ്യശ്ശുദ്ധംബഭൂവച
അന്യെദ്യുരന്വിതൊവ്യൂഹൈൎയ്യെപൂൎയ്യാത്രാംയദാകരൊൽ
തദാദ്വൌമാൎഗ്ഗപാൎശ്വെന്ധാവാസാതാംഭിക്ഷുകൌസ്ഥിതൌ [ 35 ] നരാണാംഗഛ്ശതാംശബ്ദംശൃണ്വന്തൌഭിക്ഷുകാവമൂ
പപ്രഛ്ശതുസ്സമീപസ്ഥാൻ കുതൊവ്യൂഹ ഇയാനിതീ
ശ്രീയെഷൂരത്രയാതീതിജ്ഞാപിതൌതാവനൎദ്ദതാം
ഹെയെഷൂൎദ്ദാവിദുല്പന്നദയാംകുൎവ്വാവയൊരിതി
തത്രസ്ഥാസ്തൌജനാസ്ദുഷ്ണീംഭൂയതാമിത്യതൎജയൻ
തതൊപിത്വധികംപ്രൊച്ചൈസ്തൎജ്ജിതാവവ്യനൎദ്ദതാം
തദാൎത്തനാദമാകൎണ്ണ്യദാവില്ഭൂഃ കരുണാമയഃ
സ്ഥിത്വാദൃഷ്യുത്സുകൌദീനൌസ്വസ്യസാക്ഷാൽ സമാഹ്വയൽ
സദ്യസ്തയൊഃ പ്രഭൊഃ പ്രാന്തെദൃഷ്ടിദാതുരുപെതയൊഃ
പൂൎവ്വം തദാശയജ്ഞൊപി ശ്രീയെഷൂരിദമബ്രവീൽ
അഹംയദ്വാംകൃതെകുൎയ്യാമിതികിംവാഞ്ഛഥൊയുവാം
ഇത്യസ്യചൊത്തരം പ്രാപദൃഷ്ടിരെവെഷ്യതെ പ്രഭൊ
തതൊനുകമ്പയാവിഷ്ടസ്തന്നെത്രാണിസ്പൃശൻ പ്രഭുഃ
അവാദീൽ പ്രാപ്നുതംദൃഷ്ടിം വിശ്വാസൊവാംഹ്യമൊചയൽ
അതഃ പ്രാപ്തെക്ഷണൌസദ്യൊയെഷൂന്മാൎഗ്ഗെന്വഛ്ശതാം
വ്യുഹാസ്ത്വെതാംക്രിയാന്ദൃഷ്ട്വാതുഷ്ടുവുഃപരമെശ്വരം

ഒരു നാൾ കുഷ്ഠരൊഗി ഒരുവൻ അവനെ വണങ്ങി കൎത്താവെ മനസ്സാ
യാൽ എന്നെ ശുദ്ധനാക്കുവാൻ നിന്നാൽ കഴിയും എന്നു ചൊന്നാറെ-
കൎത്താവ് കൈനീട്ടി അവനെ തൊട്ടു എനിക്ക മനസ്സുണ്ടു ശുദ്ധനാ
ക എന്നു ചൊല്ലി ക്ഷണത്തിൽ സൌഖ്യം വരുത്തുകയും ചെയ്തു-- ഒ
രിക്കൽ യെശു സമൂഹങ്ങളൊടുകൂട യാത്ര ചെയ്യുമ്പൊൾ ൨ കുരുടർ വഴി
ക്കരികിൽ നിന്നു ആർ എന്നു ചൊദിച്ചു യെശു കടക്കുന്നപ്രകാരം ഗ്ര
ഹിച്ചാറെ അല്ലയൊ ദാവിൽ പുത്രനായ യെശുവെ ഞങ്ങളെ കനി
ഞ്ഞു കൊണ്ടാലും എന്നു നിലവിലിച്ചു- അടുക്കെ ഉള്ളവർ ചിലർ അവ െ
ര മിണ്ടാതെ ആക്കുവാൻ തുടങ്ങീട്ടും അവർ അധികം മുറയിട്ടു അപെ
ക്ഷിച്ചപ്പൊൾ- യെശുനിന്നുകൊണ്ടു ഇരുവരെയും വരുത്തി നിങ്ങ
ൾ്ക്ക എന്തു ചെയ്യെണം വാഞ്ഛ എന്താകുന്നു- എന്നു ചൊദിച്ചു- അവർ
കാഴ്ച പ്രാപിക്കെവെണ്ടു എന്നു പറഞ്ഞ ഉടനെ കരുണാവാനായ [ 36 ] പ്രഭു അവരുടെ കണ്ണുകളെ തൊട്ടു നിങ്ങൾ്ക്ക കാഴ്ച ഉണ്ടാകവിശ്വാ
സം തന്നെ നിങ്ങളെ മൊചിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നു കല്പിച്ചു- അവരും
കാഴ്ചയെ പ്രാപിച്ചു യെശുവെ അനുഗമിച്ചു കാണികൾ ഒക്കയും ൈ
ദവത്തെ വാഴ്ത്തുകയും ചെയ്തു-

അന്യെദ്യുൎധന്വനിവ്യൂഹസ്സമാഗഛ്ശന്മഹാന്യദാ
തദാസായം പ്രഭുംശിഷ്യാ ഉപസൃത്യെദമബ്രുവൻ
പ്രഭൊത്രനിൎജ്ജനംസ്ഥാനംഗതഃ പ്രായശ്ചവാസരഃ
ഗ്രാമെഷ്വിമാഞ്ജനാൻസ്വാൎത്ഥം ഭൊജനക്രീതയെനുദ
ഇത്ഥംശ്രുത്വാദിശദ്യെഷൂഃ കല്പയന്നത്ഭുതാംക്രിയാം
യുഷ്മാഭിൎദ്ദീയതാം ഭക്ഷ്യം തൈരന്യത്രനഗമ്യതാം
പൂപാംസ്തുപഞ്ചകസ്മാച്ചിൽ പ്രാപ്യദ്വൌചഝഷൌ പ്രഭുഃ
ഭൂമൌതത്രനൃണാം പഞ്ചസഹസ്രാണിസമാസയൽ
ഉൎദ്ധ്വാസ്യശ്ചതതസ്ഥിത്വാവന്ദിത്വാചപരെശ്വരം
പൂപാന്മീനാംശ്ചശിഷ്യെഭ്യഃ പരിവെഷായദത്തവാൻ
തഥാകൃതെതു യാവന്തഃ പുരുഷാബാലകാസ്ത്രിയഃ
തദാസംസ്തത്രതാവന്തൊഭുക്ത്വാതൃപ്യൻ സമന്തതഃ
സുതൃപ്തെഷുത്വശെഷെഷുസ്വശിഷ്യാൻ പൊഷകൊവദൽ
ചീയന്താം ശെഷഖണ്ഡാനിമാകസ്യാപിക്ഷയൊസ്ത്വിതി
തദാദെശാനുസാനുസാരെണശെഷഖണ്ഡമഹാചയം
ഗൃഹീത്വാപൂരയാമാസുശ്ശിഷ്യാദ്വാദശഡല്ലകാൻ
ഏതദൃഷ്ട്വാമഹാകൎമ്മപ്രൊചുസ്തത്രസ്ഥിതാജനാഃ
ശാസ്ത്രൊക്തൊയൊമഹാചാൎയ്യസ്സൊസ്ത്യയംസുതരാമിതി-

ഒരിക്കൽ മരുഭൂമിയിൽ വലിയസമൂഹം യെശുവെ ചുറ്റി നില്ക്കുമ്പൊ
ൾ അവന്റെ ശിഷ്യന്മാർ വന്നു ഇതു നിൎജ്ജനദെശം പകലും അറുതി
വന്നു അവരെ ആഹാരം വാങ്ങെണ്ടതിന്നു ഊരുകളിലെക്ക് വിട്ട
യക്ക- എന്നു പറഞ്ഞാറെ കൎത്താവ് ഒർ അതിശയം വിചാരിച്ചു- നി
ങ്ങൾ തന്നെ അവരെ ഊട്ടുവിൽ എന്നു കല്പിച്ചു അവിടെ കണ്ട അ
ഞ്ച അപ്പവും രണ്ടു മീനും വാങ്ങി ഐയായിരത്തിൽ അധികം ആ [ 37 ] ളുകളെ ഇരുത്തി മെല്പെട്ടു നൊക്കി ദൈവത്തെ വാഴ്ത്തി ശിഷ്യരെകൊണ്ടു
ആ അപ്പവും മീനും എല്ലാവൎക്കും കൊടുപ്പിച്ചു തൃപ്തി വരുത്തുകയും ചെ
യ്തു- അനന്തരം ശെഷ ഖണ്ഡങ്ങളെയും ഒന്നും നഷ്ടമാകാതവണ്ണം
കൂട്ടികൊൾ്വാൻ പറഞ്ഞപ്പൊൾ അവർ കൂട്ടി കൊണ്ടു ൧൨ കൊട്ടക
ളെ നിറെച്ചു- ഇങ്ങിനെ ഉണ്ടായ മഹാക്രിയയെ കണ്ട ജനങ്ങൾ വി
സ്മയിച്ചുവെദത്തിൽ സൂചിപ്പിച്ച മഹാഗുരു ഇവൻ തന്നെ സ്പഷ്ടം എ
ന്നു പറയുകയും ചെയ്തു-

ഭൂതാനാംചൊപസൎഗ്ഗെണപീഡിതാൻ ബഹുലാൻ ജനാൻ
ശ്രീയെഷൂൎമ്മൊചയാമാസഭൂതവിക്രമഭഞ്ജനഃ
ഭൂതെനാവിവിശെപുത്രിയസ്യാസ്ത്രീകാചിദീദൃശീ
വിദെശിന്യെകദായെഷൂമഭിഗത്യെദമാൎത്ഥയൽ
കരുണാംകുരുദീനായാമ്മയിഹെദാവിദുത്ഭവ
പുത്രീദുഷ്ടെനഭൂതെനമാമികാവീഡ്യതെയതഃ
ഇത്യാൎത്തനാദമെതസ്യാദുഃഖിതായാനിശമ്യതു
ശ്രീയെഷൂരുത്തരം കിഞ്ചിദപിതസ്യൈനദത്തവാൻ
ശിഷ്യാസ്തുപ്രാൎത്ഥയൻ സ്വാമിന്നെഷാനാരീവിസൃജ്യതാം
സാഹ്യസ്മാംശ്ചലതൊന്വെതിതത്തുശ്രുത്വാവദൽ പ്രഭുഃ
ഇസ്രയെലൊത്ഭവാനെവവാതും ഭ്രാന്താനവീനഹം
ഇദാനീം പ്രെഷിതൊ ഭൂവംനാന്യജാനാംതുഹെതവെ
തയാവാചാനരുദ്ധാസൌ പ്രണതാപ്രഭുമാൎത്ഥയൽ
സ്വാമിന്മെകുരുസാഹായ്യമിതിയെഷൂസ്ത്വഭാഷത
തൃപ്യന്തുപ്രഥമംബാലാസ്തദീയം ഭൊജനംയതഃ
ഗൃഹീത്വാനൊചിതം ക്ഷെപ്തും കുക്കുരെഭ്യഃ കദാചന
ഇമന്നിഷ്ഠുരതാഭാസം ദയാസിന്ധൊരപി പ്രഭൊഃ
നിശമ്യാസൌതതൊപ്യാശാമവിഹായെമബ്രവീൽ
സത്യം പ്രഭൊതഥാപ്യന്നാം യൽബാലെഭ്യൊവശിഷ്യതെ-
തൽപതൽ സ്വാമിനഃ പാത്രാൽ കുക്കുരാ അവിഭുഞ്ജതെ
ഇത്ഥം ശ്രദ്ധായുതാംതസ്യാനമ്രതാമവലൊക്യസഃ [ 38 ] പ്രഭുൎന്നിൎദ്ദയന്താഭാസന്ത്യക്ത്വാതാമബ്രവീൽപുനഃ
മഹാംസ്തെനെനവാക്യെനവിശ്വാസൊനാരിസിദ്ധ്യതി
ആതസ്ത്വംകുശലം യാഹി യഥാചെഷ്ടന്തഥാസ്തുതെ
ഇമാനിസാന്ത്വവാക്യം നി നിശമ്യാസൌവിദെശിനീ
ഗൃഹംഗത്വാസുതാം സ്വീയാം പ്രാപ ഭൂതവിവൎജ്ജിതാം.

ഭൂതൊപദ്രവത്തെ മാറ്റുവാൻ കൂടെ യെശുതന്നെ ശക്ത െ
നന്നു പലപ്പൊഴും കാണിച്ചു- ഒരിക്കൽ പുറജാതിക്കാരത്തി ഒരു
ത്തി വന്നു എന്റെ മകൾ ദുൎഭൂതബാധയാൽ വളരെ വലഞ്ഞിരി
ക്കുന്നു എന്നിൽ കരുണ കാട്ടെണമെ എന്നപെക്ഷിച്ചാറെ യെ
ശു മിണ്ടാതെ നിന്നു- ഇവളെ വിട്ടയക്കെണ്ടതു നമ്മുടെ പിന്നാ െ
ല നടക്കുന്നുവല്ലൊ എന്നു ശിഷ്യന്മാർ അപെക്ഷിച്ചതിന്നും ഇസ്രയെ
ലിലെ ഉഴന്ന ആടുകൾ്ക്കല്ലാതെ അന്യജാതിക്കാൎക്കവെണ്ടി ഞാൻ അ
യക്കപ്പെട്ടവനല്ല എന്നു യെശു പറഞ്ഞു- ആ വചനത്താലും അവൾ മ
ടുത്തുപൊകാതെ അടി വണങ്ങി കൎത്താവെ തുണയാകെണമെ എ
ന്നു പ്രാൎത്ഥിച്ചപ്പൊൾ യെശു കല്പിച്ചു- മുമ്പെ കുട്ടികൾ്ക്ക തൃപ്തിവര
ട്ടെ അവരുടെ അപ്പം എടുത്തു നായ്ക്കൾക്ക ചാടുന്നതു യൊഗ്യമല്ല.
എന്നിങ്ങിനെനിഷ്ഠൂരമായി നടിക്കുന്ന വാക്യം കെട്ടാറെ അവൾ ആ
ശയെ ത്യജിക്കാതെ- സത്യംതന്നെ കൎത്താവെ എങ്കിലും കുട്ടിക
ളുടെ കഷണ ശെഷിപ്പു വീഴുന്നതു നായ്ക്കൾ തിന്നുകിലുമാം എന്നു
പറഞ്ഞ ഉടനെ യെശു സന്തൊഷിച്ചു സ്ത്രീയെ നിന്റെ വിശ്വാസം
വലിയതു ആ വചനം നിമിത്തം സമാധാനത്തൊടെ പൊക ഇഷ്ട
പ്രകാർമ് നിണക്കുണ്ടാക എന്നു അരുളിച്ചെയ്തു അവളും പൊയി
വീട്ടിൽ എത്തി മകളെ ഭൂതബാധ കൂടാതെ കാൺ്കയും ചെയ്തു-

എകദായൈരനാമൈകൊമഠാദ്ധ്യക്ഷസ്സമാഗതഃ ശ്രീയെഷൂം പ്രാൎത്ഥയാമാസവതിത്വാതസ്യപാദയൊഃ
ബാലാമെദുഹിതെദാനീം മൃത പ്രായാസ്ഥിതാപ്രഭൊ
ഭവാംസ്തുചെൽസ്പൃശെദെത്യതസ്യാരക്ഷാതദാഭവെൽ
ഇദംസ്വീകൃത്യതൽ ഗെഹം പ്രതിപ്രാതിഷ്ഠത പ്രഭുഃ [ 39 ] മാൎഗ്ഗെതുതൽഗൃഹാൽ കശ്ചിദുപസ്ഥായെദമബ്രവീൽ
ഭവതൊദുഹിതുഃ പ്രാണാസ്സമ്പ്രത്യെവവിനിൎഗ്ഗതാഃ
കിമൎത്ഥമാനയൻ ഗെഹംവ്യൎത്ഥം ക്ലെശയസെഗുരും
എവന്ദൂതൊക്തമാകൎണ്ണ്യയെഷൂൎയ്യൈരമഭാഷത
മാഭൈഷീൎയ്യദിവിശ്വസ്യാസ്തദാജീവെത്സുതാതവ
ഗെഹന്തുപ്രവിശന്യെഷൂഃ പ്രാപ്നൊദ്വൎഗ്ഗം വിലാപിനാം
വാദിത്രവാദകാദീനാംതുമുലദ്ധ്വത്രികാരിണാം
താന്നിഷെധംശ്വസൊവാദീദ്ധാഹാകാരഇയാൻകുതഃ
ഇദംപ്രഭൊൎവ്വെചശ്ശ്രുത്വാതെതദൎത്ഥാവിവെചിനഃ
കന്യാഞ്ചവസ്തുതഃ പ്രെതാംജാനന്തസ്തമുപാഹസൻ
അമൂൻസൎവ്വാംസ്തുനിഷ്കാസ്യകന്യാപാൎശ്വമുപസ്ഥിതഃ
ധൃത്വാചതല്കരംയെഷൂരുത്തിഷ്ഠെതിജഗാദതാം
തദാദെശെപ്രഭാവെണപ്രാണാൻപ്രാപ്തവതീപുനഃ
ഉത്തസ്ഥൌതൽക്ഷണാൽകന്യാചലിതുംച പ്രചക്രമെ

ഒരിക്കൽ യായിർ എന്നഒരു മഠ പ്രമാണി യെശുവിൻ കാല്ക്കൽ
വീണു എന്റെ മകൾ മരിപ്പാറായിരിക്കുന്നു നീ അവളെ തൊട്ടു
രക്ഷിക്കെണം എന്നു പ്രാൎത്ഥിച്ചു- അപ്രകാരം തന്നെ യെശുസ
മ്മതിച്ചു അവന്റെ വീട്ടിലെക്ക് ചെല്ലുമ്പൊൾ ഒരുത്തൻ എതിരെ
റ്റു കുട്ടി മരിച്ചു പൊയി ഗുരുവിന്നു ക്ലെശം വരുത്തുന്നു എന്തിന്നു
എന്നു പറഞ്ഞാറെ യെശു യായിരൊടു ഭയപ്പെടല്ല വിശ്വസിക്കെ
ആവു എന്നു ചൊല്ലി വീടകം പുക്കു വിലപിക്കുന്നവരുടെ കൂട്ടവും െ
കാലാഹലവും കണ്ട ഉടനെ അവരെ വിലക്കി കുട്ടി മരിച്ചില്ല ഉറങ്ങു
കയത്രെ ചെയ്യുന്നു എന്നു പറഞ്ഞു- അതുകൊണ്ടു അവർ പരിഹസിച്ചാ
റെ യെശു എല്ലാവരെയും പുറത്താക്കി കുട്ടിയുടെ കൈപിടിച്ചു എ
ഴുനീല്ക്ക എന്നു കല്പിച്ചു ആ വചനപ്രഭാവത്താൽ കുട്ടി ജീവി െ
ച്ചഴുനീറ്റു ക്ഷണത്തിൽ നടപ്പാൻ തുടങ്ങുകയും ചെയ്തു-

അന്യെദ്യുസ്സൊന്വിതശ്ശിഷ്യൈൎമ്മഹതാനൃഗണെനച [ 40 ] പുരീന്നൈനാഭിധാംഗഛ്ശൻ പ്രാപതൽഗൊപുരാന്തികം
തത്രാവശ്യച്ചനൃസ്കന്ധൈരൂഹ്യമാനംബഹിൎമ്മൃതം
യൊദ്വിതീയസ്സുതൊമാതുൎവ്വിധവായാ അവിദ്യത
തമ്മാതാചസ്വയം തത്രനിൎയ്യാന്തീവാഹകൈസ്സഹ
അനെകൈശ്ചാന്വിതാപൌരൈരരൊദീഛ്ശൊകവിപ്ലുതാ
താംദൃഷ്ട്വാസദയൊയെഷൂൎമ്മാരൊദീരിത്യസാന്ത്വയൽ
സ്പൃശംശ്ചകുണവാധാരംവാഹകാംശ്ചരുരൊധസഃ
മൃതഞ്ചാവൊചദുത്തിഷ്ഠത്വാംദിശാമിയുവന്നിതി
സദ്യശ്വാസൌയുവൊത്തസ്ഥൌസമാരെഭെചഭാഷിതും
തതസ്തംജീവദൊയെഷൂരൎപ്പയാമാസമാതരി
ദ്രഷ്ടാരസ്ത്വഖിലാസ്ത്രെസുസ്തുഷ്ടുവുശ്ചപരെശ്വരം
മഹാചാൎയ്യൊയമസ്മാകം മദ്ധ്യെപ്രാദുരഭൂദിതി
നിജെലൊകെദയാദൃഷ്ടിമീശ്വരശ്ചാകരൊദിതി-

മറ്റൊരു ദിവസം വലിയ സമൂഹത്തൊടു കൂട നായിൻ ഊരിലെ
ക്കചെല്ലുമ്പൊൾ ദ്വാരസമീപത്തിങ്കൽ ഒരു ശവം ചമക്കുന്നവർ എ
തിരെറ്റു- ഇതു വിധവയുടെ എകപുത്രൻ എന്നു കെട്ടും അമ്മ ഖെ
ദിച്ചുകരയുന്നതുകണ്ടും കൊണ്ടാറെ യെശു അവളൊടു കരയല്ലെ
എന്നു ചൊല്ലി പ്രെതമഞ്ചം തൊട്ടു നിറുത്തി ബാലനൊടു എഴുനീ
ല്ക്ക എന്നു കല്പിച്ചുയുവാവ് ഉടനെ എഴിനീറ്റു ഭാഷിപ്പാൻ തുടങ്ങി അവ
നെ യെശു അമ്മയിൽ എല്പിച്ചു കാണികൾ ഭയപ്പെട്ടു ദൈവത്തെ
വാഴ്ത്തുകയും ചെയ്തു-

അഥാപരം പ്രഭൊഃ കൎമ്മ പ്രൊക്താൽ കൎമ്മദ്വയാദപി
അത്യാശ്ചൎയ്യതരം വക്ഷ്യെ മൃത്യുശക്തിവിനാശകം
ബെഥനീയാഭിധഗ്രാമവാസീയെഷൂപ്രിയൊജനഃ
ലാജാരസംജ്ഞകസ്സാധുരെകദാഭവദാതുരഃ
നിജസ്യരൊഗിണൊഭ്രാതുൎദ്ദുദ്ദശാജ്ഞാപനായതു
സ്വസാരൌതസ്യസന്ദെശമനുത്സാതാം പ്രഭും പ്രതി
ഇമം സന്ദെശമാകൎണ്ണ്യതെഷു ത്രിഷ്വപിവത്സലഃ [ 41 ] യെഷൂൎന്നതത്വരെഗന്തുംവ്യാഹരത്വെവമസ്ഫുടം
നലാജാരസ്യമൃത്യൎത്ഥമാമയൊയമജായത
ഈശ്വരസ്യെശസൂനൊശ്ച മഹിമ്നൊദൎശനായതു
ഇത്യുക്ത്വാതത്സമാചാര പ്രാപ്തെഃ പശ്ചാദ്ദിനദായം
ശ്രീയെഷൂസ്തൽസ്ഥലെതിഷ്ഠദ്യത്രപൂൎവ്വമവൎത്തത-
തതശ്ശിഷ്യാൻ പ്രഭുഃപ്രൊചെലാജാരസ്വപിതിപ്രിയഃ
തംജാഗരയിതുംചാഹമിതൊഗഛ്ശാമിസമ്പ്രതം
ശിഷ്യാശ്ചൊചുസ്സസുപ്തശ്ചെത്തൎഹിസുസ്ഥെംഭവെദിതി
യതസ്സുഷുപ്തിവിശ്രാമെതെബുദ്ധ്യന്തപ്രഭൊൎഗ്ഗിരം
പരന്തുവസ്തുതൊമൃത്യും പൂൎവ്വമുദ്ദിഷ്ടവാൻ പ്രഭുഃ
താല്പൎയ്യം സ്വസ്യവാക്യസ്യപുനരെവമബൊധയൽ

ഇങ്ങിനെ മരണത്തെ ജയിക്കുന്ന ശക്തിയെ കാട്ടിയതിന്നു അത്യത്ഭു
തമായ ദൃഷ്ടാന്തം ഉണ്ടു- ലാജർ എന്നു യെശുസ്നെഹിതൻ ഒരുവൻ രൊ
നി ആയത് അവന്റെ സഹൊദരിമാർ അറിയിപ്പാൻ ആളയച്ചാ െ
റയും യെശു പുറപ്പെടാതെ രണ്ടുനാൾ പാൎത്തു- പിന്നെ ശിഷ്യരൊടു പ
റഞ്ഞു ലാജർ ഉറങ്ങുന്നു അവനെ ഉണൎത്തുവാൻ ഞാൻ ഇപ്പൊൾ പൊ
കുന്നു- എന്നതുകെട്ടാറെ അവർ ഉറക്കത്താൽ ശമനം വരുന്നപ്രകാരം
ഒന്നു പറഞ്ഞപ്പൊൾ യെശു അവന്റെ മരണത്തെ സ്പഷ്ടമായി അ
റിയിച്ചു-

മൃതംജാനീതലാജാരം തമ്മൃത്യൊൎവ്വാരണായതു
തദാതത്രസ്ഥിതൊനാസമിതി ഹൎഷ്ഷാസ്പദം മമ
സ്വസ്യാനുപസ്ഥിതത്വാത്തുയസ്തൊഷൊമെപ്രജായതെ
സയുഷ്മദൎത്ഥമെവാസ്തിയുഷ്മദ്വിശ്വാസവൃദ്ധയെ

ഗുരുരുവാച

ലാജാരസ്യശ്മശാനാന്തസ്ഥാപനാൽ പരതൊഗതെ
അഹശ്ചതുഷ്ടയെയെഷൂൎബെഥനീയാംസമാഗമൽ
പ്രഭൊസ്തത്രാഗമം ശ്രുത്വാലാജാരസ്യ സഹൊദരാ
നിഷ്ക്രാന്താസദനാദ്യെഷൂം സാക്ഷാൽ കൎത്തും ഗതാവദൽ [ 42 ] ബതപ്രഭൊഭവാൻ പൂൎവ്വം യദ്യ സ്ഥാസ്യദിഹസ്ഥലെ
തദാസ്വാമിന്മമഭ്രാതാനാമരിഷ്യൽകദാചന
ഇദാനീഞ്ചാപിയദ്യത്ത്വം പരമെശ്വരമൎത്ഥയെഃ
തത്സൎവ്വം പ്രദദീതാസാവിതിജാനാമിനിശ്ചിതം

ഗുരുരുവാച

ഏവംശ്രദ്ധൊക്തിമാകൎണ്ണ്യതതസ്സാന്ത്വാവഹംവചഃ
തവഭ്രാതാസമുത്ഥാതാപുനരിത്യബ്രവീൽ പ്രഭുഃ
തതഃ പ്രത്യബ്രവീന്മാൎത്ഥാമഹൊത്ഥാനദിനെന്തിമെ
സൊപ്യുത്ഥാതെതിവെദ്മീതിതതൊയെഷൂരവക്പുനഃ

ലാജർ മരിച്ചുപൊയി അന്നു ഞാൻ അവിടെ ഇല്ലായ്കയാൽ സ െ
ന്താഷം ഉണ്ടു നിങ്ങൾ്ക്ക വിശ്വാസം വളരെണ്ടതിന്നുതന്നെ- നാം അ
വന്റെ അടുക്കൽ പൊക എന്നു പറഞ്ഞു അവരുമായി പുറപ്പെ
ട്ടു ലാജർ മരിച്ചിട്ടു നാലാം നാൾ ഊരിലെത്തുകയും ചെയ്തു- അവി
ടെ മാൎത്ത എന്ന സഹൊദരി എതിരെറ്റു ഗുരൊ നീ ഇവിടെ ഉണ്ടാ
യിരുന്നു എങ്കിൽ സഹൊദരൻ മരിക്കയില്ലയായിരുന്നു ഇപ്പൊഴും
നീ എന്തെങ്കിലും പ്രാൎത്ഥിച്ചാലും ദൈവം നിണക്കനല്കും നിശ്ചയം
എന്നു പറഞ്ഞതിന്നു നിന്റെ സഹൊദരൻ ജീവിച്ചെഴുനീല്ക്കും എ
ന്നു യെശു പറഞ്ഞു- പുനരുത്ഥാനദിവസത്തിൽ എഴുനീല്ക്കും പൊൽ
എന്നവൾ ചൊല്ലിയാറെ യെശുവരുളിച്ചെയ്തിതു-

അഹമെവാകരൊവിദ്യെപുനരുത്ഥാനജീവയൊഃ
മയിപ്രത്യെതിയഃ കശ്ചിദസൌമൃത്വാപിജീവിതാ
മയിപ്രത്യെതിയൊജീവൻസനജാതുമരിഷ്യതി
ഹെമാൎത്ഥെകിം മദീയെയം കഥാവിശ്വാസ്യതെത്വയാ

മാൎത്ഥൊവാച

ഏവം പ്രാദുൎഭവൊയസ്യ സംസാരെപൈക്ഷ്യത പ്രഭൊ
സഎവെശാത്മജഃഖൃഷ്ടസ്ത്വമസീതിമതമ്മമ

ഗുരുരുവാച

തതൊഗൃഹംഗതാമാൎത്ഥാമരീയാം ഭഗിനീന്നിജാം [ 43 ] ആഹൂയജ്ഞാവയാമാസസല്ഗുരുസ്ത്വാന്ദിദൃക്ഷതെ
മരീയാത്വിദമാഹ്വാനംശ്രുത്വൊത്ഥായച തൽക്ഷത്തെ
അതിദ്രുതം പ്രഭൊസ്സാക്ഷാൽ ഗരൊദം പ്രണതാബ്രവീൽ
ബതപ്രഭൊഭവാൻപൂൎവ്വം യദ്യസ്ഥാസ്യാദിഹസ്ഥലെ
തദാസ്വാമിന്മമഭ്രാതാനാമരിഷ്യൽ കദാചന

ഗുരുരുവാച

താം തസ്യാസ്സംഗിനശ്ചാന്യാ ന്യഹൂദാൻ രുദതൊഖിലാൻ
വിലൊക്യമന്യുനായെഷൂസ്സമദുഃഖൊന്യപീഡ്യത
മൃതഞ്ചൊദ്ദിശ്യവപ്രശ്ഛതംക്വാസ്ത്ഥാപയതസ്ഥലെ
ഇത്യസ്യചൊത്തരം പ്രാപദ്രഷ്ടുമാഗമ്യതാം പ്രഭൊ
ശ്രീയെഷൂസ്തുതദാരൊദീത്തത്തുദൃഷ്ട്യായഹൂദിനഃ
മിഥഃ പ്രൊചുരയംകീദൃഗമുഷ്മിൻ പ്രീതവാനിതി
അന്യെബഭാഷിരെയൊയംദൃഷ്ടിമന്ധായദത്തവാൻ
സകിംസംയൿ ക്ഷമൊനാസീത്തസ്യവാരയിതും മൃതിം
തതൊയത്രശവസ്തസ്ഥൌധഹ്വരെശ്മാവരൊധിതെ
സുദീൎഘന്നിശ്വസന്നന്തഃ പ്രഭുസ്തത്രാഗതൊബ്രവീൽ
അശ്മാപസാദ്യതാംദ്വാരാത്തദാമാൎത്ഥാവദൽ പ്രഭൊ
ദുൎഗ്ഗന്ധസ്സൊധുനാജാതസ്ഥിതൊത്രാഹശ്ചതുഷ്ടയം
തദായെഷൂൎബഭാഷെതാംചെദ്വിശ്വസ്യാസ്തദാവിഭൊഃ
മാഹാത്മ്യം ത്വം സമീക്ഷെഥാ ഇതികിന്നാവദം പുരാ-
പാഷാണെഗഹ്വരദ്വാരാൽ പ്രഭ്വാജ്ഞാതൊവസാരിതെ
യെഷൂരൂൎദ്ധ്വെക്ഷണൊഭൂത്വാവാക്യമെതന്ന്യവെദയൽ

ഞാനെ ജീവനും എഴിനീല്പും ആകുന്നു എന്നിൽ വിശ്വസിക്കുന്നവ
ൻ മരിച്ചാലും ജീവിക്കും എങ്കൽ വിശ്വസിച്ചു ജീവിക്കുന്നവനൊ
ഒരുനാളും മരിക്കയില്ല മൎത്തെ നീ ഇവ്വണ്ണം പ്രമാണിക്കുന്നുവൊ- എ
ന്നതിന്നു അവൾ പറഞ്ഞു നീലൊകത്തിൽ വരെണ്ടുന്ന ദൈവപുത്ര
നാകുന്ന ക്രീസ്തൻ എന്നു ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നുണ്ടു- അനന്തരം അ
വൾ മറിയ എന്ന സഹൊദരിയെ വിളിച്ചു അവളും ആശ്വാസം പറയു [ 44 ] ന്നഗരക്കാരുമായിവന്നു- അവരുടെ ഖെദം കണ്ടാറെ യെശു കനിഞ്ഞും
ഉള്ളുപതെച്ചും നിന്നു താനും ഒന്നു കരഞ്ഞു ശവം വെച്ച സ്ഥലത്തു എ
ത്തുകയും ചെയ്തു- ദ്വാരത്തിങ്കൽ നിന്നു കല്ലിനെ നീക്കിച്ചപ്പൊൾ നാ
ലുദിവസം കിടന്നതിനാൽ നാറ്റം പിടിക്കും എന്നു മൎത്ത ശങ്കിച്ചു അ
തിന്നു യെശു നീ വിശ്വസിച്ചാൽ ദെവതെജസ്സു കാണും എന്നു ഞാൻ
മുമ്പിൽ പറഞ്ഞിട്ടില്ലയൊ- പിന്നെ കണ്ണുകളെ ഉയൎത്തി പ്രാ
ൎത്ഥിച്ചിതു-

ഹെപിതസ്ത്യാം മഹസ്തൌമിവചനമ്മെയതൊശൃണൊ:
സദാചമാമികാംവാചംശൃണൊഷീത്യപിവെമ്മ്യഹം
യഥാത്വിഹസ്ഥിതാലൊകവിശ്വസ്യുൎമ്മാമകെവദെ
അഹംത്വയെരിതൊസ്മീതിതദ്ധൈതൊരിത്യവാദിഷം

ഗുരുരുവാച

ഇത്യുക്ത്വാസ്വാം മഹാശക്തിം ദൎശയന്നീശ്വരാത്മജഃ
ലാജാരബഹിരെഹീതിമൃതം പ്രൊച്ചൈസ്സമാഹ്വയൽ
സദ്യൊസൌബഹിരാഗഛ്ശദ്വസ്ത്രൈൎബ്ബദ്ധകരാംഘ്രികഃ
ബദ്ധാസ്യൊഗാത്രമാൎജ്ജന്യായഥാന്യസ്യതഗഹ്വരെ
അനിരുദ്ധസ്തദായെഷൂൎമ്മൃത്യുപാശവിഭെദകഃ
ബന്ധനാനിവിമൊച്യൈനംത്യജതെതിസമാദിശൽ

പിതാവെ നീ എന്നെ കെൾ്ക്കയാൽ ഞാൻ സ്തുതിക്കുന്നു എപ്പൊഴും നീ
എന്നെകെൾ്ക്കുന്നു എന്നറിയുന്നുവല്ലൊ- എങ്കിലും ഈ നില്ക്കുന്നവരും
കൂട എന്നിൽ വിശ്വസിക്കെണ്ടതിന്നു ഞാൻ ഇങ്ങിനെ പറയുന്നു
എന്നു പറഞ്ഞശെഷം- ലാജരെ പുറപ്പെട്ടു വാ എന്നു മരിച്ചവനെ
വിളിച്ചു- ഉടനെ അവൻ കാലുംകൈയും മുഖവും ശീലകൾ കൊണ്ടു
കെട്ടുപെട്ടുള്ള പ്രകാരം തന്നെ പുറത്തുവന്നു- ചാവിൻകെട്ടിനെ
കഴിച്ചവൻ അവനെ കെട്ടഴിച്ചു വിടുവിൻ എന്നു കല്പിക്കയും ചെ
യ്തു-

ഇത്യാദ്യാശ്ചൎയ്യകൎമ്മാണിപ്രത്യക്ഷാണിപ്രദൎശയൻ
സ്വസ്യാതിമാനുഷാംശക്തിം ലൊകെഷുവ്യാഞ്ജയൽ പ്രഭുഃ [ 45 ] തതശ്ചനൂത്നശാസ്ത്രസ്യ പ്രചാരെയം നിയൊജിതഃ
ഇതീശെനാൎപ്പിതം സാസ്മിന്നധികാരസാധയൽ
രക്ഷായൈനചനാശായമൎത്യാനാമഹമാഗതഃ
ഏവം സ്വസ്യാഗമസ്യാൎത്ഥം മുഹുൎയ്യെഷൂരവൎണ്ണയൽ
ഏതദ്വാക്യാനുസാരെണധാരാതൽകൎമ്മണാമപി
ശുഭദാദുഃഖസംഹൎത്ത്രീദിനൊദ്ധൎത്ത്രീചദൃശ്യതെ
സൊനന്തൈശ്വൎയ്യയുക്തൊപിമാൎദ്ദവെനാചരൽസദാ
നചൊഗ്രൊല്പാതയൊഗെനജാതു ദുഷ്ടാനനാശയൽ
തത്രൈകംശ്രൂയതാമെതദ്വക്ഷ്യമാണം നിദൎശനം
യതഃപ്രഭൊൎമ്മഹാശക്തെഃ പരാക്ഷാന്തിഃ പ്രകാശതെ
ശ്രീയെഷൂരെകദായാത്രാംകുൎവ്വൻശാമാൎയ്യനീവൃതി
സ്വസ്യാഗ്രെകഞ്ചനഗ്രാമംദൂത്ഥൻ പ്രസ്തുതയെനുദൽ
പ്രഭൌരൂപന്ഥിതെതത്രജനാസ്തൽഗ്രാമവാസിനഃ
യഹൂദഭിന്നധൎമ്മാണസ്തസ്യാതിത്ഥ്യം നചക്രിരെ-
തദൃഷ്ട്വാപൃഛ്ശതാംശിഷ്യൌകിംപതത്വനലൊദിവഃ
ഭസ്മീകരൊതുതാംശ്വെത്ഥമാദെക്ഷ്യാവൊധുനാപ്രഭൊ-
തദ്വാക്യെനാപ്രസന്നസ്തുതിശ്രീയെഷൂസ്താവതൎജ്ജയൽ
സ്വശിഷ്യൈശ്ചാന്വിതസ്സദ്യസ്തതൊഗ്രാമാന്തരം യയൌ
ശരീരമാത്രകല്യാണസിദ്ധയെത്വീശ്വരാത്മജഃ
സ്വൎഗ്ഗാദവാതരൽ ഭൂമാവിതിജാതുനമന്യതാം-
യസ്ത്വാത്മാനൃഷ്ഠമുഖ്യൊംശൊനിയന്താവപുഷഃ പ്രഭുഃ
തമെവപാപ്മനാരുഗ്ണം സുസ്ഥീകൎത്തും സ ആഗമൽ
അതൊയൽ പ്രഭുണാകാരികായരൊഗചികിത്സനം
ആതുരസ്യാത്മനസ്തെതസുസ്ഥീകാരൊനിദൎശ്യതെ
ശുദ്ധ്യാഫി കുഷ്ഠിനാം ശുദ്ധിരാത്മനൊപ്യുപമീയതെ
അന്ധെഭ്യൊദൃഷ്ടിദാനെനധീദൃഷ്ടെശ്ചാമലീകൃതിഃ
യാം യെഷൂരാത്മനസ്തൃപ്ത്യൈപരമാൎത്ഥസുധാം ദദൌ
തസ്യാഛ്ശായെവവിജ്ഞെയാസാന്നവൃദ്ധിൎമ്മഹാത്ഭുതാ [ 46 ] മൃതൊത്ഥാവനശക്ത്യാചശക്തിരന്യാമഹത്തരാ
സദ്ധൎമ്മപ്രാണഹീനാ നാം പ്രാണദാത്രീനിദൎശ്യതെ-

ഇങ്ങിനെ ഒരൊരൊ അത്ഭുതകൎമ്മങ്ങളെ ചെയ്തുകൊണ്ടു യെശുത
ന്റെ അതിമാനുഷശക്തിയെ വിളങ്ങിച്ചു ഉപദെശങ്ങളെ കെൾപ്പാനും
ഈ പുതിയമതം ദൈവികം എന്നു പ്രമാണിപ്പാനും ലൊകരെ ഉത്സാഹി
പ്പിച്ചതല്ലാതെ തന്റെ ഹൃദയഭാവത്തെ കൂട പ്രകാശിപ്പിച്ചു- അത്
എന്തെന്നാൽ മനുഷ്യരെ രക്ഷിപ്പാനല്ലാതെ നശിപ്പിപ്പാൻ ഞാൻ വന്നി
ട്ടില്ല എന്ന വാക്കുപൊലെ ദുഃഖങ്ങളെ അകറ്റി സത്യസൌഖ്യത്തെ വരു
ത്തുവാനത്രെ അവന്നു കാംക്ഷ ഉണ്ടു- ദുഷ്ടനിഗ്രഹത്തിന്നായി ദെവാവതാ
രം വെണ്ടുന്നതല്ലപൊൽ കൎത്താവിന്റെ ശക്തിയെക്കാൾ ക്ഷാന്തി അധി
കം വലിയത്- എന്നുള്ളതിന്നു ഒരു ദൃഷ്ടാന്തം പറയാം- യെശു ഒരിക്കൽ
യാത്രചെയ്യുമ്പൊൾ ഒരു ശമൎയ്യ ഗ്രാമത്തിൽ രാത്രി പാൎക്കെണ്ടതിന്നു ദൂത
രെ മുന്നയച്ചു- ശമൎയ്യക്കാർ മതഭെദം നിമിത്തം അവരെ ചെൎത്തു കൊള്ളാ
യ്കയാൽ- രണ്ടു ശിഷ്യന്മാർ മനം എരിഞ്ഞു ഇവരുടെ മെൽ വാനത്തിൽ
നിന്നു അഗ്നിപെയ്തു ഭസ്മീകരിപ്പാൻ കല്പിക്കെണ്ടെ എന്നു ചൊദിച്ചാ
റെ യെശു തിരിഞ്ഞു ക്ഷാന്തിക്കുറവു നിമിത്തം അവരെ ഭൎത്സിച്ചു നിങ്ങ
ൾ ഇന്ന ആത്മാവിന്റെ മക്കൾ എന്നറിയുന്നില്ലയൊ എന്നു ചൊല്ലി
വെറൊരു ഗ്രാമത്തിൽ ചെന്നുപാൎത്തു-

എന്നിട്ടു ദൈവപുത്രൻ സ്വൎഗ്ഗത്തിൽ നിന്നവതരിച്ചത് മനുഷ്യരുടെ ശ
രീരങ്ങൾ്ക്ക കെവലം സൌഖ്യം വരുത്തെണ്ടതിന്നുത്രെ എന്നു വിചാരി
ക്കെണ്ടാ മനുഷ്യരുടെ മുഖ്യസങ്കടം ദെഹപീഡ അല്ല ദെഹിപാപരൊ
ഗം കൊണ്ടു വലയുന്നതു തന്നെ- ആകയാൽ യെശുവിശെഷാൽ ഉ
ള്ളങ്ങളെ സ്വസ്ഥമാക്കുവാൻ വന്നതു- അതുകൊണ്ടു യെശു കുഷ്ഠരൊ
ഗികളെ ശുദ്ധീകരിച്ചതിനാൽ ആത്മശുദ്ധിവരുത്തുവാൻ ഞാ െ
നമതിയാവു എന്നു കാണിച്ചു- കുരുടൎക്ക കാഴ്ചകൊടുക്കയാൽ ഉ
ൾ്ക്കണ്ണിനെ തെളിയിക്കുന്ന ശക്തിയെ പ്രകാശിപ്പിച്ചു- പരമാൎത്ഥമു
ള്ള ഒരമൃതം യെശുതന്നെ വിശക്കുന്ന മനസ്സിന്നു കൊടുക്കുന്നതി
ന്നു ദൃഷ്ടാന്തമായി വന്നത് അത്ഭുതമായ ആഹാരദാനം തന്നെ[ 47 ] അവൻ മരിച്ചവരെ ഉയിൎപ്പിച്ചത് കൂടെ എല്ലാറ്റിലും വലിയ ശക്തി
എമ്മാനും ഇല്ല- സത്യനീതിയാകുന്നജീവനില്ലാതെ പാപത്തിൽ മരിച്ചു
കിടക്കുന്നവരെ ഉണൎത്തുവാൻ താൻ ആളാകുന്നു എന്നിങ്ങിനെ മ
ഹത്വം എറിയ വൈഭവത്തെ അതിനാൽ അത്രെ സൂചിപ്പിച്ചിരി
ക്കുന്നു-

ഇതിശ്രീമഹാമൊക്തൃയെശു ക്രിസ്തമാഹാത്മ്യെ അത്ഭു
തക്രിയാവൎണ്ണനം നാമതൃതീയൊദ്ധ്യായഃ [ 49 ] ൨ ജഗല്ഗുരൂപദെശമാലാ

മനുഷ്യാൻസല്പഥെനെതുംത്രാതുഞ്ചൈവാംഹസൊവശാൽ
അവതീൎണ്ണൊവിഭൊസ്സൂനുഃ കീദൃക്കീദൃഗുപാദിശൽ
ശ്രീയെഷൂൎയ്യന്നതൊദെശംയഹൂദീയംധരിപ്രജൻ
ഇഭ്യാന്നിസ്വാൻബുധാനജ്ഞാനിതിസൎവ്വാനശിക്ഷയൽ
ബാഹ്യാചാരെണസന്തുഷ്ടാനന്തൎദ്ധൎമ്മെത്വതൽപുരാൻ
ബഹൂജ്ഞനാൻവിലൊക്യൈവംഹൃന്മൎമ്മജ്ഞൊവദൽപ്രഭുഃ

മനുഷ്യരെനല്ലവഴിയിൽനടത്തുവാനുംപാപവശത്തിൽനിന്നു
ഉദ്ധരിപ്പാനുംഅവതാരംചെയ്തദെവപുത്രൻഎതുപ്രകാരം
എല്ലാം ഉപദെശിച്ചിരിക്കുന്നു— എന്നുശിഷ്യൻചൊദിച്ചതിന്നു
ഗുരുപറഞ്ഞൗത്തരമാവിത്— യെശുയഹൂദരാജ്യംഎങ്ങുംസ
ഞ്ചരിച്ചുധനവാന്മാരെയുംദരിദ്രരെയുംഅറിവുള്ളവരെയുംഅ
റിയാത്തവരെയും ഒക്കയും ഉത്സാഹത്തൊടെപഠിപ്പിച്ചുന
ടന്നു— അതിന്നുഉദാഹരണങ്ങളെപറയാം— പുറമെആചാരംമ
തിഎന്നുവെച്ചുഉള്ളിലെശുദ്ധിയെഅന്വെഷിക്കാത്തമനുഷ്യ
രൊടുഅവൻ ഉപദെശിച്ചിതു—

മാഹന്യാഃ കിഞ്ചയൊഹന്യാൽസദണ്ഡാൎഹൊഭവെദിതി
ആദിഷ്ടം ശുശ്രവപ്രത്നൈരാചാൎയ്യൈഃ പ്രാക്തനാൻപ്രതി
പരഞ്ചഹം ബ്രവെയുഷ്മാന്യൊജനഃ കാരണംവിനാ
നിജായക്രുദ്ധ്യതിഭ്രാത്രെദണ്ഡയൊഗ്യസ്സവിദ്യതെ—
ത്വം മാവ്യഭിചരത്യുക്തംപ്രാക്കാലെഹന്തുവമ്മിവഃ
യഃ കാമാദ്യൊഷിതംപശ്യെൽസൊവ്യന്തൎവ്യഭിചാരകഃ

കുലചെയ്യരുത്എന്നുംമനുഷ്യനെകൊല്ലുന്നവൻശിക്ഷെക്കുപാ
ത്രംഎന്നുംപണ്ടുള്ളവർ കല്പിച്ചുകെട്ടുവല്ലൊ— ഞാനൊനിങ്ങളൊ [ 50 ] ടുപറയുന്നിതുതന്റെസഹൊദരനൊടുവെറുതെകൊപിച്ചാൽ
ശിക്ഷെക്കയൊഗ്യനാകുന്നു— പിന്നെവ്യഭിചാരംചെയ്യരുത്എ
ന്നുപണ്ടുകല്പിച്ചുകിടക്കുന്നുവല്ലൊ— കാമപൂൎവ്വമായിട്ടുസ്ത്രീയെ
നൊക്കുന്നവൻ കൂടെഉള്ളിൽതന്നെവ്യഭിചാരംചെയ്തുകഴിഞ്ഞു
എന്നുഞാൻനിങ്ങളൊടുപറയുന്നു— എന്നതിനാൽസ്നെഹംഇ
ല്ലാത്തവൻ കുലപാതകൻഎന്നുംദുൎമ്മൊഹം തന്നെഅപരാധം
എന്നുംവന്നിരിക്കുന്നു—

സല്കൎമ്മമാനൃണാംസാക്ഷാ ൽ കുരുധ്വം കീൎത്തിലബ്ധയെ
നചെത്തദാനലപ്സ്യദ്ധ്വെകിഞ്ചിൽസ്വസ്ഥാൽപിതുഃഫലം
ദാനന്തുത്വംയദാകുൎയ്യാസ്തദാമാധൎമ്മലിംഗിവൽ
സ്വസ്യാഗ്രെവാദയെസ്തൂരീംപ്രതൊളീഷുസഭാസുച
തവപ്രകുൎവ്വതൊദാനംവാമഃപാണിൎന്നകൎഹിചിൽ
ജാനാതുകാപസവ്യെനപാണിനാക്രിയതെക്രിയാ
തഥാഗുപ്തംഭവെദ്ദാനം താവകശ്ചപിതാതതഃ
ഗുപ്തദൎശീഫലംതുഭ്യംസപ്രകാശം പ്രദാസ്യതി
മാധൎമ്മലിംഗിനാംരീത്യാ പ്രാൎത്ഥയെൎയ്യെസഭാന്തരെ
ശൃംഗാടകെചതിഷ്ഠന്തഃ പ്രാൎത്ഥയന്തെസുകീൎത്തയെ
യദാതുപ്രാൎത്ഥനാം കുൎയ്യാസ്തദാന്തൎഭവനെനിജെ
പ്രവിശ്യപിതരംഗുപ്തം ദ്വാരംരുദ്ധ്വാത്വമൎത്ഥയ
മാധൎമ്മലിംഗിനൊയദ്വദുപവാസംതഥാചര
സ്വൊപൊഷണപ്രകാശായമ്ലാപയന്തിമുഖാനിതെ
ത്വയാത്വഭ്യക്തശീൎഷ്ഷെണധൌതാസ്യെനൊപവസ്യതാം
യഥാലൊകൈൎന്നദൃശ്യെഥാസ്സാക്ഷാദുപവസന്നിവ
തദാസ്വൎഗ്ഗസ്ഥിതസ്താതൊയൊഗുപ്താന്യപിപശ്യതി
സസുക്രിയാഫലംതുഭ്യംസപ്രകാശം പ്രദാസ്യതി

മനുഷ്യർകണ്ടുസ്തുതിക്കൊണ്ടതിന്നുസല്കൎമ്മം ഒന്നുംചെയ്യരുത്
ചെയ്താൽസ്വൎഗ്ഗസ്ഥനായപിതാവൊടുഫലംലഭിക്കയില്ല— അ
തുകൊണ്ടുഇരക്കുന്നവൎക്കഭിക്ഷകൊടുത്താൽവ്യാജക്കാരെ [ 51 ] പൊലെകിണ്ണംമുട്ടികാഹളംഊതിച്ചുപൊകരുതെ— വലങ്കൈ
കൊടുക്കുന്നതുഇടങ്കൈ അറിയാതിരിക്കെണ്ടതത്രെ എന്നാൽമറ
വിൽ നൊക്കുന്നപിതാവ്വെളിച്ചഫലംനല്കുവാൻസംഗതിഉണ്ടാ
കും— പ്രാൎത്ഥനയുംസഭനടുവിലുംതെരുക്കൊണത്തുംഅരുതു—
മുറിയകംപുക്കുവാതിൽഅടച്ചത്രെമറവിൽനൊക്കുന്നപിതാ
വൊടുപ്രാൎത്ഥിക്കആവു— അതുപൊലെവ്യാജക്കാർമുഖവാട്ടം
കൊണ്ടു തങ്ങളുടെനൊമ്പിനെപ്രകാശിപ്പിക്കുന്നതും ആകാ—
മുഖംകഴുകിതലയിൽതൈലംപൂശിഇങ്ങിനെമനുഷ്യർആ
രെയുംഅറിയിക്കാതെ രഹസ്യത്തിൽനൊക്കുന്നപിതാവിന്ന
ത്രെപ്രസാദംവരുത്തെണംഎന്നാൽഅവൻപരസ്യമായ്ഫലംനല്കും—

പ്രാൎത്ഥനാൎത്ഥെമനുഷ്യൌദ്യൌയയതുൎവ്വിഭുമന്ദിരം
ഫരീഷ്യസമ്പ്രദായ‌്യെകഃ കരഗ്രാഹീതഥാപരഃ
തത്രെശ്ചരാലയെതിഷ്ഠൻ ഫരീഷ്യൊസാവനുച്ചകൈഃ
എതാദൃശെനരൂപെണതുഷ്ടാവപരമെശ്വരം
യാദൃശൊന്യെനരാദുഷ്ടായദൃഗ്വൈഷകരഗ്രഹഃ
താദൃങ്വാസ്മീതിഹെതൊസ്ത്വാംധന്യംമന്യെപരെശ്ചര
സപ്താഹെഹൎദ്ദ്വയം നിത്യമുപവാസംകരൊമ്യഹം
ഈശായസൎവ്വസംപത്തെൎദ്ദശമാംശംദദാമിച
ഇത്യുക്തംഗൎവ്വിണാതെനനമ്രാത്മാതുകരഗ്രഹഃ
ദൂരസ്ഥസ്സാഹസന്നാപ്നൊത്സ്വൎഗ്ഗമൂൎദ്ധ്വംനിരീക്ഷിതും
അധസ്ത്വാലൊചമാനൊസൌകരാഘാതംസ്വവക്ഷസി
കൃത്വാദയസ്വപാപിഷ്ഠമീശമാമിത്ഥമബ്രവീൽ
ദീനാത്മായംജനൊമുഷ്മാൽപൂൎവ്വൊക്താദിതരാന്നരാൽ
ശുദ്ധീകൃതൊധികംഗെഹംജഗാമെതിബ്രവീമിപഃ
യഃ കൊപ്യുന്നെഷ്യതിസ്വംഹിസജനൊനമയിഷ്യതെ
ആത്മാനംയസ്തുനമയെത്സഎവൊന്നതിമാപ്നുയാൽ

തങ്ങളുടെപുണ്യംവിചാരിക്കുന്നഅഭിമാനികളെയെശുഒര്ഉ
പമപറഞ്ഞുആക്ഷെപിച്ചിതു— ഒരുപറീശനുംഒരുചുങ്കക്കാ [ 52 ] രനുംപ്രാൎത്ഥിപ്പാൻദെവാലയത്തിൽചെന്നാറെപറീശൻനി
ന്നുകൊണ്ടുദൈവമെഞാൻകള്ളർമുതലായദൊഷവാന്മാ
രൊടും ഈചുങ്കക്കാരനൊടുംസമനല്ലായ്കയാൽനിന്നെസ്തുതിക്കു
ന്നു— ആഴ്ചവട്ടംതൊറുംഞാൻരണ്ടുനാൾനൊമ്പ്എടുക്കുന്നുസ
കലത്തിലുംദശാംശംകൊടുക്കയുംചെയ്യുന്നു— എന്നാറെചുങ്കക്കാര
ൻദൂരെനിന്നുകണ്ണുകളെഉയൎത്തുവാനുംതുനിയാതെമാറത്ത്
അടിച്ചുദൈവമെപാപിയായഎങ്കൽകനിഞ്ഞുകൊള്ളെ
ണമെഎന്നുപറഞ്ഞു— ഇവൻമറ്റവനെക്കാൾനീതിമാനാക്ക
പ്പെട്ടുതന്റെവീട്ടിലെക്ക് മടങ്ങിപൊയി— തന്നെത്താൻ ഉ
യൎത്തുന്നവൻതാഴ്ത്തപ്പെടും തന്നെത്താൻ താഴ്ത്തുന്നവൻ ഉയൎച്ച
വരികയും ചെയ്യും—

നിൎവ്വെദൊദീന സെവാചകാൎയ്യാശ്രെഷ്ഠവദൈരപി
ഇത്യെദൽഭൃത്യവൽ ഭൂത്വാദൃഷ്ടാന്തെനാഞ്ജയൽപ്രഭുഃ
ഏകദാസ്വതനുത്യാഗെസന്നികൎഷമുപസ്ഥിതെ
സ്വാംകടിംഗാത്രമാൎജ്ജന്യാബബന്ധജഗതാംപതിഃ
തതഃ പാത്രെഭിഷിച്യാം ഭസ്സ്വശിഷ്യാണാംപദൊഗുരുഃ
പ്രക്ഷാള്യമാൎഷ്ടുമാരെഭെഗാത്രമാൎജ്ജനവാസസാ
തത്സെവകൊചിതംകൎമ്മസൎവ്വസെവ്യസ്സമാപ്തവാൻ
ശ്രീയെഷൂഃ പുനരാസീനസ്സ്വാനുഗാനെവമാദിശൽ
ക്രിമെതൽ കൎമ്മബുദ്ധ്യദ്ധ്വെയന്മയാസാമ്പ്രതംകൃതം
ഗുരുംപ്രഭുഞ്ചമാംസ്ഥാനെഖ്യാഥസൊഹഭവാമിഹി
യദിവൊക്ഷാളയംപാദാൻഗുരുസ്വാമീചസന്നഹം
തദാന്യൊന്യപദൊയൂയം പ്രക്ഷാളയിതുമാൎഹഥ
ദൃഷ്ടാന്തൊയം മയാദായിയുഷ്മഭ്യം യെനയാദൃശം
യുഷ്മാൻപ്രത്യാചാരം താദൃഗ്യൂയം കുൎയ്യാതസൎവ്വദാ
നശ്രെയാൻ കിംകരൊനാഥാന്നദൂഃ പ്രെരകാന്മഹാൻ
വിജ്ഞായൈതാനികുൎയ്യാതചെത്തദാസ്യാതമംഗലാഃ

തന്നെതാഴ്ത്തുന്നതിന്റെദൃഷ്ടാന്തം കാട്ടുവാൻകൎത്താവ്താൻ [ 53 ] ഒരിക്കൽഭക്ഷിക്കുമ്മുന്നെതന്റെശിഷ്യരുടെകാലുകളെകഴു
കിശീലകൊണ്ടുതൊൎത്തിയശെഷംഞാൻനിങ്ങൾ്ക്കചെയ്തത്‌ബൊ
ധിച്ചുവൊനിങ്ങൾഎന്നെഗുരുവെന്നുവിളിക്കുന്നുഞാൻആകുന്ന
തുംഉണ്ടു— എന്നാൽഞാൻനിങ്ങളുടെ കാലുകളെകഴുകിഎങ്കിൽ
നിങ്ങളുംതങ്ങളിൽ കാൽകഴുകെണ്ടതാകുന്നു— പണിക്കാരൻ
യജമാനനെക്കാൾവലിയവനല്ലല്ലൊ— ഇതുനിങ്ങൾഅറി
ഞ്ഞവരെങ്കിൽചെയ്തുകൊണ്ടാൽഭാഗ്യവാന്മാരാകുംഎന്നുപ
റഞ്ഞു—

അന്യെദുശ്രീപ്രഭൊശ്ശിഷ്യാവ്യവദന്തമിഥഃ പത്ഥി
സ്വമദ്ധ്യെപദവീശ്രെഷ്ഠാകതമസ്യഭവെദിതി
തദ്വിവാദംതുവിജ്ഞായശിശുമാഹൂയകഞ്ചന
തെഷാമ്മദ്ധ്യെചസംസ്ഥാപ്യ പ്രഭുസ്താനബ്രവീദിദം
പരാവൃത്തഹൃദൊബാലൈസ്തുല്യാശ്ചനഭവെതചെൽ
തതാസ്സ്വൎഗ്ഗീയരാജ്യാന്തഃ പ്രവെഷ്ടംതശകിഷ്യഥ
അതൊയഃ കൊപിനമ്രാത്മായഥാബാലസ്തഥാഭവെൽ
സഏവസ്വൎഗ്ഗസാമ്രാജ്യെനിഖിലാനാമ്മഹത്തമഃ
പരെഷാമപരാധാൻഹിക്ഷമദ്ധ്വംയദിസൎവ്വദാ
യുഷ്മദീയാനപിസ്വൎഗ്ഗ്യഃ പിതാതൎഹിക്ഷമിഷ്യതെ
അപാരാധക്ഷമാത്വീദൃഗ്യുഷ്മാഭിൎന്നക്രിയെതചെൽ
തദാസ്വസ്ഥഃ പിതാദൊഷാന്യുഷ്മാകണക്ഷമിഷ്യതെ

ശിഷ്യന്മാർതങ്ങളിൽവലിയവൻആരെന്നുതൎക്കിക്കുന്നതുകൎത്താ
വ്അറിഞ്ഞുഒരുശിശുവെഅവരുടെനടുവിൽകൊണ്ടാക്കിനിങ്ങ
ൾമനം തിരിഞ്ഞുശിശുപ്രായരായിവരികഒഴിച്ചുസ്വൎഗ്ഗരാജ്യത്തി
ൽപ്രവെശിപ്പാൻകഴികയില്ല— ശിശുപൊലെഉൾതാണ്മവന്നവന
ത്രെസ്വൎഗ്ഗരാജ്യത്തിൽഏറ്റംവലിയവനാകുന്നുഎന്നുപറഞ്ഞു—
മറ്റവരുടെദൊഷങ്ങളെഎല്ലാംകൊണ്ടുക്ഷമിക്കെണം— ക്ഷ
മിച്ചാൽസ്വൎഗ്ഗസ്ഥനായപിതാവ്‌നിങ്ങളൊടുംക്ഷമിക്കുംനിങ്ങൾക്ഷ
മിക്കാഞ്ഞാൽസ്വൎഗ്ഗസ്ഥനായപിതാവ്‌നിങ്ങളൊടുക്ഷമിക്കുകമില്ല— [ 54 ] എന്നിങ്ങിനെഉള്ളഉപദെശംകെട്ടാറെഒരുഷ്യൻഎത്രവട്ടം
ക്ഷമിക്കെണം എഴുവട്ടംചെയ്താൽമതിയൊഎന്നുചൊദിച്ചതിന്നു
ഉത്തരംപറഞ്ഞിതു—

അഹന്ത്വാമാദിശാമ്യെതൽ സപ്തകൃത്വൊനകെവലം
പരന്തുസപ്തതിഗുണസപ്തകൃത്വഃ ക്ഷമാംകുരു
സ്വാൎത്ഥായവ്യയയൊസ്സംഖ്യാം ദാസൈ സ്സാൎദ്ധംചികീൎഷതഃ
ദൃഷ്ടാന്തഃ കസ്യചിദ്രാജ്ഞൊമനൊയുക്ത്വാതിശമ്യത്ഥം
ഗണനെസ്വാമിനാരബ്ധെകശ്ചിദാനായികിങ്കരഃ
മുദ്രാണാംയൊയുതംസ്വസ്മൈനാഥായൎണമധാരയൽ
പരിശൊധാക്ഷമെതസ്മിൻപ്രഭുസ്തസ്യൎണശുദ്ധയെ
സസ്ത്രീസന്താനവിത്തസ്യതസ്യവിക്രയമാദിശൽ
തദാസാവബ്രവീൽഭൃത്യഃ പ്രഭൊശ്ചരണയൊഃ പതൽ
തൊധൈൎയ്യംധ്രിയതാംസ്വാമിഞ്ഛൊധയിഷ്യാമിതെഖിലം
അതൊയാൎദ്രഹൃൽഭൂത്വാസഉദാരൊമഹീപതിഃ
തന്നിസ്വമത്യജദ്ദാസമൃണാൽകൃത്സ്നാന്മുമൊചച
അയംഭൃത്യസ്തുനിഷ്ക്രമ്യസഭൃത്യം പ്രാവകഞ്ചന
സഭൃത്യൊസൌചതസ്യാസീന്മുദ്രാപാദശതൎണികഃ
അമുന്ധൃത്വാസതൽകണ്ഠംസമ്പീഡ്യൊവാചനിൎദ്ദയഃ
ഋണംയാവന്മയാപ്രാപ്യംതാവന്മെപരിശൊധയ
പതംസ്തല്പാദയൊൎന്നമ്രസ്സഭൃത്യൊസൌന്യവെദയൽ
ധൈൎയ്യഞ്ചെത്വംധരെസ്തൎഹിശൊധയിഷ്യാമിതെഖിലം
ഇദംനസ്വീമകാരായം കിന്തുയാവത്സസൎവ്വശഃ
ഋണന്നശൊധെത്താവൽകാരായാന്തമബണ്ഡയൽ
തദ്വൃത്തംസകലന്ദൃഷ്ട്വാഭൃത്യാഅന്യെസുദുഃഖിതാഃ
ആത്യെതസ്യവൃത്താന്തംസ്വാമിനെതൊന്യവെദയൽ

ഏഴുവട്ടംഅല്ലഎഴൊര്എഴുപതിനൊളമത്രെ— ക്ഷമിക്കെണം
എന്നതിന്നുദൃഷ്ടാന്തമാവിത്— ഒരുരാജാവ് തന്റെഭൃത്യന്മാ
രെവിളിച്ചുകണക്കുനൊക്കുമ്പൊൾ— നാലുകൊടിരൂപ്പികകടം [ 55 ] പെട്ടവനായഒരുത്തന്നുവകയില്ലായ്കയാൽഅവനെവിറ്റുകടംതീ
ൎപ്പാൻവിധിച്ചു— എന്നാറെഅവൻകാല്ക്കൽവീണുസ്വാമിക്ഷമിക്കെ
ണമെഞാൻസകലവും തന്നുതീൎക്കാംഎന്നുപ്രാൎത്ഥിച്ചാറെരാജാവ്
കനിഞ്ഞുക്ഷമിച്ചുകടവുംവിട്ടുകൊടുത്തു— ആഭൃത്യൻപുറപ്പെട്ടുതന്റെ
കൂട്ടുഭൃത്യരിൽ ൪൦ രൂപ്പിക കടംപെട്ടവനെകണ്ടഉടനെപിടിച്ചു
ഞെക്കികടം തീൎപ്പാൻചൊദിച്ചാറെ— അവൻ കാല്ക്കൽവീണുഞാ
ൻസകലവുംതന്നുതീൎക്കാം ക്ഷമിക്കെണമെഎന്നുവളരെഅപെ
ക്ഷിച്ചു— അവൻഇണങ്ങാതെ കടക്കാരനെതടവിൽആക്കിച്ച പ്ര
കാരംശെഷംഭൃത്യർ കണ്ടാറെയജമാനനെഅറിയിച്ചു

അഥസ്വാമീ തമാഹൂയപ്രൊചെരെഭൃത്യദുഷ്ടഹൃൽ
തയാൎഹം പ്രാൎത്ഥിതസ്സ്വീയമൃണം കൃത്സ്നമമൊചയൽ
അതസ്ത്വം യാദൃശീമാപ്നൊഃ കരുണാമ്മമസന്നിധൌ
കിന്നാൎഹസ്താദൃശീംകൎത്തുംസഹദാസന്നിജംപ്രതി
ഇത്യുക്ത്വാതൽ പ്രഭുഃ ക്രുദ്ധ്യന്നൃണംയാവന്നശൊധയെൽ
താവത്സമൎപ്പയാമാസകാരായാരക്ഷകെഷുതം
തഥാ യുഷ്മാൻപ്രതിസ്വസ്ഥൊമമതാതഃ കരിഷ്യതി
പരെഷാമപരാധാംശ്ചെന്നക്ഷമദ്ധ്വംഹൃദാസമെ

അവൻആദുഷ്ടനെവിളിച്ചുനിന്റെപ്രാൎത്ഥനനിമിത്തംഞാൻകടം
എല്ലാംനിണക്കവിട്ടുതന്നുവല്ലൊ— നിന്നൊടുചെയ്തകരുണപൊ
ലെനീകൂട്ടുഭൃത്യനിൽകാട്ടെണ്ടതല്ലയൊഎന്നുചൊല്ലിക്രുദ്ധി
ച്ചുകടംതന്നുതീൎപ്പൊളംഅവനെതടവിൽപാൎപ്പിച്ചു— അതുപൊ
ലെതന്നെമറ്റവരൊടുക്ഷമിക്കാത്തവനിൽസ്വൎഗ്ഗീയപിതാവ്
ന്യായംനടത്തുകയുംചെയ്യും—

ബന്ധൌസ്നിഹ്യെദ്വിൎഷെദ്രുഹ്യെശ്ചെതിശുശ്രുവഭാഷിതം
പരന്ത്വഹംബ്രുവെയുഷ്മാൻപ്രീയദ്ധ്വംസ്വരിപുഷ്വപി
ശപത്ഭ്യൊപ്യാശിഷന്ദത്തദ്രുഹ്യത്ഭ്യശ്ചാപ്യനുഗ്രഹം
യെവൊസൂയന്തിബാധന്തെചാൎത്ഥൎയെതാവിതൽകൃതെ
തദാസ്വൎഗ്ഗ്യപിതുസ്യാതസദൃശാസ്സത്സ്വസത്സുച— [ 56 ] സമുദായയതസ്സൂൎയ്യമുഭയെഷുചവഷതഃ—

ബന്ധുവെസ്നെഹിക്കയും ശത്രുവെദ്വെഷിക്കയുംഎന്നുള്ളവാക്കുകെ
ട്ടുവല്ലൊഞാനൊപറയുന്നിതുനിങ്ങളുടെശത്രുക്കളിലുംസ്നെഹംതന്നെ
വെണംനിങ്ങളെശപിക്കുന്നവൎക്കആശീസ്സുംദ്രൊഹിക്കുന്നവർക്കഅ
നുഗ്രഹവുംകൊടുത്തുംനിങ്ങളെബാധിക്കുന്നവൎക്കവെണ്ടിപ്രാൎത്ഥിച്ചും
കൊൾ്വിൻ— എന്നാൽനല്ലവരിലുംആകാത്തവരിലുംതന്റെസൂൎയ്യ
നെ ഉദിപ്പിച്ചുമഴപെയ്യിക്കുന്നസ്വൎഗ്ഗീയപിതാവിന്നുനിങ്ങൾതു
ല്യർആകും—

വയം പുണ്യാന്വയൊല്പന്നാഃ പുണ്യശാസ്ത്രാധികാരിണഃ
ഇത്ഥംമാനാദ്വിജാതീയാം സ്തിരശ്ചക്രുൎയ്യഹൂദിനഃ
എനന്ദുരാഗ്രഹന്തെഷാംപരിഹൎത്തുംലഷൻപ്രഭുഃ
സാധാരണൊപകൎത്തൃത്വധൎമ്മമെവമസൂചയൽ
പാന്ഥഃ കശ്ചിദ്യ ഹൂദീയൊഇരൂഖൊനഗരംപ്രതി
യരൂഷലെമ്പുരാൽഗഛ്ശന്ദസ്യുവൎഗ്ഗകരെപതൽ
തത്രനഗ്നീകൃതൊസൌതൈരാഹതശ്ചാവിനിൎദ്ദയൈഃ
അത്യജ്യതമൃതപ്രായൊനിരുപായശ്ചഭൂതലെ
അകസ്മാദ്യാജകഃ കശ്ചില്പഥിഗഛ്ശംസ്തമൈക്ഷത
യയൌത്വദ്ധ്വാന്യപാൎശ്വെനനചികിഞ്ചിദുപാകരൊൽ
തദ്വല്ലെവീയവംശീയസ്തത്രകശ്ചിദുപസ്ഥിതഃ
ദൃഷ്ട്വാചാന്യെനപാൎശ്വെനജഗാമാനുപകൃത്യതം
കശ്ചിൽസമാൎയ്യവംശ്യസ്തുവിജാതീയശ്ചലൻപഥി
വിലൊക്യദുൎദ്ദശാന്തസ്യദയാൎദ്രഹൃദയൊഭവൽ
തതസ്തദന്തികംഗത്വാതൽക്ഷതാനിബബന്ധസഃ
സ്വവാഹനെതമാരൊപ്യപാന്ഥശാലാന്നിനായച—
പരെദ്യുഃ പ്രസ്ഥിതെഃ കാലെമുദ്രാൎത്ഥംസ്വസകാശതഃ
നിഷ്കാസ്യപാന്ഥശാലയാസ്സ്വാമിനെദദദബ്രവീൽ
സെവസ്വത്വമിമംദീനംവ്യയൊയശ്ചാധികൊഭവെൽ
താവന്തം ശൊധയിഷ്യാമിപുനരാഗതവാനിതി [ 57 ] ത്വന്മതെ കതമൊമീഷാംത്രയാണാംപഥിചാരിണാം
ചൊരാക്രാന്തെജനെതസ്മിൻസ്വജാതീയവാദാചരൽ

പിന്നെശത്രുക്കളിൽഎന്നപൊലെഎപ്പെൎപ്പെട്ടഅന്യജാതിക്കാ
രിലുംസ്നെഹംകാട്ടെണ്ടതിന്നുദൃഷ്ടാന്തം— ഒരുവഴിപൊക്കൻ കള്ള
രുടെകൈയിൽഅകപ്പെട്ടുസകലവുംകളഞ്ഞുമുറിയെറ്റുഅ
ൎദ്ധപ്രാണനായിക്കിടക്കുന്നകാലംഅവന്റെജാതിക്കാരനായ
പുരൊഹിതൻആവഴിയെപൊയികണ്ടിട്ടുംവൈകാതെകടന്നു
പൊയിവെറൊരുഅടുത്തവനുംകണ്ടുഒഴിഞ്ഞുപൊകയുംചെയ്തു—
പിന്നെഅന്യമതക്കാരനായശമൎയ്യൻഅവിടെവന്നുകണ്ടഉ
ടനെകനിവുതൊന്നിമുറിവുകളെകെട്ടിഅവനെതന്റെവാഹനത്തി
ൽകരെറ്റിവഴിയമ്പലത്തിൽകൊണ്ടുപൊയിവിചാരിച്ചുപിറ്റെ
ന്നാൾഅമ്പലക്കാരന്നുപണംകൊടുത്തുഇവനെനൊക്കികൊൾ്കഅ
ധികം ചെലവിട്ടാൽഞാൻതിരിച്ചുവരുമ്പൊൾനിണക്കതരാംഎന്നു
പറഞ്ഞുപൊകയുംചെയ്തു— ഈമൂവരിൽവഴിപൊക്കന്നുഅടുത്ത
കൂട്ടുകാരൻആർഎന്നുചൊദിച്ചാറെകനിവുചെയ്തവൻതന്നെ
എന്നുമറ്റവൻ ഉത്തരം പറഞ്ഞു—

യംസല്പ്രഭുസ്തദാവൃശ്ഛദിമം പ്രശ്നന്നിശമ്യസഃ
തസ്യെദമുത്തരംപ്രൊചെയൊദയാമകരൊദിതി
ഇദംപ്രത്യുത്തരന്തസ്യനിശമ്യപ്രഭുരാദിശൽ—
തൽസുക്രിയാനുസാരെണത്വയാപ്യാൎച്ചയതാമിതി—

അപ്പൊൾയെശുഅവനൊടുനീയും ചെന്നുഅപ്രകാരംചെയ്കഎ
ന്നു ഉപദെശിക്കയുംചെയ്തു—

പശ്യംശ്ചകായയാത്രായാശ്ചിന്തയാവ്യാകുലാജ്ഞനാൻ
വിശ്വാസഈശ്വരെകാൎയ്യഇതിയെഷൂരശിക്ഷയൽ
അഹംവൊവച്മിജീവാൎത്ഥംചിന്താമ്മാകുരുതാകുലാഃ
കിംഖാദ്യംകിഞ്ചപാതവ്യംപരിധെയഞ്ചകിംതനൌ
യുഷ്മാകംജീവനംകിന്നഭൊജനാദതിരിച്യതെ—
തഥാതനുശ്ച വസ്ത്രെഭ്യശ്ശ്രെയസീകിന്നവിദ്യതെ— [ 58 ] വിഹംഗമാവിലൊക്യന്താംനഹിബീജംവപന്തിതെ
നവാഛിന്ദതിതെസസ്യംസഞ്ചിച്ചന്തിഖലെഷ്ഠവാ
തഥാപിവഃ പിതാസ്വസ്ഥസ്തെഭ്യൊയഛ്ശതിഭൊജനം
കിംയൂയന്നാതിരിച്യദ്ധ്വെതസ്മാൽപക്ഷിഗണാൽഭൃശം
യുഷ്മാസുചെദൃശഃ കൊസ്തിജനൊയൊബഹുചിന്തയൻ
ശക്നുയാദായുഷിസ്വസ്മിന്നെകംവൎദ്ധയിതുംക്ഷണം—
താദൃൿസാധയിതുംകാൎയ്യം ല ഘിഷ്ഠം യൂയമക്ഷമാഃ
കിമൎത്ഥംവ്യാകുലാശ്ചിന്താംകുരുതാന്യെഷ്ഠവസ്തുഷു
പത്മാനിപശ്യതൈതാനിനശ്രാമ്യന്തിവയന്തിവാ
തദ്വത്തു ഭൂഷിതൊനാസീൽശലൊമൊപിപ്രതാപവാൻ
യദദ്യവിദ്യതെശ്ചെസ്തുചുല്ല്യാം പ്രക്ഷെപ്സ്യതെതൃണം
തദിത്ഥംഭൂഷയിത്വെശഃ കിന്നവസ്ത്രന്ദദീതവഃ
തസ്മാൽപെയാന്നവസ്ത്രാൎത്ഥം മാസ്തവ്യാകുലമാനസാഃ
തത്ര പ്രയൊജനം വൊസ്തിഹീതിവെന്തിപരെശ്വരഃ

ജീവിതംകൊണ്ടുള്ളചിന്തഅരുത്എന്തുതിന്നെണ്ടുഎന്തുകുടി
ക്കെണ്ടുഎന്തുടുക്കെണ്ടുഎന്നിങ്ങിനെവിചാരപ്പെടരുത്— ഭക്ഷണത്തെ
ക്കാൾ ജീവനും ഉടുപ്പിനെക്കാൾശരീരവുംഅധികംഅല്ലയൊ—
പക്ഷികളെനൊക്കുവിൻഅവവിതെക്കുന്നില്ല കൊയ്യുന്നതുംഇ
ല്ലഎങ്കിലുംസ്വൎഗ്ഗസ്ഥനായപിതാവ്അവറ്റെപുലൎത്തുന്നുഅതിൽ
നിങ്ങൾ്ക്കഎറെവിശെഷംഉണ്ടല്ലൊ— പിന്നെഎത്രെചിന്തിച്ചാലും
ആയുസ്സെചാണൊളം നീട്ടുവാനും കഴികയില്ലല്ലൊ— താമരകൾക
ണ്ടാലും അവപണിപ്പെടുന്നില്ലനൂല്ക്കുന്നതുംഇല്ല— എങ്കിലുംപ്രതാപം
എറിയശലൊമൊവിന്നുംഒത്തഅലങ്കാരംഉണ്ടാ യില്ലഎന്നാ
ൽഇന്നുഇരുന്നുനാളെഭസ്മമാക്കുന്നപുല്ലിനെദൈവംഇങ്ങിനെ
അണിയിച്ചാൽ നിങ്ങളെഉടുപ്പിക്കയില്ലയൊ— അതുകൊണ്ടുഈവ
കചൊല്ലിവിചാരപ്പെടരുത് അവനിങ്ങൾ്ക്കവെണംഎന്നുനിങ്ങ
ളുടെപിതാവറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു—

പണെനന കിമെകെനക്രിയതെചടകദ്വയം [ 59 ] വിനാവഃ പിതുരാജ്ഞാന്തുതദെകൊനപതെത്ഭുവി
ഏവംവശ്ശിരസാംസൎവ്വെഗണിതാസ്സന്തികുന്തളാഃ
അതൊമാഭൈഷ്ടയൂയംഹിമഹാൎഘാശ്ചടകപ്രജാൽ

ഒരുകാശല്ലൊരണ്ടുകുരികിലിന്റെവിലതന്നെ— പരമപിതാവ്
കൂടാതെഅവഒന്നുംനിലത്തുവീഴുകയില്ലതാനും— നിങ്ങളുടെതലയി
ലെരൊമംഒക്കയുംഎണ്ണപ്പെട്ടുംഇരിക്കുന്നു— അതുകൊണ്ടുപലകുരി
കിലെക്കാളുംവിലയെറിയനിങ്ങൾഭയപ്പെടരുതെ—

പിന്നെമനുഷ്യരെപാപത്തിൽനിന്നുഎടുത്തുകൊൾ്വാൻദൈവംചെ
യ്യുന്നപ്രയത്നത്തെമൂന്നുഉപമകളാൽവൎണ്ണിച്ചപ്രകാരം ചൊല്ലുന്നു—

൧., ശതെമെഷഷുനിഷ്ഠത്സുതദെകംഹാരയെദ്യദി
തദാവഃ കസ്സമന്വെക്ഷ്യന്നെയാഛ്ശെഷാംസ്ത്യ ജന്വനെ
തഞ്ചപ്രാപ്യമുദാസ്കന്ധെചാരൊപ്യാഗത്യബാന്ധവാൻ
ആഹൂയചാഹമൊദദ്ധ്വം മയാപ്രാപ്താവിനാസഹ—
തദ്വൽപാപാൽപാരാവൃത്തിൎഭിന്നസ്യൈകസ്യപാപിനഃ
അഭ്രാന്താനാംസതാംധൎമ്മാൽസ്വൎല്ലൊകെധികഹൎഷ്ഷദാ—

ഒരുത്തന്നുനൂറാടുള്ളതിൽഒന്നുകാണാതെപൊയാൽഒന്നിനെ
അന്വെഷിപ്പാൻശെഷംഒക്കെയുംകാട്ടിൽ വിട്ടുപൊകയില്ലയൊ— ആ
യ്തലഭിച്ചഉടനെതൊളിൽഎടുത്തുസന്തൊഷിച്ചുകൊണ്ടുചെന്നു
ബന്ധുക്കളെവിളിച്ചുഈകാണാതെപൊയആടുകിട്ടുകയാൽകൂ
ടെസന്തൊഷിപ്പിൻഎന്നുപറകയില്ലയൊ— അതുപൊലെഉഴ
ന്നുപൊകാത്ത ൯൯ ധൎമ്മിഷ്ഠന്മാരുടെപുണ്യത്തെക്കാളുംഎകപാ
പിയുടെമനന്തിരിവുതന്നെസ്വൎല്ലൊകത്തിൽഅധികംസന്തൊ
ഷംവരുത്തും—

൨., കാസ്ത്രീവാദശമുദ്രാഢ്യാചെദെകാംഫനുയെത്തദാ
ഗൃഹംസമൃജ്യനന്വിഛ്ശെൽപ്രദീപം പ്രജ്വലസ്യച
ആപ്ത്വാത്വാഹൂദയസാവക്തിസഖീസ്സ പ്രതിവാസിനീഃ
ആനന്ദതമയാസാൎദ്ധംഗതാം മുദ്രാംഹ്യവാപ്നവൻ
തഥൈകസ്യപരാവൃത്തിഃ പാവിനസ്തപ്തചെതസഃ [ 60 ] ഹൎഷദാസ്വൎഗ്ഗദൂതെഭ്യൊഭവതീതിബ്രവീമിവഃ

പിന്നെഒരുസ്ത്രീ ൧൦ പണത്താൽ ഒന്നിനെകളഞ്ഞാൽവിളക്കുംകത്തി
ച്ചുഅടിച്ചുവാരിനൊക്കിനടക്കയില്ലയൊ— കണ്ടാൽഅവൾഅടുത്ത
വരെഅറിയിച്ചുകൂടസന്തൊഷിപ്പാൻ വിളിക്കയില്ലയൊ— അതു
പൊലെതന്നെഒരുപാപിമനംതിരിക്കുന്നതിനാൽസ്വൎഗ്ഗത്തിലെ
ദൂതരിൽസന്തൊഷംഉണ്ടാകും—

൩., ഒരുത്തന്നുരണ്ടുമക്കൾഉണ്ടു— അതിൽഇളയവൻമുതലിൽതനി
ക്കവരെണ്ടിയഅംശത്തെഅഛ്ശനൊടുമെടിച്ചുഅവൻപകുക്കയാ
ൽ ലഭിച്ചപങ്കിനെസ്വരൂപിച്ചുകൊണ്ടുയാത്രയായിദൂരദെശത്തി
ൽദുൎന്നടപ്പിൽദിവസംകഴിച്ചുമുതൽനാനാവിധമാക്കിയശെഷം
ക്ഷാമകാലം ഉണ്ടായിട്ടുമുട്ടുവന്നു തുടങ്ങിവളരെക്ലെശിച്ചുഅനന്ത
രംപണിഅന്വെഷിച്ചുഒരുത്തന്റെപന്നികളെമെച്ചുപാൎത്തുവ
യറുനിറെപ്പാൻകണ്ടതുംഇല്ല—

ശെഷെചചെതനാം പ്രാപ്യസൊവാദീന്മല്പിതുഃ കതി
ഭൃത്യാഭക്ഷ്യെണതൃപ്യന്തികിന്ത്വഹംക്ഷുധയാമ്രിയെ—
ഉത്ഥായസ്വപിതുഃ പാൎശ്വംഗത്വാവക്ഷ്യഇദംവചഃ
ഹെതാതാഹംപരെശഞ്ചത്വാഞ്ചപ്രത്യപരാദ്ധവാൻ
തവപുത്രംഇതിഖ്യാതിംധൎത്തുംനാൎഹൊസ്മി സാമ്പ്രതം
അതൊവൈതനികെഷ്വെകമിവമാംഗണയെഃ പിതഃ

എന്നാറെബൊധമുണ്ടായിട്ടുഅവൻപറഞ്ഞുഎന്റെഅഛ്ശന്റവി
ടെഎത്രകൂലിക്കാൎക്കആവൊളംതിന്മാനുണ്ടുഞാനൊവിശപ്പുകൊണ്ടു
നശിക്കുന്നു— ഞാൻഎഴുനീറ്റുഅഛ്ശനെചെന്നുകണ്ടുഅപ്പനെ ഞാൻ
ദൈവത്തൊടുംനിന്നൊടുംപാപംചെയ്തുഇനിമകൻഎന്നുചൊ
ല്വാനും ഇല്ലനിന്റെകൂലിക്കാരിൽഒരുത്തനെപൊലെഎന്നെആ
ക്കികൊൾ്കഎന്നുപറയട്ടെ ഇപ്രകാരം നിശ്ചയിച്ചുസമീപത്തുവന്ന
പ്പൊൾഅഛ്ശൻ അവനെകണ്ടുകനിഞ്ഞുഒടികഴുത്തുകെട്ടിപിടിച്ചു
ചുംബിച്ചുഎങ്കിലുംമകൻപറഞ്ഞു— അപ്പനെഞാൻദൈവത്തൊ
ടുംനിന്നൊടുംപാപംചെയ്തുഇനിമകൻഎന്നുചൊല്വാനുംഇല്ല— എന്നു [ 61 ] കെട്ടാറെ അപ്പൻ കല്പിച്ചു—

ഏതസ്യപരിധാനാൎത്ഥംവസ്ത്രമാന്വീയതാംവരം
ഊൎമ്മികാചാൎപ്പ്യതാംഹസ്തെപാദുകെചാസ്യപാദയൊഃ
പുഷ്ടഞ്ചവത്സമാനീയഹന്യാതൊത്സവസഗ്ദ്ധയെ
പുത്രൊമൃതൊന്വജീവീദ്ധിഹാരിതൊയമലംഭിച

ഇവന്നുനല്ലവസ്ത്രംകൊണ്ടുവന്നു ഉടുപ്പിച്ചുകൈക്കമൊതിരവുംകാ
ല്ക്കചെരിപ്പുംഇടുവിച്ചുമഹൊത്സവംതുടങ്ങുവിൻഎന്റെമകനല്ലൊ
മരിച്ചുപിന്നെയുംജീവിച്ചിരിക്കുന്നുഅവനെകളഞ്ഞിരുന്നുഇ
പ്പൊൾകണ്ടെത്തിഎന്നുചൊല്ലിഉത്സവഘൊഷംതുടങ്ങി— എന്നാ
റെജ്യെഷ്ഠൻവയലിൽനിന്നുവന്നുവാദ്യഘൊഷം കെട്ടുസന്തൊ
ഷകാരണംചൊദിച്ചറിഞ്ഞപ്പൊൾകൊപിച്ചുഅകത്തുപൊവാ
ൻമനസ്സില്ലാതെഇരുന്നു— അപ്പൻപുറത്തുവന്നുഅപെക്ഷിച്ചാ
റെയുംഇത്രവൎഷംഞാൻ തെറ്റുവരാതെനിന്നെസെവിച്ചുപൊ
ന്നു എനിക്കതൊഴരൊടുകൂടഅടിയന്തരം ആവാൻ നീഎനിക്ക
ഒർ ആട്ടിങ്കുട്ടിപൊലുംതന്നിട്ടില്ല— വെശ്യാസംഗത്താൽമുതലി
നെ കളഞ്ഞിട്ടുള്ളഇവൻവന്നപ്പൊഴെക്കൊനീതടിച്ചകാളക്കുട്ടിയെ
അവന്നായികൊന്നുവല്ലൊഎന്നുപറഞ്ഞു—

പിതാതൂചെസദാപുത്രത്വംമയാസഹതിഷ്ഠസി
യദ്യച്ചമാമകംദ്രവ്യംസൎവ്വംതാവകമസ്തിതൽ
കിഞ്ചദ്യാസ്മാകമാനന്ദഉത്സവാശ്ചാപ്യയുജ്യത
ഭ്രാതാമൃതൊന്വജീവീദ്ധ്വീഹാരിതൊയമലംഭിച

അതിന്നുഅപ്പൻമകനെനീഎല്ലായ്പൊഴും എന്നൊടുകൂടിഇരി
ക്കുന്നുഎന്റെത്ഒക്കയുംനിണക്കുംആകുന്നു— ഈനിന്റെസഹൊദ
രൻ മരിച്ചുപിന്നെജീവിച്ചും കാണാതെപൊയി കാണായ്വന്നും
ഇരിക്കയാൽ നാം ആനന്ദിച്ചുല്ലസിക്കെണ്ടതല്ലയൊഎന്നുപറ
ഞ്ഞു—

യാചദ്ധ്വംതൎഹിലപ്സ്യദ്ധ്വെമൃഗയദ്ധ്വംത്ദാപ്സ്യഥ
യത്നെനചാഹതദ്വാരംതതശ്ചൊല്ഘാടയിഷ്യതെ— [ 62 ] യൊയാചതെസആപ്നൊതിയൊന്വിഛ്ശതിസവിന്ദതി.
യൊയച്ചദ്ദ്വാരമാഹന്തിതത്തദൎത്ഥായമൊച്യതെ
പുത്രായകഃ പിതായഛ്ശെൽ പാഷാണംപിഷ്ടകാൎത്ഥിനെ
കൊവാഭുജംഗമന്ദദ്യാത്സൂനവെമീനമിശ്ഛതെ—
അതൊസന്തൊപിയൂയംചെൽസുതെഭ്യസ്സന്നിയശ്ചംഥ
കിംപുനൎവ്വഃ പിതാ സ്വൎഗ്ഗ്യസ്സദ്വസ്തുനിനുദാസ്യതി—

പിന്നെ പ്രാൎത്ഥനയുടെസാരത്തെവൎണ്ണിച്ചതിങ്ങിനെ—

ചൊദിപ്പിൻഎന്നാൽലഭിക്കുംഅന്വെഷിപ്പിൻഎന്നാൽ ക
ണ്ടെത്തുംമുട്ടുവിൻഎന്നാൽനിങ്ങൾ്ക്കതുറക്കപ്പെടും— കാരണം ചൊ
ദിക്കുന്നവന്നുഎല്ലാംകിട്ടുന്നു— അന്വെഷിക്കുന്നവനുംകണ്ടെത്തു
ന്നു മുട്ടുന്നവനുതുറക്കപ്പെടുകയുംചെയ്യും— മകൻ അപ്പംചൊ
ദിച്ചാൽഅപ്പൻ കല്ലുകൊടുക്കയൊമീൻചൊദിച്ചാൽ പാമ്പു
കൊടുക്കയൊ— എന്നത് കൊണ്ടുആകാത്തവരായനിങ്ങൾ തന്നെമ
ക്കൾ്ക്കനല്ലവാകൊടുപ്പാൻ അറിയുന്നുഎങ്കിൽസ്വൎഗ്ഗസ്ഥനായപി
താവ് യാചിക്കുന്നവൎക്കനന്മകളെഎത്ര അധികം കൊടുക്കും—

കസ്മിംശ്ചിന്നഗരെ കശ്ചിന്ന്യവാത്സീദക്ഷദൎശകഃ
സചെശ്ചരാന്നതത്രാസനചാമന്യതമാനുഷാൻ
തത്രത്യാവിധവാകാചിത്തമഭ്യെത്യന്യവെദയൽ
വിവാദമ്മെപരിഷ്കൃത്യമാംവിപക്ഷാദവെരിതി
ചിരായപ്രാൎത്ഥിതംതസ്യാനസ്വീചക്രെക്ഷദൎശകഃ
ശെഷെതുയാചിതൊനിത്യംമനസ്യെവമചിന്തയൽ

പ്രാൎത്ഥനയൊഏകാഗ്രമനസ്സൊടുംയത്നത്തൊടുംആകെണം
എന്നതിന്നുദൃഷ്ടാന്തം— ഒരുനഗരത്തിൽദൈവത്തെയുംമനു
ഷ്യരെയുംശങ്കിയാത്തഒരുന്യായാധിപതിഉണ്ടു— അവിടെ ഒരു
വിധവയുംഉണ്ടു എന്റെവാദംതീൎത്തുരക്ഷിക്കെണംഎന്നു നിത്യം
അവനെചെന്നുയാചിച്ചുബുദ്ധിമുട്ടിച്ചുപൊരുമ്പൊൾആകഠി
നഹൃദയൻ വിചാരിച്ചു—

യദ്യപീശാന്നഭീതൊസ്മിമാനുഷാംശ്ചാപിനാദ്രിയെ [ 63 ] തഥാപ്യാഗത്യനാൎയ്യെഷാമാംക്ലീശ്നാതിമുഹുൎമ്മുഹുഃ
അതശ്ശീഘ്രംവിവാദെസ്യാനിൎണ്ണയംകരവാണ്യഹം
നചെത്സാനിത്യമാഗത്യഹൃന്മെസംക്ഷൊഭയെദിതി
അസൌമല്കഥിതൊധൎമ്മവരീഹീണൊക്ഷദൎശകഃ
യദൂചെവചനന്തത്രമനസ്സൎവ്വൈൎന്നിധിയതാം
ഈശ്വരഃ കിം പുനസ്സ്വെഷാംസെവകാനാമഹൎന്നിശം
ത്രാണംപ്രാൎത്ഥയമാനാനാംസന്യായന്നകരിഷ്യതി—

എനിക്കദൈവത്തിൽഭയവുംമനുഷ്യരിൽശങ്കയുംഇല്ലാഞ്ഞിട്ടുംഈ
വിധവവിടാതെഅസഹ്യപ്പെടുത്തുകയാൽഅവൾ്ക്കന്യായംതീൎക്കെ
ണം അല്ലാഞ്ഞാൽ അവൾ വന്നുഎന്നെമുഷിപ്പിച്ചുപൊകും— നീതി
കെട്ടന്യായാധിപതിഇപ്രകാരംപറഞ്ഞിരിക്കെദൈവംരാപ്പകൽ
തന്നൊടുവിളിച്ചുയാചിക്കുന്നതന്റെദാസരെന്യായംതീൎത്തുരക്ഷി
ക്കയില്ലയൊ—

പിന്നെഒരുവൻഅൎദ്ധരാത്രിയിൽസ്നെഹിതന്റെവീട്ടിൽഒടി
അല്ലയൊഒരുബന്ധുവന്നിരിക്കുന്നുഅവന്നു ഭക്ഷണംകൊടുപ്പാൻ
എനിക്കഏതുംഇല്ല ൩ അപ്പം കടംതരികഎന്നുപറഞ്ഞാറെഅക
ത്തിരിക്കുന്നവൻ— ഇപ്പൊൾകഴികയില്ല കതകും പൂട്ടികുട്ടികളുമായി
കിടന്നും ഇരിക്കുന്നുഎന്നുപറഞ്ഞിട്ടും അവൻ മുട്ടിച്ചുപൊന്നാൽസ്നെ
ഹ നിമിത്തമല്ലാഞ്ഞാലുംനിൎല്ലജ്ജനിമിത്തംഎഴുനീറ്റുവെണ്ടുന്നതി
നെകൊടുക്കും—

പിന്നെദൈവം കല്പിച്ചവെപ്പുകളിൽ വലിയത്എത്എന്നുചൊ
ദിച്ചതിന്നുയെശുപറഞ്ഞു—

ഈശൊക്താപ്രഥമാജ്ഞെയമെകഏവപരമെശ്വരഃ
തസ്മിംസ്താവദ്ധൃദാപ്രെമതാവച്ചിത്തെനചാചര—
ദ്വിതീയാജ്ഞെയമന്യസ്മിന്നാത്മവൽപ്രെമകുൎവ്വിതി
ഏതദാജ്ഞാൎദ്വയാദന്യാകാവിനാസ്തിമഹത്തരാ

നിന്റെഉടയവനായഏകദൈവത്തെനീപൂൎണ്ണഹൃദയംകൊണ്ടും പൂ
ൎണ്ണാത്മാവുകൊണ്ടുംസ്നെഹിക്കഎന്നത് പ്രധാനകല്പന അത്രെ— ര [ 64 ] ണ്ടാമതൊ അതിനൊടുസമം നിന്നെപ്പൊലെതന്നെ കൂട്ടുകാരനെസ്നെ
ഹിക്കഎന്നുള്ളതുതന്നെ— ആയതുകെട്ടാറെശാസ്ത്രിയും വിസ്മയിച്ചുകാ
ൎയ്യം തന്നെസകലയാഗാദികൎമ്മങ്ങളിലും സ്നെഹംതന്നെവിശെഷം എ
ന്നുസമ്മതിക്കയുംചെയ്തു—

യഹൂദർ ആകാലത്തിൽ യെരുശലെമ്യദൈവാലയത്തിൽദൈവ
ത്തെആരാധിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കെശമൎയ്യർ 3ന്നഒരുവകക്കാർവെറെഒ
രുമലയെകൊണ്ടാടിപൊന്നുപിന്നെയെശുശമൎയ്യ നാട്ടിൽകൂടിക
ടക്കുമ്പൊൾ ഒരു സ്ത്രീഈതൎക്കംകൊണ്ടുചൊദിച്ചതിന്നുപറഞ്ഞ ഉത്ത
രം ആവിതു—

ആയാത്യെതാദൃശഃ കാലൊയദാനാസ്മിഞ്ഛിലൊച്ചയെ
നവായരൂശലെം പുര്യാം പിതരം പൂജയിഷ്യഥഃ
ആയാത്യെതാദൃശഃകാലൊയദാസത്യാസ്സമൎച്ചകാഃ
പിതരംപൂജയിഷ്യന്തിസത്യത്വെനാത്മനാപിച
പിതാഹിതാദൃശെഷ്വെവപൂജകെഷുപ്രസീദതി
ആത്മനൈവഹിഭക്തവ്യസ്സ്വയമാത്മാപരെശ്വരഃ

ഇനിഈമലമെലും യരുശലെമിലും പ്രത്യെകംഅല്ലസത്യവന്ദന
ക്കാർ ആത്മാവിലുംസത്യത്തിലുംഅത്രെപിതാവെആരാധിക്കുംകാ
ലംവരുന്നു— ദൈവമല്ലൊആത്മാവാകയാൽആത്മാവിൽതന്നെ
ആരാധിക്കെണ്ടുന്നവനുംആകുന്നു—

എങ്കിലും മനുഷ്യർപാപത്തിൽ മുങ്ങിദൈവത്തെമറന്നുവിട്ടതി
ന്റെശെഷം അവനൊടുവീണ്ടും ചെരുവാൻ വഴിഎന്തെന്നാൽ
പുനൎജ്ജന്മംഎന്നുള്ളതത്രെസിദ്ധിസാധനംഎന്നുയെശുഉപദെ
ശിച്ചു—

ത്വാം സത്യം വച്മ്യഹംയസ്യനജായെതപുനൎജ്ജനിഃ
കദാപിരാജ്യമിശസ്യസനാദ്രഷ്ടുന്നശക്നുയാൽ—

പിന്നെഉയരത്തിൽനിന്നുജനിക്കാഞ്ഞാൽദെവരാജ്യംകാണ്കയില്ല
എന്നുകെട്ടാറെവൃദ്ധശാസ്ത്രിസംശയിച്ചുമനുഷ്യൻവയസ്സനായശെഷം
എങ്ങിനെജനിക്കും എന്നുചൊദിച്ചപ്പൊൾയെശുവിവരമായി [ 65 ] അറിയിച്ചു—
യൊനാപുനൎന്നജായെതസലിലെനാത്മനാപിച
പ്രവെഷ്ടുമൈശ്വരംരാജ്യംസകദാപിനശക്നുയാൽ
യദ്വസ്തുജായതെകായാൽസൎവ്വംകായികമസ്തിതൽ
യദ്വസ്തുത്വാത്മനൊജാതംതദെവാത്മസ്വരൂപകഃ
ആവശ്യകംപുനൎജ്ജന്മയുഷ്മാകമിതിയന്മയാ
ഇദാനീംകഥിതംവാക്യംതത്രമാകുരുവിസ്മയം—
വായുസ്വീയെഛ്ശയാവാതിതത്സ്വനഞ്ചവിശാമ്യതി
പരഞ്ചെതന്നജാനാസികുതഎതിക്വയാതിവാ
അതൊനഭസ്വതൊയാദൃശന്ദ്രത്യക്ഷൊമാഗമഃ
തപൃഭഗവാത്മനശ്ശക്ത്യാജനിതാനാംപുനൎജ്ജനിഃ

വെള്ളത്തിൽനിന്നുംആത്മാവിൽനിന്നുംജനിക്കുന്നില്ലഎങ്കിൽആൎക്കും
ദെവരാജ്യത്തിൽ കടന്നുകൂടാ— ജഡത്തിൽനിന്നുജനിച്ചത് ജഡം ആ
കുന്നുആത്മാവിൽനിന്നുജനിച്ചത്ആത്മാവത്രെ— വീണ്ടുംജനിക്കെണം
എന്നതുകൊണ്ടുവിസ്മയിക്കരുതു— കാറ്റുഇഛ്ശിക്കുന്നെടം ഊതുന്നുഅ
തിന്റെഒച്ചനീകെൾ്ക്കുന്നുഎങ്കിലുംഎവിടുന്നുഎന്നുംഎവിടെക്കഎന്നും
അറിയുന്നില്ല— ആത്മാവിൽനിന്നുജനിക്കുന്നവൻഎല്ലാംഇപ്രകാ
രംആകുന്നു— ഇങ്ങിനെഉയരത്തിൽ നിന്നുമനുഷ്യനുനല്ലവരങ്ങൾ
ഒക്കയും വരുന്നതുദൈവപുത്രൻമൂലമത്രെ—

ഇത്ഥംജഗൽസ്ഥിതാൻലൊകാന്ദയാംചക്രെപരെശ്വരഃ
യത്തൽകൃതെസുതംസ്വീയമദ്വിതീയംസദത്തവാൻ
തതൊയഃ കൊപിതംസൂനുംവിശ്വാസെനസമാശ്രയെൽ
സനാശംനവ്രജെൽകിന്തുപ്രാപ്നുയാന്നിത്യജീവനം
ജഗൽസ്ഥാനാംഹിലൊകാനാംദണ്ഡയാനപരെശ്വരഃ
പുത്രംന്നപ്രെരയാ മാസവരംതദ്രക്ഷണായതു
തസ്മിന്യഃ കൊപിവിശ്വാസംകുരുതെസനദണ്ഡ്യതെ
കിന്ത്വവിശ്വാസിനാംദണ്ഡൊവിനിൎണ്ണിതൊസ്തിസാമ്പ്രതം
ദൊഷശ്ചായംജഗന്മദ്ധ്യെജ്യൊതിഷ്യപിമാഗതെ [ 66 ] നരാദുഷ്കാരിണൊധ്വാന്തെപ്രിയന്തെജ്യൊതിഷൊധികം
യാതൊദുഷ്കാരിണസ്സൎവ്വെ ദ്രുഹ്യന്തിജ്യൊതിഷെസദാ
നചതന്നികടംയാന്തിസ്വകൎമ്മാവിഷ്കൃതെൎഭയാൽ
പരന്തുസന്തികൎമ്മാണിയഃ കശ്ചിൽകുരുതെപുമാൻ
സകൎമ്മണാംപ്രകാശായജ്യൊതിഃ പാൎശ്വമുപൈതിസഃ

തന്റെഏകജാതനിൽവിശ്വസിക്കുന്നവൻആരുംനശിച്ചുപൊ
കാതെനിത്യജീവൻഉണ്ടാകെണ്ടതിന്നുദൈവം അവനെതരുന്നെ
ടത്തൊളംലൊകത്തെസ്നെഹിച്ചു— ലൊകത്തിന്റെദണ്ഡവിധിക്ക
ല്ലല്ലൊരക്ഷക്കായത്രെദൈവംസ്വപുത്രനെഇങ്ങുന്നുഅയച്ചത്— അ
വങ്കൽവിശ്വസിക്കുന്നവന്നുകുറ്റവിധിയില്ലവിശ്വസിക്കാത്തവനു
മുമ്പെതന്നെദണ്ഡവിധിഉണ്ടു— കുറ്റവിധിയൊഇതത്രെവെളിച്ചം
ലൊകത്തിൽ വന്നിട്ടുംമനുഷ്യർദുഷ്പ്രവൃത്തിക്കാരാകയാൽവെളിച്ച
ത്തെക്കാൾ‌എറ്റം ഇരുളിനെസ്നെഹിച്ചതത്രെ— ദൊഷംചെയ്യു
ന്നവൻ എല്ലാം വെളിച്ചത്തെപകെക്കുന്നുതന്റെക്രിയകൾക്ക
ആക്ഷെപണംഅരുത് എന്നിട്ടുവെളിച്ചത്തൊട്അടുക്കുന്നതും
ഇല്ല— സത്യത്തെചെയ്യുന്നവനൊതന്റെക്രിയകൾപ്രകാശിച്ചു
വരുവാൻ വെണ്ടിവെളിച്ചത്തൊടുചെൎന്നുവരുന്നു— ഇപ്രകാരംയെ
ശുസകലനന്മെക്കുംഉറവാകുന്നതിനുകാരണംഎന്തെന്നാൽ

മയിപിത്രാമദീയെനസൎവ്വമസ്തിസമൎപ്പിതം
തഥാവിതുൎവ്വിനാകൊപിനൈവജാനീതആത്മജം
എവംപുത്രംവിനാതെനശിക്ഷിതാംശ്ചനരാൻവിനാഃ
ഇത്ഛഃ പിതരംകൊപിനവിജാനാതികൎഹ്യപി

സൎവ്വവുംഎന്റെപിതാവിനാൽഎന്നിൽസമൎപ്പിക്കപ്പെട്ടുപി
താവല്ലാതെആരുംപുത്രനെഅറിയുന്നതുംഇല്ല— പുത്രനുംഅവ
ൻപഠിപ്പിച്ചവരുംഅല്ലാതെമനുഷ്യർആരുംപിതാവെഅറി
കയുംഇല്ല— എന്നതുകൂടാതെപുത്രൻതന്നിൽആശ്രയിച്ചവരെ
രക്ഷിപ്പാൻകഴിയുന്നശക്തിയെഇപ്രകാരം വൎണ്ണിച്ചു—

മമമെഷാ നിശാമ്യന്തിഭാരതീംപാലകസ്യമെ— [ 67 ] മയാതെപരിചീയന്തെതെപിചാനുസരന്തിമാ
തെഭ്യൊദദാമിനിത്യായുൎന്നനംക്ഷ്യന്തികദാവിതെ
കദാപിമാമകാൎദഹസ്താൽകൊവിതാനഹരിഷ്യതി
യൊമഹ്യന്താന്ദദൌതാതസ്സസൎവ്വെഭ്യൊമഹത്തരഃ
താൻകൊപിമെപിതുൎഹസ്താദപഹൎത്തുന്നശക്ഷ്യതി
യതൊഹം മല്പിതാചൈകഏവവിദ്യാവഹെധ്രുവം

ഇടയനായൊർഎന്റെശബ്ദത്തെഎന്റെആടുകൾകെൾ്ക്കുന്നു
ഞാനുംഅവറ്റെഅറിയുന്നുഅവയുംഎന്റെപിന്നാലെചെല്ലു
ന്നുഅവറ്റിന്നുഞാൻ നിത്യജീവനെകൊടുക്കുന്നുഅവഒരുനാളും
നശിച്ചുപൊകയും ഇല്ല— എൻകൈയിൽനിന്നുആരുംഅവറ്റെപ
റിക്കയുംഇല്ല— അവറ്റെഎനിക്കതന്നപിതാവ്എല്ലാവരെക്കാളും
വലിയവൻആകയാൽആരുംഅവങ്കയ്യിൽനിന്നുപറിക്കയില്ല
ഞാനുംപിതാവുംഒന്നത്രെആകുന്നു—

ആവകഅവന്റെശത്രുക്കൾപ്രമാണിക്കാതെയെശുഒരു
നാൾഅവരുടെപിതാമഹനായഅബ്രഹാമെതാൻകണ്ട
പ്രകാരംസൂചിപ്പിച്ചപ്പൊൾപരിഹസിച്ചുചൊദിച്ചാറെഅവരൊ
ടുഇപ്രകാരംഉത്തരംപറഞ്ഞു—

ധ്രുവംപ്രാഗെവവിദ്യെഹംഅബ്രഹാമൊത്ഭവാദിതി— അ
ബ്രഹാം ഉണ്ടായതിന്നുമുമ്പെ ഞാൻ ആകുന്നുഎന്നത്രെ—

ജീവാന്നമഹാമെവാസ്മിസ്വൎഗ്ഗാഭഗതമൈശ്വരം
എതദ്യുഃ കൊപിഭുഞ്ജീതസജീവെഛ്ശാശ്ചതീസ്സമാഃ
യൊ മാംസമാശ്രയെന്മൎത്യൊനൈവഷ്ഠദ്ധ്യെൽ കദാപിസഃ
യഃ കശ്ചിന്മയിവിശ്വസ്യാന്നപിപാസെൽസകൎഹ്യപി—

ഞാൻസ്വൎഗ്ഗത്തിൽനിന്നുവന്നദിവ്യമായൊര്ആഹാരംആകുന്നു
ഇതിനെഭക്ഷിക്കുന്നവൻഎല്ലാംഒരിക്കലുംവിശക്കാതെഎന്നും
ജീവിക്കുംഎന്നിൽവിശ്വസിക്കുന്നവന്നുഎന്നുംദാഹിക്കയുംഇ
ല്ല—

ജഗതൊദീപ്തിരൂപൊഹംയശ്ചമാപുരുഷൊന്വിയാൽ [ 68 ] അഭ്രമിത്വാന്ധകാരെസപ്രാപ്നുയാജ്ജീവനദ്യുതിം

ഞാൻ ലൊകത്തിന്റെവെളിച്ചമാകുന്നുഎന്റെപിന്നാലെവരുന്നവ
ൻഇരുളിൽനടക്കാതെജീവന്റെവെളിച്ചത്തെപ്രാപിക്കും

സ്വയംമാൎഗ്ഗശ്ചസത്യഞ്ചജീവനന്വ്ഹഭവാമ്യഹം
പിതരംകൊപിനൊവൈതിമദ്വാരെണവിനാനരഃ

ഞാൻതന്നെവഴിയുംസത്യവുംജീവനുംആകുന്നു എന്നാൽ ഒഴികെആ
രും പിതാവൊടുചെരുന്നില്ല—

മയിതിഷ്ഠതതെനാഹമപിതുഷ്ഠാനിവൊന്തരെ—
അഹം ദ്രാഷ്ടാലാതാരൂപൊ യൂയംശാഖാസ്വരൂപിണഃ
ശാഖായഥാദ്രുമാത്ഭിനാൎഫലന്ദാതുന്നശക്യതി
യൂയന്തഥൈവമത്ഭിന്നാഃ ഫലന്ദാതുംനശക്നുഥ

എന്നിൽവസിപ്പിൻ ഞാനുനിങ്ങളിൽവസിക്കും മുന്തിരിയിൽശാഖവ
സിക്കാതെകണ്ടുഫലംതരുവാൻകഴിയാത്തപ്രകാരംതന്നെ എന്നി
ൽവസിച്ചല്ലാതെ നിങ്ങൾ്ക്കകഴികയില്ല—

അവിഭ്യൊജീവനന്ദാതുമാഗതൊഹംസുപാലകഃ
സുപാലകസ്തുമെഷാൎത്ഥന്നിജപ്രാണാന്വിവൎജ്ജതി

ആടുകൾ്ക്കജീവൻഉണ്ടാകെണ്ടതിന്നുഞാൻനല്ലഇടയനായിവന്നുന
ല്ലിടയൻആടുകൾ്ക്കവെണ്ടിസ്വപ്രാണങ്ങളെവെക്കുന്നു—

നൃപുത്രസ്സെവനംലബ്ധുന്നായയൌകിന്തുസെവിതും
അനെകഷാഞ്ചനിഷ്കൃത്യൈപിസ്രഷ്ഠംനിജജീവനം

മനുഷ്യപുത്രൻസെവിപ്പിപ്പാൻഅല്ലതാൻസെവിച്ചുകൊൾ്വാനും
പലൎക്കുംവെണ്ടിതന്റെജീവനെവീണ്ടെടുപ്പായികൊടുപ്പാനുംഅത്രെ
വന്നതു—

പിതാമയാത്ഥിത്ഥെവൊന്യമാദെഷ്ടാരംനിരന്തരം
സ്ഥാസ്യന്തംയുഷ്മദഭ്യൎണ്ണെസത്യാത്മാനംപ്രസാദ്യതി—
സംസാരെദൃഷ്ടമജ്ഞാതന്തംഗ്രഹീതുംനശക്നുയാൽ
യൂയന്തുതംവിജാനീഥസഹിയുഷ്മാസുതിഷ്ഠതി
സചാദെഷ്ടാപപിത്രാത്മാമമപിത്രാസമീരിതഃ [ 69 ] മദുക്തീസ്മാരയന്യുഷ്മാൻസമസ്താന്യുപദെക്ഷ്യതി—

ഞാൻ പ്രാൎത്ഥിച്ചിട്ടുപിതാവ് നിങ്ങൾ്ക്കമറ്റൊരുകാൎയ്യസ്ഥനെഅയക്കും
അത്ആർഎന്നാൽഎന്നുംനിങ്ങളൊടുകൂടെവസിപ്പാനുള്ളസത്യത്തി
ന്റെആത്മാവ്തന്നെ— ആയവനെലൊകംകാണ്കയില്ലഅറിയുന്നതും
ഇല്ല— നിങ്ങളിൽഅവൻനില്കയാൽനിങ്ങൾഅവനെഅറിയുംതാനും—
ആവിശുദ്ധാത്മാവ് നിങ്ങളെനടത്തിക്കൊണ്ടുഎന്റെവാക്കുകളെഒക്ക
യുംനിങ്ങളെഒൎപ്പിക്കും—

മദ്വാക്യെചെൽസ്ഥിരസ്തഹിശിഷ്യാമെസ്യാതവസ്തുതഃ
തതസ്സത്യഞ്ചവിദ്യായുഷ്മാൻസത്യഞ്ചമൊചയെൽ
അബ്രഹാമാവയന്ദാസാനാസ്മകസ്യാപികൎഹ്യപി
അതൊനസ്ത്വം കഥംവക്ഷിയൂയംമുക്താഭവിഷ്യഥ

എന്റെവാക്കുകളിൽസ്ഥിരമായ്വസിച്ചാലെസത്യംഅറിയുംപിന്നെസത്യം
നിങ്ങളെവിടുതലയാക്കുംഎന്നുപറഞ്ഞപ്പൊൾ യഹൂദർതങ്ങളുടെകുല
മഹത്വത്തെപ്രശംസിച്ചുകെവലംസ്വതന്ത്രർഎന്നുനടിച്ചുനിന്നു
യെശുഉത്തരംപറഞ്ഞു—

യഃ കൊപികുരുതെപാപംപാപദാസസ്സവിദ്യതെ
ദാസാഗൃഹെനതിഷ്ഠന്തിശശ്ചൽപുത്രസ്തുതിഷ്ഠതി
അതൊയുഷ്മാൻസപുത്രശ്ചെദ്ദാസത്വാന്മൊചയിഷ്യതി
തദാവൈവസ്തുതൊയൂയമനധീനാഭവിഷ്യഥ

പാപത്തെ ചെയ്യുന്നവൻഎല്ലാം പാപത്തിന്റെദാസൻആകുന്നു— ദാ
സൻഎല്ലായ്പൊഴുംഭവനത്തിൽനില്ക്കയില്ലപുത്രനത്രെനിത്യംപാൎക്കും
അതുകൊണ്ടുപുത്രൻനിങ്ങളെവിടുവിച്ചാൽനിങ്ങൾഉള്ളവണ്ണംസ്വത
ന്ത്രരാകും— ഇങ്ങിനെഉള്ളസ്വാതന്ത്ര്യത്തിലെക്കഅവൻ ഇപ്രകാരംക്ഷ
ണിച്ചിരിക്കുന്നു—

ഹെസമസ്താഃ പരിശ്രാന്താഭാരാക്രാന്താശ്ചമാനുഷാഃ
ഉപയാതമമാഭ്യൎണ്ണമഹംദാസ്യാമിവിശ്രമം
സ്വസ്കന്ധെമദ്യുഹംധൂത്വാശിക്ഷധ്വംമെസകാശതഃ
യതസ്സുക്ഷാന്തചെതസ്കൊനമ്രാത്മാചഭവാമ്യഹംഃ [ 70 ] തതൊയൂയംസ്വചെതസ്സുസുവിശ്രമമവാപ്സ്യഥ
സുവഹംമെയുഗംയസ്മാല്ലഘുൎഭാരശ്ചമാമകഃ

ഭാരംചുമന്നുംതളൎന്നുംഉള്ളനിങ്ങൾഎല്ലാവരുംഎന്റെഅടുക്കൽവരു
വിൻഞാൻനിങ്ങൾ്ക്കആശ്വാസംതരുംഞാൻസൌമ്യതയുംമനത്താഴ്മയും
ഉള്ളവനാകകൊണ്ടുഎന്റെഅകംഎറ്റുകൊണ്ടുഎങ്കൽനിന്നുപഠി
പ്പിൻഅപ്പൊൾ നിങ്ങൾ്ക്ക ആത്മാവിൽസ്വസ്ഥതഉണ്ടാകുംഎന്റെനു
കം അല്ലൊലഘുവുംഎന്റെചുമടഘനംകുറഞ്ഞതുമത്രെ—

നരപുത്രൊയദാഗന്താസ്വൎദ്ദൂതൈൎന്നിഖിലൈൎവ്വൃതഃ
തദാസിംഹാസനെസ്വീയെതെജസ്വിന്യുപവെക്ഷ്യതി.
ദതഗ്രെസംഗ്രഹീഷ്യന്തെലൊകാശ്ചാഖിലദെശജാഃ
താംശ്ചകൎത്താദ്വിധായദ്വഛ്ശാഗാന്മെഷാംശ്ചപാലകഃ
തതസ്സ്വദക്ഷിണെമെഷാൽസ്വവാമെഛ്ശാഗലാംസ്തഥാ
സംസ്ഥാപ്യഭൂമിപൊലൊകാന്ദക്ഷിണസ്ഥാനിദാവദെൽ

എന്നിപ്രകാരംതല്ക്കാലത്തുവിനയമുള്ളയെശുയുഗാന്തരത്തിൽസകലദൈ
വദൂതരുമായിന്യായവിധിക്കെന്ന്ഇറങ്ങിവന്നുസിംഹാസനത്തിന്മെൽ
ഇരിക്കും എല്ലാജാതികളുംഅവന്മുമ്പാകെഒന്നിച്ചുകൂടുംഅവരെഅ
വൻ ഇടയൻആടുകളെവെറുതിരിക്കുന്നപ്രകാരംതന്നെരണ്ടുവക
യായിതിരിച്ചുകൊണ്ടുതന്റെവലത്തുഭാഗത്തിലുള്ളവരൊടുകല്പി
ച്ചുതുടങ്ങും—

ഹെധന്യായൂയമായാതപ്രാപ്താമല്പിതുരാശിഷം
യദ്രാജ്യംവഃ കൃതെസൃഷ്ടന്തസ്യസ്യാതാധികാരിണഃ
യതിമയിഷ്ഠധാക്ലിഷ്ടെയൂയംഭക്ഷ്യമദത്തമെ
മയ‌്യുദന്യാൎദ്ദിതെയൂയംപായയാഞ്ചക്രമാതഥാ
വിദെശഗെമയിസ്വീയംയൂയംമാനിന്ദ്യമന്ദിരം
മയിസ്ഥിതെചനിൎവ്വസ്ത്രെപര്യധാപയതാംശുകം
ആമയെനമയിഗ്രസ്തെയൂയംമെചക്രസെവനം
നിബദ്ധെമയികാരായാം യൂയമാജഗ്മമെന്തികം

എന്റെപിതാവിൻഅനുഗ്രഹംലഭിച്ചുധന്യരായുള്ളൊരെലൊ [ 71 ] കാരംഭം മുതൽ നിങ്ങൾ്ക്കഒരുങ്ങിയരാജ്യത്തെഅടക്കികൊൾ്വിൻകാ
രണംഎനിക്കവിശന്നപ്പൊൾനിങ്ങൾഭക്ഷണംതന്നുദാഹിച്ചപ്പൊൾ
കുടിപ്പാൻ തന്നുഞാൻപരദെശിയായിനിങ്ങളുംഎന്നെചെൎത്തുകൊണ്ടു
നഗ്നനായിരുന്നുനിങ്ങളുംഉടുപ്പിച്ചുരൊഗിയായാറെനിങ്ങൾഎന്നെവ
ന്നുകണ്ടുകാവലിൽ ഇരുന്നാറെനിങ്ങൾഎന്റെഅടുക്കൽവന്നു—എ
ന്നതുകെട്ടാറെനീതിമാന്മാർ ഇങ്ങനെഞങ്ങൾനിന്നെകണ്ടുചെയ്തതഒ
ക്കയുംഎപ്പൊൾഎന്നുചൊദിച്ചാറെ—

തദാരാജാവദെദെഷാം ഭ്രാതൃണാം മമകാനപി
ലഘിഷ്ഠാൻ പ്രതിയച്ച ക്രയൂയം മാപ്രതിചക്രതൽ

ഈഅതിചെറിയവരായഎന്റെസഹൊദരന്മാരിൽനിങ്ങൾചെയ്തത്
ഒക്കയും എനിക്കത്രെചെയ്തുഎന്നുരാജാവ്പറഞ്ഞു— പിന്നെഇടത്തു
ള്ളവരൊടുശപിക്കപ്പെട്ടവരെനിങ്ങൾഎന്നെവിട്ടുസാത്താനുംഅവന്റെ
ദൂതൎക്കുംഒരുക്കിയനിത്യാഗ്നിയിൽപൊകുവിൻ കാരണംഎനിക്കവിശ
ന്നപ്പൊൾനിങ്ങൾഭക്ഷണം തന്നില്ലദാഹത്തിന്നു കുടിപ്പാൻതന്നില്ലപര
ദെശിയെചെൎത്തുകൊണ്ടില്ല നഗ്നനായഎന്നെ ഉടുപ്പിച്ചില്ല
രൊഗിയും ബദ്ധനും ആയാറെ എന്നെവന്നു കണ്ടതുംഇല്ല— എന്നാറെ
അവർ ഇങ്ങിനെഞങ്ങൾനിന്നെ കണ്ടുചെയ്യാത്തത്എപ്പൊൾഎന്നു
ചൊദിച്ചതിന്നുരാജാവ്പറഞ്ഞുഈ അതിചെറിയവരായഎ
ന്റെ സഹൊദരരിൽ നിങ്ങൾചെയ്യാത്തത്എനിക്കത്രെചെയ്യാതെ
യിരുന്നുഎന്നുപറഞ്ഞുഅവർ നിത്യശിക്ഷയിലും നീതിമാന്മാർ നിത്യ
ജീവനിലുംകടക്കും— ഇപ്രകാരം ന്യായവിധിയുടെവിശെഷങ്ങൾ
പലതുംഉണ്ടു—

ജ്ഞാത്വാപിസ്വപ്രഭൊരിഛ്ശായഃ കശ്ചിന്നാനുരുധ്യതെ
സദുഷ്ടസെവകൊനെകൈഃ പ്രഹാരൈസ്താഡയിഷ്യതെ
അജ്ഞാത്വായെതുകൎമ്മാണിതാഡനാ ൎഹാണികുൎവ്വതെ
അല്പൈസ്തെതാഡയിഷ്യന്തെപ്രഹാരൈസ്സെവകംജഡാഃ
യസ്മൈഹിപ്രചുരന്ദത്തംതസ്മാൽ ഭൂരിഗൃഹീഷ്യതെ
യസ്മിംശ്ചൈവാൎപ്പിതം യൂയംതസ്മാദ്യാഷിഷ്യതെബഹു [ 72 ] യജമാനന്റെഇഷ്ടംഅറിഞ്ഞിട്ടും ചെയ്യാതെനിന്നദുസ്സെവകന്നു
അനെകംഅടികൾ കൊള്ളും— ആയത് അറിയാതെ കണ്ടുഅടികൾ്ക്കു
യൊഗ്യമായവയെചെയ്തവനുകുറയഅടികൾകൊള്ളും— കാരണംവ
ളരെകിട്ടിയവനൊടു വളരെചൊദിക്കും— എങ്ങിനെഎന്നാൽഒരു
മഹാൻദൂരദെശത്തിന്നുയാത്രയാകുമ്പൊൾ ദാസരെവിളിച്ചുസൎവ്വ
സമ്പത്തുംഅവനിൽ എല്പിച്ചുഅവരവരുടെപ്രാപ്തിപൊലെഒരുത്ത
ന് ഒരുമൂടപ്പൊന്നും മറ്റവനുരണ്ടും പിന്നെവനുഅഞ്ചുമൂടയും മറ്റും
കൊടുത്തുപുറപ്പെട്ടുപൊയി— അപ്പൊൾ അഞ്ചുമൂടവാങ്ങിയവൻവ്യാ
പാരംചെയ്തുവെറെഅഞ്ചുമൂടകൂടെഉണ്ടാക്കി— രണ്ടുകിട്ടിയവനും
രണ്ടുലാഭമുണ്ടാക്കി— ഒന്നുവാങ്ങിയവൻപൊയിഭൂമിയിൽകുഴിച്ചു
സ്വാമിദ്രവ്യത്തെമറെച്ചുവെച്ചു— വളരെകാലം കഴിഞ്ഞശെഷം
ആകൎത്താവ് വന്നുകണക്കുനൊക്കികൊള്ളുമ്പൊൾഒന്നാമൻവന്നു
കൎത്താവെഅഞ്ചു മൂടയല്ലൊനീഎല്പിച്ചുഇതാഞാൻവെറെഅഞ്ചും
ലാഭമുണ്ടാക്കിഎന്നുപറഞ്ഞു—

സ്വാമീത്വവൊചദല്പെ ൎത്ഥെവിശ്വാസ്യസ്ത്വമഭൂരതഃ
ബഹ്വദ്ധ്യക്ഷംകരിഷ്യാമിസ്വപ്രഭുത്സവഭാഗ്ഭവ

അതിന്നുകൎത്താവ്ഹാ ഉത്തമനും വിശ്വസ്തനും ആയഭൃത്യനെഅ
ല്പകാൎയ്യത്തിൽ നീവിശ്വസ്തനായിരുന്നു ഞാൻ നിന്നെവളരെകാൎയ്യ
ങ്ങളിന്മെൽ അധികാരിയാക്കും നിന്റെ കൎത്താവിന്റെസന്തൊഷത്തി
ൽപ്രവെശിക്കഎന്നരുളിച്ചെയ്തു— രണ്ടുമൂടകൊണ്ടുരണ്ടിനെഉണ്ടാ
ക്കിയവനൊടും അപ്രകാരം കല്പിച്ചു— ഒന്നിനെവാങ്ങിയവനുംഒടുവി
ൽവന്നുകൎത്താവെനീവിതെക്കാത്തതിൽകൊയ്കയും തൂകാത്തതിൽ
പൊറുക്കയും ചെയ്യുന്നൊരുകഠിനമനുഷ്യൻഎന്നുഞാൻ അറി
ഞ്ഞു ഭയപ്പെട്ടുനിന്റെപൊന്നു ഭൂമിയിൽ മറെച്ചുവെച്ചുഇ
താനിന്റെധനം നിനെക്കുണ്ടുഎന്നുപറഞ്ഞു—

സ്വാമീതൂവാചദുഷ്ടാത്മന്നനുപ്ത്വാപിലുനാമ്യഹം
കിഞ്ചീന്നവ്യ കീരം യത്ര തതൊഹംസഞ്ചിനൊമിച
ഇത്യെതൽകിമജാനാസ്ത്വമദൊമെൎത്ഥംകുംസീദികെ [ 73 ] ന്യസ്തവ്യൊഭൂത്വയാതെനതമവാപ്സ്യംസവൃദ്ധികം
ഇത്യുക്ത്വാപതിരാദെക്ഷീദസ്മാന്മുദ്രാസഹസ്രകം
ആദായദീയതാം തസ്മൈയൽപാൎശ്വെവിദ്യതെയുതം സൎവ്വസ്മൈഹിദധാനായപ്രചുരന്ദാസ്യതെധികം
അദധാനാത്തുസൎവ്വസ്മാദ്ധാൎയ്യംതദ്യ ദ്ദ ധാത്യപി
ഇമന്തുനിഷ്ഫലംഭൃത്യംബാഹ്യെധ്വാന്തെനിരസ്യത
തൽസ്ഥാനെക്രന്ദനംദന്തഹൎഷണഞ്ചഭവിഷ്യതി—

എന്നാറെകൎത്താവ്പറഞ്ഞുമടിയനായദുസ്സെവകനെഞാൻവിതെ
ക്കാത്തതിൽകൊയ്യുന്നവൻഎന്നുനീഅറിഞ്ഞുവെങ്കിൽഎന്റെ
ദ്രവ്യംപൊൻവാണിഭക്കാൎക്കുകൊടുക്കെണ്ടതായിരുന്നുഎന്നാൽ
ഞാൻഎന്റെതുപലിശയൊടുംകൂടവാങ്ങികൊള്ളുമായിരുന്നുആ
കയാൽ അവനിൽനിന്നുആമൂടഎടുത്തുപത്തുള്ളവന്നുകൊടുപ്പിൻ—
എങ്ങിനെഎന്നാൽഉള്ളവന്ഒക്കയുംകൊടുക്കപ്പെടുംഅവന്പൂ
ൎണ്ണതയുംഉണ്ടാകുംഇല്ലാത്തവങ്കൽനിന്നുഉള്ളതുംഎടുത്തുകൊൾ്കയും
ആം— നിഷ്ഫലനായ ഭൃത്യനെപുറമെയുള്ളഇരുളിൽതള്ളികളവിൻ
അവിടെകരച്ചലുംപല്ലുകടിയുംഉണ്ടാകും—— പിന്നെസാധുക്കളെവി
ചാരിയാത്തധനവാന്മാൎക്കശിക്ഷഎന്തെന്നാൽ—

ആസീല്പുമാൻധനീകശ്ചിൽസൂക്ഷ്മധൂമളവസ്ത്രഭൃൽ
മുദിതൊഭൊജനാദീനാമുത്സവെനദിനെദിനെ
തൽഗൊപുരെചലാജാരൊനാമഭിക്ഷുൎവ്വ്രണീനഥിതഃ
ഉഛ്ശിഷ്ടഭൊജനാകാംക്ഷീശ്ചഭിൎല്ലീഢവ്രണസ്സദാ
മൃതസ്തുസ്വശ്ചരൈഃ ക്രൊഡമൈബ്രാഹീമമനായിസഃ
പശ്ചാമ്മൃതസ്സഇഭ്യൊപിശ്മ ശാനെസ്ഥാപിതൊഭവൽ
പാതാളസ്ഥശ്ചപീഡാൎത്തസ്സപശ്യന്ദൂരവൎത്തിനം
ഇബ്രാഹീമഞ്ചതൽക്രൊഡെയാജാരംചെദമബ്രവീൽ
ഹെഇബ്രാഹീമലാജാരംജലസിക്താംഗുലിന്നുദ
ജ്വാലാൎദ്ദിതസ്യജിഹ്വായാശ്ശീതളീകൃതയെമമ—

മരണശെഷംധനവാൻപാതാളത്തിൽതന്നെഉണൎന്നുതാൻമുമ്പെ [ 74 ] കൂട്ടാക്കാതെപാൎത്തലാജർഎന്നഒരുഭിക്ഷക്കാരൻ ദൂരെഅബ്രഹാ
മൊടുകൂടിസുഖിച്ചിരിക്കുന്നതുകാണുമ്പൊൾഅപ്പനായഅബ്രഹാമെ
ഞാൻഈജ്വാലയിൽ അതിവെദനപ്പെടുകകൊണ്ടുഎന്നിൽ കനി
ഞ്ഞുലാജർവിരലിന്റെഅറ്റംവെള്ളത്തിൽമുക്കിഎന്റെനാവി
നുതണുപ്പിപ്പാനായിഅവനെഅയക്കാവുഎന്നുചൊദിച്ചു—
അതിനുഅബ്രഹാം പറഞ്ഞു—

ശുഭന്ത്വംപ്രാപ്നുഥാജീവൻലാജാരശ്ചാശ്നുതാശുഭം
കിന്ത്വിദാനീമസൌശാന്തിംലഭതെത്വഞ്ചവെദനാം
കിഞ്ചയുഷ്മാകമസ്മാകംചാന്തസ്ഥെദുസ്തരെവിലെ
ഇതസ്തതസ്തിതീൎഷൂണാമപ്യസാദ്ധ്യൊഗമാഗമഃ

മകനെനീനിന്റെആയുസ്സിൽശുഭവുംലാജർഅശുഭവുംഅനുഭ
വിച്ചുഇപ്പൊഴൊഇവനുആശ്വാസവും നിണക്കവെദനയും ഉണ്ടു—
ഇങ്ങുന്നുഅങ്ങെക്കും അങ്ങുന്നുഇങ്ങെക്കുംകടക്കാതവണ്ണംനിങ്ങൾ്ക്കും ഞ
ങ്ങൾ്ക്കുംനടുവെവലുതായൊരുപിളൎപ്പുംഉണ്ടു— അപ്പൊൾധനവാൻ പ
റഞ്ഞു അപ്പനെഅപ്രകാരമായാൽഎനിക്കഅഞ്ചുടപ്പിറന്നവർ
ഉണ്ടുഅവരുംഇവിടെവരായ്വാൻലാജരെഎന്റെഅപ്പന്റെവീ
ട്ടിൽ അയച്ചു ഉപദെശിപ്പിക്കെണമെ—

അബ്രഹാമ സ്തുതം പ്രൊചെമൊശിശാസ്ത്രന്ധരന്തിതെ
പ്രവാചകനാംഗ്രന്ഥാംശ്ചമന്തുമൎഹന്തിഹദ്വചഃ
ധനീതൂചെപിതുൎന്നൈവംപ്രെതലൊകാത്തുകശ്ചന
തൽപാൎശ്വം ചെദിയാത്തൎഹീപശ്ചാത്താപഃ ക്രിയെതതൈഃ

അതിന്നുഅബ്രഹാംഅവൎക്കുമൊ ശപ്രവാചകാദിഗ്രന്ഥങ്ങളും
ഉണ്ടുഅവറ്റെഅവർകുറികൊള്ളട്ടെഎന്നുപറഞ്ഞാറെഅല്ല
മരിച്ചവരിൽനിന്നുഒരുവൻവന്നുകണ്ടാൽമനംതിരിയുംഎന്നു
ചൊല്ലിയതിന്നുഅബ്രഹാംപറഞ്ഞു—

തെമൊശെശ്ചൎഭവ്യവക്തൄണാംചൊക്തീൎന്നൊശൃണുയുൎയ്യദി
തദാതെനൈവമന്യെരന്നപിപ്രെതംസമുത്ഥിതം

അവർമൊശയെയും പ്രവാദികളെയുംകുറികൊള്ളാഞ്ഞാൽമരിച്ച [ 75 ] വരിൽനിന്നുഒരുവൻഎഴുനീറ്റുവരികിലും അവർകൂട്ടാക്കുകയില്ല—
യഹൂദരിൽ ഒരുകൂട്ടം നാസ്തികർഉണ്ടുചദൂക്യർഎന്നുള്ളവർതന്നെആ
യവർമരണത്തിൽപിന്നെഒട്ടുംജീവൻഇല്ല— എന്നു തൎക്കിച്ചുഒരുനാൾപ
രിഹസിച്ചപ്പൊൾയെശുപറഞ്ഞു—

അത്രഭ്രമൊസ്തിവശ്ശാസ്ത്രംശ ക്തിഞ്ചൈശീമജാനതാം
യെതസ്യജഗതൊലൊകാപ്യൂഹ്യന്തെവിവഹന്തിച
പാത്രാണിയെതുഗണ്യന്തെസമാരൊഡുമദൊജഗൽ
പുനരുഥാനഭാജസ്തെനൊഹ്യന്തെനൊദ്വഹന്തിവാ
തെഹിമൎത്തുംനശക്യന്തിസ്വൎദ്ദൂതൈസ്സന്നിഭാസ്ഥിതാഃ
ഈശസ്യചാത്മജാസ്സന്തിപുനരുത്ഥാനസംഭവാഃ

നിങ്ങൾവെദവചനത്തെയുംദൈവശക്തിയെയുംഅറിയായ്കയാ
ൽ വളരെതെറ്റിപൊകുന്നു— വിവാഹം ഈലൊകത്തിൽഅത്രെഉള്ളു
പരലൊകപ്രാപ്തിയുംപുനരുത്ഥാനവുംവരുവാൻയൊഗ്യരായിതൊ
ന്നുന്നവരൊഇനികെട്ടുകയില്ലഇനിമരിപ്പാൻകഴികയുംഇല്ല— അ
വർസ്വൎഗ്ഗദൂതന്മാൎക്കസമമുള്ളവരാകുന്നുപുനരുത്ഥാനമക്കൾആക
യാൽദെവപുത്രർ എന്നുവിളിക്കപ്പെടുകയുംചെയ്യും—

ഇപ്രകാരംയെശുശാന്തരെസാന്ത്വനംചെയ്തും കല്ലൊത്തവനെനെഞ്ചു
ള്ളവരെപെടിപ്പിച്ചുങ്കൊണ്ടുമനുഷ്യൎക്കസല്ഗതിയെഉപദെശിച്ചു
കൊടുത്തുപരമഗുരുവായിവിളങ്ങുകയുംചെയ്തു—

അനന്തരംശിഷ്യൻ പരലൊകഗതിയെവൎണ്ണിക്കുന്നവെറൊരുവാ
ക്യംഉണ്ടൊഎന്നുചൊദിച്ചാറെ ഗുരുപറഞ്ഞുപലതും ഉണ്ടുഎങ്കിലും
അല്പം ചിലതുപറഞ്ഞാൽമതിഎന്നുതൊന്നുന്നു— ഒന്നപൗലി
ന്റെതു—

ബാല്യെനൊബാലവത്ഭാവീവിചാരാദിശ്ചവിദ്യതെ
വ്യാപാരൊസൌതുബാലാ പാസ്ത്യജ്യരൊപ്രപ്തയൌവനൈഃ
തഥൈവജ്ഞാനമസ്മാകമാശെതൊവിദ്യപതധുനാ
അമുത്രത്വംശതൊജ്ഞത്വംയൊപ്സ്യതെപ്രാപ്തൎന്നിദ്ധിഷു
അവ്യക്തമഭ്രകെണെവപശ്യം മസ്സാമ്പ്രതംമതം [ 76 ] പരന്ത്വമുത്രസുസ്പഷ്ടാസാക്ഷാദ്ദൃഷ്ടിൎഭവിഷ്യതി

ബാല്യത്തിങ്കൽഞാൻശിശുവായിപറഞ്ഞുശിശുവായിഭാവിച്ചുശി
ശുവായിവിചാരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നുപുരുഷൻആയാറെ ശിശുവിന്റെ
വനീക്കിഇരിക്കുന്നു— അവ്വണ്ണമല്ലൊനാംഇന്നുകണ്ണാടിയൂടെകടമൊഴി
യായികാണുന്നു— അന്നുമുഖാമുഖമായത്രെ— ഇന്ന്അംശമായിട്ടഅ
റിയുന്നുഅന്നുഞാൻഅറിയപ്പെട്ടപ്രകാരത്തിലുംഅറിഞ്ഞുകൊ
ള്ളും— മറ്റെതുയൊഹനാന്റെതു—

ഹെപ്രിയാവമീശസ്യപുത്രാവിദ്യാമഹെധുനാ
അമുത്രകീദൃശാസ്സ്യാമത്വിതിനെഹപ്രകാശതെ
പരഞ്ചിയദ്വിജാനീമൊയദാപ്രാദുൎഭവെൽപ്രഭുഃ
തദാതത്സന്നിഭാസ്സ്യാമയാദൃഗസ്തികിലൊക്യതം

പ്രിയമുള്ളവരെനാംഇപ്പൊൾദെവമക്കൾആകുന്നു— നാം ഇന്നതാ
കുംഎന്നുഇതുവരെപ്രസിദ്ധമായതും ഇല്ല പ്രസിദ്ധമായാലൊനാം
അവനെഉള്ളവണ്ണംകാണ്മതിനാൽഅവനൊടുസദൃശരാകുംഎന്ന
റിയുന്നു—

ഇതിശ്രീമഹാമൊക്തൃയെശുക്രിസ്തമാഹാത്മ്യെജഗൽ
ഗുരൂപദെശമാലാനാമചതുൎത്ഥൊദ്ധ്യായഃ

Tellicherry Mission Press
1851 [ 77 ] ൩.
യെശുപ്രാണസമൎപ്പണം

ശിഷ്യ‌ ഉവാച

നൃപുത്രസ്സെവനംലബ്ധുംനായയൌകിന്തുസെവിതും
ബഹുലാനാംചനിഷ്കൃത്യൈവിസ്രഷ്ടുംനിജജീവനം
ഇത്യെതദ്യൽപ്രഭുഃ പ്രൊചെസ്വമൃത്യൊസ്സൂചനംസ്ഫുടം
കഥംതൽപൂൎണ്ണതാംപ്രാപഗുരൊതദ്ദയയാവദ

മനുഷ്യപുത്രൻസെവിപ്പിപ്പാൻഅല്ലതാൻസെവിച്ചുപലരുടെര
ക്ഷെക്കായികൊണ്ടുംതന്റെജീവനെവെപ്പാനത്രെവന്നപ്രകാ
രംമുൻപറഞ്ഞിട്ടുണ്ടല്ലൊ— അതിന്മണ്ണം യെശുലൊകരക്ഷെക്കാ
യിതന്റെപ്രാണനെവെച്ചുതന്നപ്രകാരംദയചെയ്തുപറയെണ
മെ— എന്നശിഷ്യന്റെഅപെക്ഷകെട്ടുഗുരുപറഞ്ഞുഒരിക്കൽ
മാത്രംഅല്ലപലവിധത്തിലുംപലപ്രാവശ്യവുംയെശുതന്റെമര
ണത്തെമുമ്പിൽകൂട്ടിസൂചിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു— അതെങ്ങിനെഎന്നാൽ

യിരൂശലെംപുരംയാമൊയച്ചപ്രാഗ്ഭവ്യവക്തൃഭിഃ
പ്രൊക്തംനരാത്മജൊദ്ദെശെതൽസൎവ്വംസഫലീഭവെൽ
പ്രധാനയാജകാദ്യാഹിതംനിൎണ്ണീയവധൊചിതം
ദണ്ഡാൎത്ഥമൎപ്പയിഷ്യന്തിഹസ്തെഷുപരദെശിനാം
തതസ്തിരസ്കൃതൊസൌതൈ സ്താഡിതശ്ചഹനിഷ്യതെ
മൃത്യൊസ്തൃതീയഘസ്രെതുസപ്രൊത്ഥാതാശ്മശാനതഃ

നാം യരുശലെമിലെക്കുപൊകുന്നു— പണ്ടുപ്രവാചകർഅറിയിച്ച
ത്ഒക്കയുംമനുഷ്യപുത്രനിൽസംഭവിക്കയുംചെയ്യുംമെൽ പുരൊ
ഹിതർ അവനുമരണംവിധിച്ചുഅവനെപുറജാതികളുടെകൈ
യിൽഎല്പിച്ചിട്ടുഅവനെനിന്ദിച്ച്അടിച്ചുകൊല്ലുകയുംആം—
മൂന്നാംനാൾഅവൻമരിച്ചവരിൽനിന്നുഎഴുനീല്ക്കുംതാനും— [ 78 ] നകൊപിമെഹരെജ്ജീവംവിസൃജെയംത്വഹംസ്വയം
ത്യക്തുംപുനൎഗൃഹീതുംചശക്നൊമിപിതുരാജ്ഞയാ

എന്റെജീവനെആരും എടുക്കുന്നില്ലഞാൻസ്വയമായിഅതിനെ
വിട്ടെക്കുന്നുണ്ടുഅതിനെവെപ്പാനുംപിന്നെയുംഎടുപ്പാനും
എനിക്കപിതാവിൻ കല്പനയാലെകഴിവുണ്ടു

നരാത്മജസ്യമാഹാത്മ്യപ്രാപ്തികാലൊയമാഗതഃ
മൃത്തികായാംപതിത്വാഹി ബീജം നൈവമ്രീയെതചെൽ
തദാതിഷ്ഠ്ഠെത്തദെകാകി കിന്തുമൃത്വാഫലെൽ ബഹു

നരപുത്രനുതെജസ്സവരുവാൻ കാലം എത്തിയിരിക്കുന്നു— വി
ത്തുമണ്ണിൽവീണുമരിച്ചില്ലഎങ്കിൽതനിയെപാൎക്കുംമരിച്ചിട്ടത്രെ
വളരെഫലംകൊടുക്കും ഇപ്പൊൾതന്നെഈലൊകത്തിന്നുന്യായവി
ധിനടക്കും ഈ ലൊകത്തിന്റെപ്രഭുപുറത്തുതള്ളിക്കളയപ്പെടും— ഞാ
നൊ ജീവിച്ച്എഴുനീറ്റാൽപിന്നെഎല്ലാവരെയുംഎന്റെപിന്നാ
ലെ ആകൎഷിച്ചുകൊള്ളും—

യഹൂദിധൎമ്മശാസ്ത്രൊ ക്തെനിസ്താരാഖ്യെമഹൊത്സവെ
സമീപമാഗതെയെഷൂരാജധാനീമുപാഗമൽ
പ്രഭൊരുപസ്ഥിതിംശ്രുത്വായാത്രികാണാംമഹാഗണാഃ
തംസാക്ഷാൽകൎത്തുമാഗത്യപാഹിപാഹീതിതുഷ്ടപുഃ
ധന്യൊദാവിത്സുതൊരാജാവിഭൊൎന്നാമ്നായആഗതഃ
സ്വൎഗ്ഗെജയധ്വനിൎഭൂയാൽസന്ധിശ്ചെത്യാദിവാദിനഃ
തൈൎവ്വ്യൂഹൈരന്വിതൊയെഷൂഃ പ്രവിവെശമഹാപുരം
പൌരാശ്ചനിഖിലാഃ കൊയമിത്യപൃശ്ഛൻസവിസ്മയം

യഹൂദരുടെമഹൊത്സവമാകുന്നപെസഹപെരുനാൾഅടുത്തു
വരുന്നകാലത്തിൽയെശുഅവരുടെനഗരംപ്രവെശിപ്പാൻവന്നു
യാത്രക്കാർപലരുംഅവന്റെമഹാക്രിയകളെഒൎത്തുഅവനെ
സ്തുതിച്ചുആൎത്തുവാഴ്ത്തി— ദാവിദ്രാജാവിന്റെപുത്രനായികൎത്താവി
ൻ നാമത്തിൽവരുന്നരാജാവ്ധന്യൻതന്നെസ്വൎഗ്ഗത്തിൽജയദ്ധ്വ
നിയുംഭൂമിയിൽസമാധാനവും ഉണ്ടാവൂതാക— രക്ഷ രക്ഷഎന്നും [ 79 ] മറ്റും വിളിച്ചുകൊള്ളുന്നസമൂഹങ്ങളായിപട്ടണത്തിലകമ്പുക്കു
പൌരന്മാൎക്കു വിസ്മയം ജനിപ്പിക്കയുംചെയ്തു—

തതഃപ്രധാനയജ്വാനസ്താദൃശംകീൎത്തനംപ്രഭൊഃ
ദൃഷ്ട്വാജനൈഃ കൃതംസൎവ്വൈരീൎഷ്യയാചുക്രുധുൎഭൃശം
അനെകകാരണാദ്യെഷ്വെദ്രുഹ്യന്തസ്തെദുരാത്മകാഃ
സുയൊഗന്തസ്യഘാതാൎത്ഥംതതൊന്വെഷ്ടുംപ്രചക്രീരെ

ഇങ്ങിനെയുള്ളകീൎത്തനത്തെകെട്ടുംജനരഞ്ജനയെകണ്ടുംകൊ
ണ്ടുമെൽപുരൊഹിതർവളരെക്രുദ്ധിച്ചുഅസൂയയെയുംപുരാണ
ദ്വെഷത്തെയുംതീൎത്തുകൊള്ളണംഎന്നുവെച്ചുയെശുമരണത്തി
ന്നായിനിരൂപിച്ചുകൊണ്ടുഒരുകൂട്ടുകെട്ടുണ്ടാക്കി—

തൽജ്ഞാത്വൈകഃ പ്രഭൊശ്ശിഷ്യൊയൂദാഖ്യൊലൊഭകൎഷിതഃ
ദ്വിഷാമൎപ്പയിതുംഹസ്തെസ്വന്നാഥംസമകല്പയൽ
തതൊമീഷാം പ്രധാനാനാംയജ്വനാംപാൎശ്ചമാഗതഃ
തൈസ്സാൎദ്ധംസംവിദംചക്രെതദ്ധസ്തെൎപ്പയിതുംപ്രഭും
തുഷ്ടാസ്തുതൽഗിരാദ്രവ്യംദാതുംതെപ്രത്യജാനത
ദുരഭിപ്രായസിദ്ധ്യൈചസസുയൊഗമചെഷ്ടത—

കൎത്താവിന്റെശിഷ്യരിൽ ഒരുവൻ യൂദാഎന്നവൻ തന്നെലൊ
ഭംഹെതുവായി ദ്രൊഹംവിചാരിച്ചുപുരൊഹിതരെചെന്നുകണ്ടു
അവനെഅവരിൽഎല്പിപ്പാൻതക്കവണ്ണം പറഞ്ഞുതുടങ്ങി
അവരുംദ്രവ്യംതരാംഎന്നുംമറ്റുംചൊല്ലിയതുകെട്ടാറെകറാ
ർചെയ്തു— ദുരഭിപ്രായത്തെനടത്തുവാൻസമയത്തെഅന്വെഷി
ച്ചുപാൎക്കയുംചെയ്തു—

അനന്തരം യെശുതന്റെശിഷ്യരുമായിഉത്സവഭൊജനത്തി
ന്ന്ഇരുന്നു— പൂൎവ്വന്മാൎക്കദെവകൃപയാൽഉണ്ടായമൊചനത്തെഒ
ൎത്തതല്ലാതെഇതുതന്നെഎന്റെഅന്ത്യഭക്ഷണംഎന്നറിയിച്ചു
അവൎക്കഅപ്പം നുറുക്കികൊടുത്തു—

താംശ്ചൊവാചസആദായയൂയംഅത്തെദംഏകശഃ
മൽസ്മൃത്യൈയതഎതൻമെശരീരംഹ്യസ്തിഖല്വിതി [ 80 ] നിങ്ങൾവാങ്ങിഭക്ഷിപ്പിൻഇത് നിങ്ങൾ്ക്കവെണ്ടിനുറുക്കപ്പെടുന്ന
എന്റെശരീരംആകുന്നുഎന്നുപറഞ്ഞു— പിന്നെപാനപാത്രത്തെ
എടുത്തുസ്തൊത്രംചെയ്തുഅവൎക്കുകൊടുത്തു—

എതസ്മാദ്യൂയംഅഖിലാമൽസ്മൃത്യൈപിവതധ്രുവം
ഇദംഹ്യസ്തിമമാസൃഗ്വൊൎത്ഥെസിജ്തംനൂത്നസംവിദി

ഇതുനിങ്ങൾ്ക്കവെണ്ടിപകൎന്നുകൊടുക്കുന്നഎന്റെപുതിയനിയമ
ത്തിൽരക്തമാകുന്നുഎന്റെഒൎമ്മക്കായിട്ടുചെയ്വിൻഎന്നുപറഞ്ഞു
താൻവരുവൊളംഇപ്രകാരംതന്റെമരണത്തെപ്രസ്താപിച്ചു
അതിന്റെഫലത്തെ സഭയിൽഅനുഭവിച്ചുപൊരെണംഎ
ന്നുപദെശിക്കയുംചെയ്തു— പിന്നെനിങ്ങളിൽ ഒരുത്തൻഎന്നെ കാ
ണിച്ചുകൊടുക്കുംഎന്നുപറഞ്ഞാറെശിഷ്യരെല്ലാവരുംവിഷാദി
ച്ചിരിക്കുമ്പൊൾയൂദാവുംഞാൻതന്നെയൊഎന്നുചൊദിച്ചുഅ
തെഎന്നുഗുരുപറഞ്ഞുകെട്ടശെഷംപുറപ്പെട്ടുപൊയി— മറ്റുള്ള
വരെയെശുദിവ്യവാക്കുകളെകൊണ്ട്ആശ്വസിപ്പിച്ചുഅവൎക്ക
നിത്യതുണയാവാൻപരിശുദ്ധാത്മാവെകൊടുക്കുംഎന്നുവാഗ്ദ
ത്തവും ചെയ്തു—

പ്രത്യശ്രൌഷീച്ചസഹായ്യം തെഷാങ്കൎത്തുംസദാസ്വയം
പവിത്രസ്യാത്മനൊനീത്യാനിത്യംനായയിതുഞ്ചതാൻ

അനന്തരം രാത്രിയായാറെ യെശുശിഷ്യരുമായിനഗരത്തെവി
ട്ടുപ്രാൎത്ഥനചെയ്വാനായിഒരുതൊട്ടത്തിലെക്ക് പൊയിഅവി
ടെആത്മാവിൽ വളരെക്ലെശിച്ചുവലഞ്ഞുപിതാവെകഴിയുന്നു
എങ്കിൽഈമരണത്തിൽനിന്നുഎന്നെരക്ഷിക്കെണംഎന്നും
മറ്റുംഇരന്നുപ്രാൎത്ഥിച്ചുമരണത്തൊടുപൊരാടുകയുംചെയ്തു—

ഖിന്നാത്മാചാൎത്ഥയത്താതദിശക്യന്തദാമയാ
ഇദംമാഭുജ്യതാംദുഃഖംയഥാത്വിശ്ഛെസ്തഥാസ്ത്വിതി

ഇപ്രകാരംപ്രാൎത്ഥനയിൽഉഴെച്ചുകൊണ്ടുജയവുംആശ്വാസവും
കണ്ടശെഷം ആയുധധാരികളുമായിയൂദാഅണഞ്ഞുവന്നുചും
ബനംകൊണ്ടുഗുരുവിനെഅവൎക്കുസൂചിപ്പിച്ചുകൊടുത്താറെ [ 81 ] യംചുംബെയംസഏവാസാപിതിസങ്കെതമഗ്രതഃ
സംഗിഭ്യൊദത്തവാന്യെഷൂംശഠശ്ചുംബിതുമായയൌ
വിശ്വാസഘ്നംതുതംയെഷൂഃപ്രൊകസ്മൈത്വമാഗതഃ
നൃപുത്രംപരഹസ്തെഷ്ഠചുംബനെനകിമൎപ്പയെഃ

യെശുഅവനൊടുസ്നെഹിതാനീമനുഷ്യപുത്രനെചുംബനം
കൊണ്ടുശത്രുക്കളുടെകൈയിൽഎല്പിക്കുന്നുവൊഎന്നുപറഞ്ഞു—
പിന്നെശിഷ്യരിൽ ഒരുവൻവാളൂരിയെശുവെപിടിപ്പാൻവരു
ന്നസെവകന്റെചെവിഅറുത്തപ്പൊൾയെശുവിരൊധിച്ചു ചെ
വിതൊട്ടുസൌഖ്യമാക്കി— ഞാൻപിതാവെപ്രാൎത്ഥിച്ചാൽഅ
വൻ ൧൨ പടകൂട്ടങ്ങളിൽഅധികംതുണെക്കഅയക്കയില്ലയൊ
എങ്കിലും വെദവചനങ്ങൾ്ക്കഎങ്ങിനെനിവൃത്തിവരുംഎന്നുപറഞ്ഞു—
ശിഷ്യന്മാർഅടങ്ങിചിതറിഒടിപ്പൊകയുംചെയ്തു—

സ്വതാതം പ്രാൎത്ഥ്യദൂതനാം ദ്വാദശഭ്യൊധിൿശ്ചമൂം
അഹംനശക്നുയാംലബ്ധുമിതികിംമന്യതെന്വയാ
പരന്തുചെത്തഥാകുൎയ്യാംതൎഹിയാമ്പ്യദ്ദിശന്തിമാം
പ്രാചീനശാസ്ത്രവാക്യാനിതെഷാംസിദ്ധിഃ കഥംഭവെൽ

അനന്തരം അവർയെശുവെകെട്ടിപുരൊഹിതന്റെമുമ്പിലാ
ക്കിയപ്പൊൾആയവൻഅവന്റെമതത്തെയുംശിഷ്യരെയും
ചൊല്ലിഅന്വെഷണംതുടങ്ങി— അതിന്നുയെശു

യത്രസൎവ്വെസമായാന്തി യഹൂദ്യാഭജനാലയെ
മന്ദിരെചസദാതത്രസൎവ്വപ്രകാശ മശിക്ഷയം
രഹസ്യംനാവദംകിഞ്ചിന്മാംകിമൎത്ഥായപൃഛ്ശസി
ശ്രൊതാരൊമെതു പൃഛ്ശന്താംമദുക്താനിവിദന്തിതെ

എല്ലാ യഹൂദരും കൂടുന്നദെവാലയത്തിൽവെച്ചഞാൻപരസ്യമാ
യിട്ടത്രെഉപദെശിച്ചുരഹസ്യമായിട്ടുഒന്നുംപറഞ്ഞില്ല— എന്നൊ
ടല്ലഎന്നെകെട്ടവരൊടുചൊദിക്കെണ്ടതായിരുന്നുഞാൻപറഞ്ഞ
തിനെഅവർഅറിയുന്നു— എന്നുപറഞ്ഞാറെഅരികത്തുനിൽക്കു
ന്നവൻ മുഖത്ത്അടിച്ചു— അതിൽപിന്നെകള്ളസാക്ഷികളെ [ 82 ] വരുത്തിയെശുവിന്റെമെൽകുറ്റംചുമത്തിപ്പാൻതുടങ്ങിയപ്പൊ
ൾതെളിവ്ഒന്നുംഉണ്ടായില്ലഅതുകൊണ്ടുമെല്പുരൊഹിതൻസ
ഭയിൽനിന്നുയെശുവൊടുചൊദിച്ചുഈസാക്ഷികൾ്ക്കഉത്തരംപ
റവാൻഇല്ലയൊഎന്നുകെട്ടാറെയുംയെശുമിണ്ടാതെഇരുന്ന
പ്പൊൾഅവൻപിന്നെയുംഉറക്കെചൊദിച്ചിതുനീദൈവപുത്രനാ
യഅഭിഷിക്തൻ തന്നെയൊ—

സത്യെശശപഥെനത്വാംശാപയാമിത്വയൊച്യതാം
കിംഖൃഷ്ടഃ പരമെശസ്യസൂനുസ്ത്വം വിദ്യസെനവാ

അ തിന്നുയെശു ഉത്തരം പറഞ്ഞിതു—

ത്വദുദ്ദിഷ്ടസ്സഎവാഹംസൎവ്വശക്തശ്ചദക്ഷിണെ
നൃപുത്രംദ്രക്ഷ്യഥാസീനമായാന്തഞ്ചഘനൊപരി

നീ ചൊല്ലിയവൻ തന്നെആകുന്നുസത്യം മനുഷ്യപുത്രൻസൎവ്വശക്തി
യുടെവലത്തുഭാഗത്തിരുന്നും മെഘങ്ങളിന്മെൽഇറങ്ങിവന്നുംകൊ
ള്ളുന്നത് നിങ്ങൾകാണ്കയുംചെയ്യും—

തഛ്ശ്രുത്വാസൊഗ്രീമൊയജ്വാവസ്ത്രംഛ്ശിത്വാസഭാസ്ഥിതാൻ
യജ്വാദീനിതരാൻപ്രൊചെനിന്ദത്യെഷപരെശ്വരം
അധികെനാധുനാസ്മാകംകിംസാക്ഷ്യെണപ്രയൊജനം
നിന്ദാഭവത്ഭിരശ്രാവിഭവതാമത്രകിംമതം
തന്നിശമ്യവിരൊധാന്ധാസ്സകലാദൊഷവൎജ്ജിതം
ശ്രീയെഷൂംവധദണ്ഡാൎഹംവിനിൎണ്ണിന്യുസ്സഭാസദഃ
തതഃകെചനനിഷ്ഠീവംതസ്യവക്ത്രെനിചിക്ഷിപുഃ
ചപെടൈഃ പ്രാഹരന്നന്യെഉപഹാസഞ്ചചക്രീരെ

എന്നതുകെട്ടാറെമെൽപുരൊഹിതൻതന്റെവസ്ത്രംകീറി ഇവ
ൻദൈവദൂഷണംപറഞ്ഞുഎന്നുംവെറെസാക്ഷികൊണ്ട്എന്തൊ
രആവശ്യംനിങ്ങൾ്ക്കഎന്തുതൊന്നുന്നുഎന്നുംപറഞ്ഞാറെവിസ്താര
സഭയിൽഉള്ളവർഒക്കയുംദ്വെഷത്താൽകുരുടരായിയെശു
വെമരണശിക്ഷെക്കപാത്രംഎന്നുവിധിച്ചുആകുറ്റമില്ലാത്തവ
നെഒരൊരൊ ദുഷ്ടന്മാർചുറ്റികൊണ്ടുമുഖത്തുതുപ്പുകയുംഅടി
[ 83 ] ക്കയുംചമ്മട്ടികൊണ്ടുതല്ലുകയുംപരിഹസിക്കയുംചെയ്തു—
മരണവിധിയെനടത്തെണ്ടതിന്നുഅന്നുരൊമയിൽനിന്നുനിയൊ
ഗിച്ചുവസിക്കുന്നനാടുവാഴിയുടെഅനുവാദംവെണം— ആയവൻപി
ലാതൻഎന്നവൻ തന്നെ— അതുകൊണ്ടുയഹൂദ പ്രമാണികൾ
നന്നരാവിലെയെശുവെകൂട്ടികൊണ്ടുപിലാതന്റെമുമ്പിൽനി
റുത്തി ഇവൻതന്നെത്താൻ അഭിഷിക്തൻഎന്നുംരാജാവ്എ
ന്നുംചൊല്ലിരൊമസാമ്രാട്ടിന്നുകപ്പംകൊടുക്കരുത്എന്നുംഉപദെ
ശിച്ചുപ്രജകളെകലഹിപ്പിച്ചുപൊരുന്നുഎന്നിങ്ങിനെകുറ്റംചു
മത്തുകയും ചെയ്തു—

തതസ്ത്വംകിം യഹൂദ്യാനാം രാജെത്ഥം പൃഷ്ടവാൻപ്രഭും
പീലാതഉത്തരംപ്രാപമമരാജ്യന്നലൌകികം
ലൌകികംഹ്യവിഷ്യച്ചെദ്രാജ്യംമെതഹിമാമകാഃ
ഭൃത്യാമാ രക്ഷിതുംഹസ്താദയൊത്സ്യന്തവിരൊധിനാം
പരന്തുവസ്തുതൊരാജ്യംമമതാദൃങ്നവിദ്യതെ
സത്യസ്യഭവിതുംസാക്ഷീജഗത്യാമഹമാഗതഃ
ഏതന്നിശമ്യപീലാതൊയാജകാദീനഭാഷത
ഏതസ്മിൻപുരുഷെദൊഷമഹംനാപ്നൊമികഞ്ചന
തഛ്ശ്രുത്വായജ്വനാംശ്രെഷ്ഠ്ഠാഅഭിയൊക്തുംപ്രഭുംപുനഃ
പ്രാവൎത്തന്തസുവെഗെനകിന്ത്വസൌനീരവസ്ഥിതഃ

നീയഹൂദരാജാവുതന്നെയൊഎന്നുനാടുവാഴിചൊദിച്ചാറെയെ
ശുപറഞ്ഞുഎന്റെരാജ്യംഇഹലൊകത്തിൽനിന്നുള്ളതല്ലഅതു
ലൌകികംആയെങ്കിൽവിരൊധികളുടെകൈയിൽനിന്നുഎ
ന്നെരക്ഷിക്കെണ്ടതിന്നുഎന്റെഭൃത്യർപൊരുതുതടുക്കയായിരു
ന്നു— അതുകൊണ്ടുഎന്റെരാജ്യംഅപ്രകാരംഅല്ലസത്യത്തിന്നു
സാക്ഷ്യം പറവാൻഞാൻ ഈലൊകത്തിൽവന്നുസത്യത്തിൽനിന്നു
ള്ളവൻ എന്നെകെൾ്ക്കുന്നുഎന്നുപറഞ്ഞു— എന്നാറെപിലാതൻ
സത്യംഎന്തെന്നുചൊല്ലിപുറപ്പെട്ടുഈപുരുഷനിൽഞാൻഒരുകു
റ്റവുംകാണുന്നില്ലഎന്നു യഹൂദപ്രമാണികളൊടുപറഞ്ഞുഅവ [ 84 ] രും യെശുവിന്മെൽഅധികംകുറ്റം ആരൊപിപ്പാൻനൊക്കുന്തൊറും
യെശുമിണ്ടാതെനിന്നിരുന്നു—

തൽപശ്ചാൽപുനരദ്ധ്യക്ഷൊയഹൂദ്യാനബ്രവീദിദം
യുഷ്മാഭിരഭിയുക്തൊയം നിൎദ്ദൊഷഃ പ്രാപ്യതെമയാ
അനെനവധദണ്ഡാൎഹാനകൃതാകാവിദുഷ്ക്രിയാ
അതസ്തം താഡയിത്വാഹം മൊചയിഷ്യാമിബന്ധനാൽ

ശെഷം നാടുവാഴിയെശുവെരക്ഷിപ്പാനും യഹൂദൎക്കപ്രസാദംവ
രുത്തുവാനും ഒരുവഴിയെവിചാരിച്ചു— ഇവനിൽമരണയൊഗ്യമാ
യകുറ്റം കാണായ്കകൊണ്ടുഞാൻ അവനെശിക്ഷിച്ചുവിട്ടയക്കാംഎ
ന്നുകല്പിച്ചുയെശുവെചമ്മട്ടികൊണ്ടുഅടിക്കെണ്ടതിചെകവരിൽഎ
ല്പിച്ചുഅവരുംചുവന്നരാജവസ്ത്രംഅവനെഉടുപ്പിച്ചുമുള്ളുകൊണ്ടു
കിരീടംഉണ്ടാക്കിതലമെലിട്ടുപരിഹസിച്ചുമഹാരാജൻനമൊസ്തു
തെഎന്നുംമറ്റുംവന്ദിച്ചുംഅടിച്ചുംകൊണ്ടശെഷംപിലാതൻ യഹൂ
ദൎക്കകനിവുജനിപ്പിപ്പാൻതക്കവണ്ണംയെശുപുറത്തുകൊണ്ടുവ
ന്നു മനുഷ്യനെഇതാകണ്ടാലും എന്നുഅവൎക്കകാണിക്കയും ചെയ്തു—

ധൂമ്രൈൎവ്വസ്ത്രൈഃ പരിഛ്ശന്നംകണ്ടകൈശ്ചകിരീടിനം
തം ക്ലിഷ്ടം ദൎശയംശ്ചൊചെനരൊയംദൃശ്യതാമിതി—
യെഷൂന്തുശ്രെഷ്ഠ്ഠയജ്വാദ്യാദൃഷ്ട്വാനെദുൎമ്മുഹുൎമ്മുഹുഃ
ശൂലെയം വിദ്ധ്യതാം ശൂലെ വിദ്ധ്യതാമിതിവാദിനഃ
പീലാതസ്ത്വവദദ്യൂയം ശൂലെതംവിദ്ധ്യതസ്വയം
യതഃ കൊപിമയാതസ്മിന്നപരാധൊനദൃശ്യതെ
തതൊയഹൂദിനഃ പ്രൊചുരസ്മഛ്ശാസ്ത്രാനുസാരതഃ
വധാൎഹൊയം യതസ്സസ്സ്വമീശപുത്രമകല്പയൻ

ഇങ്ങിനെരാജാലങ്കാരത്താൽ ഹാസ്യപാത്രമായവനെകണ്ടഉ
ടനെ പ്രമാണികൾ ഇവനെക്രൂശിൽതറെക്കെണംഎന്നുനിലവിളി
ച്ചു— നിങ്ങൾഅങ്ങിനെചെയ്വിൻഞാൻഅവനിൽകുറ്റം കണ്ടില്ല
എന്നുപിലാതൻചൊന്നാറെഅവൻതന്നെദൈവപുത്രൻഎന്നു
പറകയാൽ നമ്മുടെധൎമ്മപ്രകാരംമരിക്കെണംഎന്നുപറഞ്ഞപ്പൊൾ [ 85 ] പിലാതൻഭയപ്പെട്ടുഅകത്തുചെചന്നുനീഎവിടെനിന്നുള്ളവൻഎന്നു
യെശുവൊടുചൊദിച്ചുഅതിന്നുഉത്തരംപറയായ്കയാൽപിലാതൻ നീഎ
ന്നൊട്ഉരിയാടാത്തത്എന്തുനിന്നെകൊല്ലിപ്പാനുംവിട്ടയപ്പാ
നുംഎനിക്കഅധികാരംഉള്ളപ്രകാരംഅറിയുന്നില്ലയൊഎന്നുപ
റഞ്ഞു—

തഛ്ശ്രുത്വാത്വവദദ്യെഷൂരീശശ്ചെന്നാന്വമംസ്യത
തദാകൊപ്യധികാരസ്തെനാഭവിഷ്യാന്മമൊപരി
തതൊമൊചയിതും യെഷൂ മദ്ധ്യക്ഷഃ പുനരൈഹത
ജ്ഞാത്വാതുതസ്യസങ്കല്പംപ്രൊച്ചൈൎന്നെദുൎയ്യഹൂദിനഃ
ചെദെനംമൊചയെസ്തൎഹിസാമ്രാജൊനഭവെൎഹിതഃ
യൊഹ്യാത്മാനംനൃപംവക്തിസാമ്രാജ്യംവിരുണദ്ധിസഃ

ദൈവത്തിൽനിന്ന്അല്ലാതെനിണക്ക്എന്റെമെൽഅധികാരം
ഉണ്ടാകുമാറില്ല— എന്നെനിങ്കയ്യിൽഎല്പിച്ചവന്നുതന്നെഅധി
കംപാപം ഉണ്ടുതാനുംഎന്നുയെശുപറഞ്ഞതുകെട്ടാറെഅവനെ
രക്ഷിപ്പാൻനാടുവാഴിആഗ്രഹിച്ചുഎങ്കിലുംയഹൂദർഅവന്റെ
ആന്തരംഗ്രഹിച്ചുഇവൻതന്നെത്താൻ രാജാവാക്കിയതുകൊണ്ടുനീ
അവനെവിട്ടയച്ചാൽമഹാരാജാവിന്നുഹിതനാകയില്ലഎന്നു
ചൊല്ലികൊയില്ക്കൽഅന്യായംബൊധിപ്പിക്കുന്നപ്രകാരംസൂചി
പ്പിച്ചപ്പൊൾ— പിലാതൻമുമ്പെത്തദൊഷങ്ങളെഒൎത്തുവലഞ്ഞു
വെള്ളം വരുത്തികൈകളെകഴുകിഈരക്തത്തിൽനിന്നുതാൻ
നിൎമ്മലനാകുന്നപ്രകാരംകാണിച്ചു— യഹൂദരൊഈരക്തംഞങ്ങ
ടെമെലുംമക്കളുടെമെലുംവരട്ടെഎന്ന്ഒരുമനപ്പെട്ടുവിളിക്ക
യുംചെയ്തു—

സതൊസ്യരക്തപാതസ്യവിഷയെനിൎമ്മലൊസ്മ്യഹം
ഏതദ്ദുഷ്കൎമ്മണൊജന്യം യുഷ്മാഭിൎഭുജ്യതാംഫലം

അനന്തരംനാടുവാഴിയെശുവെമരണദണ്ഡത്തിന്നായിഎല്പിച്ചു
ചെകവരുംഅവന്മെൽക്രൂശമരത്തെഇട്ടുനഗരത്തിന്നുപുറത്തുകൊ
ണ്ടുപൊകയും ചെയ്തു— [ 86 ] തദാലൊകസ്സമെപ്രൊചുഃ ഫലംതദ്രക്തപാതജം
അസ്മാഭിരസ്മദീയൈശ്ചസന്താനൈ ൎഭുജ്യതാമിതി
തഥാശൂലംവഹൻസ്കന്ധെനിശ്ചക്രാമപുരാൽപ്രഭുഃ
മാൎഗ്ഗെഗശ്ഛംസ്തുചക്ലാമശൂലഭാരണെപീഡിതഃ

അതസ്തദ്രക്ഷകായാന്തംപ്രാപ്യകഞ്ചിജ്ജനംപഥി
വഹനായപ്രഭൊഃ പശ്ചാത്തൽസ്കന്ധെശൂലമാൎപ്പയൻ
ഏവംവ്യൂഹെനലൊകാനാംമഹതാസഹിതഃ പ്രഭുഃ
സ്ത്രീഭിശ്ചപിലവന്തീഭിരുപതസ്ഥെവധാലയം

വഴിയിൽവെച്ചുയെശുതളൎച്ചഹെതുവായിവീണതുകണ്ടാറെചെ
കവർഒരുവഴിപൊക്കനെപിടിച്ചുമരത്തെഎടുപ്പിച്ചുനടത്തി
ജനസമൂഹങ്ങളുംവിലപിക്കുന്ന ചില സ്ത്രീകളും ഒന്നിച്ചുനടക്കെകു
ലനിലത്തുഎത്തുകയുംചെയ്തു— അവിടെയെശുവിന്റെകൈയും
കാലും ഇരിമ്പാണികളെകൊണ്ടുആമരത്തിന്മെൽതറെച്ചശെഷം
ക്രൂശിനെനിലത്തിൽനാട്ടിഉറെപ്പിച്ചു— അവന്റെരണ്ടുഭാഗത്തും
രണ്ടു കള്ളന്മാരെകൂടആവകശൂലങ്ങളിൽകരെറ്റിവെച്ചശെ
ഷം മൂവരുടെ മരണത്തെപാൎത്തുകൊണ്ടുതൂങ്ങുന്നവരുടെവസ്ത്ര
ങ്ങളെതങ്ങളിൽ പകുത്തുകൊൾ്കയും ചെയ്തു—

തദാനീംഭവ്യവാദ്യുക്തംസിദ്ധിം പ്രാപ്നൊദിദംവചഃ
നൃണാംദുഷ്കൎമ്മീണാം മദ്ധ്യെഗണിതൊഭൂദസാവിതി
തന്മസ്തകൊപരീയഞ്ചെത്രിഭാഷാലിപിരാൎപ്യത
യെഷൂൎന്നസരതീയൊയമസ്തിരാജായഹൂദിനാം

ഇപ്രകാരം യെശുകള്ളരൊടുഎണ്ണപ്പെടുംഎന്നുള്ളപ്രവാചക
ത്തിന്നു നിവൃത്തിവന്നു— കുറ്റക്കാരുടെദൊഷവിവരം എഴുതിത
ലെക്കമീതെ പതിക്കുന്നഒരുമൎയ്യാദഉണ്ടു— അവ്വണ്ണം നചരക്കാര
നായയെശുയഹൂദരുടെ രാജാവ് എന്നുഅവന്റെതലെക്കമീ
തെമൂന്നുഭാഷകളാൽഎഴുതിവെച്ചുണ്ടായിരുന്നുഇപ്രകാരം
തീവ്രവെദനയൊടുംകൂട മരത്തിന്മെൽ തൂങ്ങുമ്പൊൾപിതാവെ
ഇവർചെയ്യുന്നത് ഇന്നതെന്നുഅറിയായ്കകൊണ്ടുഅവരൊടു [ 87 ] ക്ഷമിക്കെണമെഎന്നുയെശുപ്രാൎത്ഥിക്കയുംചെയ്തു—

വിദ്ധാംഗൊയാതനാംതീവ്രാംഭുഞ്ജാനൊപ്യാൎത്ഥയൽപ്രഭുഃ
ക്ഷമസ്വതാൻപിതൎയ്യദ്ധികുൎവ്വതെതന്നജാനതെ
തദാനീംശ്രെഷ്ഠ്ഠയജ്വാദ്യാഉപഹസ്യാബ്രുവന്മിഥഃ
രരക്ഷസൊപരാൻ കിന്തുസ്വന്നശക്നൊതിരക്ഷിതും
സചെദ്യഹൂദിനാംരാജാ ശൂലാത്തൎഹ്യവരൊഹതു
തദൃഷ്ട്വാപ്രത്യയന്തസ്മിൻ കരിഷ്യാമസ്തദാവയം
സസ്സ്വമീശാത്മജംപ്രൊചെവ്യശ്ചസീച്ചപരെശ്വരെ
ചെദീശഃ പ്രിയതെതസ്മിംസ്തൎഹീദാനീമവത്വിതി

ജനസമൂഹങ്ങൾ്ക്കകനിവുതൊന്നാതിരിക്കെണ്ടതിന്നുപ്രമാണിക
ൾപരിഹസിച്ചുതുടങ്ങി— ഇവൻ മറ്റവരെരക്ഷിച്ചുതന്നെത്താൻ
രക്ഷിപ്പാൻ കഴികയില്ല— അവൻ യഹൂദരുടെരാജാവായാൽ
ഇറങ്ങിവരട്ടെഅങ്ങിനെകണ്ടാൽഅവനെവിശ്വസിക്കാം അവ
നല്ലൊദെവപുത്രൻഎന്നുവെച്ചുദൈവത്തിൽ ആശ്രയിച്ചിരു
ന്നു— അവനുപ്രസാദംതൊന്നിയാൽഇപ്പൊൾഉദ്ധരിക്കട്ടെഎ
ന്നും മറ്റും പറഞ്ഞപ്പൊൾഒന്നിച്ചുതൂങ്ങുന്നകള്ളനുംപരിഹാസ
വാക്കുകളെ കൂട്ടിയതുമറ്റവൻആക്ഷെപിച്ചുനമ്മുടെക്രിയകൾ്ക്ക
തക്കഫലം നാം അനുഭവിക്കുന്നുസത്യം— ഇവനൊ തെറ്റായത്
ഒന്നുംചെയ്തില്ലഎന്നുപറഞ്ഞശെഷം യെശുവെനൊക്കികൎത്താ
വെ നിന്റെരാജത്വത്തൊടും കൂടെ വരുമ്പൊഴെക്ക്എന്നെയും
ഒൎത്തുകൊള്ളെണംഎന്നുപ്രാൎത്ഥിച്ചു—

യസ്മിന്നനെഹസി സ്വെനരാജത്വെനാഗമിഷ്യസി
തദാനീം മാംപ്രസാദെനസ്മരെതിപ്രാൎത്ഥയെപ്രഭൊ
തസ്യവിശ്വാസിന ശ്രുത്വാപ്രാൎത്ഥനാംപ്രഭുരുക്തവാൽ
അദ്യൈവത്വം മയാസാൎദ്ധംസുഖൊദ്യാനമവാപ്സ്യസി—

സത്യംസത്യം ഇന്നുതന്നെനീഎന്നൊടുകൂടഎദൻ തൊട്ടത്തി
ൽഇരിക്കും എന്നുയെശുഉത്തരംപറകയും ചെയ്തു— അനന്ത
രംഉച്ചമുതൽ മൂന്നുമണിയൊളം അതിശയമുള്ളഇരിട്ടുലൊ [ 88 ] കം എങ്ങും മൂടികൊണ്ടുയെശുമരണനിഴലിൻ താഴ്വരയിൽ
ഇറങ്ങുമാറാകയുംചെയ്തു— അപ്പൊൾ അമ്മയെയും പ്രിയശിഷ്യ
നെയുംകണ്ടുഅവളൊടുഇതാനിന്റെമകൻഎന്നുംഅവനൊടു
ഇതാനിന്റെഅമ്മഎന്നുംപറകയാൽഅവളെഅവങ്കൽഎല്പി
ച്ചു—

സ്നെഹാവിഷ്ടൊഭ്യവാദീത്താംനാരിവശ്യസുതംതവ
ഇത്യഥൊവാചയൊഹന്നിംപശ്യത്വജ്ജനന്നീംഇതി

അതിന്റെശെഷംപീഡവൎദ്ധിക്കുമ്പൊൾ

ഹെമദീശ മദീയെശ കുതൊമാം വിസസൎജ്ജിഥ

എൻദെവമെ എൻദെവമെ നീ എന്നെകൈവിട്ടത്എന്തുഎ
ന്നുവിളിച്ചുപറഞ്ഞുഅതിന്റെശെഷംഎനിക്കദാഹംഉണ്ടുഎന്നും
നിവൃത്തിയായിഎന്നും ചൊല്ലിയപിന്നെപിതാവെനിൻകൈ
യിൽഎൻആത്മാവെഎല്പിക്കുന്നുഎന്നുപറഞ്ഞുലൊകരക്ഷ
ക്കായിട്ടുള്ള മഹാബലിയെപൂൎണ്ണമാക്കിതലചാച്ചുപ്രാണനെ
വിടുകയുംചെയ്തു—

തതൊചിരാൽപരംയെഷൂരൂചെസിദ്ധമഭൂദിതി
ഹെപിതസ്താകൈഹസ്തെസ്വമാത്മാനംസമൎപ്പയെ
തഥാത്മാനം ബലിന്ദത്വാനൃത്രാണായെശ്ചരെഛ്ശയാ
മൂൎദ്ധാനംനമയന്യെഷൂൎന്നിജപ്രാണാനവൎജ്ജയൽ

ഉടനെഭൂകമ്പം ഉണ്ടായിപാറകളും ഉലെഞ്ഞുപൊട്ടിദെവാല
യത്തിൽ വലിയതിരശ്ശീലകീറിപ്പൊകയുംചെയ്തു— ചെകവരു
ടെതലവൻഅതുകണ്ടപ്പൊൾ ഇവൻദെവപുത്രൻതന്നെസത്യം
എന്നുസാക്ഷ്യംപറഞ്ഞു—

പശ്ചാൽകശ്ചിൽപ്രഭൊൎഭക്തൊയൊസെഫാഖ്യൊമഹാജനഃ
പിലാതസന്നിധിംഗത്വായെഷ്വൊദെഹമയാചത
തല്ലബ്ധ്വാശുചിവസ്ത്രെണവെഷ്ടയിത്വാസധാൎമ്മികഃ
നിജെനൂത്നെശിലാഖാതെശ്മശാനെന്തസമാൎപ്പയൽ
യെഷ്വൊദെഹന്തുശിഷ്യാണാംകൊപിഹൎത്തുന്നശക്നുയാൽ [ 89 ] ഇത്യാശയെനയജ്വാഗ്ര്യാശ്മശാനംസമരക്ഷയൻ

പിന്നെയെശുവിൽഭക്തിയുള്ളഒരുധനവാൻപിലാതനെചെന്നു
കണ്ടു യെശുവിൻശവത്തെചൊദിച്ചുവാങ്ങിശുദ്ധവസ്ത്രങ്ങളെ
ചുറ്റിതനിക്കതാൻചമെച്ചപുതിയശവക്കുഴിയിൽഅൎപ്പിക്ക
യുംചെയ്തു— ശവത്തെആരുംഎടുക്കരുത്എന്നുവെച്ചുയഹൂദപ്ര
മാണികൾഅതിനെഅടെച്ചുഉറപ്പിച്ചുകാവലാക്കിവെക്കയും
ചെയ്തു—

ഇതിശ്രീക്രിസ്ത മാഹാത്മ്യെ പ്രാണസമൎപ്പണം
നാമപഞ്ചമൊദ്ധ്യായഃ

ശ്മശാനാൽപുനരുത്ഥാ താതൃതീയെഹ്നിനരാത്മജഃ
ഇത്യെതൽസൽപ്രഭൊൎവ്വാക്യംകഥംസിദ്ധമഭൂൽഗുരൊ

കൎത്താവ് മൂന്നാംനാൾകുഴിയിൽനിന്നുജീവിച്ചെഴുനീല്ക്കുംഎന്നുപറ
ഞ്ഞതിന്നുനിവൃത്തിവന്നത്എങ്ങിനെ— എന്നുശിഷ്യൻചൊദി
ച്ചതിന്നുഗുരുഉത്തരം പറഞ്ഞിതു—

യസ്മിൻ ദിനെഹതൊയെഷൂശ്മശാനെന്തൎന്യധീയത
സഘസ്രശ്ശുക്രവാരൊ ഭൂദ്വിശ്രമാഹശ്ചതൽപരെ
സൎവ്വദാശനിവാരംഹിപുണ്യമ്മത്വായഹൂദിനഃ
ക്രിയാശ്ചലൌകികീസ്ത്യക്ത്വാതദാവിശ്രമമാചരൻ
വ്യതീതെവിശ്രമാഹെതുപ്രത്യൂഷെരവിവാസരെ
പ്രഭുഭക്താസ്ത്രീയാംകാശ്ചിഛ്ശ്മശാനദ്രഷ്ടുമായയുഃ
ശ്മശാനന്തൽ ഗുഹാരൂപമാസീൽഖാതംഛിലൊച്ചയെ
ഗ്രാവ്ണാചാരുദ്ധ്യനദ്വാരംപ്രഭൊൎദ്ദെഹാൎപ്പണാദനു
പ്രത്യൂഷെരവിവാരെതുഭൂമികമ്പൊഭവന്മഹാൻ
സ്വൎദ്ദൂതശ്ചാഗതിദ്വാരാൽ പാഷാണംനിരസാരയൽ
രൂപംതടിദ്വദൊജസ്വിതസ്യഗഹ്വരരക്ഷകാഃ
പശ്യന്തഃ കമ്പിതാഭീത്യാമൃതകല്പാഇവാഭവൻ
പശ്ചാദുപസ്ഥിതാസ്തത്രപ്രാവിശൻഗഘരംസ്ത്രിയഃ
ദൂതഞ്ചാസീനമായൊക്യവിസ്മയംപരമംയയുഃ [ 90 ] ദൂതസ്തൂവാചജീവന്തംയെഷൂമത്രമൃതാലയെ
മൃഗയദ്ധ്വെകുതൊയൂയം സൊത്രനാസ്ത്യുത്ഥിതൊസ്തിസഃ
തതസ്തായൊഷിതൊഭീതാനിൎയ്യയുൎഗ്ഗഘരാൽബഹിഃ
ശിഷ്യാൻജ്ഞാപയിതുംവാൎത്താന്ദുദ്രുവുശ്ചമുദാന്വിതാഃ

യെശുവെള്ളിയാഴ്ചതന്നെമരിച്ചശെഷം യഹൂദൎക്കസ്കസ്വസ്ഥദിവസ
മാകുന്നശനിയാഴ്ചയിൽഅവന്റെശിഷ്യന്മാർഖെദിച്ചുപാൎത്തു—
പിന്നെഞായറാഴ്ചരാവിലെചിലസ്ത്രീകൾകൎത്താവിനെവെച്ച
പ്രെതക്കുഴിയെകാണ്മാൻപുറപ്പെട്ടു കല്ലറയിൽനിന്നുമൂടിക്കല്ലി
നെആർഉരുട്ടിതരുംഎന്നുസംശയിച്ചശെഷംസ്ഥലത്തിൽഎത്തി
നൊക്കിയാറെ കല്ലുനീങ്ങിപൊയപ്രകാരം കണ്ടു— അതിന്റെകാരണം
ഒരുഭൂകമ്പംഉണ്ടായിട്ടുദൈവദൂതൻമിന്നല്ക്കൊത്തപ്രകാശ
ത്തൊടുംകൂട കാണായ്വന്നു കല്ലിനെനീക്കിഅവനെകണ്ടകാവ
ല്ക്കാർ വിറെച്ചുസ്തംഭിച്ചുമണ്ടിപൊകയുംചെയ്തു— സ്ത്രീകൾഗുഹയി
ൽപുക്കുനൊക്കിയാറെദൈവദൂതൻ അതിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ടത്
കണ്ടു വിസ്മയിച്ചപ്പൊൾഅവൻപറഞ്ഞു— ജീവനുള്ളവനെമരി
ച്ചവരിടയിൽതിരയുന്നത്എന്തു അവൻ ഇവിടെഇല്ലവാഗ്ദത്ത
പ്രകാരം എഴുനീറ്റത്രെഇരിക്കുന്നുഎന്നുദൂതൻഅറിയിച്ചഉടനെ
സ്ത്രീകൾഭയപ്പെട്ടുമടങ്ങിപ്പൊയിസന്തൊഷവൎത്തമാനത്തെശിഷ്യ
രെകെൾ്പിക്കയുംചെയ്തു— ശിഷ്യരിൽരണ്ടുപെർഗുഹെക്കൽഒടിച്ചെന്നു
ആരെയുംകണ്ടില്ലഎങ്കിലുംശവത്തിന്നുഇട്ടവസ്ത്രങ്ങളെചുരുട്ടിവെ
ച്ചപ്രകാരം കണ്ടപ്പൊൾദെവദൂതരുടെസെവഎന്നുനിനെച്ചുആ
ശ്ചൎയ്യപ്പെട്ടുവിശ്വസിക്കയും ചെയ്തു— സ്ത്രീകളിൽഒരുത്തികൎത്താ
വെതന്നെകണ്ടുഅവന്റെആശ്വാസവചനങ്ങളെകെട്ടപ്പൊൾമ
റ്റെശിഷ്യന്മാരൊടുസ്പഷ്ടമായിപറഞ്ഞാറെയും അവർവിശ്വ
സിക്കാതെദുഃഖിച്ചുപാൎത്തു—

തസ്മിന്നെവദിനെകഞ്ചിൽഗ്രാമംയാന്തൌമഹാവുരാൽ
ദ്വൌശിഷ്യൌപ്രഭുമുദ്ദിശ്യസംലാപംചക്രതുൎമ്മിഥഃ
തദ്വായെഷൂരുപസ്ഥായസ്വയംതാഭ്യാംസഹാചലൽ [ 91 ] രുദ്ധെക്ഷണൌതുശിഷ്യൌനപര്യചൈഷ്ടാംനിജംപ്രഭും
യെഷൂസ്തുതൌതദാപ്രാക്ഷീദ്യുവാംകിംവിഷറ്റെമിഥഃ
സംലാപംകുരുഥൊയാന്തൌവിഷണ്ണൌസരണാവിതി
തയൊരെകസ്തുതംപ്രൊചെവിദെശീയൊവിസൻഭവാൻ
യദത്രഘടിതംസൎവ്വം കിന്നതൽജ്ഞാതവാനിതി
യെഷൂഃ പപ്രഛ്ശതൽകീദൃനിതിതൌത്വെവമൂചതുഃ

അതിൽ രണ്ടുപെർ ആനാളിൽ ഒരുഗ്രാമത്തെക്കപൊകുമ്പൊൾവഴി
യിൽ വെച്ചുഅവർ യെശുവെകൊണ്ടുപറയുന്നെരംതന്നെയെശുവെഷം
മാറിഅവരൊടുകൂടിനടന്നുദുഃഖകാരണം ചൊദിച്ചാറെ— ഈഉത്സ
വകാലത്തിൽകൂടിയപരദെശികളിൽനീമാത്ര ഈഉണ്ടായസംഗതി
കളെഅറിയാത്തവൻ തന്നെയൊഎന്നുചൊല്ലിയതിന്നുഎന്തുഎ
ന്നുയെശുചൊദിച്ചു— അവരും ഉത്തരം പറഞ്ഞിതു—

ശ്രീയെഷൂദ്ദെശിതൽസൎവ്വംഘടനംജ്ഞായതാംത്വയാ
അമുമാൎയ്യംമഹാചാൎയ്യമസ്മദ്ദെശാധികാരിണഃ
വദ്ധ്യംനിൎണ്ണീയദണ്ഡായപരഹസ്തെസമാൎപ്പയൻ—
പരന്തുവംശമസ്മാകംയൊമഹാത്മാസമുദ്ധരെൽ
സഎവായംഭവെദിത്ഥംപ്രത്യാശാനൊഭവെദ്ദൃഢാ
വാചാചനിജവൎഗ്ഗ്യാണാംസ്ത്രീണാംവിസ്മാപിതാവയം
ശ്മശാനംവീക്ഷിതുംഗത്വാതാഹിനാവുഃ പ്രഭൊൎവ്വപുഃ
സജീവതീതിവൃത്താന്തം സ്വൎഗ്ഗ്യദൂതമുഖാഛ്ശ്രുതം
താനാൎയ്യൊജ്ഞാപയന്നാസ്മാൻശ്മശാനാൽപുനരാഗതാഃ
തൽപശ്ചാൽകെചനാസ്മാകംഗത്വാസ്ത്രീഭിൎയ്യഥൊദിതം
തഥൈവപ്രാപ്നുവൻകിന്തുനാപശ്യൻക്വാപിസൽപ്രഭും

യെശുവിന്റെസംഗതിതന്നെ— അവൻ വാക്കിലുംക്രിയയിലും
ശക്തിയുള്ളപ്രവാചകനായിവിളങ്ങിയശെഷംനമ്മുടെപ്രമാണിക
ൾഅവനുമരണദണ്ഡം വിധിച്ചുജാതികളുടെകൈയിൽഎല്പിച്ചു—
ഞങ്ങളൊ അവൻ ഇസ്രയെലെഉദ്ധരിക്കുംഎന്നുകാത്തിരുന്നു—
പിന്നെഞങ്ങളുടെസ്ത്രീകളിൽചിലർഇന്നുകല്ലറെക്കപൊയാറെ [ 92 ] അവന്റെശരീരം കാണാതെഅവൻജീവിക്കുന്നപ്രകാരംഅറി
യിക്കുന്നദൂതവാക്യംഅത്രെകെട്ടുഞങ്ങളെഗ്രഹിപ്പിച്ചുഭ്രമംവരു
ത്തിയപ്പൊൾ ഞങ്ങളിലുംചിലർപൊയിനൊക്കിഎങ്കിലും കൎത്താ
വെകണ്ടില്ല എന്നിപ്രകാരംഅവർപറഞ്ഞാറെയെശു ചൊല്ലി
യതു—

ഹെഭവ്യവാദിവാക്യാനാംപ്രത്യയമന്ദമാനസാഃ
ഖൃഷ്ടാഖ്യെനാഭിഷിക്തെനകിന്നപ്രാഗ്ദുഃഖസഞ്ചയഃ
ഭൊക്തവ്യൊഭൂത്തതസ്തെനപ്രാപ്തവ്യൊമഹിമാനിജഃ

പ്രവാചകർഅറിയിച്ചവഒക്കയുംവിശ്വസിപ്പാൻഅല്പബുദ്ധി
കളുംമന്ദഹൃദയമുള്ളവരുംആയൊരെഅഭിഷിക്തൻഇപ്രകാ
രം കഷ്ടംഅനുഭവിക്കയും ആവഴിതന്റെ തെജസ്സിൽപ്രവെ
ശിക്കയുംവെണ്ടുന്നതില്ലയൊ— എന്നതിന്റെശെഷംഅവൻമൊശ
മുതലായവെദപുസ്തകങ്ങളിൽഅഭിഷിക്തന്റെവിഷയമായി
പറഞ്ഞത്എല്ലാംഎടുത്തുഅവൎക്ക വ്യാഖ്യാനിച്ചുകൊടുത്തു— ഒ
ടുക്കംഊരിൽഎത്തിയാറെഅവർപിരിഞ്ഞുകൂടാഞ്ഞുഅവനെ
നില്പാൻഅപെക്ഷിച്ചാറെഅവൻകൂടെഅകംപുക്കുഭക്ഷണ
ത്തിന്നിരുന്നു— അവൎക്കപണ്ടെപൊലെഅപ്പം നുറുക്കികൊടു
ക്കയുംചെയ്തു— ആക്ഷണത്തിൽതന്നെഅവനെകണ്ടറിഞ്ഞ
പ്പൊൾ അവൻനടുവിൽനിന്നുമറഞ്ഞുപൊയി— അവരും താമസി
യാതെമടങ്ങിപ്പൊയിയരുശലെമിലുള്ളസ്നെഹിതരെഅറി
യിക്കയുംചെയ്തു—

തസ്മിന്നെവദിനെസായംശിഷ്യായത്രസമാഗമൽ
ശാലായാംതത്രരുദ്ധെപിദ്വാരെന്തഃ പ്രാവിശൽപ്രഭുഃ
യെഷൂസ്തൂചെകുതൊയൂയംസഞ്ജാതാഃ ക്ഷുബ്ധമാനസാഃ
ഇമെകുതശ്ചന്ദെഹാഃ പ്രജായന്തെമനസ്സുവഃ
തസ്തൌപാദൌചമെദൃഷ്ട്വാവരംസ്പൃഷ്ട്വാവിനിശ്ചയം
കുരുധ്വംസ്വയമെഷൊഹംഭൂതൊമാംസാസ്ഥിമാൻനഹി
തതൊഹസ്തൌചപാദൌചനിജൌകീലവ്യധാങ്കിതൌ [ 93 ] സശിഷ്യാന്ദൎശയാം മാസനിശ്ചയൊല്പത്തിഹെതപെ
തതൊവിനന്ദഥൊൎഹെതൊസ്തെശങ്കന്താം മൽകൃതാഃ
തത്തുദൃഷ്ട്വാപ്രഭുഃ കിഞ്ചിത്തത്സാക്ഷാദാദഭൊജനം

ഇങ്ങിനെശിഷ്യന്മാർകൂടിയിരിക്കുന്നസ്ഥലത്തുവാതിൽപൂട്ടീട്ടുള്ള
സമയംകൎത്താവ്തന്നെപ്രവെശിച്ചുനിങ്ങളൊടുസമാധാനംഉണ്ടാ
കഎന്നുചൊല്ലിയശെഷം അവൎക്കസംശയഭാവങ്ങളെ കണ്ടാ
റെപറഞ്ഞിതു— എന്തിന്നു നിങ്ങൾചഞ്ചലമനസ്സൊടെഇരിക്കുന്നു
ഈസംശയങ്ങൾ നിങ്ങളിൽതൊന്നുവാനും എന്തു എന്റെക
യ്യും കാലുംനൊക്കിതൊട്ടുംകൊണ്ടുഞാൻഅസ്ഥിമാംസങ്ങ
ളില്ലാത്തഭൂതമല്ല അവന്തന്നെആകുന്നുഎന്നുനിശ്ചയിച്ചുകൊ
ൾ്വിൻ എന്നിങ്ങിനെസംശയം അകറ്റികൈക്കാലുകളെയും
തൊടുവാൻകാണിച്ചു അവർ ആനന്ദം നിമിത്തം സ്തംഭിച്ചുനില്ക്കു
മ്പൊൾ തിന്മാൻവല്ലതുംചൊദിച്ചുഅവർകാണ്കെഭക്ഷിക്കയും
ചെയ്തു—

പശ്ചാൽ പുനഃ പുനൎയ്യെഷൂശ്ചത്വാനിംശദ്ദിനാവനി
ശിഷ്യെഭ്യൊദൎശനംദത്വാതൈസ്സാൎദ്ധംസമഭാഷത
തെഭ്യഃ പ്രാചീനശാസ്ത്രാൎത്ഥെബൊധശക്തിംപ്രദാനം
നൂത്നസ്യസ്വസ്യധൎമ്മസ്യസൎവ്വതത്വാന്യശിക്ഷയൽ—

അന്നുമുതൽ ൪൦ ദിവസം വരെയും യെശു കൂട ക്കൂടശിഷ്യൎക്കുകാണായി
വന്നുഅവൎക്കുപഴയവെദത്തെവ്യാഖ്യാനിച്ചും പുതിയധൎമ്മത്തിൻ
വിവരത്തെ ഗ്രഹിപ്പിച്ചും കൊടുത്തുതaൻ ഭൂമിയെവിട്ടുപൊയാ
ൽപിന്നെആചരിക്കെണ്ടുന്നപ്രകാരംഇങ്ങിനെഅറിയിച്ചു—

മയിഭൂസ്വൎഗ്ഗയൊസ്താവാനധികാരസ്സമാൎപ്പ്യത
അതസ്സൎവ്വെഷുദെശെഷുസ്വസംവാദഃ പ്രചാൎയ്യതാം
പ്രത്യെതൄണാംഗണൊനാമ്നാപിതൃപുത്രസദാത്മനാം
അംഭസ്സംസ്കാരമാപ്നൊതുമദ്ധൎമ്മെചൊപദെശനം
അഹഞ്ചജഗതശ്ശെഷപൎയ്യന്തമപിസൎവ്വദാ
സ്ഥാസ്യാമിയുഷ്മദഭ്യൎണ്ണെസഹായൊനിശ്ചലസ്വയം [ 94 ] സ്വൎഗ്ഗത്തിലുംഭൂമിയിലും സൎവ്വാധികാരവും എന്നിൽ സമൎപ്പിച്ചുകി
ടക്കുന്നുഅതുകൊണ്ടുനിങ്ങൾ എല്ലാടവുംപൊയിസകലജാതി
കളെയുംശിഷ്യരാക്കിപിതാവുപുത്രൻപരിശുദ്ധാത്മാവ്എന്നീനാ
മത്തിൽ സ്നാനം കഴിച്ചുഎന്റെഉപദെശംകൈക്കൊള്ളുമാറാ
ക്കുകയും ചെയ്വിൻ ഞാനും യുഗസമാപ്തിവരെയുംനിങ്ങളൊടുകൂട
ഇരിക്കും എന്നുപറഞ്ഞു—

ശെഷെതാനെവമാജ്ഞാവ്യദത്തവാംശ്ചാഷിഷംപ്രഭുഃ
തത്സാക്ഷാദൂൎദ്ധ്വമാരുഹ്യമെഘഛ്ശന്നസ്തിരൊദധെ
ഊൎദ്ധംയാന്തന്തുതംശിഷ്യാവിലൊക്യാനന്യദൃഷ്ടയഃ
അന്തൎഹീതഞ്ചവന്ദിത്വാരാജധാനീം സമാഗമൻ

ഒടുക്കം കൎത്താവ്അവരൊടുകൂടഒരു മലമെൽകരെറിഅവരെ
അനുഗ്രഹിച്ചുമെല്പെട്ടുകയറിമെഘത്തിങ്കൽമറഞ്ഞുപൊകു
ന്നതുശിഷ്യന്മാർകണ്ടുവന്ദിച്ചുഈപൊയപ്രകാരംതന്നെകൎത്താ
വ്സ്വൎഗ്ഗത്തിൽനിന്നുമടങ്ങിവരുംഎന്നുദൈവദൂതന്മാർഅറി
വിക്കയാൽസന്തൊഷിച്ചുയരുശലെം നഗരത്തിൽപൊയി
യെശുവിശുദ്ധാത്മാവെതങ്ങളുടെമെൽ പകരുവാനുള്ളകാ
ലത്തെ പാൎത്തിരിക്കയും ചെയ്തു—

അഭ്യൊവാസരെഭ്യൊനുലക്ഷണൈസ്സൂചിതൊത്ഭുതൈഃ
സശക്തിദഃപവിത്രാത്മാശിഷ്യസ്വാന്തെഷ്ട്വവാതരൽ
തസ്മാദ്വിദെശിഭാഷാണാംജ്ഞാനംതെലെഭിരെത്ഭുതം
സ്വധൎമ്മമൎമ്മണാംബൊധെധീദൃഷ്ടെശ്ചപ്രസന്നതാം
സദ്യശ്ചനിൎഭയാഭൂത്വാതെപ്രഭൊഃ പുനരുത്ഥിതിം
സ്വൎഗ്ഗാരൊഹണഞ്ചതദ്ധന്തൃപുരമദ്ധ്യെപ്യഘൊഷയൻ
യുഷ്മാഭിശ്ശൂലദണ്ഡെനയശ്രീയെഷൂരഹന്യത
തമഭ്യഷിഞ്ചദൈശ്വൎയ്യെത്രാതൃത്വെചപരെശ്വരഃ
അസാവെവാവരാധാനാഃ ക്ഷമാദാതാനിയൊജിതഃ
കസ്മാദപ്യപരാത്ത്രാണംകദാപ്യാപ്തുന്നശക്യതെ
പശ്ചാൽസ്വദെശസീമാനമതിക്രമ്യമഹൊദ്യമാഃ [ 95 ] തെഭൂയസ്സുവിദെശെഷുപ്രഭൊൎദ്ധൎമ്മമകീൎത്തയൻ

പത്താംദിവസത്തിൽതന്നെഅത്ഭുതലക്ഷണങ്ങളൊടു കൂടി
യആവിശുദ്ധാത്മാവിന്റെശക്തികൾശിഷ്യരുടെമെൽഇറങ്ങിവ
ന്നു— അവർ അന്യഭാഷകളെകൊണ്ടുദൈവത്തെസ്തുതിച്ചു ക്ഷ
ണത്തിൽ ഭയംകൂടാതെ യെശുവിന്റെഉയിൎപ്പിനെയും സ്വൎഗ്ഗാരൊ
ഹണത്തെയുംഅറിയിച്ചു അവനെകൊന്നവരുടെഇടയിൽധൈ
ൎയ്യമായിഘൊഷിക്കയുംചെയ്തു— നിങ്ങൾമരണദണ്ഡംവിധിച്ചയെ
ശുതന്നെദെവവിധിയാൽസൎവ്വരക്ഷയുടെവൈഭവത്തൊടുംകൂടി
യ അഭിഷിക്തൻ ആകുന്നു— പാപമൊചനത്തിന്നുഅവൻ മാത്രം
ആൾ ആകുന്നു മറ്റആരാലുംദൊഷങ്ങളുടെക്ഷമയുംഉദ്ധാരണവും
വരികയുംഇല്ല— എന്നിപ്രകാരംസ്വജാതിക്കാരായയഹൂദരൊട്
ഘൊഷിക്കയല്ലാതെ അവർ നാനാദെശങ്ങളിൽകടന്നുപലജാ
തികളൊടും സത്യദൈവത്തെഅറിയിച്ചു വിഗ്രഹാരാധനയെ
വിട്ടു യെശുവിങ്കലെവിശ്വാസംകൊണ്ടു ദെവപുത്രരാകുവാൻവഴി
കാണിക്കയുംചെയ്തു—

വ്യൎത്ഥഭീരീതിഭിൎയൂയംയമജ്ഞാത്വാസമൎച്ചഥ
വയംവസ്തസ്യമാഹാത്മ്യംജ്ഞാപയാമൊയഥാതഥം
ഈശൊയൊജഗദസ്രാക്ഷീന്മെദിനീസ്വൎഗ്ഗയൊഃ പ്രഭുഃ
സൊനന്തന്തൊനരസൃഷ്ടെഷുമന്ദിരെഷുനതിഷ്ഠ്ഠതി
സ്വയംജീവസ്യദാതാസൻപാലകശ്ചപ്രജാകൃതാം
ബാഹ്യാംനാപെക്ഷതെസെവാമാസിദ്ധാൎത്ഥ ഇവെശ്വരഃ
അതൊയസ്യസ്ഥസന്താനായൂയംയെനചജീവഥ
സആശ്മരൌപ്യഹൈമാദിമൂൎത്തിത്വെനനബുദ്ധ്യതാം
പൂൎവ്വെഷ്വജ്ഞാനകാലെഷുവ്യതീതെഷ്വിശ്വരൊധുനാ
കുമാൎഗ്ഗസ്ത്യജ്യതാമിത്ഥമാദിശത്യഖിലാന്നരാൻ
യതസ്സസ്സ്വംസുതം യെഷൂംമഹാഘസ്രെനിരൂപിതെ
നൃജാതെസ്സദസൽകൎമ്മവിചാരായന്യയൊജയൽ
തം യാവന്തസ്തുമൊക്താരമാശ്രയന്ത്യനുതാപിനഃ [ 96 ] ചരന്തിധൎമ്മമാൎഗ്ഗെചതാവതാംസല്ഗതിൎഭവെൽ

നിങ്ങൾ അറിയാതെവ്യൎത്ഥമായിസെവിക്കുന്നദൈവത്തിന്റെ
വസ്തുതയെഞങ്ങൾനിങ്ങളെഗ്രഹിപ്പിക്കുന്നു— ലൊകങ്ങളെസൃഷ്ടി
ച്ചുപാലിക്കുന്നകൎത്താവ് നാംപണിയുന്നക്ഷെത്രങ്ങളിൽവസിക്കു
ന്നവനല്ല— താൻസകലത്തിന്നുംജീവനെകൊടുത്തുംകാത്തുംകൊള്ളു
ന്നവനാകയാൽപുറമെയുള്ളസെവയെആഗ്രഹിക്കുന്നവനുംഅ
ല്ല— അവനാൽനിങ്ങൾഉണ്ടാകുന്നതുംജീവിച്ചിരിക്കുന്നതുംആക
കൊണ്ടുഅവനുപൊൻവെള്ളിമുതലായവിഗ്രഹംഒന്നുംപറ്റുക
യില്ല— അജ്ഞാന കാലത്തിൽആവക സങ്കല്പിച്ചിരുന്നുസത്യം ഇ
പ്പൊഴൊ ദൈവം കള്ളമാൎഗ്ഗത്തെവിടെണ്ടതിന്നുഎല്ലാവരൊടും
കല്പിച്ചിരിക്കുന്നു— അവനല്ലൊഇപ്പൊൾതന്റെപ്രിയപുത്രനായ
യെശുവെമനുഷ്യജാതിയിൽജനിക്കുമാറാക്കിമനുഷ്യരുടെസ
കലകാൎയ്യങ്ങൾ്ക്കുംന്യായംവിധിപ്പാൻനിയൊഗിച്ചിരിക്കുന്നു— ആ
യവനെഅനുതാപത്തൊടുംആശ്രയിച്ചുഅവന്റെവഴിയിൽ
പാപമൊചനത്തെഅന്വെഷിച്ചു കൊണ്ടാലെ സല്ഗതിഉണ്ടാ
കും— എന്നിവ്വണ്ണമുള്ളവാക്കുകളാലും അത്ഭുതക്രിയകളാ
ലും അവർപരത്തുന്നവചനത്തെഅനെകർവിശ്വസിച്ചുഅംഗീ
കരിച്ചുനടന്നു— ആയതുമുടക്കുവാൻലൊകാധികാരികളുത്സാഹിച്ചുഅനെ
കരെകല്ലെറിവാൻ തുടങ്ങിയാറെയുംസത്യമതത്തെഇല്ലാതാ
ക്കുവാൻ കഴിവുവന്നില്ല—

ബഹുവസ്തു പ്രഭിശ്ശക്ത്യാഭൂത്വാനിശ്ചലചെതസഃ
ധൈൎയ്യെണസെഹിരെക്ലെശാൻ നത്രെസുശ്ചവധാദപി
തദ്രക്തരൂപബീജഞ്ചനൃണാംഹ്യസ്ത്വിവരൊപിതം
നവീനശിഷ്യ രൂപാണിസസ്യാനീവൊദപാദയൽ
യദ്ധൎമ്മാൎത്ഥംഹിഖൃഷ്ടീയാസ്സ്വപ്രാണാനത്യജന്നപി
സസത്തമൊഭവെദിത്ഥംമത്വാന്യെപിതമാശ്രയൻ
തഥാഖൃഷ്ടീയധൎമ്മൊയമുത്തരൊത്തരമൈധത
ലുപ്തെഷുചാന്യധൎമ്മെഷുപ്രതീചീംവ്യപകെവലഃ [ 97 ] പലക്രിസ്തഭക്തരുംഅവന്റെനാമത്തിന്നായിപൊരുതുമരിപ്പാ
ൻ മുതിൎന്നു പൊരുകയാൽ ആരക്ത സാക്ഷികളുടെമരണത്തെമ
റ്റുള്ളവർകണ്ടുഅതിശയിച്ചുകാരണം വിചാരിക്കുമ്പൊൾഇങ്ങി
നെക്ഷാന്തിയൊടെമരിപ്പാനുംശക്തിവരുത്തുന്നമതംസത്യമാ
യിരിക്കെഉള്ളുഎന്നുനിശ്ചയിച്ചുപൊയിഇപ്രകാരംസാക്ഷി
കളുടെരക്തംക്രിസ്തസഭയുടെബീജമായ്ചമഞ്ഞുക്രമത്താലെശെ
ഷം മതങ്ങൾ ഒടുങ്ങി പടിഞ്ഞാറെരാജ്യങ്ങളിൽക്രിസ്തവിശ്വാ
സം കെവലംനിറഞ്ഞുവൎദ്ധിക്കയുംചെയ്തു—

ഇതി ശ്രീയെശുക്രിസ്ത മാഹാത്മ്യെ
ശ്രീയെശുസ്വൎഗ്ഗാരൊഹണനാമ
ഷഷ്ഠൊദ്ധ്യായഃ—

ഗതീംഖൃഷ്ടീയശാസ്ത്രൊക്താംപരമാമാരുരുക്ഷുണാ
മയാകിംകാൎയ്യമിത്യെതദുപദെഷ്ടുംഗുരൊൎഹസി
സ്വീകൃത്യസ്വീയപാപാനിതദ്ധെതൊരനുതപ്യച
ശ്രീയെഷൂംത്രാണകൎത്താരംവിശ്വാസെനസമാശ്രയ
തതസ്തെനസമാദിഷ്ടാംലബ്ധ്വാകീലാലസംസ്കൃതിം
ആത്മാനം പ്രഭവെഭക്തംസപ്രകാശംസമൎപ്പയ
സഹ്യെകഃ പാപ്മനൊഹന്താസിദ്ധെൎഹെതുശ്ചവിദ്യതെ
തദ്ദ്വാരമന്തരാകൊപിപരമാൎത്ഥന്നവിന്ദതി
കിന്തുസ്വമാത്രയത്നെനപ്രസാദദൈശ്വരദ്വിനാ വിഹായാസൽപഥംശിഷ്യത്രാണംഗന്തുന്നശക്യസി
അതഃ പ്രസാദലാഭായപ്രാൎത്ഥനീയഃ പരെശ്വരഃ
താദൃശ്യാശ്ശ്രൂയ‌്യതാംവത്സപ്രാൎത്ഥനായാനിദൎശനം

നിന്റെപാപങ്ങളെഏറ്റുംപറഞ്ഞുഅനുതപിച്ചുംകൊണ്ടുത്രാ
ണകൎത്താവായയെശുവെതന്നെവിശ്വാസത്തൊടുംകൂടആശ്രയി
ച്ചുകൊള്ളെണംഎന്നിട്ടുജലസ്നാനംഎറ്റുപ്രസിദ്ധമായിയെശു
ഭക്തൻഎന്നുകാണിക്കെആവു— അവനല്ലൊപാപത്തെ കൊ
ല്ലുവാൻ ഏകൻ ആകുന്നുഅവനാൽഅല്ലാതെപരമാൎത്ഥമാ
[ 98 ] യഗുണത്തിൽആരുംഎത്തുകയുംഇല്ല— എങ്കിലുംദെവപ്രസാദംകൂ
ടാതെതാന്താന്റെപ്രയത്നംകൊണ്ടുദുൎമ്മാൎഗ്ഗത്തെവിടുവാനുംരക്ഷ
യെപ്രാപിപ്പാനും കഴിയായ്കകൊണ്ടുപ്രസാദംഉണ്ടാകെണ്ടതിന്നു
ദൈവത്തെപ്രാൎത്ഥിക്കെണംപ്രാൎത്ഥനയുടെവഴിയെഅല്പം കാ
ണിച്ചുതരാം—

നമസ്തെജഗതാം കൎത്ത്രെശാസിത്രെപാലകായച
ദയാമയായപുണ്യായനമസ്തെപരമാത്മനെ
ക്വതെപവിത്രതാമിന്ത്യാക്വചപാപിഷ്ഠ്ഠതാമമ
തവാഗ്രെവിനയംകൎത്തുംനാൎഹൊസ്മ്യംഘൊമലീമസഃ
ക്വതെമാഹാത്മ്യമത്യന്തം ക്വചമെതുഛ്ശതാവിഭൊ
ഗുണാംസ്തെപരമാൽസ്തൊതുംജ്ഞാതുംവാപ്യഹമക്ഷമഃ
പരന്തുകൊസ്തിദീനാനാമാശ്രയസ്ത്വാംവിനെശ്വര
ത്വമെകൊരുൎദ്ദശാംവെന്ധിത്വമെകസ്ത്രാതുമൎഹസി
ത്വന്നിൎമ്മിതൈഃ പ്രകാശ്യന്തെപാദാൎത്ഥൈക്ഷിതിവാസിഭിഃ
ഗുണാസ്തെസത്തമാസ്സ്വാമിൻസ്പഷ്ടൈൎല്ലിപ്യക്ഷരൈരിവ
മാംയസ്മാച്ചാനുഗൃഹ്ണസികൃപാനൎഹംനിരന്തരം
തതഃ കാരുണ്യമത്യന്തംപ്രഭൊപരിചിനൊമിതെ
ചിത്രംബഹ്വംഗസന്ധ്യാഢ്യാംത്വയാസൃഷ്ടംവപുൎമ്മമ
ത്വയാംഗാനാഞ്ചനിൎവ്വിഘ്നംസൎവ്വാസ്സിദ്ധാന്തിവൃത്തയഃ
നിയന്താവൎഷ്മണശ്ചാത്മാമദീയസ്സസൃജെത്വയാ
ജ്ഞാനസ്യഗ്രാഹകാസൂക്ഷ്മാനാനാശക്ത്യന്വിതാചധീഃ
ത്വമെവാജന്മനൊജീവം പിതൃവൽപാസിമെപ്രഭൊ
സദാസുഖാന്യസംഖ്യാനിഹിതകാരീദദാസിച—

ദയയുംശുദ്ധിയും നിറഞ്ഞപരിശുദ്ധദൈവമെനിന്നെഞാൻവ
ന്ദിക്കുന്നു— ലൊകങ്ങളെപടെച്ചും കാത്തും രക്ഷിച്ചും കൊള്ളുന്ന
വനെവന്ദിക്കുന്നു— നിന്റെ എണ്ണമറ്റപവിത്രതയുംഎന്റെപാ
പിഷ്ഠതയുംതമ്മിൽഎത്രദൂരം— തിരുമുമ്പിൽ വന്നുകെഞ്ചിപ്രാ
ൎത്ഥിപ്പാനുംഈഅശുദ്ധൻയൊഗ്യനല്ല— നീഎത്രമഹാനുംഞാ [ 99 ] ൻഎത്ര അല്പനുംആകുന്നുനിന്റെപരമഗുണങ്ങളെസ്തുതിപ്പാനും
അറിവാനും എന്നാൽ കഴികയില്ല— എന്നിട്ടും ഇല്ലാത്തവൎക്കനീഒ
ഴികെആശ്രയംഎന്തുള്ളു എന്റെസങ്കടത്തെനീമാത്രം അറി
യുന്നുമാറ്റുവാനുംനീമാത്രംപ്രാപ്തൻ തന്നെ— നിന്റെവിശെഷ
ഗുണങ്ങളെകൎത്താവെനീനിൎമ്മിച്ചക്രിയകളാൽ ലൊകത്തിൽഎ
ല്ലാടവുംസ്പഷ്ടമായഅക്ഷരങ്ങളാൽഎന്നപൊലെതിരിഞ്ഞു
കാണുന്നു— കൃപെക്കപാത്രമല്ലാത്തഅടിയനെയും നീപലവിധ
ത്തിലുംകനിഞ്ഞുകൊള്ളുന്നതിനാൽനിന്റെകരുണയുംകൂടെ
എനിക്കതൊന്നിവരുന്നു— അനെകം അവയവങ്ങളുംസന്ധുക
ളുംചെൎന്നുള്ളഎന്റെശരീരംനിന്റെക്രിയആകുന്നു അതിലെ
കരണങ്ങളുംഎല്ലാംഅതാതവൃത്തികളെചെയ്തുപൊരുന്നുണ്ടു—
ദെഹത്തെനടത്തുവാനുള്ളദെഹിയുംനിന്നാൽസൃഷ്ടമാകുന്നുബു
ദ്ധിയുടെ സൂക്ഷ്മത മുതലായശക്തികളും നിന്റെവരം അത്രെ—
പിറപ്പുമുതൽഇന്നെവരെയുംനീഅഛ്ശനെപൊലെഎന്നെ
പൊറ്റിവന്നുകടാക്ഷം കൊണ്ടു അസംഖ്യമായസുഖങ്ങളെ
ഇറക്കിതരുന്നതുംഉണ്ടു—

ഇത്യാദ്യനുഗ്രഹപ്രാപ്തെസ്സഞ്ജാതൊഹമൃണീതവ
ആബാല്യാൽഭക്തിജാംസെവാം കൎത്തുമാൎഹഞ്ചതെസദാ
ഭൃശംത്വനുഗൃഹീതൊപിത്രാതശ്ചാഹംത്വയാനിശം
ഹൃദാനസ്തുതവാനസ്മിത്വാമാനന്ദവരപ്രദം
ത്വയാനവിസ്മൃതാനാഥമമരക്ഷാകദാചന
പരന്തുതെസ്മൃതിഃ പ്രായൊനസ്ഥിതാമാമകെഹൃദി
സംസാരസ്യാസ്ഥിരസ്യാസ്യദാസത്വെബദ്ധമാനസഃ
നിത്യംസംസാരകൎത്താരംത്വാംനസെവിതവാനഹം
വാചാസ്വീകുൎവ്വതസ്സത്വംത്വദീയംപരമെശ്വര
ആചാരൊനാസ്തികസ്യെവപ്രായശൊഭൂജ്ജഡസ്യമെ
നാനാൎത്ഥാനാഞ്ചതുഛ്ശാനാംലഗ്നചിത്തൊഗവെഷണെ
മനൊനയുക്തവാനസ്മിപരമാൎത്ഥെഗരീയസി [ 100 ] തദ്വിഷ്ടംധൎമ്മസീമാനമതിക്രമ്യനിരങ്കുശ
ധാരാമെകൎമ്മണാനിത്യംവഹത്യംഹൊമലീമസാ
ഈൎഷ്യാഹങ്കാരലൊഭാദെസ്വഛ്ശയാഹംവശംഗതഃ
ദുരാചാരെപ്രവൃത്തശ്ചമഹാദൊഷീപ്രജാതവാൻ
ത്വംകില്ബിഷാണ്യ ശെഷാണിമമവെത്സിത്രികാലവിൽ
ജാനാസിസ്വാന്തമൎമ്മജ്ഞകുചിന്താശ്ചാപിമെഖിലാഃ

ഇങ്ങിനെഉള്ളഅനുഗ്രഹങ്ങളെഎല്ലാംനിങ്കൽനിന്നുപ്രാപിച്ചത്
കൊണ്ടുഞാൻനിണക്കകടക്കാരനായ്തീൎന്നുചെറുപ്പത്തിലെഭക്തി
പൂൎവ്വമായിട്ടുസെവിച്ചുപൊരെണ്ടതായിരുന്നു— ഞാനൊഅപ്ര
കാരം ചെയ്യാതെനിത്യംനിന്നാൽ രക്ഷിതൻഎങ്കിലും നിന്നെമ
നസ്സുകൊണ്ടുസ്തുതിച്ചിട്ടില്ല— എന്നെതാങ്ങുവാൻനീഒരുനാളുംമ
റന്നില്ല— ഞാനൊഅല്പമായിട്ടത്രെനിന്നെഒൎത്തിരിക്കുന്നു— ഈ
സംസാരത്തിലെബന്ധങ്ങളിൽ അകപ്പെട്ടു ഞാൻ അതിന്റെകാ
രണമായനിന്നെസെവിച്ചുപൊയില്ല— വാക്കുകൊണ്ടുഞാൻനി
ന്നെഅനുസരിച്ചുപറഞ്ഞിട്ടും ക്രിയകൊണ്ടുമിക്കവാറും നാസ്തി
കനെപൊലെകാണിച്ചുനടന്നു അല്പകാൎയ്യങ്ങളെചിന്തിച്ചുംവി
ചാരിച്ചും കൊണ്ടുഞാൻ പരമകാൎയ്യമായുള്ളനിന്നെകരുതാ
തെപൊയി— നീ കല്പിച്ചവെപ്പുനിലകളെയുംഞാൻഅതിക്രമിച്ചു
കടിഞ്ഞാണെസഹിക്കാതെതാന്തൊന്നിയായിനടന്നുഅഹങ്കാ
രക്രൊധലൊഭാദികൾ്ക്കഞാൻമനസ്സൊടുംദാസനായിചമഞ്ഞു
മഹാദൊഷങ്ങളെആചരിച്ചുംശീലിച്ചും പൊയി— ത്രികാല
ങ്ങളെയുംഅറിയുന്നുവനായുള്ളൊവെനീതന്നെഎന്റെസ
കലപാപങ്ങളെയും അറിയുന്നുഹൃദയത്തിലെമൎമ്മങ്ങളെനൊ
ക്കുന്ന നിണക്കഎന്റെദുശ്ചിന്തകൾ ഒക്കയുംബൊധിച്ചു
ഇരിക്കുന്നു—

ദുഷ്യാമിദണ്ഡയൊഗ്യൊസ്മിചെത്ഥമംഗീകരൊമ്യഹം
മമൈനൊഭ്യൊപ്രസന്നൊസിചെതിജാനാമ്യഘാപ്രിയ
ന്യായീവിചാരകൎത്താസിയഥാകൎമ്മഫലപ്രദഃ [ 101 ] ദുഷ്കാരിണാംകഠൊരാണാംഘൊരംദണ്ഡംകരൊഷിച
പരന്തുസ്വാംഹസൊഹെതൊൎയ്യെശൊചന്ത്യനുതാപിനഃ
തെഷാംക്ഷമിഷ്യസെദൊഷാനിത്ഥമാശാപ്രഹഭാമമ
യതസ്തവാത്മജൊനാദിഃ പരമൈശ്വൎയ്യവാനിഹം
നൃജാതിംപാപ്മനാനഷ്ടാം സ്വയം ത്രാതുമവാതരൽ
പുണ്യൊമലീയസാമൎത്ഥെനിൎദ്ദൊഷീദൊഷിണാംകൃതെ
പരെശ്വരഃ കൃതെനൄണാമഭവച്ചസ്വയംബലിഃ
ഏതന്മഹക്രതൊശ്ശക്ത്യാതത്രവിശ്വാസിനൊഖിലാഃ
നരാഃ പുണ്യാവിധീയന്തെസല്ഗതെശ്ചാധികാരിണഃ
സചെശ്ചരാത്മജൊദ്യാപിദയാലൊചതെജഗൽ
ഭവാൎണ്ണവൊൎമ്മിഭിഃ ക്ഷുബ്ധാന്മാദൃശാംശ്ചൊദ്ദിദ്ധീൎഷതി
അതസ്തംശ്രദ്ധദാനൊഹമാശ്രയാനിദയാകരം
സഹ്യെകശ്ശൎമ്മണൊയൊനിൎമ്മുക്തെൎഹെതുശ്ചവിദ്യതെ

ഞാൻ ദുഷ്ടനുംശിക്ഷായൊഗ്യനുംആകുന്നുഅപ്രകാരംഞാനും
സമ്മതിക്കുന്നു— നീ സൎവ്വദൊഷത്തെയുംഎന്റെതിനെയുംവെ
റുക്കുന്നുഎന്നും തൊന്നുന്നു— നീന്യായപ്രകാരംവിസ്തരിച്ചുവിധിക്കു
ന്നവനുംദുഷ്കൃതികൾ്ക്കയൊഗ്യമായകൎമ്മഫലത്തെകൊടുക്കുന്നവ
നും‌ ആകുന്നു— എങ്കിലും ചെയ്തദൊഷങ്ങളെകൊണ്ട്അനുതപിക്കു
ന്നവരൊട്നീക്ഷമിക്കുംഎന്നുഒരുആശകൂട ഉണ്ടു— നിന്റെഅനാ
ദിപുത്രനല്ലൊഈകെട്ടുപൊയമനുഷ്യജാതിയെരക്ഷിപ്പാൻ
തന്നെഇറങ്ങിവന്നതിനാൽ മലിനന്മാൎക്കവെണ്ടിശുദ്ധനുംദൊഷി
കൾ്ക്കവെണ്ടിനിൎദ്ദൊഷവാനുംസൎവ്വമനുഷ്യൎക്കവെണ്ടിഎക കൎത്താ
വുമായവൻ താൻ പ്രായശ്ചിത്തബലിയായിവന്നിരിക്കുന്നുപൊ
ൽ— ഈമഹാബലിയുടെശക്തിയിൽആശ്രയിക്കുന്നവർനിണക്ക
ശുദ്ധരുംനല്ലവരുംഎന്നുതൊന്നുന്നുവല്ലൊ— ഇന്നും കൂടനിന്റെ
പുത്രൻ ഈലൊകത്തെകനിഞ്ഞുനൊക്കുന്നുഎന്നൊട്ഒത്തഅ
ഗതികളെഅവൻ ഉദ്ധരിപ്പാനുംആഗ്രഹിക്കുന്നു അതുകൊണ്ട്അ
വനെഏകശരണവും എന്റെ മൊചനത്തിന്നുമൂലവും എന്നുവെ [ 102 ] ച്ചുഞാൻ അവന്റെകരുണയിൽ ആശ്രയിച്ചുപൊകുന്നു—

യആത്മാനമുദ്രസ്രാക്ഷീഃ വരാംഹഃ ഫലഭുക്തയെ
യെഷുഖൃഷ്ടനമസ്തുഭ്യമത്യുദാരാത്മനെനമഃ
ഖിന്നാത്മാവിദ്ധദെഹശ്ചയൊസ്മന്നിഷ്കൃതയെവ്യഥാം
ആധിഞ്ചസെഹിഷെസ്തീപ്രംകീദൃൿ്പ്രെമാത്ഭുതസ്തവ
തമഃ പതെൎബലാല്ക്കാരാദ്രുദ്ധംതമസിദാരുണെ
മാമുദ്ധ്യത്യൊജ്വലെസ്വീയെധൎമ്മരാജ്യെപ്രവെശയ
മാംപാപശൃംഖലൈൎബ്ബന്ധംവാപജെതൎവ്വിമൊചയ
ഹൃഷീകാക്രാന്തമാത്മാനംമമരക്ഷദ്വിഷാംബലാൽ
സ്വഭാവെവ്യുല്ക്രമാപന്നെമമസ്ഥാപയസുക്രമം
ഭാവാനാംശാസ്തയെധൎമ്മംഹൃദ്രാജ്യെചാഭിഷിഞ്ചമെ
അവതീൎണ്ണൊനൃണാമ്മദ്ധ്യെയദാത്വംന്യവസൊഭുവി—
തദാപ്രഭൊത്വയാദായിവരംദ്ധൎമ്മനിദൎശനം
തഥാത്രസ്ഥാപിതഃ ക്ഷൊണ്യാംസുകീയാസിദ്ധയെപ്യഹം
ചലാനിനിൎമ്മലെമാൎഗ്ഗെതാവകൈഃ പല്ഭിരങ്കിതെ

അല്ലയൊമറ്റവരുടെപാപഫലങ്ങളെഅനുഭവിക്കെണ്ടതിന്നു
പ്രാണനെഉപെക്ഷിച്ചുതന്നുഅത്യുദാരനായയെശുക്രിസ്തനെനി
ന്നെഞാൻവന്ദിക്കുന്നു— ഉള്ളിൽ ഖെദിച്ചുംശരീരത്തിൽമുറിഞ്ഞു
പൊയിഞങ്ങളെവീണ്ടെടുപ്പാൻവ്യഥയിൽഉൾ്പെട്ടതീവ്രവെദ
നയെസഹിച്ചനിന്റെസ്നെഹംഎത്രഅത്ഭുതം— അന്ധകാരരാജാ
വിന്റെസഹായത്താൽ ഘൊരതമസ്സിൽഅടെച്ചുപൊയഎ
ന്നെഉദ്ധരിച്ചുനിന്റെവെളിച്ചരാജ്യത്തിൽആക്കികൊള്ളെണ
മെ— പാപത്തെജയിക്കുന്നവനെപാപചങ്ങലയെപൊട്ടിച്ചു
എന്നെവിടുവിക്കെണമെ— ജഡമൊഹത്തിന്റെകൈക്കൽനിന്നു
എൻദെഹിയെരക്ഷിക്കെആവു— ക്രമംകെട്ടുപൊയഎന്റെസ്വ
ഭാവത്തിൽ നല്ലൊരു ക്രമത്തെസ്ഥാപിച്ചുനീതിയെഎന്റെഹൃ
ദയത്തിലെഭാവങ്ങളെഒക്കയും അടക്കിനടത്തുമാറാക്കെണമെ—
നീഅവതരിച്ചനാൾമുതൽ മനുഷ്യരുടെഇടയിൽനടന്നുതികഞ്ഞ [ 103 ] നീതിയുടെദൃഷ്ടാന്തംകാണിച്ചുകൊടുത്തത്പൊലെഞാനുംന
ല്ലക്രിയകളെസാധിപ്പിപ്പാൻഭൂമിയിൽപെരുമാറുന്നവൻഎന്നു
ബൊധിച്ചുനിന്റെകാൽചുവടുകളെനൊക്കിനടക്കുമാറാക—

ത്വഞ്ചാനാദെപവിത്രാത്മൻ പ്രസീദസ്വാന്തപാവകഃ
അവരൊഹതമൊവ്യാപ്തെഹെതമൊഹന്മമാത്മനി
അന്ധായനിൎമ്മലാംദൃഷ്ടിംദെഹിമെപാരമാൎത്ഥികീം
മനൊവിയെജ്യസംസാരാൽപരമാത്മനിയൊജയ
മാമീശ്വരീയസന്മൂൎത്തെരനുരൂപണവീകുരു
ശാശ്വത്യാസ്സല്ഗതെഃ പാത്രംപുനസ്സൃഷ്ട്യാപിധെഹിച

മനശ്ശുദ്ധിവരുത്തുന്നൊര്‌സദാത്മാവായുള്ളൊവെനീയും എങ്ക
ൽപ്രസാദിച്ചുഇരുൾവ്യാപിച്ചുള്ളൟഹൃദയത്തിൽഇറങ്ങിപാൎത്തു
ഇരുളെആട്ടിക്കളയെണമെ— പരമാൎത്ഥപ്രകാരമുള്ളനിൎമ്മലദൃ
ഷ്ടിയെഎനിക്കതന്നുലൊകത്തിൽനിന്നുമനസ്സെവെറാക്കിദൈ
വത്തിലത്രെ ചെൎത്തുകൊൾ്കയാവു— ദൈവരൂപത്തിന്നുഒത്തവണ്ണം
എന്നെപുതുതാക്കിസൃഷ്ടിച്ചുഎന്നെക്കുമുള്ളസല്ഗതിക്കയൊഗ്യത
വരുത്തിഎന്നിൽവാണുകൊള്ളെണമെ— ആമൻ—

ഇതിശ്രീക്രിസ്തമാഹാത്മ്യെ പ്രാൎത്ഥനാപദ്ധതിർനാമ—
സപ്തമൊദ്ധ്യായഃ—

Tellicherry Mission Press
1852