A dictionary of high and colloquial Malayalim and English (നിഘണ്ടു)

രചന:ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്‌ലി
constructed table of contents

[ 15 ] A
DICTIONARY,
OF HIGH AND COLLOQUIAL
MALAYALIM AND ENGLISH.

അം

അ, The first letter in the Malayalim Alphabet, and in
herent short vowel. It is frequently used before words
beginning with a consonant, for the long ആ, (the inde
clinable adjective pronoun that;) and when this is the
case, the following consonant is doubled; thus ആ കാ
ലം is sometimes written അക്കാലം that time, &c. As
a Sanscrit particle it implies privation, prohibition, and
diminution. Prefixed to nouns of Sanscrit derivation be
ginning with a consonant, it implies negation; thus ശ
ക്തൻ a strong man, അശക്തൻ a weak man; ശുദ്ധം
cleanness, അശുദ്ധം uncleanness; before words derived
from the same language beginning with a vowel, it is used
in the same sense, but the അ is changed to അന, as
അ and അന്തം (end) form അനന്തം endless eternal.
ആദി beginning അനാദി without beginning, &c.

അ. A name of VISHNÚ.

അംശ, യുടെ s. A share, a part, a portion.

അംശം, ത്തിന്റെ. A part, a portion, a share.

അംശകം, ത്തിന്റെ. s. 1. A day. 2. a fourth part
of a day, or passage of one planet into another.

അംശവടി, യുടെ. s. Crosier, or pastoral staff.

അംശിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To separate, to divide,
to portion.

അംശു, വിന്റെ. s. 1. A ray of light, a sun beam.
2. light, splendor, effulgence. 3. dress, decoration.
4. small, minute.

അക

അംശുകം, ത്തിന്റെ. s. 1. Cloth, clothes. 2. fine cloth.
3. an upper garment. 4. white cloth.

അംശുമതീ, യുടെ. s. A plant, Hedysarum gangeticum.
Adj. 1. Splendid, effulgent. 2. pointed, acuminated.

അംശുമൽഫലം, ത്തിന്റെ, s. A banana, or plantain.
Musa sapientum.

അംശുമാൻ, ന്റെ. s. The sun.

അംശുമാലി, യുടെ. s. The sun.

അംസം, ത്തിന്റെ. s. The shoulder-blade; the scapula.

അംസകൂട, The hump or protuberance between the
shoulders of the Indian ox.

അംസളൻ, ന്റെ. s. A strong, stout, or robust person.

അംസളം, &c. adj. Strong, stout, robust, lusty.

അംഹതി, യുടെ. s. 1. A gift, or donation. 2. sickness,
disease.

അംഹസ്പതി, യുടെ. s. The sun.

അംഹസ്സ, ിന്റെ. s. Sin.

അകക്കടൽ, ലിന്റെ. s. A gulf; a bay.

അകക്കരൾ, ളിന്റെ. s. 1. The understanding. 2. the
mind.

അകക്കാമ്പ, ിന്റെ. s. The understanding, the intellect,
the heart.

അകക്കുരുന്ന, ിന്റെ. s. The understanding, the in
tellect, the mind.

അകചം, ത്തിന്റെ. s. The name of CETU, the dragon's
tail or descending node.

[ 16 ]
അകതളിർ, ിന്റെ. s. The heart, the mind.

അകതാർ, ിന്റെ. s. The mind, the heart.

അകത്ത. Postposition. In, within.

അകത്തകം, ത്തിന്റെ. s. The inside.

അകത്തഴി, യുടെ. s. Providing food or victuals.

അകത്തഴിക്കാരൻ, ന്റെ. s. A caterer, a provider, or
purveyor.

അകത്തഴിനടത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. To cater, to
provide food, &c.

അകത്തി, യുടെ. s. The name of a tree, the leaves of
which are sometimes used as potherbs.

അകത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. 1. To separate, to part.
2. to put away, to remove. 3. to open, to distend.

അകത്തെപുറം, ത്തിന്റെ. s. The inside of any thing,
the inner part.

അകത്തെഭാഗം, ത്തിന്റെ. s. The inside of any
thing, the inner part.

അകത്തെ. adj. Inner, internal.

അകത്തൊട്ട. adv. Inward, inwards, within.

അകനിന്ദ, യുടെ. s. Inward contempt, scorn.

അകപ്പ, യുടെ. s. A tune.

അകപ്പാട, ിന്റെ. s. Entering, falling into, seizure.

അകപ്പെടുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. 1. To seize, to
take, to catch. 2. to enclose, to cause to be ensnared; to
entangle one in perplexities, &c.

അകപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. 1. To be seized or taken;
2. to be caught or ensnared; to be found.

അകപ്പൊരുൾ, ളിന്റെ. s. 1. Household property,
2. real meaning.

അകം, ത്തിന്റെ. s. 1. Sorrow, grief; pain. 2. sin.
3. without lead.

അകം, ത്തിന്റെ. s. 1. The inside; inward; any thing
within. 2. the mind.

അകങ്കാൽ, ലിന്റെ. s. The sole or inner part of the foot.

അകങ്കൈ, ങ്കയ്യിന്റെ. s. The palm of the hand.

അകമ്പനം, ത്തിന്റെ. s. Stability, firmness.

അകമ്പടി, യുടെ. s. Life or body guard.

അകമ്പടികൂടുന്നു, ടി, വാൻ v. n. To guard, to attend
on a king, or chief officer.

അകമ്പടിക്കാരൻ, ന്റെ. s. A guard, an attendant, on
a king or chief officer.

അകന്മഷം, ത്തിന്റെ. s. Cleanness, purity, destitute
of impurity.

അകമല, യുടെ. s. A valley, or plot of ground between
or surrounded by hills.

അകമലർ, രിന്റെ. s. The heart.

അകരണി, യുടെ. s. Failure, disappointment.

അകരം, &c. adj. 1. Maimed, handless. 2. privileged,
exempt from tax or duty. 3. the house of a Pattar
Brahman.

അകരാ, യുടെ. s. Emblicmyrobalan, Phyllanthus Emblica.

അകൎക്കശം, adj. Soft, not hard.

അകൎദ്ദമം, ത്തിന്റെ. s. (A region or soil) destitute of
water, sand, clay, &c.

അകൎമ്മകം, ത്തിന്റെ. s. A simple sentence in grammar.

അകൎമ്മകരൻ, ന്റെ. s. An independent man.

അകൎമ്മക്രിയ, യുടെ. s. An intransitive verb.

അകലപ്പെടുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. 1. To separate,
to put away, or asunder. 2. to make distant, to cause
reservedness.

അകലം, ത്തിന്റെ. s. 1. Breadth, width. 2. distance,
remoteness. 3. reserve. അകലമാക്കുന്നു. 1. To widen,
to make broad. 2. to put at a distance.

അകലമുള്ള, adj. 1. Broad, wide. 2. distant, remote.

അകലുന്നു, ന്നു, വാൻ. v. n. 1. To separate, to give
way. 2. to go away, or to a distance, to retire, to depart.

അകലെ. adv. Far off, at a distance.

അകല്കം, &c. adj. Clear, clean.

അകല്കനം, adj. Humble, not proud.

അകല്പ, യുടെ. s. 1. Separation, putting away, removal.
2. distance. 3. distant behaviour, reserve.

അകല്യാണം, ത്തിന്റെ. s. Inelegancy, inauspicious-
ness.

അകല്യാണീ, യുടെ. s. Inelegant language.

അകവശം, ത്തിന്റെ. s. The inside.

അകവില, യുടെ. s. The price of grain according to
regulation. അകവില കുറയുന്നു, The price of grain
to lower. അകവിലയെറുന്നു, The price of grain to
rise or increase.

അകശ്ശീല, യുടെ. s. A lining, or wadding.

അകസ്മാൽ, ind. 1. Immediately, instantly. 2. suddenly,
by accident.

അകളങ്കം, &c. adj. Spotless, undefiled, clear, clean,
innocent.

അകറ്റൽ, ലിന്റെ. s. The act of putting away, or
removing. 2. the act of extending.

അകറ്റുന്നു, റ്റി, വാൻ. v. a. 1. To put away, to re-
move. 2. to extend, to open.

അകറ്റിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. c. To cause to put away,
or remove. 2. to cause to widen, or extend.

അകാമ്യം, &c. adj. Undesirable, not to be wished, not
pleasing; disgusting.

[ 17 ]
അകായിൽ. adv. Inward; inside a house. അകായി
ലുള്ളവർ. plu. A Brahmanee woman.

അകാരം, ത്തിന്റെ. s. (from s. അ, and s. കാരം, a
termination added to all the simple letters.) The name
of the first letter in the Malayalim Alphabet.

അകാരണം, ത്തിന്റെ. s. 1. Any thing without cause,
or any thing unreasonable. 2. an accident.

അകാരാദി, യുടെ. s. A dictionary, i.e. beginning with
the letter അ, &c., from അകാരം and ആദി, begin-
ning.

അകാരുണ്യം, ത്തിന്റെ. s. Unmercifulness; incle-
mency; cruelty, severity; want of tenderness.

അകാൎയ്യം, ത്തിന്റെ. s. 1. Any thing unreasonable. 2. a
trifle, a fruitless or unprofitable act.

അകാൎയ്യമായി. adv. Unprofitably.

അകാലം, ത്തിന്റെ. s. Improper or unseasonable time.
അകാലമരണം; അകാലമൃത്യു, Untimely or prema-
ture death. അകാലമഴ, Unseasonable or untimely rain.

അകാലം, adj. 1. Unseasonable, untimely, or out of
season. 2. momentary, instantaneous.

അകിഞ്ചനൻ, ന്റെ. s. One in extreme poverty, very
poor, or indigent; avaricious.

അകിഞ്ചനത, യുടെ. s.
അകിഞ്ചനത്വം, ത്തിന്റെ. s. 1. Extreme poverty.
voluntary poverty.

അകിട, ിന്റെ. s. The udder of cattle.

അകിൎച്ച, യുടെ. s. Bellowing; roaring.

അകിൽ, ിന്റെ. s. A fragrant wood, aloe wood, or
agallochum, aquilaria agallochum.

അകില, ലിന്റെ. s. See the above.

അകിറുന്നു, റി, വാൻ. To bellow, to roar; to make
a violent outery.

അകീൎത്തി, യുടെ. s. Infamy, disgrace.

അകുടിലത, യുടെ. s 1. Straightness. 2. void of fraud
or deceit.

അകുടിലം, &c. adj. 1. Straight, not crooked. 2. unde-
ceitful.

അകൂപാരം, ത്തിന്റെ. s. The sea; the ocean.

അകൃതം, &c. adj. Undone, unperformed.

അകൃത്യം, ത്തിന്റെ. s. Iniquity, wickedness. അകൃ
ത്യം ചെയ്യുന്നു, To commit wickedness.

അകൃത്യത, യുടെ, s. See the above.

അകൃശം, &c. adj. Fat, corpulent, bulky.

അകൃഷ്ണകൎമ്മം, ത്തിന്റെ. s. Innocence.

അകൃഷ്ണകൎമ്മാവ, ിന്റെ. s. One who is innocent.

അകൌതുകം, &c. adj. Unpleasant, displeasing.

അകൌശലം, ത്തിന്റെ. s. Unskilfulness; inexpertness.

അകൌശലം, &c. adj. Unskilful; inexpert, inexperi-
enced.

അക്കക്കെട്ട, ിന്റെ. s. A symbolical mode of speaking
or writing.

അക്കനം, ത്തിന്റെ. s. 1. A letter. 2. respect.

അക്കം, s. A numerical figure, sign or mark. അക്കം കൂ
ട്ടുന്നു, To add up figures. അക്കം ഗണിക്കുന്നു, to
multiply figures.

അക്കമിടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. a. 1. To number, to count.
2. to mark.

അക്കരം, ത്തിന്റെ. s. The thrush or Aphthæ.

അക്കരെ. s. The other or opposite side (of a river.)

അക്കപടം, ത്തിന്റെ. s. A kind of talisman.

അക്കിക്കറുവ, യുടെ. s. The name of a pungent herb.

അക്കിത്തിരി, യുടെ. s. A title given to a Namboori
brahman. 2. a sacrificer who drinks at the ceremony the
juice of the acid asclepias.

അക്രമം, ത്തിന്റെ. s. 1. Iniquity, wickedness, crime.
2. irregularity, want of order or arrangement. 3. confusion.

അക്രമിക്കുന്നു, v. a. J. To commit wickedness, to trans-
gress. 2. to act disorderly, or unjustly.

അക്രമി, യുടെ. s. A disorderly, wicked, or iniquitous
person.

അക്രൂരൻ, ന്റെ. s. One who is mild, soft, gentle.

അക്രൂരം, ത്തിന്റെ. s. Softness, gentleness.

അക്രെയം, ത്തിന്റെ. s. Any thing not saleable, the
state of not being saleable.

അക്രൊധം, ത്തിന്റെ. s. Dispassionateness, freedom
from anger, or restraint of anger.

അഖണ്ഡം, &c. adj. 1. Whole, entire, without inter-
stice. 2. undivided. 3. indivisible.

അഖണ്ഡത, യുടെ. s. Immensity, infinity, insepara-
bility.

അഖണ്ഡിതം, &c. adj. Whole, entire, without inter-
stice. 2. undivided.

അഖണ്ഡ്യം, &c. adj. Indivisible, inseparable.

അഖണ്ഡ്യത, യുടെ. s. Indivisibility.

അഖാതം, ത്തിന്റെ. s. A natural pond or lake.

അഖിലം, &c. adj. All, whole, entire.

അഖിലത, യുടെ. s. All the whole; every thing, uni-
versality.

അഖിലാണ്ഡം, ത്തിന്റെ. s. The universe; the whole
world.

അഖിലെശൻ, ന്റെ. s. The omnipotent Being, the
lord of all.

[ 18 ]
അഗജം, ത്തിന്റെ. s. The production of mountains,
trees.

അഗണിതം, &c. adj. Innumerable, incalculable.

അഗണ്യം, &c. adj. Incalculable, not to be calculated,
computed, or reckoned.

അഗണ്യത, യുടെ. s. Incalculableness, any thing not
to be computed.

അഗതി, യുടെ. s. 1. Poverty, indigence. 2. distress.
3. adversity. 4. a poor person, one without friends.

അഗതിത്വം, ത്തിന്റെ. s. 1. Poverty, indigence. 2.
distress.

അഗതിപ്പെടുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a.
അഗതിയാക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. to reduce
to great distress or poverty: to throw one into distress
or indigent circumstances.

അഗതിപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ, v. n.
അഗതിയാകുന്നു, യി, വാൻ. v. n. To become poor
or indigent; to suffer distress; to fall into adverse circum-
stances.

അഗദം, ത്തിന്റെ. s. A medicine, a drug, a medica-
ment.

അഗദംകാരൻ, ന്റെ. s. A physician, a doctor.

അഗം, ത്തിന്റെ. s. 1. A mountain. 2. a tree. 3. the
sun. 4. a snake.

അഗമം, ത്തിന്റെ. s. 1. A tree. 2. a mountain.

അഗമ്യം, &c. adj. 1. Inaccessible. 2. impassible. 3. im-
penetrable.

അഗരു, വിന്റെ. s. A red kind of Sandal wood, Agal-
lochum.

അഗസ്ത്യൻ, ന്റെ. s. The name of a saint, celebrated
in Hindu mythology.

അഗാധം, ത്തിന്റെ. s. 1. Depth, abyss. 2. a hole, a
chasm. 3. abstruseness.

അഗാധം, &c. adj. 1. Very deep, unfathomable, bot-
tomless. 2. abstruse, അഗാധജലം. Very deep
water.

അഗാധഹൃദയം, ത്തിന്റെ. s. Depth, deepness.

അഗാധഹൃദയം, ത്തിന്റെ. s. Depth of mind or
heart, penetration.

അഗാരം, ത്തിന്റെ. s. A house, a habitation; a place
of residence.

അഗിരം, ത്തിന്റെ. s. 1. Fire. 2. the sun.

അഗീൎണ്ണം, ത്തിന്റെ. s. What cannot be swallowed.

അഗുണം, ത്തിന്റെ. s. Any thing destitute of good-
ness, or good quality.

അഗുപ്തം, &c. adj. Not hidden, open, manifest.

അഗുരു, വിന്റെ. s. A fragrant wood, aloe wood, or
agallochum.

അഗൊചരത്വം, ത്തിന്റെ. s. Incomprehensibility,
inconceivableness.

അഗൊചരം, &c. adj. Incomprehensible, inconceivable,
imperceptible; superior to human understanding.

അഗൊപനം, &c. adj. Not concealed, not protected.

അഗൊപനീയം, &c. adj. Inconcealable.

അഗൌകസ്സം. s. 1. A bird. 2. a lion. 3. a monkey.
4. a tiger.

അഗൗരം, ത്തിന്റെ. s. 1. Impurity. 2. what is not
white, or clear. 3. mildness.

അഗൌരവം, &c. adj. Disreputable, base.

അഗ്നി, യുടെ. 1. Fire. 2. the element or god of fire.
3. a medicinal plant, Plumbago zeylanica, or Plumbago
rosca, the former bears a white, the latter a scarlet flower.
4. the marking nut plant, semecarpus anacardium.

അഗ്നികണം, ത്തിന്റെ. s. A spark of fire.

അഗ്നികത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. n. The fire to kindle.

അഗ്നികാൎയ്യം, ത്തിന്റെ. s. Exciting the sacrificial
fire with oblations of liquid butter.

അഗ്നികുണ്ഡം, ത്തിന്റെ. s. A furnace.

അഗ്നികൃത്ത. s. A worshipper of fire, one who has placed
or consecrated a sacrificial fire.

അഗ്നികെതനം, ത്തിന്റെ. s. A place where the sa-
crificial fire is kept.

അഗ്നികൊണം, ത്തിന്റെ. s. The south-east point,
over which the god of fire is supposed to preside.

അഗ്നിഗൎഭം, ത്തിന്റെ. s. 1. Crystal. 2. a plant.

അഗ്നിചയനം, ത്തിന്റെ. s. Placing and consecrat-
ing a sacrificial fire.

അഗ്നിചിൽ, ത്തിന്റെ. s. One who has placed or
consecrated a sacrificial fire; a worshipper of fire.

അഗ്നിചിത്ത. s. See the above.

അഗ്നിചിത്യ, യുടെ. s. Placing and consecrating a sa-
crificial fire.

അഗ്നിജ്വാല, യുടെ. s. 1. A flame of fire. 2. a plant
bearing red blossoms used by dyers, Lythrum fructicosum
and Grislea tomentosa.

അഗ്നിത്രയം. s. Three kinds of sacrificial fire.

അഗ്നിപ്രവെശം, ത്തിന്റെ. s. A woman's burning
herself, on the same funeral pile with the dead body of
her husband, &c. The act of throwing ones self into the
fire, performing a suttee. അഗ്നിപ്രവെശം ചെയ്യു
ന്നു, To perform self-immolation.

അഗ്നിബലം, ത്തിന്റെ. s. Digestion.

[ 19 ]
അഗ്നിബാധ, യുടെ. s. Destruction by fire, confla-
gration.

അഗ്നിബീജം, ത്തിന്റെ. s. Gold.

അഗ്നിഭയം, ത്തിന്റെ. s. Fear or dread of fire.

അഗ്നിഭൂ, വിന്റെ. s. 1. A name of SCANDA, the Hindu
deity of war. 2. a brahman.

അഗ്നിഭൂവ, ിന്റെ. s. See the above.

അഗ്നിമണി, യുടെ. s. Crystal, a brilliant gem.

അഗ്നിമണ്ഡലം, ത്തിന്റെ .s. The element of fire.

അഗ്നിമഥനം, ത്തിന്റെ. s. The art of producing fire
by friction of two pieces of wood.

അഗ്നിമന്ഥം, ത്തിന്റെ. s. A plant, Premna spinosa
and longifolia, so called because fire is produced by friction
of two pieces of wood.

അഗ്നിമാൻ, ന്റെ. s. One who carries fire in his hand.

അഗ്നിമാന്ദ്യം, ത്തിന്റെ. s. Indigestion; a morbid
weakness of the stomach.

അഗ്നിമുഖീ, യുടെ. s. 1. A tree, the marking nut, Seme-
carpus anacardium 2. a medicinal plant, Plumbago
rosca.

അഗ്നിമൂല, യുടെ. s. The south-east point, over which
the god of fire is supposed to preside.

അഗ്നിലിംഗം, ത്തിന്റെ s. Smoke.

അഗ്നിവല്ലഭം, ത്തിന്റെ. s. Resin.

അഗ്നിവാസരം, ത്തിന്റെ. s. Tuesday.

അഗ്നിവാഹം, ത്തിന്റെ. s. Smoke.

അഗ്നിവീൎയ്യം, ത്തിന്റെ. s. Gold. from അഗ്നി, and
വീൎയ്യം. the power of fire.

അഗ്നിശിഖ, യുടെ. s. 1. Saffron, Crocus sativus. 2. a
potherb. 3. the name of a plant, the descending, and
ascending roots of which are said to be deadly poisonous,
one acting as an emetic and the other as a purgative poi-
son. 4. A blaze, a flame.

അഗ്നിഷ്ടൊമം, ത്തിന്റെ. s. A particular sacrifice; a
burnt offering.

അഗ്നിസ്ഫുലിംഗം, ത്തിന്റെ. s. A spark.

അഗ്നിഹൊത്രം, ത്തിന്റെ. s. Maintenance of a per-
petual or sacred fire.

അഗ്നിഹൊത്രീ, യുടെ. s. One who maintains a perpe-
tual or sacred fire.

അഗ്നീധ്രൻ, ന്റെ. s. An officiating priest, whose
duty it is to attend the fire.

അഗ്ന്യുല്പാതം, ത്തിന്റെ. s. A fiery meteor, a falling
star, a comet.

അഗ്രകരം, ത്തിന്റെ. s. The palm of the hand.

അഗ്രഗണ്യൻ, ന്റെ. s. The first, chief, principal.

അഗ്രഗണ്യം, &c. adj. Estimable; conspicuous; com-
manding.

അഗ്രജൻ, ന്റെ. s. 1. An elder brother, the first born,
2. a brahman.

അഗ്രജന്മാവ, ിന്റെ. s. 1. A man of the sacerdotal
or brahmanical tribe. 2. an elder brother.

അഗ്രണീ, &c. adj. First, principal.

അഗ്രതഃ. adv. In front, before. 2. before, in rank, &c.

അഗ്രതസ്സരൻ, ന്റെ. s. 1. A leader; a chief. 2. a
commander of an army or party.

അഗ്രഭാഗം, ത്തിന്റെ. s. The upper part.

അഗ്രഭൊജനം, ത്തിന്റെ. s. The first or chief meal
or course.

അഗ്രഭൊജീ, യുടെ. s. One who sits down and eats first.

അഗ്രം, ത്തിന്റെ. s. 1. The front, fore part. 2. peak,
top, summit, upper part. 3. end, point.

അഗ്രം, &c. adj. 1. First, prior. 2. chief, principal, ex-
cellent, eminent.

അഗ്രമാംസം, ത്തിന്റെ. s. The heart.

അഗ്രയാനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Advancing before an
army for the purpose of defiance. 2. military ardor or
daring.

അഗ്രയായീ, യുടെ. s. A leader.

അഗ്രശാല, യുടെ. s. A victualling house.

അഗ്രശാലപ്പറ, യുടെ. s. A measure of quantity, a
large parrah.

അഗ്രസരൻ, ന്റെ. s. A leader; one who precedes
or goes before.

അഗ്രഹൻ, ന്റെ. s. An anchorite, a man who has
retired from the world.

അഗ്രഹാരം, ത്തിന്റെ. s. A village, street, or house
inhabited by brahmans only.

അഗ്രാശനം, ത്തിന്റെ. s. Eating first, the first meal.

അഗ്രാശി, യുടെ. s. One who sits and eats first.

അഗ്രാശിനീ, യുടെ. s. A woman who sits and eats first.

അഗ്രാസനം, ത്തിന്റെ. s. A chief seat.

അഗ്രാഹ്യം, &c. adj. Not receivable, not to be thought of,
unintellegible.

അഗ്രിമ. s. The name of a fruit, Armona reticulata, see
ലവനീ.

അഗ്രിമം, &c. adj. 1. First, prior. 2. chief, principal,
excellent, best.

അഗ്രിയൻ, ന്റെ. s. An elder brother.

അഗ്രീയം, &c. adj. Chief, principal.

അഗ്രെ. adv. Before, in front.

അഗ്രെദിധിഷു, വിന്റെ. s. A man of either of the

[ 20 ]
first three classes, whose wife has been before married,
and has borne him children.

അഗ്രെയം, ത്തിന്റെ. s. A pestle.

അഗ്രെസരൻ, ന്റെ. s. A leader; a chief: a com-
mander of an army or party.

അഗ്രെസരണം, ത്തിന്റെ. s. Attendance.

അഗ്ര്യകുലം, ത്തിന്റെ. s. A chief, or high family.

അഗ്ര്യജന്മാവ, ിന്റെ. s. A brahman.

അഗ്ര്യൻ, ന്റെ. s. An elder brother.

അഗ്യപൂജ. s. A chief or first sacrifice.

അഗ്ര്യം, &c. adj. Chief, principal.

അഘം. s. 1. Sin. 2. passion. 3. pain. അഘം ചെയ്യു
ന്നു To sin, to commit sin. അഘനാശം. Destruction
of sin.

അഘമൎഷണം. s. An expiatory prayer; reciting mental-
ly a particular passage from the Vedas, while a little water
in the palm of the hand, is held to the nose; this forms
a part of the daily ceremonies of the Brahmans.

അഘമൊചനം, ത്തിന്റെ. s. l. Forgiveness of sin.
2. removal of pain.

അഘാരി, യുടെ. s. One who expiates or takes away sin.

അഘൃണ, യുടെ. s. Cruelty.

അഘൊരം, &c. adj. Horrible, frightful, dreadful, for-
midable, terrible. അഘൊരജ്വരം, A hot fever.

അഘൊരമൂൎത്തി, യുടെ. s. A name SIVA.

അഘൊരി, യുടെ. s. 1. A name of Siva. 2. a medicinal
plant.

അഘൌഘം, ത്തിന്റെ. s. A multitude of sins.

അങ്കക്കളരി, യുടെ. s. A place of exercise (for comba-
tants.)

അങ്കക്കാരൻ, ന്റെ. s. A combatant, a wrestler.

അങ്കച്ചാവടി, യുടെ. s. A place for military exercise.

അങ്കണം, ത്തിന്റെ. s. A court or yard.

അങ്കണം, ത്തിന്റെ. s. The space between two beams,
or pillars.

അങ്കപടി, യുടെ. s. A stirrup.

അങ്കപാലിക, യുടെ. s. An embrace, embracing.

അങ്കം, ത്തിന്റെ. s. 1. A mark, a sign, a spot. 2. the
flank or part above the thigh. 3. a numerical figure. 4. a
species of dramatic entertainment. 5. an act or scene of a
play. 6. a chapter or section. 7. vicinity, proximity.

അങ്കം. s. War, battle, contest, combat. അങ്കംകുറി
ക്കുന്നു, To fix a place, or time for combat or battle.

അങ്കംപിടിത്തം, ത്തിന്റെ. s. Combat, contest, wrest-
ling. അങ്കംപിടിക്കുന്നു, To contend, to wrestle.
അങ്കംപൊരുതുന്നു, To fight, to engage in a combat.

അങ്കപ്പൊര, ിന്റെ. s. Fighting, battle.

അങ്കലായ്പ, യുടെ. s. Sorrow, grief, lamentation.

അങ്കവാൽ, ലിന്റെ. s. The long tail of a cock.

അങ്കി, യുടെ. s. A long gown, worn by Moormen and
others in high situations under Government.

അങ്കിതം, &c. adj. 1. Marked; numbered; paged;
2. spotted, stained.

അങ്കുരം, ത്തിന്റെ. s. 1. A germ, a shoot, a sprout, a bud.

അങ്കുരിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To shoot, to sprout.

അങ്കുരിതം. adj. Sprouted.

അങ്കുരൊല്പത്തി, യുടെ. s. The putting forth of a germ,
sprout, &c.

അങ്കുശം, ത്തിന്റെ. s. The hook used to drive or guide
an elephant.

അങ്കൊഠം, ത്തിന്റെ. s. A plant, a tree Alangium hexa-
petalum.

അങ്കൊലം, ത്തിന്റെ. s. A plant. See the above.

അങ്കൊലിക, യുടെ. s. Au embrace, embracing.

അങ്ക്യം, ത്തിന്റെ. s. A small oblong drum.

അംഗ. 1. A vocative particle. 2. again, further.

അംഗഛെദനം, ത്തിന്റെ. s. The amputation of a limb.

അംഗജൻ. s. 1. A son. 2. (the god of) love, desire.

അംഗജാരി, യുടെ. s. A name of SIVA.

അംഗദൻ, ന്റെ. s. The son of BALI, the brother of
the king of the southern race represented in the Rāmā-
yanum as monkies.

അംഗദം, ത്തിന്റെ. s. A bracelet worn upon the up-
per arm, peculiar to Kings.

അംഗന, യുടെ. s. 1. A woman, i.e. of elegant figure.
2. the female elephant of the north.

അംഗനാമണി, യുടെ. s. A beautiful woman.

അംഗഭംഗം, ത്തിന്റെ. s. (A wound, the loss of a
limb) maim, lameness.

അംഗഭംഗി, യുടെ. s. Beauty.

അംഗഭൂ, വിന്റെ. s. Cupid.

അംഗരക. s. A short jacket or vest: such as is worn
by Hindoos connected with Europeans.

അംഗരണം, ത്തിന്റെ. s. A court or yard.

അംഗം. s. 1. The body. 2. a limb or member of the
body. 3. a part or branch. 4. a condition, rank, or state.
5. the name of a country. വെദാംഗം, A division of
Hindu learning, connected with the Vedas. രാജാം
ഗം, Regal state.

അംഗമൎദ്ദകൻ, ന്റെ. s. A bather.

അംഗമൎദ്ദനം, ത്തിന്റെ. s. Bathing and anointing the
body.

[ 21 ]
അംഗരക്ഷ, യുടെ. s. A garment, coat of mail.

അംഗരക്ഷണം, ത്തിന്റെ. s. Armor, coat of mail,
an iron netting worn upon the body.

അംഗരക്ഷിണീ, യുടെ. s. See the above.

അംഗരാഗം, ത്തിന്റെ. s. 1. A cosmetick. 2. per-
fuming or rubbing the body with unguents of Sandal
wood, &c.

അംഗവസ്ത്രം, ത്തിന്റെ. s. A man's upper garment,
generally thrown over the shoulder, or respectfully tied
round the waist.

അംഗവികൃതി, യുടെ. s. Apoplexy, syncope.

അംഗവിക്ഷെപം, ത്തിന്റെ. s. Gesture, gesticulation.

അംഗവൈകല്യം, ത്തിന്റെ. s. Maim, lameness.

അംഗവൈകാൎയ്യം, ത്തിന്റെ. s. Apoplexy, syncope,

അംഗവൈകൃത്യം, ത്തിന്റെ. s. Action, hint, sign,
token.

അംഗവൈരൂപ്യം, ത്തിന്റെ. s. Deformity.

അംഗസത്വം, ത്തിന്റെ. s. Bodily purity, strength,
vigour.

അംഗസംസ്കാരം, ത്തിന്റെ. s. Embellishment of
the person, dressing, cleansing, and perfuming it.

അംഗഹാനി, യുടെ. s. Loss of a member.

അംഗഹാരം, ത്തിന്റെ. s. Gesture, gesticulation.

അംഗഹീനത, യുടെ. s. Maim, lameness.

അംഗഹീനൻ, ന്റെ. s. One who is maimed, or lame,
a cripple.

അംഗാരം, ത്തിന്റെ. s. 1. A live coal. 2. charcoal.

അംഗാരകൻ, ന്റെ. s. The planet Mars.

അംഗാരകമണി, യുടെ. s. 1. Coral. 2. a live coal.

അംഗാരധാനിക, യുടെ. s. A small portable fire
place, a stove, any vessel in which fire is placed.

അംഗാരനെത്രൻ, ന്റെ. s. 1. One who has red eyes.
2. SIVA.

അംഗാരവട്ടക, യുടെ. s. A small portable fire place.

അംഗാരവല്ലരീ, യുടെ. s. 1. A species of Bonduc, or
Bonducella. 2. another plant.

അംഗാരവല്ലീ, യുടെ. s. See the above.

അംഗാരശകടീ, യുടെ. s. A stove, a small portable
fire place.

അംഗിരസ്സ, യുടെ. s. ANGIRASA, the name of a Rishi,
or saint.

അംഗീകരണം, ത്തിന്റെ. s. 1. Reception. 2. admis-
sion, approval.

അംഗീകരിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To receive; to
accept a proposal; to consent, to acquiesce. 2. to admit.
3. to approve.

അംഗീകാരം, ത്തിന്റെ. s. 1. Reception, acceptance,
consent; the acceptance of a proposal. 2. admission, ap-
proval, assent to a promise.

അംഗീകാൎയ്യം, &c. adj. 1. Acceptable. 2. admittable.

അംഗീകൃതം, &c. adj. 1. Accepted, admitted. 2. agreed,
promised.

അംഗുലം, ത്തിന്റെ. s. 1. A finger; a toe. 2. the
thumb or great toe. 3. an inch.

അംഗുലി, യുടെ. s. A finger or toe.

അംഗുലിത്രാണം, ത്തിന്റെ. s. A piece of leather or
iron, often in the form of a broad ring placed on the fin-
gers of the right hand, to prevent them being cut by the
bow-string in discharging an arrow.

അംഗുലിമാണം, ത്തിന്റെ. s. A measure with the
fingers or arms, such as a span, a cubit, &c.

അംഗുലീമുദ്ര, യുടെ. s. A ring with a seal on it, or seal
ring.

അംഗുലിമൊടനം, യുടെ. s. Cracking, or snap-
ping the finger joints.

അംഗുലീ, യുടെ. s. A finger, a toe.

അംഗുലീയം, ത്തിന്റെ. s. A finger ring.

അംഗുലീയകം, ത്തിന്റെ. s. A finger ring.

അംഗുഷ്ഠം, ത്തിന്റെ. s. The thumb, the great toe.

അംഘ്രി, യുടെ. s. 1. A foot. 2. the root of a tree.

അംഘ്രിനാമകം, ത്തിന്റെ. s. The root of a tree.

അംഘ്രിപൎണ്ണി, യുടെ. s. A plant.

അംഘ്രികവള്ളിക, യുടെ. s. A plant, Hemionites
cordifolia

അംഘ്രിസ്കന്ധം, ത്തിന്റെ. s. The ancle.

അങ്ങ. pron. 1. You (honorific.) 2. there.

അങ്ങത്തെ. pron. 1. Your's (honorific.) 2. there.

അങ്ങാടി, യുടെ. s. A market place, bazar, a shop.

അങ്ങാടികാരൻ, ന്റെ. s. A shop-keeper, a bazar-
man; one who lives in the bazar.

അങ്ങാടിച്ചരക്ക, ിന്റെ. s. Merchandise, wares, any
goods to be bought or sold in the bazar.

അങ്ങാടിമരുന്ന, ിന്റെ. s. Spices, drugs.

അങ്ങാടിവാണിഭം, ത്തിന്റെ. s. Merchandise, wares,
any articles to be bought or sold.

അങ്ങിനെ. adv. 1. Thus, in that manner. 2. so, in such
a manner; in that way. അങ്ങിനെയെങ്കിൽ, If so;
if such be the case.

അങ്ങിനെതന്നെ. adv. Even so, just so.

അങ്ങിനെത്തെ, adj. Such, alluding to something writ-
ten or said before; of that kind.

അങ്ങിനെയുള്ള. adj. See the preceding,

[ 22 ]
അങ്ങുന്നെ. pron. You (honorific,) answering to the
word Sir, in English.

അങ്ങെ. pron. Your (honorific.)

അങ്ങെക്ക. pron. To you (honorific.)

അങ്ങെക്കൂറ്റ. ിന്റെ. s. 1. The next house, the opposite
house, the neighbourhood. 2. the opposite party.

അങ്ങെത, adj. Other, next.

അങ്ങെപ്പുറം. s. The other, or opposite side, or part.

അങ്ങെഭാഗം. s. The other or opposite side.

അങ്ങൊട്ട. adv. Thither, to that place. അങ്ങൊട്ടും
ഇങ്ങൊട്ടും, Hither and thither, to and fro.

അങ്ങൊട്ടെക്ക. adv. Thitherward, towards that place.

അങ്ങൊൻ, ന്റെ
അങ്ങൊര, രുടെ. pron. He.

അചഞ്ചലം, ത്തിന്റെ. s. Firmness, stability, steadi-
ness. Adj. Immoveable, unshaken, firm, steady, stable.

അചപലം, ത്തിന്റെ. s. Steadiness, certainty. അ
ചപലം, &c. adj. Steady, stable, not fickle.

അചരം, &c. adj. Inanimate, insensible. ചരാചരങ്ങൾ.
Animate and inanimate things.

അചല, യുടെ. s. The earth.

അചലം, ത്തിന്റെ. s. A mountain. Adj. Fixed, im-
moveable.

അചാഞ്ചല്യം, ത്തിന്റെ. s. Immoveableness, immove-
ability, stability, firmness.

അചാതുൎയ്യം, ത്തിന്റെ. s. Want of eloquence, inelo-
quence.

അചാപല്യം, ത്തിന്റെ. s. Steadiness, stability, desti-
tute of fickleness.

അചിന്ത്യം, &c. adj. Incomprehensible; beyond inquiry;
surpassing imagination.

അചിരം, &c. adj. Temporary, lasting only for a short
time.

അചിരദ്യുതി, യുടെ. s. Lightning.

അചിരരൊചിസ്സ, ിന്റെ. s. Lightning.

അചിരാൽ. ind. Without delay.

അചിരാഭ, യുടെ. s. Lightning.

അചെതനൻ, ന്റെ. s. One who is stupid, insensible,
or slothful; a blockhead.

അചൈതനം. &c. adj. Inanimate, stupid, insensible,
inactive, indolent.

അചൈതന്യം, ത്തിന്റെ. s. Stupidity, insensibility;
inactivity; indolence.

അച്ച, ിന്റെ. s. A vowel.

അച്ച, ിന്റെ. s. 1. An axle-tree. 2. a weaver's reed or stay.

അച്ച, ിന്റെ. s. 1. A printing type, a printing press.

2. a mould; a form; a pattern. 3. a snail.

അച്ചടക്കം, ത്തിന്റെ. s. Awe, reverence.

അച്ചടി, യുടെ. s. 1. Printing. 2. a print. അച്ചടി അ
ക്ഷരം, A printing type.

അച്ചടിക്കാരൻ, ന്റെ. s. A printer, a coiner.

അച്ചടിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To print, to stamp, to
coin.

അച്ചടിപ്പ, ിന്റെ. s. Printing, stamping.

അച്ചടിപ്പുര, യുടെ. s. A printing office.

അച്ചടിപ്പുസ്തകം, ത്തിന്റെ. s. A printed book.

അച്ചടിയന്ത്രം, ത്തിന്റെ. s. A printing machine, or press.

അച്ചടിഒല, യുടെ. s. A stamp olla.

അച്ചടിശ്ശീല, യുടെ. s. Chintz; printed cloth.

അച്ചട്ട. ind. Certainty.

അച്ചം, ത്തിന്റെ. s. Fear; awe.

അച്ചാരം, ത്തിന്റെ. s. An earnest; earnest money,
money given to make a bargain firm. അച്ചാരംകൊ
ടുക്കുന്നു, To pay the earnest money.

അച്ചി, യുടെ. s. A Naiyar woman.

അച്ചി, യുടെ. s. ACHEEN, a town and kingdom on the
coast of SUMATRA. അച്ചിക്കുതിര, An Acheen poney.

അച്ചിക്കുറുപ്പ, ിന്റെ. s. The superintendent of the
female servants in a palace.

അച്ചിങ്ങാ, യുടെ. s. Pod of beans.

അച്ചിമട്ടം, ത്തിന്റെ. s. An Acheen poney.

അച്ചിരി, യുടെ. s. The smile of one that is ashamed,
or bashful. അച്ചിരിപൂണുന്നു. To smile.

അച്ചുകുത്ത, ിന്റെ. s. Type-cutting; stamping, a stamp.
അച്ചുകുത്തുകാരൻ, A type cutter; one who stamps.
അച്ചുകുത്തുന്നു, To cut types; to stamp any thing.
അച്ചുവാൎക്കുന്നു, To cast types. അച്ചുവാൎപ്പ, Cast-
ing-types.

അച്ചൊ. interj. Ah, oh!

അച്യുതൻ, ന്റെ. s. A name of VISHNÚ.

അച്യുതാഗ്രജൻ, ന്റെ. s. A name of BALARÁMA, the
elder brother of CRISTNÁ.

അച്ഛൻ, ന്റെ. s. 1. Father. 2. an uncle.

അച്ഛൻ, ന്റെ. s. One who is holy, venerable, respec-
table.

അച്ഛം, &c. adj. Pure, clean; clear, transparent, limpid;
real. അച്ഛജലം. Pure water.

അച്ഛഭല്ലം, ത്തിന്റെ. s. A bear.

അച്ഛിദ്രം, &c. adj. Destitute of holes, without defect
or flaw.

അച്ഛിന്നം, &c. adj. 1. Uncut, undivided. 2. unchang-
able.

[ 23 ]
അജൻ, ന്റെ. s. 1. A name of BRAHMÁ. 2. the Indi-
an Cupid. 3. SIVA. 4. VISHNÚ. 5. the son of Raghu.
6. a he goat. 7. God.

അജ, യുടെ. s. A ewe, or she goat.

അജഗരം, ത്തിന്റെ. s. A large serpent; the Boa constrictor.

അജഗൎദ്ദം, ത്തിന്റെ. s. A water snake.

അജഗവം, ത്തിന്റെ. s. The bow of SIVA.

അജന്യം, ത്തിന്റെ. s. An inauspicious omen; an
omen, or portend; any natural phenomenon, as an earth-
quake, &c., so considered.

അജപാലൻ, ന്റെ. s. A shepherd, a goat-herd.

അജപാലകൻ, ന്റെ. s. A shepherd, a goat-herd.

അജപാലിക, യുടെ. s. A shepherdess or wife of a
shepherd.

അജപാലിനീ, യുടെ. s. See the preceding.

അജം, ത്തിന്റെ. s. 1. A goat. 2. a sign in the zodi-
ac, Aries.

അജമെധം, ത്തിന്റെ. s. The sacrifice of a sheep or goat.

അജമെധയാഗം, ത്തിന്റെ. s. See the preceding.

അജമൊജം, ത്തിന്റെ. s. See the following.

അജമൊദ, യുടെ. s. Common carroway, Carum Carni.

അജയ്യം, &c. adj. Invincible, impregnable, unconquerable.

അജലംബനം, ത്തിന്റെ. s. Antimony.

അജശൃംഗീ, യുടെ. s. A plant; described as a milky
and thorny plant, with a fruit of a crooked figure, resem-
bling a ram's horn, and used as a medicine for the eyes.
The woodia tree.

അജസ്രം. ind. Eternally, continually.

അജഹാ, യുടെ. s. Cowhage, Dolichos Pruriens. നാ
യ്ക്കുരണ.

അജക്ഷീരം, ത്തിന്റെ. s. Goat's milk.

അജാഗരണം, ത്തിന്റെ. s. Unwariness, unwatchful-
ness.

അജാഗരം, ത്തിന്റെ. s. A plant, Eclipta or Verbesina
prostrata.

അജാഗ്രത, യുടെ. s. Unwariness, negligence, careless-
ness, want of caution; inattention.

അജാജീ, യുടെ. s. Cumin seed, Cuminum Cyminum.

അജാജീവൻ, ന്റെ. s. A goat-herd; a dealer in sheep.

അജാതം, &c. adj. Unborn.

അജാതശത്രു, വിന്റെ. s. 1. A person without ene-
mies: an innocent man. 2. a name of Dharmaputren.

അജിതൻ, ന്റെ. s. One who is unconquerable, God.

അജിതം, &c. adj. Unconquered.

അജിനം, ത്തിന്റെ. s. A hide, generally that of an

antelope, used by religious persons, as a seat, bed, &c.

അജിനപത്ര, യുടെ. s. A bat.

അജിനയൊനി, യുടെ. s. An antelope, or deer.

അജിരം, ത്തിന്റെ. s. 1. A court or yard; an open
square, forming the centre of native houses. 2. air, wind.
3. the body. 4. an object of sense.

അജിഹ്മം, &c. adj. Straight, not crooked.

അജിഹ്മഗം, ത്തിന്റെ. s. An arrow.

അജീൎണ്ണം, ത്തിന്റെ. s. Indigestion, flatulency.

അജീൎണ്ണത, യുടെ. s. Indigestion, flatulency.

അജീൎണ്ണതപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To be indigested.

അജീൎണ്ണമാകുന്നു, യി, വാൻ. v. n. To be indigested.

അജീവൻ, ന്റെ. s. 1. Death. 2. non-existence.

അജീവനി, യുടെ. s. Non-existence; used as an impre-
cation.

അജെയം, &c. adj. Impregnable, invincible.

അജൈത്രൻ, ന്റെ. s. One who is invincible, or un-
conquerable.

അജ്ജുക, യുടെ. s. A courtizan, (in theatrical language.)

അജ്ഝട, യുടെ. s. A plant, Flacourtia cataphracta.
also Phylanthus Niruri, Annual Indian Phyllanthus. കി
ഴുകാനെല്ലി.

അജ്ഞൻ, ന്റെ. s. An ignorant, or illiterate person,
an idiot.

അജ്ഞാതം, &c. adj. Unknown, uncertain, obscure.

അജ്ഞാതവാസം, ത്തിന്റെ. s. The act of living in-
cognito.

അജ്ഞാനി, യുടെ. s. 1. Ignorance, spiritual igno-
rance, want of knowledge. 2. want or ignorance of reli-
gion. 3. paganism, heathenism.

അജ്ഞാനി, യുടെ. s. An ignorant or illiterate person.
2. a pagan. 3. one who is stupid.

അഞ്ച. adj. The numeral, Five.

അഞ്ചമ്പൻ, ന്റെ. s. The Hindu Cupid.

അഞ്ചൽ, ലിന്റെ. s. A post, a tapaul, a public con-
veyance. അഞ്ചലൊടുന്നു. To run post. അഞ്ച
ലൊട്ടം. Running post.

അഞ്ചൽവെഗം, ത്തിന്റെ. s. Post-haste.

അഞ്ചൽക്കാരാൻ, ന്റെ. s. A postman, a courier.

അഞ്ചൽകുതിര, യുടെ. s. A post-horse.

അഞ്ചൽകൂലി, യുടെ, s. Postage, money paid for the
conveyance of letters, &c.

അഞ്ചൽചാവടി, യുടെ. s. A relay or post at different
stages.

അഞ്ചൽപിള്ള, യുടെ. s. A post office clerk.

അഞ്ചൽപുര, യുടെ. s. A post office, a post-house.

[ 24 ]
അഞ്ചൽവടി, യുടെ. A postman's staff.

അഞ്ചൽവിചാരം, ത്തിന്റെ. s. The charge of public
conveyance of letters, the superintendance of the post.

അഞ്ചൽവിചാരിപ്പുക്കാരൻ, ന്റെ. s. A postmaster,
or postmaster general.

അഞ്ചാം. adj. Fifth. അഞ്ചാംതീയതി. The fifth day
of a month, the fifth instant. അഞ്ചാന്നാൾ. The fifth
day. അഞ്ചാമൻ. The fifth person.

അഞ്ചാംപനി, യുടെ. s. The measles.

അഞ്ചാംപുര,യുടെ. s. A house where brahman wo-
men suspected of adultery are kept till the investigation
is concluded.

അഞ്ചാമത. adv. Fifth, or fifthly.

അഞ്ചിതം. &c. adj. 1. Reverenced, revered, worshipped.
2. adored, feared. 3. trembling.

അഞ്ചുന്നു, ഞ്ചി, വാൻ. v. n. 1. To fear, to be afraid,
2. to reverence, to worship.

അഞ്ചെ. adj. Five only.

അഞ്ജനൻ, ന്റെ. s. The elephant of the west.

അഞ്ജനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Ointment for the eyes, or col-
lyrium, such as lamp black, antimony, &c., used by wo-
men in the east as applications to the eye lashes, to
blacken them. 2. ink. 3. conjuration, divination. അ
ഞ്ജനം എഴുതുന്നു. To apply collyrium to the eyes. അ
ഞ്ജനം നൊക്കുന്നു. To conjure, to divine.

അഞ്ജനകെശി, യുടെ. s. J. A woman with black hair.
2. a vegetable perfume.

അഞ്ജനക്കല്ല, ിന്റെ. s. Antimony.

അഞ്ജനക്കാരൻ, ന്റെ. s. A conjurer, who being appli-
ed to to discover thieves, or any thing concealed, places
അഞ്ജനം in the palm of his hand or in a plate, or
applies it to his eyes, and by this means the figure of the
thief, and the whole transaction are supposed to be re-
presented to himself alone.

അഞ്ജനകെശീ s. A vegetable perfume.

അഞ്ജനാ, യുടെ. s. The mother of Hanuman.

അഞ്ജനാവതീ, യുടെ. s. The female elephant of the
north east.

അഞ്ജനിക, യുടെ. s. A species of lizard.

അഞ്ജലി. s. A cavity formed by putting the palms of
both hands together, so as to contain water or any thing.
അഞ്ജലികൂപ്പുന്നു. To form the above cavity.

അഞ്ജലിബന്ധം, ത്തിന്റെ. s. Holding the hands
together as above.

അഞ്ജസാ. adv. 1. Soon, instantly. 2. truly, justly.

അഞ്ഞാഴി. s. Five nyaries, or 1¼measures.

അഞ്ഞൂറ. adj. Five hundred.

അട, യുടെ. s. 1. A kind of thin cake. 2. a lump of
tamarinds. 3. incubation.

അടകല്ല, ിന്റെ. s. 1. A stone used for baking cakes.
2. a stone anvil used by blacksmiths. 3. a stone used
to stop water.

അടകൊതിയൻ, ന്റെ. A plant.

അടക്കം, ത്തിന്റെ. s. 1. Modesty. 2. politeness, ci-
vility. 3. submission, humility, subordination, subjecti-
on. 4. repression, restraint, self-control, continence, reser-
vedness, quietness, concealment. 5. abatement, relief.
6. interment, burial. 7. secret.

അടിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. c. 1. To cause to reduce;
subdue; cover; conceal; inter, &c.

അടക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. 1. To press down. 2.
to humble, to subdue, to keep under, to control. 3. to
reduce, to depress, to repress. 4. to suppress, to withhold,
to conceal. 5. to allay, to abate, to appease. 6. to in-
ter; to enclose.

അടങ്കൽ, ലിന്റെ. s. 1. All that is contained within
an enclosure, &c. 2. an estimate; a valuation; an ap-
praisement. അടങ്കൽകാണുന്നു. To (make an) es-timate, to form an appraisement.

അടങ്ങാത്ത. A negative adjective participle. 1. Unreduc-
ed; unrestrained. 2. unhumbled unsubdued. 3. unpress-
ed down; undepressed. 4. unruly; ungovernable. 5.
disobedient.

അടങ്ങായ്മ, യുടെ. s. Insubordination, disobedience. 2.
ungovernableness, unruliness.

അടങ്ങുന്നു, ങ്ങി, വാൻ. v. n. 1. To be pressed down,
to be contained. 2. to be humbled, subdued, reduced.
repressed, restrained, refrained, depressed, suppressed.
3. to be allayed, abated, appeased, 3. to submit to be
submissive. ശ്വാസം അടങ്ങുന്നു. To die.

അടച്ചുവാറ്റി, യുടെ. s. A vessel into which water is
strained from the rice after boiling.

അടച്ചൂറ്റി, യുടെ. s. A cover of a vessel, or pot used
as a strainer.

അടനം, ത്തിന്റെ. s. Moving, going, walking, ap-
proaching.

അടനി, യുടെ. s. The notched extremity of a bow.

അടന്ത, യുടെ. s. Beating time in music.

അടമ്പ, ിന്റെ. s. A plant, called also Cadamba.

അടപ്പൻ, ന്റെ. s. 1. A beetle-nut pouch. 2. a stopper;
a cork: any thing used to stop up with. അടപ്പക്കാരൻ.
The person who carries his master's beetle-nut pouch.

[ 25 ]
അടപ്രഥമൻ, ന്റെ. s. Condiment made of milk, rice,
flour, and sugar.

അടമഴ, യുടെ. s. Continual rain.

അടമാങ്ങാ, യുടെ. s. Dried and preserved mangoes.

അടമാനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Any thing used to stop up
with. 2. a pledge, a security. അടമാനം വെക്കു
ന്നു. To give in pledge, to mortgage.

അടയാളം. s. 1. A sign, a mark. 2. a token by which
any thing is known. 3. any symbol used as a signature
by those who cannot write their names. അടയാളമിടു
ന്നു. To make a sign, to mark, to stamp cloth.

അടർ, രിന്റെ. s. War.

അടര, ിന്റെ. s. A splinter, a fragment of any thing
broken with violence.

അടരുന്നു, ൎന്നു, വാൻ. v. n. To split, to burst asunder,
to crack, to be divided or parted.

അടരൂഷം, ത്തിന്റെ. s. A tree, the Malabar nut tree,
Justicia adhatoda and ganderussa. ആടലൊടകം.

അടൎക്കുന്നു, ൎത്തു, വാൻ. v. a. To split off; to cleave; to
divide; to part.

അടൎച്ച, യുടെ. s. Splitting, cracking, parting asunder,
separating.

അടൎത്തുന്നു, ൎത്തു, വാൻ. v. a. To split, to cleave, to divide.

അടൎപ്പ, ിന്റെ. s. A splinter.

അടൎപ്പിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. c. To cause to split, or
cleave.

അടൽ, ലിന്റെ. s. War, fight.

അടൽക്കളം, ത്തിന്റെ. s. A field of battle.

അടലാശു, വിന്റെ. s. A tree, Justicia bivalvis, two
valved justicia. ആടലൊടകം.

അടവ, ിന്റെ. s. 1. Manner, custom order. 2. dex-
terity. 3. obtaining, receiving. 4. casting up. അടവ
കാട്ടുന്നു. To shew one's dexterity. അടവകുത്തുന്നു.
To sum, cast up, or check an account.

അടവി, യുടെ. s. A forest, a wilderness.

അടവീ, യുടെ. s. A grove; a forest or wilderness.

അടവീതലം, ത്തിന്റെ. s. A forest.

അടാട്യാ. s. Walking or wandering about as a devotee,
or a mendicant.

അടാംപിടി. adv. In order, orderly, successively, methodi-
cally.

അടി, യുടെ. s. A blow, a stroke, a stripe.

അടി, യുടെ. s. 1. A foot-step. 2. a foot. 3. the mark
or measure of a foot. 4. the foot or bottom of any
thing. അടിയിൽപടിയുന്നു. To fall to the bottom;
to subside; to settle.

അടിക്കടി. adv. Step by step; frequently; often; repeat-
edly; again and again. s. Blow for blow.

അടിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To beat; to strike; to hit;
to flog. അടിക്കൊള്ളുന്നു. To receive blows, to be or
get beaten. അടിച്ചുകൊള്ളുന്നു. To beat ones-self.

അടിച്ചിൽ, ലിന്റെ. s. 1. Beating; striking, 2. a trap.

അടിതിരി, യുടെ. s. A title given to a Namboori brahman,
who is next in rank to the അക്കിത്തിരി.

അടിതൊൽ, ലിന്റെ. s. A term used by the lower class
of people for a cloth.

അടിത്തട്ട, ിന്റെ. s. 1. The bottom ceiling. 2. the
bottom of a carriage.

അടിത്തളിർ, രിന്റെ. The foot.

അടിത്താർ, രിന്റെ. s. The foot.

അടിപ്പ, ിന്റെ. s. 1. The act of beating, striking. 2.
any thing beaten, as, metal, (not cast.)

അടിപ്പടവ, ിന്റെ. s. 1. The foundation or ground
work of any building. 2. the bottom step.

അടിപ്പാട, ിന്റെ. s. 1. Footsteps on the road. 2. bot-
tom part.

അടിപ്പിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. c. 1. To cause to beat,
to get one beaten, 2. to get metal beaten.

അടിമ, യുടെ. s. 1. Slavery ; bondage ; servitude. 2. a
bondman, a slave.

അടിമപ്പണി, യുടെ. s. The work or duty of a slave
or servant.

അടിമപ്പെടുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. To enslave, to
reduce to bondage or slavery; to make captive.

അടിമപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To be or become en-
slaved, to be made captive.

അടിമയാകുന്നു, യി, വാൻ. v. n. To be in bondage,
or captivity.

അടിമയാക്കുന്നു, യി, വാൻ. v. a. To enslave, to re-
duce to bondage, or captivity.

അടിമയാവന, യുടെ. s. Immunity granted to slaves
by their masters, such as, lands, gardens, &c.

അടിമലർ, രിന്റെ. s. The foot.

അടിമരം, ത്തിന്റെ. 1. The trunk of a tree. 2. under
wood.

അടിമവെല, യുടെ. s. The work or duty of a slave,
servitude.

അടിമസ്ഥാനം, ത്തിന്റെ. s. A state of slavery or
bondage.

അടിമുണ്ട, ിന്റെ. s. An under cloth or garment.

അടിമുറുക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. To undergird.

അടിയൻ, ന്റെ. s. A slave, a servant, a term gene-

[ 26 ]
rally used by inferiors when addressing superiors instead
of the first personal pronoun, ag, your humble servant.

അടിയന്ത്രം, ത്തിന്റെ. s. Urgency, urgent business;
exigency; pressing difficulty, a necessity. 2. a ceremony.

അടിയളവ, ിന്റെ. s. Measuring the shadow in the
sun to ascertain the hour or time of day.

അടിയാത്തി, യുടെ. s. 1. A female slave. 2. a maid
servant.

അടിയാൻ, ന്റെ. s. 1. A slave, a bondman. 2. a ser-
vant.

അടിയായ്മ, യുടെ. s. Slavery, bondage, servitude.

അടിയാൾ, ളിന്റെ. s. A female slave; a female servant.

അടിയിടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To begin, to commence.

അടിയിരുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. n. 1. To walk. 2.
to go. 3. to come. This phrase is used only when speak-
ing of great men.

അടിയില, യുടെ. s. A vessel, or plantain leaf in which
the Rajah eats rice.

അടിയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. n. To drift (as a vessel,
timber, &c.,) on shore.

അടിവയറ, റ്റിന്റെ. s. The abdomen, lower part of
the belly.

അടിവഴുക്കൽ, ലിന്റെ. s. The act of slipping, sliding:
a false step, a slip.

അടിവഴുക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. n. To slip, to slide.

അടിവഴുതൽ, ലിന്റെ. s. Slipping, sliding; a false
step; a slip.

അടിവഴുതുന്നു, തി, വാൻ. v. n. To slip, to slide.

അടിവാരം, ത്തിന്റെ. s. The bottom or foot of a
mountain, tree, &c.

അടിവെക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To walk slowly.

അടിസ്ഥലം, ത്തിന്റെ. s. The fountain head.

അടിസ്ഥാനം, ത്തിന്റെ. s. 1. A foundation, ground-
work; base, basis. 2. support, countenance. അടിസ്ഥാ
നമിടുന്നു. To lay a foundation, &c.

അടുക്ക, ിന്റെ. s. 1. Row, range, pile, layer, partitions
in rows. 2. a thread, or twist of yarn, &c.

അടുക്കടുക്കായി. adv. In rows.

അടുക്കൽ, postpos. Near, to, with.

അടുക്കള, യുടെ. s. A cook room.

അടുക്കളക്കാരൻ, ന്റെ. s. A cook.

അടുക്കളക്കുരികിൽ, ലിന്റെ. s. A house sparrow.

അടുക്കളപ്പുര, യുടെ. s. A cook house, or kitchen.

അടുക്കളപ്രവൃത്തി, യുടെ. s. Cookery, cooking.

അടുക്കളവെപ്പ, ിന്റെ. s. See the above.

അടുക്കളവെല, യുടെ. s. Idem.

അടുക്കിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. c. To cause to put in rows,
or arrange.

അടുക്കുന്നു, ത്തു, പ്പാൻ. v. n. To approach, to draw
near to a place.

അടുക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. To put in rows; to range;
to pile up.

അടുക്കുവത, യുടെ. s. A right due to the proprietor of
ground by the purchasers, or mortgager.

അടുത്ത. adj. 1. Near, next, proximate. 2. becoming,
belonging to; related to. അടുത്തനാൾ, The next
day; tomorrow.

അടുപ്പ, ിന്റെ. s. A fire place, hearth.

അടുപ്പം, ത്തിന്റെ. s. Nearness, closeness. 2. affiance
of blood or affection. 3. intimacy; familiarity.

അടുപ്പിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. c. 1. To cause to ap-
proach, to bring to, or near the shore. 2. to put close.

അടെക്കാ, യുടെ. s. The beetle-nut.

അടെക്കാക്കത്തി, യുടെ. s. The scissors used for cutting
beetle-nut.

അടെക്കാമണിയൻ, ന്റെ. s. A plant, Indian Sphæ
ranthus.

അടെക്കാമരം, ത്തിന്റെ. s. The beetle-nut tree. Are-
ca fausel, or Catechu.

അടെക്കാവാണിയൻ, ന്റെ. s. A dealer in beetle-
nut.

അടെക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. & n. 1. To shut; to shut
up; to lock up. 2. to block up. 3. to stop; to impede; to
blockade. 4. to obstruct. 5. to secure; to close; to make
impervious. 6. to interfere. 7. to enclose, to confine,
to fence in. 8. to pay down as debt or tax to government
by instalments. v. n. To be obstructed or impeded: to
breath with difficulty.

അടെച്ചിൽ, ലിന്റെ. s. Stoppage, obstruction; the
act of shutting, stopping up, blocking up, &c.

അടെപ്പ, ിന്റെ. s. 1. A stopper, a cover. 2. obstacle,
impediment, opposition. 3. obstruction; difficulty.

അടെപ്പിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. c. To cause to stop up,
or throw impediments in the way.

അടെയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. n. 1. To get, to obtain.
2. to resort to. 3. to go or get into. 4. to be enclosed or
shut up. 5. to be shut or closed in, to be blocked up,
6. to be in the way. 7. to be paid or discharged.

അടെവ, ിന്റെ. s. The state of being stopped.

അട്ട, യുടെ. s. A leech.

അട്ടക്കരി, യുടെ. s. Soot, grime.

അട്ടം, ത്തിന്റെ. s. 1. An upstair house. 2. the up-

[ 27 ]
per part of a house. 3. an airy room on the top of the
house. 4. a place made over the hearth to put any thing
for the purpose of being dried. 5. a cavity formed by
putting the palms of both hands together by way of rever-
ence.

അട്ടഹാസം, ത്തിന്റെ. s. 1. A shouting. 2. the de-
fiance or shouting previous to battle. 3. violent laughter.

അട്ടഹാസിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To shout; to
laugh out loud.

അട്ടാലം, ത്തിന്റെ. s. 1. A palace; an upper roomed
house. 2. a house built over the fort-gate; an upstair
house; 3. a battlement.

അട്ടാലിക, യുടെ. s. See the preceding.

അട്ടി, യുടെ. s. A row, range, pile, layer. അട്ടികെട്ടു
ന്നു. To put in rows, to pile up.

അട്ടിപെറ, ിന്റെ. s. Freehold property.

അട്ടിപെറ്റൊല, യുടെ. s. Title deeds of freehold pro-
perty.

അട്ടിപെറ്റൊലക്കരണം, ത്തിന്റെ. s. See the pre-
ceding.

അണ, യുടെ. s. 1. A dam or annicut to shut up, con-
fine, or shut out water. 2. the side of the face, particu-
larly that part where the double teeth grow. 3. branch
of plantains.

അണകൻ, ന്റെ. s. An inferior or low person: a de-
spicable, mean, vile, or worthless person.

അണക്കടപ്പല്ല, ിന്റെ .s. A grinder, or double tooth.

അണച്ചിൽ, ലിന്റെ. s. 1. Approach, the act of drawing
near; access. 2. embracing.

അണപ്പല്ല, ിന്റെ. s. A grinder, or double tooth.

അണയത്ത. adv. Near, at hand.

അണയം, ത്തിന്റെ. s. Nearness.

അണയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. n. To approach, to draw
near.

അണലി, യുടെ. s. A viper; an adder.

അണവ, ിന്റെ. s. 1. Approach; the act of drawing
near. 2. embracing, fostering.

അണവീനം, ത്തിന്റെ. s. A field which bears panic.

അണവ്യം, ത്തിന്റെ. s. A field where panic grows.

അണാ, യുടെ. s. An ana, the sixteenth part of a Rupee.

അണി, യുടെ. s. A file of soldiers, a row. അണിനി
ല്ക്കുന്നു. To stand in files or rows. അണിപകുക്കു
ന്നു. To place soldiers in files. അണിപഴക്കുന്നു. To
exercise (soldiers,) to train up. അണിയിടുന്നു. To
rank (soldiers,) to put in order or rows, to arrray.

അണി, യുടെ. s. 1. A pin or bolt at the extremity of

the pole of a carriage; the pin of the axle. 2. a limit,
a boundary. 3. the edge or point of a sharp weapon.

അണിച്ചിൽ, ലിന്റെ. s. 1. Clothing. 2. decoration.

അണിമാ, യുടെ. s. One of the eight supernatural fa-
culties, the power of assuming an invisible form.

അണിയം, ത്തിന്റെ. s. The fore part of a ship.

അണിയറ, യുടെ. s. A dressing room. a masking room.

അണിയിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To dress; to cloth,
to adorn, to decorate, to embellish.

അണിയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. n. To adorn, to deco-
rate, to wear.

അണിവിരൽ, ലിന്റെ. s. The ring finger.

അണീയസ്സ. adj. Very small.

അണീയാൻ, ന്റെ. s. One who is very small, or di-
minutive.

അണു, വിന്റെ. s. 1. An atom; any thing extremely
small. 2. a sort of grain, Panicum miliaceum. Adj. small,
minute.

അണുകം, &c. adj. 1. Small, minute. 2. skilful, clever.
s. a small kind of rice.

അണുമാ, യുടെ. s. An atom; a very small thing.

അണുമാത്രം. adj. So much in quantity as an atom.

അണെക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. & a. To breathe strong-
ly, to pant. 2. to sharpen (knives, &c.) 3. to embrace.

അണെപ്പ, ിന്റെ. s. 1. Panting. 2. sharpening.

അണ്ടർ, രുടെ. s. plu. The gods.

അണ്ടൎകൊൻ, ന്റെ. s. A name of Indra.

അണ്ടി, യുടെ. s. 1. The stone of fruit. 2. a nut. 3. a
kernel.

അണ്ഡം, ത്തിന്റെ. s. 1. An egg. 2. the globe. 3. the
testicle or scrotum.

അണ്ഡകം, ത്തിന്റെ. s. 1. A testicle. 2. an egg.

അണ്ഡകടാഹം, ത്തിന്റെ. s. The globe.

അണ്ഡകൊശം, ത്തിന്റെ. s. The scrotum, the testi-
cles.

അണ്ഡകൊഷം, ത്തിന്റെ. s. 1. The scrotum, the
testicles. 2. the globe.

അണ്ഡജം, ത്തിന്റെ. s. An oviparous animal.

അണ്ണൻ, ന്റെ. s. An elder brother.

അണ്ണാക്ക, ിന്റെ. s. The soft palate, or uvula of the
mouth.

അണ്ണാക്കണ്ണൻ, ന്റെ. s. A small squirrel.

അണ്ണാൻ, ന്റെ. s. A small squirrel.

അത, ിന്റെ. pron. It, that. അതമുതൽ. Since that,
from that. അതവരെ until then, as far as that. അത
കൂടാതെ besides that, except that.

[ 28 ]
അതടം, ത്തിന്റെ. s. A precipice.

അതന്ത്രൻ, ന്റെ. s. 1. One who is unrestrained, un-
controled, self-willed. 2. independant, free. 3. God.

അതലം, ത്തിന്റെ. s. Hell: the region which is sup-
posed to be below the earth.

അതലസ്പൎശം. adj. Very deep; bottomless.

അതസീ, യുടെ. s. The lin plant; common flax. Linum
usitatissimum.

അതാ. interj. Lo! behold! look there! there it is.

അതി. A Sanscrit particle which prefixed to words deriv-
ed from that language, denotes, over, excess; very much;
beyond, exceeding; surpassing; &c. it implies generally
excess, or pre-eminence.

അതിക്രമം, ത്തിന്റെ. s. Transgression, transgressing.
2. the violation of a law or command. 3. offence; crime;
fault. 4. a groundless or illegal demand. 5. assault, at-
tack; advance of an army in front of an enemy.

അതിക്രമക്കാരൻ, ന്റെ. s. 1. A transgressor; 2. a
violator of any law, an offender. 3. an assaulter, an as-
sailant.

അതിക്രമി, യുടെ. s. See the preceding.

അതിക്രമിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To pass over, or
go beyond. 2. to transgress; to infringe. 3. to violate
any law or command. 4. to surpass, to excel. 5. to at-
tack, to assault.

അതിഗന്ധം, ത്തിന്റെ. s. Fragrance, sweetness of
smell. adj. fragrant, odorous.

അതിഗന്ധ, യുടെ. s. A fragrant grass, lemon grass,
Andropogon schenanthus.

അതിഗൎജ്ജനം, ത്തിന്റെ. s. Pride, arrogance, haughti-
ness.

അതിഗൎജ്ജിതം. &c adj. Proud, arrogant.

അതിചര, യുടെ. s. A plant, Hibiscus mutabilis. ക
ണ്ടതാമര.

അതിഛത്രകം, ത്തിന്റെ. s. A Mushroom.

അതിഛത്ര, യുടെ. s. A Mushroom.

അതിഛത്ര, യുടെ. s. 1. Anise, anise-seed, ശതകുപ്പ,
2. a plant.

അതിജവൻ, ന്റെ. s. One who marches fast.

അതിജവം, ത്തിന്റെ. s. Marching fast or fleet.

അതിഥി, യുടെ. s. 1. A guest, one who is entertained
at the house of another; a person entitled to the rites of
hospitality. 2. a proper name, the son of Cusa.

അതിഥിപൂജ, യുടെ. s. Entertaining of guests. അതി-
ഥിപൂജ ചെയ്യുന്നു. to entertain guests.

അതിഥിപൂജനം, ത്തിന്റെ. s. Hospitality.

അതിഥിസല്ക്കാരം, ത്തിന്റെ. s. Hospitality.

അതിഥെയം, ത്തിന്റെ. s. Victuals prepared for guests.

അതിദുഷ്ടൻ, ന്റെ. s. Worst, most wicked or wretch-
ed, basest.

അതിൻവണ്ണം. adv. According to, in like manner, as.

അതിനിൎഹാരി. adj. Very odoriferous.

അതിപന്ഥാ, യുടെ. s. A good road.

അതിപന്ഥാവ, ിന്റെ. s. A good road.

അതിപ്രസംഗം, ത്തിന്റെ. s. 1. Unnecessary talk. 2.
talkativeness, loquacity.

അതിപാതം, ത്തിന്റെ. s. 1. Neglect of duty. 2. trans-
gression; deviation from laws or customs, 3. opposition,
contrariety.

അതിബലം, &c. adj. Strong, powerful.

അതിബലാ, യുടെ. s. A plant, Sida cordifolia & rhom-
bifolia. കാട്ടകുറുന്തൊട്ടി.

അതിഭക്ഷണം, ത്തിന്റെ. s. Gluttony.

അതിഭക്ഷകൻ, ന്റെ. s. A glutton.

അതിഭാഷണം, ത്തിന്റെ. s. Talkativeness, loquacity.

അതിഭുക്തി, യുടെ. s. Gluttony.

അതിഭൊക്താവ, ിന്റെ. s. A glutton.

അതിഭൊഷൻ, ന്റെ. s. A great fool.

അതിമധുരം, ത്തിന്റെ. s. 1. Licorice. 2. a root of
sweet taste. adj. Very delicious or delicate; affording de-
light; grateful to the sense or mind.

അതിമൎയ്യാദം. adj. Much, excessive, unlimited.

അതിമാത്രം, adj. Immoderate; exceeding; excessive.

അതിമാനുഷൻ, ന്റെ. s. A superhuman being.

അതിമായികൻ, ന്റെ. s. One free from deceit: God.

അതിമുക്തം, ത്തിന്റെ. s. A kind of creeper, the Gœrt-
nera racemosa or Baništeria bengalensis. കുരുക്കുത്തി
മുല്ല

അതിമുക്തം, ത്തിന്റെ. s. 1. A tree, Dalbergia ou-
jeiniensis. 2. mountain ebony. തൊടുകാര.

അതിമൂൎഖം, ത്തിന്റെ. s. Fury; rage.

അതിമൂൎഖൻ, ന്റെ. s. A furious, enraged or wrathful
person.

അതിര, ിന്റെ. s. 1. A boundary, limit, border. 2. ex-
tremity. അതിരിടുന്നു. To mark or fix a boundary.

അതിരഥൻ, ന്റെ. s. A hero mounted in a car, who
effectually combats the enemy, even after his driver is
wounded or killed.

അതിരസം, ത്തിന്റെ. s. 1. A sweet cake made from
a mixture of rice-flour, sugar, &c. 2. sweetness. adj.
Sweet, delicious; affording delight: grateful to the sense
or mind.

[ 29 ]
അതിരിക്തം. adj. Exceeding; excessive, &c.

അതിരിച്യമാനം, ത്തിന്റെ. s. Surpassing, excess.

അതിരെകം. adj. Much, excessive.

അതിരൊഗം, ത്തിന്റെ. s. Consumption, Phthisis pul-
monalis.

അതിലൂടെ. Through that. A form of the ablative case
in frequent use; from അത.

അതിവാദം, ത്തിന്റെ. s. Opprobrious or unfriendly
speech.

അതിവാസന, യുടെ. s. 1. Fragrance. 2. quickness
of apprehension.

അതിവിടയം, ത്തിന്റെ. s. See the following.

അതിവിഷ, യുടെ. s. A tree used in medicine; the
bark is also used in dyeing; it is of three kinds; white,
red, and black, Atis or betula.

അതിവൃഷ്ടി, യുടെ. s. Excess of rain.

അതിവെഗം, ത്തിന്റെ. s. Swiftness, velocity.

അതിവെദന, യുടെ. s. Excessive pain, agony, tor-
ment.

അതിവെലം. adj. or adv. Unlimited; much; excessive.

അതിവ്യഥാ, യുടെ. s. Excessive pain, agony.

അതിവ്യാപ്തി, യുടെ. s. 1. Any thing universally com-
mon. 2. an artful person.

അതിശക്തി, യുടെ. s. Prowess, heroic valour, bravery.

അതിശക്തിത, യുടെ. s. Heroic valour, prowess, he-
roism.

അതിശക്തിഭാൿ, ിന്റെ. s. A hero, a valiant man.

അതിശയം, ത്തിന്റെ. s. 1. A wonder, surprise. 2.
astonishment. 3. a miracle. 4. an exploit.

അതിശയം. &c. adj. 1. Wonderful, astonishing, marvel-
lous, extraordinary. 2. excellent. 3. uncommon, exces-
sive.

അതിശയപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To wonder, to be
astonished, surprised.

അതിശയിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. 1. To be surpris-
ed. 2. to surpass, to excel.

അതിശീഘ്രം, ത്തിന്റെ. s. Swiftness, velocity. adj.
Swift, quick.

അതിശീതം. adj. Very cold.

അതിശൂരൻ, ന്റെ. s. A hero, a valiant or brave man.

അതിശൊഭനം. &c. adj. 1. Excellent. 2. chief, principal.

അതിശൌൎയ്യം, ത്തിന്റെ. s. Heroic valour, prowess.

അതിസന്ധാനം, ത്തിന്റെ. s. Facing an enemy.

അതിസൎജ്ജനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Liberality, giving.
2. a gift, donation.

അതിസാരകി. adj. Dysenteric, afflicted with dysentery.

അതിസാരം, ത്തിന്റെ. s. Dysentery or diarrhœa. adj.
very important.

അതീതം. &c. adj. Past, gone.

അതീതനൌകൻ, ന്റെ. s. One who has landed from
a boat.

അതീതെദ്യു
അതീതെഹ്നി,
ind. Yesterday.

അതീന്ദ്രിയം. adj. Imperceptible; unattainable by the
senses.

അതീവ. ind. Much, very much, much indeed.

അതീസാരം, ത്തിന്റെ. s. Diarrhoea, dysentery.

അതുലം, ത്തിന്റെ. s. A plant that has an oily seed,
sesamum orientale. adj. Unparalleled; unprecedent-
ed, unequalled.

അതുലിതം. &c. adj. Unparalleled, unequalled, unpre-
cedented.

അതൃത്തി, യുടെ. s. 1. A boundary, limit. 2. extre-
mity.

അതൃത്തിത്തല, യുടെ. s. A boundary, limit.

അതെ. adv. Yes, yea.

അതെന്തെന്നാൽ, adv. Namely; for.

അത്തം, ത്തിന്റെ. s. The thirteenth lunar asterism
designated by a hand and containing five stars, one of
which is γ or δ Corvi.

അത്തൽ, ലിന്റെ. s. Grief, sorrow, regret, concern,
affliction; awe.

അത്തൽപ്പെടുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. To grieve, to
vex, to afflict.

അത്തൽപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To grieve, to be sor-
rowful, to regret.

അത്താണി, യുടെ. s. A resting place, a porter's rest.

അത്താഴം, ത്തിന്റെ. s. Supper.

അത്താഴഊട്ട, ിന്റെ. s. Supper.

അത്തി, യുടെ. s. അത്തിവൃക്ഷം, ത്തിന്റെ. s. The
glomerous fig tree.

അത്തികാ, യുടെ. s. (In theatrical language,) an elder
sister.

അത്തിതൊലി, യുടെ. s. The bark of the red-wooded
fig tree.

അത്തിത്തിപ്പലി, യുടെ. s. A plant bearing a seed
which resembles pepper, Pothos officinalis.

അത്തിയാൽ, ലിന്റെ. s. The red-wooded fig tree,
Ficus racemosa.

അത്തിപ്പഴം, ത്തിന്റെ. s. A ripe fig.

അത്ഭുതം, ത്തിന്റെ. s. Wonder; surprise; astonish-
ment; marvel. adj. wonderful; surprising; excellent.

[ 30 ]
അത്ഭുതപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To wonder; to mar
vel; to be astonished, surprized.

അത്ഭുതവിക്രമൻ, ന്റെ. s. One who possesses won-
derful power; God.

അത്ഭുതാംഗൻ, ന്റെ. s. A beautiful man.

അത്ഭുതാംഗീ, യുടെ. s. A. beautiful woman.

അത്യഗാധം. adj. Very deep, bottomless.

അത്യന്താ. adj. Excessive; extreme. adv. very, exceed-
ingly.

അത്യന്തഗാമി, യുടെ. s. One who is very passi-
onate.

അത്യന്തശുദ്ധൻ, ന്റെ. s. One who walks much, or quick-
ly.

അത്യന്തശുദ്ധൻ, ന്റെ. s. One who is very pure.

അത്യന്തി, യുടെ. s. A self-willed person.

അത്യന്തികൻ, ന്റെ. s. A great walker, an active man.

അത്യന്തീനൻ, ന്റെ. s. One who moves much and
actively.

അത്യയം, ത്തിന്റെ. s. 1. Death. 2. distress. 3. trans-
gression. 4. vice, fault, guilt. 5. punishment.

അത്യൎത്ഥം. &c. adj. or adv. Excessive, much.

അത്യല്പം, &c. adj. Very small, minute.

അത്യാകാരം, ത്തിന്റെ. s. 1. Blame, censure, contempt.
2. disgrace.

അത്യാഗ്രഹം, ത്തിന്റെ. s. Covetousness; inordinate
desire; eagerness of gain.

അത്യാഗ്രഹി, യുടെ. s. A covetous man.

അത്യാപത്ത, ിന്റെ. s. Grievous calamity, disaster,
great danger, peril, jeopardy.

അത്യാപത്തി, യുടെ. s. See the preceding.

അത്യായതം. adj. Extensive, very long.

അത്യാവശ്യം, ത്തിന്റെ. s. Urgent necessity.

അത്യാശ, യുടെ. s. Covetousness; inordinate desire: a-
variciousness; greediness.

അത്യാസക്തി, യുടെ. s. Earnestness.

അത്യാസന്നം, &c. adj. Very near.

അത്യാഹിതം, ത്തിന്റെ. s. 1. Great dread. 2. despe-
rate, or daring action.

അത്യുച്ചം. adj. Very high, very loud.

അത്യുത്തമം, &c. adj. Peerless, most excellent, chief.

അത്യുന്നതം, &c. adj. Very high, most high, highest.

അത്ര. ind. In this place, here, herein.

അത്ര. An indeclinable adjective and substantive pro-
noun. 1. So, so many, such, thus, 2. that. അത്രത്തൊ
ളം, so far, thus far. അത്രനെരം, so long. അത്ര
ആൾ, so many persons. Sometimes അത്രെ, is put at

the end of a sentence when it signifies, but, only. അ
ത്രമാത്രം. Such a quantity, so much. അത്രെയുള്ളു
That is all. അത്രെയുള്ളൊ? Is that all?

അത്രയും. adv. Completely, altogether, wholly.

അത്രയുമല്ല. adv. Moreover, besides.

അത്രി, യുടെ. s. 1. The name of one of the 7 Rishis or
saints. 2. one of the principal stars in Ursa major.

അത്രെടം. adv. So far, thus far.

അഥ, ind. An auspicious and inceptive particle; it serves
to introduce a remark, a question, an affirmative, &c.,
and corresponds to, 1. after. 2. and. 3. now inceptive
or premising.) 4. what (interrogatively.) 5. all, (compre-
hensively.) 6. therefore, thus, further, moreover, &c. It
also implies doubt, or command, and is frequently re-
dundant.

അഥൎവണം, ത്തിന്റെ. s. The fourth Veda.

അഥവാ. ind. Or, if not, otherwise.

അഥൊ. ind. The same as അഥ.

അദനം, ത്തിന്റെ. s. Food.

അദന്തൻ, ന്റെ. s. One who is toothless.

അഭദ്രം. adj. 1. Many, consisting of a great number.
2. much, large in quantity.

അദൎശൻ, ന്റെ. s. One who has not been seen, un-
seen, invisible.

അദൎശം, ത്തിന്റെ. s. Disappearance.

അദൎശനം, ത്തിന്റെ. s. Disappearance. invisibility.

അദിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To eat.

അദിതി, യുടെ. s. 1. Aditee, the wife of Casyapa, and
mother of the gods. 2. the seventh asterism.

അതിതിനന്ദനന്മാർ, രുടെ. plu. Gods.

അദൂരം. &c. adj. Near, not distant.

അദൂരവൎത്തി. adj. Near, not distant.

അദൃൿ. m. Blind.

അദൃശ്യൻ, ന്റെ. s. One who is invisible, God.

അദൃശ്യം. &c. adj. Invisible.

അദൃഷ്ടം, ത്തിന്റെ. s. 1. Casual or unseen danger (as
from conflagration, inundation, &c. 2. fortune, luck. 3.
misfortune. adj. 1. unseen; unforeseen; 2. fortunate.

അദൃഷ്ടി, യുടെ. s. A look of displeasure.

അദൃഷ്ടിക, യുടെ. s. An angry or displeased look.

അദ്ദെഹം, ത്തിന്റെ. s. He, that individual (honori-
fic) from ആ that and ദെഹം person.

അദ്ധ. ind. Truly, verily.

അദ്മരൻ, ന്റെ. s. A glutton.

അദ്യ. ind. To-day; now.

അദ്യാപി, ind. Even now.

[ 31 ]
അദ്യൈവ. ind. Just now, immediately.

അദ്രി, യുടെ. s. 1. A mountain. 2. a tree. 3. the sun.

അദ്രിജം, ത്തിന്റെ. s. Red chalk.

അദ്രിജരാജൻ, ന്റെ. s. The Himalaya mountains; the
snowy mountains in the north of India.

അദ്രിശൃംഗം, ത്തിന്റെ. s. The peak of a mountain.

അദ്രീശ്വരൻ, ന്റെ. s. A king, the king of mountains;
see the preceding.

അദ്വയം, &c. adj. One.

അദ്വയൻ, ന്റെ. s. The one God.

അദ്വയവാദി, യുടെ. s. A Buddha; one who acknow-
ledges but one pervading deity; an unitarian.

അദ്വൈതം, ത്തിന്റെ. s. The Vedanta shastram.

അധമൻ, ന്റെ. s. An inferior, low, or vile person.

അധമം, &c. adj. 1. Inferior; low; base; 2. vile, despi-
cable.

അധമത്വം, ത്തിന്റെ. s. Inferiority; vileness; base-
ness; lowness.

അധമഭൃതകൻ, ന്റെ. s. A porter, or bearer of bur-
thens.

അധമൎണ്ണൻ, ന്റെ. s. A debtor.

അധരം, ത്തിന്റെ. s. 1. A lip, especially the under
lip. 2. that which is below or underneath. adj. 1. Low,
inferior, below. 2. low, vile.

അധരീണം, &c. adj. Reproached, censured.

അധൎമ്മം, ത്തിന്റെ. s. 1. Injustice. 2. unrighteous-
ness. 3. uncharitableness, want of charity. 4. ill behaviour,
contrary to the Sruti and Smriti, or moral and written
institutes.

അധൎമ്മി, യുടെ. s. One who is unjust, unrighteous, un-
charitable, or who acts contrary to religious or legal in-
stitutes.

അധൎമ്മിഷ്ഠൻ, ന്റെ. s. See the preceding.

അധവാ. adv. Otherwise. s. A widow.

അധസ്തലം, ത്തിന്റെ. s. A place below or under-
neath.

അധസ്താൽ. ind. Down, downwards, below, underneath.

അധാൎമ്മികം, &c. adj. Unjust, unrighteous.

അധി. A Sanscrit particle, which signifies, over, above,
upon, &c., and when prefixed to words derived from that
language, expresses excess or superiority, in rank, place,
degree, or quality.

അധികം, &c. adj. Much; more; excessive; extra; su-
perior; great.

അധികത, യുടെ. s. Excess, (superiority, greatness)
superfluity, exuberance.

അധികത്വം, ത്തിന്റെ. s. See the preceding.

അധികപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To be added; to sur-
pass.

അധികരണം, ത്തിന്റെ. s. 1. That which contains
or comprehends any thing. 2. a term in grammar sig-
nifying comprehension or location; the locative case.

അധികരിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To surpass or ex-
cel in learning, or any thing.

അധികൎദ്ധി, യുടെ. s. One who is prosperous, every
way happy.

അധികാംഗം, ത്തിന്റെ. s. The girdle over the coat
of mail, worn as a kind of scarf.

അധികാരം, ത്തിന്റെ. s. 1. The ruling power or go-
vernment. 2. power, authority. 3. employment, office.
4. a right to property. അധികാരം കൊടുക്കുന്നു. To
intrust with power, to authorize; to empower. അധി
കാരം ചെയ്യുന്നു. To exercise power or authority.

അധികാരി, യുടെ. s. 1. A governor. 2. a person in-
vested with authority or power; a public officer. 3. the
rightful owner of a thing.

അധികൃതൻ, ന്റെ. s. 1. A superintendent in general.
2. an inspector of receipts and disbursements, an auditor
of public accompts.

അധിക്രമം, ത്തിന്റെ. s. Ascendancy, superiority.

അധിഗമനം, ത്തിന്റെ. s. Ascendancy, superiority.

അധിത്യക, യുടെ. s 1. Land upon a mountain. 2. table
land.

അധിപൻ, ന്റെ. s 1. A sovereign, a ruler; a lord.
2. an owner, a master. 3. an officer.

അധിഭൂ, വിന്റെ. s. 1. A sovereign; a supreme ruler,
a lord. 2. an owner or master.

അധിരഥൻ, ന്റെ. s. A conqueror.

അധിരൂഢം. adj. Ascended, ascending.

അധിരൊഹണം, ത്തിന്റെ. s. Ascension, ascend-
ing, ascent.

അധിരൊഹിണീ, യുടെ. s. 1. A ladder. 2. a pair of
steps.

അധിവസിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To dwell, to a-
bide, to reside, to rest.

അധിവാസം, ത്തിന്റെ. s. 1. A house; an abode. 2.
a place of rest. 3. decorating the person with perfumes,
&c.

അധിവാസനം, ത്തിന്റെ. s. Perfuming or scenting
the person, &c., with perfumes, fragrant wreaths, &c.

അധിവിന്ന, യുടെ. s. A woman whose husband has
married a second wife: a superceded wife.

[ 32 ]
അധിശ്രയണീ, യുടെ. s. A furnace, a fire place or
hearth.

അധിഷ്ഠാതൻ, ന്റെ. s. A person of dignity.

അധിഷ്ഠാത്രീ, യുടെ. s. A woman of dignity.

അധിഷ്ഠാനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Abiding, resting. 2. a
town. 3. that which contains, comprehends or holds any
thing. 4. dignity. അധിഷ്ഠാനദെവത. the deity pre-
siding over anything; as വിദ്യാധിഷ്ഠാനദെവത.
the deity presiding over learning, according to Hindu
mythology.

അധിഷ്ഠിതം. adj. Contained, comprehended.

അധിക്ഷിപ്തം. adj. 1. Censured, reviled, detracted from.
2. sent, despatched.

അധിക്ഷെപം, ത്തിന്റെ. s. 1. Censure; abuse: re-
proach; blame. 2. sending, despatching.

അധിക്ഷെപിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v.a. To censure
to abuse, to reproach. 2. to send, to despatch.

അധീതൻ, ന്റെ. s. A scholar who has finished his
studies.

അധീതി, യുടെ. s. Study, perusal.

അധീനൻ, ന്റെ. s. 1. One who is subject to, or de-
pendant on another. 2. docile.

അധീനത, യുടെ. s. 1. Possession, charge. 2. power.
3. dependance.

അധീനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Possession, charge. 2. power.
adj. 1. subject to, dependant on. 2. docile.

അധീരൻ, ന്റെ. s. A coward; one who is confused,
perplexed, or unsteady.

അധീശൻ, ന്റെ. s. 1. A ruler; a master, a lord. 2.
a king.

അധീശിത, യുടെ. s. Reigning paramount.

അധീശ്വരൻ, ന്റെ. s. An emperor, a king paramount
over all the neighbouring princes.

അധുനാ. ind. Now, at present.

അധൃഷ്ടം, &c. adj. Ashamed, modest.

അധൃഷ്യ, യുടെ. s. The name of a river.

അധൃഷ്യൻ, ന്റെ. s. 1. One who is proud, or vain.
2. fierce.

അധൈൎയ്യം, ത്തിന്റെ. s. 1. Cowardice; unsteadiness;
2. discouragement.

അധൈൎയ്യപ്പെടുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. To dis-
courage; to deter. 2. to frighten from any attempt.

അധൈൎയ്യപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To be or become
discouraged; to be cowardly; to be unsteady.

അധൊഗതി. s. Descent, progress downward.

അധൊഘണ്ട, യുടെ. s. A plant, Acheranthes aspera.

അധൊജിഹ്വിക, യുടെ. s. The uvula, or soft palate.

അധൊടംശുകം, ത്തിന്റെ. s. A lower garment.

അധൊഭാഗം, ത്തിന്റെ. s. A place below.

അധൊഭുവനം, ത്തിന്റെ. s. Hell; the subterraneous
world; or infernal regions.

അധൊമൎമ്മം, ത്തിന്റെ. s. The anus.

അധൊമുഖം, &c. adj. Headlong, down looked, look-
ing downwards.

അധൊമുഖി, യുടെ. s. One who is dejected, or down-
cast.

അധൊലൊകം, ത്തിന്റെ. s. The subterraneous world;
hell.

അധൊവായു, വിന്റെ. s. Wind from behind, one of
the five vital airs.

അധൊക്ഷജൻ, ന്റെ. s. A name of VISHNU.

അധഃ. ind. Down, below.

അധഃപതനം, ത്തിന്റെ. s. A downfal; precipitancy.

അധ്യണ്ഡ, * യുടെ. s. Cowhage; Carpopogon pruriens.

അധ്യയനം, ത്തിന്റെ. s. Reading; study. This word
is generally applied to the study of the Vedas, or of the
arts and sciences in Sanscrit. അധ്യയനം ചെയ്യുന്നു
To read or study the Vedas or sacred books.

അധ്യവസായം, ത്തിന്റെ. s. Perseverance; constan-
cy in progress; intent and determined application, effort.

അധ്യക്ഷൻ, ന്റെ. s. 1. An overseer; a superintend-
ent. 2. one who has the chief power; a chief; a grandee.

അധ്യക്ഷം, &c. adj. 1. Visible, perceptible, present to
the senses. 2. superintending, presiding over.

അധ്യക്ഷം, ത്തിന്റെ. s. Superintendence.

അധ്യക്ഷത, യുടെ. s. Superintendenee, pre-eminence.

അധ്യാത്മം, &c. adj. Spiritual.

അധ്യാത്മജ്ഞാനം, ത്തിന്റെ. s. Spiritual knowledge.

അധ്യാപകൻ, ന്റെ. s. An instructor, a scribe; a
teacher of the Vedas or sacred books.

അധ്യാപനം, ത്തിന്റെ. s. Instruction, teaching the
sacred books. അധ്യാപനം ചെയ്യുന്നു. To instruct
in or teach the sacred books.

അധ്യായം, ത്തിന്റെ. s. 1. A chapter; a section or di-
vision of a book. 2. a lecture.

അധ്യായി, യുടെ. s. A student, a pupil.

അധ്യാരൂഢം, &c. adj. 1. Mounted on, riding upon. 2.
exceeding, very much.

അധ്യാരൊപം, ത്തിന്റെ. s. Imputation.

[ 33 ]
അധ്യാരൊഹം, ത്തിന്റെ. s. Ascension.

അധ്യാഹരണം, ത്തിന്റെ. s. Supplying an ellipsis.

അധ്യാഹാരം, ത്തിന്റെ. s. 1. Argument, reasoning.
2. a word not expressed but understood. 3. adding a
word, or words to complete a sentence; supplying an el-
lipsis.

അധ്യൂഢ, യുടെ. s. A superceded wife, one whose hus-
band has married others.

അധ്യെഷണ, യുടെ. s. 1. Request; solicitation. 2.
asking, begging.

അധ്രുവം. adj. Uncertain, unascertained.

അധ്വ, യുടെ. s. A road; a way; a route.

അധ്വഗൻ, ന്റെ. s. A traveller.

അധ്വനീനൻ, ന്റെ. s. A traveller.

അധ്വന്യൻ, ന്റെ. s. A traveller.

അധ്വരം, ത്തിന്റെ. s. A sacrifice, or solemn cere-
mony, performed by brahmans.

അധ്വരഥം, ത്തിന്റെ. s. A travelling carriage or cart.

അധ്വൎയ്യു, വിന്റെ. s. A person versed in the Yajur Veda.

അധ്വസ്തം, &c. adj. Imperishable, immortal.

അധ്വാനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Labour; industry; trouble;
pains; toil. 2. effort, exertion, exercise, അധ്വാനം
ചെയ്യുന്നു, To labour.

അധ്വാനപ്പെടുന്നു. v. n. To labour, to work; to use
effort; to be pressed.

അനക്കം, ത്തിന്റെ. s. 1. Motion, moving. 2. shak-
ing, stir. 3. commotion, agitation.

അനക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. 1. To move; to shake.
2. to stir up, to agitate. 3. to warm; to excite.

അനഗാരൻ, ന്റെ. s. A saint, an anchorite.

അനഘം, &c. adj. 1. Sinless, pure, innocent. 2. clean,
clear.

അനംഗൻ, ന്റെ. s. A name of CAMA, the Hindu
god of love.

അനംഗം, ത്തിന്റെ. s. Heaven; œther or the atmos-
phere.

അനംഗാരി, യുടെ. s. A name of SIVA.

അനങ്ങുന്നു, ങ്ങി, വാൻ. v. n. 1. To move, to stir. 2.
to shake, to tremble. 3. to be agitated.

അനച്ഛം, &c. adj. Turbid, muddy.

അനഞ്ജനം, ത്തിന്റെ. s. The atmosphere, the sky,
the œther.

അനഡ്വാൻ, ന്റെ. s. A bull or ox.

അനതീതം. adj. 1. Unpassed. 2. not gone.

അനത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. 1. To heat; to make
hot; to warm.

അനധ്യക്ഷം, &c. adj. Imperceptible, unperceived;
absent.

അനധ്യക്ഷൻ, ന്റെ. s. One who is absent, or not
perceived.

അനന്തൻ, ന്റെ. s. 1. The infinite or eternal Being. 2.
a name of VISHNU or CRISHNA. 3. the chief of the Nagas
or serpent race, that inhabit the infernal regions; the
couch and constant attendant of VISHNU.

അനന്തം, ത്തിന്റെ. s. 1. The sky, the atmosphere,
the air.

അനന്തരം, &c. adj. Endless; eternal; infinite.

അനന്തരം, ത്തിന്റെ. s. 1. Extreme propinquity. 2.
immediate succession. adj. 1. Next, immediately follow-
ing. 2. next of kin or in succession. Used also as a con-
necting particle, when it means, next, after, and.

അനന്തരവൻ, ന്റെ. s. A successor; one who is next
of kin or in succession.

അനന്തരപ്പാട, ിന്റെ. s. A successor ; co-relative to
a predecessor.

അനന്തരസ്ഥാനം, ത്തിന്റെ. s. Succession; power
or right of coming to the inheritance.

അനന്തശയനം, ത്തിന്റെ. s. The name of a city on
the Malabar coast. Trivandrum.

അനന്ത, യുടെ. s. 1. The earth. 2. a synonyme of se-
veral plants, as Hedysarum alhagi. 3. a name of PARVA-
TI, the wife of SIVA.

അനന്യജൻ, ന്റെ. s. A name of CAMA or love.

അനന്യബന്ധു. adj. Having no other, or but one friend
or protector.

അനന്യബുദ്ധി, യുടെ. s. Close attention, having the
mind fixed on one object.

അനന്യവൃത്തി. adj. Closely attentive, having the mind
fixed on one object.

അനന്യശാസനം. adj. Subject to only one rule or
power.

അനന്യൊപായം. adj. What is to be accomplished by
only one means.

അനപത്യത്വം, ത്തിന്റെ. s. Being with out offspring,
either male or female.

അനപരാദ്ധ്യൻ, ന്റെ. A chief, or principal person.

അനപായം. adj. Immortal; imperishable.

അനപെക്ഷം. adj. Not necessary, not wished or de-
sired.

അനപ്പ, ിന്റെ. s. Heat, warmth.

അനയം, ത്തിന്റെ. s. 1. Misfortune. 2. calamity. 3.
vice, transgression.

[ 34 ]
അനൎഗ്ഗളം, &c. adj. 1. Without opposition, self-willed,
unrestrained. 2. fluent; voluble.

അനൎത്ഥം, ത്തിന്റെ. s. Calamity; distress; adversity,
danger.

അനൎത്ഥകം, ത്തിന്റെ. s. Unmeaning, or nonsensical
discourse, &c. adj. Useless; to no purpose; nonsensical.

അനൽ, ലിന്റെ. s. 1. Heat, warmth. 2. fire.

അനലൻ, ന്റെ. s. 1. Fire, a name of AGNI. 2. bile.
3. a plant, Plumbago zeylanica and rosea. 4. Grey bon-
duc, Cæsalpina bonducella.

അനലംകൃതം. adj. Simple, unadorned.

അനല്പ, യുടെ. s. Heat, warmth.

അനല്പം, &c. adj. Great, many, not a few.

അനവധാനം, ത്തിന്റെ. s. Inadvertance, mistake.

അനവധാനത, യുടെ. s. Mistake; inadvertance.

അനവധി. adj. Infinite, immense, very much, very many.

അനവമം, &c. adj. Good, superior.

അനവരതം. adj. or adv. Eternal, continual; always,
eternally, continually.

അനവസ്തരം, &c. adj. Clean, pure.

അനവസ്ഥിതൻ, ന്റെ. s. One who is unstable, un-
steady, fickle.

അനവസ്ഥിതി, യുടെ. s. Unsteadiness, instability.

അനവാപ്തം. adj. 1. Not obtained, not received. 2. not
in existence.

അനശനം, ത്തിന്റെ. s. Fasting, a fast; abstinence
from food.

അനശ്വരം, &c. adj. Eternal, constant.

അനസ്സ, ിന്റെ. s. 1. A cart. 2. any thing that is the
means of existence.

അനഹങ്കാരത്വം, ത്തിന്റെ. s. Content, moderation,
absence of care or vanity.

അനഹങ്കൃതി, യുടെ. s. See the preceding.

അനക്ഷരം, ത്തിന്റെ. s. 1. Blamable or obscene dis-
course; what is unfit to be uttered. 2. abuse.

അനാകരി. adj. Ugly; deformed.

അനാകുലം, &c. adj. Unperplexed; consistent; clear.

അനാകൃഷ്ടം, &c. adj. Unattracted, undrawn. 2. un-
subdued.

അനാഗതം, &c. adj. Not returned; not received; not
arrived. s. the future.

അനാഗതാൎത്തവ, യുടെ. s. A young girl, one not ar-
rived at puberty.

അനാചാരം, ത്തിന്റെ. s. Incivility; rusticity. 2.
uncleanness. 3. irreligion. 4. any thing contrary to reli-
gious custom, or to established morals.

അനാജ്ഞപ്തം. adj. Not commanded.

അനാതുരൻ, ന്റെ. s. One who is neither sick, nor sor-
rowful.

അനാഥ, യുടെ. s. 1. A poor helpless woman. 2. a widow.

അനാഥനാഥൻ, ന്റെ. s. The protector of the help-
less, God.

അനാഥം, &c. adj. Without protector, or proprietor;
helpless.

അനാദരം, ത്തിന്റെ. s. Disrespect; disregard; inatten-
tion, incivility.

അനാദി. adj. Without beginning; eternal.

അനാദിതരിശ, ിന്റെ. s. Land that has been a long
time lying waste.

അനാദിബന്ധം, ത്തിന്റെ. s. Perpetual illusion.

അനാദൃതം, &c. adj. Disrespected; despised.

അനാദ്യൻ, ന്റെ. s. One who is without beginning;
the eternal Being.

അനാദ്യം, &c. adj. Without beginning, eternal.

അനാദ്യവിദ്യ, യുടെ. s. Illusion, deceit, trick, fraud.

അനാധാരൻ, ന്റെ. s. 1. A poor helpless person. 2.
one who is not dependant on another for support; self-
dependant; God.

അനാമകൻ, or അനാമധെയൻ, ന്റെ. s. 1. An ano-
nymous person; one who has no name. 2. a man of no
consequence.

അനാമകം, ത്തിന്റെ. s. Piles, or hœmorrhoids, the
complaint.

അനാമയം, ത്തിന്റെ. s. Health ; salubrity; welfare.

അനാമിക, യുടെ. s. The fourth or ring finger.

അനായാസം, &c. adj. Without trouble, without diffi-
culty; easy.

അനായാസകൃതം, &c. adj. Prepared suddenly, extem-
poraneously; prepared without trouble, simply decocted
(Medicine or drugs.)

അനാരതം, &c. adj. Eternal, continual, frequent. adv.
Eternally.

അനാൎയ്യതിക്തം, ത്തിന്റെ. s. A medicinal plant, a
kind of gentian, Gentiana cherayta, വെപ്പ.

അനാവിലം, &c. adj. Clear, clean, pure.

അനാലസ്യം, ത്തിന്റെ. s. Activity, alertness. adj.
Active, alert, unweary, unfatigued.

അനാവിലൻ, ന്റെ. s. The planet VENUS or its regent.

അനാവൃത, യുടെ. s. An unmarried woman.

അനാവൃഷ്ടി, യുടെ. s. A failure of rain; a drought.

അനാശ്രയം, &c. adj. Destitute of support, or protection.

അനാഹതം, ത്തിന്റെ. s. 1. A new and unbleached

[ 35 ]
cloth. 2. the heart, a vital part.

അനിത്യം, &c. adj. Temporal; not eternal; transitory,
temporary.

അനിത്യത, യുടെ. s. Temporariness.

അനിന്ദിതം, &c. adj. 1. Pious, virtuous. 2. destitute of
reproach.

അനിമിഷം, ത്തിന്റെ. s. 1. A fish, (from അ a priva-
tive, and നിമിഷം a twinkling.)

അനിമെഷം, ത്തിന്റെ. s. 1. A fish. 2. a deity, a de-
mon.

അനിരുദ്ധൻ, ന്റെ. s. The son of the god of love,
and husband of Usha.

അനിൎദെശ്യൻ, ന്റെ. s. The incomprehensible; one
of the names of the Supreme Being.

അനിലൻ, ന്റെ. s. 1. The wind or air; considered
also as a deity.

അനിലൊദ്ധുതം, &c. adj. Shaken by the wind.

അനിവാൎയ്യം, &c. adj. Irresistible; superior to opposi-
tion; unobstructed.

അനിശം. adv. Eternal; eternally, always; constantly.
adj. Eternal, constant.

അനിഷ്ടം, ത്തിന്റെ. s. Unpleasantness; disagreeable-
ness, displeasure. adj. Disagreeable; unpleasant; hat-
ed; injurious; unacceptable.

അനിഴം, ത്തിന്റെ. s. The 17th Nacshatra, or lunar
mansion, designated by a row of oblations; (Stars in Libra.)

അനീകം, ത്തിന്റെ. s. 1. An army, a force. 2. war;
battle.

അനീകസ്ഥൻ, ന്റെ. s. 1. An armed or royal guard;
a sentinel. 2. a combatant, a warrior.

അനീകിനീ, യുടെ. s. 1. An army, forces. 2. an army
consisting of 2,187 elephants, 2,187 chariots, 6,561 ca-
valry, and 10,935 infantry.

അനീതി, യുടെ. s. Injustice.

അനീശ്വരൻ, ന്റെ. s. An atheist; one that denies the
existence of a God.

അനീശ്വരവാദി, യുടെ. s. One that denies the exis-
tence of a God.

അനു. A Sanscrit particle prefixed to words derived from
that language, and denotes 1. After. 2. like. 3. under.
4. along. 5. with. 6. in part of. 7. severally, every, each.
8. near to. 9. in regard to. 10. to, out to. 11. orderly,
methodically.

അനുകഥനം, ത്തിന്റെ. s. Speaking together with,
speaking after; repeating after another.

അനുകം, &c. adj. Lustful, lewd, libidinous.

അനുകമ്പ, യുടെ. s. Tenderness, compassion; clemen-
cy, mercy; kindness, favour.

അനുകമ്പനം, ത്തിന്റെ. s.Tenderness, compassion;
kindness, favour.

അനുകമ്പിതം, &c. adj. Compassionated, treated with
tenderness.

അനുകമ്പ്യൻ, ന്റെ. s. One who is compassionate, ten-
der, merciful.

അനുകരണം, ത്തിന്റെ. s. 1. Imitation. 2. resem-
blance.

അനുകരിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To imitate; to fol-
low.

അനുകല്പം. adj. Secondary, or succedaneous injunction.

അനുകൎഷം, ത്തിന്റെ. s. 1. The bottom of a carriage.
2. invoking.

അനുകൎഷണം, ത്തിന്റെ. s. Invoking, summoning
by incantations.

അനുകാമി, യുടെ. s. 1. One who goes as he lists. 2.
one who acts as he pleases.

അനുകാരം, ത്തിന്റെ. s. 1. Imitation. 2. resemblance.

അനുകാരി, adj. Like, resembling.

അനുകൂലത, യുടെ. s. 1. Good will, concord, amity.
2. consent. 4. favour, indulgence. 5. aid. 6. protection.
7. success.

അനുകൂലപ്പെടുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. 1. To re-
concile others. 2. to ingratiate oneself.

അനുകൂലപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To conduce, to con-
tribute, to have good success; to be reconciled; to consent;
to favour.

അനുകൂലം, &c. adj. Favourable, agreeable, salubrious.
ൟ ദെശം ഇനിക്ക അനുകൂലമാകുന്നു. This coun-
try is salubrious to me. കാറ്റ അനുകൂലമാകുന്നു.
The wind is favourable. അനുകൂലം ചെയ്യുന്നു, To
assist, to favour, to espouse one's cause.

അനുകൂലശത്രു, വിന്റെ. s. A false friend; a con-
cealed enemy.

അനുകൂലശത്രുത്വം, ത്തിന്റെ. s. False friendship,
concealed enmity.

അനുക്രമം, ത്തിന്റെ. s. Order, method, a mode.

അനുക്രൊശം, ത്തിന്റെ. s. Tenderness; compassion;
clemency; mercy.

അനുഗം, ത്തിന്റെ. s. Following, accompanying.

അനുഗതം, &c. adj. Followed.

അനുഗതി, യുടെ. s. The act of following.

അനുഗമം, ത്തിന്റെ. s. Following, accompanying.

[ 36 ]
അനുഗമനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Following, going with.
2. a woman's burning herself, on the same funeral pile
with the dead body of her husband.

അനുഗമിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To follow, to ac-
company, to go along with, to attend.

അനുഗമ്യം, &c. adj. What may be followed.

അനുഗാനം, ത്തിന്റെ. s. Singing together.

അനുഗാമി, യുടെ. s. A companion, a follower; an at-
tendant.

അനുഗാമീനൻ, ന്റെ. s. 1. A companion. 2. a master.

അനുഗുണം, &c. adj. Suitable; consistent; conform-
able.

അനുഗൃഹീതൻ, ന്റെ. s. One who is favoured, blessed.

അനുഗ്രഹണം, ത്തിന്റെ. s. See the following.

അനുഗ്രഹം, ത്തിന്റെ. s. 1. Blessing, conferring be-
nefits, favour, regard. 2. kindness; benignity. 3. indul-
gence.

അനുഗ്രഹിക്കപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. p. To be blessed,
favoured, &c.

അനുഗ്രഹിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To bless; to
confer benefits; to grant a favour. 2. to shew kindness,
to favour.

അനുചരൻ, ന്റെ. s. 1. A companion; a follower;
an attendant. 2. a servant. അനുചരീ. A female com-
panion.

അനുചരിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To accompany, to
go along with, to follow, to attend.

അനുചാരകൻ, ന്റെ. s. A companion; a follower,
an attendant.

അനുചാരണം, ത്തിന്റെ. s. Accompanying; atten-
dance.

അനുചാരി, യുടെ. s. 1. A companion, a follower, an
attendant. 2. a servant.

അനുചിതം, &c. adj. Improper, unfit, unsuitable.

അനുചിന്തനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Consultation. 2. re-
consideration.

അനുച്ചാരകൻ, ന്റെ. s. 1. One who repeats after a-
nother. 2. a respondent.

അനുജൻ, ന്റെ. s. A younger brother.

അനുജത്തി, യുടെ. s. A younger sister.

അനുജന്മം, &c. adj. Born with.

അനുജന്മാവ, ിന്റെ. s. A younger brother.

അനുജാ, യുടെ. s. A younger sister.

അനുജാതൻ, ന്റെ. s. A younger brother.

അനുജീവി, യുടെ. s. 1. A servant. 2. a companion.

അനുജ്ഞ, യുടെ. s. 1. Permission, leave, liberty. 2. or-

der, or command. അനുജ്ഞ ചെയ്യുന്നു. To order, to
command. അനുജ്ഞ കൊടുക്കുന്നു. To give leave, to
allow.

അനുജ്ഞാതം, &c. adj. Permitted; ordered ; command-
ed.

അനുതപിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To repent; to feel
regret, or remorse.

അനുതൎഷം, ത്തിന്റെ. s. 1. Thirst. 2. wish, desire.
3. a drinking vessel.

അനുതൎഷണം, ത്തിന്റെ. s. 1. A vessel from which
spirituous liquors are drank. 2. a distribution of liquor.

അനുതാപം, ത്തിന്റെ. s. Repentance, remorse; dis-
tress in consequence of some thing done.

അനുതാപപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To repent; to
feel remorse.

അനുത്തമം, &c. adj. Most excellent, chief, best. peerless.

അനുത്തരം, &c. adj. 1. Silent, unable to answer. 2.
chief, principal. 3. best, excellent. 4. fixed, firm. 5. south,
southern.

അനുദിനം. adv. Daily.

അനുദ്യമം, &c. adj. Inert, destitute of exertion; slug-
gish.

അനുനന്ദിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To commend, to
praise, to eulogize.

അനുനയം, ത്തിന്റെ. s. 1. Pacification, condolence,
2 comfort, consolation. 3. courtesy, salutation. 4. apo-
logy. അനുനയപ്പെടുത്തുന്നു. To console, to comfort,
to condole. അനുനയം ചെയ്യുന്നു. To apologize.

അനുപദം, ind. Following; repeatedly.

അനുപദീ, യുടെ. s. 1. A searcher, an enquirer. 2. a
boot, a buskin.

അനുപദീന, യുടെ. s. A boot, a buskin.

അനുപപത്തി, യുടെ. s. 1. Want of success. 2. an ex-
cuse, a pretext. 3. inconvenience. അനുപപത്തിചെ
യ്യുന്നു. To make excuses or pretexts.

അനുപമ, യുടെ. s. The female elephant of the south
east point.

അനുപമം, &c. adj. Incomparable, unparalleled, unri-
valled.

അനുപസ്ഥിതി, യുടെ. s. 1. Unsteadiness, fickleness.
2. incontinence.

അനുപാനം, ത്തിന്റെ. s. Any liquid used as a ve-
hicle in medicine to disguise its appearance or taste.
അനുപാനം ചെയ്യുന്നു. To mix medicine in any li-
quid.

അനുപ്ലവൻ, ന്റെ. s. A follower, or companion.

[ 37 ]
അനുബന്ധം, ത്തിന്റെ. s. 1. Connexion, union,
affiance, affinity. 2. in grammar an affix or augment. 3.
an indicatory letter not sounded. 4. binding, confining.
5. a child, or pupil who imitates an example set by the
parent, or preceptor.

അനുബന്ധിത്വം, ത്തിന്റെ. s. See the preceding.

അനുബിംബം, ത്തിന്റെ. s. The reflection of light
as in a mirror or water.

അനുബിംബിക്കുന്നു, v. n. To throw back, or reflect
light as a mirror or water.

അനുബൊധം, ത്തിന്റെ. s. 1. Reviving the scent
of a faded perfume. 2. replacing perfumes removed by
bathing, &c.

അനുഭവം, ത്തിന്റെ. s. 1. Enjoyment. 2. suffering.
3. experience; knowledge acquired by practice. 4. expe-
riment. 5. frequent trial. 6. carnal connexion. 7. a grant
of land from the crown, which pays a small annual ac-
knowledgement. സുഖാനുഭവം. The enjoyment of
happiness. ദുഃഖാനുഭവം. The suffering affliction, pain,
grief, &c. നരകാനുഭവം. The suffering the torments
of hell.

അനുഭവിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To enjoy. 2. to
suffer. 3. to experience; to know by practice. 4. to co-
pulate.

അനുഭാവം, ത്തിന്റെ. s. 1. Indication of passion by
word or gesture, a hint. 2. dignity, authority. 3. firm
opinion. 4. certainty, ascertainment.

അനുഭാവന, യുടെ. s. Indication of any sentiment or
passion.

അനുഭൂതി, യുടെ. s. See അനുഭവം.

അനുഭൊക്താവ, ിന്റെ. s. An enjoyer, a possessor.

അനുഭൊഗം, ത്തിന്റെ. s. 1. Enjoyment. 2. copulation.

അനുഭൊഗി, യുടെ. s. An enjoyer.

അനുഭൊഗിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To enjoy. 2.
to copulate.

അനുമതം, ത്തിന്റെ. s. 1. Consent. 2. approbation.

അനുമതി, യുടെ. s. 1. Consent. 2. permission. 3. ap-
probation. 4. order. 5. the fifteenth day of the moon's
age when she rises a little less than the full.

അനുമതിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To agree to consent,
to approve.

അനുമരണം, ത്തിന്റെ. s. Dying with, accompany-
ing in death; the voluntary death of a Hindu widow.

അനുമാനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Inference (in logic;) draw-
ing a conclusion from given premises. 2. doubt, conjec-
ture, surmise. 3. suspicion. 4. hesitation.

അനുമാനിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. 1. To infer. 2. to
doubt. 3. to hesitate. 4. to suspect.

അനുമിതം. adj. 1. Inferred. 2. conjectured.

അനുമെയം. adj. Inferable, deducible.

അനുമൊദം, ത്തിന്റെ. s. Joy, pleasure.

അനുമൊദിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To rejoice.

അനുയാത്ര, യുടെ. s. Accompanying one for a short
way on a journey, out of civility. അനുയാത്ര അയ
ക്കുന്നു. To accompany one for a short way on a journey.

അനുയാനം, ത്തിന്റെ. s. Accompanying, going along
with. അനുയാനം ചെയ്യുന്നു. To accompany, to go
along with.

അനുയായി, യുടെ. s. A companion, a fellow-traveller.

അനുയൊഗം, ത്തിന്റെ. s. A question, an interro-
gation.

അനുയൊജനം, ത്തിന്റെ. s. A question.

അനുയൊജിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To be adapted
to, to suit.

അനുയൊജിപ്പിക്കുന്നു, v. a. To adapt, to suit.

അനുയൊജ്യത, യുടെ. s. Adaptation, suitableness.

അനുരക്തം, &c. adj. Beloved, attached.

അനുരതി, യുടെ. s. Love, passion; one of the 8 senti-
ments expressed by the Drama.

അനുരാഗം, ത്തിന്റെ. s. Love; passion; affection; re-
gard; attachment; tenderness.

അനുരാധാ, യുടെ. s. The 17th Nacshatra, or lunar man-
sion, designated by a row of oblations.

അനുരൂപം, ത്തിന്റെ. s. Likeness, resemblance. adj.
1. Resembling, like. 2. suitable, fit.

അനുരൊധം, ത്തിന്റെ. s. 1. The accomplishing of a
desired object for another person; obligingness; service.
2. following.

അനുലപിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To repeat the same
words over and over again.

അനുലാപം, ത്തിന്റെ. s. Tantology; repetition.

അനുലെപനം, ത്തിന്റെ. s. The rubbing the body
with ground sandal wood.

അനുലെപം, ത്തിന്റെ. s. The rubbing the body with
ground sandal wood.

അനുലൊമം, ത്തിന്റെ. s. 1. Gradation, regular pro-
gress from one degree to another; regular advance step
by step. 2. order.

അനുല്പത്തി, or അനുത്പത്തി, യുടെ. s. Birth, produc-
tion.

അനുവദിക്കുന്നു. ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To suffer; to per-
mit; to consent; to agree; to approve.

[ 38 ]
അനുവൎത്തകൻ, ന്റെ. s. 1. One who follows, pursues.
2. one who obliges or serves another.

അനുവൎത്തനം, ത്തിന്റെ. s. 1. The act of following:
conformity. 2. obliging or serving another.

അനുവൎത്തി, യുടെ. s. A follower, an adherent, obliger.

അനുവൎത്തിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To follow; to
conform to; to observe; to adhere to.

അനുവാകം, ത്തിന്റെ. 1. A chapter in the Vedas. 2.
a compilation from the Rick or Yajur Vedas.

അനുവാദം, ത്തിന്റെ. s. 1. Permission, consent, assent,
approval. 2. abuse, reviling. അനുവാദച്ചീട്ട. A writ-
ten agreement.

അനുവാദി, യുടെ. s. 1. One who permits, allows, &c.
2. a reviler.

അനുവാസം, ത്തിന്റെ. s. Affection, attachment.

അനുവാസനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Affection, attach-
ment. 2. perfuming the clothes. 3. perfuming, scenting
in general.

അനുവാസരം. ind. Daily.

അനുവിദ്ധം, &c. adj. United, joined; mixed.

അനുവൃത്തി, യുടെ. s. 1. Complaisance, obliging or
serving another. 2. the act of following. 3. conformity.

അനുവെലം. adv. Always, continually.

അനുശയം, ത്തിന്റെ. s. 1. Repentance. 2. ancient
enmity.

അനുശാസനം, ത്തിന്റെ. s. Gentle reproof; mild
advice.

അനുശാസിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To reprove gent-
ly or mildly.

അനുശൊകം, ത്തിന്റെ. 1. Sorrow. 2. sympathy.

അനുശൊചനം, ത്തിന്റെ. s. Sorrow, affliction.

അനുഷക്തി, യുടെ. s. Love; affection; attachment.

അനുഷംഗം. s. 1. Tenderness, compassion. 2. connect-
ed with; attached to.

അനുഷ്ഠാനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Observance, performance.
2. conduct. 3. the act of making.

അനുഷ്ഠിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ . v. a. 1. To observe. 2. to
perform. 3. to make.

അനുഷ്ഠിതം, &c. adj. Observed; performed; made.

അനുസന്ധാനം, ത്തിന്റെ. s. Mixture, conjunction;
meeting together.

അനുസന്ധിക്കുന്നു. v. a. To mix; to join together. v. n.
To meet, to come together.

അനുസരണക്കെട, ിന്റെ. Disobedience.

അനുസരം, ത്തിന്റെ. s. See the following.

അനുസരണം, ത്തിന്റെ. s. 1. Obedience, submissi

on. 2. observance, the act of following or observing. 3.
attachment, assiduity, servility to the great.

അനുസരിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To obey, to sub-
mit to. 2. to follow, to adhere to. 3. to observe, to imi-
tate. 4. to wait on, or pay court to any great personage.

അനുസാരി, യുടെ. s. 1. One who is obedient, submissive,
attached to. 2. a follower, an adherent.

അനുസ്വാരം, ത്തിന്റെ. s. The nasal character (ം) or
anaswara.

അനുഹാരം, ത്തിന്റെ. s. 1. Imitation. 2. resemblance.

അനുക്ഷണം. ind. Frequently; often; again and again.

അനൂകം, ത്തിന്റെ. s. 1. A former state of existence.
2. race, family. 3. disposition, temperament.

അനൂചാനൻ. s. A man of the greatest learning; one
who is versed in the Vedas and six Vedangas.

അനൂനം. adj. 1. Entire, whole. 2. perfect, without de-
fect.

അനൂനകം. adj. 1. Whole, entire. 2. perfect.

അനൂപം, ത്തിന്റെ. s. 1. A buffalo. 2. a country or
spot abounding in swamps. adj. Watery, wet, swampy.

അനൂരു, വിന്റെ. s. The charioteer of the sun, the dawn.

അനൂരുകൻ, ന്റെ. s. The charioteer of the sun.

അനൃജു. adj. 1. Wicked, perverse, crooked. 2. false,
deceitful.

അനൃണൻ, ന്റെ. s. One who is free from debt.

അനൃതം, ത്തിന്റെ. s. 1. A falsehood, a lie. 2. agri-
culture. adj. False. അനൃതവചനം. A falsehood, a lie.

അനെകം, &c. adj. (from അ privative and എകം
one) many, several.

അനെകധാ. ind. Many ways.

അനെകപം, ത്തിന്റെ. s. An elephant, because it
drinks with both its mouth and trunk.

അനെഡമൂകൻ, ന്റെ. s. 1. A person who is both
deaf and dumb. 2. one who is wicked, fraudulent.

അനെഹ, യുടെ. s. Time.

അനൌകഹം, ത്തിന്റെ. s. A tree.

അന്തകൻ, ന്റെ. s. 1. The god Yama, the killer and
judge of departed souls, according to Hindu mythology.
2. murderer.

അന്തകാന്തകൻ, ന്റെ. s. A name of SIVA.

അന്തകരിപു, വിന്റെ. s. See the preceding.

അന്തകാരി, യുടെ. s. A name of SIVA.

അന്തണൻ, ന്റെ. s. A brahman.

അന്തം, ത്തിന്റെ. s. 1. End, consummation. 2. death,
destruction. 3. a boundary, a limit, term. adj. Final
ultimate.

[ 39 ]
അന്തരം, ത്തിന്റെ. s. 1. The middle space; interval.
2. difference. 3. rank. 4. period, term. 5. clothing, co-
vering. 6. sake, behalf. 7. a hole, or rent. 8. own, self.
9. without, except. 10. without, outside. 11. opportune
time. 12. midst, the midst. 13. the supreme soul.

അന്തരംഗം, ത്തിന്റെ. s. 1. The heart. 2. the mind ;
figuratively, secrecy, privacy.

അന്തരാ. ind. 1. Without, except. 2. in the middle, a-
mong, amongst. 3. near at hand.

അന്തരായം, ത്തിന്റെ. s. An obstacle, impediment.

അന്തരാത്മാ, വിന്റെ. s. The interior soul; the heart.

അന്തരാളം, ത്തിന്റെ. s. The middle space; interval ;
included space.

അന്തരിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. 1. To intervene. 2. to
differ. 3. to die.

അന്തരീക്ഷം, ത്തിന്റെ. s. The atmosphere; the sky.

അന്തരീപം, ത്തിന്റെ. s. An island.

അന്തരീയം, ത്തിന്റെ. s. A lower garment.

അന്തരെ. ind. Amidst, among, between.

അന്തരെണ. ind. 1. Except, without. 2. amidst, be-
tween.

അന്തൎഗതം. adj. 1. Forgotten. 2 included; intermediate.
3. internal.

അന്തൎഗ്ഗൃഹം, ത്തിന്റെ. s. 1. A private apartment.
2. a private affair.

അന്തൎജ്ജനം, ത്തിന്റെ. s. A brahmanee woman.

അന്തൎജ്ജലം, ത്തിന്റെ. s. The middle of the water,
or sea.

അന്തൎജ്ജലചരം, ത്തിന്റെ. s. A fish, or any marine,
aquatic, or amphibious animal.

അന്തൎദ്ധ, യുടെ. s. See the following.

അന്തൎദ്ധാനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Disappearance, vanish-
ing. 2. concealment, covering.

അന്തൎദ്ധാനമാകുന്നു, യി, വാൻ. v. n. To disappear,
to vanish.

അന്തൎദ്ധാര, യുടെ. s. Heavy rain, a hard shower.

അന്തൎദ്ധി, യുടെ. s. Any thing which hides or covers
from sight; a covering; concealment.

അന്തൎദ്വാരം, ത്തിന്റെ. s. An inner or private door
within the house.

അന്തൎബലം, ത്തിന്റെ. s. Courage.

അന്തൎഭയം, ത്തിന്റെ. s. Fear; awe.

അന്തൎഭവിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. 1. To be includ-
ed. 2. to intervene.

അന്തൎഭാഗം, ത്തിന്റെ. s. The inside.

അന്തൎഭൂതം, &c. adj. Included.

അന്തൎമ്മദം, ത്തിന്റെ. s. Haughtiness, arrogance.

അന്തൎമ്മദ്ധ്യം, ത്തിന്റെ. s. The space between the sky
and the surface of the earth; the atmosphere, the air.

അന്തൎമ്മനസ്സ. adj. Sad, perplexed.

അന്തൎമ്മൊദം, ത്തിന്റെ. s. Joy; pleasure.

അന്തൎയ്യാമം, ത്തിന്റെ. The last watch.

അന്തൎയ്യാമി, യുടെ. s. The soul.

അന്തൎല്ലാപി, യുടെ. s. One who is sorrowful.

അന്തൎവത്നീ, യുടെ. adj. A pregnant woman.

അന്തൎവമി, യുടെ. s. Indigestion, flatulence.

അന്തൎവംശികൻ, ന്റെ. s. Superintendant of the wo-
men's appartment.

അന്തൎവാണി, യുടെ. s. A learned person ; one skilled
in sacred arts and sciences.

അന്തൎവാരി, യുടെ. s. An island.

അന്തൎവിഗാഹനം, ത്തിന്റെ. s. Entrance, entering.

അന്തൎഹാസം. s. Self-satisfaction, conceit.

അന്തസ്ഥ, യുടെ. s. A name given in grammar to the
letters യ, ര, ല, and വ.

അന്തസ്താപം, ത്തിന്റെ. s. Inward sorrow, sympathy.

അന്തസ്ഥിതൻ, ന്റെ. s. 1. The soul. 2. an atten-
dant within.

അന്തസ്സാരം, ത്തിന്റെ. s. The understanding; the
mind.

അന്താവസായി, യുടെ. s. 1. A person of the lowest
cast, or order in society. 2. a barber.

അന്തി, യുടെ. s. 1. Evening. 2 end, conclusion. 3. an
elder sister, (in theatrical language.)

അന്തികതമം. adj. Very near.

അന്തിക, യുടെ. s. 1. Nearness, proximity, vicinity. 2.
a fire place. 3. an elder sister (in theatrical language.)

അന്തികാശ്രയം, ത്തിന്റെ. s. Contiguous support
(as that given by a tree to a creeper, &c.)

അന്തികെ. adv. Near, proximate.

അന്തികം, ത്തിന്റെ. s. Proximity, vicinity. adj. Pro-
ximate, near, contiguous.

അന്തിമം, &c. adj. 1. Ultimate, final. 2. very near.

അന്തിമലരി, യുടെ. s. A flower plant. Polyanthes Tuberosa.

അന്തെവസായി, യുടെ. s. A person of the lowest
cast or order in society, a Paraya.

അന്തെവാസി, യുടെ. s. A pupil, a scholar, one who is
under the care of a tutor.

അന്തൊളം, ത്തിന്റെ. s. A palankeen, a monjeel, a
kind of litter.

അന്തഃകരണം, ത്തിന്റെ. s. 1. The heart. 2. the mind; the
understanding figuratively, favour, regard.

[ 40 ]
അന്തഃപുരം, ത്തിന്റെ. s. 1. A seraglio; the queen's
apartments. 2. a palace.

അന്തഃപുരചാരി, യുടെ. s. A male attendant in the
queen's apartments.

അന്തഃപുരചാരിണീ, യുടെ. s. A female attendant
in the queen's apartments.

അന്ത്യകാലം, ത്തിന്റെ. s. 1. Death. 2. the end.

അന്ത്യജൻ, ന്റെ. s. 1. A Sudra, or man of the fourth
tribe. 2. a person of the lowest cast or order in society,
a Paraya.

അന്ത്യഭം, ത്തിന്റെ. s. The last of the Nacshatras or lu-
nar asterism, containing thirty two stars, figured by a
tabor, one of the stars is ζ piscium.

അന്ത്യം, &c. adj. 1. Last; final; ultimate; concluding.
2. inferior, low. s. The 12th sign in the zodiac Pisces.

അന്ത്യയാമം, ത്തിന്റെ. s. The fourth watch of the
night.

അന്ത്യരാത്രി, യുടെ. s. The last night.

അന്ത്യരാശി, യുടെ. s. 1. The 12th. sign in the zodiac
Pisces. 2. one who is wholly reduced in circumstances.

അന്ത്രം, ത്തിന്റെ. s. An entrail.

അന്ദുകം, ത്തിന്റെ. s. 1. A chain for an elephant's foot.
2. a ring or ornament worn round the ankle. 3. a chain,
a fetter.

അന്ദൊളം, ത്തിന്റെ. s. A palankeen, a litter, a mon-
jeel.

അന്ദൊളിതം, &c. adj. Agitated; swung.

അന്ധകരിപു, വിന്റെ. s. A name of SIVA.

അന്ധകാരം, ത്തിന്റെ. s. 1. Darkness, obscurity. 2.
blindness. 3. ignorance.

അന്ധകാരപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To be or become
darkened.

അന്ധകൂപം, ത്തിന്റെ. s. A blind well.

അന്ധചിത്തം, ത്തിന്റെ. s. Intellectual blindness;
ignorance, stupidity.

അന്ധത, യുടെ. s.1. Blindness, (confusion.) 2. ig-
norance.

അന്ധതപ്പെടുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. 1. To blind,
to make blind. 2. to keep in ignorance.

അന്ധതപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To be or become
blind.

അന്ധതമസം, ത്തിന്റെ. s. Great darkness.

അന്ധതമസ്സ, ിന്റെ. s. Great darkness.

അന്ധതാമിസ്രം, ത്തിന്റെ. s. Blackness of darkness;
hell.

അന്ധതിമിരം, ത്തിന്റെ. s. Great darkness.

അന്ധൻ, ന്റെ. s. A blind person, one who is ignorant.

അന്ധബുദ്ധി, യുടെ. s. Stupidity, dulness.

അന്ധം, ത്തിന്റെ. s. 1. Darkness. 2. water.

അന്ധം, &c. adj. Blind.

അന്ധസ്സ, ിന്റെ. Boiled rice, food.

അന്ധാളിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To forget; to neg-
lect; to wander in mind.

അന്ധാളിത്വം. ത്തിന്റെ. s. Forgetfulness; negligence;
loss of memory; wandering; a confused state of mind
approaching to madness.

അന്ധാളിപ്പ, ിന്റെ. s. See the preceding.

അന്ധു, വിന്റെ. s. A well.

അന്ന. adv. Then, at that time.

അന്നക്കൊടി, യുടെ. s. A standard, ensign, or flag,
with the form of a swan on it. അന്നക്കൊടി നാട്ടുന്നു,
To fix a standard.

അന്നഗന്ധി, യുടെ. s. Dysentry, diarrhœa.

അന്നദാതാവ, ിന്റെ. s. One who gives rice or food
in charity; a master.

അന്നദാനം, ത്തിന്റെ. s. Giving rice or food in cha-
rity. അന്നദാനം ചെയ്യുന്നു. To give rice or food.

അന്നന്ന. adv. Then, at that time; daily; often.

അന്നപാനാദി, യുടെ. s. Meat, drink, clothing, &c.

അന്നപൂൎണ്ണ, യുടെ. s. The wife of the god VISWE-
SWARA at Casee or Banares.

അന്നപ്രാശനം, ത്തിന്റെ. s. The ceremony of giv-
ing solid food to a child for the first time, generally per-
formed in the sixth month of it's age.

അന്നബലം, ത്തിന്റെ. s. Strength arising from a
sufficiency of food.

അന്നഭെദി, യുടെ. s. Copperas.

അന്നം, ത്തിന്റെ. s. A swan.

അന്നം, ത്തിന്റെ. s. Boiled rice; food. അന്നം കൊ
ടുക്കുന്നു. To give rice or food. അന്നവസ്ത്രം. Food
and rainment. അന്നപാനം. Meat and drink. അ
ന്നം കെട്ടുന്നു. To tie up provender or provisions for
a journey.

അന്നം, adj. Eaten.

അന്നമയം, ത്തിന്റെ. s. 1. The stomach. 2. rejecti-
on of food.

അന്നരസം. adj. The flavour of boiled rice or food.

അന്നസത്രം, ത്തിന്റെ. s. A victualling house.

അന്നീനൻ, ന്റെ. s. An eater.

അന്നെരം. adv. That time, then.

അൻപട്ടൻ, ന്റെ. s. A barber.

അൻപ, ിന്റെ. s. 1. Love; affection; kindness. അൻ

[ 41 ]
പൊടെ. Lovingly, affectionately, with kindness,

അൻപത. adj. Fifty.

അൻപൻ, ന്റെ. s. One who is affectionate, kind.

അൻപുന്നു, പി, വാൻ. v. n. To love.

അന്യചിന്ത, യുടെ. s. Foreign or a different mind.

അന്യജാതി, യുടെ. s. 1. Another class, cast or kind.
2. a stranger.

അന്യജാതിക്കാരൻ, ന്റെ. s. A man of another class
or tribe; a stranger.

അന്യതരം. adj. 1. Other, different. 2. either of two.

അന്യെതരെദ്യസ. ind. Either of two days.

അന്യത്ര. ind. 1. Elsewhere, in another place, 2. except,
unless.

അന്യഥാ. adv. Otherwise, on the contrary;

അന്യഥാത്വം, ത്തിന്റെ. s. Difference; contrariety;
a different manner. അന്യഥാത്വം വരുത്തുന്നു. To
cause a difference. അന്യഥാത്വം വരുന്നു. To differ;
to be contrary.

അന്യദത്തം, ത്തിന്റെ. What is given by another.

അന്യദെശം, ത്തിന്റെ. s. A foreign or strange coun-
try.

അന്യൻ, ന്റെ. s. Another; a stranger; a foreigner.

അന്യഭാവം, ത്തിന്റെ. s. A different mind.

അന്യം, &c. adj. Foreign, other, different. s. Family,
race, lineage. അന്യം നിന്ന പൊകുന്നു. To be with-
out descent. അന്യം മുടിയുന്നു. The family to become
extinct.

അന്യരൂപ, യുടെ. s. Shame, or disgrace caused by
another.

അന്യവംശം, ത്തിന്റെ. s. Another or different family.

അന്യവാദി, യുടെ. s. Speaking inconsistently, (in law)
prevaricating; a prevaricator.

അന്യശാഖകൻ, ന്റെ. s. An apostate.

അന്യസംഗമം, ത്തിന്റെ. s. Adultery.

അന്യായക്കാരൻ, ന്റെ. s. 1. One who is unjust; un-
reasonable. 2. a plaintiff.

അന്യായപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To complain, to en-
ter a law-suit.

അന്യായം, ത്തിന്റെ. s. 1. Injustice; iniquity; wrong,
2. unreasonableness. 3. a complaint. adj. Unjust, un-
reasonable. അന്യായം ചെയ്യുന്നു. To act injustly.
അന്യായം ബൊധിപ്പിക്കുന്നു. To lodge a com-
plaint against another.

അന്യാശ്രയം, ത്തിന്റെ. s. Foreign support.

അന്യാക്ഷെപം, ത്തിന്റെ. s. Ridicule, mockery.

അന്യൂനത, യുടെ. s. Perfection, completeness.

അന്യൂനം. adj. Entire, complete, perfect.

അന്യൂനാനന്ദം, ത്തിന്റെ. s. Complete or perfect
bliss, or happiness.

അന്യെതരം. adj. Other, different.

അന്യെദ്യൂ. ind. Another day.

അന്യൊന്യക്കെട്ട, ിന്റെ. s. Communion, a strong mu-
tual affection.

അന്യൊന്യദൃഷ്ടി, യുടെ. s. A mutual or familiar look.

അന്യൊന്യപ്പെടുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. n. To re-
concile, to conciliate.

അന്യൊന്യപ്പെടുന്നു. v. n. To be mutually attached.

അന്യൊന്യം. adj. 1. Mutual. 2. reciprocal. In familiar
use it often expresses mutual affection. അന്യൊന്യ
സ്നെഹം. Mutual friendship.

അന്യൊന്യവീക്ഷണം, ത്തിന്റെ. s. 1. A mutual or
familiar look.

അന്യൊന്യഭാവം, ത്തിന്റെ. s. Mutual intention, or
purpose.

അന്യൊന്യാശ്രയം, ത്തിന്റെ. s. Mutual support or
dependance; mutual confidence.

അന്വൿ. ind. Together with, accompanying.

അന്വപായം, ത്തിന്റെ. s. Race, lineage.

അന്വയം, ത്തിന്റെ. s. 1. Race, lineage, family. 2. in
grammar, construction, interpretation. സമാനാധിക
രണാന്വയം. Concord, agreement. വ്യാധികരണാ
ന്വയം. Government.

അന്വയിക്കുന്നു.ച്ചു, പ്പാൻ. v.a. To construe, to in-
terpret.

അന്വൎത്ഥം, ത്തിന്റെ. s. 1. Original signification. 2.
the posture of an archer when about to discharge an arrow.

അന്വവായം, ത്തിന്റെ. Race; lineage; family;
descent.

അന്വഹം. ind. Daily.

അന്വക്ഷം. adj. Following.

അന്വാധി, യുടെ. s. A bail, or deposit to be deliver-
ed to a third person.

അന്വാസനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Regret, affliction, grief.
2. a place where work is done, a manufactory, a house
of industry.

അന്വാഹാൎയ്യം, ത്തിന്റെ. s. The monthly obsequies
performed during the first year after the death of a pa-
rent.

അന്വിതം. &c. adj. Attended, accompanied, joined.

അന്വിഷ്ടം, &c. adj. Searched, inquired into, sought.

അന്വീക്ഷണം, ത്തിന്റെ. s. Research.

അന്വെഷണ, യുടെ.. s. Search, inquiry.

[ 42 ]
അന്വെഷണം, ത്തിന്റെ. s. Search, inquiry in gene-
ral; research; investigation of duty by reasoning; pursuit.

അന്വെഷ്ടാവ, ിന്റെ. s. An inquirer, a searcher; an
investigator.

അന്വെഷിക്കപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. p. To be sought,
searched, &c.

അന്വെഷിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To search; to
inquire into; to seek; 2. to attend to.

അന്വെഷിതം, &c. adj. Searched, sought, inquired in-
to.

അപ. A Sanscrit particle, which, prefixed to words de-
rived from that language, denotes, 1. Inferiority (below,
worse.) 2. privation (from.) 3. separation (away from.)
4. contrariety (against.) 5. difference (from.) 6. dis-
honesty. 7. exultation.

അപ഻, ിന്റെ. s. Water.

അപകടം, ത്തിന്റെ. s. 1. Danger; peril. 2. mischief,
evil. 3. disorder, confusion. adj. 1. Dangerous, perilous.
2. mischievous.

അപകാരഗീ, യുടെ. s. Reproaeh and menance.

അപകാരം, ത്തിന്റെ. s. 1. Malice, hatred. 2. the do-
ing any mischief, injury or harm to another. It is oppos-
ed to ഉപകാരം. Beneficence. അപകാരം ചെയ്യു
ന്നു. To do mischief or harm to another.

അപകാരി, യുടെ. s. A disobliging or mischievous per-
son.

അപകാൎയ്യം, ത്തിന്റെ. s. Irregularity; want of order.

അപകീൎത്തി, യുടെ. s. 1. Infamy; dishonour; injury to
one's reputation. 2. an evil report. 3. a bad character or
reputation.

അപകീൎത്തിപ്പെടുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. To bring
infamy on oneself or on another, to injure another's re-
pution.

അപകീൎത്തിപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To fall into dis-
grace or infamy; to be ill spoken of.

അപക്രമം, ത്തിന്റെ. s. 1. Retreat, flight. 2. disorder.

അപക്രയം, ത്തിന്റെ. s. Price.

അപക്രിയ, യുടെ. s. 1. Hatred, malice. 2. mischief.

അപക്രൊശം, ത്തിന്റെ. s. 1. Reviling, abusing. 2.
asking, begging.

അപക്വം, &c. adj. 1. Unripe, raw; immature, green.
2. undigested.

അപഖ്യാതി, യുടെ. s. Infamy; dishonour; injury.

അപഗണിതം, &c. adj. 1. Disregarded, despised. 2.
not be numbered.

അപഗ, യുടെ. s. A river.

അപഘനം, ത്തിന്റെ. s. A limb or member of the
body. 2. the body.

അപചയം, ത്തിന്റെ. s. 1. Loss, diminution. 2. de-
gradation. 3. the act of plucking fruits, flowers, or leaves.

അപചരിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To behave uncivilly.

അപചായിതം, &c. adj. Reverenced, revered, saluted,
honored.

അപചാരം, ത്തിന്റെ. s. Impoliteness; incivility; in-
sult; an affront.

അപചിതം. adj. 1. Worshipped, revered. 2. diminish-
ed, expended. 3. plucked.

അപചിതി, യുടെ. s. 1. Destruction, decrease, loss. 2.
expense. 3. worship.

അപജയം, ത്തിന്റെ. s. Defeat; rout; loss in battle;
want of success. അപജയപ്പെടുത്തുന്നു. To defeat,
to rout; അപജയപ്പെടുന്നു. To be defeated, to be
routed.

അപടാന്തരം. adj. Adjoining, contiguous.

അപടു. adj. 1. Sick, diseased. 2. awkward.

അപതൊക, യുടെ. s. A woman confined of a stillborn
child.

അപത്നീകൻ, ന്റെ. s. A widower.

അപത്യം, ത്തിന്റെ. s. Offspring, either male or fe-
male.

അപത്രപ, യുടെ. s. Modesty; bashfulness.

അപത്രവിഷ്ണു adj. Bashful, modest.

അപഥം, ത്തിന്റെ. s. 1. The absence of a road. 2.
error.

അപഥ്യം, ത്തിന്റെ. s. A deviation from prescribed
regimen. adj. disagreeable, unpleasant.

അപദാനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Exertion. 2. power,
strength. 3. approved occupation. 4. work well done.

അപദാരണം, ത്തിന്റെ. s. Adorning, clothing.

അപദിശം, ത്തിന്റെ. s. 1. The intermediate points
between the cardinal ones, as S. E; N. W. &c. 2. half a
point of the compass.

അപദെശം, ത്തിന്റെ. s. 1. Purpose. 2. aim. 3. pre-
text, pretence. 4. mask, disguise by dress, &c. 5. place,
quarter. 6. butt or mark. 7. cause.

അപദെശിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To pretend; to
contrive; to disguise.

അപദ്യ, യുടെ. s. The absence of a road.

അപധ്വസ്തൻ, s. One who is reviled, cursed. 2. aban-
doned.

അപനയം, ത്തിന്റെ. 1. Defect. 2. loss, evil, harm.

അപനിന്ദ, യുടെ. s. 1. An unjust reproach or censure.

[ 43 ]
2. defamation; calumny; detraction.

അപന്ഥ, യുടെ. s. A bad road.

അപഭ്രംശം, ത്തിന്റെ. s. 1. Ungrammatical language.
2. a stumble, or trip in walking.

അപമതം, adj. Disregarded, despised.

അപമൎദ്ദനം, ത്തിന്റെ. s. Devastation, inflicting pain,
or punishment.

അപമൎയ്യാദ, യുടെ. s. Disrespect; incivility.

അപമാനം, ത്തിന്റെ. s. See അവമാനം, Disrespect,
dishonour, disgrace.

അപമിത്യകം, ത്തിന്റെ. s. Debt; that which is ob-
tained on loan upon a pledge.

അപമൂൎദ്ധകളെബരം, ത്തിന്റെ. s. A body without
head, the trunk.

അപമൃത്യു, വിന്റെ. s. Untimely or violent death.

അപയാനം, ത്തിന്റെ. s. Retreat, flight; departure.

അപരക്രിയകൾ, ളുടെ. s. plu. Funeral rites.

അപരൻ, ന്റെ. s. Another, the other.

അപരത്വം, ത്തിന്റെ. s. Contrariety.

അപരപക്ഷം, ത്തിന്റെ. s. The decrease or wane
of the moon.

അപരം, ത്തിന്റെ. s. 1. The hind leg or hind quarter
of an elephant. 2. the back part. adj. 1. Other. 2. op-
posite, contrary. 3. latter.

അപരമന്ത്രം. s. The formula used at funeral rites.

അപരസ്പരം. adj. Continued, uninterrupted. adv. Con-
tinually, (applied to action.)

അപര, യുടെ. s. The womb.

അപരാജിതൻ, ന്റെ. s. 1. A name of SIVA; also of
VISHNU. 2. the regent of the north east point. അപ
രാജിതം. adj. Unconquered.

അപരാത്രി. s. The end of the night, the last watch.

അപരാദ്ധൃഷൽകൻ, ന്റെ. s. An archer, or arrow
always missing the butt.

അപരാധം, ത്തിന്റെ. s. 1. An offence, a transgressi-
on, a fault. 2. a fine. 3. punishment. അപരാധം ചെ
യ്യുന്നു. To commit a fault. അപരാധക്ഷമ. Pardon-
ing a fault.

അപരാധി, യുടെ. s. An offender, a transgressor, a
guilty person.

അപരാധിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To offend, to
transgress.

അപരാൎദ്ധം, ത്തിന്റെ. s. The second part.

അപരാഹ്ണം, ത്തിന്റെ. s. The afternoon.

അപരിഗ്രഹം, ത്തിന്റെ. s. Restraint: continence.

അപരിചിതം, &c. adj. Inexperienced, unpractised.

അപരിഛെദ്യൻ, ന്റെ. s. The infinite, incomprehen-
sible Being.

അപരിമിതം. adj. Immoderate, immense, infinite, in-
numerable, abundant.

അപരൂപം, &c. adj. Scarce; unfrequent; uncommon,
rare; unusual.

അപരെദ്യു. ind. Another day, the day after to-morrow.

അപരൊധം, ത്തിന്റെ. s. 1. Appointment to a situ-
ation, generally held for life. 2. election to a high situation.

അപരൊധിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To appoint
as above: to elect.

അപൎണ്ണ, യുടെ. s. A name of PARVATI the wife of SIVA.

അപലാപിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To deny; to
conceal knowledge.

അപലാപം, ത്തിന്റെ. s. 1. A denial. 2. an argu-
ment held in support of some falsehood. 3. concealment
of knowledge. 4. affection.

അപവൎഗ്ഗം, ത്തിന്റെ. s. 1. Final beatitude: the de-
livery of the soul from the body, and its exemption from
further transmigration; eternal bliss. 2. abandoning,
quitting.

അപവൎജ്ജനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Gift, or donation. 2.
final emancipation or beatitude.

അപവാദം, ത്തിന്റെ. s. 1. A false accusation; an
unjust censure or reproach. 2. blame, infamy, detrac-
tion. അപവാദം പറയുന്നു. To speak ill of one; to
reproach or censure unjustly; to blame.

അപവാദഗീര, ിന്റെ. s. Reproachful language, abuse.

അപവാദീ, യുടെ. s. A false accuser, a calumniator, a
slanderer.

അപവാരണം, ത്തിന്റെ. s. 1. Covering, conceal-
ment. 2. disappearance.

അപവീത്രം, &c. adj. Impure; unclean.

അപശകുനം, ത്തിന്റെ. s. An evil omen or augury;
a bad sign.

അപശദൻ, ന്റെ. s. A low or mean person.

അപശബ്ദം, ത്തിന്റെ. s. An ungrammatical word
or expression.

അപഷ്ഠു. adj. 1. Contrary, opposite. 2. left, (not right.)

അപഷ്ഠുരം, &c. adj. Opposite, contrary.

അപസദൻ, ന്റെ. s. A low person.

അപസൎപ്പൻ, ന്റെ. s. A secret emissary or agent;a spy.

അപസവ്യം, ത്തിന്റെ. s. 1. The placing the sacerdo-
tal thread on the right shoulder, and letting it fall on the
left side. 2. a religious circumambulation, with the right
hand towards the object circumambulated. 3. the motion

[ 44 ]
of a star contrary to the order of the sign in the zodiac.
4. the Arabic or any language written from right to left.
adj. 1. Opposite, contrary. 2. right (not left.)

അപസ്കരം, ത്തിന്റെ. s. 1. Any part of a carriage. 2.
the anus. 3. fæces.

അപസ്നാതം, &c. adj. Bathed, or bathing after mourn-
ing, or upon the death of a relative or connexion.

അപസ്നാനം, ത്തിന്റെ. s. Funeral bathing, upon the
death of a relative, after mourning. പുലകുളി.

അപസ്മാരം. s. 1. A confused state of mind
2. any violent passion, approaching to madness. 3. epi-
lepsy, falling sickness.

അപസ്വരം, ത്തിന്റെ. s. 1. A hoarse voice. 2. a base
or false tone. 3. an unpleasant tone, or discordant sound.

അപഹരിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To take away
by violence, to extort. 2. to usurp; to plunder; to rob;
to pillage. 3. to ravish. 4. to bereave.

അപഹസിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To ridicule, to
deride, to laugh at, to mock; to scorn.

അപഹാരം, ത്തിന്റെ. s. 1. Depredation; robbery;
plunder; extortion. 2. loss.

അപഹാരി, യുടെ. s. A plunderer; an usurper; a rob-
ber; one who takes away by force, an extortioner; a de-
frauder.

അപഹാസം, ത്തിന്റെ. s. 1. Ridicule; derision; mock-
ery; scom. 2. silly or causeless laugh.

അപഹാസി, യുടെ. s. A derider, a mocker; a scorner.

അപഹാസ്യം, ത്തിന്റെ. s. See അപഹാസം.

അപഹൃതം, ത്തിന്റെ. s. 1. Spoil; plunder. 2. conceal-
ment, disguise.

അപഹ്നവം, ത്തിന്റെ. s. 1. Denial, or concealment
of knowledge.

അപക്ഷെപണം, ത്തിന്റെ. s. Falling down, cast-
ing down.

അപാകം. adj. 1. Unripe, raw; immature, green. 2. in-
temperate.

അപാംഗകം, ത്തിന്റെ. s. A plant, Achyranthes as-
pera. See അപാമാൎഗ്ഗം.

അപാംഗം. s. 1. The outer corner of the eye. 2. a sec-
tarial mark on the forehead. adj. Maimed, crippled.

അപാംഗദൎശനം, ത്തിന്റെ. s. A side glance, a leer,
a wink.

അപാംഗദെശം, ത്തിന്റെ. s. The outer corner of
the eye.

അപാടവം, ത്തിന്റെ. s. 1. Awkwardness, inelegance.
2. sickness, disease.

അപാത്രത, യുടെ. s. Unworthiness, unfitness.

അപാത്രം, &c. adj. Unworthy, unfit; inadequate; un-
deserving. അപാത്രവ്യയം. Extravagant or improper
expense.

അപാദാനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Removal. 2. ablation,
the sense of the fifth or ablative case.

അപാനദ്വാരം, ത്തിന്റെ. s. The anus.

അപാനൻ, ന്റെ. s. One of the five vital airs; wind
from behind.

അപാനം, ത്തിന്റെ. s. 1. The anus; the fundament.
2. wind from behind.

അപാനവായു, വിന്റെ. s. One of the five vital airs.

അപാമാൎഗ്ഗം, ത്തിന്റെ. s. A medicinal plant, the rough
Achyranthes, Achyranthes aspera. വലിയ കടലാടി.

അപാമ്പതി, യുടെ. s. The sea, or ocean.

അപായക്കാരൻ, ന്റെ. s. A murderer.

അപായം, ത്തിന്റെ. s. 1. Calamity. 2. death. 3. dan-
ger, peril. 4. a scrape. അപായം വരുത്തുന്നു. 1. To
murder. 2. to bring into danger, or peril. അപായം
വരുന്നു. To be in danger, or peril.

അപാരം, adj. 1. Impassable. 2. excessive, unbounded,
infinite; immense. s. The opposite bank of a river.

അപാൎത്ഥം, ത്തിന്റെ. s. A false signification, misin-
terpretation.

അപാവൎത്തനം, ത്തിന്റെ. s. Rolling on the ground.

അപാവൃതം, &c. adj. 1. Self-willed; unrestrained. 2.
covered, concealed.

അപാസനം, ത്തിന്റെ. s. Killing, slaughter.

അപാസ്തം, &c. adj. 1. Killed, slain. 2. rejected.

അപി. ind. A Sanscrit particle corresponding to even,
though, yet, assuredly, &c., and implies; 1. Interrogati-
on. 2. earnest interrogation, or enquiry. 3. doubt. 4. pos-
sibility. 5. reproof, &c. 6. conjunction. 7. it is often, an
expletive.

അപിഗീൎണം, &c.adj. Praised.

അപിച. ind. Moreover, not only that; although.

അപിതു. ind. If, if indeed.

അപിധാനം, ത്തിന്റെ. s. 1. A covering, a screen. 2.
concealment, disappearance.

അപിനദ്ധം, &c. adj. Clothed, accoutred.

അപുത്രത്വം, ത്തിന്റെ. s. The state of being childless.

അപൂപം, ത്തിന്റെ. s. A cake of flour; a kind of bread
made from flour.

അപൂൎവ്വം, &c. adj. Not before seen or existing; new;
uncommon, rare, unusual, unfrequent; seldom, scarce. s
1. Advantage, excellence.

[ 45 ]
അപൂൎവ്വദൎശനം, ത്തിന്റെ. A strange, or unusual
sight, or appearance.

അപെതം. ind. Separately.

അപെയം. adj. Not drinkable, not to be drank.

അപെക്ഷണീയം, &c. adj. Desirable, to be wished.

അപെക്ഷ, യുടെ. s. 1. Desire, wish; want. 2. entreaty,
request. 3. expectation, hope. 4. coveting. 5. aid.

അപെക്ഷിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To desire to wish
2. to request; to entreat. 3. to hope, to expect. 4. to covet.

അപെക്ഷിതം, &c. adj. Desired; wished; coveted.

അപെക്ഷ്യം, &c. adj. Desirable, to be wished.

അപൊദിക, യുടെ. s. A potherb, Basella rubia or lucida.

അപൊഹം, ത്തിന്റെ. s. 1. The ascertaiment of any
thing, one of the eight exercises of the reasoning facul-
ty. 2. a false charge; blame; a lie, a falsehood.

അപൊഹനം, ത്തിന്റെ. s. See the preceding.

അപൌരുഷം, ത്തിന്റെ. s. Unmanliness.

അപ്പ, യുടെ. s. Water.

അപ്പക്കാരൻ, ന്റെ. s. A baker.

അപ്പക്കാരിക, യുടെ. s. A vessel used for baking bread.

അപ്പക്കാരൊൽ, ിന്റെ. s. See the preceding.

അപ്പതി, യുടെ. s. A name of VARUNA, the Indian Nep-
tune.

അപ്പൻ, ന്റെ. s. 1. A father. 2. sometimes used as
a respectable term of address to men.

അപ്പപ്പുര, യുടെ. s. A bake-house.

അപ്പം, ത്തിന്റെ. s. Bread; food.

അപ്പപ്പൊൾ. adv. Now and then.

അപ്പാ. interj. Ah! oh!

അപ്പി, യുടെ. s. The urethra.

അപ്പിത്തം, ത്തിന്റെ. s. Fire.

അപ്പുപ്പൻ, ന്റെ. s. A grandfather.

അപ്പുറം, ത്തിന്റെ. s. The other or opposite side; be-
yond.

അപ്പുറത്ത. adv. On the other side, beyond, opposite.

അപ്പൊൾ. adv. Then, at that time. When this word is
added to a participle it means when, but not used interro-
gatively; as അവൻ പൊയപ്പൊൾ. When he went.

അപ്രകാണ്ഡം, ത്തിന്റെ. s. A young branch, or shoot.

അപ്രകാരം. adv. So, thus: in that manner.

അപ്രകാശം. adj. 1. Secret, private. 2. dark, obscure.
3. abstruse. s. 1. Obscurity, darkness. 2. abstruseness.
3. secret or private communication.

അപ്രകാശത്വം, ത്തിന്റെ. s. See the following.

അപ്രകാശനം, ത്തിന്റെ. s, Darkness, obscurity. See
അപ്രകാശം.

അപ്രകൃഷ്ടം, &c. adj. Not eminent, low, mean.

അപ്രഗല്ഭം, &c. adj. 1. Ashamed, modest. 2. diffident.
3. not iminent, not illustrious. 4. obscure, dark.

അപ്രഗുണം, &c. adj. Confused, perplexed.

അപ്രതാപം, ത്തിന്റെ. s. 1. Want of dignity, or ma-
jesty. 2. humility; void of ostentation.

അപ്രതിപത്തി, യുടെ. s. Infamy, dishonour.

അപ്രതിബന്ധം, &c. adj. Destitute of, or free from
obstruction or impediment.

അപ്രതിഭം, &c. adj. 1. Ashamed, modest. 2. obscure,
dark.

അപ്രതിമം, &c. adj. Incomparable; unparalleled; un-
rivalled.

അപ്രതിഷ്ഠ, യുടെ. s. 1. Infamy; dishonour. 2. a bad
reputation, or character.

അപ്രതീതം, &c. adj. Infamous, not celebrated, not re-
nowned.

അപ്രത്യക്ഷം, &c. adj. Imperceptible; absent.

അപ്രധാനം, &c. adj. Subordinate; secondary.

അപ്രമാണം, ത്തിന്റെ. s. Perjury; falsehood. adj.
Of no consequence; not to be regarded; not to be trusted.

അപ്രമുക്തം, &c. adj. 1. Unreleased, not liberated, un-
loosed, not let go. 2. undischarged, as a weapon.

അപ്രമെയം, &c. adj. Unmeasurable; incomprehensi-
ble; inconceivable; indescribable; beyond human under-
standing.

അപ്രയത്നം, adj. Easy, not difficult, without effort.

അപ്രയാസം, adj. Facile, easy, not difficult.

അപ്രയൊഗം, adj. Useless, inapplicable.

അപ്രയൊജകം, &c. adj. Useless; unprofitable; unfit;
serving no purpose, disadvantageous, without any end
or object.

അപ്രയൊജനം, ത്തിന്റെ. s. Unprofitableness, use-
lessness. adj. Useless, unprofitable.

അപ്രവക്തവ്യം. adj. Unfit or improper to be spoken
or uttered.

അപ്രശസ്തം, &c. adj. 1. Unimportant, insignificant.
2. unacceptable.

അപ്രസന്നം, &c. adj. 1. Turbid, muddy. 2. displeased.

അപ്രസാദം, ത്തിന്റെ. s. 1. Sadness, sorrow, heavin-
ess. 2. gloominess. 3. displeasure.

അപ്രസിദ്ധം, &c. adj. Not famous; secret; unknown.

അപ്രഹതം, ത്തിന്റെ. s. Uncultivated or waste ground.

അപ്രാഗ്ര്യം. adj. Secondary, subordinate.

അപ്രാപണം, &c. adj. 1. Unobtained, unreceived,
unprocured, not obtained. 2. unfixed, unplaced.

[ 46 ]
അപ്രാമാണ്യം, &c. adj. Not to be believed, not to be
trusted; not to be regarded.

അപ്രാശ്യൻ, ന്റെ. s. 1. A person who is not worthy
of sitting with others to eat.

അപ്രിയം, &c. adj. Hated, disliked, disagreeable, odi-
ous. s. Hatred, dislike.

അപ്രിയപ്പെടുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. To displease,
to offend.

അപ്രിയപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To be displeased;
to be dissatisfied; to be offended.

അപ്രിയവാദീ, യുടെ. s. A man who speaks what is
displeasing, offensive, &c.

അപ്രിയവാദിനി, യുടെ. Fem. of the preceding.

അപ്രീണനം, ത്തിന്റെ. s. Dissatisfaction, dissatis-
fying.

അപ്രീതി, യുടെ. s. Disaffection, disregard, dislike,
hatred.

അപ്സരസ്സുകൾ, ളുടെ. s. plu. The courtesans of Swer-
ga or paradise, the Apsaras.

അഫലം, &c. adj. 1. Unfruitful, barren. 2. vain, unpro-
ductive.

അഫല, യുടെ. s. The aloe plant, Aloes perfoliata.

അബദ്ധക്കാരൻ, ന്റെ. s. A liar; a fool.

അബദ്ധഭാഷണം, ത്തിന്റെ. s. 1. An unmeaning
or nonsensical expression. 2. speaking foolishly.

അബദ്ധഭാഷി, യുടെ. s. A liar; one who speaks
foolishly.

അബദ്ധം, ത്തിന്റെ. s. 1. A lie, a nonsensical ex-
pression. 2. nonsense. 3. a mistake. 4. folly.

അബദ്ധമുഖം, &c. adj. Foulmouthed, scurrilous.

അബദ്ധവാൿ, ിന്റെ. s. A lie, nonsensical or un-
meaning discourse.

അബല, യുടെ. s. A woman, a female.

അബലം, ത്തിന്റെ. s. A plant. Tapia cratæva. നീ
ൎമാതളം.

അബാധം, adj. Unrestrained, unobstructed.

അബാധിതം, &c. adj. Unrestrained, unobstructed.

അബൊധവെള, യുടെ. s. The time at which, if one
studies, it is believed no instruction can be obtained:
midnight.

അബ്ജൻ, ന്റെ. s. 1. The moon. 2. the physician of
the gods, said to have been produced at the churning of
the ocean: also called Dhanwantree.

അബ്ജം, ത്തിന്റെ. s. 1. A lotus. 2. a couch. 3. a kind
of tree, Eugenia acutangula.

അബ്ജയൊനി, യുടെ. s. A name of BRAHMA; so called

because he is said to have sprung from a lotus at the cre-
ation.

അബ്ജാരി, യുടെ. s. The moon.

അബ്ജസംഭവൻ, ന്റെ. s. A name of BRAHMA.

അബ്ദം, ത്തിന്റെ. s. 1. A cloud. 2. a year. 3. a num-
ber. 4. a fragrant grass, Cyperus Rotundus.

അബ്ധി, യുടെ. s. The sea; the ocean.

അബ്ധികഫം, ത്തിന്റെ. s. 1. Cuttle fish bone. 2. the
foam of the sea.

അബ്ധിജ, യുടെ. s. 1. The goddess of wealth, so called,
because supposed to be produced at the churning of the
ocean. 2. wine.

അബ്ധിജം, ത്തിന്റെ. s. 1. Sea-salt. 2. any thing pro-
duced from the sea.

അബ്ധിജാതൻ, ന്റെ. s. A son of ASWINI.

അബ്ധിനവനീതം, ത്തിന്റെ. s. The moon. 2.
nectar; ambrosia.

അബ്ധിപല്ലവം, ത്തിന്റെ. s. Coral.

അബ്ധിഭവം. adj. Produced from the sea.

അബ്രഹ്മണ്യം, ത്തിന്റെ. s. 1. Sacred, not be killed.
2. a request to spare the life of any person.

അഭയ, യുടെ. s. Yellow myrobalan, Terminalia citri-
na, കടക്ക.

അഭയം, ത്തിന്റെ. s. 1. Fearlessness, intrepidity, un-
dauntedness, courage. 2. a promise of shelter or protec-
tion. 3. the root of a fragrant grass, Andropogon murica-
tum. അഭയഹസ്തം കൊടുക്കുന്നു. To give the land
to another in promise of protection. അഭയം ചെയ്യുന്നു.
To protect, to spare. അഭയം പൂകുന്നു. To take re-
fuge. അഭയം പ്രാപിക്കുന്നു. To take refuge under
the protection of another.

അഭാഗ്യം, ത്തിന്റെ. s. Misfortune; misery; poverty,
unhappiness; misery.

അഭാവം, ത്തിന്റെ. s. 1. Non-existence; nonentity;
a chimera; annihilation. 2. death. adj. Negative.

അഭാഷണം, ത്തിന്റെ. s. Silence.

അഭി. A Sanscrit preposition or particle, which prefixed
to words derived from that language; denotes, 1. Similari-
ty (so, thus). 2. presence, (before). 3. separation, (seve-
rally). 4. wish, desire. 5. conjunction, particularizing,
(to, with repect to). 6. the means, or cause (by). 7. after.
8. below. 9. always, every where. 10. against. 11. near.

അഭികൻ, ന്റെ. s. A lewd person, lustful, libidinous.

അഭികം, &c. adj. Lewd, lustful, amorous.

അഭിക്രമം, ത്തിന്റെ. s. 1. A gallant attack. 2. mount-
ing, ascending.

[ 47 ]
അഭിക്രമിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v.a. To attack in a gal-
lant manner.

അഭിഖ്യ, യുടെ. s. 1. Brightness; radiance. ശൊഭ.
2. glory, fame. 3. a name or appellation. പെർ.

അഭിഖ്യാനം, ത്തിന്റെ. s. 1. An appellation. പെർ
2. calling, addressing.

അഭിഗമനം, ത്തിന്റെ. s. Meeting, welcoming.

അഭിഗമിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To meet, to welcome.

അഭിഗമ്യൻ, ന്റെ. s. One who may be approached,
or is accessible. അടുക്കൽ ചെല്ലാകുന്നവൻ.

അഭിഗീൎണ്ണം, &c. adj. Praised. സ്തുതിക്കപ്പെട്ടത.

അഭിഗ്രസ്തം, &c. adj. Swallowed. വിഴങ്ങപ്പെട്ടത.

അഭിഗ്രഹം, ത്തിന്റെ. s. 1. Attack, onset. 2. chal-
lenge, going to fight. നെരിടുക.

അഭിഗ്രഹണം, ത്തിന്റെ. s. 1. Robbing, seizing any
thing in presence of the owner. അപഹാരം. 2. at-
tack. അഭിക്രമം.

അഭിഘാതി, യുടെ. s. An enemy, a murderer. ശത്രു
ഘാതകൻ.

അഭിഘാരം, ത്തിന്റെ. s. The putting a little clarifi-
ed butter upon rice or other food, before it is eaten, to
purify it.

അഭിചരൻ, ന്റെ. s. A servant. ഭൃത്യൻ, പിൻ
ചെല്ലുന്നവൻ.

അഭിചാരം, ത്തിന്റെ. s. Sorcery; an incantation or
magical ceremony, to procure the death of an enemy.

അഭിജനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Family, race. വംശം.
2. native place. 3. fame.

അഭിജാതൻ, ന്റെ. s. 1. Noble, well born. നല്ല
വംശത്തിൽ ജനിച്ചവൻ. 2. wise, learned. നിലു
ണൻ.

അഭിജിൽ, ത്തിന്റെ. s. 1. The space of time occupi-
ed by the last quarter of the twenty first lunar mansion
and the fifteenth part of the twenty second, amounting
to nineteen Hindu hour's. 2. the space of forty eight
English minutes, viz. the twenty four immediately pre-
ceding mid-day and the twenty four immediately follow-
ing it. 3. mid-day. 4. the zenith.

അഭിജ്ഞൻ, ന്റെ. s. A skilful or clever person. നി
പുണൻ.

അഭിജ്ഞാനം, ത്തിന്റെ. s. 1. A mark, a spot, a stain.
കറ. 2. skilfulness, skill, cleverness. നിപുണത.

അഭിതഃ. ind. 1. Near. 2. on both sides. 3. quickly.

അഭിധ, യുടെ. s. A name; an appellation; a title. പെർ.

അഭിധാനം, ത്തിന്റെ. s. A name; an appellation; a
title. പെർ.

അഭിധെയം, s. See the preceding.

അഭിധ്യ, യുടെ. s. 1. Coveting another's property. പ
രദ്രവ്യാഗ്രഹം.

അഭിനന്ദനം, ത്തിന്റെ. s. Joy, pleasure, delight.

അഭിനന്ദിക്കുനു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To rejoice, to be
glad. സന്തൊഷിക്കുന്നു.

അഭിനയം, ത്തിന്റെ. s. 1. The indication of senti-
ment or passion, by looks or outward gestures. 2. the
motions of the hands or eyes, used by dancers, to express
the sentiments contained in the verses which they sing.
നാട്യം ആടുക. അഭിനയിക്കുന്നു. To motion with
the hands in singing.

അഭിനവം, &c. adj. New, fresh. പുതിയത.

അഭിനവപയസ്സ, ിന്റെ. s. Fresh water, new milk.

അഭിനവൊത്ഭിത്ത, ിന്റെ. s. A germe, a new bud.
അങ്കുരം.

അഭിനിൎമുക്തൻ, ന്റെ. s. A man asleep at sun-set.
ആദിത്യൻ അസ്തമിക്കുമ്പൊൾ ഉറങ്ങുന്നവൻ.

അഭിനിൎയ്യാണം, ത്തിന്റെ. s. March of an assailant,
or march in general.

അഭിനിവെശം, ത്തിന്റെ. s. 1. Zeal; devotedness; in-
tentness; application, determination to effect a purpose,
or obtain an object. ശുഷ്കാന്തി. 2. gallant attack. ആ
ക്രമിപ്പാൻ ചെല്ലുക. 3. insight, knowledge. 4. tenacity.

അഭിനിവെശനം, ത്തിന്റെ. s. See the preceding.

അഭിനിവെശിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To be zealous,
devoted; to have the mind intent on the attainment of
an object; to be intent upon. ശുഷ്കാന്തിപ്പെടുന്നു.

അഭിനീതം, &c. adj. 1. Fit, proper. ഉചിതം. 2. highly
finished, or ornamented. 3. patient.

അഭിനുതം, &c. adj. Praised. സ്തുതിക്കപ്പെട്ടത.

അഭിപന്നം, &c. adj. 1. Guilty. കുറ്റമുള്ള. 2. unfortu-
nate, calamitous. 3. subdued. കീഴാക്കപ്പെട്ടത.

അഭിപ്രായം, ത്തിന്റെ. s. 1. Opinion; sentiment;
idea; notion; thought. 2. design, intention. 3. meaning,
signification.

അഭിപ്രെതം, ത്തിന്റെ. s. See the preceding.

അഭിഭവം, ത്തിന്റെ. s. 1. Insult, disgrace, dishonour.
നിന്ദ. 2. defeat, subjugation.

അഭിഭൂതം, &c. adj. Defeated, subdued, humbled. കീഴാ
ക്കപ്പെട്ടത. അവമാനിക്കപ്പെട്ടത.

അഭിഭൂതി, യുടെ. s. Disrespect, insult, dishonour. നിന്ദ.

അഭിമതം, ത്തിന്റെ. s. 1. Consent; approbation. സ
മ്മതം. 2. wish; choice. ഇഷ്ടം.

അഭിമതം. &c. adj. 1. Approved; agreeable. 2. desired.

അഭിമന്ത്രണം, ത്തിന്റെ. s. 1. Calling to, addressing

[ 48 ]
inviting. 2. conjuring with certain forms; enchantment.
3. consecration. മന്ത്രം.

അഭിമന്ത്രിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. 1. To call, to ad-
dress, to invite. 2. to conjure, to enchant. 3. to sanctify
with (mantras) certain formulas.

അഭിമന്ത്രിതം, &c. adj. 1. Called, invited. 2. conjured.
3. sanctified with certain formulas; consecrated; blessed.

അഭിമരം, ത്തിന്റെ. s. 1. War, battle. യുദ്ധം. 2.
killing, slaughter. കുല.

അഭിമാത്രൻ, ന്റെ. s. An enemy. ശത്രു.

അഭിമാനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Pride, haughtiness. 2. af-
fection, regard. 3. esteem, honour. 4. protection.

അഭിമാനി, യുടെ. s, A friend ; a protector; a benefactor.

അഭിമാനിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To regard with
kindness, to favour. 2. to esteem, to honour. 3. to protect.

അഭിമുഖം, ത്തിന്റെ. s. 1. The front; any thing op-
posite to the face. 2. face to face. 3. abatement. adj.
Present.

അഭിമുഖമായി. adv. Face to face. അഭിമുഖമായി പ
റയുന്നു. To speak face to face.

അഭിമുഖീകരിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To advance
in front. മുമ്പെ ചെല്ലുന്നു.

അഭിമൊദം, ത്തിന്റെ. s. Joy, pleasure, delight.

അഭിയുക്തം, &c. &. 1. Surrounded by an enemy, &c. 2.
diligent, intent. 3. involved in any thing. എൎപ്പെട്ടത.

അഭിയൊഗം, ത്തിന്റെ. s. 1. Attack, onset. 2. chal-
lenging to fight. നെരിടുക. 3. energetic effort; exerti-
on, perseverance.

അഭിരാമം, &c. adj. Delightful; beautiful; charming;
pleasant. സൌന്ദൎയ്യമുള്ള.

അഭിരുചി, യുടെ. s. 1. Wish, desire. 2. good taste.

അഭിലഷിതം, &c. adj. Wished, desired. ആഗ്രഹി
ക്കപ്പെട്ടത.

അഭിലാപം, ത്തിന്റെ. s. Sound. ശബ്ദം.

അഭിലാവം, ത്തിന്റെ. s. Reaping; cutting. ഛെദനം.

അഭിലാഷം, ത്തിന്റെ. s. 1. Wish; desire; inclina-
tion; propensity. 2. pleasure. ഇഛ.

അഭിലാഷകൻ, ന്റെ. s. A covetous person, one
who is greedy. അത്യാഗ്രഹി.

അഭിവന്ദനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Obeisance, prostration.
2. homage paid by prostration on the ground. വന്ദനം.

അഭിവന്ദിക്കുന്നു. v. a. 1. To prostrate or make obei-
sance. 2. to pay homage by prostration.

അഭിവന്ദിതം, &c. adj. Reverenced, adored. വന്ദിതം.

അഭിവന്ദ്യം, &c. adj. Adorable, venerable; to be reve
renced. വന്ദിക്കെണ്ടുന്നത.

അഭിവാഞ്ഛ, യുടെ s. Desire, longing for.

അഭിവാഞ്ഛിതം, &c. adj. Desired, longed for.

അഭിവാദകൻ, ന്റെ. s. One who is civil, polite. വ
ന്ദനശീലൻ.

അഭിവാദനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Prostration or obei-
sance. 2. homage paid by prostration on the ground, and
grasping the feet. വന്ദനം.

അഭിവാദം, ത്തിന്റെ. s. Opprobrious, or unfriendly
speech. അനിഷ്ട വാക്ക.

അഭിവാദ്യം, ത്തിന്റെ. s. 1. Obeisance, prostration.
2. homage. വന്ദനം.

അഭിവാദ്യം ചെയ്യുന്നു, v. a. 1. To prostrate or make
obeisance. 2. to pay homage to.

അഭിവൃദ്ധി, യുടെ. s. 1. Increase of wealth or prosperi-
ty; exaltation to some new honour or rank. 2. improve-
ment, amendment.

അഭിവൃദ്ധിയാകുന്നു, യി, വാൻ. v. n. 1. To in-
crease; to advance, to prosper. 2. to improve.

അഭിവൃദ്ധിയാക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. To increase;
to advance, to promote.

അഭിവ്യാപ്തം, &c. adj. Pervaded. വ്യാപിക്കപ്പെട്ടത.

അഭിവ്യാപ്തിയുടെ. s. Co-extending, pervading, om-
nipresence. സൎവ വ്യാപ്തി.

അഭിശംസനം, ത്തിന്റെ. s. A false accusation. അ
പവാദം.

അഭിശസ്തം, &c. adj. Falsely accused, calumniated. അ
പവാദപ്പെട്ടത.

അഭിശസ്തി, യുടെ. s. 1. Asking, begging. നിൎബന്ധ
യാചന. 2. calumny; false accusation. അപവാദം.

അഭിശാപം, ത്തിന്റെ. s. A false accusation.

അഭിഷംഗം, ത്തിന്റെ. s. 1. Imprecation, a curse.
ശാപം. 2. insult, reproach. 3. false accusation. അപ
വാദം. 4. fury. ക്രൊധം.

അഭിഷവം, ത്തിന്റെ. s. 1. Religious bathing, ablu-
tion. സ്നാനം. 2. distillation. 3. spirit distilled from the
.juice of the acid asclepias. ശൎക്കരയിൽനിന്നുണ്ടായ
മദ്യം.

അഭിഷിക്തം, &c. adj. Anointed, bathed.

അഭിഷെകം, ത്തിന്റെ. s. 1. Unction; anointing ; ba-
thing. 2. an installation, coronation, or inauguration by
means of unction or bathing. 3. baptizing. പട്ടാഭിഷെ
കം. A coronation, a consecration. അഭിഷെകം ചെ
യ്യുന്നു. 1. To anoint(a king;) to consecrate. 2. to bap-
tize.

അഭിഷെചനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Unction; anointing;
bathing, See അഭിഷെകം.

[ 49 ]
അഭിഷെണനം, ത്തിന്റെ. s. March to repel an
enemy. സൈന്യത്തൊട കൂടെ നെരിടുക.

അഭിഷ്ടുതം, &c. adj. Praised. സ്തുതിക്കപ്പെട്ടത.

അഭിസന്താപം, ത്തിന്റെ. s. 1. War, battle. യുദ്ധം.
2. pain, torture. വ്യസനം.

അഭിസന്ധാനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Pain, torture. 2. mix-
ing, joining; intimate union or combination. ചെൎച്ച.

അഭിസംപാതം, ത്തിന്റെ. s. War, battle. യുദ്ധം.

അഭിസരൻ, ന്റെ. s. A companion, a follower.

അഭിസാരിക, യുടെ. s. A lewd woman, a woman who
makes or keeps an assignation. കാമചാരണി.

അഭിഹതം, &c. adj. 1. Humbled, subdued, broken-down
(as by sickness, &c.) അടക്കപ്പെട്ടത. 2. killed.

അഭിഹനനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Breaking. 2. killing.

അഭിഹാരം, ത്തിന്റെ. s. 1. Robbing, seizing any
thing in the owner's presence. അപഹാരം. 2. a brisk
attack. തടവ. 3. taking up arms.

അഭിഹിതം. adj. Spoken, said. ചൊല്ലപ്പെട്ടത.

അഭീകൻ, ന്റെ. s. A lewd person, lustful, libidinous.
കാമശീലൻ.

അഭീതൻ, ന്റെ. s. One who is fearless, bold, daring,
undaunted. ഭയമില്ലാത്തവൻ.

അഭീതി, യുടെ. s. Fearlessness, undauntedness, cou-
rage. ഭയമില്ലായ്മ.

അഭീപ്സിതം, &c. adj. Beloved, desired. വഞ്ഛിക്ക
പ്പെട്ടത.

അഭീരു. adj. Fearless, undaunted. ഭയമില്ലാത്ത. s. A
plant, Asparagus racemosus. ശതാവരി.

അഭീരുപുത്രി, യുടെ. s. A plant, see the preceding.

അഭീശു, വിന്റെ. s. 1. A ray of light. രശ്മി. 2. a
rein.

അഭീഷംഗ, യുടെ. s. Curse, imprecation. ശാപം.

അഭീഷ്ടം, &c. adj, Much beloved, desired; agreeable,
pleasing. എറ്റവും ഇഷ്ടമുള്ള.

അഭീഷ്ടം, ത്തിന്റെ. s. 1. Wish, desire. 2. inclinati-
on. അവന്റെ അഭീഷ്ടം സാധിച്ചു, His wish is ac-
complished.

അഭീക്ഷ്ണം, &c. adj. 1. Repeated, frequent. 2. con-
tinual; perpetual. ഇടവിടാതെ. ind. 1. Repeatedly,
again and again, കൂടക്കൂട. 2. constantly, perpetually.

അഭെദം, ത്തിന്റെ. s. 1. Indifference, neutrality. 2.
unchangeableness. ഭെദമില്ലായ്മ.

അഭെദ്യം, &c. adj. 1. Impenetrable; inaccessible. കട
ന്നുകൂടാത്തത. 2. inseparable; unchangeable.

അഭൊജനം, ത്തിന്റെ. s. Abstinence from food.

അഭൊജ്യം, adj. Not to be eaten. ഭക്ഷിക്കരുതാത്തത.

അഭൌമം, &c. adj. Not earthly. ഭൂസംബന്ധമില്ലാ
ത്തത.

അഭ്യഗ്രം. adj. Near, proximate. സമിപം.

അഭ്യംഗം, ത്തിന്റെ. s. The act of anointing with oil ;
rubbing the body with anctuous substances previous to
bathing. എണ്ണ തെപ്പ.

അഭ്യംഗസ്നാനം, ത്തിന്റെ. s. Bathing after having
anointed the body with oil, or other unctuous sub-
stances. എണ്ണ തെച്ച കുളി.

അഭ്യന്തരം, ത്തിന്റെ. s. A space included between
two bodies or points; an included space; an interval.
ഇട. 2. delay. 3. a false excuse.

അഭ്യനുജ്ഞ, യുടെ. s. 1. Leave, pernaission. 2. command;
injunction; sanction. കല്പന.

അഭ്യമിതം, &c. adj. Sick, diseased. വ്യാധിതം.

അഭ്യമത്ര്യൻ, ന്റെ. s. A soldier who faces the enemy
valiantly. നിൎഭയമായി നെരിടുന്നവൻ.

അഭ്യമിത്രീണൻ, ന്റെ. s. See the preceding.

അഭിമിത്രീയൻ, ന്റെ. s. See the preceding.

അഭ്യൎച്ചനം, ത്തിന്റെ. s. Salutation, worship. വന്ദ
നം, പൂജ.

അഭ്യൎച്ചിതം, &c. adj. Saluted, worshipped. വന്ദിക്ക
പ്പെട്ടത.

അഭ്യൎണ്ണം, &c. adj. Near, proximate. സമീപം.

അഭ്യൎത്ഥിതം, &c. adj, Asked, begged. യാചിക്കപ്പെട്ടത.

അഭ്യവകൎഷണം, ത്തിന്റെ. s. Extraction, drawing
out. പുറത്തഎടുത്ത കളക.

അഭ്യവസ്കന്ദനം, ത്തിന്റെ. s. An assault on a for-
tified place ; a seige; facing an enemy. നിരൊധം.

അഭ്യവഹാരം, ത്തിന്റെ. s. Food, nourishment. ആ
ഹാരം.

അഭ്യവഹൃതം. adj, Eaten. ഭക്ഷിക്കപ്പെട്ടത.

അഭ്യസിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To practice ; to ac-
custom oneself to any thing; to exercise, to use. 2. to
learn, to study.

അഭ്യസിപ്പിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To teach, to
instruct ; to educate. 2. to bring up; to train ; to exer-
cise; to discipline.

അഭ്യസൂയം, ത്തിന്റെ. s. Anger. adj. Angry, vexed.
കൊപം.

അഭ്യസൂയ, യുടെ. s. Detraction, see അസൂയ.

അഭ്യസ്തം. adj. 1. Practised, exercised, trained. 2. learn-
ed ; studied ; read. അഭ്യസിക്കപ്പെട്ടത.

അഭ്യാഗതൻ, ന്റെ. s. A guest. വിരുന്നുകാരൻ.

അഭ്യാഗമം, ത്തിന്റെ. s. 1. Meeting. എതിരെല്പ. 2.
war, battle. യുദ്ധം. 3. rising, rising up.

[ 50 ]
അഭ്യാഗാരികൻ, ന്റെ. s. One who is diligent in sup-
porting a family. കുഡുംബ രക്ഷിതാവ.

അഭ്യാദാനം, ത്തിന്റെ. s. Beginning; commencement.
ആരംഭം.

അഭ്യാന്തൻ, ന്റെ. s. One who is sick,diseased. രൊഗി.

അഭ്യാമൎദ്ദം, ത്തിന്റെ. s. War, battle. യുദ്ധം.

അഭ്യാശം. adj. Near, proximate. സമീപം.

അഭ്യാസം, ത്തിന്റെ. s. 1. Practice; usage ; custom.
2. exercise, training ; study. adj. Near, proximate. അ
ക്ഷരാഭ്യാസം. The study of letters; tlie acquirement
of the first principles of learning.

അഭ്യാസശാല, യുടെ. s. A hall for exercise, or stu-
dy.

അഭ്യാസാദനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Striking so as to dis-
able an enemy. 2. facing an enemy. നെരിടുക.

അഭ്യാസി, യുടെ. s. A practitioner ; a student.

അഭാസീനൻ, ന്റെ, s. See the preceding.

അഭ്യുത്ഥാനം, ത്തിന്റെ. s. A salutation, used to a
stranger or great personage, by rising and making him
sit beside oneself. സല്കരിപ്പാൻ എഴുനീല്ക്ക.

അഭ്യുത്ഥിതം, &c. adj. Saluted as under the preceding
word.

അഭ്യുദയം, ത്തിന്റെ. s. 1. Prosperity ; happiness ; in-
crease of fortune. ശുഭവൃദ്ധി.

അഭ്യുദിതൻ, ന്റെ. s. A man asleep at sun-rise. ഉദി
ക്കുമ്പൊൾ ഉറങ്ങുന്നവൻ.

അഭ്യുദ്യതം, &c. adj. Active, persevering, labouring dili-
gently and incessantly. ഉത്സാഹമുള്ള.

അഭ്യുദ്ധാരണം, ത്തിന്റെ. s. 1. Redemption. 2. rais
ing, elevating, lifting up. ഉദ്ധാരണം.

അഭ്യുപഗമം, ത്തിന്റെ. s. 1. A promise, an agree-
ment. പ്രതിജ്ഞ. 2. approaching, drawing near to.

അഭ്യുപപത്തി, യുടെ . s. Conferring a benefit, favour,
protection. അനുഗ്രഹം.

അഭ്യുപാഗമം, ത്തിന്റെ. s. See അഭ്യുപഗമം.

അഭ്യുപായം, ത്തിന്റെ. s. A promise, an agreement.
പ്രതിജ്ഞ.

അഭ്യുപെത്യം, ady. Promised, contracted, agreed. പ്ര
തിജ്ഞ ചെയ്യപ്പെട്ടത.

അഭ്യുഷം, ത്തിന്റെ. s. 1. Grain, &c. half dressed,
slightly scorched or parched so as to be eaten from the
hand. 2. sweet bread. മധുരമുള്ള അപ്പം.

അഭ്രകം, ത്തിന്റെ. s. Talc, a mineral substance. കാക്ക
പൊന്ന.

അഭ്രപുഷ്പം, ത്തിന്റെ. s. 1. A kind of tree or cane.
ആറ്റുവഞ്ചി. 2. water. വെള്ളം.

അഭ്രം, ത്തിന്റെ. s. 1. The sky ; the atmosphere. ആ
കാശം. 2. a cloud. മെഘം.

അഭ്രമാതംഗം, ത്തിന്റെ. s. The elephant of INDRA.
ഇദ്രന്റെ ഗജം.

അഭ്രമു, വിന്റെ. s. The female elephant of the east.

അഭ്രമുവല്ലഭൻ, ന്റെ. s. The male elephant of the
east. ഇന്ദ്രന്റെ ഗജം.

അഭ്രിയം. adj. Belonging to or produced from clouds.
മെഘത്തിൽ ജനിച്ചത.

അഭ്രി, യുടെ. s. 1. A wooden scraper for cleansing a
boat. 2. a stake to which a boat is tied. തൊണി കെ
ട്ടുന്ന കുറ്റി.

അഭ്രെഷം, ത്തിന്റെ. s. Fitness ; propriety. യൊഗ്യത.

അമട്ട, ിന്റെ. s. Threatening, threat, menace; repri-
mand.

അമട്ടുന്നു, ട്ടി, പാൻ. v. a. To threaten, to menace, to
reprimand.

അമണ്ഡം, ത്തിന്റെ. s. The Castor oil tree. ആവ
ണക്ക.

അമത്രം, ത്തിന്റെ. s. A vessel, or cup: a utensil. പാത്രം.

അമംഗല, യുടെ. s. 1. A widow. വിധവ. 2. the
Castor oil plant. ആവണക്ക.

അമർ, ിന്റെ. s. War, battle, fight. അമർ ചെയ്യു
ന്നു. To fight, to war.

അമര, യുടെ. s. A kind of bean. അമരക്കാ.

അമരകൊൻ, ന്റെ. s. A name of INDRA. ഇന്ദ്രൻ.

അമരത്തല, യുടെ. s. The stern of a vessel.

അമരൻ, ന്റെ. s. An immortal ; a god or deity.

അമരന്മാർ, അടെ. plu. The gods. ദെവകൾ.

അമരപതി, യുടെ. s. A name of INDRA. ഇന്ദ്രൻ.

അമരപുരി, യുടെ. s. The city of INDRA.

അമരം, ത്തിന്റെ. s. 1. The name of a Sanskrit dicti-
onary. 2. a certain distemper in the eyes of children.

അമരം, &c. adj. Immortal.

അമരം, ത്തിന്റെ. s. 1. The stern of a vessel. 2. the
hind part of an elephant. ആനയുടെ പിൻഭാഗം.

അമരാദ്രി, യുടെ. s. Mount Sumera, or Meru.

അമരാരി, യുടെ. s. An asur or demon. ദൈത്യൻ.

അമരാവതി, യുടെ. s. The capital of INDRA, ഇന്ദ്ര
നഗരം.

അമരി, യുടെ. s. 1. Indigo, Indigo-fera anil. 2. woad.
3. a goddess.

അമരുന്നു, ൎന്നു, വാൻ. v. n. To become quiet, calm,
tranquil or settled. 2. to be pressed, to subside, to settle
or sink down.

അമരെന്ദ്രൻ, ന്റെ. s. A name of INDRA.

[ 51 ]
അമരൌഘം, ത്തിന്റെ. s. A multitude of deities.

അമൎക്കുന്നു, ൎത്തു, വാൻ. v. a. 1. To quiet, to calm, to
appease, to mitigate. 2. to press down; to depress. 3.
to suppress, to put down. 4. to oppress, to subdue.

അമൎച്ച. s. 1. Quietness, tranquillity. 2. equanimity, pre-
sence of mind.

അമൎച്ചയില്ലാത്ത. adj. Headstrong; violent, ungovern-
able; unrestrained.

അമൎത്തുന്നു, ൎത്തി, വാൻ. v. a. See അമൎക്കുന്നു.

അമൎത്യത്വം, ത്തിന്റെ. s. 1. Immortality. 2. divinity,
godhead. മരണമില്ലായ്മ.

അമൎത്യൻ, ന്റെ. s. An immortal, a deity. ദെവൻ.

അമൎത്യവൈരി, യുടെ. s. An enemy to the deities.

അമൎപ്പ, ിന്റെ. s. See അമൎച്ച.

അമൎയ്യാദ. s. Disrespect; incivility; dishonour; rudeness.
adj. without bounds; contrary to custom.

അമൎഷണൻ, ന്റെ. s. One who is passionate, wrath-
ful. കൊപി.

അമൎഷണം, ത്തിന്റെ. s. See the following. കൊപം.

അമൎഷം, ത്തിന്റെ. s. Passion; anger; rage; wrath.

അമലൻ, ന്റെ. s. One who is pure; clean; innocent.

അമല, യുടെ. s. 1. Emblic myrobalan, Phyllanthus em-
blica. കിഴുകാനെല്ലി 2. the goddess LACSHMI, SARASWA-
TI, PARWATI.

അമലം, &c. adj. Pure; clear ; limpid, white. s. Talc.

അമളി, യുടെ. s. A tumult, a stir, an uproar. 2. commo-
tion. 3. agitation.

അമളിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To be troubled, to be
agitated.

അമളിപ്പിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To trouble, to vex,
to oppress.

അമാ. ind. 1. With, together with. കൂടെ. 2. near. s. 1. The
change of the moon. 2. the new moon. 3. the day of the
new moon. കൎത്താവ.

അമാത്യത്വം, ത്തിന്റെ. s. Ministry, office, counsellor-
ship. മന്ത്രിത്വം.

അമാത്യൻ, ന്റെ. s. A minister; a counsellor; a cour-
tier.

അമാനനം, ത്തിന്റെ. s. Disrespect; abuse. നിന്ദ.

അമാനം, ത്തിന്റെ. s. A deposit, a pledge. അമാനം
വെക്കുന്നു. To pledge; to deposit.

അമാനുഷം, &c. adj. Supernatural; beyond the power
of man. s. A miracle.

അമാന്തക്കാരൻ, ന്റെ. s. A disorderly person.

അമാന്തം, ത്തിന്റെ. s. 1. Confusion; disorder, tumult.
2. confusedness. 3. falsehood.

അമാന്തമാകുന്നു, യി, വാൻ. v. n. 1. To be in confu-
sion, disorder. 2. to be confused or perplexed.

അമാന്തമാക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. 1. To put in con-
fusion or disorder. 2. to perplex.

അമാംസൻ, ന്റെ. s. One who is very feeble or thin;
a mere skeleton. നന്നാ മെലിഞ്ഞവൻ.

അമാൎഗ്ഗക്കാരൻ, ന്റെ. s. An irreligious person; one
who is dissipated, impious.

അമാൎഗ്ഗം, ത്തിന്റെ. s. Irreligion; impiety; dissipation;
heresy.

അമാൎഗ്ഗസ്ഥൻ, ന്റെ. s. One who is destitute of reli-
gion.

അമാവാസ്യ, യുടെ. s. The day of the new moon.

അമിക്കയറ, റ്റിന്റെ. s. The tie of the yoke of a
plough.

അമിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To fasten the tie of the
yoke.

അമിതം. adj. Immoderate; boundless; exorbitant; su-
perfluous; immense; innumerable. വളരെ.

അമിത്രം, ത്തിന്റെ. s. Enmity. ശത്രുത.

അമിത്രാന്തകൻ, ന്റെ. s. A conqueror. ജയിക്കുന്ന
വൻ.

അമിഴ്തുന്നു, ഴ്ത്തി, വാൻ. v. a. 1. To sink a thing. 2. to
fix, to set.

അമീത്ത, ിന്റെ. s. Eating. അമീത്ത കഴിക്കുന്നു.
To eat; a respectful term used in reference to the Calicut
Rajahs taking food.

അമുക്കൽ, ലിന്റെ. s. 1. The act of pressing, pressing
down. 2. squeezing; compression.

അമുക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. 1. To press; to press down;
2. to squeeze; to pinch

അമുക്കുരം, ത്തിന്റെ. s. A plant. Physalis flexuosa,
the flexuous branched winter cherry.

അമുത്ര. ind. In the next life. പരലൊകത്തിൽ.

അമൂൎത്തം, &c. adj. Unsubstantial, immaterial. അശരീരി.

അമൂല്യം, &c. adj. Invaluable. വിലമതിച്ചു കൂടാത്തത.

അമൃണാളം. s. The root of a fragrant grass used in India
for taties or screens against the hot winds, and for visa-
ries or fans, commonly called Cus-cus, Andropagon muri-
catum. രാമച്ചം.

അമൃത, യുടെ. s. Nectar, or ambrosia.

അമൃതകിരണൻ, ന്റെ. s. The moon. ചന്ദ്രൻ.

അമൃതചെയ്യുന്നു, യ്തു, വാൻ. v. a. To eat; a respect-
ful term used in reference to kings or great men taking
food.

അമൃതം, ത്തിന്റെ. s. 1. The imaginary food of the gods;

[ 52 ]
Nectar; ambrosia. 2. water. 3. clarified butter, ghee. 4.
final emancipation of the soul, eternal felicity according
to Hindu philosophy. 5. gold. 6. milk. 7. a sweet-meat.
adj. Immortal, imperishable.

അമൃതമഥനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Churning. 2. a tale.

അമൃതരി, യുടെ. s. Rice for kings and great men.

അമൃതാംശു, വിന്റെ. s. The moon. ചന്ദ്രൻ.

അമൃതാ, യുടെ. s. 1. Emblic myrobalan, Phyllanthus em-
blica. കിഴുകാനെല്ലി ; കടുക്ക.

അമൃതാന്ധസ്സുകൾ, ളുടെ. s. plu. Deities, or gods.

അമൃതാശനന്മാർ, രുടെ. s. plu. Deities. ദെവകൾ.

അമൃതെത്ത, ിന്റെ. s. Eating; used in reference to
kings, brahmans and great men.

അമെദ്ധ്യം, ത്തിന്റെ. s. 1. Fæces, excrement. 2. un-
cleanness. adj. Unclean. അശുദ്ധം.

അമെയൻ, ന്റെ. s. The infinite being; God. അളവ
റ്റവൻ.

അമൊഘം. adj. 1. Productive, fruitful; effectual; in-
fallible; unerring. ഫലമുള്ളത. 2. precious, rare. 3. a-
bundant.

അമൊഘ, യുടെ. s. 1. Trumpet flower. Bignonia sua-
ve-olens. 2. a plant of which the seed is used as a ver-
mifuge, Erycibe paniculata. പാതിരി ; വിഴാൽ.

അമ്പ, ിന്റെ. s. An arrow; a dart. അമ്പെയ്യുന്നു. To
shoot or discharge an arrow.

അമ്പകൊൽ, ിന്റെ. s. The shaft of an arrow.

അമ്പക്കൂട, ിന്റെ. s. A quiver. അമ്പതൂവൽ, The
feather of an arrow.

അമ്പരക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To be perplexed, con-
fused, embarassed.

അമ്പരപ്പ, ിന്റെ. s. Perplexity, embarrassment, con-
fusion.

അമ്പലം, ത്തിന്റെ. s. A temple, a pagoda.

അമ്പലവാസി, യുടെ. s. A servant in a temple.

അമ്പഴം, ത്തിന്റെ. s. Hog plum, Spondias mangifera.

അമ്പറ, യുടെ. s. A quiver.

അമ്പാരം, ത്തിന്റെ. s. A heap; a magazine. അമ്പാ
രം കൂട്ടുന്നു. To heap up grain.

അമ്പാരി, യുടെ. s. A Howdah, the seat or tower placed on
an elephant's back, which accommodates several persons.
അമ്പാരി വെക്കുന്നു. To place the Howdah on the
elephant.

അമ്പിട്ടൻ, ന്റെ. s. A barber.

അമ്പിളി, യുടെ. s. The moon.

അമ്പിളിക്കല, യുടെ. s. A digit, or one-sixteenth part
of the moon's orb.

അമ്പിളിത്തെല്ല, യുടെ. s. See the preceding.

അമ്പളിയമ്മാമൻ, ന്റെ. s. The moon.

അമ്പൈ. interj. Denoting, wonder, surprize, joy.

അംബകം, ത്തിന്റെ. s. 1. An eye. കണ്ണ. 2. an arrow.

അംബരം, ത്തിന്റെ. s. 1. The sky or atmosphere.
ആകാശം. 2. cloth, apparel. വസ്ത്രം.

അംബരചാരി, യുടെ. s. Any thing that passes through
the atmosphere, as birds, &c.

അംബരമാൎഗ്ഗം, ത്തിന്റെ. s. The sky. ആകാശം.

അംബരാന്തം, ത്തിന്റെ. s. 1. The end of a cloth. 2.
an end of the sky.

അംബരീഷൻ, ന്റെ. s. The name of one of the 16
ancient kings.

അംബരീഷം, ത്തിന്റെ. s. A frying pan. അപ്പകാ
രിക.

അംബഷ്ഠ, യുടെ. s. 1. A sort of jasmin, Jasminum a-
miculatum. 2. a plant, Cissampelos hexandra. 3. wood
sorrel, Oxalis monadelpha. പാടവള്ളി.

അംബഷ്ഠൻ, ന്റെ. s. 1. A man sprung from a Brah-
man and a Vaisya women. 2. a physician or man of the
medical cast. 3. a barber. 4. an elephant keeper.

അംബ, യുടെ. s. 1. A mother. അമ്മ. 2. the same (in
theatrical language.) 3. a name of PARVATI.

അംബിക, യുടെ. s. 1. A mother. അമ്മ. 2. a name of
PARWATI.

അംബു, വിന്റെ. s. 1. Water. വെള്ളം. 2. a drug, a
perfume, commonly Bala. ഇരുവെലി.

അംബുകം, ത്തിന്റെ. s. A plant; white swallow-wort
വെള്ളെരുക്ക.

അംബുകണം, ത്തിന്റെ. s. A particle of water.

അംബുജം, ത്തിന്റെ. s. 1. A lotus, Nymphœa nelumbo.
താമര. 2. an aquatic plant, Eugenia acutangula.

അംബുജാക്ഷൻ, ന്റെ. s. A name of VISHNU. വി
ഷ്ണു.

അംബുജാക്ഷി, യുടെ. s. The wife of VISHNU.

അംബുദം, ത്തിന്റെ. s. 1. A cloud. മെഘം. 2. a fra-
grant grass, Cyperus Rotundus. മുത്തെങ്ങ.

അംബുധി, യുടെ. s. The sea, the ocean. സമുദ്രം.

അംബുപാനം, ത്തിന്റെ. s. Drinking water.

അംബുപ്രസാദനം, ത്തിന്റെ. s. The clearing-nut,
Strychnos potatorum. തെത്താംപരൽ.

അംബുഭൂഷണൻ, ന്റെ. s. The regent of the waters,
the Hindu Neptune. വരുണൻ.

അംബുഭൃത്തം. s. 1. A cloud. മെഘം. 2. the ocean. ക
ടൽ.

അംബുമൎക്കടം, ത്തിന്റെ. s. A porpoise. കടല്പന്നി.

[ 53 ]
അംബുരാശി, യുടെ. s. The sea, the ocean, സമുദ്രം.

അംബുവാഹം, ത്തിന്റെ. s. A cloud. മെഘം.

അംബുവെതസം, ത്തിന്റെ. s. A kind of cane, or
reed growing in the water. ആറ്റുവഞ്ചി.

അംബുസരണം, ത്തിന്റെ. s. A strong current. വ
ലിയ ഒഴുക്ക.

ആംബൂകൃതം, adj. Sputtered (speech, discourse.) വാ
നീർ തെറിക്കുമാറ പറക.

അംഭസംഭ്രമം, ത്തിന്റെ. s. A whirlpool; an eddy :
a vortex. നീർചുഴി.

അംഭസ്സ, ിന്റെ. s. Water. വെള്ളം.

അംഭാരവും, ത്തിന്റെ. s. The lowing of oxen.

അംഭൊജം, ത്തിന്റെ. s. A lotus, Nelumbium spe-
ciosum, or nymphœa nelumbo. താമര.

അംഭൊദം, ത്തിന്റെ. s. A cloud. മെഘം.

അംഭൊധി, യുടെ. s. The sea. സമുദ്രം.

അംഭൊനിധി, യുടെ. s. The sea. സമുദ്രം.

അംഭൊരുഹം, ത്തിന്റെ. s. A lotus. താമര.

അംഭൊരാശി, യുടെ. s. The sea. സമുദ്രം.

അമ്മ, യുടെ. s, 1. A mother ; a matron. 2. a respect-
able term of address to women in general, (the wife
excepted,) and as such is added to proper names, as മറി
യ അ മ്മ. 3. the small pox.

അമ്മയം. adj. Watery, formed from or consisting of
water, (as foam, &c.)

അമ്മരം, ത്തിന്റെ. s. Abuse, bad language. അമ്മരം
പായുന്നു. v. a. To abuse, to revile.

അമ്മയാർ, രുടെ. s. The wife of a Pattar brahman.

അമ്മാണി, ഉമ്മാണി. adv. A little, a morsel.

അമ്മാത്ത, ത്തെ. s. The family house of the wife of a
brahman.

അമ്മാത്തമുത്തശ്ശൻ, ന്റെ. s. A maternal grandfather,
a term used among brahmans.

അമ്മാത്തമുത്തശ്ശി, യുടെ. s. A maternal grandmother.

അമ്മാന, യുടെ. s. A play, tossing or throwing up balls
or fruit.

അമ്മാനക്കാ, യുടെ. s. A ball, or round fruit used for
tossing up.

അമ്മാനം, ത്തിന്റെ. s, See അമ്മാന. അമ്മാനമാ
ടുന്നു, To toss up, to throw up.

അമ്മാനാട്ടക്കാരൻ, ന്റെ. s. One who practices the
above play.

അമ്മാനാട്ടം, ത്തിന്റെ. s. The act of tossing up.

അമ്മാമൻ, ന്റെ. s. A maternal uncle.

അമ്മായി, യുടെ. s. A mother-in-law, or wife's mother,
aunt.

അമ്മാവൻ, ന്റെ. s. A maternal uncle.

അമ്മാവി, യുടെ. s. The wife of a maternal uncle.

അമ്മി, യുടെ. s. A grinding stone, a stone used to grind
or bruise things upon.

അമ്മിക്കല്ല, ിന്റെ. s. A grinding stone.

അമ്മിക്കുഴവി, യുടെ. s. A small stone used to grind with.

അമ്മിഞ്ഞി, യുടെ. s. The breast, or teat.

അമ്മിണി, യുടെ. s. A mother. interj. denoting pain.

അമ്മിപ്പിള്ള, യുടെ. s. A small stone used to grind
with.

അമ്മു. (voc.) A mother. interj. denoting, pain.

അമ്മുമ്മ, യുടെ. s. 1. A maternal grandmother. 2. an
old matron.

അമ്മെ. interj. Denoting lamentation, pain, fear or sur-
prize, ah; alas! because on such occasions the natives of
India invoke their dearest female relations.

അമ്ലകം, ത്തിന്റെ. s. 1. A tree, Artocarpus Lacucha.
2. sorrel. പുളി.

അമ്ലം, ത്തിന്റെ. s. 1. The fruit of the tamarind tree.
പുളി. sourness, acidity. പുളിരസം. 3. wood sorrel.

അമ്ലലൊണിക, യുടെ. s. Wood sorrel, Oxalis mona-
delpha. പുളിയാരൽ.

അമ്ലവെതസം, ത്തിന്റെ. s. A kind of dock, or sor-
rel, Rumex vesicarius. പുളിയാരൽ.

അമ്ലാനം, ത്തിന്റെ. s. Globe amaranth, Gomphrena
globosa. വാടാംകുറിഞ്ഞി.

അമ്ലിക, യുടെ. s. 1. The fruit of the tamarind tree, പു
ളി. 2. the tamarind tree. 3. wood-sorrel. 4. a sour taste
in the mouth, acidity of stomach.

അയ, യുടെ. s. A cloth line. അയകെട്ടുന്നു.. To tie
up a cloth line.

അയക്കൊൽ, ിന്റെ. s. A rod used as a cloth line.

അയക്കുന്നു. v. a. 1. To send, to send away, to delegate,
to depute. 2. to forward; to dispatch. 3. to slacken, to
loosen, to relax.

അയച്ചിൽ, ിന്റെ. s. 1. The act of sending, dismis-
sal 2. relaxation.

അയനചലനം, ത്തിന്റെ. s. The alternate journey-
ing of the sun towards the tropics.

അയനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Half the solar year, the sun's
alternate journies towards the tropics. 2. a tropic, a road,
a path. ഉത്തരായണം. s. The sun's journey to the
north, or the half of the year in which the sun is north
of the equator. ദക്ഷിണായനം. s. The sun's course
to the south, or the half of the year in which the sun is
south of the equator.

[ 54 ]
അയനസംക്രമം, ത്തിന്റെ. s. The turning of the sun
from either the tropic of Cancer or the tropic of Capri
corn after reaching either.

അയനിയുണ്ണുന്നു, ണ്ടു, വാൻ. To eat, used only in
reference to a bridegroom eating first before marriage.

അയനിയൂണ, ിന്റെ. s. A feast before marriage.

അയപ്പ, ിന്റെ. s. 1. Sending, dismissing, dismissal.
2. slackening, loosing, relaxing.

അയം, ത്തിന്റെ. s. 1. Good fortune, 2. a tax. 3. he, this
person.

അയമൊതകം, ത്തിന്റെ. s. Common carroway, Ca-
rum Carni. Seed of Bishopsweed.

അയയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. n. To be slack, to be or
become slackened, relaxed. 2. to be remitted, to be re-
lieved to abate.

അയൎക്കുന്നു, ൎത്തു, പ്പാൻ. v.a. 1. To forget to omit. 2. to
chew the cud. 3. to speak in a wandering manner; to
swoon.

അയർതി, യുടെ. s. 1. Forgetfulness. 2. swoon, fainting.

അയൎപ്പ, ിന്റെ. s. Forgetfulness; negligence; remiss-
ness; inattention; inadvertance.

അയയൊൎക്കുന്നു, ൎത്തു, പ്പാൻ. v. n. 1. To chew the
cud. 2. to ruminate.

അയൽ. adj. Near, proximate.

അയൽക്കാരൻ, ന്റെ. s. A neighbour.

അയൽപക്കം, ത്തിന്റെ s. Neighbourhood.

അയൽപക്കക്കാരൻ, ന്റെ. s. A neighbour.

അയവ, ിന്റെ. s. 1. Slackness, looseness. 2. relaxati-
on. 3. remission. 4. abatement. 5. a washerman.

അയവിറക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. n. 1. To chew the
cud. 2. to ruminate.

അയശസ്കരം. adj. Dishonourable; disreputable.നി
ന്ദ്യം.

അയശസ്സ, ിന്റെ. s. 1. Disreputation, disgrace, disho-
nour. 2. loss of reputation, ignominy. ദുഷ്കീൎത്തി.

അയസ്കാന്തം, ത്തിന്റെ. s. A precious stone; the load
stone, or magnet, because it attracts iron. കാന്തകല്ല.

അയസ്സ, ിന്റെ. s. Iron. ഇരിമ്പ.

അയി. interj. Oh! Ah! &c.

അയിര, ിന്റെ. Iron ore, iron stone.

അയിരൂത്ത, ിന്റെ. s. Smelting of iron.

അയുക്തം, &c. adj. Improper ; unfit; unworthy.

അയുക്തി, യുടെ. s. Impropriety; unfitness; unsuitable-
ness. അനുചിതം.

അയുഗശരൻ, ന്റെ. s. A name of CAMA. കാമൻ.

അയുതം, ത്തിന്റെ. s. Ten thousand.

അയെ. interj. Oh! Ah!

അയൊഗ്യത, യുടെ. s. 1. Unworthiness, unfitness, in-
adequacy. 2. impropriety.

അയൊഗ്യൻ, ന്റെ. s. One who is unworthy, unde-
serving.

അയൊഗ്യം, &c. adj. 1. Unworthy; unfit; undeserving.
2. inadequate.

അയൊഗ്രം, ത്തിന്റെ. s. A pestle, tipped with iron,
and used for cleaning grain, &c. ഉലെക്ക.

അയൊഘനം, ത്തിന്റെ. s. A mace or club, armed
with iron.

അയൊജ്യത, യുടെ. s. Disagreement, disunion. ചെ
ൎച്ചകെട.

അയൊനിജം, &c. adj. Born in some supernatural
manner.

അയൊധ്യം, adj. Not to be warred against, impregna-
ble. അയൊധ്യ. The capital of Rama Ayodyha,
the modern Oude.

അയൊമയം, adj. 1. Hard, not easy to be pierced or
broken. 2. difficult; abstruse. കടുപ്പം.

അയഃപിണ്ഡം, s. An iron ball. ഇരിമ്പുണ്ട.

അയ്യം, ത്തിന്റെ. s. 1. Alms. 2. begging, asking. 3.
crying out.

അയ്യം, &c. adj. Bad, good for nothing.

അയ്യംവിളി, യുടെ. s. 1. An alarm. 2. singing out in
pulling timber, &c.

അയ്യംവിളിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To alarm, to
give an alarm. 2. to sing out.

അയ്യയ്യെ. interj. Denoting, mockery, shame, &c.

അയ്യയ്യൊ. interj. Denoting sorrow, lamentation, pity,
or pain; crying out.

അയ്യായിരം. s. Five thousand.

അയ്യൊ. interj. Oh! ah! alas! an interjection denoting, sor-
row, lamentation, pity, or pain, wonder, astonishment.

അര, യുടെ. s. 1. The waist, the loins. 2. half; a moiety.

അരകല്ല, ിന്റെ. s. A grindstone.

അരക്ക, ിന്റെ. s. 1. Sealing-wax, simply so called. 2.
gum-lac, lac. 3. red colour. 4. the milky gum of the
green Jack fruit.

അരക്കച്ച, യുടെ. s. A girdle, a zone.

അരക്കൻ, ന്റെ. s. 1. A giant. 2. a miser. 3. any
animal of a red colour.

അരക്കാടുന്നു, ടി, വാൻ. v. a. To cover any thing with
sealing-wax.

അരക്കാണി, യുടെ. s. A fraction, 1/160.

അരക്കാൽ, ിന്റെ. s. A fraction, one eighth, ⅛.

[ 55 ]
അരക്കിടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. a. To fasten any thing with
sealingwax, (as a knife blade in the handle, &c.)

അരക്കുതിരി, യുടെ. s. A stick of sealingwax.

അരക്കുപതം. adj. Of the consistency of sealingwax.

അരക്കുപ്പായം, ത്തിന്റെ. s. 1. Short drawers, not
reaching to the knees. 2. a jacket, or short coat.

അരക്കുഴൽ, ിന്റെ. s. A small box made of silver,
copper, &c., fastened to the chain generally worn round
the waist, and used as a purse.

അരക്തം, ത്തിന്റെ. s. A medicinal root, the greater
Galangal. See അരത്ത.

അരഘട്ട, ിന്റെ. s. A machine for raising water from
a well. തുലാം, എത്തം.

അരങ്ങ, ിന്റെ. s. 1. A public assembly, or congrega-
tion. 2. a theatre, a play house, a stage. 3. a dancing
room. 4. a fencing school. 5. a field of battle.

അരങ്ങഴിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To disgrace, to ex-
pose to public infamy, (as a woman who has been guilty
of shameful conduct.)

അരങ്ങഴിച്ചിൽ, ിന്റെ. s. Public disgrace, infamy.

അരങ്ങഴിയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. n. To disgrace one-
self, to expose oneself to public shame, or infamy.

അരങ്ങഴിവ, ിന്റെ. s. Infamy, public reproach.

അരങ്ങിടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To begin; to commence.

അരങ്ങുന്നു, ങ്ങി, വാൻ. v. a. To remove the husk
from seed by rubbing.

അരങ്ങെറുന്നു, റി, വാൻ. v. n. To exhibit publicly a
new specimen of art, or a new work either on literature,
or science, and subject it to criticism.

അരങ്ങെറ്റം, ത്തിന്റെ. s. The public exhibition of
a new art, or work on science, &c.

അരച, ിന്റെ. s. 1. Royalty; character or office of a
king; state of a king. 2. custom.

അരചൻ, ന്റെ. s. 1. A king, a prince. 2. a master.

അരചുവാഴ്ച, യുടെ. s. Reign, sovereignty.

അരച്ചട്ട, യുടെ. s. A jacket, a short coat.

അരച്ചല്ലടം, ത്തിന്റെ. s. Short drawers, not reaching
to the knees.

അരച്ചുരിക, യുടെ. s. A small ornament made of iron,
and tied round the waist of infants.

അരഞ്ഞാൺ, ിന്റെ. s. A chain of silver or gold
worn round the waist.

അരണ, യുടെ. s. A green kind of lizard.

അരണി, യുടെ. s. A piece of wood used for lighting
fire by attrition. 2. the plant of which the wood is used
for this purpose, Prenna spinosa, &c.

അരണ്യം, ത്തിന്റെ. s. A forest; a wilderness. കാട.

അരണ്യമക്ഷിക, യുടെ. s. The gadfly. കാട്ടീച്ച.

അരണ്യശ്വാ, യുടെ. s. A wolf. ചെന്നായ.

അരണ്യാനീ, യുടെ. s. A great forest. കൊടുങ്കാട.

അരതി, യുടെ. s. 1. Anger, passion. 2. displeasure.

അരത്ത, യുടെ. s. A medicinal root, the greater Ga-
langal, Alpinia Galangala.

അരത്തം, ത്തിന്റെ. s. A mixture of chunam and
saffron, which has the appearance of blood, and is used as
an offering by the lower class of heathens.

അരത്താലി, യുടെ. s. An ornament made of silver or
gold, and tied round the waist of little children.

അരത്നി, യുടെ. s. A cubit: a measure from the elbow
to the tip of the little finger. മുളം.

അരദെശി, പരദെശി, യുടെ. s. (A cant word,) A tra-
veller, a pilgrim: a mendicant; a foreigner.

അരപൊടി, യുടെ. s. Filings, file dust.

അരപ്പ, ിന്റെ. s. The act of grinding, or powdering;
pulverization.

അരം, ത്തിന്റെ. s. 1. A file. 2. sharpness, (as the
teeth of a file, &c.)

അരം, ത്തിന്റെ. s. 1. The spoke, or radius of a wheel.
adj. Quick, swift, speedy. adv. Quickly. വെഗം.

അരമ, യുടെ. s. A fraction. 1/40.

അരമണി, യുടെ. s. Little bells worn round the waist
by children.

അരമന, യുടെ. s. 1. A palace; a royal court. 2. the
king's tribunal; a court of justice.

അരയന്നം, ത്തിന്റെ. s. A swan.

അരയൻ, ന്റെ. s. A man of title among the fisher-
men tribe.

അരയാൽ, ിന്റെ. s. A banian tree, the holy fig tree,
or Poplar leaved fig-tree, Ficus religiosa.

അരരം, ത്തിന്റെ. s. 1. A door. 2. the gate of a house.
വാതിൽ. 3. a covering.

അരവ, ിന്റെ. s. The act of grinding, powdering; pul-
verization.

അരവം, ത്തിന്റെ. s. A sound; a noise; a great sound.

അരവാശി, യുടെ. s. 1. A half. 2. half as much more.

അരവിന്ദം, ത്തിന്റെ. s. A lotus. Nymphœa nelum-
bo. താമര.

അരവിന്ദാക്ഷൻ, ന്റെ. s. A name of VISHNU. വി
ഷ്ണു.

അരവിന്ദാക്ഷി, യുടെ. s. 1. A name of the wife of
VISHNU. ലക്ഷ്മി. 2. a beautiful woman. സൌന്ദൎയ്യമു
ള്ള സ്ത്രീ.

[ 56 ]
അളം, ത്തിന്റെ. s. Poison. വിഷം.

അരളി, യുടെ. s. A plant, the willow.

അരളു, വിന്റെ. s. A plant, Bignonia Indica. പല
കപയ്യാനി.

അരളുന്നു, ണ്ടു, വാൻ. v. n. To be afraid to be in dread ;
to be terrified.

അരൾച, യുടെ. s. Fear, dread; terror.

അരാജകം, ത്തിന്റെ. s. 1. A kingdom or state with-
out proper government; interregnum. 2. anarchy.

അരാതി, യുടെ. s. A foe, an enemy. ശത്രു.

അരാളം. adj. Crooked; curved; bent. വളഞ്ഞത. s.
Resin. ചെഞ്ചല്യം.

അരി, യുടെ. s. 1. An enemy, a foe. ശത്രു. 2. the missile
weapon of VISHNU. 3. a wheel. ചക്രായുധം.

അരി, യുടെ. s. 1. Rice before being boiled. 2. seed.

അരികത്ത. post-pos. Near, by.

അരികിൽ. post-pos. Near, by.

അരികുമണി, യുടെ. s. Small beads put between others
that are larger.

അരികുവഴി, യുടെ. s. A way close by; a path.

അരികെ. post-pos. Near, by.

അരിക്കൻ, ന്റെ. s. The sun.

അരിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To strain, to filter. 2.
to cleanse rice from dust and stones, or precious metals
from sand, &c., by washing in water. 3. to sift sand in
the street with the view of picking out any thing lost or
valuable. 4. to gnaw, as insects, especially the white ants.
5. to move, as insects.

അരിക്കൊട്ട, യുടെ. s. A rice basket.

അരിച്ചിൽ, ിന്റെ. s. 1. Straining, sifting, filtering.
2. reaping. 3. moving, as small insects.

അരിതാരം, ത്തിന്റെ. s. Sulphuret of arsenic, or yel-
low orpiment.

അരിത്രം, ത്തിന്റെ. s. A rudder. ചുക്കാൻ.

അരിന്തപൻ, ന്റെ. s. A conqueror, ജയിക്കുന്ന
വൻ.

അരിന്ദമൻ, ന്റെ. s. 1. A name of VISHNU. വിഷ്ണു.
2. a subduer of enemies. ശത്രുക്കളെ അടക്കുന്നവൻ.

അരിന്ദമം, &c. adj. Conquering, victorious.

അരിപ്പ, ിന്റെ. s. 1. A cloth used as a sieve for strain-
ing any thing. 2. the webbed husk on a cocoa-nut tree
which grows round to the stem of the leaves.

അരിപ്പുക്കാരൻ, ന്റെ. s. A sifter; one who sifts the
sand in the street, or the dust of the goldsmith's shop.

അരിപ്പുണ്ണ, ിന്റെ. s. The healing granulation of a
sore. അരിപ്പുണ്ണവരുന്നു. To encrust; to heat; as a sore.

അരുപ്പുവല, യുടെ. s. A kind of fishing net.

അരിപ്പൊടി, യുടെ. s. Rice flour.

അരിമ. adj. 1. Dear, choice. 2. excellent. 3.rare, scarce.
4. uncommon.

അരിമാവ, ിന്റെ. s. Rice flour.

അരിമെദം, ത്തിന്റെ. s. The fetid mimosa tree. വെ
ളുത്ത കരിങ്ങാലി.

അരിമ്പ, ിന്റെ. s. 1. A flower bud. 2. an ornament
made on any thing.

അരിമ്പാറ, ന്റെ. s. A wart; a small protuberance on
the flesh.

അരിമ്പുമണി, യുടെ. s. Flower buds made of gold.

അരിമ്പൊരുൾ, ളിന്റെ. s. The mystical or real mean-
ing of any thing.

അരിന്മണി, യുടെ. s. An emerald. മരതകം.

അരിയാറ, റിന്റെ. s. Six kinds of spices.

അരിയിട്ടുവാഴ്ച, യുടെ. s. A ceremony of throwing rice,
&c., on the head of a king at the time of coronation: the
coronation of a king.

അരിയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. a. To reap corn, to cut
grass, &c., to cut off, to cut in small pieces.

അരിവട്ടി, യുടെ. s. A basket used to wash rice in.

അരിവാൾ, ളിന്റെ. s. A sickle; a reaping hook; a
scythe.

അരിവെപ്പുകാരൻ, ന്റെ. s. A cook.

അരിശം, ത്തിന്റെ. s. Anger, passion, rage.

അരിഷ്കൃതൻ, ന്റെ. s. One who is adorned. അലങ്കൃ
തൻ.

അരിഷ്ടത, യുടെ. s. 1. Misery, wretchedness, misfor-
tune. 2. happiness. See അരിഷ്ടം.

അരിഷ്ടതാതി. adj. Auspicious, making fortunate or
happy. ശുഭം.

അരിഷ്ടദുഷ്ടധീ. adj. Apprehensive of death, alarmed
at its approach. മരണപ്രമാദം.

അരിഷ്ടൻ, ന്റെ. s. 1. A miserable or wretched per-
son. 2. the name of an Asur.

അരിഷ്ടം, ത്തിന്റെ. s. 1. Misery; wretchedness; mis-
fortune. 2. happiness. 3. a sign of public calamity. 4.
spirituous liquor. 5. garlick. 6. a crow. 7. the soap-berry
tree, Sapindus saponaria, &c. പുളിഞ്ചി. 8. the nimb tree
Melia azadaracta. വെപ്പ. 9. a woman's appartment,
the lying-in chamber. In common use this word has in
general the first meaning. adj. Miserable, wretched, &c.

അരിഷ്ടിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. 1. To be miserable,
wretched, unhappy, &c.

അരുൿ, ന്റെ. s. One who is not sick. അരൊഗി.

[ 57 ]
അരുചി, യുടെ. s. 1. Disrelish, distaste, dislike. 2.
tastelessness, incipidity. adj. Tasteless, incipid.

അരുജൻ, ന്റെ. s. One who is in health. ആരൊ
ഗി.

അരുണൻ, ന്റെ. s. 1. A name of the sun. 2. also of
the charioteer of the sun, or the dawn. 3. the colour of
dawn, dark red, or the mixture of red and black. 4.
tawny (the colour.)

അരുണം, &c. adj. 1. Of a dark red colour. 2. of the
colour of the dawn. ചുവപ്പ.

അരുണ, യുടെ. s. A plant, Betula. അതിവിടയം.

അരുണാവരജ, ന്റെ. s. 1. A name of Garuda.
2. the king of birds; a large vulture or eagle. ഗരുഡൻ.

അരുണിമ, യുടെ. s. 1. Tawny (the colour.) 2. dark
red. 3. the redness of sun-set. ചുവപ്പ.

അരുണൊദയം, ത്തിന്റെ. s. The dawn, day-spring.

അരുത. A negative defective verb, signifying must not.

അരുതാത്ത. A negative adjective participle, meaning,
ought not, ചെയ്യരുതാത്ത കാൎയ്യം. A thing which you
ought not to do.

അരുതായ്മ, യുടെ. s. Weakness, inability.

അരുന്തുദം. adj. Sharp, corrosive, പീഡാകരം.

അരുന്ധതി, യുടെ. s. The wife VASISHTA, one of the
seven Rishis.

അരുവയർ, രുടെ. s. plu. Women.

അരുവലർ, രുടെ. s. plu. Enemies.

അരുവി, യുടെ. s. A water-fall; a cascade or torrent;
the precipitous descent of water from mountains.

അരുവിയാറ, റ്റിന്റെ. s. A river formed from wa-
ter-falls at the foot of a mountain.

അരുഷ്കരം, ത്തിന്റെ. s. 1. The marking nut tree, Se-
mecarpius anacardium. 2. the nut. ചെര.

അരുസ്സ, ിന്റെ. s. A sore, a wound. പുണ്ണ.

അരുളപ്പാട, ിന്റെ. s. An order, or command, (honori-
fic.)

അരുളുന്നു, ളി, വാൻ. v. a. 1. To order, to grant. 2.
to deign; to vouchsafe.

അരുൾ, ളിന്റെ. s. Order, command, grant, favour.

അരുളിച്ചെയ്യുന്നു, യ്തു, വാൻ. v. a. 1. To order, to
command, to speak, (honorific.) 2. to grant, to favour.

അരൂപം, &c. adj. 1. Formless; destitute of form or
shape; ugly. 2. dear, scarce; uncommon.

അരൂപി, യുടെ. s. 1. An invisible being, a spirit, a
ghost. 2. God.

അരെക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To grind, to pulve-
rize, to powder. 2. to rub.

അരൊകം, &c. adj. Obscured, dimmed, darkened. പ്ര
കാശമില്ലാത്തത.

അരെണുകം, ത്തിന്റെ. s. A sort of perfume and me-
dicine, commonly ഹരെണുക.

അരൊചകം, ത്തിന്റെ. s. 1. Dislike of or aversion
to food; nausea, loathing, distaste. 2. tastelessness; dis-
gust. അരുചി. അരാചകപ്പെടുന്നു. To lie disgust-
ed with food; to loathe.

അൎക്കജൻ, ന്റെ. s. One of the sons of SURYA and
ASWANI. അന്തകൻ.

അൎക്കൻ, ന്റെ. s. 1. The sun. 2. crystal lens. സൂൎയ്യ
കാന്തക്കല്ല. 3. swallow-wort. എരിക്ക.

അൎക്കപത്ര, യുടെ. s. A kind of birthwort, Aristolochia
Indica. എരിക്ക.

അൎക്കപൎണ്ണം, ത്തിന്റെ. s. Swallow-wort, Asclepias
gigantea. എരിക്ക.

അൎക്കബന്ധു, വിന്റെ. s. A name of BUDDHA, the
founder of the BUDDHA sect of Hindus. ബുദ്ധൻ.

അൎക്കം, ത്തിന്റെ. s. Swallow-wort, Asclepias gigantea.
എരിക്ക.

അൎക്കരശ്മി, യുടെ. s. A sun beam.

അൎക്കരാഗം, ത്തിന്റെ. s. A crystal lens. സൂൎയ്യകാ
ന്തക്കല്ല.

അൎക്കവംശം, ത്തിന്റെ. s. A race of kings. രാജവം
ശം.

അൎക്കവാരം, അൎക്കസാരം, ത്തിന്റെ. s. Sunday.
ഞായറാഴ്ച.

അൎക്കാന്വയം, ത്തിന്റെ. s. A race of kings. രാജവം
ശം.

അൎക്കാരി, യുടെ. s. A proper name.

അൎക്കാഹ്വം, ത്തിന്റെ. s. See അൎക്കം.

അൎഗ്ഗളം, ത്തിന്റെ. s. 1. A wooden bolt or bar for fas-
tening a door. സാക്ഷാ. 2. impediment. തടവ.

അൎഘ്യ, യുടെ. s. A cow of a good breed. നല്ല ജാതി
പശു.

അൎഘം, ത്തിന്റെ. s. 1. Price, cost. 2. cheapness. വി
ല. 3. reverence; adoration; mode of worship. വന്ദ
നം.

അൎഘ്യപാദ്യം, ത്തിന്റെ. Water for washing the face
and feet, brought in separate vessels, as a respectful obla-
tion.

അൎഘ്യം, ത്തിന്റെ. s. A respectful oblation to gods or
venerable men of rice, durba grass, flowers, &c., with
water, and of water only in a small vessel. ആചമിപ്പാ
നുള്ള വെള്ളം. അൎഘ്യം കൊടുക്കുന്നു . To present the
oblation here mentioned.

[ 58 ]
അൎച്ചകൻ, ന്റെ. s. A worshipper, an adorer, വന്ദ
ക്കാരൻ.

അൎച്ചനം, ത്തിന്റെ. s. Worship, adoration; venerati-
on. വന്ദനം, പൂജ.

അൎച്ചാ, യുടെ. s. 1. Worship. വന്ദനം. 2, an image.
പ്രതിശരീരം.

അൎച്ചിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To worship ; to adore ;
to honour ; to treat with respect. വന്ദിക്കുന്നു.

അൎച്ചിതം, &c. adj. Worshipped, adored, respected, sa-
luted. വന്ദിക്കപ്പെട്ടത.

അൎച്ചിഷ്കണം, ത്തിന്റെ. Sparks of fire. തീപൊരി.

അൎച്ചിസ്സ, ിന്റെ. s. 1. A flame, a blaze. ജ്വാല. 2. a
ray of light. രശ്മി. 3. lustre, refulgence. ശൊഭ.

അൎജ്ജകം, ത്തിന്റെ. s. Basil, the white sort, Ocimum
gratissimum or album. നല്ല തൃത്താവ.

അൎജ്ജനം, ത്തിന്റെ. s. Gain, acquisition. ലാഭം.

അൎജ്ജുനക്കൊടി, യുടെ. s. A plant.

അൎജ്ജുനം, ത്തിന്റെ. s. 1. White (the colour :) white-
ness. 2. tree, Terminalia alata glabra. പുല്ലമരുത.
adj. white.

അൎജ്ജുനൻ, ന്റെ. s. 1. ARJUNA, the third son of
PANDU, and friend of CRISHNA. 2. the name of a king
supposed to have 1000 arms. See കാൎത്തവീൎയ്യൻ.

അൎജ്ജുനീ, യുടെ. s. 1. A cow of a good breed. നല്ല
ജാതി പശു. 2. the son of Arjuna. അൎജ്ജുന പുത്രൻ.

അൎണ്ണവം, ത്തിന്റെ. s. The sea, or ocean. സമുദ്രം.

അൎണ്ണസ്സ.ിന്റെ. s. Water. വെള്ളം.

അൎണ്ണൊജം, ത്തിന്റെ. s. A lotus. താമര.

അൎണ്ണൊജൊത്ഭവൻ, ന്റെ. s. A name of BRAHMA
ബ്രഹ്മാവ.

അൎണ്ണൊരുഹം, ത്തിന്റെ. s. A lotus. താമര.

അൎണ്ണൊരുഹാക്ഷൻ, ന്റെ. s. A name of VISHNU.
വിഷ്ണു.

അൎത്തനം, ത്തിന്റെ. s. Censure, blame. ആക്ഷെ
പം.

അൎത്ഥന, യുടെ. s. Asking, begging, യാചന.

അൎത്ഥനിൎദെശം, ത്തിന്റെ. s. Interpretation. പൊ
രുൾതിരിപ്പ.

അൎത്ഥപതി, യുടെ. s. 1. CUVERA, the Hindu Plutus.
കുബെരൻ. 2. a king. മഹാ രാജാവ.

അൎത്ഥപലിശ, യുടെ. s. Interest on money given on
mortgage of land.

അൎത്ഥപ്രയൊഗം, ത്തിന്റെ. s. The profession of
usury.

അൎത്ഥം, ത്തിന്റെ. s. 1. Meaning, signification; design,
intention. 2, money, wealth, substance ; prosperity. 3.

value of landed property. 4. the cause, reason. 5. mate-
rial substance, or object of sense. അൎത്ഥമാകുന്നു. To
signify, to mean. രണ്ടൎത്ഥമുണ്ടാകുന്നു. To have two
significations. ജ്ഞാനൎത്ഥം. The mystical or spiritual
meaning.

അൎത്ഥലൊലുപൻ, ന്റെ. s. A covetous man, one
who is avaricious. ദ്രവ്യാഗ്രഹക്കാരൻ.

അൎത്ഥവത്ത, &c. adj. 1. Significant. 2. rich. അൎത്ഥമു
ള്ളത.

അൎത്ഥവാൻ, ന്റെ. s. A rich man. ദ്രവ്യസ്ഥൻ.

അൎത്ഥവിചാരം, ത്തിന്റെ. s. 1. Interpreting. 2. co-
vetousness.

അൎത്ഥവിജ്ഞാനം, ത്തിന്റെ. s. One of the six exer-
cises of the understanding, the comprehension of mean-
ing.

അൎത്ഥശാസ്ത്രം, ത്തിന്റെ. s. The science of Ethics.

അൎത്ഥാഗമം, ത്തിന്റെ. s. Receipt, or collection of pro-
perty. ദ്രവ്യലാഭം.

അൎത്ഥാഗ്രഹം, ത്തിന്റെ. s. Covetousness, avaricious-
ness.

അൎത്ഥാഗ്രഹി, യുടെ. s. A covetous person.

അൎത്ഥാതുരൻ, ന്റെ. s. A covetous man. ദ്രവ്യാഗ്രഹി.

അൎത്ഥാന്തരം, ത്തിന്റെ. s. A different meaning. മ
റ്റൊരൎത്ഥം.

അൎത്ഥാൎത്ഥി, യുടെ. s. 1. A covetous man. 2. one who
is anxious only for money. ദ്രവ്യാഗ്രഹി.

അൎത്ഥി, യുടെ. s. 1. A beggar, one whose subsistence
depends on another. യാചകൻ. 2. an opulent or rich
man. 3. a servant. 4. a follower, a companion.

അൎത്ഥിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To beg; to ask; to en-
treat.

അൎത്ഥിതം, &c. adj. Asked, requested, begged. യാചി
ക്കപ്പെട്ടത.

അൎത്ഥ്യം, &c. adj. 1. Intelligent, wise. അൎത്ഥയുക്തം.
2. wealthy. 3. right, proper. s. Red chalk. കന്മതം.

അൎദ്ദനം, ത്തിന്റെ. s. Killing, injuring. കുല.

അൎദ്ദന, യുടെ. s. Asking, begging. യാചന.

അൎദ്ദനൻ, ന്റെ. s. A slayer, a killer. കൊല്ലുന്നവൻ.

അൎദ്ദിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v.a. 1. To ask, to beg. യാ
ചിക്കുന്നു. 2. to kill or hurt. കൊല്ലുന്നു.

അൎദ്ദിതം, &c. adj. 1. Asked, requested, begged. യാചി
ക്കപ്പെട്ടത. 2. killed, injured. കൊല്ലപ്പെട്ടത. s. A
disease, Hemiplegia, Paralysis of the muscles on one side
of the face and neck.

അൎദ്ധാഗ്രാസം, ത്തിന്റെ. s. Half a meal. തികയാ
ത്ത ഭക്ഷണം.

[ 59 ]
അൎദ്ധചന്ദ്ര, യുടെ. s. A plant, vulgarly Teori, the
black kind. നാല്ക്കൊല്പക്കൊന്ന.

അൎദ്ധചന്ദ്രൻ, ന്റെ. s. A crescent, or half moon.

അൎദ്ധചന്ദ്രവാണം, ത്തിന്റെ, s. An arrow with a
crescent head.

അൎദ്ധചന്ദ്രാകാരം. adj. Shaped like a crescent.

അൎദ്ധനാരീശ്വരൻ, ന്റെ. s. Siva, in his form of half
man, half woman. ശിവൻ.

അൎദ്ധനാവം, ത്തിന്റെ. s. A boat's half. മുറിതൊ
ണി.

അൎദ്ധം, ത്തിന്റെ. s. 1. Half. 2. a moiety; part.

അൎദ്ധരഥൻ, ന്റെ. s. A warrior who is not able to
oppose even an archer. യുദ്ധത്തിൽ ധൈൎയ്യമില്ലാത്ത
വൻ.

അൎദ്ധരാത്രം, ത്തിന്റെ. s. Midnight.

അൎദ്ധരാത്രി, യുടെ. s. Midnight.

അൎദ്ധൎച്ചം, ത്തിന്റെ. s. Half of a verse of the Vedas.

അൎദ്ധവൃദ്ധാ, യുടെ. s. A widow of above 50 years of
age. വിധവ.

അൎദ്ധഹാരം, ത്തിന്റെ. s. A necklace of 64 strings.
൬൪ മുത്ത കൊൎത്ത മാല.

അൎദ്ധക്ഷൌരം, ത്തിന്റെ. s. Half shaving.

അൎദ്ധാൎദ്ധം, ത്തിന്റെ, s. A quarter. കാൽ.

അൎദ്ധാസനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Welcoming, receiving
kindly or with respect, and causing to sit on the same seat.

അൎദ്ധിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To divide or cut in
halves.

അൎദ്ധൊദയം, ത്തിന്റെ. s. A festival.

അൎദ്ധൊരുകം, ത്തിന്റെ. s. A petticoat. പട്ടുട.

അൎപ്പണം, ത്തിന്റെ. s. An offering.

അൎപ്പിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To dedicate, offer, or
present any thing to the deity ; to give, bestow, or dedi-
cate to any great personage.

അൎപ്പിതം. adj. Offered, presented, bestowed.

അൎബ്ബുദം, ത്തിന്റെ. s. 1. Ophthalmia. 2. a hundred
millions. 3. a cancer; an indolent swelling.

അൎഭകൻ, ന്റെ. s. A male child, an infant; a young
person. പൈതൽ. 2. a fool, an idiot. മുഢൻ.

അൎഭകം, ത്തിന്റെ. s. A child, an infant. ശിശു.

അൎമ്മം, ത്തിന്റെ. s. A disease of the eyes. കണ്ണി
ലെ ഒരു വ്യാധി.

അൎയ്യ്യൻ, ന്റെ. s. 1. A master. ശ്രെഷ്ഠൻ. 2. a Vais-
ya or man of the third Hindu tribe. വൈശ്യൻ.

അൎയ്യമാവ, ിന്റെ. s. The sun. ആദിത്യൻ.

അൎയ്യാണീ യുടെ. s. A woman of the Vaisya tribe. വൈ
ശ്യ സ്ത്രീ.

അൎവ്വം, ത്തിന്റെ. s. A horse. കുതിര. adj. Inferior,
low, vile. ഹീനം.

അൎവാൿ. ind. 1. Former, prior in time. പണ്ട. 2. be-
hind in place. സ്ഥലത്തിൽ പിമ്പ.

അൎശസൻ, ന്റെ. s. One afflicted with hœmor-
rhoids.

അൎശസ്സ, ിന്റെ. s. Hæmorrhoids, piles.

അശൊഘ്നം, ത്തിന്റെ. s. An esculent root. Arum
campanulation. ചെന.

അൎഹണ, യുടെ. s. Worship, adoration, respect. പൂജ.

അൎഹത, യുടെ. s. Worthiness, fitness, propriety. യൊ
ഗ്യത.

അൎഹൻ, ന്റെ. s. One who is worthy, deserving. യൊ
ഗ്യൻ.

അൎഹപൎണ്ണൻ, ന്റെ. s. A spy, an emissary, a secret
agent. ഒറ്റുകാരൻ.

അൎഹം, &c. adj. Worthy, fit, proper, becoming. യൊ
ഗ്യം.

അൎഹിതം, &c. adj. Reverenced, honoured, saluted. പൂ
ജിക്കപ്പെട്ടത.

അല, യുടെ. s. A wave of the sea, &c., the surf.

അലക, ിന്റെ. s. 1. A lath. 2. the blade of a knife,
sword, &c.

അലകടൽ, ിന്റെ. s. The sea.

അലക്ക, ിന്റെ. s. 1. Wash, the act of washing clothes,
fulling. 2. beating.

അലക്കിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. c. 1. To get washed,
fullered. 2. to cause to beat.

അലക്കുകാരൻ, ന്റെ. s. A washer, a fuller.

അലക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. 1. To wash clothes, to
bleach, to whiten. 2. to beat.

അലക്തം, ത്തിന്റെ. s. 1. Lac, the red animal dye so
called. 2. a sort of sealingwax. അരക്ക.

അലങ്കരണം, ത്തിന്റെ. s. Ornament, decoration.

അലങ്കരിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To adorn; to orna-
ment; to beautify; to decorate; to embellish; to invest with.

അലങ്കരിപ്പിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. c. To cause to a-
dorn, &c.

അലങ്കരിഷ്ണു, &c. adj. 1. Fond of ornament, or dress.
അലങ്കാര പ്രിയൻ 2. ornamented.

അലങ്കൎത്താ, വിന്റെ. s. One who is fond of orna-
ment or dress: a beau. അലങ്കരിഷ്ണു.

അലങ്കൎമ്മീണൻ, ന്റെ. s. One who is competent to
an act. സമൎത്ഥൻ.

അലങ്കാരം, ത്തിന്റെ. s. 1. Ornament, adorning, cloth-
ing. 2. beauty, embellishment; decoration. 3. a rhetori-

[ 60 ]
cal figure. അലങ്കാരം ചെയ്യുന്നു. To adorn or orna-
ment oneself. adv. അലങ്കാരമായി. Beautifully. അ
ലങ്കാരമായി പറയുന്നു. To speak elegantly.

അലങ്കാരശാസ്ത്രം, ത്തിന്റെ. s. The science of Rhe-
toric.

അലങ്കാരസുവൎണ്ണം, ത്തിന്റെ. s. Gold used for jewels.

അലങ്കൃതൻ, ന്റെ. s. One who is adorned, ornament-
ed. അലങ്കരിക്കപ്പെട്ടവൻ.

അലങ്കൃതം, &c. adj. Ornamented; adorned; beautified;
embellished.

അലങ്കൃതി, യുടെ. s. 1. Ornament, adorning. 2. beauty,
embellishment; decoration. അലങ്കാരം.

അലങ്ക്രിയ, യുടെ. s. Ornamenting, adorning.

അലങ്കൊയിക, യുടെ. s. Lemon grass, ജൊനകപുല്ല.

അലങ്കൊലം, ത്തിന്റെ. s. 1. Confusion; disorder.
2. slovenliness. 3. it is used metophorically, as a busi-
ness which instead of succeeding grows worse.

അലച്ചിൽ, ലിന്റെ. s. 1. Weariness, fatigue, trouble.
2. shaking, fluctuation, ebbing.

അലജ്ജ, യുടെ. s. Shamelessness, immodesty; impu-
dence; want of shame.

അലഞ്ജരം, ത്തിന്റെ. s. A large earthen jar or vessel.
മങ്ങലി.

അലട്ട, ന്റെ. s. 1. Importunity: teasing ; tiresomeness.
2. vexation; annoyance.

അലട്ടുന്നു, ട്ടി, വാൻ. v. a. 1. To importune; to trou-
ble; to weary. 2. to vex, to tease, to annoy.

അലപ്പറ, യുടെ. s. 1. Difficulty. 2. wearisomeness,
molestation, annoyance, vexation.

അലബ്ധം, &c. adj. Unobtained; not gained; not ac-
quired. ലഭിക്കാത്തത.

അലബ്ധി, യുടെ. s. Unattainableness.

അലഭ്യം. adj. Unattainable, not to be gained or obtain-
ed. ലഭിപ്പാൻ കഴിയാത്തത.

അലം. ind. 1. Enough, abundance. മതി. 2. ornament.
ആഭരണം. 3. able, adequate or equal to ശക്തി. 4.
prohibition, no, not. ഇല്ല.

അലമ്പൽ, ിന്റെ. s. 1. Affliction or inquietude of
mind; shagrin; vexation. 2. confusion.

അലമ്പലാകുന്നു, യി, വാൻ. v. n. To be in confu-
sion, to be vexed, to be troubled.

അലമ്പലാക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. n. To put in confu-
sion, to disorder. 2. to disturb, to vex, to trouble.

അലമ്പുന്നു, മ്പി, വാൻ. v. n. To be confused; to be
disturbed in mind, to be vexed.

അലംബുദ്ധി, യുടെ. s. Satisfaction, contentment. തൃ
പ്തി.

അലംഭാവം, ത്തിന്റെ. s. See the preceding.

അലയിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v.a. 1. To fatigue, to
weary, to tire, to tease, to trouble, to molest. 2. to shake,
to cause to fluctuate.

അലയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. n. 1. To be fatigued, to
be tired, to grow weary, to be exhausted by labour. 2.
to be violently agitated, shaken. 3. to waver, to wave
as the waves of the sea, to fluctuate. 4. to float.

അലരി, യുടെ. s. A plant; the Indian willow: there
are two kinds, one bearing a red and the other a white
flower.

അലൎച്ച, യുടെ. s. 1. Roaring, vociferation, crying or
weeping aloud. 2. uproar, outcry. 3. bellowing.

അലസത, യുടെ. s. 1. Inactivity, laziness, idleness,
carelessness; inattention. 2. fatigue, മടി. Se-
paration. ഇടച്ചിൽ.

അലസം, &c. adj. Inactive; lazy; idle; indolent; neg-
ligent. മടി.

അലസൽ, ിന്റെ. s. 1. Fatigue, lassitude. 2. dis-
quietude, disturbance. 3. disappointment, defeat. 4. mis-
carriage. 5. separation.

അലസിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To fatigue, 2. to
disturb. 3. to disappoint, to defeat. 4. to fail. 5. to se-
parate.

അലസുന്നു, സി, വാൻ. v. n. To miscarry; to fail :
to separate. ഗൎഭം അലസുന്നു. To miscarry.

അലക്ഷ്മി, യുടെ. s. 1. Misfortune, misery. നിൎഭാഗ്യം.
2. filthiness. വൃത്തികെട. 3. an infernal spirit.

അലക്ഷ്മീകം, &c. adj. 1. Unfortunate, miserable. നി
ൎഭാഗ്യം. 2. filthy. വൃത്തികെടുള്ളത.

അലക്ഷണം, &c. adj. Unseenly, indecent, uncomely.

അലക്ഷ്യം, ത്തിന്റെ. s. Disregard, negligence, con-
tempt. adj. Worthless, trifling, trivial. അലക്ഷ്യമാക്കു
ന്നു. To slight, to disregard, to neglect, to despise.

അലറുന്നു, റി, വാൻ. v. a. To roar, to cry or weep a-
loud; to bellow, to vociferate.

അലാതം, ത്തിന്റെ. s. 1. A fire-brand whether burn-
ing or extinguished. 2. charcoal. തീക്കൊള്ളി.

അലാബൂ, വിന്റെ. s. A long gourd, Cucurbita lage-
maris. ചുര.

അലിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To melt, to dissolve.
2. to cool.

അലിച്ചിൽ, ിന്റെ. s. 1 The state of being dissolved,
or melted. 2. decay. 3. coldness, chilliness.

[ 61 ]
അലിയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. n. 1. To be dissolved, to
be melted, to decay. 2. to be cold or chilly. 3. to be
compassionate, to pity.

അലിവ, ിന്റെ. s. Compassion, tenderness, pity.

അലുക്ക, ന്റെ. s. A fringe.

അലുക്കുന്നു, ത്തു, വാൻ. v. n. To be weary, to be tir-
ed, to be fatigued.

അലുപ്തം. adj. 1. Not to be destroyed. നശിക്കപ്പെടാ
ത്തത. 2. not to be taken away. അപഹരിക്കപ്പെടാ
ത്തത.

അലുവ, യുടെ. s. An Arabian sweet-meat.

അലെക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. 1. To beat the breast
from grief. 2. to beat against any thing as waves against
the shore, or rocks, &c., to splash.

അലെഖം, ത്തിന്റെ. s. A blank book of palmira or
cadjan leaves.

അലെപഗൻ, ന്റെ. s. A name of God, who is all
pervading. ദൈവം.

അലൌകികക്കാരൻ, ന്റെ. s. One who is disrespect-
ful, or uncivil.

അലൌകികം, ത്തിന്റെ. s. 1. Disrespect, incivility. 2.
displeasure. adj. Disrespectful, uncivil. അലൌകികം
കാട്ടുന്നു. To shew disrespect, or incivility.

അല്പത, യുടെ. s. 1. Smallness, littleness. 2. meanness.
inferiority.

അല്പതനു. adj. Small, short, thin, pigmy. കൃശൻ.

അല്പൻ, ന്റെ. s. An inferior, a low or mean person.

അല്പപ്രജ്ഞൻ, ന്റെ. s. A person of mean understand-
ing ; a simpleton. ബുദ്ധി കുറഞ്ഞവൻ.

അല്പബുദ്ധി, യുടെ. s. A mean understanding.

അല്പമാരിഷം, ത്തിന്റെ. s. A kind of amaranth, A-
maranthus polygamus. ചെറുചീര.

അല്പം, &c. adj. 1. Little, small, thin. 2. mean, trifling,
slight. s. The name of a plant. അല്പകാൎയ്യം, A trifling
matter. അല്പാചമനം. The common and polite term
for making water, because a little water is sipped, as a
purification afterwards. മൂത്രശൌചം.

അല്പരസക്കാരൻ, ന്റെ. s. A person who is soon pleas-
ed and soon angry.

അല്പരസം, ത്തിന്റെ. s. 1. Transcient pleasure. 2.
transcient anger.

അല്പവൃത്തി, യുടെ. s. Littleness in quantity, quality,
or importance; petty.

അല്പസന്തുഷ്ടി, യുടെ. s. Transcient pleasure or satis-
faction.

അല്പസരസ്സ, ിന്റെ. s. A basin, or small pond, one

which is shallow or dry in the hot season. ചിറകുഴി.

അല്പസാരൻ, ന്റെ. s. 1. One who is weak. ശക്തി
ഹീനൻ. 2. a simpleton, a silly mortal.

അല്പസാരജ്ഞൻ, ന്റെ. s. A person of mean under-
standing, a simpleton. ബുദ്ധി കുറഞ്ഞവൻ.

അല്പാ, യുടെ. s, 1. A small insect. 2. an eye fly. കൂവീ
ച്ച.

അല്പായുസ്സ, ന്റെ. s. A goat; any thing that is short
lived.

അല്പാൎത്ഥാവാചീ, യുടെ. s. Trifling talk. അൎത്ഥം കു
റഞ്ഞവാക്ക.

അല്പാശമീ, യുടെ. s. The name of a tree which has
small leaves. Mimosa suma. ശമീ. ചെറുവന്നി.

അല്പിഷ്ഠം, &c. adj. Least, smallest, very small. നന്നാ
കുറഞ്ഞത.

അല്പീയസ്സ. adj. Very small. അല്പിഷ്ഠം.

അല്പെതരം. adj. Much, many, great, വളരെ.

അല്ല, ിന്റെ. s. Night.

അല്ല, The negative particle, No, not; nay; not only so,
but more. അല്ലയൊ. Is it not?

അല്ലൽ, ിന്റെ. s. 1. Sorrow, grief, sadness. 2. fear,
terror, dread; diffidence.

അല്ലൽപ്പെടുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. To grieve, to
make sad.

അല്ലൽപ്പെടുന്നു. v. n. 1. To be sorrowful, to be sad,
to grieve. 2. to fear, to be afraid; to be diffident.

അല്ലാതെ. post-pos. But; besides; except.

അല്ലി, അല്ലല്ലി. ind. An interrogative, how, what, &c.,
a particle of doubt or interrogation.

അല്ലി, യുടെ. s. 1. The anther or stamen of flowers. 2.
a water lily growing in ponds, tanks, &c.

അല്ലിത്താർ, ിന്റെ. s. The flower of the preceding
plant.

അല്ലിത്താർബാണൻ, ന്റെ. s. A name of CAMA.

അല്ലെങ്കിൽ. adv. If not, unless, or.

അല്ലെന്നുവരികിൽ. adv. Unless, if not, if it be not.

അല്ലൊ. A particle in common use, and placed at the end
of sentences; denoting a matter of fact, or undisputed
proposition.

അവ. A sanscrit particle, which prefixed to words de-
rived from that language, corresponds with, From, down
from, away from, below, &c.; and denotes, 1. Inferiority.
2. diminution. 3. diffusion. 4. support, resting. 5. com-
manding. 6. knowledge. 7. disrespect. 8. separation. 9.
privation. 10. priority.

[ 62 ]
അവ, യുടെ. pl. n. They.

അവകടം, ത്തിന്റെ. s. 1. Mischief, evil. 2. danger.
3. disorder; confusion.

അവകരം, ത്തിന്റെ. s. Dust or sweeping. അടിക്കാട്ട.

അവകലിതം, &c. adj. Bad, wicked. ചീത്ത.

അവകാശക്കാരി, യുടെ. s. An heiress.

അവകാശക്കാരൻ, ന്റെ. s. An heir; a rightful own-
er.

അവകാശപ്പെടുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. To entitle
to; to possess; to inherit; to claim as a right.

അവകാശപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To be or become
entitled to.

അവകാശം, ത്തിന്റെ. s. 1. Inheritance, right, title.
2. privilege, claim. 3. prerogative. 4. power. 5. interme-
diate space; intermission. 6. leisure, opportunity.

അവകാശി, യുടെ. s. An heir, a rightful owner.

അവകീൎണ്ണം, &c. adj. 1. Coarsely pounded. പൊടിക്ക
പ്പെട്ടത. 2. separated, cast out. ഭ്രഷ്ടായത.

അവകീൎണി, യുടെ. s. A violator of a vow or engage-
ment, to be chaste, abstemious, &c. ബ്രഹ്മചാരി ഭ്ര
ഷ്ടൻ.

അവകീൎത്തി, യുടെ. s. See അപകീൎത്തി.

അവകൃഷ്ടൻ, ന്റെ. s. One who is expelled, cast or
turned out, an outcast. ഭ്രഷ്ടൻ.

അവകെശി. adj. Barren, unfruitful. അഫലം.

അവക്രമം, ത്തിന്റെ. s. 1. Retreat; flight, പിന്മാറു
ക. 2. disorder.

അവക്രയം, യുടെ. s. Price. ക്രയം.

അവഗണിതം, &c. adj. Disrespected, disregarded,
despised. അവമാനിക്കപ്പെട്ടത.

അവഗതം, &c. adj. Understood; known; acquainted
with.

അവഗതി, യുടെ. s. Knowledge in general. അറിവ.

അവഗമം, ത്തിന്റെ. s. Knowledge. അറിവ.

അവഗമിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To know, to un-
derstand, to comprehend. അറിയുന്നു.

അവഗാഹനം, ത്തിന്റെ. s. Immersion, bathing.
അവഗാഹനം ചെയ്യുന്നു. To dive into the mean-
ing; to comprehend a matter fully; to commit to memo-
ry. മനസ്സിലാക്കുന്നു.

അവഗാഹം, ത്തിന്റെ. s. Immersion, bathing. സ്നാ
നം.

അവഗീതം, &c. adj. 1. Detested, reproached. നിന്ദി
ക്കപ്പെട്ടത. 2. wicked, vile. s. Reproach, blame. നിന്ദ.

അവഗുണം, ത്തിന്റെ. s. 1. A pernicious quality, a
bad disposition; 2. a defect; a vice.

അവഗ്രഹം, ത്തിന്റെ. s. 1. A drought. കാലദൊ
ഷം. 2. obstacle, impediment. വിരൊധം. 3. the fore-
head of an elephant.

അവഗ്രാഹം, ത്തിന്റെ. s. 1. A drought. 2. the fore-
head of an elephant. 3. a term of imprecation or curse
4. obstacle, impediment. See the preceding.

അവചൂൎണ്ണിതം. adj. Coarsely pounded. പൊടിക്ക
പ്പെട്ടത.

അവഛിന്നം, ത്തിന്റെ. s. (In logic) affected by. Ef-
fect. ഫലം.

അവഛെദകം, ത്തിന്റെ. s. (In logic) that which af-
fects any thing. Cause. കാരണം.

അവജ്ഞ, യുടെ. s. Disrespect; disregard; contempt.
അവമാനം.

അവജ്ഞാതം, &c. adj. Despised; disregarded; con-
temned. അവമാനിക്കപ്പെട്ടത.

അവടം, ത്തിന്റെ. s. A pit or chasm; a hole in the
ground; a well. പൊത.

അവടീടൻ, ന്റെ. s. A man who has a flat nose. പ
തിമൂക്കൻ.

അവടു, വിന്റെ. s. 1. The back of the neck. പിടലി.
2. a hole in the ground. പൊത. 3. a well. 4. the name
of a tree. വൃക്ഷം.

അവതംസം, ത്തിന്റെ. s. 1. A crest. ശിരൊരത്നം.
2. an ear-ring. കുണ്ഡലം.

അവതമസം, ത്തിന്റെ. s. Obscurity, slight dark-
ness. മങ്ങൽ.

അവതരിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. 1. To be incarnated,
to descend.

അവതാരം, ത്തിന്റെ. s. 1. An incarnation, of the de-
ity; especially of VISHNU, of which the Hindus reckon
10 forms, viz. 1. The fish. 2. the tortoise. 3. the boar.
4. the man-lion. 5. the dwarf. 6. Parasurāma. 7. Sri-
Ráma. 8. Krisna. 9. Buddha, and 10. Calci. 2. a birth
or nativity, ജനനം. 3. a metamorphosis. 4. the act of
descending. ഇറക്കം. 5. the bank of a tank, pond, sea,
&c. ചിര. ക്രിസ്തുവിന്റെ മനുഷ്യാവതാരം. The
incarnation of Christ as man.

അവതാരമൂൎത്തി, യുടെ. s. Incarnation as man.

അവതാരിക, യുടെ. s. An introduction or preface. ആ
രംഭം.

അവതാളം, ത്തിന്റെ. s. 1. A mistake or error in music.
2. a lie. 3. a mistake. 4. folly. അവതാളം പിണയു
ന്നു. To make a mistake, to commit an error; to be de-
ceived. അവതാളം പിണെക്കുന്നു. 1. To cause to
err or commit a mistake. 2. to deceive.

[ 63 ]
അവതീൎണ്ണം, &c. adj. Incarnate. അവതരിക്കപ്പെട്ടത.

അവതൊക, യുടെ. s. A cow miscarrying from acci-
dent. ഇടുകിടാവിട്ട പശു.

അവദംശം, ത്തിന്റെ. s. Eating a relish, or what
excites thirst രുചികരം.

അവദാതം, ത്തിന്റെ. s. White, (the colour.) വെ
ളുപ്പ. adj. White; clean. വെള്ള.

അവദാനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Approved occupation. ഇ
ഷ്ടമുള്ള പ്രവൃൎത്തി. 2. an act accomplished.

അവദാരണം, ത്തിന്റെ. s. A spade, a hoe; a crow-
bar. പാര.

അവദാഹം, ത്തിന്റെ. s. The root of a fragranit grass.
Andropogon muricatalum. രാമച്ചം.

അവദീൎണ്ണം, &c. adj. Melted; separated. ഉരുകപ്പെ
ട്ടത, പിളൎക്കപ്പെട്ടത.

അവദ്ധം, ത്തിന്റെ. See അബദ്ധം. അവദ്ധം
പിണയുന്നു. To err; to make a mistake.

അവദ്യൻ, ന്റെ. A sinner ; a mean, low, servile, or
inferior person. പാപി; ഹീനൻ.

അവദ്യം, ത്തിന്റെ. s. Sin, vice. പാപം.

അവധാനം, ത്തിന്റെ. s. An agreement, an engage-
ment. പ്രതിജ്ഞ.

അവധാരണം, ത്തിന്റെ. s. 1. A resolution ; deter-
mination. 2. certainty. നിശ്ചയം.

അവധി, യുടെ. s. 1. A team, period, a fixed time. 2.
engagement ; agreement. 3. a limit, border, boundary,
extremity. 4. end, 5. respite. അവധി വെക്കുന്നു.
To fix a time or term. 2. to make an agreement. 3. to
confine within bounds. അവധി ചൊദിക്കുന്നു. To
beg a respite.

അവധൂതൻ, ന്റെ. s. A naked mendicant. വസ്ത്ര
ത്യാഗി.

അവധൂതം, &c. adj. Thrown, cast. എറിയപ്പെട്ടത.

അവധൃതം, &c. adj. Known from being heard. കെട്ടറി
യപ്പെട്ടത.

അവധ്യൻ, ന്റെ. s. 1. One who is not deserving of
execution. കൊല്ലപ്പെടെണ്ടാത്തവൻ. 2. one who
cannot be killed; invulnerable.

അവധ്യൊക്തി, യുടെ. s. 1. Sacred, not to the killed,
2. a request to spare the life of any person. ബ്രാഹ്മ
ണന്റെ മുറവിളി.

അവധ്വംസം, ത്തിന്റെ. s. 1. Censure, blame. അ
പവാദം. 2. abandoning, quitting. ത്യാഗം. 3. pound-
ing, grinding. അരെപ്പ.

അവധ്വസ്തം. adj. Coarsely pounded. പൊടിക്കപ്പെ
ട്ടത.

അവനതം, &c. adj. Bending down, stooping, bowed,
curved. വളഞ്ഞത, കുനിഞ്ഞത.

അവനതാനതം, &c. adj. Down, headlong. കീഴ്കാമ്പാ
ടുള്ള.

അവനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Gratification, satisfaction.
സന്താഷണം. 2.satiety. തൃപ്തി. 3. preservation. ര
ക്ഷ.

ആവനാടൻ, ന്റെ. s. One who has a flat nose. പ
തിമൂക്കൻ.

അവനായം, ത്തിന്റെ. s. Causing to descend. കീഴ്കാ
മ്പാട തള്ളുക.

അവനീ, യുടെ. s. The earth. ഭൂമി.

അവനീപതി, യുടെ. s. A king, a sovereign. രാജാവ.

അവനീശൻ, ന്റെ. s. A king, a sovereign. രാജാവ.

അവനീസൊമം, ത്തിന്റെ. s. Sour gruel, prepared
from the fermentation of rice water. കാടി.

അവന്ധ്യം, ത്തിന്റെ. s. A tree that flowers and bears
fruit. പൂത്ത കായിക്കുന്ന വൃക്ഷം.

അവന്ധ്യാ, യുടെ. s. See the preceding.

അവപത്ഥ്യം, ത്തിന്റെ. s. Transgression of prescrib-
ed regimen. See അപത്ഥ്യം.

അവഭൃഥം, ത്തിന്റെ. s. A supplementary sacrifice
made to atone for any defects in a principal and preced-
ing one. യാഗസമാപ്തി.

അവഭൃഥസ്നാനം, ത്തിന്റെ. s, An alblution made
after the conclusion of a sacrifice. യാഗം കഴിഞ്ഞ കുളി.

അവഭ്രടൻ, ന്റെ. s. One who has a flat nose. പതി
മൂക്കൻ.

അവമതം, &c. adj. Despised; disregarded ; spurned.
അനിഷ്ടം.

അവമതി, യുടെ, s. 1. Aversion, dislike. അരുചി. 2.
disrespect, contempt. അവമാനം.

അവമൻ, ന്റെ. s. An inferior, a low or vile person.
ഹീനൻ.

അവമന്തവ്യം, &c. adj. Disrespectful, dishonourable.
നിന്ദ്യം.

അവമൎദ്ദം, ത്തിന്റെ. s. Devastation, inflicting pain or
punishment on an enemy by laying his country waste,
&c. പീഡനം.

അവമൎയ്യാദ, യുടെ. s. Disrespect ; incivility.

അവമാനന, യുടെ. s. Disrespect, insult. നിന്ദ.

അവമാനം, ത്തിന്റെ. s. Disrespect ; dishonour; dis-
grace; indignity; insult; affront.

അവമാനപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To be disgraced,
dishonoured, or insulted : or to suffer disgrace, &c.

അവമാനി, യുടെ. s. A dishonourable person.

[ 64 ]
അവമാനിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. or അവമാനപ്പെടുത്തു
ന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. To despise; to disregard; to
dishonour; to disgrace; to insult.

അവമാനിതം, &c. adj. Despised; disregarded; disho-
noured. അവമാനിക്കപ്പെട്ടത.

അവയവം, ത്തിന്റെ. s. A member or limb of the
body.

അവയവി, യുടെ. s. The body.

അവയൊഗം, ത്തിന്റെ. s. A bad sign; an evil omen;
an unfortunate event.

അവരജൻ, ന്റെ. s. A younger brother. അനുജൻ.

അവരജാ, യുടെ. s. A younger sister. അനുജത്തി.

അവരതി, യുടെ. s. 1. Stopping, ceasing. നിൎത്ത. 2.
destruction. നാശം.

അവരം, &c. adj. Posterior, hinder, last. പിമ്പുറം. s.
The hinder thigh of an elephant. ആനയുടെ പിൻ
കാൽ.

അവരവൎണ്ണൻ, ന്റെ. s. A Sūdra or man of the fourth
tribe. ശൂദ്രൻ.

അവരി, യുടെ. s. Indigo, Indigo-fera anil.

അവരീണൻ, ന്റെ. s. One who is despised, disre-
garded, spurned. നിന്ദ്യൻ.

അവരൊധനം, ത്തിന്റെ. s. A seraglio, the inner
or queen's apartment. രാജസ്ത്രീയുടെ ഗൃഹം.

അവരൊധം, ത്തിന്റെ. s. 1. A hindrance; an ob-
struction. വിരൊധം. 2. the seraglio of a palace, the
queen's apartment. രാജസ്ത്രീ, രാജസ്ത്രീയുടെ ഗൃഹം.

അവരൊധിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To hinder, to
obstruct.

അവരൊഹം, ത്തിന്റെ. s. 1. Mounting, ascending.
കരെറ്റം. 2. descent, ഇറക്കം ; passing from or over.
3. any creeping plant. 4. a fibrous root issuing from the
branches of certain trees, and hanging down from them,
takes fresh root into the earth, as those of the Indian
fig-tree.

അവൎണ്ണം, ത്തിന്റെ. s. 1. Censure, blame. വെറുപ്പ.
2 the name given to അ and ആ. adj. 1. Colourless.
2. bad, low, destitute of good qualities.

അവലഗ്നം, ത്തിന്റെ. s. The waist. അര.

അവലംബനം, ത്തിന്റെ. s. That on which any per-
son or thing depends; an asylum; refuge; support, protec-
tion. ആശ്രയം.

അവലംബം, ത്തിന്റെ. s. See the preceding.

അവലംബിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To depend
on any person or thing; to take hold of any thing. 2. to
embrace (as an opinion.)

അവലക്ഷണം, ത്തിന്റെ. s. An evil omen or au-
gury; a bad sign. adj. 1. Unbecoming, unseeming, inde-
cent, improper. 2. ugly. 3. dirty. 4. unfortunate, ill fated.

അവലക്ഷം, ത്തിന്റെ. s. Whiteness. adj. White.

അവലാപം, ത്തിന്റെ. s. 1. A denial. നിഷെധ
വാക്ക. 2. an argument held in support of some false-
hood. ഭൊഷ്ക. 3. concealment of knowledge. മറച്ചപ
റക.

അവലിപ്തിത, യുടെ. s. Pride, arrogance. ഡംഭം.

അവലീലം, ത്തിന്റെ. s. Facility, ease. ഇളപ്പം.

അവലെപം, ത്തിന്റെ. s. 1. Pride. ഡംഭം. 2. smear-
ing, anointing. തെപ്പ. 3. ornament.

അവലൊകനം, ത്തിന്റെ. s. The act of looking; sur-
veying, sight, seeing. കാഴ്ച.

അവലൊജ, അവല്ഗുജ, യുടെ. s. A medicinal plant,
Serratula anthelmintica. കാർപൊകിൽ അരി.

അവശകുനം, ത്തിന്റെ. s. An evil omen, or augury :
a bad sign.

അവശത, യുടെ. s. 1. Ungovernableness, untameable-
ness. സ്വാധീനമില്ലായ്മ. 2. weakness, inability. ക്ഷീ
ണത.

അവശൻ, ന്റെ. s. 1. One who is ungovernable. സ്വാ
ധീനമില്ലാത്തവൻ. 2. one who is out of his own con-
trol from joy, ecstacy, sorrow, &c. പരവശൻ. 3. one
who is weak, impotent.

അവശിഷ്ടം, &c. adj. Left; remaining. ശെഷിക്കപ്പെ
ട്ടത.

അവശീകൃതം, &c. adj. Untractable, ungovernable. വ
ശീകരിക്കപ്പെടാത്തത, സ്വാധീനപ്പെടാത്തത.

അവശ്യം. adj. 1. Absolute, or indispensibly necessary.

അടിയന്തരം. 2. certain, infallible. നിശ്ചയം. adv.
Certainly, without fail.

അവശ്യായം, ത്തിന്റെ. s. Frost. മഞ്ഞ.

അവസ്ഥം, ത്തിന്റെ. s. A house, a habitation. ഭ
വനം.

അവസരക്കെട, ിന്റെ. s. 1. Inconvenience, unsea-
sonableness, want of opportunity or occasion.

അവസരം, ത്തിന്റെ. s. 1. An occasion; opportunity.
2. urgency. 3. hurry. 4. necessity.

അവസാദം, ത്തിന്റെ. s. Lassitude, weariness, want
of energy or spirit, especially as proceeding from doubt-
ful or unsuccessful love. ആലസ്യം.

അവസാനം, ത്തിന്റെ. s. 1. The end or decline of
any thing. 2. the end of an action; conclusion, termina-
tion, cessation. 3. boundary, limit. 4. death. 5. in gram-
mar; The disjunction of letters, the end of a word. അ

[ 65 ]
വസാനകാലം. The time of death, the end of ones
life, death.

അവസാനിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. 1. To end, to de-
cline. 2. to terminate, to cease. v. a. To finish, to con-
clude, to fulfil, to complete.

അവസായം, ത്തിന്റെ. s. 1. End, conclusion. 2. ter-
mination, completion. അവസാനം. 3. certainty, as-
certainment. നിശ്ചയം.

അവസിതൻ, ന്റെ. s. One who is reduced in cir-
cumstances. നിൎദ്ധനൻ.

അവസിതം, &c. adj. 1. Finished, completed. നിവൃ
ത്തിക്കപ്പെട്ടത. 2. known, understood. അറിയപ്പെട്ട
ത. 3. stored (as grain, &c.) സംഗ്രഹിക്കപ്പെട്ടത. 4.
gone.

അവസ്തരം, ത്തിന്റെ. s. 1. Fæces, ordure. മലം. 2.
a privity, a part to be concealed. രഹസ്യസ്ഥലം.

അവസ്ഥ, യുടെ. s. 1. A state or condition. 2. any
particular stage of life; as infancy, youth, age, &c. 3. ca-
lamity, distress. ബാല്യാവസ്ഥ, childhood. മരണാ
വസ്ഥ, the agony of death. അവസ്ഥപ്പെടുന്നു, ട്ടു,
വാൻ. v. n. To be in distress. സഹിച്ചകൂടാതെ അ
വസ്ഥപ്പെടുന്നു. To experience insupportable cala-
mity.

അവസ്ഥപ്പെടുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. To reduce
to misery, to plunge another into difficulties.

അവസ്ഥാത്രയം, ത്തിന്റെ. s. Three states, viz.
watchfulness, dreaming; sound sleeping.

അവസ്ഥാന്തരം, ത്തിന്റെ. s. 1. Another state or
condition. മറ്റൊര അവസ്ഥ, 2. intervening time.

അവസ്ഥാനം, ത്തിന്റെ. s. Situation, station, abode,
place or period of abiding or staying. സ്ഥിതി.

അവസ്ഥിതം, &c. adj. Occupying place or period, a-
biding, residing, remaining, firm or fixed, &c. സ്ഥിര
പ്പെട്ടത.

അവസ്ഥിതി, യുടെ. s. Abode, station, situation, stay-
ing. ഇരിപ്പ.

അവസ്നസ, യുടെ. s. An artery. പെരിഞ്ഞരമ്പ.

അവഹാരം, ത്തിന്റെ. s. 1. A shark. 2. a crocodile
or any marine monster. നക്രം.

അവഹിതം, &c. adj. Known, celebrated. അറിയപ്പെ
ട്ടത.

അവഹിത്ഥം, ത്തിന്റെ. s. Dissimulation. വ്യാപ്തി.

അവഹെളനം, ത്തിന്റെ. s. Disrespect, disregard ;
neglect. നിന്ദ.

അവൾ, ളുടെ. pro. fem. The personal Pronoun, She.

അവാൿ, adj. 1. Dumb. 2. downlooked, headlong. അ

ധൊമുഖം. 3. south, southern. തെക്കെ ദിക്ക.

അവാക്ക, ിന്റെ. s. Obscene or improper language.

അവാക്കൎണ്ണൻ, ന്റെ. s. One who is deaf and dumb.
പൊട്ടൻ.

അവാക്പുഷ്പി, യുടെ. s. A kind of anise, or dill seed.
Anethum sowa (Rox.) or Anethum graveolens. ശതകു
പ്പ.

അവാഗ്രം, &c. adj. Stooping, bending, bowed. കുനി
ഞ്ഞത.

അവാങ്മുഖം, &c. adj. Downlooked, headlong. തല കു
നിഞ്ഞത.

അവാചീ, adj. 1. South, southern. തെക്ക. 2. down-
looked, headlong. s. The southern point.

അവാച്യം, &c. adj. Unfit to be spoken; obscene. പ
റയരുതാത്തത. 3. Blamable discourse.

അവാന്തരം, ത്തിന്റെ. s. An invasion or incursion.
ആക്രമണം. adj. Intervening. ഇട.

അവാരം, ത്തിന്റെ. s. The near bank of a river. വ
രമ്പ.

അവി, യുടെ. s. 1. A mountain. പൎവതം. 2. a sheep.
ആട. 3. the sun. സൂൎയ്യൻ. 4. a woman in her men-
ses. രജസ്വല.

അവികലം. adj. Inseparable, compact. തിങ്ങിയത.

അവികല്പം, &c. adj. Unchangeable; immovable. വിക
ല്പമിക്കാത്തത.

അവിക്കയറ, റ്റിന്റെ. s. The tie of a yoke, that
which fastens the ox to the yoke, or the latter to the plough.

അവിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To simmer. 2. to
fasten the yoke to the plough.

അവിഖ്യാതി, യുടെ. s. 1. A false accusation; an un-
just censure or reproach. 2. blame, infamy. അപവാ
ദം. 3. detraction.

അവിഗ്നം, ത്തിന്റെ. s. A fruit tree, commonly Ca-
ronda, Carissa Carodas. ക്ലാക്കാ വൃക്ഷം.

അവിഘ്നം. adj. Unobstructed, destitute of obstacle, safe.
തടവില്ലാത്തത.

അവിഛിന്നം, &c. adj. Inseparable, compact, united,
joined. വെർപാടില്ലാത്തത. s. Junction, union.

അവിജ്ഞാനം, ത്തിന്റെ. s. Ignorance, illiterateness.
അജ്ഞാനം.

അവിജ്ഞെയം, &c. adj. Incomprehensible, what is
not to be or may not be known or understood. അറി
ഞ്ഞകൂടാത്തത.

അവിടത്തെ. adj. There, of that place, also used as an
honorific, your.

അവിടം, ത്തിന്റെ. s. That place.

[ 66 ]
അവിടെ. adv. There, in that place.

അവിടെക്ക. adv. Thither, to that place.

അവിട്ടം, ത്തിന്റെ. s. The 23rd, lunar asterism.

അവിതം, &c. adj. Preserved, protected. രക്ഷിക്കപ്പെ
ട്ടത.

അവിദ്യ, യുടെ. s. 1. Ignorance, illiterateness, want of
knowledge. അജ്ഞാനം. 2. pride, haughtiness. അ
ഹങ്കാരം.

അവിദ്ധകൎണ്ണീ, യുടെ. s. A plant, Cissampelos hexan-
dra. പാട.

അവിധ, യുടെ. s. Apology, excuse. അവിധപറയു
ന്നു. To apologize, to excuse oneself.

അവിധി, യുടെ. s. Calamity; distress; trouble. adj.
Illegal.

അവിധൃതം. adj. Unheld, uncontained ; let go. ധരിക്ക
പ്പെടാത്തത; വിടപ്പെട്ടത.

അവിനദ്ധൻ, ന്റെ. s. One who is armed; mailed,
accoutred. പടച്ചട്ട ഇട്ടവൻ.

അവിനയം, ത്തിന്റെ. s. Pride. വണക്കമില്ലായം.

അവിനാശി, യുടെ. s. Incorruption. നാശമില്ലായ്മ.

അവിനീതൻ, ന്റെ. s. One who acts ill or improper-
ly, or misbehaves. അടക്കമില്ലാത്തവൻ.

അവിപത്തി, യുടെ. s. Safety, void of danger. ആപ
ത്തില്ലായ്മ. 2. a medicine.

അവിമുക്തം, ത്തിന്റെ. s. A name of Banares, also
called, കാശി.

അവിയൽ, ിന്റെ. s. The name of a curry made of
salt, pepper, cocoa-nut milk, tamarinds, &c.

അവിയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. n. To shrink, to grow less,
to contract.

അവിരതം, &c. adj. Incessant; continual; eternal, for-
ever. നിത്യം.

അവില, ിന്റെ. s. Rice bruised and dried; flattened
grain.

അവിലംഘിതം. adj. Crossed, passed over. കടക്കപ്പെ
ട്ടത.

അവിവെകം, ത്തിന്റെ. s. 1. Inconsiderateness; im-
prudence; indiscretion. 2. ignorance.

അവിവെകി, യുടെ. s. An indiscrete, imprudent, or
inconsiderate person. വിവെകമില്ലാത്തവൻ.

അവിശ്വാസം, ത്തിന്റെ. s. 1. Unbelief. 2. infideli-
ty. 3. distrust. 4. jealousy. 5. diffidence.

അവിശ്വാസി, യുടെ. s. An unbeliever; an infidel.

അവിശെഷം, ത്തിന്റെ. s. Equality.

അവിസ്പഷ്ടം, ത്തിന്റെ. s. Indistinct speech. കൊ
ഞ്ഞവാക്ക.

അവിളംബം, &c. adj. Quick, expeditious, swift. വെ
ഗം.

അവിളംബിതം, &c. adj. Quick, expeditious, swift.
വെഗം.

അവീചി, യുടെ. s. Hell. നരകം.

അവീരാ, യുടെ. s. A woman who has neither husband
nor child. ഭൎത്താവും പുത്രരുമില്ലാത്തവൾ.

അവൃദ്ധാ, യുടെ. s. A middle aged woman. നരയാ
ത്തവൾ.

അവെദ്യം. &c. adj. Not to be known, or ascertained.
അറിയപ്പെടുവാൻ കഴിയാത്തത.

അവെദ്യം, ത്തിന്റെ. s. A calf. കിടാവ.

അവെല്ലജം, ത്തിന്റെ. s. Black pepper. നല്ലമുളക.

അവെക്ഷ, യുടെ. s. 1. Attention, observation, സൂ
ക്ഷണം. 2. agreement, engagement. പ്രതിജ്ഞ.

അവ്യക്തത, യുടെ. s. 1. Mysteriousness; invisibility. 2.
indistinctness, inarticulateness. 3. ignorance. സ്പഷ്ടമി
ല്ലായ്മ.

അവ്യക്തം, &c. adj. 1. Mysterious, invisible. 2. unin-
telligible; indistinct; in-articulate. 3. ignorant. സ്പഷ്ട
മില്ലാത്തത.

അവ്യക്തരാഗം, ത്തിന്റെ. s. Dark-red, the colour of
the dawn. കുറഞ്ഞ ചുവപ്പ.

അവ്യക്തരൂപി, യുടെ. s. The invisible being ; God.
കാണപ്പെടാത്തവൻ. ദൈവം.

അവ്യക്തവചനം , ത്തിന്റെ. s. Indistinct speech.
കൊഞ്ഞവാക്ക.

അവ്യണ്ഡ, യുടെ. s. Cowhage, Dolichos pruriens
നായ്ക്കുരുണ.

അവ്യഥ, യുടെ. s. 1. Yellow myrobalan. കടുക്ക. My-
robalanus citrina. 2. freedom from pain. 3. a plant, Hi-
biscuis mutabilis. ഒരിലത്താമര.

അവ്യയം, ത്തിന്റെ. s. In grammar ; an indeclinable
word, a particle ; an adverb. adj. permanent, lasting. നി
ത്യം. 2. economical, parsimonious. ചിലവില്ലാത്തത.

അവ്യയപദം, ത്തിന്റെ. s. An indeclinable word.

അവ്യവസായി, യുടെ. s. One who is negligent or re-
miss in practice. ജാഗ്രതയില്ലാത്തവൻ.

അവ്യവസിതം, &c. adj. Uncertain. നിശ്ചയമില്ലാ
ത്തത.

അവ്യവഹിതം. adj. Adjoining, contiguous. ഇടയിൽ
മറ്റൊന്നില്ലാത്തത.

അവ്യാജം, ത്തിന്റെ. s. Unfeignedness; sincerity, truth.
adj. Unfeigned, sincere.

അവ്യാപ്തം, ത്തിന്റെ. s. A particular, mark, quality,
or attribute. ഒന്നിന പ്രത്യെകമുള്ള ലക്ഷണം.

[ 67 ]
അവ്യാപ്തി, യുടെ. s. See the preceding.

അവ്യാഹതം, &c. adj. Unrestrained, unobstructed; un-
impeded. തടവില്ലാത്തത ; വിരോധമില്ലാത്തത.

അവ്യാഹിതം, &c. adj. Not placed. വെക്കപ്പെടാത്തത.

അവ്യാഹൃതം, ത്തിന്റെ. s. Silence. മൌനം.

അശക്തൻ, ന്റെ, s. One who is weak, feeble, or sick.

അശക്തം, &c. adj. 1. Weak, feeble. 2. sick, infirm.

അശക്തി, യുടെ. s. Want of ability ; weakness; feeble-
ness ; incapacity; impotency.

അശക്യം, &c. adj. Impossible; impracticable; impro
per. കഴിയാത്തത ; അരുതാത്തത.

അശങ്കം. adj. Doubtlessness, fearlessness.

അശട, ിന്റെ. s. 1. Carelessiness, remissiness. 2. fear,
apprehension. 3. doubt, uncertainty. 4. filthiness, dir-
tiness.

അശനം, ത്തിന്റെ. s. Food; victuals. ഭക്ഷണം.

അശനായ, യുടെ. s. Hunger. വിശപ്പ.

അശനായിതൻ, ന്റെ. s. One who is hungry. വിശ
പ്പുള്ളവൻ.

അശനി, യുടെ. s. A thunderbolt, the weapon of In-
dra. ഇടിത്തീ.

അശനെച്ശു, വിന്റെ. s. A glutton, one wlio eats
voraciously. അതിഭക്ഷകൻ.

അശനൈസ഻. ind. Soon, quick. വെഗം.

അശരീരി. adj. Incorporeal, immaterial. ശരീരമില്ലാ
ത്തത.

അശരീരിവാക്ക, ിന്റെ. s. The voice of an invisible
being.

അശാന്തൻ, ന്റെ, s. One who is impatient ; passionate;
eager, ardent. അടക്കമില്ലാത്തവൻ.

അശാന്തം, ത്തിന്റെ. s. Impatience; vehemence of
temper; passion; rage; eagerness. ക്ഷമയില്ലായ്മ.

അശിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To eat. ഭക്ഷിക്കുന്നു.

അശിതം. adj. Eaten. ഭക്ഷിക്കപ്പെട്ടത.

അശിരൻ, ന്റെ. s. 1. A name of the sun. സൂൎയ്യൻ.
2. fire. അഗ്നി.

അശിവം. adj. Inauspicious, unlucky. അശുഭം.

അശിശ്ചീ, യുടെ. s. A woman who has no child. പു
ത്രനില്ലാത്തവൾ.

അശിക്ഷിതൻ, ന്റെ. s. One who is uneducated, un-
trained, not disciplined. അഭ്യസിക്കപ്പെടാത്തവൻ.

അശീതം, &c. adj. Hot; warm ; not cold. ചൂടുള്ളത.

അശീതി. adj. Eighty. എൺ്പത.

അശു. adj. Very small, very little.

അശുചി, യുടെ. s. Uncleanness; impurity ; polution.
adj. Unclean; impure. അശുദ്ധി.

അശുദ്ധം, &c. adj. Unclean, impure, unholy, polluted.
s. Human excrement.

അശുദ്ധമാകുന്നു. v. n. To be polluted, impure, un-
clean.

അശുദ്ധമാക്കുന്നു. v. a. To pollute, to defile.

അശുദ്ധി, യുടെ. s. Uncleanness, impurity, pollution,
defilement.

അശുഭം. s. Inauspiciousness. adj. Inauspicious, bad.
അശുഭ കൎമ്മം. An inauspicious action.

അശെഷം. adj. All, entire, whole.

അശൊകം, ത്തിന്റെ. s. The Asoca tree, a shrub,
Jonesia asoca.

അശൊക, യടെ. s. 1. A medicinal plant. See കടുക
രൊഹിണി. 2. red chalk. കന്മതം.

അശൊഭനം. adj. Dark, obscure, not clear. പ്രകാശ
മില്ലാത്തത.

അശൌചം, ത്തിന്റെ. s. Uncleaniless, pollution. അ
ശുദ്ധി.

അശ്മകം, ത്തിന്റെ. s. Red chalk. കന്മതം.

അശ്മഗൎഭം, ത്തിന്റെ. s. An emerald. മരതകം.

അശ്മജം, ത്തിന്റെ. s. Red chalk. കന്മതം.

അശ്മദാരണം, ത്തിന്റെ. s. An axe or crow for break-
ing stones. കല്ലുളി, മഴ.

അശ്മന്തം, ത്തിന്റെ. s. A fire place, a furnace. അടുപ്പ.

അശ്മപുഷ്പം, ത്തിന്റെ. s. The plant that yields ben-
zoin, Styrax benzoin.

അശ്മം, ത്തിന്റെ. s. A stone, കല്ല; a rock, പാറ ; a
mountain, മല.

അശ്മദുഘാ, യുടെ. s. Red chalk. കന്മതം.

അശ്മരി, യുടെ. 1. Strangury. മൂത്രകൃഛ്രം.

അശ്മസാരം, ത്തിന്റെ. s. Iron. ഇരിമ്പ.

അശ്മാവ. s. A stone, or rock. കല്ല.

അശ്രതം, ത്തിന്റെ. s. A tear. കണ്ണുനീർ.

അശ്രദ്ധ, യുടെ. 4. Negligence, neglect, carelessness.

അശ്രദ്ധം, &c. adj. Negligent, careless, heedless.

അശ്രം, ത്തിന്റെ. s. A tear. കണ്ണുനീർ.

അശ്രമം, &c. adj. Easy, light, not difficult. എളുപ്പമു
ള്ളത.

അശ്രാന്തം, &c. adj. 1. Eternal. നിത്യം. 2. not weari-
ed or fatigued. അനാലസ്യം. adv. Continually.

അശ്രാന്തിമാൻ, ന്റെ. s. God, the eternal being. എ
ന്നും ക്ഷിണമില്ലാത്തവൻ.

അശ്രാവ്യം, &c. adj്. അശ്രാവ്യം. adj. Not fit to be
heard, unharmonious. കെൾക്കരുതാത്തത.

അശ്രി, യുടെ. s. 1. The edge of a sword, &c, a blade.
കുന്തത്തിൻ തല. 2. an angle or corner. കൊൺ.

[ 68 ]
അശ്രീകരക്കാരൻ, ന്റെ. s. A prodigal, one who is
extravagant. മുടിയൻ.

അശ്രീകരം, ത്തിന്റെ. s. 1. Wastefulness, prodigali-
ty, extravagance. ദുൎവ്യയം. 2. filthiness. വൃത്തികെട.

അശ്രു, വിന്റെ. s. A tear. കണ്ണുനീർ.

അശ്രുകണം, ത്തിന്റെ. s. A single tear. കണ്ണുനീർ
തുള്ളി.

അശ്രുജലം, ത്തിന്റെ.. s. A tear. അശ്രു.

അശ്രുതം, &c. adj. Unheard, unknown, കെട്ടിട്ടില്ലാ
ത്തത.

അശ്ലീലം, ത്തിന്റെ. s. Ruistic language. അസഭ്യ
സൂചക വാക്ക.

അശ്വകൎണ്ണകം, ത്തിന്റെ. s. A timlier tree, common-
ly termed the Sal Shorea Robusta. മുളമ്പൂ മരുത.

അശ്വഗന്ധ, യുടെ. s. A plant, Physalis flexuosa. അ
മുക്കുരം.

അശ്വതി, യുടെ. s. The first of the 27 lunar mansions.

അശ്വത്ഥം, ത്തിന്റെ. s. The holy fig tree. Ficus reli-
giosa. അരയാൽ.

അശ്വപാലൻ, ന്റെ. s. A groom, a horse keeper. കു
തിരക്കാരൻ.

അശ്വം, ത്തിന്റെ. s. A horse. കുതിര.

അശ്വമെധം, ത്തിന്റെ. s. The sacrifice of a house.

അശ്വമെധയാഗം, ത്തിന്റെ. s. See the preceding.

അശ്വയുൿ, ിന്റെ. s. The first of the 27 lunar man-
sions, the head of Aries. അശ്വതി.

അശ്വയുജം, ത്തിന്റെ. s. The month Aswin, (Sep-
termber, October.) കന്നി, തുലാം.

അശ്വരത്നം, ത്തിന്റെ. s. A horse of a good breed. ന
ല്ല ജാതി കുതിര.

അശ്വലക്ഷണം, ത്തിന്റെ. s. The quality of a horse
കുതിരയുടെ ലക്ഷണം.

അശ്വവാഹനം, ത്തിന്റെ. s. Riding on horseback.

അശ്വവവൈദ്യൻ, ന്റെ. s. A farrier.

അശ്വശാല, യുടെ. s. A stable. കുതിര പുര.

അശ്വശിക്ഷ, യുന്റെ. s. The act of breaking horses,
the Manege. കുതിരെ ശീലിപ്പിക്ക.

അശ്വസാദി, യുടെ. s. A trooper, a horse man. കുതി
രച്ചെവകൻ.

അശ്വാ, യുടെ. s. A mare. പെൺകുതിര.

അശ്വാരൂഢൻ, ന്റെ. s. A trooper, a horseman. കു
തിരച്ചെവകൻ.

അശ്വാരൊഹണം, ന്റെ. Riding, or carried on a horse.

അശ്വാരൊഹൻ, ന്റെ. s. A trooper, a horseman, കു
തിരച്ചെവകൻ.

അശ്വി, യുടെ. s. See അശ്വിനി.

അശ്വികൾ, ളുടെ. s. plu. The twin sons of Aswini. ദെ
വവൈദ്യന്മാർ.

അശ്വിനി, യുടെ. s. The first of the 27 lunar mansions
അശ്വതി. Nacshatras, or constellations, in the moon's
path.

അശ്വിനീസുതന്മാർ, രുടെ. s. plu. The Aswins or
nymphs in Hindu mythology. Asterisms personified. അ
ശ്വികൾ.

ആശ്വീയം, ത്തിന്റെ. s. A number of horses. കുതി
ര കൂട്ടം. adj. Belonging to a horse. കുതിരെ സംബ
ന്ധിച്ചത.

അഷ്ട. adj. Eight. എട്ട.

അഷ്ടകം, adj. Eight. എട്ട. അഷ്ടകഷ്ടങ്ങൾ. The
eight difficulties, or miseries of human life.

അഷ്ടകൊണം. adj. Octangular. എട്ട കൊണുള്ളത.

അഷ്ടഗന്ധം, ത്തിന്റെ. s. A class of eight principal
perfumes.

അഷ്ടഗ്രാസി, യുടെ. s. One who eats eight mouths
full of victuals; an ascetic. എട്ടുരുള മാത്രം ഭക്ഷിക്കു
ന്നവൻ; സന്യാസി.

അഷ്ടചൂൎണ്ണം, ത്തിന്റെ. s. A medicinal powder com-
posed of eight different spices and drugs, viz. dried gin-
ger, long pepper, black pepper, carroway, (artificial salt,)
Induppa, cummin seed, assafœtida.

അഷ്ടധാ. ind. Eight different ways. എട്ട പ്രകരം.

അഷ്ടപദി, യുടെ. s. A song, or hymn. സങ്കീൎത്തനം.

അഷ്ടപാദം, ത്തിന്റെ. s. A spider. എട്ടുകാലി.

അഷ്ടമം. adj. The eighth. എട്ടാമത്തെ.

അഷ്ടമി, യുടെ. s. The eighth lunar day from the new
or full moon.

അഷ്ടമിരൊഹിണി, യുടെ. s. A festival. ഒരു വി
ശെഷ ദിവസം.

അഷ്ടരാഗം, ത്തിന്റെ. s. The eight principal passions,
1. കാമം; lust. 2. ക്രൊധം ; hatred. 3. ലൊഭം ; ava-
rice, covetousness. 4. മൊഹം ; voluptuousness. 5. മദം ;
presumptuousness. 6. മത്സൎയ്യം ; jealousy. 7. ഡംഭം;
pride. s. അസൂയ ; envy.

അഷ്ടശൈലം, ത്തിന്റെ. s. The eight principal moun-
tains.

അഷ്ടാംഗം, The eight principal members of the body.

അഷ്ടാംഗഹൃദയം, ത്തിന്റെ. s. A medical book.
വൈദ്യ ശാസ്ത്രം.

അഷ്ടാദശപുരാണം, s. The eighteen Puranas.

അഷ്ടാദശം. adj. Eighteen ; eighteenth. പതിനെട്ട.

അഷ്ടാപദം, ത്തിന്റെ. s. 1. A kind of checkered
cloth or board for drafts, dice, &c. ചതുരംഗം. 2. gold,

[ 69 ]
പൊന്ന. 3. a mountain sheep supposed to be eight
feet long. വരയാട, മലയാട.

അഷ്ടാശി. adj. Eighty. എൺപത.

അഷ്ടാശീതി, adj. Eighty eight. എൺപത്തെട്ട.

അഷ്ടി, യുടെ. s. Food, victuals. അന്നം, അഷ്ടിക
ഴിക്കുന്നു. To take food, to eat.

അഷ്ടൈശ്വൎയ്യം, s. The eight supernatural faculties,
such as assuming an imperceptible form, &c. അണി
മാദീ.

അഷ്ടൌ. adj. Eight. എട്ട.

അഷ്ടീവൽ, ലിന്റെ. s. The knee. മുഴങ്കാൽ.

അസകൃൽ. ind. Again and again, often, repeatedly.
പിന്നെയും പിന്നെയും ; കൂടക്കൂട.

അസക്തൻ, ന്റെ. s. One who is unattached to, or
wanting in affection. 2. negligent, inattentive.

അസക്തി, യുടെ. s. 1. Disunion, disjunction, want of
attachment, or affection. 2. negligence, inattention. അ
ജാഗ്രത.

അസതീ, യുടെ. s. An unchaste woman; an adulteress.
വ്യഭിചാാരിണി.

അസതീസുതൻ, ന്റെ. s. A bastard.

അസത്ത. adj. Bad, wicked. ചീത്ത.

അസത്യക്കാരൻ, ന്റെ. s. A liar.

അസത്യം, ത്തിന്റെ. s. An untruth; a falsehood; a lie.

അസത്യവാദീ, യുടെ. s. A liar.

അസത്വം, ത്തിന്റെ. s. Badness. ഗുണമില്ലായ്മ.

അസനം, ത്തിന്റെ. s. A tree, Terminalia alata to-
mentosa. വെങ്ങ.

അസന്തുഷ്ടി, യുടെ. s. Dissatisfaction, discontent.

അസന്ദിഗ്ദ്ധം, &c. adj. Undoubted, indubitable; in-
disputable, unquestionable. സന്ദെഹമില്ലാത്തത.

അസന്ദിഷ്ടം. adj. 1. Untold, uncommunicated. അറി
യിക്കപ്പെടാത്തത. 2. unpromised, unengaged.

അസഭ്യം, &c. adj. Obscene; bad; mean; vulgar; un-
worthy of admission into an assembly. അസഭ്യം പറ
യുന്നു. To use bad or foul language.

അസഭ്യവാൿ, ിന്റെ. s. Obscene language.

അസമീക്ഷ്യകാരീ, യുടെ. s. One who acts inconsider-
ately. അവിവെകി.

അസംഖ്യം, &c. adj. Innumerable; exceedingly nume-
rous; numberless, without number; countless. എണ്ണമി
ല്ലാത്തത.

അസംഗതി, യുടെ. s. 1. Suddenness. 2. an accident.
3. any thing without cause, or any thing unreasonable.

അസംഗതിയായി. adv. 1. Suddenly, without a where-
fore, in an unexpected manner. 2. unreasonably.

അസംഗൻ, ന്റെ. s. One who is void of passion or de-
sire, indifferent.

അസംപ്രെക്ഷണം, ത്തിന്റെ. s. Inconsiderateness.
അവിവെകം.

അസംബന്ധം, &c. adj. Unconnected, unmeanning
(discourse, &c.)

അസംബാധം. adj. Uncontracted, passible. തിക്കില്ലാ
ത്തത.

അസംഭവം, adj. Not produced, not born. ഉണ്ടാകാ
ത്തത.

അസംഭാവ്യം, &c. adj. Not to be respected, or regard-
ed. അപ്രമാണ്യം.

അസംഭിന്നം. adj. 1. Unshaken, unagitated. 2. undi-
vided, unbroken. 3. unchanged. ഭിന്നമില്ലാത്തത.

അസംഭൂതം. adj. What has not been produced, what
has not happened. ഉണ്ടായിട്ടില്ലാത്തത.

അസമ്മതം, &c. adj. Dissentient, differing from.

അസംശയം. adj. Undoubted, doubtless, indubitable.
നിശ്ചയം.

അസംസ്കൃതം, &c. adj. 1. Not artificially produced. ഉ
ണ്ടാക്കപ്പെടാത്തത. 2. undecorated, unornamented.
അലങ്കരിക്കപ്പെടാത്തത. 3. uncleansed, unpurified.
ശുദ്ധീകരിക്കപ്പെടാത്തത.

അസഹനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Enmity. ശത്രുത. 2.
insupportableness. അസഹ്യത.

അസഹായം, ത്തിന്റെ. s. Helplessness, destitute of
aid or support, adj. Helpless, destitute of aid.

അസഹിഷ്ണുത, യുടെ. s. Envy, malice, malignity. അ
സൂയ.

അസഹ്യപ്പെടുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. 1. To weary,
to trouble; to annoy; to vex; 2. to disgust; to disquiet.

അസഹ്യപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. 1. To be disgust-
ed, to be wearied, to be troubled, annoyed, vexed. 2. to
abhor.

അസഹ്യം, &c. adj. Insupportable; wearisome; trouble-
some; vexatious; odious; disgusting, unpalatable.

അസാകല്യം. adj. Some, certain. എതാനും.

അസാദ്ധ്യം. adj. Impossible; impracticable. അസാ
ദ്ധ്യരൊഗം. An incurable disease.

അസാധകം. adj. See the preceding.

അസാധാരണം, &c. adj. 1. Uncommon; unusual.
അപൂൎവം 2. unlike, dissimilar. സമമല്ലാത്തത.

അസാധു. adj. 1. Incorrect improper. അയുക്തം. 2.
useless, of no avail. അപ്രയൊചനം.

അസാമാന്യം, &c. adj. 1. Uncommon; unusual; rare.
2. unlike. 3. excellent; exceeding. അധികം.

[ 70 ]
അസാരൻ, ന്റെ. s, A mean person, a trifler. അല്പൻ.

അസാരം, &c. adj. Little; mean; worthless ; sapless,
dry. s. A trifle, a little.

അസാരസ്യം. adj, Unpleasant : unpalatabble. നീരസം.

അസി, യുടെ. s. A sword, a scymitar. വാൾ.

അസിക്നീ, യുടെ. s. A girl attending upon the women's
appartments, a young female servant. ദാസി.

അസിതൻ, ന്റെ. s. A name of the planet Saturn.
ശനി.

അസിതം, ന്റെ. s. Black (the colour.) കറുപ്പ. adj.
Black. കറുത്ത. 2. dark blue.

അസിതഛത്ര, യുടെ. s. A sort of dill or fennel. ശത
കുപ്പ.

അസിധരൻ, ന്റെ. s. A swordsman. See അസി
ഹെതി.

അസിധാര, യുടെ. s. The edge of a sword. വാളിന്റെ
വായ്തല.

അസിധാവകൻ, ന്റെ. s. An armourer, a polisher,
a sword or tool cleaner. കടച്ചില്ക്കൊല്ലൻ.

അസിധെനുകാ, യുടെ. s. A knife, a whittle. ചുരിക.

അസിപത്രം, ത്തിന്റെ, s. 1. A sugar cane. കരിമ്പ.
2. a certain hell, paved with swords. നരകഭെദം.

അസിപത്രവനം, ത്തിന്റെ. s. See the preceding.

അസപുത്രീ, യുടെ. s. A knife, a whittle. ചുരിക.

അസിലത, യുടെ. s. A good or excellent sword. നല്ല
വാൾ.

അസിഹെതി, യുടെ. s. A swordsman, a soldier armed
with a sword. വാൾ ധരിച്ചവൻ.

അസു, വിന്റെ. s. Any of the five vital breaths, or
airs of the body. പ്രാണൻ.

അസുഖം, ത്തിന്റെ. s. Uneasiness, restlessness. 2.
sorrow, pain, affliction.

അസുധാരണം, ത്തിന്റെ. s. Life, existence. ജീ
വനം.

അസുനാശം, ത്തിന്റെ. s. Death. മരണം.

അസുപ്തം. adj. Watchful, wakeful, restless. ഉറക്കമി
ളെക്കുക.

അസുരഗണം, ത്തിന്റെ. s. A multitude of demons.
അസുരക്കൂട്ടം.

അസുരൻ, ന്റെ. s. 1. An Asur or demon. 2. a giant.

അസുര, യുടെ. s. 1. Night. 2. a zodiacal sign.

അസുരി, യുടെ. s. 1. Black mustard, Sinapis namosa,
കടുക. 2. the wife of an asur.

അസൂയ, യുടെ. s. Envy : jealousy; impatience at an-
other's prosperity or success; malice, malignity, hatred ;
detraction.

അസൂയക്കാരൻ, ന്റെ. s. One who is envious, jea-
lous, malignant, &c.

അസൂയപ്പെടുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. To make en-
vious; to provoke to jealousy.

അസൂയപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To be envious, to
be jealous; to be impatient at another's success.

അസൂക്ഷണം, ത്തിന്റെ. s. Disregard; disrespect;
contempt. നിന്ദ.

അസൃൿ, ിന്റെ. s. Blood. രക്തം.

അസൃക്കര, യുടെ. s. The juice, or essence of the body,
lymph, serum, &c. രസധാതു.

അസൃക്പൻ, ന്റെ. s. A Racshasa, or giant. രാക്ഷ
സൻ.

അസൃഗ്ദ്ധര, യുടെ. s. The skin. തൊലി.

അസൊഢം. adj. Insupportable, vexatious. സഹിച്ച
കൂടാത്തത.

അസൌഖ്യം, ത്തിന്റെ. s 1. Restlessness; unquiet-
ness; uneasiness. 2. affliction ; sorrow; pain.

അസൌമ്യസ്വരൻ, ന്റെ. s. One who has a bad or
croaking voice. ക്രൂരശബ്ദനൻ.

അസൌമ്യാക്ഷം, ത്തിന്റെ. s. A fierce look.

അസ്ഖലിതം, &c. adj. Undeviating, unwavering, steady,
not slipping. ഇടൎച്ചയില്ലാത്തത.

അസ്തകം, ത്തിന്റെ. s. Beatitude, eternal felicity. മൊ
ക്ഷാനന്ദം.

അസ്തം, അസ്തമനപൎവതം, ത്തിന്റെ. s. 1. The wes-
tern mountain, behind which the sun is supposed to set.
2. destruction. നാശം adj. Thrown, cast, sent, dispatch-
ed; disappeared. അയക്കപ്പെട്ടത, നീക്കപ്പെട്ടത.

അസ്തമനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Sunset. 2. disappearance,
setting, vanishing. 3. death.

അസ്തമയം, ത്തിന്റെ. s. See the preceding.

അസ്തമാനം, ത്തിന്റെ. s. See the preceding.

അസ്തമിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. 1. The sun to set.
2. to end, to disappear. 3. to die.

അസ്തശങ്കം. ind. Doubtless, fearless. അസംശയം.

അസ്തി. ind. Now being, existent, present. ഉണ്ട.

അസ്തിവാരം, ത്തിന്റെ. s. The foundation of an edi-
fice, or building.

അസ്തു. ind. Be it so, let it be, implying assent, also re-
luctance, and pain.

അസ്തുവാകുന്നു, യി, വാൻ. v. n. To be reduced to
nothing; to be impoverished.

അസ്തെയം. adj. Not stolen, or taken away. മൊഷ്ടി
ക്കപ്പെടാത്തത.

അസ്തൊകം. adj. Many, much. വളരെ.

[ 71 ]
അസ്ത്രജീവൻ, ന്റെ. s. A soldier, a warrior; an archer.

അസ്ത്രജ്ഞൻ, ന്റെ. s. One skilled in archery, or war.

അസ്ത്രം, ത്തിന്റെ. s. An arrow, a missile weapon. അ
സ്ത്രപ്രയൊഗം. The shooting of arrows. അസ്ത്രം
പ്രയൊഗിക്കുന്നു. To shoot an arrow.

അസ്ത്രമാൎജ്ജൻ, ന്റെ. s. An armourer, a sword or
tool polisher or cleaner. കടച്ചില്ക്കൊല്ലൻ.

അസ്ത്രശാല, യുടെ. s. Armoury, or arsenal.

അസ്ത്രാഭ്യാസം, ത്തിന്റെ. s. Exercise of arms.

അസ്ത്രീ, യുടെ. s. 1. One skilled in archery. ആയുധാ
ഭ്യാസി. 2. a gender not feminine. സ്ത്രീലിംഗമല്ലാ
ത്തത.

അസ്ഥി, യുടെ. s. A bone. അസ്ഥിപാത്രം, An urn.
അസ്ഥിജ്വരം, An internal fever.

അസ്ഥികൂടം, ത്തിന്റെ. s. A skeleton.

അസ്ഥിഭൂഷണൻ, ന്റെ. s. SIVA.

അസ്ഥിരത, യുടെ. s. Inconstancy; unsteadiness; want
of steady adherence; changeableness; mutability of tem-
per or affection, fickleness.

അസ്ഥിരം, &c. adj. 1. Inconstant, unsteady, trembling,
shaken. 2. uncertain, unascertained. 3. fickle, change-
able, mutable.

അസ്ഥിസ്രാവം, ന്റെ. s. Gonorrhea, considered as
an urinary complaint.

അസ്പഷ്ടം. adj. Indistinct, obscure. പ്രകാശമില്ലാ
ത്തത.

അസ്ഫുടവാൿ, ിന്റെ. s. Lisping, speaking indistinctly.
കൊഞ്ഞവാക്ക.

അസ്പൃശി, യുടെ. s. A sort of prickly nightshade. Sola-
num Jacquini. കണ്ടകാരി ചുണ്ട.

അസ്മാദി, യുടെ. s. Our tribe, our class.

അസ്മാദിക്കാരൻ, ന്റെ. s. One of our tribe or class.

അസ്രപൻ, ന്റെ. s. A Rācshasa. രാക്ഷസൻ.

അസ്രപാ, യുടെ. s. A leech. അട്ട.

അസ്രം, ത്തിന്റെ. s. 1. Blood. 000. 2. a tear. ക
ണ്ണുനീർ. 3. a corner. കൊൺ. 4. hair. രൊമം.

അസ്രു, വിന്റെ. s. A tear. കണ്ണുനീർ.

അസ്യാ, യുടെ. s. Sitting. ഇരിപ്പ.

അസ്വച്ശന്ദൻ, ന്റെ. s. 1. One who is docile. 2. de-
pendant on or subject to another. പരാധീനൻ.

അസ്വപ്നന്മാർ, രുടെ. s. plu. The gods or deities. ദെ
വകൾ.

അസ്വരൻ, ന്റെ. s. One who has a bad or croaking
voice. See അസൌമ്യസ്വരൻ.

അസ്വാതന്ത്ര്യം, &c. adj. Dependant on or subject to
another, docile, humble, പരാധീനം.

അസ്വാധ്യായൻ, ന്റെ. s. One who has not read the
Vedas. വെദം പഠിക്കാത്തവൻ.

അസ്വാധീനത, യുടെ. s. 1. Dependency, subjection to
another. 2. docility, humility. സ്വാധീനമില്ലായ്മ.

അസ്വാധീനം, &c. adj. Dependant on or subject to.

അസ്വാസ്ഥ്യം, &c. adj. Unhealthy, sickly, weak.
സൌഖ്യമില്ലാത്ത.

അഹം. A Sanscrit. per. pron. I. ഞാൻ.

അഹമഹമിക, യുടെ. s. 1. Great self-conceit, egotism.
2. military vaunting. 3. emulation; rivalry; desire of su-
periority; boasting. ഞാൻ മുമ്പൻ എന്നുള്ള ഭാവം.

അഹങ്കരിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To be proud, arro-
gant, haughty, or presumptuous.

അഹങ്കാരം, ത്തിന്റെ. s. Pride, arrogance, haughti-
ness, self-conceit, egotism.

അഹങ്കാരശീലൻ, ന്റെ. s. One who is proud, vain,
or arrogant.

അഹങ്കാരി, യുടെ. s. A proud, vain, haughty, arrogant,
or self-conceited person.

അഹങ്കൃതി, യുടെ. s. Pride, arrogance; haughtiness, self-
conceit.

അഹന്ത, യുടെ. s. Selfishness. അഹങ്കാരം.

അഹംപൂൎവം. adj. Conceited, vaunting, emulating.

അഹംപൂൎവിക, യുടെ. s. 1. Emulative onset, the run-
ning forward of soldiers with emulation. 2. conceit,
vaunting.

അഹംബുദ്ധി, യുടെ. s. Egotism, self-conceit. അഹ
മ്മതി.

അഹംഭാവം, ത്തിന്റെ. s. Self-conceit, egotism, vani-
ty, arrogancy.

അഹംഭാവി, യുടെ. s. One who is self-conceited, vain,
proud, insolent, haughty.

അഹമ്മതി, യുടെ. s. Self-conceit; self-love; spiritual
ignorance.

അഹംയു. adj. Proud; vain; arrogant. അഹംഭാവി.

അഹരഹഃ ind. Daily. ദിവസം തൊറും.

അഹൎഗ്ഗണം, ത്തിന്റെ. s. A month. മാസം.

അഹൎപ്പതി, യുടെ. s. The sun. ആദിത്യൻ.

അഹൎമ്മുഖം, ത്തിന്റെ. s. Morning, dawn. ഉഷസ്സ.

അഹൎനിശം. Day and night. പകലും രാവും.

അഹസ്സ, ിന്റെ. s. Day. പകൽ.

അഹസ്പതി, യുടെ. s. The sun. ആദിത്യൻ.

അഹസ്പതി, യുടെ. s. The sun. ആദിത്യൻ.

അഹഹ. ind. A particle or interjection, as ah! aha! &c.
implying. 1. Surprise. 2. fatigue. 3. pain. 4. pleasure.
5. calling.

[ 72 ]
അഹാന്തം. s. Evening. വൈകുന്നെരം.

ആഹാൎയ്യം, ത്തിന്റെ. s. A mountain. പൎവതം adj.
Not to be stolen, or taken away. അപഹരിക്കപ്പെട
രുതാത്തത.

അഹി, യുടെ. s. A snake; a serpent. സൎപ്പം.

അഹിതൻ, ന്റെ. s. An enemy. ശത്രു.

അഹിതം. adj. Unfriendly, unfit, improper.

അഹിതുണ്ഡികൻ, ന്റെ. s. A snake-catcher or ex-
hibitor.

അഹിപതി, യുടെ. s. The king of serpents.

അഹിഭയം, ത്തിന്റെ. s. Mistrust, or apprehension of
treason; fear of latent danger from one's own party; so
called, because it is like the fear of a lurking snake. സ്വ
ജനങ്ങളിൽനിന്നുള്ള ഭയം.

അഹിഭുൿ, ിന്റെ. s. 1. Garuda the king of birds and
vehicle of VISHNU. ഗരുഡൻ. 2. a Peacock. മൈൽ.

അഹിഭൂഷണൻ, ന്റെ. s. SIVA. ശിവൻ.

അഹിംസ, യുടെ. s. Not killing any thing.

അഹിംസ്യൻ, ന്റെ. s. One who is not to be execut-
ed. കൊല്ലപ്പെടെണ്ടാത്തവൻ.

അഹെതു, വിന്റെ. s. 1. Any thing without cause;
or any thing unreasonable. 2. accident.

അഹെതുകം, ത്തിന്റെ. s. See the preceding.

അഹെരു, വിന്റെ. s. A plant, Asparagus racemosus.
See ശതാവരി.

അഹൊ. ind. A particle and interjection of, 1. Re-
proach, (fie.) 2. compassion. 3. regret, (Ah! oh!) 4.
calling, (Ho! Hola!) 5. praise, flattery, approbation. 6.
fatigue, weariness. 7. surprize, (Ah!) 8. doubt, delibera-
tion, (either, or.) 9. contempt, sneering. 10. an exple-
tive.

അഹൊബലം, ത്തിന്റെ. s. The name of a certain
holy place.

അഹൊരാത്രം, ത്തിന്റെ. s. An entire day and night,
including the space of twenty four hours, or 30 muhūrtas,
or narikas.

അഹ്നാന്തം, ത്തിന്റെ. s. Evening. വൈകുന്നെരം.

അഹ്നായ. ind. Soon, instantly. വെഗം.

അള, യുടെ. s. A hole, a burrow. പൊത.

അളകം, ത്തിന്റെ. s. A curl, a ringlet. കുറുനിര.

അളക, യുടെ. s. Alaca, the city or capital of Cuvera,
the god of wealth.

അളകാപുരി, യുടെ. s. See the preceding.

അളക്കുന്നു, ന്നു, പ്പാൻ. v. a. To measure, to mete.

അളപ്പിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. c. To cause to measure,
to get measured.

അളൎക്കം, ത്തിന്റെ s. 1. White swallow wort. വെ
ള്ളെരിക്ക. 2. a mad-dog. പെപ്പട്ടി.

അളവ, ിന്റെ. s. 1. A measure, the quantity of capa-
city, or extension. 2. measurement.

അളവറ്റത. adj. Immeasurable, immense, infinite.

അളവറ്റവൻ, ന്റെ. s. The infinite Being, or God.

അളവില്ലാത്ത. adj. Immeasurable, immense, infinite.

അളവില്ലായ്മ, യുടെ. s. Immensity, infinity.

അളവുകാരൻ, ന്റെ. s. A measurer, one who mea-
sures; a gauger.

അളവുകൊൽ, ിന്റെ. s. A measuring rod, a measure.

അളവുവാശി, യുടെ. s. 1. Difference of measurement.
2. overplus or difficiency in re-measuring any thing.

അളവെ. adv. All, whole, entire.

അളി, യുടെ. s. 1. A large black bee or beetle. വണ്ട.
2. a scorpion. തെള. 3. spirituous liquor. മധു. 4. a sign
in the zodiac, Scorpio. വൃശ്ചിക രാശി.

അളികണ്ണൻ, ന്റെ. s. One who has black or bad eyes.

അളികം, ത്തിന്റെ. s. The forehead. നെറ്റി.

അളികളഭം, ത്തിന്റെ. s. A young beetle or bee. ചെ
റുവണ്ട.

അളിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To spoil; to waste; to
over-boil.

അളിച്ചിൽ, ിന്റെ. s. 1. Mellowness, ripeness. 2. the
state of being over-ripe. 3. corruption, decay.

അളിന്ദം, ത്തിന്റെ. s. A terrace in front of a house.
പുറം തിണ്ണ.

അളിപ്പ, ിന്റെ. s. Mellowness. See അളിച്ചിൽ.

അളിയൻ, ന്റെ. s. A brother-in-law, a wife's brother.

അളിയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. n. To grow mellow, to be-
come over-ripe; to become bad; to spoil; to become as
pap; to be over-boiled, to decay; to corrupt.

അളീകം, ത്തിന്റെ. s. 1. Falsehood, untruth; want of
veracity. അസത്യം. 2. any thing displeasing. അപ്രി
യം. 3. the forehead. നെറ്റി.

അളുക്ക, ിന്റെ. s. A small box made of ivory or horn.

അള്ളുന്നു, ള്ളി, വാൻ. v. a. To claw, to scratch.

അക്ഷകീലം, ത്തിന്റെ. s. The pin of an axle-tree.
അച്ചിന്റെ ആണി.

അക്ഷക്രിയ, യുടെ. s. Playing with dice; play, gam-
bling. ചൂതാട്ടം.

അക്ഷണം, ത്തിൽ. adv. Immediately, suddenly.

അക്ഷതം, ത്തിന്റെ. s. 1. Fried grain. ഉണക്കൽ
അരി. 2. a few grains of rice mixed with saffron, put
on the forehead of an image when it is adored, or given

[ 73 ]
to a brahman when he is invited to any auspicious cere-
mony. They are also given by brahmans, with benedic-
tions, to any one who performs a religious ceremony. 3.
fried grain for oblations. 4. the red mark worn by Hin-
dūs on the forehead.

അക്ഷദൎശകൻ, ന്റെ. s. A judge. ന്യായാധിപതി.

അക്ഷദൃൿ, ിന്റെ. s. 1. A judge. ന്യായാധിപതി.
2. a gamester. ചൂതാളി.

അക്ഷദെവീ, യുടെ. s. A gamester; ചൂതാളി.

അക്ഷധൂൎത്തൻ, ന്റെ. s. A gamester; a gambler; a
cheat. കള്ള ചൂതാളി.

അക്ഷധൂൎത്തിലം, ത്തിന്റെ. s. A bull, an ox. കാള.

അക്ഷമ, യുടെ. s. 1. Impatience; vehemence of temper,
eagerness; envy. ക്ഷമയില്ലായ്മ.

അക്ഷമണി, യുടെ. s. A rosary. മാല.

അക്ഷമാല, യുടെ. s. A rosary, a string of beads, e-
specially of the seeds of the Elœcarpus.

അക്ഷം, ത്തിന്റെ. s. 1. A die. 20. 2. an eye. ക
ണ്ണ. 3. an axle-tree. അച്ചുതണ്ട. 4. a law-suit. 5. a
kind of seed used for rosaries. 6. a tree. താന്നി. 7.
a weight of 373 fanams. ൩൭൪ പണതുക്കം.

അക്ഷയം, &c. adj. Imperishable, not liable to decay;
durable; permanent; inexhaustible. അക്ഷയ പാത്രം,
A cup for alms; lit. the inexhaustible vessel.

അക്ഷരചണൻ, ന്റെ. s. A scribe, a writer. നല്ല
എഴുത്തുകാരൻ.

അക്ഷരചുഞ്ചു, വിന്റെ. s. A scribe. നല്ല എഴുത്തു
കാരൻ.

അക്ഷരപരിജ്ഞാനം, ത്തിന്റെ. s. (Learning ;) the
knowledge of letters.

അക്ഷരപരിജ്ഞാനി, യുടെ. s. A learned man, a man
of letters.

അക്ഷരം, ത്തിന്റെ. s. 1. A letter of the alphabet. 2.
bliss, exemption from migration. adj. imperishable. അ
ക്ഷരവിദ്യ. Learning. അക്ഷരവീഴ്ച. Orthographi-
cal errors. അക്ഷരാഭ്യാസം. Beginning to learn the
first principles of a language.

അക്ഷരസംസ്ഥാനം, ത്തിന്റെ. s. Scripture, writ-
ing. എഴുത്ത.

അക്ഷവതീ, യുടെ. s. Gaming, playing with dice. ചൂത.

അക്ഷാഗ്രകീലകം, ത്തിന്റെ. s. The pin of the axle
of a carriage, or one at the extremity of the pole. അ
ച്ചു തണ്ടിന്റെ ആണി.

അക്ഷാന്തി, യുടെ. s. Impatience; vehemence of tem-
per, heat of passion; eagerness; envy. ക്ഷമയില്ലായ്മ.

അക്ഷാന്തിമാൻ, ന്റെ. s. One who is impatient; ve-

hement, hot, hasty, eager; ardently desirous; envious.
ക്ഷമയില്ലാത്തവൻ, അസൂയയുള്ളവൻ.

അക്ഷി, യുടെ. s. An eye. കണ്ണ.

അക്ഷീകൎണ്ണം, ത്തിന്റെ. s. A snake. പാമ്പ,

അക്ഷികൂടകം, ത്തിന്റെ. s. The eye-ball.

അക്ഷിഗതം. adj. Hateful, detestable. വെറുപ്പുള്ളത.

അക്ഷിഗൊചരം, ത്തിന്റെ. s. What is comprehend-
ed by the eye ; eye-shot. കണ്ണുകൊണ്ട കാണാകു
ന്നത.

അക്ഷിലൊമം, ത്തിന്റെ. s. The eyelash. കണ്ണി
ന്റെ പീലി.

അക്ഷിവിലാസം, ത്തിന്റെ. s. A beautiful eye.

അക്ഷീണത, യുടെ. s. Destitute of weakness; unwea-
riedness; indefatigableness; strength.

അക്ഷീണം, &c. adj. Unwearied, indefatigable, not
tired.

അക്ഷീബം, ത്തിന്റെ. s. 1. Sea-salt. കടലുപ്പ. 2.
a plant, Guilandina, or Hyperanthera morunga. മുരിങ്ങ.

അക്ഷൊടം, ത്തിന്റെ. s. 1. A tree, (described as a
Pilu, growing on the hills.) 2. the walnut. 3. an oily
nut. Crolon moluccanum, or aleurites triloba. മലഉക.

അക്ഷൊഭ്യം. adj. Not to be troubled, or agitated. ഇ
ളകപ്പെടാത്തത.

അക്ഷൌഹിണി, യുടെ. s. A complete army consist-
ing of 21,870 elephants, 21,870 chariots, 65,610 horses,
and 109,350 infantry. വലിയ സൈന്യം.

അഴക, ിന്റെ. s. Beauty, comeliness, loveliness; hand-
someness.

അഴകൻ, ന്റെ. s. A beautiful or fair man.

അഴകി, യുടെ. s. A beautiful or fair woman.

അഴൽ, ിന്റെ. s. 1. Sorrow. 2. heat. 3. irruption on
the skin.

അഴലിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To grieve. 2. to
heat; to excite, to put into a fever.

അഴലുന്നു, ന്നു, വാൻ. v. n. 1. To sorrow, to grieve.
2. to be hot, to burn, as from inflamation, &c.

അഴല്ച, യുടെ. s. Inflamation; burning heat; fever heat.

അഴല്ചിരങ്ങ, ിന്റെ. s. A kind of itch.

അഴി, യുടെ. s. 1. A trellis, trellis work; a lattice, a rail-
ing. 2. a harbour or sea-port, an opening into the sea.

അഴിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To loose, to untie. 2.
to destroy, to undo. 3. to blot out, to obliterate. 4. to la-
vish, to squander, to spend. 5. to dispose of, to sell.

അഴിച്ചിൽ, ിന്റെ. s. 1. Ruin, destruction, waste. 2.
profuse expenditure, lavishness. 3. demand, or good mar-
ket, for goods, &c. 4. subversion.

[ 74 ]
അഴിച്ചിലുള്ളവൻ, ന്റെ. s. One who passes as a great
man by living at a great expense.

അഴിഞ്ഞിൽ, ിന്റെ. s. A tree. Alangium hexapetalum;
it produces oil. See അങ്കൊലം.

അഴിനില, യുടെ. s. 1. Destruction, ruin. 2. impedi-
ment, obstruction.

അഴിപ്പുര, യുടെ. s. A place of confinement: a prison.

അഴിമതി, യുടെ. s. Waste, damage. 2. looseness. 3. ir-
regularity. 4. lewdness; unchastity.

അഴിമതിക്കാരൻ, ന്റെ. s. 1. A spend-thrift; a pro-
digal. 2. a profligate, one who is wanton.

അഴിമതിയാക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. 1. To spoil, to
damage, to waste. 2. to squander. 3. to destroy by sub-
verting.

അഴിമുഖം, ത്തിന്റെ. s. 1. A sea-port; an opening in-
to the sea, or place where the sea and river meet. 2. sea
weed.

അഴിയം, ത്തിന്റെ. s. 1. A garden, a compound. 2.
the site of a habitation.

അഴിയായ്മ, യുടെ. s. Incorruption: freedom from de-
cay or degeneration.

അഴിയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. n. 1. To become loose. 2. to
be destroyed, to perish, to decay, to be transcient; to pass
away. 3. to be expended.

അഴിവ, ിന്റെ. s. 1. Ruin, decay, destruction. 2. ex-
penditure.

അഴുകൽ, ിന്റെ. s. Putrefaction, rottenness, decay.

അഴുകുന്ന, കി, വാൻ. v. n. To rot, to putrefy, to be
putrefied.

അഴുക്ക, ിന്റെ. s. Filthiness, dirtiness, foulness; filth,
dirt, nastiness. 2. corruption, pollution.

അഴുക്കാകുന്നു, യി, വാൻ. v. n. 1. To become or be
dirty, filthy or foul. 2. to be polluted, corrupted.

അഴുക്കാക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. To dirty, to make
foul. 2. to pollute.

അറ, യുടെ. s. 1. A small room in a house; a closet. 2.
a division in a drawer; a partition in a box. 3. a trea-
sury, or place to keep articles in.

അറക്കുന്നു, ൎത്തു, പ്പാൻ. v. a. 1. To cut, to saw. 2. to
reap. അറത്തുകൊല്ലുന്നു. To butcher, to kill.

അറപ്പ, ിന്റെ. s. 1. The act of cutting, sawing. 2. reap-
ing.

അറപ്പുകാരൻ, ന്റെ. s. A cutter; a sawyer; a reaper.

അറപ്പുര, യുടെ. s. 1. A granary, or treasury. 2. a chamb-
er or closet.

അറപ്പുവാൾ, ളിന്റെ. s. A saw; a sickle.

അറം, ത്തിന്റെ. s. Ruin, destruction.

അറയിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. c. To cause to beat
hard.

അറിയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. a. To beat hard, to thrash;
to wash clothes by beating hard.

അറവാതിൽ, ിന്റെ. s. The door of a closet or private
room.

അറവി, യുടെ. s. Arabia. അറവിക്കാരൻ. An Arabi-
an.

അറിമുഖം, ത്തിന്റെ. s. Acquaintance.

അറിയിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To make known,
to communicate; to acquaint; to inform. 2. to explain,
to teach or preach. 3. to reveal, to expose, to declare.
അറിയാതെ ചെയ്യുന്നു. To do unknowingly, or to
commit a fault unintentionally.

അറിയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. a. 1. To know, to under-
stand, to comprehend. 2. to be acquainted with. 3. to
possess a previous knowledge of.

അറിവ, ിന്റെ. s. 1. Knowledge, understanding. 2. ac-
quaintance with. 3. information.

അറിയിപ്പ, ിന്റെ. s. 1. Revelation, declaration. 2. in-
formation.

അറിയിപ്പിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. c. To cause to make
known, or acquaint.

അറിവില്ലായ്മ, യുടെ. s. Ignorance.

അറിവുകാരൻ, ന്റെ. s. One who is skilful or know-
ing.

അറുക്കുന്നു, ത്തു, പ്പാൻ. v. a. To cut; to cut off, to cut
in pieces. 2. to kill. 3. to saw timber.

അറുന്നു, റ്റു, വാൻ. v. n. To be cut or broken, to be cut
asunder; to end.

അറുനൂറ. adj. Six hundred.

അറുപത, adj. Numeral, sixty.

അറുപ്പ, ിന്റെ. s. The act of cutting, sawing, reaping.

അറുപ്പ, ിന്റെ. s. A cutter, a sawyer; a reaper.

അറുപ്പുവാൾ, ളിന്റെ. s. A saw; a sickle.

അറെക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To abominate; to detest;
to abhor.

അറെപ്പ, ിന്റെ. s. Abomination; detestation; hatred.

അറ്റം, ത്തിന്റെ. s. The end of any thing; the end,
conclusion; extremity. അറ്റംപറ്റിക്കുന്നു. To bring
to an end. അറ്റംപറ്റുന്നു. To arrive, or reach at
the end ; to abutt; to border upon.

അഃ. interj. Ah! denoting, surprize.

[ 75 ]
ആ. 1. The second letter of the Malayalim alphabet cor-
responding to A long. The medial form of ആ, is ാ. 2.
the indeclinable demonstrative pronoun that; as ആ മ
നുഷ്യൻ, That man. This letter is also a Sanscrit particle
prefixed to words, and denotes; 1. Diminution, (a little.)
2. limit inceptive, (from, from thence, or that time.) 3.
limit conclusive, (until, unto, as far as.) Prefixed to San-
scrit verbs it extends or reverses their meaning.

ആ. 1. A particle of reminiscence, (Ah! Oh) 2. a par-
ticle of compassion, (ah! alas!) This particle remains un-
altered in orthography, even before vowels.

ആം. ind. A particle of assent, yes, verily.

ആക. adj. 1. Bad. 2. total or aggregate. This word is
used chiefly in accounts. ആകകൂടി. Altogether, wholly,
totally, completely. ആകതുക. The whole amount,
the sum total.

ആകണ്ഠം. adv. As far as or up to the neck. കഴുത്തൊ
ളം.

ആകനിഷ്ഠം. adv. To the little finger. ചെറുവിരൽ
വരെ.

ആകപ്പാട. adv. Wholly, altogether.

ആകമാനം. adj. 1. All, entire. 2. common, general.

ആകമ്പനം, ത്തിന്റെ. s. Shaking, trembling. ഇള
ക്കം ആകമ്പനം ചെയ്യുന്നു. To shake; to tremble.

ആകമ്പിതം, &c. adj. Shaken, trembling. ഇളക്കപ്പെ
ട്ടത.

ആകമ്പിതമുഖം, ത്തിന്റെ. s. Shaking the head ex-
pressive of approbation, or disapprobation.

ആകയാൽ. adv. Therefore.

ആകരം, ത്തിന്റെ. s. 1. A mine. രത്നാദികൾ വി
ളയുന്ന സ്ഥലം. 2. foundation or ground for an as-
sertion. 3. an authority for the meaning or use of a word.
4. a multitude.

ആകരണം, ത്തിന്റെ. s. Attracting, bringing ; entic-
ing. വലിക്കുക.

ആകൎണ്ണനം, ത്തിന്റെ. s. Hearing, listening, attend-
ing to ശ്രവണം. ആകൎണ്ണനം ചെയ്യുന്നു. To hear;
to listen, to attend to.

ആകൎണ്ണം. adv. As far as the ear. ചെവിയിലൊളം.

ആകൎഷകം, ത്തിന്റെ. s. A magnet, or load stone.
കാന്തകല്ല.

ആകൎഷണം, ത്തിന്റെ. s. Attraction, allurement, en
ticement; drawing. വലിക്കുക.

ആകൎഷം, ത്തിന്റെ. s. 1. Attraction. വലിക്ക. 2.
playing with dice. ചൂതകളി. 3. dice or die. ചൂത.

ആകൎഷിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v.a. To draw, to allure,

to attract, to entice, to pull.

ആകല്പം, ത്തിന്റെ. s. 1. Ornament, decoration, em-
bellishment. 2. dress. അലങ്കാരം. 3. increasing, ad-
ding to, improving. വൎദ്ധന. adv. To the destruction
of the world. ലൊകനാശത്തൊളം.

ആകവെ. adv. All, entirely.

ആകഷം, ത്തിന്റെ. s. A touchstone. ഉരകല്ല.

ആകസ്മികം. adj. Sudden. adv. Suddenly. പെട്ടന്ന.

ആകാത. adj. See the next word.

ആകാത്ത. adj. A negative adjective participle, (from
ആകുന്നു.) Bad, ill, corrupt; vicious, hurtful; unwhole-
some; pernicious.

ആകാംക്ഷ, യുടെ. s. Wish, desire. ആഗ്രഹം.

ആകാംക്ഷിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To wish, to de-
sire. ആഗ്രഹിക്കുന്നു.

ആകാംക്ഷിതം, &c. adj. Wished, desired. ആഗ്രഹി
ക്കപ്പെട്ടത.

ആകായ്മ, യുടെ. s. Wickedness, badness, viciousness,
perniciousness.

ആകാരം, ത്തിന്റെ. s. Food.

ആകാരം, ത്തിന്റെ. s. 1. The name of the letter ആ.
2. form, shape, figure, mien. 3. hint, sign, token. 4. what
is internal. 5. a mine. മനുഷ്യാകാരം. The human
form.

ആകാരഗുപ്തി, യുടെ. s. 1. Dissimulation. 2. conceal-
ment, suppressing all sign or indication of the feelings.
വഞ്ചന.

ആകാരണ, യുടെ. s. The act of calling, a call or sum-
mons. വിളി.

ആകാരാന്തം, ത്തിന്റെ. s. Words ending with a
Dérgham ാ.

ആകാശഗംഗ, യുടെ. s. 1. The milky way. 2. The
river Ganges, supposed to have first come from heaven.

ആകാശഗമനം, ത്തിന്റെ. s. Passing through the air.

ആകാശഗരുഡൻ, ന്റെ. s. A creeping or winding
plant, the root of which resembles the head of a brah-
mane kite.

ആകാശചാരി, യുടെ. s. Any thing that passes through
the air or atmosphere, as birds, &c.

ആകാശമണ്ഡലം, ത്തിന്റെ. s. The sky, the hea-
vens, the firmament.

ആകാശമാൎഗ്ഗം, ത്തിന്റെ. s. The way of the atmos-
phere.

ആകാശം, ത്തിന്റെ. s. 1. The fifth element, the atmos-
phere or sky, the œther. 2. the heavens, the firmament.

ആകാശവാണി, യുടെ. s. A voice from heaven.

[ 76 ]
ആകാശവഴുതിന, യുടെ. s. A plant. Hibiscus longifolius.

ആകാശവിസ്തീൎണ്ണം, ത്തിന്റെ. s. The firmament.

ആകാശവീഥി, യുടെ. s. The atmosphere; the firma-
ment.

ആകീൎണ്ണൻ, ന്റെ. s. 1. An out-cast, a vagabond. 2.
one who is dashed to pieces.

ആകീൎണ്ണം, &c. adj. 1. Crowded, confused. നാനാവ
സ്തു കൂടിയത. 2. impervious.

ആകുഞ്ചിതം, &c. adj. Bent, crooked, curled. വളെക്ക
പ്പെട്ടത.

ആകുന്നു, യി, വാൻ. v. n. To be, to become, to prove
or turn out; to succeed; to come to the conclusion; to be
or become ready; to be good or fit for any thing. ആ
കുന്നവണ്ണം, ആകുംവണ്ണം. As much as possible.
ആകുന്നെടത്തൊളം. As much as possible, as much as
one is able, or lies in one's power, to the best of one's
power.

ആകുലത, യുടെ. s. 1. Trouble, grief. 2. perplexity,
distress, anxiety. 3. confusion. 4. dispersion.

ആകുലപ്പെടുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. To vex, to
trouble, to perplex, to distress; to confound.

ആകുലപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To grieve, to be
troubled, perplexed, distressed, to be anxious.

ആകുലം, ത്തിന്റെ. s. 1. Sorrow, regret, trouble. 2.
perplexity, distress, anxiety. adj. 1. Troubled, distressed.
2. perplexed, confounded. 3. dispersed. ചിതറപ്പെട്ടത.

ആകുലി, യുടെ. s. The name of a plant used as medi-
cine.

ആകൂതം, ത്തിന്റെ. s. Intention, design, meaning, അ
ഭിപ്രായം.

ആകൃതി, യുടെ. s. 1. Form, shape, figure, mien. 2.
body. ശരീരം. 3. model.

ആകൃതിപ്പെടുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. 1. To make
an effigy or form of any person or thing. 2. to form,
to model.

ആകൃഷ്ടം, &c. adj. Drawn, attracted. ആകൎഷിക്കപ്പെ
ട്ടത.

ആകൌകെരം, ത്തിന്റെ. s. A sign in the Zodiac,
Capricorn. മകരം രാശി.

ആക്കം, ത്തിന്റെ. s. Profit, gain; increase.

ആക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. 1. To make. 2. to place,
to put, to appoint. 3. to employ. 4. to infuse into. 5. to
pour into. 6. to ascribe, to attribute. ആക്കിവെക്കു
ന്നു. To put; to place; to appoint; to employ.

ആക്രന്ദനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Crying, crying out. 2.
calling. 3, weeping, lamentation. വിലാപം. ആക്രന്ദ

നം ചെയ്യുന്നു. To cry aloud, to weep; to lament.

ആക്രന്ദം, ത്തിന്റെ. s. Crying, weeping, lamentation.
വിലാപം.

ആക്രന്ദിതം. adj. Bewailed, lamented. വിലാപിക്ക
പ്പെട്ടത.

ആക്രമണം, ത്തിന്റെ. s. Usurpation; encroachment.

ആക്രമം, ത്തിന്റെ. s. 1. Usurpation; encroachment.
2. assault, violence; wrong. 3. ascending, surpassing, sur-
mounting.

ആക്രമി, യുടെ. s. 1. An usurper; an encroacher. 2. an
assailant.

ആക്രമിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To usurp; to seize,
to encroach upon. 2. to violate. 3. to assault, to assail.
4. to ascend, to surpass.

ആക്രാന്തം, adj. 1. Seized, usurped. 2. surmounted, sur-
passed. ആക്രമിക്കപ്പെട്ടത.

ആക്രീഡം, ത്തിന്റെ. s. 1. A royal garden. ഉദ്യാനം.
2. sport, pastime. ഉല്ലാസം.

ആക്രൊശനം, ത്തിന്റെ. s. 1. A curse, imprecation.
ശാപം. 2. anger. dissatisfaction. കൊപം.

ആക്രൊശം, ത്തിന്റെ. s. A curse or imprecation. ശാ
പം. 2. anger, dissatisfaction. 3. malice. 4. abuse, cen-
suring. 5. an oath. 6. crying out. നിലവിളി.

ആക്രൊശിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To curse; to
be angry or displeased with, to entertain malice against
another. 2. to abuse, to censure. 3. to call or cry out.

ആഖണ്ഡനം, ത്തിന്റെ. s. Breaking, destroying. ഒ
ടിക്കുക.

ആഖണ്ഡലൻ, ന്റെ. s. One of the names of Indra.
ഇന്ദ്രൻ.

ആഖനികം, ത്തിന്റെ. s. 1. A rat. എലി. 2. a hog,
പന്നി.

ആഖനികൻ, ന്റെ. s. A thief, a burglar. കള്ളൻ.

ആഖു, വിന്റെ. s. A rat, a mouse. എലി.

ആഖുഭുൿ, ിന്റെ. s. A cat. പൂച്ച.

ആഖെടം, ത്തിന്റെ. s. The chase, hunting. നായാട്ട.

ആഖ്യ, യുടെ. s. A name or appellation. പെർ.

ആഖ്യാതം. adj. 1. Spoken, said. 2. rehearsed. ചൊല്ല
പ്പെട്ടത.

ആഖ്യാനം, ത്തിന്റെ. s. Speech, talk, language. വാ
ക്ക, ചൊൽ.

ആഖ്യാനിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To speak, to say:
to rehearse. പറയുന്നു, ചൊല്ലുന്നു.

ആഖ്യായിക, യുടെ. s. A tale, a true or probable story.
കഥ.

ആഗതം, &c. adj. Obtained, come, ആഗതമാകുന്നു.

[ 77 ]
To be obtained; to come into one's possession. ലഭിക്ക
പ്പെട്ടത.

ആഗതി, യുടെ. s. 1. Coming. വരവ. 2. gain; profit.
ലാഭം.

ആഗന്തു, വിന്റെ. s. 1. A guest. വിരുന്നുകാരൻ.
2. coming, arriving. വരവ. adj. Incidental, adventiti-
ous.

ആഗന്തുകം. adj. Incidental, adventitious, (as pleasure,
pain, &c.) derivative. താനെ വന്നത.

ആഗം, ത്തിന്റെ. s. or ആഗസ്സ, ിന്റെ. s. Sin,
offence, transgression, a fault. പാപം, കുറ്റം.

ആഗമനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Coming, approaching, ar-
riving; arrival. വരവ. 2. accession. അടുത്ത ചെല്ലുക.

ആഗമം, ത്തിന്റെ. s. 1. Coming, arriving, approach-
ing. 2. a shastra, or work on sacred science and of divine
origin. വെദം. 3. the ceremonies prescribed in the
shastres. 4. a grammatical augment, a syllable or letter
inserted in any part of a radical word. 5. a legal title, a
voucher or written testimony. 6. origin. ഉത്ഭവം.

ആഗാമി. adv. Present, present tense. വൎത്തമാനം.

ആഗാമികം. adj. Future, (not yet come.) ആഗാമി
കക്രിയ. The future tense. വരുവാനുള്ളത.

ആഗാരം, ത്തിന്റെ. s. A house. ഭവനം.

ആഗൂ, വിന്റെ. s. An agreement. പ്രതിജ്ഞ.

ആഗൊഷ്ഠം. adv. As far as a cow house. പശുകുട്ടിങ്ക
ലൊളം.

ആഗ്നീധ്രം, ത്തിന്റെ. s. The place where a sacrifi-
cial fire is kindled. ഹൊമകുണ്ഡം.

ആഗ്നെയദിക്ക, ിന്റെ. s. The south-east point, of
which Agni is considered the regent.

ആഗ്നെയാസ്ത്രം, ത്തിന്റെ. s. A weapon of fire.

ആഗ്നെയം. adj. Belonging or relating to Agni or fire.

ആഗ്നെയം, ത്തിന്റെ. s. 1. The 3rd lunar asterism.
കാൎത്തികാ. 2. one of the 18 Puranas. പതിനെട്ട പു
രാണത്തിൽ ഒന്ന.

ആഗ്രയണം, ത്തിന്റെ. s. Eating new corn for the
first time. പുത്തരി.

ആഗ്രഹം, ത്തിന്റെ. s. Desire, wish.

ആഗ്രഹായണി, യുടെ. s. The name of a constellati-
on, consisting of 3 stars, one of which is λ Orionis, figur-
ed by an antelope's head; hence also. മൃഗശിരസ്സ, മ
കയിരം.

ആഗ്രഹായണികം, ത്തിന്റെ. s. The month De-
cember. ധനു.

ആഗ്രഹി, യുടെ. s. One who is desirous, covetous, aspir-
ing.

ആഗ്രഹിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To desire, to wish,
to aspire after.

ആഗ്രഹിതം, &c. adj. Wished, desired, coveted.

ആഗ്രഹിപ്പിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. c. To cause to de-
sire, to allure, &c.

ആഘട്ടനം, ത്തിന്റെ. s. 1. A butt, a blow given by
horned cattle. കുത്ത. 2. a stroke given in fencing. അടി
3. a beating or striking against any thing.

ആഘാതം. adj. 1. Beating, hitting. 2. slaughtered,
killed, injured. s. A slaughter house, a place for killing
animals or victims. വധസ്ഥലം.

ആഘൂൎണ്ണിതം. adj. Rolling, turning, as the eyes from
rage. തുറിച്ച മിഴിക്കപ്പെട്ടത.

ആഘൊഷം, ത്തിന്റെ. s. 1. Making a loud noise.
2. a procession of splendour and ostentation; pomp, pa-
rade.

ആഘൊഷിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To make a
loud noise. 2. to go in procession; to parade.

ആഘ്രാണം, ത്തിന്റെ. s. 1. Smell; scent. മണം. 2.
nose. മൂക്ക. 3. satisfaction satiety. This word is often
used to express parental fondless; parents being in the ha-
bit of smelling a child's head instead of kissing the infant.

ആഘ്രാണിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To smell, to in-
hale.

ആഘ്രാതം. adj. 1. Smelled; scented. മണക്കപ്പെട്ട
ത. 2. surmounted, surpassed. 3. satisfied, satiated.

ആൎങ. ind. The letter ആ, meaning, Until.

ആങ്കിടാവ, ിന്റെ. s. 1. A male child, a boy. 2. the
male young of animals.

ആങ്കുട്ടി, യുടെ. s. See the preceding.

ആങ്കുതിര, യുടെ. s. A horse, a stallion.

ആംഗികം, ത്തിന്റെ. s. Any movement or emotion
of the body: as a gesture, a beck, a nod, a posture, &c.
ആംഗികം കാട്ടുന്നു. To beckon, to make a sign.

ആംഗീരസൻ, ന്റെ. s. The planet JUPITER or VRI-
HASPATI, in Hindu mythology, preceptor of the gods and
son of ANGIRASA. വ്യാഴം.

ആംഗ്യം, ത്തിന്റെ. s. A nod, a beck, a gesture.

ആങ്ങള, യുടെ. s. A brother, (a term used by a sister
in addressing, or speaking of, her brother.)

ആചണ്ഡാലം. People of all classes, from the brah-
man down to the Chadalas or Pariahs.

ആചന്ദ്രതാരകം. adv. During the existence of the
moon and stars; as long as the world exists.

ആചന്ദ്രാൎക്കം, adv. During the existence of the sun
and moon; as long as the world exists.

[ 78 ]
ആചമനം, ത്തിന്റെ. s. Rincing the mouth, sipping
water before religious ceremonies, meals, &c., from the
palm of the hand, and spitting it out again.

ആചമനീയം, ത്തിന്റെ. s. Water fit for rincing
the mouth.

ആചമിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To sip water, to rince
the mouth.

ആചരണം, ത്തിന്റെ. s. Habitual practice; obser-
vance; performance, the act of celebrating. ആചാരം.

ആചരിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To practise, to
perform, observe, or do habitually. 2. to put in practice
the precepts of religion. 3. to celebrate a religious festi-
val.

ആചരിക്കപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. p. To be practised, &c.

ആചാൻ, ന്റെ. s. A teacher, a schoolmaster.

ആചാമം, ത്തിന്റെ. s. 1. Sipping water, rincing the
mouth. 2. the scum of boiled rice. വാൎത്തകഞ്ഞി.

ആചായ്മ, യുടെ. s. The office of a schoolmaster or teach
er.

ആചായ്മസ്ഥാനം, ത്തിന്റെ. s. The office of a
schoolmaster or teacher.

ആചാരക്കാരൻ, ന്റെ. s. A civil or polite person.

ആചാരഭെദം, ത്തിന്റെ..s. Difference of practice,
customs, habits, usages, &c., in different countries.

ആചാരം, ത്തിന്റെ. s. 1. An established rule of con-
duct, an ordinance, an institute, a precept. 2. the rules
of moral conduct among a people or nation. 3. the prac-
tice, customs, habit, usages, or laws of a country, or of
any particular class of men. 4. a religious institute or ob-
servance. 5. politeness, civility. ആചാരം ചെയ്യുന്നു,
To show respect or politeness; to salute.

ആചാരമായി. adv. Respectfully, politely, courteously.

ആചാൎയ്യത, യുടെ. s. Priesthood, the office of a priest.

ആചാൎയ്യത്വം, ത്തിന്റെ. s. See the preceding.

അചാൎയ്യൻ, ന്റെ. s. A spiritual guide or preceptor;
a priest; a teacher or instructor in the Vedas.

ആചാൎയ്യ, യുടെ. s. A spiritual preceptress.

ആചാൎയ്യാണീ, യുടെ. s. 1. A spiritual preceptress. 2.
the wife of a spiritual preceptor. ആചാൎയ്യന്റെ ഭാൎയ്യ,

ആചിതം, ത്തിന്റെ. s. 1. A weight of ten B'haras.
(a B'hara is 20 Tulams.) 2. a cart load. 3. dissimulation.
adj. 1. Heaped, accumulated; extended. 2. covered. 3.
strung. കൊൎക്കപ്പെട്ടത.

ആചീനം. adj. Weighing or containing ten B'haras.

ആചുംബനം, ത്തിന്റെ. s. A kiss, kissing.

ആച്ചുന്നു, ച്ചി, വാൻ. v. a. To stretch out or extend, as

the hand for the purpose of striking, &c.

ആഛാദനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Cloth, clothes. 2. a cloak,
a mantle, an upper garment. 3. a covering, a screen. 4.
hindrance.

ആഛാദനീ, യുടെ. s. 1. Cloth, clothes. 2. a covering.

ആഛാദിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To cover; to
screen. 2. to conceal.

ആഛാരിതകം, or ആഛുരിതം, ത്തിന്റെ. s. A satiri
cal laugh; a horse laugh. പുഞ്ചിരി.

ആഛൊടനം, ത്തിന്റെ. s. Hunting, the chase. നാ
യാട്ട.

ആജകം, ത്തിന്റെ. s. A flock of goats.

ആജന്മം. adv. During the whole life.

ആജം, ത്തിന്റെ. s. 1. Oiled butter. 2. a flock of sheep.

ആജാനുബാഹു, വിന്റെ. s. A person whose hands
reach to his knees. A person of this description is consi-
dered not only handsome, but destined to be a hero.

ആജാനെയം, ത്തിന്റെ. s. A horse of a good breed.

ആജി, യുടെ. s. 1. War, battle, fight. യുദ്ധം. 2. level
ground. സമഭൂമി.

ആജിശൂരൻ, ന്റെ. s. A hero. യൊദ്ധാവ.

ആജീവനാന്തം. adv. The term of one's life, from birth
to death.

ആജീവം, ത്തിന്റെ. s. Livelihood, profession.

ആജൂ, വിന്റെ. s. 1. Working without wages. 2. great
torment.

ആജ്ഞ, യുടെ. s. 1. An order, a command, edict, man-
date. 2. permission. 3: punishment. 4. custody.

ആജ്ഞാപകൻ, ന്റെ. s. One who orders, commands;
permits; punishes.

ആജ്ഞാപനം, ത്തിന്റെ. s. 1. An order or command.
2. permission, leave. 3. a warrant. 4. punishment. 5.
custody.

ആജ്ഞാപിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To order, to
command. 2. to permit, to allow.

ആജ്ഞാപിതം, &c. adj. Ordered, commanded. 2. per-
mitted. 3. punished.

ആജ്ഞാശക്തി, യുടെ. s. The power or force of an or
der, command, &c.

ആജ്യം, ത്തിന്റെ. s. Ghee or clarified butter.

ആജ്യാഹൂതി, യുടെ. s. A burnt offering.

ആഞ്ചുന്നു. To spring forward.

ആഞ്ഞിലി, യുടെ. s. A timber tree. Angili.

ആട, യുടെ. s. Cloth, a garment.

ആട, ിന്റെ. s. A sheep, a goat. ആടുകരയുന്നു. To
bleat. ആടിറച്ചി. Mutton.

[ 79 ]
ആടലൊടകം, ത്തിന്റെ. s. A tree, Justicia, adhena-
toda ganderussa or Justicia bivalvis. ആടരൂഷം.

ആടൽ, ിന്റെ. s. 1. Trembling, shaking. 2. perplexi-
ty, distraction of mind, agitation. 3. gesticulation. 4.
moving backwards and forwards, rocking. 5. swinging.

ആടൽപ്പെടുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. 1. To shake.
2. to perplex, to distract.

ആടൽപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. 1. To shake, to trem-
ble, to be perplexed, to be agitated.

ആടൽചെറ, റ്റിന്റെ. s. Deep mud.

ആടരൂഷം, ത്തിന്റെ. s. See ആടലൊടകം.

ആടി, യുടെ. s. A Sáráli, a bird so called, Turdus gingi-
nianus, a king fisher. നാകമണപ്പറവ.

ആടിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. c. To cause to play, &c.

ആടുതൊടാപ്പാല, ിന്റെ. s. A plant described as a
milky or thorny plant, with a fruit of a crooked figure
resembling a ram's horn, and used as a medicine for the
eyes; the Woodia tree.

ആടുന്നു, ടി, വാൻ. v. a. 1. To play, to dance. 2. to
perform, to hunt. v. n. to shake, to totter, to reel, to
wag; to swing, to rock; to move backward and for-
ward.

ആടൊപം, ത്തിന്റെ. s. 1. Pride, pomp. അഹങ്കാ
രം. 2. fury. കൊപം.

ആട്ട, ിന്റെ. s. 1. Menace, driving away. 2. pressing
oil, &c.

ആട്ടകന്നി, യുടെ. s. A cow which brings forth a calf
every year.

ആട്ടകാരൻ, ന്റെ. s. 1. A male dancer, an actor. 2.
a gambler.

ആട്ടക്കൊപ്പ, ിന്റെ. s. Theatrical garments, state
clothes.

ആട്ടം, ത്തിന്റെ. s. 1. A dance. 2. a play. 3. a game.

ആട്ടകം, ത്തിന്റെ. s. A bitter gourd. പീരപട്ടി.

ആട്ടപ്പിറന്നാൾ, ളിന്റെ. s. A birth-day.

ആട്ടവിശെഷം, ത്തിന്റെ. s. A yearly festival.

ആട്ടിക്കളയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. a. To banish, to ex-
pel, to drive out.

ആട്ടിടയൻ, ന്റെ. s. A shepherd, a goatherd,

ആട്ടിൻകുട്ടി, യുടെ. s. A lamb, a kid.

ആട്ടിൻകൂട്ടം, ത്തിന്റെ. s. A flock, a herd.

ആട്ടിൻപെട്ടി, യുടെ. s. A sheep-fold.

ആട്ടുകട്ടിൽ, ിന്റെ. s. 1. A swinging cot, a cradle. ആ
ട്ടുകട്ടിൽ ആടുന്നു. To rock a cradle, to put a swing in
motion.

ആട്ടുകല്ല, ിന്റെ. s. A mill, composed of a stone hol-

lowed out, a little like a mortar, and a pestle worked
in it.

ആട്ടുകാരൻ, ന്റെ. s. 1. A shepherd; one who takes
care of sheep. 2. one who presses out the juice of sugar-
cane, or oil.

ആട്ടുകൊറ്റൻ, ന്റെ. s. A ram, the male of sheep.

ആട്ടുന്നു, ട്ടി, വാൻ. v. a. 1. To press oil, &c. 2. to shake,
to agitate, to rock. 3. to abuse, to reproach, to menace.
4. to banish, to expel.

ആഡംബരം, ത്തിന്റെ. s. 1. Pride, pomp, parade,
shew. വെഷകൊലാഹലം. 2. a charge sounded by
musical instruments. വാദ്യശബ്ദം. 3. a drum sounded
in battle. 4. the roaring of elephants. ആനയലൎച്ച.
5. commencement, beginning.

ആഢകം, ത്തിന്റെ. s. A measure of capacity (con-
taining nearly 7 lbs. 11 oz. Avoirdupois) a mercal. നാ
ലിടങ്ങഴി.

ആഢികം, ത്തിന്റെ. s. (A field) sown with an
A'ďhaca or mercal of seed. നാലിടങ്ങഴി വിതെക്കും
സ്ഥലം. 2. holding or containing the same.

ആഢകീ, യുടെ. 1. A kind of pulse: doll, pigeon
pea; Citysus cajan. 2. a fragrant earth.

ആഢ്യൻ, ന്റെ. s. 1. An opulent or wealthy per-
son. സമ്പത്തുള്ളവൻ. 2. a lord, a master. യജമാ
നൻ, ജാതിശ്രെഷ്ഠൻ.

ആൺ, ിന്റെ. s. The male of rational or irrational
creatures.

ആണ, യുടെ. s. 1. An oath. 2. an adjuration. 3. a
protestation. 4. a citation on the part or in the name of
government or of any great person, to arrest any one or
oblige one to come to justice or make his appearance.
ആണയിടുന്നു. 1. To swear, to conjure, to take oath.
2. to adjure. 3. to protest. 4. to cite, to arrest. ആണ
യിടുവിക്കുന്നു. To put on oath, to cause to swear to.
രാജാവിനെ കൊണ്ട ആണയിടുന്നു. To swear by
the king.

ആണത്വം, ത്തിന്റെ. s. Manliness, bravery.

ആണി, യുടെ. s. nail; a pin; a peg; a bolt; the pin
of the axle of a cart. ആണിതറെക്കുന്നു. To fasten
with a nail, to nail. ആണിയടിക്കുന്നു. 1. To fasten
or rivet with nails. 2. to make nails.

ആണികൂട്ടം, ത്തിന്റെ. s. A number of pins of different
qualities of gold used for examining other gold with.

ആണിപ്പൊന്ന, ിന്റെ. Good gold. B

ആണ്കിടാവ, ിന്റെ. s. A male child, a boy; a male
offspring.

[ 80 ]
ആണ്കുഞ്ഞ, ിന്റെ. s. A male child, a boy.

ആണ്കുട്ടി, യുടെ. s. A male child, a boy.

ആണ്കുതിര, യുടെ. s. A horse, a stallion.

ആണ്ട, ിന്റെ. s. A year. ആണ്ടറുതി. The end of a year.

ആണ്ടാൽ, ിന്റെ. s. The young shoot of a bamboo.

ആണ്ടി, യുടെ. s. A mendicant, or religious beggar.

ആതങ്കപ്പെടുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. 1. To fright
en, to put in fear. 2. to grieve, to vex.

ആതങ്കപ്പെടുന്നു. v. n. To fear, to be appre-
hensive. 2. to grieve, to be anxious.

ആതങ്കം, ത്തിന്റെ. s. 1. Fear, apprehension. ഭയം.
2. sickness, disease, pain. വ്യാധി. 3. grievance, anxiety.
ദുഃഖം.

ആതഞ്ചനം, ത്തിന്റെ. s. 1. The act of turning fresh
milk, by casting butter milk into it. ഉറവീത്തുക. 2.
calcining, adding a powder or flux to metals in fusion. 3.
speed, velocity. വെഗം. 4. increase. വൎദ്ധന.

ആതതം. adj. Extended, large. വിസ്താരമുള്ളത; വ
ലിയത.

ആതതായി, യുടെ. s. A felon, a thief, a murderer, an
incendiary, &c. അപഹാരി, കുലപാതകൻ.

ആതപത്രം, ത്തിന്റെ. s. A large umbrella (of silk or
leaves, used in the east as a parasol.) കുട.

ആതപം, ത്തിന്റെ. s. Sun-shine, heat. വെയിൽ.

ആതപവാരണം, ത്തിന്റെ. s. A large Indian para-
sol. വലിയ കുട.

ആതരം, ത്തിന്റെ. s. Freight, fare. കടത്തുകൂലി.

ആതാപി, യുടെ. s. A kite. മലങ്കുരുകിൽ.

ആതാമ്രം. adj. Pink, of a light red colour. കുറെചുവ
ന്ന,

ആതായി, യുടെ. s. A kite.

ആതി, യുടെ. s. A bird. പക്ഷി. See ആടി.

ആതിഥെയം, &c. adj. 1. Proper for a guest. 2. hos-
pitiable, attentive to a guest, അതിഥിസല്ക്കാരത്തിന്ന
ടുത്തത.

ആതിഥ്യം, ത്തിന്റെ. s. Hospitality, food given to a
guest. അതിഥിസല്ക്കാരം. adj. Proper for a guest,
hospitable.

ആതിര, ിന്റെ. s. The name of the 6th asterism.

ആതുരത, യുടെ. s. 1. Sickness; disease. 2. affliction.
രൊഗം, ദുഃഖം.

ആതുരം, &c. adj. Sick, diseased. രൊഗമുള്ള.

ആതുരൻ, ന്റെ. s. 1. One who is sick or afflicted with
disease. രൊഗി. 2. devoted to, strongly inclined to.

ആതൊദ്യം, ത്തിന്റെ. s. Four kinds of musical instru
ments. നാല വക വാദ്യം.

ആത്ത, യുടെ. s. The custard apple tree, Annona squa-
mosa. ആത്തക്കാ. Custard apple.

ആത്തഗന്ധം, &c. adj. Humbled, degraded. പരിഭവം.

അത്തഗൎവം, &c. adj. See the preceding.

ആത്തമൊദം, ത്തിന്റെ. s. Cheerfulness, delight, gaiety,
merriment. സന്തൊഷം.

ആത്മകൎമ്മം, ത്തിന്റെ. s. An independant work, one's
own business. സ്വകൎമ്മം.

ആത്മഗുപ്താ, യുടെ. s. A plant ; cowhage, Carpopo-
gon pruriens. നായ്ക്കുരുന്ന.

ആത്മഗുപ്തി, യുടെ. s. Self-humiliation. അടക്കം.

ആത്മഘാതകൻ, ന്റെ. s. A suicide, a self-murderer.
തന്നെതാൻ കൊന്നവൻ.

ആത്മഘൊഷം, ത്തിന്റെ. s. 1. A crow. കാക്ക. 2.
a cock. പൂവൻകൊഴി.

ആത്മജൻ, ന്റെ. s. A son. പുത്രൻ.

ആത്മജാ, യുടെ. s. A daughter. പുത്രി.

ആത്മജ്ഞൻ, ന്റെ. s. One who possesses a know-
ledge of the deity. ആത്മജ്ഞാനമുള്ളവൻ.

ആത്മജ്ഞാനം, ത്തിന്റെ. s. A knowledge of the de-
ity, spiritual knowledge. ദൈവജ്ഞാനം.

ആത്മതത്വം, ത്തിന്റെ. s. Self, the abstract indivi-
dual. ആത്മപരമാൎത്ഥം.

ആത്മപ്രശംസ, യുടെ. s. Boasting, ostentation, ആ
ത്മപ്രശംസ പറയുന്നു. To talk ostentatiously, to
boast. തന്നെത്താൻ പുകഴ്ത്തുക.

ആത്മബൊധം, ത്തിന്റെ. s. Knowledge of the de-
ity, spiritual or divine knowledge. ആത്മജ്ഞാനം.

ആത്മഭൂവ, ിന്റെ. s. 1. A name of BRAHMA. ബ്രഹ്മാ
വ. 2. of CAMADEVA. കാമൻ. 3. of VISHNU. വിഷ്ണു.
4. of SIVA. ശിവൻ.

ആത്മംഭരി. adj. Selfishly voracious, feeling greedily
while the family or dependants are in want. തന്നെ
ത്താൻ പൊറ്റുന്നവൻ.

ആത്മലക്ഷണം, ത്തിന്റെ. s. The quality of the
soul; an attribute of the deity. ആത്മസ്വരൂപം.

ആത്മവാൻ, ന്റെ. s. One who is wise, virtuous ; pru-
dent ; courageous. ബുദ്ധിമാൻ, ധീരൻ.

ആത്മവിചാരം, ത്തിന്റെ s. Spirituality. See ആ
ത്മജ്ഞാനം.

ആത്മവിത്ത, ിന്റെ. s. A student, one who wishes
to know God. ആത്മജ്ഞാനി.

ആത്മഹത്യാ, യുടെ. s. Suicide, self-murder. തന്നെ
ത്താൻ കൊല്ലുക.

ആത്മസ്വരൂപം, ത്തിന്റെ. s. See ആത്മലക്ഷണം.
ആത്മാ. s. See ആത്മാവ.

[ 81 ]
ആത്മാൎത്ഥം. adj. Intimate, friendly, one's own, for the
sake of the soul, for one's own sake.

ആത്മാവ, ിന്റെ. s. 1. The soul. 2. Brahma, the su-
preme deity and soul of the universe. 3. the understand-
ing, the intellect. 4. the mind or faculty of reason. 5.
life, spirit, the vivifying soul, in opposition to the senti-
ent one. 6. self, the abstract individual. 7. the body.

ആത്മീയം, &c. adj. Belonging to one's own party, re-
lated, of kin. തനിക്കുള്ളത.

ആത്മൊപദെശം, ത്തിന്റെ. s. Spiritual instruction.
ജ്ഞാനൊപദെശം.

ആത്രെയൻ, ന്റെ. s. 1. The name of a Muni or saint,
the son of ATRI. അത്രപുത്രൻ. 2. the moon. ചന്ദ്രൻ.

ആത്രെയീ, യുടെ. s. A woman during her menses. ഋ
തുമതി.

ആഥൎവണം, ത്തിന്റെ. s. A collection of prayers, &c.
delivered by A'tharwa, a sage. നാലാം വെദം.

ആദരം, ത്തിന്റെ. s. 1. Consolation, comfort. 2. a kind
reception, favourable treatment. 3. aid, assistance, pro
tection. 4. regard, respect, veneration. 5. a prop, support.

ആദരവ, ിന്റെ. s. 1. Aid, protection, help, patronage,
refuge. 2. sustenance. 3. consolation, comfort. 4. a kind
reception, favourable treatment.

ആദരിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To assist, protect,
defend, patronize or receive kindly. 2. to comfort, console
or caress. 3. to regard, to respect. 4. to prop, to support.

ആദൎശം, ത്തിന്റെ. s. A mirror or looking glass. ക
ണ്ണാടി.

ആദാനം, ത്തിന്റെ. s. Taking, receipt, acceptance.
ആദാനം ചെയ്യുന്നു. To take, to receive, to accept.

ആദായപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To grow rich, to
gain; to have advantage; to be advanced in interest or
happiness.

ആദായപ്പെടുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. To gain, to
obtain as profit.

ആദായം, ത്തിന്റെ. s. Gain, profit, income, lucre.
ആദായവും നഷ്ടവും. Profit and loss.

ആദി, യുടെ. s. The beginning, the commencement, the
origin. 2. in compos. other, et cetera. adj. First, prior.
ആദിമുതൽ. From the beginning, ആദിയന്തമില്ലാ
ത്തവൻ. The eternal God.

ആദികാരണം, ത്തിന്റെ. s. A primary or an original
cause.

ആദികാലം, ത്തിന്റെ. s. The first time.

ആദിതെയന്മാർ, രുടെ. s. plu. The deities or gods.
ദെവകൾ.

ആദിത്യൻ, ന്റെ. s. 1. The sun. 2. a deity of a par-
ticular class, the Adityas are said to be 12 in number,
to be forms of Sürya, or the sun, and to represent him
as distinct in each month of the year.

ആദിത്യബിംബം, ത്തിന്റെ. s. The disk, or face of
the sun.

ആദിത്യമണ്ഡലം, ത്തിന്റെ. s. 1. See the preceding.
2. the sun's orbit.

ആദിഭൂതൻ, ന്റെ. s. The first, first in existence; God.
ദൈവം.

ആദിമം, &c. adj. First, prior. ആദ്യം.

ആദീനവം, ത്തിന്റെ. s. Distress, pain, uneasiness.
ക്ലെശം.

ആദുഃ ind. Evidently. സ്പഷ്ടം.

ആദൃതം, &c. adj. 1. Respected, honored. ആദരിക്ക
പ്പെട്ടത. 2. respectful. ആദരിക്കുന്നത.

ആദെശം, ത്തിന്റെ. s. 1. An order, a command. ക
ല്പന. 2. in grammar, substitution, permutation.

ആദെഷ്ടാവ, ിന്റെ. s. 1. One who commands. കല്പി
ക്കുന്നവൻ. 2. an employer of priests. യാഗം ചെ
യ്യിക്കുന്നവൻ.

ആദ്യൻ, ന്റെ. s. 1. The first person. മുമ്പൻ. 2. God.
ദൈവം.

ആദ്യന്തം. s. The beginning and the end. adj. From
the beginning to the end; from first to last.

ആദ്യന്തമില്ലാത്തവൻ, ന്റെ. s. One who has no be-
ginning or end, the eternal Being.

ആദ്യന്തഹീനൻ, ന്റെ. s. One who has no beginning
or end, the eternal God.

ആദ്യം, &c. adj. First, initial, primary. ആദ്യവസാ
നം. The beginning and end.

ആദ്യൂനൻ, ന്റെ. s. One who through voracity forgets
the conquering of enemies. ബുഭുക്ഷ കൊണ്ട ശത്രുജ
യം മറന്നവൻ.

ആധാനം, ത്തിന്റെ. s. 1. A ceremony performed
with consecrated fire. 2. the placing or holding. 3. a
pledge, a deposit. 4. a ceremony performed previous to
conception.

ആധാരം, ത്തിന്റെ. s. 1. A base, a pedestal, that up-
on which any thing rests. 2. a prop; support; aid; protec-
tion. 3. a receptacle, location. 4. basis, foundation. 5.
a document, a bond, or deed.

ആധാരിക.

ആധി, യുടെ. s. 1. Anxiety, care. 2. mental agony or
pain; distress of mind. 3. calamity. 4. a pledge or
pawn.

[ 82 ]
ആധിക്യം, adj. Excellent, pre-eminent. അധികമുള്ള.

ആധിദൈവികം, ത്തിന്റെ. s. 1. Providential af-
fliction. 2. sorrow or grief arising from providential vi-
sitations. ദൈവത്തിൽനിന്ന ഉണ്ടാകുന്നത.

ആധിപത്യം, ത്തിന്റെ. s. 1. Authority, power. 2.
government. അധികാരം.

ആധിഭൌതികം, ത്തിന്റെ. s. Sorrow or grief aris-
ing from accidental, casual or sudden losses. ഭവിഷ്യ
ദുഃഖം.

ആധീനത, യുടെ. s. 1. Own property, possession, estate,
right of possession. 2. power.

ആധീനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Property, possession, estate;
inheritance. 2. government. 3. power.

ആധുനികം, &c. adj. Present. പ്രത്യക്ഷം.

ആധൂതം, &c. adj. Shaken, trembling. ഇളക്കപ്പെട്ടത.

ആധെയം. adj. Deposited, placed, supported. വെക്ക
പ്പെട്ടത.

ആധൊരണൻ, ന്റെ. s. An elephant driver or keep-
er. ആനക്കാരൻ.

ആധൌതം, &c. adj. Cleansed, cleaned. വെളിപ്പിക്ക
പ്പെട്ടത, കഴുകപ്പെട്ടത.

ആധ്മാതം, ത്തിന്റെ. s. Flatulence, borborygmi, swel-
ling of the abdomen with noise. കാറ്റിനാൽ നിറക്ക
പ്പെട്ടത.

ആധ്മാനം, ത്തിന്റെ. s. The swelling of the abdomen
with noise.

ആധ്യാത്മികം, ത്തിന്റെ. s. Sorrow or grief, arising
from bodily affliction; bodily suffering. സ്വദെഹത്തി
ദുഃഖം.

ആധ്യാനം, ത്തിന്റെ. s. Remembering, pensive or
sorrowful recollection, dwelling or meditating upon, &c.
നിരൂപണം.

ആന, യുടെ. s. An elephant.

ആനകദുന്ദുഭി, യുടെ. s. A name of VASUDEVA the
father of CRISHNA.

ആനകം, ത്തിന്റെ. s. 1. A large military drum beat-
en at one end. 2. a tabor or small drum. പട്ടഹം.

ആനക്കാരൻ, ന്റെ. s. An elephant keeper or driv-
er.

ആനക്കുറുന്തൊട്ടി, യുടെ. s. A creeping plant, Hedy-
sarum lagopodioides.

ആനക്കുഴി, യുടെ. s. A pit made to catch elephants.

ആനക്കൊട്ടിൽ, ിന്റെ. s. An elephant house.

ആനക്കൊമ്പ, ിന്റെ. s. Ivory; an elephant's tusk.

ആനക്കൊപ്പ, ിന്റെ. s. Elephant's trappings.

ആനച്ചുണ്ട, യുടെ. s. A prickly shrub.

ആനച്ചുവടി, യുടെ. s. A plant, the prickly leaved ele-
phant's foot, Elephantopus scaber.

ആനച്ചൊറി, യുടെ. s. Cutaneous eruption, herpes, scab.

ആനച്ചൊറിയണം. The large nettle, Urtica hetero-
phylla.

ആനച്ചൊറിയൻ, ന്റെ. s. One who is diseased with
scab.

ആനതം, &c. adj. Bent, bending, stooping; humbled,
വളഞ്ഞത, കുനിഞ്ഞത, താന്നത.

ആനത്തൊട്ടി, യുടെ. s. The thook used to drive an
elephant with.

ആനദ്ധം, ത്തിന്റെ. s. A drum in general. മിഴാവ
തുടങ്ങിയുള്ള വാദ്യം.

ആനനം, ത്തിന്റെ. s. The face or mouth. മുഖം.

ആനന്ദഥു, വിന്റെ. s. Happiness, joy. ആനന്ദം.

ആനന്ദനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Civility, courtesy, the treat-
ment of a friend or guest at meeting or parting. വിരു
ന്നുകാരൻ വരുമ്പോളുള്ള ആചാരം. 2. making
happy.

ആനന്ദം, ത്തിന്റെ. s. Happiness ; joy; gladness. ആ
നന്ദബാഷ്പം. Tears of joy.

ആനന്ദഭൈരവി, യുടെ. s. A tune. ഒരു രാഗം.

ആനനവിവശത, യുടെ. s. An ecstacy; a trance.

ആനന്ദി, യുടെ. s. Happiness, pleasure.

ആനന്ദിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To rejoice ; to be
glad ; to exult, to triumph.

ആനന്ദിപ്പിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. c. To make glad,
to gladden.

ആനപ്പന്തി, യുടെ. s. An elephant shed.

ആനപ്പരുവ, യുടെ. s. A parasite plant.

ആനപ്പാവ, ിന്റെ. s. The breaking in or training an
elephant to work.

ആനപ്പാവാൻ, ന്റെ. s. An elephant-keeper.

ആനപ്പിണ്ടി, യുടെ. s. Elephant's dung.

ആനമനം, ത്തിന്റെ. s. A bent, bend, flexure, a
curve, bow; adoration. വഴക്കം.

ആനമിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To bend, to bow down.

ആനമുള്ള, ിന്റെ. s. A plant.

ആനമ്രം. adj. Crooked, curved. bent, bowed. വളഞ്ഞത.

ആനയനം, ത്തിന്റെ. s. Bringing, leading, guiding,
കൊണ്ടുവരിക.

ആനയിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To bring, to lead, to
guide.

ആനൎത്തം, ത്തിന്റെ. s. 1. The country on the north
of the Malabar coast. ഒരു രാജ്യം. 2. a stage, a theatre.
അരംഗം. 3. war. യുദ്ധം.

[ 83 ]
ആനവതി, ind. As much as or till ninety. തൊണ്ണൂ
റൊളം.

ആനവളർ, രിന്റെ. s. 1. A plant. 2. a stick used to
beat elephants with.

ആനവാൾ, ളിന്റെ. s. An officer or superintendant
of a pagoda.

ആനാകം. adv. As far as heaven. ആകാശത്തിങ്ക
ലൊളം.

ആനായൻ, ന്റെ. s. A cow-herd, a shepherd.

ആനായം, ത്തിന്റെ. s. A net. വല.

ആനായ്യം, ത്തിന്റെ. s. Consecrated fire, placed on
the south side.

ആനാവ, ിന്റെ. s. A female calf.

ആനാഹം, ത്തിന്റെ. s. 1. Length, especially of cloth.
നീളം. 2. epistasis, suppression of urine, or constupation.
ബന്ധനം.

ആനീതം. adj. Brought; lead. കൊണ്ടുവരപ്പെട്ടത.

ആനുകൂല്യം, ത്തിന്റെ. s. Good will, concord, favour
അനുകൂലം.

ആനുപൂൎവീ, യുടെ. s. Order, method. ക്രമം.

ആനുലൊമ്യം, ത്തിന്റെ. s. See ആനുകൂല്യം.

ആനൃശംസ്യം, ത്തിന്റെ. s. Sin. പാപം.

ആന്ത, യുടെ. s. A chamelion.

ആന്തം, ത്തിന്റെ. s. A spike, fixed to fruit trees to
prevent persons from stealing the fruit. ആന്തംവെക്കു
ന്നു. To fix spikes on fruit trees to prevent their being
robbed.

ആന്തരം. adj. Secret, private inward, internal. രഹസ്യ
മുള്ളത. s. 1. Secret. 2. knowledge. 3. importance.

ആന്തൎയ്യം , ത്തിന്റെ. s. 1. The mind. 2. opinion.

ആന്ത്രക്കഴപ്പ, ിന്റെ. s. See ആന്ത്രനൊവ.

ആന്ത്രക്കൊളുത്ത, ിന്റെ. s. Catching pain arising from
flatulency of the bowels.

ആന്ത്രനൊവ, ിന്റെ. s. Pain arising from flatulency.

ആന്ത്രം, ത്തിന്റെ. s. The bowels, entrails, or intes-
tines.

ആന്ത്രവായു, വിന്റെ. s: A disease arising from fla-
tulency.

ആന്ത്രവീക്കം, ത്തിന്റെ. s. The swelling of the testi
cle.

ആന്ത്രവൃദ്ധി, യുടെ . s. See the preceding.

ആന്ദൊളിക, യുടെ. s. A litter, or monjeel. അന്തൊളം.

ആന്ദൊളിതം, &c. adj. Shaken, trembling. ഇളക്കപ്പെ
ട്ടത.

ആന്ധസികൻ, ന്റെ. s. A cook ; a confectioner; a
victualler, അടുക്കളക്കാരൻ.

ആന്യം, ത്തിന്റെ. s. Hire paid to carpenters.

ആന്യം. adj. Belonging to another, not one's own. മറ്റൊ
രുത്തന്നുള്ളത.

ആന്വീക്ഷികീ, യുടെ. s. Logical philosophy, meta-
physics. തൎക്കവിദ്യ.

ആപക്വം, ത്തിന്റെ. s. Half baked grain, &c., eaten
from the hand; sweet bread. അതിരസമുള്ള അപ്പം.

ആപഗാ, യുടെ. s. A river, a stream. ഗംഗാ.

ആപണം, ത്തിന്റെ. s. 1. A market. 2. a shop. ക
ച്ചവടസ്ഥലം. 3. merchandise. കച്ചവടം.

ആപണികൻ, ന്റെ. s. A dealer, a merchant. അ
ങ്ങാടിക്കാരൻ.

ആപതിതം, &c. adj. Fallen, descended, alighted. വീ
ണത.

ആപത്ത, ിന്റെ. s. 1. Peril; danger. 2. calamity, mis-
fortune; distress; adversity.

ആപത്തി, യുടെ. s. 1. Misfortune, calamity. 2. peril,
danger. ആപത്ത.

ആപൽ, ിന്റെ. s. 1. Calamity, misfortune. 2. distress,
adversity. 3. peril. ആപത്ത. ആപൽകാലം. A
time of calamity, or distress.

ആപൽകരം . adj. Calamitous, causing misery, distress.
ആപത്തുണ്ടാക്കുന്നത.

ആപൽപ്രാപ്തൻ, ന്റെ. s. Unfortunate, unhappy,
afflicted. ആപത്തിൽ അകപ്പെട്ടവൻ.

ആപദ, ിന്റെ. s. See ആപത്ത.

ആപന്നം, &c. ady. Unfortunate, unlhappy, afflicted.
ആപൽ പ്രാപ്തം.

ആപന്നസത്വാ, യുടെ. s. A pregnant woman. ഗൎഭി
ണി.

ആപമിത്യകം, ത്തിന്റെ. s. Property, &c., obtained by
barter. പകൎത്ത ഉണ്ടാകുന്ന അൎത്ഥം.

ആപാതം, ത്തിന്റെ. s. 1. Throwing down, causing
to descend. 2. falling, descending. പതനം.

ആപാതുകൻ, ന്റെ. s. A worshipper, വന്ദിക്കുന്ന
വൻ.

ആപാദം. adj. To the feet. പാദത്താളം.

ആപാദചൂഡം. adv. From head to foot. പാദത്തി
ങ്കൽനിന്ന തലയൊളം.

ആപാദമസ്തകം. adv. From head to foot.

ആപാനം, ത്തിന്റെ. s. 1. A place for drinking in
society, പാനസ്ഥലം. 2. a public drinking vessel. വ
ട്ടകം. 3. drinking.

ആപാലി, യുടെ. s. A louse; a flea. പെൻ, ചെള്ള

ആപീഡം , ത്തിന്റെ. s. A chaplet or garland tied on
the crown of the head. ശിരാലങ്കാരം.

[ 84 ]
ആപീതം, &c. adj. Drunk. പാനിക്കപ്പെട്ടത.

ആപീനം, ത്തിന്റെ. s. An udder. അകിട.

ആപൂപം, ത്തിന്റെ. s. Bread. അപ്പം.

ആപൂപികൻ, ന്റെ. s. 1. A baker. 2. a confectioner.
അപ്പക്കാരൻ.

ആപൂപികം, ത്തിന്റെ. s. A multitude of cakes. അ
പ്പകൂട്ടം.

ആപൃഛനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Asking or taking leave.
യാത്രചൊദിക്ക. 2. conversation, speaking to or with.
സംഭാഷണം.

ആപൊക്ലിമം, ത്തിന്റെ. s. The 3rd, 6th, 9th, and
12th signs in the Zodiac. ൩, ൬, ൯, ൧൨ാം രാശി.

ആപ്തൻ, ന്റെ. s. A confident ; a dear friend. സ്നെ
ഹിതൻ.

ആപ്തം, &c. adj. 1, Obtained, gained. ലഭിക്കപ്പെട്ടത.
2. intimate, lear, confidential, trusted, attached. വിശ്വ
സിക്കപ്പെട്ടത.

ആപ്തസ്നെഹം, ത്തിന്റെ. s. Intimate friendship.

ആപ്തി, യുടെ. s. 1. Gain, acquisition, profit. ലാഭം. 2.
binding, joining. വെഷ്ടനം.

ആപ്തൊക്തി, യുടെ, s. 1. An augment, or affix (in gram-
mar.) 2. a word of received acceptation and established
ly usage only. 3. friendly advice. ഗുണദൊഷവാക്ക.

ആപ്പ, ിന്റെ. s. A wedge. ആപ്പടിക്കുന്നു. To wedge.
ആപ്പിടുന്നു. To fasten with wedges.

ആപ്യ. adj. Watery, consisting of water; as froth, &c.,
ജലത്തിൽ ഭവിച്ചത.

ആപ്യായനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Refreshment, satiety,
തൃപ്തി. 2. increasing. വൎദ്ധന.

ആപ്യായിതം, &c. adj. Refreshed, satisfied. തൃപ്തി
പ്പെട്ടത.

ആപ്രപദം. adv. Reaching (from the shoulders) to the
feet. പുറവടിയൊളം.

ആപ്രപദീനം, ത്തിന്റെ. s. A dress reaching from
the shoulders to the feet. നിലയങ്കി.

ആപ്ലവനം, ത്തിന്റെ. s. Bathing, immersion. കുളി.

ആപ്ലവം, ത്തിന്റെ. s. Bathing, immersion. സ്നാനം,
മുക്കുക.

ആപ്ലവവ്രതി, യുടെ. s. An initiated householder, one
who has passed through the first order, that of Brahma-
chári, and is admitted into the second. ഗൃഹസ്ഥാശ്രമി.

ആപ്ലാവം, ത്തിന്റെ. s. Bathing, immersion, കുളി.

ആപ്ലുതൻ, ന്റെ. s. An initiated householder. ഗ്രഹ
സ്ഥൻ. adj. Bathed.

ആഫലൊദയം. adv. To success. ഫലൊദയത്തങ്ക
ലൊളം.

ആബദ്ധതൂണൻ, ന്റെ. s. One who is armed with a
quiver. അമ്പുറയിട്ടവൻ.

ആബദ്ധം, ത്തിന്റെ. s. The tie of a yoke, that which
fastens the ox to the yoke, or the latter to the plough.
അമിക്കയറ. adj. tied or bound firmly. കെട്ടപ്പെട്ടത.

ആബന്ധനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Binding, tying or con-
fining firmly. ബന്ധനം. 2. affection.

ആബാലവൃദ്ധം. adv. From youth to old age.

ആബ്ദികം, adj. Yearly, annually. ആണ്ടുതൊറുമുള്ള.

ആഭ, യുടെ. s. Peauty, splendour, brightness. ശൊഭ.

ആഭരണം, ത്തിന്റെ. s. Ornament, decoration, as
jewels, &c.

ആഭാഷണം, ത്തിന്റെ. s. Conversation, addressing,
speaking to. സംസാരം.

ആഭാസത്വം, ത്തിന്റെ. s. 1. Corruption, depravity,
worthlessness. 2. indignity or affront. 3. disorder, irre-
gularity.

ആഭാസൻ, ന്റെ. s. One who is depraved, corrupt,
basc, vile, &c.

ആഭാസം, &c. adj. 1. Corrupt, depraved, worthless. 2.
irregular, disorderly; trifling നിന്ദ്യം.

ആഭാസ്വരന്മാർ, രുടെ. s. plu. Demigods. ദെവക
ളിൽ ഒരു വക.

ആഭിചാരക്കാരൻ, ന്റെ. s. An enchanter, a charmer;
a magician; a sorcerer.

ആഭിചാരം, ത്തിന്റെ. s. Enchantment; charm; sor-
cery. ആഭിചാരം ചെയ്യുന്നു. To bewitch, to enchant,
to charm.

ആഭിമുഖ്യത, യുടെ. s. Pre-eminence, excellency, digni-
ty, greatness. ശ്രെഷ്ഠത.

ആഭിമുഖ്യം, &c. adj. Pre-eminent, excellent, dignified,
noble, great. ശ്രെഷ്ഠം, നെരിടുക.

ആഭീരൻ, ന്റെ. s. An herdsman. ഇടയൻ.

ആഭീരവല്ലി, യുടെ. s. A village of herdsmen. ഇടയ
ന്മാരുടെ കുട്ടി.

ആഭീരീ, യുടെ. s. A woman of the herdsman tribe. ഇടച്ചി.

ആഭീലം, ത്തിന്റെ. s. Bodily pain. അതിവെദന
adj. 1. Formidable, fearful, terrible. ഭയങ്കര. 2. suf-
fering pain.

അഭൂതപ്ലവം, ത്തിന്റെ. s. Possesssion of evil spirits,
transmigration. പിശാചുക്കളാലുള്ള ബാധ.

ആഭൊഗം, ത്തിന്റെ. s. 1. Completion, fulness. പൂ
ൎണ്ണത. 2. effort, pains. 3. the expanded hood of the Cobra
capella.

ആഭൊഗാനന്ദം, ത്തിന്റെ. s. Perfect or complete
happiness. പൂൎണ്ണാനന്ദം.

[ 85 ]
ആമ, യുടെ. s. A tortoise, a turtle.

ആമകുംഭം, ത്തിന്റെ. s. An unbaked or unburnt earth-
en vessel. പച്ചകുടം.

ആമഗന്ധി, യുടെ. s. A bad and cadavorous smell, like
that of raw meat or a burning corpse. അജീൎണ്ണമലഗ
ന്ധം.

ആമണ്ഡം, ത്തിന്റെ. s. The castor oil plant. ആവ
ണക്ക.

ആമനസ്യം, ത്തിന്റെ. s. 1. The pains of child birth.
പ്രസവവെദന. 2. pain. അതിവെദന.

ആമന്ത്രണം, ത്തിന്റെ. s. 1. Calling, or calling to.
വിളി. 2. invitation, inviting. ക്ഷണനം.

ആമന്ത്രാണം, ത്തിന്റെ. s. A festival, entertainment.
ഊട്ട.

ആമന്ത്രിതം, &c. adj. 1. Called. വിളിക്കപ്പെട്ടത. 2.
invited. ക്ഷണിക്കപ്പെട്ടത.

ആമം, ത്തിന്റെ. s. 1. Sickness, disease. 2. Mueus.
bad secretion of the bowels; affection of the bowels. അ
ജീൎണ്ണം. adj. Raw, green, umbaked, undressed. പച്ച.

ആമം, ത്തിന്റെ. s. Stocks, wooden fetters.

ആമയം, ത്തിന്റെ. s. 1. Sickness, disease. രൊഗം.
2. sorrow. ദുഃഖം.

ആമയാവീ, യുടെ. s. One who is sick ; or sorrowful,
രൊഗി, ദുഃഖിതൻ.

ആമലകം, ത്തിന്റെ. s. Emblic myrobalan. Phyllan-
thus emblica. നെല്ലി.

ആമലകീ, യുടെ. s. Emblic myrobalan. നെല്ലിക്ക.

ആമസ്സഞ്ചി, യുടെ. s. A bag used for beetel-nut, to-
bacco, &c. made in the form of a tortoise.

ആമാത്യൻ, ന്റെ, s. A counsellor, a minister, an ad-
vise. മന്ത്രി, ഭൃത്യൻ.

ആമാശയം, ത്തിന്റെ. s. 1. The umbelical region, or
part of the belly about the navel. 2. the stomach.

ആമിഷം, ത്തിന്റെ. s. 1. Flesh, meat. മാംസം. 2. en-
joyment. 3. a bribe. ഉപഹാരം. 4. fool. ഭൊജ്യവസ്തു.

ആമിഷാശീ, adj. Carnivorous, eating flesh or fish. മാം
സഭക്ഷകൻ.

ആമിഷി, യുടെ. s. A drug. മാഞ്ചി.

ആമീക്ഷ, യുടെ. s. The curd of two milk whey. കാ
ച്ചിയ പാലിൽ തയിർ കൂട്ടിയ വസ്തു.

ആമുക്തം, &c. adj. 1. Clothed, accountred, ചമയപ്പെ
ട്ടത. 2. used.

ആമുഗ്ദ്ധം, &c. adj. Beautiful, pleasing. മൊഹനം.

ആമൂലനം, ത്തിന്റെ. s. Eradication; destruction;
excision. നിൎമ്മൂലം.

ആമൊചനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Liberation, freedom. 2.

forgiveness. മൊചനം.

ആമൊദം, ത്തിന്റെ. s. 1. Fragrancy, a diffusive per-
fume. സുഗന്ധം. 2. cheerfulness, pleasure, gladness,
joy, gaiety. സന്തൊഷം.

ആമൊദീ, യുടെ. s. A perfume for the mouth, made
up in the form of a pill or bolus of camphor, &c. മുഖ
സംസ്കാരത്തിന്നുള്ള വാസന.

ആമൊളക, ന്റെ. s. A kind of pepper, Piper malameris.

ആമ്നായമൂൎത്തി, യുടെ. s. A name of VISHNU. വിഷ്ണു.

ആമ്നായം, ത്തിന്റെ. s. 1. Veda, or the vedas in ge-
neral. വെദം. 2. received doctrine, traditional or right.

ആമ്പന, യുടെ. s. The palmyra tree or fan palm. Bo-
rassus flabelli formis masci.

ആമ്പൽ, ിന്റെ. s. A kind of water lily growing in
ponds or tanks.

ആമ്രഫലം, ത്തിന്റെ. s. The mango fruit. മാങ്ങ.

ആമ്രം, ത്തിന്റെ. s. The mango tree, Mangifera In-
dica. മാവ.

ആമ്രാതകം, ത്തിന്റെ. s. The hog-plumb Spondias
mangifera. അമ്പഴം.

ആമ്രെഡിതം, ത്തിന്റെ. s. The repetition of a sound
or word, tantology. രണ്ട മൂന്ന പ്രാവശ്യമൊ പ്ര
കാരത്തിലൊ പറക.

ആമ്ലം, ത്തിന്റെ. s. 1. Sourness, acidity. പുളി. 2. the
tamarind tree or fruit. പുളി.

ആമ്ലിക, യുടെ. s. 1. The tamarind tree. പുളി. 2. rour-
ness. പുളിപ്പ.

ആയകെട്ട, ിന്റെ. s. The register of assessed land, &c.

ആയതനം, ത്തിന്റെ. s. 1. An altar, a shed for sa-
crifice. 2. a house. 3. a temple. ദെവാലയം.

ആയതം, ത്തിന്റെ. s. Length. adj. Long. ദീൎഘം.

ആയതി, യുടെ. s. 1. Future time. ഉത്തരകാലം. 2.
majesty, dignity. പ്രതാപം. 3. length.

ആയത്തം, &c. adj. Dependant, docile, tractable. അധീ
നം. s. Readiness, preparation. ആയത്തപ്പെടുന്നു.
To be prepared.

ആയത്തത, യുടെ. s. Docility, tractableness, humility.

ആയൻ. s. A shepherd; a cow-herd.

ആയനി ഉണ്ണുന്നു. See അയനി ഉണ്ണുന്നു.

അയനി ഊണ. See അയനി ഊണ.

ആയം, ത്തിന്റെ. s. 1. Receipt, gain, profit. 2. slack-
ness, remissness, relaxation. 3. space.

ആയൎകൊൻ, ന്റെ. s. The chief of the tribes who
tend cattle.

ആയവണ്ണം. To the utmost of one's power, as much as
possible.

[ 86 ]
ആയസം, ത്തിന്റെ. s. Iron. ഇരിമ്പ.

ആയാതം. adj. Happened, come to pass, occurred. വ
ന്നത.

ആയാമം, ത്തിന്റെ. s. Length. നീളം.

ആയാസം, ത്തിന്റെ. s. 1. Fatigue, faintness. തളൎച്ച.
2. sorrow, trouble. പ്രയാസം. 3. displeasure.

ആയിനി, യുടെ. s. The angeli tree.

ആയിരക്കണ്ണി, യുടെ. s. A dangerous ulcer.

ആയിരം. adj. A thousand.

ആയില്യം, ത്തിന്റെ. s. The 9th lunar asterism.

ആയുധക്കാരൻ, ന്റെ. s. An armed man; a soldier.

ആയുധപാണി, യുടെ. s. A soldier ; an armed man.

ആയുധം, ത്തിന്റെ. s. 1. A weapon in general; an
instrument, a tool. 2. armour.

ആയുധവിദ്യ, യുടെ. s. The science of arms.

ആയുധശാല, യുടെ. s. An arsenal or armony.

ആയുധാഭ്യാസം, ത്തിന്റെ. s. Military exercise.

ആയുധികൻ, ന്റെ. s. A soldier by profession, liv-
ing by arms. ആയുധക്കാരൻ.

ആയുധീയൻ, ന്റെ. s. See the preceding.

ആയുന്നു. v. a. To select, to gather, to glean, to cut.
2. to scatter here and there. 3. to spring forward.

ആയുൎദ്ദായം, ത്തിന്റെ. s. The foreteling the length
of a person's life by astrological calculation. ജീവനകാ
ലം.

ആയുൎബലം, ത്തിന്റെ. s. Age: duration of life. ആ
യുസ്സ.

ആയുൎഭാവം, ത്തിന്റെ. s. The eighth of the twelve
signs in the zodiac calculated from any one in which a
person is born. അഷ്ടമരാശി.

ആയുഷ്കരം. adj. Conducive to long life. ആയുസ്സ വ
ൎദ്ധിപ്പിക്കുന്നത.

ആയുഷ്കൎമ്മം, ത്തിന്റെ. s. 1. A superstitious ceremo-
ny performed for procuring long life. 2. shaving.

ആയുഷ്മതി. adj. Long lived. ചിരഞ്ജീവി.

ആയുഷ്മാൻ, ന്റെ. s. 1. Long lived. ആയുസ്മതി. 2.
one of the 27 Yogas, or divisions of the ecliptic.

ആയുസ്സ,ിന്റെ. s. Age; duration of life.

ആയുക്ഷീണം, ത്തിന്റെ. s. The decay of life. ആ
യുൎബല കുറവ.

ആയൊധനം, ത്തിന്റെ. s, 1. War, battle. 2. slaught-
er. യുദ്ധം.

ആര, രുടെ. inter, prom. Who, used for both singular
and plural. ആരുമില്ല. No one. ആരൊരുത്തനെ
ങ്കിലും. Whosoever.

ആര, യുടെ. s. A shoe maker's awl or knife. തൊലുളി.

ആരകൂടം, ത്തിന്റെ. s. Brass. പിച്ചള.

ആരഗ്വധം, ത്തിന്റെ. s. A plant, Cassia fistula,
കൊന്ന.

ആരഘട്ടം, ത്തിന്റെ. s. A well. കിണറ.

ആരണൻ, ന്റെ. s. A Brahman.

ആരണി, യുടെ. s. An eddy. നീച്ചുഴിവ.

ആരതി, യുടെ. s. Stopping, ceasing. നിൎത്ത.

ആരൻ, ന്റെ. s. The planet Mars. ചൊവ്വ.

ആരനാളകം, ത്തിന്റെ. s. Sour gruel made from the
fermentation of boiled rice. കാടി.

ആരനാളം, ത്തിന്റെ. s. See thie preceding.

ആരൻപുളി, യുടെ. s. A kind of tamarind tree.

ആരഭടി, യുടെ, s. A branch of the dramatic art, the
machinery of the drama, the representation of magical
incantations, &c.

ആരഭ, യുടെ. s. A tune. ഒരു വക രാഗം.

ആരംഭം, ത്തിന്റെ. s. 1. A beginning; the commence-
ment. 2. preparation. 3. introduction; prologue, &c. 4.
effort.

ആരംഭിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. & n. To begin, to
commence. 2. to prepare.

ആരവം, ത്തിന്റെ. s. Sound, noise. ശബ്ദഘൊഷം.

ആരവാരം, ത്തിന്റെ. s. 1. A retinue, a train. 2. a
clamarous multitude. ആരവം.

ആരാധനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Worship, adoration, ser-
vice. പൂജ. 2. acquirement, attainment. ലബ്ധി. 3.
accomplishment. തൊഷണം.

ആരാൽ. ind. 1. Near. 2. distant, far from.

ആരാധിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To worship, to adore,
to serve.

ആരാധിതൻ, ന്റെ. s. One who is worshipped, ve-
nerated. ആരാധിക്കപ്പെട്ടവൻ.

ആരാനും, ന്റെയും. adj. pron. Some one.

ആരാമം, ത്തിന്റെ. s. A grove; a garden. പൂങ്കാവ.

ആരായുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. a. To inquire, to seek,
or search for.

ആരാവം, ത്തിന്റെ. s. Sound, noise. ശബ്ദം.

ആരാളികൻ, ന്റെ. s. A cook. അടുക്കളക്കാരൻ.

ആരിഷം, ത്തിന്റെ. Vedas composed by the Rishis.
ഋഷികൾ ഉണ്ടാക്കിയ വെദം.

ആരൂഢൻ, ന്റെ. s. One who has ascended. കരെറി
യവൻ.

ആരൂഢമൊദം, ത്തിന്റെ. s. Exceeding joy. മഹാ
സന്തൊഷം.

ആരൂഢം, ത്തിന്റെ. s. 1. The upper beam of a house.
മൊന്തായം. 2, ascended. കരെറിയത.

[ 87 ]
ആരെവതം, ത്തിന്റെ. A plant. Cassia fistula.
കൊന്ന.

ആരൊഗ്യം, ത്തിന്റെ. s. 1. Health. 2. recovery to
health. adj. Salutary, salubrious.

ആരൊൻ. ന്റെ. s. An eel.

ആരൊപകൻ, ന്റെ. s. A false accuser. ചുമത്തുന്ന
വൻ.

ആരൊപണം, ത്തിന്റെ. s. 1. An accusation. 2. a
false charge. 3. an imputation. ചുമത്തുക, എല്പിക്ക.

ആരൊപം, ത്തിന്റെ. s. See the preceding.

ആരൊപിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To accuse false-
ly. 2. to impute.

ആരൊമൽ, ിന്റെ. s. A darling, a favourite. A word
of endearment.

ആരൊഹണം, ത്തിന്റെ. s. 1. Ascending, rising; as-
cension, ascent. കരെറ്റം. 2. the rising or growing
of any new shoots. 3. a ladder, a staircase. 4. a gal-
lows. കഴുമരം. ആരൊഹണം ചെയ്യുന്നു. 1. To
ascend, to rise, to mount up. 2. to grow up.

ആരൊഹം, ത്തിന്റെ. s. 1. Length. 2. height. 3. as-
cent, rising. കരെറ്റം. 4. mounting, riding. 5. a but-
tock. 6. a woman's waist. സ്ത്രീകളുടെ അര. 7. the
rising or growing of trees. വൃക്ഷങ്ങളുടെ ഉയരം.

ആൎക്കുന്നു, ൎത്തു, പ്പാൻ. v. a. To shout, to acclaim; to
cry out in triumph or exultation, to cry aloud.

ആൎജ്ജനം, ത്തിന്റെ. s. Acquisition, gain, accumula-
tion. സംപാദ്യം.

ആൎജ്ജവം, ത്തിന്റെ. s. 1. Straightness. നെര. 2. sub-
mission. വണക്കം.

ആൎജ്ജിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To acquire, to procure,
to get, to amass, to accumulate.

ആൎജ്ജിതം, &c. adj. Acquired, gained. സംപാദിക്ക
പ്പെട്ടത.

ആൎത്തഗള, യുടെ. s. A plant, the blue barleria, Bar-
leria cerulea. നീല ചെറുകുറിഞ്ഞി.

ആൎത്തനാദം, ത്തിന്റെ. s. The cry of one in affliction.
കരച്ചിൽ.

ആൎത്തൻ, ന്റെ. s. One who is afllicted, pained. ദുഃ
ഖിതൻ.

ആൎത്തപരായണൻ, ന്റെ. s. A protector or succour-
er of the afflicted. ദുഃഖിതന്മാരിൽ കൃപയുള്ളവൻ.

ആൎത്തവം, ത്തിന്റെ. s. 1. The menstrual discharge.
ഋതു. 2. a flower. പുഷ്പം.

ആൎത്തി, യുടെ. s. 1. Pain; affliction. ദുഃഖം. 2. the end
of a bow. വിൽകഴുന്ന.

ആൎത്വിജം, ത്തിന്റെ. s. A company of domestic chap-
ujoms

lains or priests. ഋത്വിക്കകളുടെ കൂട്ടം.

ആൎദ്ര, യുടെ. s. The 6th Nacshatra, or lunar mansion.
ആതിര.

ആൎദ്രകം, ത്തിന്റെ. s. Undried or green ginger, Amo-
mum Zingiber. ഇഞ്ചി.

ആൎദ്രത, യുടെ. s. 1. Dampness, moisture. നനവ. 2.
compassion, pity. അലിവ.

ആൎദ്രപക്വം, ത്തിന്റെ. s. Ripe fruit. പാകം വന്ന
പഴം.

ആൎദ്രബുദ്ധി, യുടെ. s. Mercy, favour, compassion, com-
miseration.

ആൎദ്രഭക്ഷ്യം, ത്തിന്റെ. s. Ripe fruit. adj. Mellow, ripe,
soft.

ആൎദ്രഭാവം, ത്തിന്റെ. s. Compassion, commiseration.

ആൎദ്രം, &c. adj. 1. Wet, damp, moist. നനഞ്ഞത. 2.
compassionate, pitiful. അലിവുള്ള. 3. mellow, ripe.
പാകം വന്നത.

ആൎദ്രാലുബ്ധകം, ത്തിന്റെ. s. The dragon's tail, or
descending node. ആൎദ്രയുടെ തെക്ക കാണുന്ന ന
ക്ഷത്രം.

ആൎപ്പ, ിന്റെ. s. Shouting, acclamation, crying aloud.
ആൎപ്പിടുന്നു. To shout or give a shout, to cry aloud.

ആൎപ്പുവിളി, യുടെ. s. A shout, a great noise, acclama-
tion, a loud cry. ആൎപ്പുവിളിക്കുന്നു. To shout, to ac-
claim, to halloo, to cry aloud.

ആൎഭടി, യുടെ. s. See. ആരഭടി.

ആൎയ്യകൻ, ന്റെ. s. A grandfather. മുത്തഛൻ.

ആൎയ്യകം, ത്തിന്റെ. s. A vessel, &c., used in sacrifices
made to the manes.

ആൎയ്യൻ, ന്റെ. s. 1. One of a good family. 2. an elder
brother. ജ്യെഷ്ഠൻ. 3. a respectable or venerable man.
ശ്രെഷ്ഠൻ. 4. a master, an owner. 5. a spiritual precep-
tor. ഗുരു.

ആൎയ്യപുത്രൻ. s. 1. A husband (in theatrical language.)
2. the son of a spiritual preceptor. ജ്യെഷ്ഠപുത്രൻ.

ആൎയ്യം, &c. adj. 1. Respectable, venerable. ശ്രെഷ്ഠം.
2. of a good family.

ആൎയ്യാ, യുടെ. s. 1. A name of PARWATI. പാൎവതി. 2.
a respectable female. ശ്രെഷ്ഠാ. 3. a kind of metre.

ആൎയ്യാണീ, യുടെ. s. A respectable female. ശ്രെഷ്ഠാ.

ആൎയ്യാവൎത്തം, ത്തിന്റെ. s. The holy land, the coun-
try extending from the eastern to the western sea, and
bounded, on the north and south, by the Himála and
Vind'hya mountains. ദെശവിശെഷം.

ആൎഷഭ്യം, ത്തിന്റെ. s. A steer fit to be let loose. ഉടെ
ക്കുമാറായ കാള.

[ 88 ]
ആൎഷം, ത്തിന്റെ. s. 1. A form of marriage, in which
the father of the bride receives from that of the bride-
groom one or two pair of kine. 2. Vedas composed by
the Rishis. ഋഷിപ്രൊക്തം.

ആൎഹതൻ, ന്റെ. s. A Jaina, a follower of the doctrines
of a Jaina, or Arhat.

ആല, ിന്റെ. s. A banian tree, a holy fig tree, Ficus
religiosa.

ആല, യുടെ. s. 1. A workshop. 2. a shed for the
press used for expressing the juice of sugar-cane, &c.

ആലങ്കാരികൻ, ന്റെ. s. A rhetorician.

ആലം, ത്തിന്റെ. s. Yellow orpiment. അരിതാരം.
adj. Large, extensive, diffusive. വിസ്താരമുള്ള.

ആലംബനം, ത്തിന്റെ. s. Support, protection; re-
fuge; that on which any person or thing depends. ആ
ശ്രയം.

ആലംബം, ത്തിന്റെ. s. See the preceding.

ആലംബിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To depend on
another, to place reliance on another, to take refuge with.
ആശ്രയിക്കുന്നു.

ആലംബിതം, &c. adj. Supported, protected. ആശ്ര
യിക്കപ്പെട്ടത.

ആലംഭം, ത്തിന്റെ. s. Slaughter, killing. വധം.

ആലയം, ത്തിന്റെ. s. 1. A house, abode or edifice.
2. a temple. 3. a place of refuge.

ആലവട്ടം, ത്തിന്റെ. s. A kind of fan made of pea-
cock's feathers.

ആലവാലം, ത്തിന്റെ. s. 1. A basin for water round
the root of a tree. os. 2. a garden bed.

ആലശീല, യുടെ. s. Trouble, disquietude, uneasiness.

ആലസം, &c. adj. Idle, slothful, lazy. മടിയുള്ള,

ആലസ്യം, ത്തിന്റെ. s. 1. Sloth, idleness, laziness,
inactivity, procrastination. മടി. 2. weariness, faintness.
ക്ഷീണം. adj. 1. Idle, slothful, lazy, apathetic. 2. weary,
faint. ആലസ്യപ്പെടുന്നു. 1. To be weary, to faint. 2.
to be slothful, inactive, &c.

ആലാപം, ത്തിന്റെ. s. Conversation, discourse, speak-
ing to, addressing. സംഭാഷണം.

ആലാപിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To speak to, to ad-
dress, to converse. സംസാരിക്കുന്നു.

ആലാവൎത്തം, ത്തിന്റെ. s. A kind of fan made of
cloth, or of peacock's feathers.

ആലാസ്യം, ത്തിന്റെ. s. A crocodile. മുതല.

ആലിംഗനം, ത്തിന്റെ. s. An embrace, embracing.
ആലിംഗനം ചെയുന്നു. To embrace.

ആലിംഗി, യുടെ. s. See ആലിംഗ്യം.

ആലിംഗ്യം, ത്തിന്റെ. s. A small drum, shaped like
a barley corn, and carried on the breast. തഴുകികൊ
ട്ടുന്ന വാദ്യം.

ആലിപ്പഴം, ത്തിന്റെ. s. An attitude of shooting, the
right knee advanced, and the left leg retracted. എവു
കാരന്റെ നില. adj. Licked. നക്കപ്പെട്ടത.

ആലുഃ, വിന്റെ. s. A small water jar, a pitcher. കര
കം.

ആലെഖനം, ത്തിന്റെ. s. Writing, painting. എഴു
ത്ത.

ആലെഖ്യം, ത്തിന്റെ. s. Painting. ചിത്രഎഴുത്ത.

ആലെപനം, ത്തിന്റെ. s. Anointing the body, &c.,
with perfumes. പൂചുക.

ആലൊകനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Sight, seeing, looking.
കാഴ്ച, നൊട്ടം. 2. light. 3. flattery.
ആലൊകനം
ചെയ്യുന്നു. To see, to look.

ആലൊകം, ത്തിന്റെ. s. 1. Sight, seeing, looking,
look. നൊട്ടം. 2. light. പ്രകാശം. 3. flattery, panegy-
ric. പ്രശംസ.

ആലൊചന, യുടെ. s. 1. Deliberation, consideration,
reflection, consultation. 2. counsel, advice. 3. view, in-
tention. 4. looking at or examining any thing. ആലൊ
ചന ചെയ്യുന്നു. To deliberate, to consult, to examine.

ആലൊചനകൎത്താവ, ിന്റെ. s. A Member of Coun-
cil.

ആലൊചനക്കാരൻ, ന്റെ. s. A counsellor, adviser.

ആലൊചിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To consider, to
consult, to deliberate, to reflect, to view.

ആലൊലം, &c. adj. Fickle, unsteady. സ്ഥിരമില്ലാ
ത്തത.

ആല്തറ, യുടെ. s. A place built round the root of a
banian tree.

ആവണക്ക, ിന്റെ. s. The castor oil tree. Palma
christi, or Ricinus communis.

ആവണക്കെണ്ണ, യുടെ. s. Castor oil.

ആവത. adj. part. Possible, what is possible. ആവത
ല്ലാത്ത, ആവതില്ലാത്ത. Impossible, impracticable,
not to be done.

ആവതില്ലായ്മ, യുടെ. s. Impossibility, impracticability,
that which cannot be done.

ആവതുള്ള. adj. Possible.

ആവനാഴിക, യുടെ. s. A quiver. അമ്പുറ.

ആവപനം, ത്തിന്റെ. s. Any vessel. പാത്രം.

ആവരണം, ത്തിന്റെ. s. 1. A screen, a shield.
മറ
വ, തടവ. 2. a place enclosed round a house, or gar-

[ 89 ]
den. ആവരണം ചെയ്യുന്നു. 1. To screen, to shield.
2. to surround, to encompass.

ആവൎജ്ജിതം. adj. Given, granted. ദാനം ചെയ്യപ്പെ
ട്ടത.

ആവൎത്തനം, ത്തിന്റെ. s. Doing again, beginning
again, repetition. പിന്നെയും ചെയ്ക.

ആവൎത്തം, ത്തിന്റെ. s. 1. A whirlpool. 2. hair na-
turally curled. 3. deliberation, reflection. 4. revolving,
turning round. ചുഴിവ.

ആവൎത്തിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To do again, to be-
gin again; to repeat; to try again. പിന്നെയും ചെയ്യു
ന്നു. 2. to reflect, to revolve.

ആവലാധി, യുടെ. s. 1. A complaint, a petition. 2.
accusation, an action. 3. oppression, trouble, lamentati-
on. ആവലാധിപറയുന്നു. To complain. ആവലാ
ധി ചെയ്യുന്നു. To make a complaint, to bring an ac-
cusation.

ആവലാധിക്കാരൻ, ന്റെ. s. A complainant, a plain-
tiff.

ആവലി, യുടെ. s. 1. A row, a range, a line. രെഖ.
2. a multitude. കൂട്ടം.

ആവൽ, ിന്റെ. s. A flying fox, a large bat.

ആവശ്യക്കാരൻ, ന്റെ. s. One who is in want, or
need of any thing.

ആവശ്യപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To want, to need,
to require or be in want of.

ആവശ്യം, ത്തിന്റെ. s. 1. Necessity, need, want. 2.
lack, deficiency, poverty. 3. cogency, compulsion. adj.
Necessary, needful, indispensible, requisite.

ആവസഥം, ത്തിന്റെ. s. A house, a dwelling. ഭവ
നം.

ആവസിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To dwell, to reside,
to rest.

ആവസിതം. adj. Stored, (as grain, &c.) പൊലി.

ആവാപകം, ത്തിന്റെ. s. A bracelet of gold, &c.
കൈവള.

ആവാര, യുടെ. s. 1. A basin for water round
the root of a tree. തടം. 2. sowing seed. വിത.

ആവാര, യുടെ. s. A plant or shrub.

ആവാരി, യുടെ. s. A shop, a stall. പീടിക.

ആവാലം, ത്തിന്റെ. s. A basin for water round the
foot of a tree. വൃക്ഷത്തിൻറെ ചുവട്ടിലെ തടം.

ആവാസം, ത്തിന്റെ. s. 1. A house. ഭവനം. 2. a-
bode, habitation. പാൎപ്പ.

ആവാസശാല, യുടെ. s. Lines for soldiers. പടക്കുടി.

ആവാഹനം, ത്തിന്റെ. s. 1. The invocation of the

deity, or of evil spirits, by mystical words.

ആവാഹിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To invoke the deity
or evil spirits by mystical words.

ആവി, യുടെ. s. 1. Vapour, exhalation from the earth.
2. steam. 3. the heat of the breath. 4. a tree. ആവി
പുറപ്പെടുന്നു. Steam to arise; vapour to exhale.

ആവികം, ത്തിന്റെ. s. A blanket, woollen cloth. ക
മ്പിളി.

ആവിക്കലം, ത്തിന്റെ. s. A steamer.

ആവിഗ്നം, ത്തിന്റെ. s. A small fruit tree, vulgarly
Carinda. Carissa carondas. ക്ലാക്ക.

ആവിൽ, ിന്റെ. s. Grey bonduc, Cæsalpina bondu-
cella.

ആവിദ്ധം, &c. adj. 1. Crooked. വളഞ്ഞത. 2. cast,
thrown, sent. ഇടപ്പെട്ടത.

ആവിധം, ത്തിന്റെ. s. 1. An awl, a kind of gimblet
worked by a string. തുരപ്പൻ. 2. a drum stick. കൊ
ട്ടുന്ന കൊൽ.

ആവിൎഭവം, ത്തിന്റെ. s. 1. Birth, production. ജന
നം. 2. light. പ്രകാശം.

ആവിൎഭവിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. 1. To be born, to
be produced. ജനിക്കുന്നു. 2. to shine. പ്രകാശിക്കു
ന്നു.

ആവിൎഭൂതം, &c. adj. 1. Born, produced. ജനിക്കപ്പെ
ട്ടത. 2. lighted. പ്രകാശിപ്പിക്കപ്പെട്ടത.

ആവിൎമ്മൊദം, ത്തിന്റെ. s. Sudden joy. പെട്ടന്നുള്ള
സന്തൊഷം.

ആവിലം, &c. adj. Foul, turbid. കലങ്ങിയത.

ആവിസ഻. ind. Manifest, evidently. സ്പഷ്ടം.

ആവീരം, ത്തിന്റെ. s. A kind of medicinal drug. ഒരു
വക പച്ച മരുന്ന.

ആവു, interj. 1. An exclamation of pleasure. 2. of weari-
ness. 3. of sorrow, pain, &c.

ആവു. A defective verb, implying ability to a certain
extent; can only; can, must.

ആവുകൻ, ന്റെ. s. In theatrical language, A father.
അഛൻ.

ആവുത്തൻ, ന്റെ. s. In theatrical language, A brother-
in-law. അളിയൻ.

ആവൂ. interj. Denoting pain, weariness, dread, &c.
See
ആവു.

ആവൃതം. adj. Enclosed, surrounded (by a fence, wall,
&c. വെലി കൊണ്ടൊ മതിൽ കൊണ്ടൊ) ചുറ്റ
പ്പെട്ടത, മറക്കപ്പെട്ടത.

ആവൃതി, യുടെ. s. An enclosure, a wall, a fence, a
screen. വെലി, കയ്യാല.

[ 90 ]
ആവൃത്ത, ിന്റെ. s. Order, method. ക്രമം.

ആവൃത്തി, യുടെ. s. In comp. A time. when added
to any numeral; as two times, twice; a hundred times,
&c. പ്രാവശ്യം.

ആവെഗം, ത്തിന്റെ. s. 1. Haste, hurry. തിടുക്കം.
2. anger. കൊപം.

ആവെഗീ, യുടെ. s. A potherb, Convolvulus argenteus.
കുന്നി.

ആവെദനം, ത്തിന്റെ. s. Acute pain from disease.
അതിവെദന.

ആവെശക്കാരൻ, ന്റെ. s. One afflicted with demo-
niac frenzy.

ആവെശനം, ത്തിന്റെ. s. 1. A manufactory, a work-
shop, &c. പണിപുര. 2. entrance. പ്രവെശം. 3. pos-
session by evil spirits.

ആവെശം, ത്തിന്റെ. s. 1. Inspiration by the deity.
2. possession by evil spirits. 3. fury; demoniac frenzy.
ആവെശപ്പെടുന്നു. To be inspired by the deity; to
be possessed by any evil spirit.

ആവെശികൻ, ന്റെ. s. A guest, a visitor. അതി
ഥി.

ആവെശികം, &c. adj. Own, peculiar, unparticipated.
സ്വന്തമുള്ളത, പ്രത്യെകമുള്ളത.

ആവെശിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To enter; to pos-
sess. പ്രവെശിക്കുന്നു.

ആവെഷ്ടകം, ത്തിന്റെ. s. A wall, hedge, fence, or
enclosure. വെലി, കയ്യാല.

ആവെഷ്ടനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Fencing, enclosing.
വെലികെട്ട. 2. a turban. തലപ്പാവ. ആവെഷ്ട
നം ചെയ്യുന്നു. To enclose, to hedge, to fence in.

ആവൊ. A particle of negation; Do not know.

ആവൊലി, യുടെ. s. Pomphlet, Stromateus Pam.

ആവൊളം. As much as possible, as far as one is able, to
the utmost of one's power.

ആശ, യുടെ. s. 1. Desire, or wish of any kind. 2. hope,
expectation. 3. love, attachment. 4. length. 5. a quarter,
a region. ദിക്ക.

ആശങ്ക, യുടെ. s. Fear, apprehension, ഭയം. ആശ
ങ്കപ്പെടുന്നു. To be fearful, or apprehensive. ഭയപ്പെ
ടുന്നു.

ആശങ്കിതം, &c. adj. Feared, apprehended. ഭയപ്പെ
ട്ടത.

ആശപ്പെടുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. To allure, to
encourage, to give hopes.

ആശപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To desire, to covet; to
long for, to wish, 2. to hope. 3. to love, to fall in love.

ആശംസ, യുടെ. s. Wish, desire. ഇഛ.

ആശംസനം, ത്തിന്റെ. s. Wish, desire. ഇഛ.

ആശംസിതാവിന്റെ. s. Wishing blessings. ആ
ഗ്രഹശീലൻ.

ആശംസു, വിന്റെ. s. Wishing blessings. ആഗ്രഹ
ശീലൻ.

ആശയം, ത്തിന്റെ. s. 1. Meaning, intention. 2. mind
മനസ്സ. 3. an asylum, an abode or retreat. 4, the sto-
mach or seat of the stomach. ഇരിപ്പിടം.

ആശരൻ, ന്റെ. s. An imp, a goblin. രാക്ഷസൻ.

ആശാൻ, ന്റെ. s. A teacher, or schoolmaster.

ആശാപാശം, ത്തിന്റെ. s. 1. Confidence, trust, ex-
pectation, hope. 2. the bond of love.

ആശാബന്ധം, ത്തിന്റെ. s. 1. Confidence, trust, ex-
pectation, hope. 2. the bond of love. 3. a spider's web.

ആശാഭംഗം, ത്തിന്റെ. s. Breach of confidence or of
trust.

ആശാരി, യുടെ. s. A carpenter.

ആശാരിച്ചി, യുടെ. s. A woman of the carpenter class.

ആശാളി, യുടെ. s. Garden cress.

ആശി, യുടെ. s. 1. Wishing or bestowing a blessing.
അനുഗ്രഹം . 2. a serpent's fang. വിഷപല്ല. 3. a
kind of venom. ഒരു വക വിഷം.

ആശിതം. adj. Eaten. ഭക്ഷിക്കപ്പെട്ടത.

ആശിതംഗപീനം, ത്തിന്റെ. s. A place formerly
grazed by cattle. പശുക്കൾ മേഞ്ഞ സ്ഥലം.

ആശിരം, ത്തിന്റെ. s. 1. Fire. അഗ്നി. 2. a goblin
or imp. പിശാച, ഭൂതം.

ആശീൎവചനം, ത്തിന്റെ. s. A blessing or benedic-
tion; lies towing or wishing a blessing on others. അനു
ഗ്രഹ വാക്ക.

ആശീൎവദിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. 2. a. To bless; to be-
stow a blessing ; to give a benediction.

ആശീൎവാദം, ത്തിന്റെ. s. A blessing or benediction.
അനുഗ്രഹം.

ആശീൎവിഷം, ത്തിന്റെ. s. A snake. സൎപ്പം.

ആശീസ്സ,ിന്റെ. s. 1. A blessing, benediction. അ
നുഗ്രഹം. 2. a serpent's fang. വിഷപല്ല.

ആശു, വിന്റെ. s. Rice ripening in the rainy season.
ചെന്നെല്ല. adv. Quick, quickly. വെഗം.

ആശുഗൻ, ന്റെ. s. 1. The wind. കാറ്റ. 2. an ar-
row. അമ്പ. 3. one who walks quick. വെഗം നടക്കു
ന്നവൻ.

ആശുഗം, ത്തിന്റെ. s. An arrow. അസ്ത്രം. adj. Go-
ing, or moving quickly, Swift, fleet. വെഗം നടക്കുന്ന
ത.

[ 91 ]
ആശുശുക്ഷണി, യുടെ. s. Fire. അഗ്നി.

ആശൊത്തരം, ത്തിന്റെ. s. Hope, expectation. അ
ധികെഛ.

ആശൌചം, ത്തിന്റെ. s. Mourning on the death of
a relative, or of imaginary pollution, proceeding from the
birth of a child, during which the Hindus consider them
selves impure. പുല, അശുദ്ധി.

ആശ്ചൎയ്യപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To wonder, to be
astonished, to be surprized.

ആശ്ചൎയ്യപ്പെടുത്തുന്നു. v. a. To astonish, to surprize.

ആശ്ചൎയ്യം, ത്തിന്റെ. s. 1. Wonder, astonishment. 2.
surprize. 3. admiration. adj. Wonderful, astonishing,
surprizing, admirable.

ആശ്രമധൎമ്മം, ത്തിന്റെ. s. The observance or duty
of the four orders under ആശ്രമം.

ആശ്രമപദം, ത്തിന്റെ. s. See the following.

ആശ്രമം, ത്തിന്റെ. s. 1. A religious order of which
there are four kinds referable to the different periods of
life, viz. 1st. that of the student, or Brahmachari. 2nd.
that of the householder or Grihast'ha. 3rd. that of the
anchorite or Vanaprast'ha, and 4th. that of the beggar
or Bhicshu. 2. a college or school. 3. the abode, cell,
hermitage or retreat of an anchorite or sage. 4. a wood
or thicket.

ആശ്രമി, യുടെ. s. 1. A student. 2. a householder. 3.
an anchorite. 4. a beggar or ascetic.

ആശ്രയഭൂതൻ, ന്റെ. s. A protector, supporter, de-
fender. രക്ഷിതാവ.

ആശ്രയം, ത്തിന്റെ. s. 1. Dependance, reliance, trust.
2. protection, countenance, support. 3. an asylum, refuge,
retreat, or place of safety. 4. a means of defence, having
recourse to protection or sanctuary. 5. cheating, fraud,
circumvention. 6. proximity, vicinity.

ആശ്രയാശൻ, ന്റെ. s. 1. A name of fire. അഗ്നി.
2. a forfeiter of an asylum; one who by misconduct, &c.,
looses a good appointment.

ആശ്രയിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. . v. a. To trust in, depend
or rely on another. 2. to be dependent upon or place re-
liance on another. 3. to take refuge with or have re-
course to another. 4. to seek or court one's favour or
protection.

ആശ്രവം, ത്തിന്റെ. s. A dependant, one who lives in
subjection. അധീനൻ.

ആശ്രവം, ത്തിന്റെ. s. 1. A promise, an engagement.
പ്രതിജ്ഞ. 2. distress, fatigue. ആലസ്യം. 3. subjec-
tion. അധീനത.

ആശ്രിതപരായണൻ, ന്റെ. s. One who takes care
of his dependants.

ആശ്രിതം, &c. adj. Dependent on, or courting the favour
of the great. ആശ്രയിക്കുന്നത.

ആശ്രിതരക്ഷണം, ത്തിന്റെ. s. Protection of de-
pendants.

ആശ്രിതവത്സലൻ, ന്റെ. s. One who loves his de
pendants.

ആശ്രുതം. adj. Promised. പ്രതിജ്ഞ ചെയ്യപ്പെട്ടത.

ആശ്ലിഷ്ടം, &c. adj. Embraced. ആലിംഗനം ചെയ്യ
പ്പെട്ടത.

ആശ്ലെഷം, ത്തിന്റെ. s. Embrace, embracing, ആ
ലിംഗനം.

ആശ്ലെഷിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To embrace, to
clasp, to grasp.

ആശ്വത്ഥം, ത്തിന്റെ. s. The fruit of the holy fig
tree. അരയാലിന്റെ കുരു.

ആശ്വം, ത്തിന്റെ. s. A number of horses. കുതിര കൂട്ടം.

ആശ്വയുജം, ത്തിന്റെ. s. The month aswin. (Septem-
ber-October.) കന്നി -തുലാം.

ആശ്വലായനൻ, ന്റെ. s. One of a sect among
the brahmans. ബ്രാഹമണരിൽ ഒരു മതക്കാരൻ.

ആശ്വസിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To be comforted, to
be consoled, to be relieved, to be eased, to rest, to cease.

ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നവൻ, ന്റെ. s. A comforter.

ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To com-
fort, to console. 2. to strengthen, to enliven, to invigo-
rate, to relieve.

ആശ്വസ്തൻ, ന്റെ. s. One who is comforted, con-
soled, eased, relieved, at rest, &c. ആശ്വസിക്കപ്പെട്ട
വൻ.

ആശ്വാസപ്രദൻ, ന്റെ. s. A comforter, one who
administers consolation in trouble, affliction, &c. ആ
ശ്വസിപ്പിക്കുന്നവൻ.

ആശ്വാസം, ത്തിന്റെ. s. 1. Consolation, comfort. 2.
relief, ease, rest. 3. cessation, completion. 4. a chapter
or section. ആശ്വാസം വരുത്തുന്നു. To relieve.

ആശ്വാസ്യം, &c. adj. Comfortable, consoling. ആ
ശ്വാസകരം.

ആശ്വിനം, ത്തിന്റെ. s. The month aswin (Septem-
ber October.) See ആശ്വയുജം.

ആശ്വിനെയന്മാർ, രുടെ. s. plu. The two twin son's
of Aswini by Súrya, and physicians of Serga.

ആശ്വീനം, ത്തിന്റെ. s. A day's journey for a horse.
ഒരു കുതിര ഒരു ദിവസം ഒടുന്ന വഴി.

ആഷാഢം, ത്തിന്റെ. s. 1. The name of a month,

[ 92 ]
(June-July.) 2. a staff of the wood of the Palása carri-
ed by an ascetic in the month Ashád'ha. 3. the 20th lu-
nar mansion. പൂരാടം.

ആഷാഢി, യുടെ. s. 1. The day of the full moon in the
month Ashád'ha. 2. a Bramachári, one who carries sa-
crificial fire in his hand. ചമത കയ്യിലുള്ളവൻ.

ആസകലം, adj. All, entire, whole.

ആസ഻, or < ആഃ. ind. An interjection, ah! oh! &c., im-
plying. 1. Reflection. 2. anger. 3. menace. കൊപം.
4. pain. 5. affliction. വ്യസനം.

ആസക്തൻ, ന്റെ. s. One who is ardently attached
or devoted to one object, active, diligent, zealous. ശു
ഷ്കാന്തിയുള്ളവൻ.

ആസക്തം, &c. adj. Diligent, active, zealous, addicted
to, intent upon, ardently devoted to one object. ശുഷ്കാ
ന്തിയുള്ള.

ആസക്തി, യുടെ. s. Ardent attachment to one object
or pursuit: diligence, zeal, inclination, application. ശു
ഷ്കാന്തി.

ആസംഗം, adj. &c. 1. Eternal. നിത്യം. 2. diligent. താ
ല്പൎയ്യമുള്ള.

ആസംഗിനീ, യുടെ. s. A whirlwind. ചുഴലി കാറ്റ.

ആസത്തി, യുടെ. s. 1. Intimate union, meeting junc-
tion. സംയൊഗം. 2. gain, profit, acquirement. ലാ
ഭം. 3. nearness. സമീപം.

ആസനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Any thing to sit upon; a
seat, stool, &c. ഇരിപ്പാനുള്ള വസ്തു. 2. the anus. പൃ
ഷ്ഠഭാഗം. 3. maintaining a post against an enemy. ആ
റ നയത്തിൽ ഒന്ന. 4. the withers of an elephant, the
part where the rider sits. ആനയുടെ കഴുത്ത.

ആസന, യുടെ. s. Stay, abiding, setting. ഇരിപ്പ.

ആസന്ദീ, യുടെ. s. A small couch or oblong chair,
having the seat made of basket work. സന്യാസികളു
ടെ ആസനം.

ആസന്നത, യുടെ. s. 1. Nearness, proximity. സമീ
പത. 2. preparation, readiness.

ആസന്നബന്ധം, ത്തിന്റെ. s. Sitting. ഇരിപ്പ.

ആസന്നം, &c. adj. 1. Near, proximate. അടുത്ത.
ആസന്നഭൂമി. Land near at land. ആസന്നമൃത്യു.
Near death. 2. ready, prepared.

ആസന്നവൎത്തി, യുടെ. s. One who is near, സമീപ
സ്ഥൻ.

ആസമന്താൽ. ind. On all sides, around. എല്ലാടവും.

ആസവം, ത്തിന്റെ. s. Rum, a spirit distilled from
sugar or molasses. മദ്യം.

ആസാദിതം, &c. adj. 1. Obtained. ലഭിക്കപ്പെട്ടത.

2. hidden. മറെക്കപ്പെട്ടത. 3. weary. ക്ഷീണിക്ക
പ്പെട്ടത.

ആസാരം, ത്തിന്റെ. s. 1. A hard shower. പെരുമഴ.
2. surrounding an enemy. ശത്രുവിനെ വളയുക.

ആസിക്തം. adj. Watered. നനെക്കപ്പെട്ടത.

ആസീനൻ, ന്റെ. s. One who is sitting, seated. ഇ
രിക്കപ്പെട്ടവൻ.

ആസീനം, &c. adj. Sitting, seated. ഇരിക്കപ്പെട്ടത.

ആസുരം, ത്തിന്റെ. s. 1. A form of marriage, in
which the bridegroom gives to the bride, her father and
paternal kinsmen, as much as he can afford, 2, a power-
ful scent. കടുപ്പം.

ആസുരി, യുടെ. s. 1. Black mustard. കരിങ്കടുക. 2.
a division of medicine, surgery, curing by cutting with
instruments, applying the actual cautery, &c. കടുപ്പമു
ള്ള ശസ്ത്രപ്രയൊഗം.

ആസെചനകം, ആസെചനം. &c. adj. Beloved,
charming, desired. കണ്ടാൽ തൃപ്തി വരാത്തത.

ആസെദിവാൻ, ന്റെ. s. 1. One who has obtained, or
entered. 2. one who is sitting. ഇരിക്കുന്നവൻ.

ആസെദുഷി, യുടെ. s. 1. A female who has entered
or who is sitting. ഇരിക്കുന്നവൾ.

ആസ്തന്ദനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Abuse, reproach. ആ
ക്ഷെപം. 2. war, battle. യുദ്ധം.

ആസ്തന്ദിതം, ത്തിന്റെ. s. The walk of a horse. കു
തിരയുടെ ഗതിഭെദം.

ആസ്ഖലിതം, &c. adj. Stumbled, fallen. ഇടറി വീഴ
പ്പെട്ടത.

ആസ്തരണം, ത്തിന്റെ. s. An elephant's housings;
a painted cloth or blanket worn on his back. ആനകൊ
പ്പ. 2. a mat, a carpet. വിരിപ്പ.

ആസ്താന്താവൽ. ind. Let it be so. അതൊക്കെ ഇരി
ക്കട്ടെ.

ആസ്തി, യുടെ. s. Property, effects, wealth, capital, rich-
es, estate. സമ്പത്ത.

ആസ്തികൻ, ന്റെ. s. A believer, onle who acknow-
ledges the existence of the deity, in opposition to നാ
സ്തികൻ, An atheist. ദൈവ വിശ്വാസമുള്ളവൻ.

ആസ്തിക്യം, ത്തിന്റെ. s. Belief in the existence of
the deity. ഒരു ദൈവം ഉണ്ട എന്നുള്ള വിശ്വാസം.

ആസ്തൃതം. adj. Spread. വിരിക്കപ്പെട്ടത.

ആസ്ഥാ, യുടെ s. 1. An assembly. രാജസഭ. 2. prop,
stay, place or means of abiding. ആധാരം. 3. effort,
pains, care. പ്രയത്നം. 4. regard, consideration, fond-
ness. ആദരവ.

ആസ്ഥാനദെശം, ത്തിന്റെ. s. A place of assembly.

[ 93 ]
സഭ കൂടുന്ന സ്ഥലം.

ആസ്ഥാനമണ്ഡപം, ത്തിന്റെ. s. A place of as-
sembly. See the following.

ആസ്ഥാനം, ത്തിന്റെ. s. 1. A hall of audience. 2.
a court of justice. 3. the assembled court of a prince. രാ
ജസഭ. 4. an assembly. 5. pains, care.

ആസ്ഥാനീ, യുടെ. s. See the preceding.

ആസ്ഥിതം, &c. adj. Seated, sitting. ഇരിക്കപ്പെട്ടത.

ആസ്പദം, ത്തിന്റെ. s. 1. A place, a room. 2. a situ-
ation. പ്രധാനമായുള്ള ഇരിപ്പിടം. 3. authority,
ground, basis. 4, business, affair. 5, support.

ആസ്പന്ദനം, ത്തിന്റെ. s. Shaking, trembling. ഇള
ക്കം.

ആസ്ഫാലനം, ത്തിന്റെ. s. 1. The flapping motion of
an elephant's ears, &c. ആന ചെവി ആട്ടുക. 2. pat-
ting with the hand. കൈ കൊണ്ട തട്ടുക.

ആസ്ഫാലിതം. adj. 1. Flapped. 2. patted.

ആസ്ഫുരിതം, adj. Glittering, bright. ശൊഭിതം.

ആസ്ഫൊടനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Blowing, expanding.
വിടൎച്ച, പിളൎപ്പ. 2. contracting, closing.

ആസ്ഫൊടനീ, യുടെ. s. 1. A gimlet, or auger. വൎമ്മ.
2. scissors or shears. കത്ത്രിക.

ആസ്ഫൊ, യുടെ. s. 1. A flower, blitoria ternalea. വി
ഷ്ണുക്രാന്തി. 2. swallow wort. വെള്ളെരുക്ക. 3. a wild
variety of jasmin, the narrow leaved jasmin, Jasminum
angustifolium. കാട്ടുപിച്ചകം, മുല്ല.

ആസ്യം, ത്തിന്റെ. s. The face or mouth. മുഖം, വാ.

ആസ്യലാംഗലം, ത്തിന്റെ. s. A hog, a boar. പ
ന്നി.

ആസ്യലൊമ, യുടെ. s. 1. A bear. കരടി. 2. the beard.
മീശ.

ആസ്യാ, യുടെ. s. Stay, abiding, rest. ഇരിപ്പ.

ആസ്യാസവം, ത്തിന്റെ. s. Spittle, saliva. ഉമ്മിനീർ.

ആസ്രം, ത്തിന്റെ. s. 1. Blood. രക്തം. 2. a tear. ക
ണ്ണുനീർ.

ആസ്രവം, ത്തിന്റെ. s. Distress, pain, affliction. സ
ങ്കടം.

ആസ്രാവം, ത്തിന്റെ. s. Issuing, running, flowing.
ഒഴുക്ക.

ആസ്വദിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To taste, to try by
the mouth, to try the relish of any things to eat. ചവെ
ക്കുന്നു.

ആസ്വാദനം, ത്തിന്റെ. s. The act of tasting, taste.
ചവെപ്പ.

ആസ്വാദിതം. adj. Tasted. ചവെക്കപ്പെട്ടത.

ആഹതം, ത്തിന്റെ. s. - Assertion of an impossibility.

കഴിയാത്തത പറക. adj. 1. Multiplied. പെരുക്കിയ
ത. 2. beaten, hurt. അടിക്കപ്പെട്ടത. 3. known, under-
stood. അറിയപ്പെട്ടത.

ആഹതി, യുടെ. s. Murder, hurting, beating. വധം,
അടി.

ആഹനനം, ത്തിന്റെ. s. See the preceding.

ആഹനിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a To kill, to hurt.

ആഹന്ത. intenj. Denoting, woe ! alas ! കഷ്ടം.

ആഹരണം, ത്തിന്റെ. s. Talking, seizing, bringing,
conveying. അപഹാരം.

ആഹരം, ത്തിന്റെ. s. Breath inspired, inspiration.
ധൈൎയ്യം.

ആഹരി, യുടെ. s. A tune. ഒരു രാഗം.

ആഹരിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To take, to bring, to
convey. അപഹരിക്കുന്നു.

ആഹവം, ത്തിന്റെ. s. War, battle, carnage. യുദ്ധം.

ആഹവനീയം, ത്തിന്റെ. s. One of the consecrated
fires, taken from the householder's perpetual fire, and pre-
pared for receiving oblations. അഗ്നിഹൊത്രം.

ആഹാ. interj. Aha! ha! denoting wonder, sorrow, glad-
ness.

ആഹാരം, ത്തിന്റെ. s. 1. Food, meat, nourishment.
2. taking, conveying.

ആഹാൎയ്യം, &c. adj. Adventitious, accessary, incidental..
എടുക്കപ്പെടെണ്ടുന്നത.

ആഹാവം, ത്തിന്റെ. s. A trough near a well, for
watering cattle. കൽതൊട്ടി.

ആഹികജ്വരം, ത്തിന്റെ. s. An intermittent fever.
ഇടവിട്ടുള്ള പനി.

ആഹിതം, &c. adj. Placed, deposited. വെക്കപ്പെട്ടത.

ആഹിതലക്ഷണൻ, ന്റെ. s. One noted for good
qualities. ഗുണങ്ങളെ കൊണ്ട പ്രസിദ്ധൻ.

ആഹിതാഗ്നി, യുടെ. s. A brahman who has preserv-
ed a sacred fire, kept alive perpetually in a family, &c. അഗ്നിഹൊത്രി.

ആഹിതുണ്ഡികൻ, ന്റെ. s. A snake catcher, a jug-
gler. പാമ്പ പിടിക്കുന്നവൻ.

ആഹുതം. adj. Offered in oblation with fire. ഹൊമിക്ക
പ്പെട്ടത.

ആഹുതി, യുടെ. s. Offering oblations withi fire. ഹൊമം.

ആഹൂതം, &c. ady. Called. വിളിക്കപ്പെട്ടത.

ആഹൃതം, &c. adj. Taken, conveyed. എടുക്കപ്പെട്ടത.

ആഹെയം. adj. Belonging or relating to a snake. പാ
മ്പിനൊട ചെരുന്നത.

ആഹെളനം, ത്തിന്റെ. s. Disrespect, disregard; ne-
glect, നിന്ദ.

[ 94 ]
ആഹൊ. ind. 1. An interjection, of doubt. 2. of asking.
വികല്പാൎത്ഥം.

ആഹൊപുരുഷിക, യുടെ. s. Boasting, vaunting, mi-
litary vaunting. അഹംഭാവം.

ആഹൊസ്വിൽ. ind. See ആഹൊ.

ആഹ്നികം, ത്തിന്റെ. s. Constant occupation, daily
work. ദിവസവൃത്തി.

ആഹ്നികക്രിയ, യുടെ. s. Religious duties performed
in the day-time. പകലത്തെ കൎമ്മം.

ആഹ്ലാദനീയം. adj. Causing delight, gaiety;
cheering, gladdening, encouraging. സന്തൊഷകരം.

ആഹ്ലാദം, ത്തിന്റെ. s. Delight; cheerfulness; gaiety,
merriness. സന്തൊഷം, ആനന്ദം.

ആഹ്ലാദിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To be glad; to be
gay, cheerful, merry. ആനന്ദിക്കുന്നു.

ആഹ്ലാദിതം, &c. adj. Gladdened, cheered ; merry. ആ
നന്ദിക്കപ്പെട്ടത.

ആഹ്വയം, ത്തിന്റെ. s. A name, or appellation. പെർ,

ആഹ്വാ, യുടെ. s. A name, or appellation. പെർ.

ആഹ്വാനം, ത്തിന്റെ. s. Calling; a call or summons.
വിളി. ആഹ്വാനം ചെയ്യുന്നു. To call, to summons.
വിളിക്കുന്നു.

ആള, ിന്റെ. s. 1. A person, an individual, a man. 2.
a human being, one that is capable of acting for himself.
3. a servant, a labourer, a messenger. 4. a slave. ആ
ളാകുന്നു. 1. To be able, or capable. 2. to be brought
up. ആളാക്കുന്നു. 1. To place or appoint a person. 2.
to bring up.

ആളന്തരം, ത്തിന്റെ. s. Death.

അളാനം, ത്തിന്റെ. s. The post to which an elephant
is tied. ആനയെ കെട്ടുന്ന തറി.

ആളായ്മ, യുടെ. s. 1. Manliness. 2. capacity, capability

ആളി, യുടെ. s. 1. A row, range, or line. രെഖ. 2. a ridge,
bank or mound of earth, crossing ditches, or dividing
fields. വരമ്പ. a woman's female friend. തൊഴി.

ആളുന്നു, ണ്ടു, വാൻ. v. a. To rule, to govern; to man-
age.

ആളൊടി, യുടെ. s. A battlement of a fort.

ആൾ, ളിന്റെ, s. A person, an individual; a man.

ആൾക്കൂലി, യുടെ. s. The wages of a labourer.

ആൾപാട്ട, ത്തിന്റെ. s. The hire or rent of a slave
let out to another.

ആക്ഷാരണ, യുടെ. s. 1. Imputation or accusation
of adultery. 2. abuse by such imputation. അപവാദം.

ആക്ഷാരിതം, &c. adj. 1. Calumniated, falsely accused.
2. accused of adultery or fornication. 3. falsely accused

of such crimes in particular. അപവാദിക്കപ്പെട്ടത.

ആക്ഷിപ്തം, &c. adj. Abused, blamed, censured, re-
proached. ആക്ഷെപിക്കപ്പെട്ടത.

ആക്ഷെപണം, ത്തിന്റെ. s. See the following word.

ആക്ഷെപം, ത്തിന്റെ. s. 1. Abuse, reviling. 2. blame,
censure, reproach. നിന്ദ. 3. criticism. 4. objection. 5.
a question. ആക്ഷെപ സമാധാനം. Question and
answer. 6. a figure in rhetoric.

ആക്ഷെപിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To abuse, to
revile. 2. to blame, to censure, to reproach, to reprove.
3. to criticise; to object; to question.

ആഴക്ക, ിന്റെ. s. The eighth part of a measure (or
Nari.)

ആഴം, ത്തിന്റെ. s. 1. Depth, deepness, profundity. 2.
a deep place; abyss; a gulph. അഴം നൊക്കുന്നു.
To sound the depth of a place, or of a matter.

ആഴാതി, യുടെ. s. A class of persons in attendance at
Pagodas.

ആഴാന്തൽ, ലിന്റെ. s. A plant, Bignonia Indica. പ
ലകപയ്യാനി.

ആഴി, യുടെ. s. 1. The sea. 2. a large pile of fagots. 3.
a funeral pile.

ആഴിമാതാവ, ിന്റെ. s. A name of the goddess Lecsh-
mi.

ആഴിവൎണ്ണൻ, ന്റെ. s. A name of VISHNU.

ആഴുന്നു, ണ്ടു, വാൻ. v. n. To sink under water, to
sink.

ആഴെ. ind. 1. Deeply, to a great depth. 2. with great
study or sagacity.

ആഴ്ച, യുടെ. s. 1. A day of the week. 2. a week.

ആഴ്ചതൊറും. adv. Daily.

ആഴ്ചമുറ, യുടെ. s. Daily duty.

ആഴ്ചവട്ടം, ത്തിന്റെ. s. A week.

ആഴ്ത്തുന്നു, ഴ്ത്തി, വാൻ. v. a. To sink.

ആറ, റ്റിന്റെ. s. A river. adj. The numeral six. ൬.

ആറാടിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To bathe, to bathe an
idol.

ആറാടുന്നു, ടി, വാൻ. v. n. To bathe, to wash.

ആറാട്ട, ിന്റെ. s. 1. Bathing, ablution. 2. a public pro-
cession, and pompous ablution of an idol at the end of
great festival days at pagodas.

ആറാമത്തെ. adj. Sixth.

ആറാം. adj. Sixth. ആറാംപക്കം. The sixth day. ആ
റാമത. Sixthly.

ആറാംവരി, യുടെ. s. The side near the ribs.

ആറായിരം. adj. Six thousand.

[ 95 ]
ആറാറ. adj 1. Six-times six, 2. six each.

ആറിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. c. 1. To cool, to make cold.
2. to appease, to allay, to calm.

ആറുകാല, യുടെ. s. A spreading shrub, Eclipta or ver-
besina prostrata, or verbesina scandens. കയ്യന്നി.

ആറുന്നു, റി, വാൻ. v. n. 1. To grow cool. 2. to heal
up. 3. to be appeased, allayed, calmed, mollified. 4. to
dry, to be dried up, quenched, or extinguished.

ആറുമുഖൻ, ന്റെ. s. A name of Cárticéya.

ആറെ. ind. Through the river. ആറ്റരികെ. The river
side, or by the river.

ആറ്റൽ, ലിന്റെ. s. 1. Cooling (the act.) 2. appeasing,
allaying, alleviation, mitigation, calming. 3. comfort,
consolation.

ആറ്റുകടവ, ിന്റെ. s. A landing or bathing place on
the river side.

ആറ്റുകാൽ, ലിന്റെ. s. A channel made from the ri-
ver.

ആറ്റുദൎഭ, യുടെ. s. A species of grass or Darbha, which
grows on the river side, and is used in many religious
observances, hence called sacrificial grass, Poa cynosu-
roides. കുശ.

ആറ്റുന്നു, റ്റി, വാൻ. v. a. 1. To cool. 2. to appease,
to allay, to calm, to pacify, to soften, to mollify, to com-
fort. 3. to dry the hair after bathing.

ആറ്റുമണൽ, ിന്റെ. s. River sand.

ആറ്റുമീൻ, നിന്റെ. s. River fish.

ആറ്റുവഞ്ഞി, യുടെ. s. A kind of cane or reed which
grows by the river side.

ആറ്റുവട്ട, യുടെ. s. 1. The name of a plant. 2. the ri-
ver side.

ആറ്റുവഴി, യുടെ. s. The way of the river.

ആറ്റുവെപ്പ, ിന്റെ. s. New land obtained by the ac-
cumulation of wreck, or earth in a river.

ഇ The third vowel in the Malayalim alphabet, corres-
ponding to I short, and pronounced as that letter in him,
&c. It is often prefixed to words beginning with conso-
nants, instead of the long vowel ൟ, (the indeclinable
adjective pronoun This,) in which case the following
consonant is doubled; thus ൟ കല്ല is often written
ഇക്കല്ല. This stone. ൟ കാലം is often written ഇ
ക്കാലം. This time. ഇക്കൊല്ലം. This year, for ൟ
കൊല്ലം.

ഇകൽ, ിന്റെ. s. War.

ഇകാരം. s. The name of the vowel ഇ.

ഇക്കണക്കെ, ഇക്കണക്ക. adv. Like this, thus.

ഇക്കളിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To draw in the sto-
mach.

ഇക്കിൾ, ളിന്റെ. Hiccough, hiccup.

ഇംഗണം, ത്തിന്റെ. s. A fire fly. മിന്നാമിനുങ്ങ.

ഇംഗം, ത്തിന്റെ. s. 1. A hint, sign, or indication of
sentiment by gesture, &c. അഭിപ്രായഛാദനം. 2.
any thing moveable or locomotive.

ഇംഗാലം, ത്തിന്റെ. s. Charcoal. കരി.

ഇംഗിതജ്ഞൻ, ന്റെ. s. One who knows or under-
stands by hints, signs, or gestures. അഭിപ്രായത്തെ
അറിയുന്നവൻ.

ഇംഗിതം, ത്തിന്റെ. s. 1. A hint, sign, or gesture. 2.
motion. 3. inquiry, research. അഭിമതം.

ഇംഗുദീ, യുടെ. s. The name of a plant, commonly Ji-
yaputa or Inguā. ഒട.

ഇങ്ങ. adv. Here, on this side; also, you, used as an ho-
norific.

ഇങ്ങിനെ. adv. Thus, in this manner; so, in a manner
such as this.

ഇങ്ങുന്ന. adv. Hence; also you (honorific.)

ഇങ്ങെ. adv. Here, on this side: also you (honorific.)

ഇങ്ങെത. adj. 1. The next, what is at hand or nearest.
2. (honorifically) your's.

ഇങ്ങൊട്ട. adv. Hither, towards this, this way. ഇങ്ങൊ
ട്ടും അങ്ങൊട്ടും. Hither and thither, to and fro.

ഇങ്ങൊൻ, ന്റെ. Honorifically, this person, or the one
on this side.

ഇങ്ങൊര, രുടെ. Honorifically, you.

ഇഛ, യുടെ. s. 1. Wish, desire. 2. will, pleasure. 3.
love. 4. hope. സ്വെഛപ്രകാരം. According to one's
own pleasure, at liberty.

ഇഛാനുകൂലം. adj. What is agreeable to one's wish.

ഇഛാനുരൂപം. adj. Agreeable to one's wish.

ഇഛാപത്ഥ്യം, ത്തിന്റെ. s. A medical regimen in
which a sick person is allowed to eat any thing he may
wish for.

ഇഛാവതീ, യുടെ. s. A woman desirous of any thing,
wealth, clothes, &c. കാമുകാ.

ഇഛാവാൻ, ന്റെ. s. A wisher, a desirer. ആഗ്രഹ
മുള്ളവൻ.

ഇഛിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To wish, to desire,
to will. 2. to love.

ഇഛിതം, &c. adj. Wished, desired. ഇഛിക്കപ്പെട്ടത.

[ 96 ]
ഇജ്ജലം, ത്തിന്റെ. s. An aquatic plant. Barringto-
nia acutangula. നീൎക്കടമ്പ.

ഇജ്യാ, യുടെ. s. 1. A gift, a donation. ദാനം. 2. sacri-
ficing. Ito. 3. worship, reverence. വന്ദനം.

ഇജ്യാശീലൻ, ന്റെ. s. A frequent sacrificer. യാഗം
ചെയ്ത ശിലമായുള്ളവൻ.

ഇഞ്ച, യുടെ. s. The name of a shrub the bark of which
is used in bathing. Acacia Intsia.

ഇഞ്ചി, യുടെ. s. 1. Undried or green ginger. Amonum
Zingiber. 2. anger.

ഇഞ്ചിത്തയിര, ിന്റെ. s. A mixture of green ginger,
salt, &c. with tire (curd.)

ഇഞ്ചിപ്പച്ചടി, യുടെ. s. A seasoning made of green
ginger.

ഇട, യുടെ. s. 1. Place, space. 2. medium, interval. 3.
distance. 4. time. 5. cause, ground. 6. opportunity,
occasion. 7. means. 8. weight. ഇടകൊടുക്കുന്നു. To
give an opportunity. ഇടകൂടുന്നു. To happen, to fall
out by accident. ഇട കെട്ടുന്നു. ഇട പിടിക്കുന്നു. To
add any thing to make up the weight of an article.

ഇടകലരുന്നു, ൎന്നു, വാൻ. v. n. To be mixed together.

ഇടകലൎച്ച, യുടെ. s. Mixing together.

ഇടക്കുറച്ചിൽ, ിന്റെ. s. Narrowness, straitness.

ഇടക്കുടി, യുടെ. s. See the following.

ഇടക്കുടിയാൻ, ന്റെ. s. An under-tenant.

ഇടക്കെട്ട, ിന്റെ. s. 1. A girdle. 2. an enclosed passage.

ഇടക്കൊഴ, യുടെ. s. A gift, or bribe. കൈക്കൂലി.

ഇടക്കൊഴുവൻ, ന്റെ. s. An under-tenant.

ഇടങ്കൊട, ിന്റെ. s. 1. Contrariety: opposition, contra-
riness. 2. harm, injury. 3. inconsistency. ഇടങ്കെട കാ
ട്ടുന്നു. To oppose; to thwart; to contradict.

ഇടങ്കൈ, യ്യിന്റെ. s. The left hand.

ഇടങ്കൈക്കാരൻ, ന്റെ. s. One who is left-handed.

ഇടങ്ങഴി, യുടെ. s. A measure of quantity.

ഇടചുരുക്ക, ിന്റെ. s. A small bit of gold, &c. put be-
tween beads, &c. on a wreath to prevent the beads
touching each other.

ഇടചെരുന്നു, ൎന്നു, വാൻ. v. n. To be joined, united,
to be agreed.

ഇടചെൎക്കുന്നു, ത്തു, പ്പാൻ. v. a. 1. To join, to unite.
2. to reconcile.

ഇടചെൎച്ച, യുടെ. s. 1. Union, agreement. 2. unity.

ഇടച്ചി, യുടെ. s. The wife of a shepherd.

ഇടച്ചിൽ, ിന്റെ. s. 1. Quarrel, dispute. 2. disunion,
separation. 3. beating or knocking together.

ഇടതൂൎക്കുന്നു, ൎത്തു, വാൻ. v. a. To fill up, to make even.

ഇടതൂൎമ്മ, യുടെ. s. Filling up, making even.

ഇടത്ത. adj. Left, not right.

ഇടത്തട്ട, ിന്റെ. s. Stealth, theft.

ഇടത്തരം. adj. Middling, moderate.

ഇടത്തുകാൽ, ിന്റെ. s. The left leg.

ഇടത്തുകൈ, ിന്റെ. s. The left hand.

ഇടത്തുപുറം, ത്തിന്റെ. s. The left side.

ഇടത്തുഭാഗം, ത്തിന്റെ. s. The left side.

ഇടത്തൂട, ിന്റെ. s. 1. Opposition. 2. contrariety. 3.
heresy, adv. To the left.

ഇടത്തൂടകാരൻ, ന്റെ. s. An heretic.

ഇടത്തെ. adj. Left, left side.

ഇടനാഴി, യുടെ. s. A passage between two rooms.

ഇടനിര, യുടെ. s. A partition, or middle wall.

ഇടനെരം, ത്തിന്റെ. s. The afternoon or space of
time from mid-day to evening.

ഇടനെഞ്ച, ിന്റെ. s. The heart. ഇടനെഞ്ചുപൊ
ട്ടുന്നു. The heart to break. ഇടനെഞ്ചു വിറെക്കു
ന്നു. The heart beats or trembles.

ഇടപഴകുന്നു, കി, വാൻ. v. n. To be acquainted with,
to have experience.

ഇടപഴക്കം, ത്തിന്റെ. s. Experience, acquaintance.

ഇടപാട, ിന്റെ. s. 1. Business, affair. 2. a dispute.
3. a quarrel. 4. the being involved in any affair.

ഇടപാട്ടുകാരൻ, ന്റെ. s. 1. A quarreller, disputer. 2.
a dealer. 3. one who is involved in any affair.

ഇടപെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. 1. To deal. 2. to be in-
volved in any affair.

ഇടപൊക്ക, ിന്റെ. s. Acquaintance, experience.

ഇടപ്പക്കം, ത്തിന്റെ. s. 1. A place where the king's
attendants eat. 2. the food of the same persons.

ഇടപ്രഭു, വിന്റെ. s. A lord, a petty prince.

ഇടമിടർ, ിന്റെ. s. Difficulty of speaking, arising either
from joy or grief.

ഇടം, ത്തിന്റെ. s. 1. Place, space, spot, room. 2. a pa-
lace, or mansion of a petty prince.

ഇടമ്പൽ, ിന്റെ. s. Opposition, contrariety. 2.
haughtiness, contempt. 3. disobedience, dissension.

ഇടമ്പിരി, യുടെ. s. The name of a medicinal tree, said
to be one of the eight principal medicaments.

ഇടമ്പുന്നു, മ്പി, വാൻ. v. a. 1. To resist, to oppose, or
be opposed to, to be contrary. 2. to contemn.

ഇടംവലം. adv. Right and left.

ഇടയൻ, ന്റെ. s. A shepherd.

ഇടയാട്ടം, ത്തിന്റെ. s. Doubt.

ഇടയിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To cause to fall out,

[ 97 ]
to cause to quarrel, to separate, to disunite.

ഇടയിടെ. adv. Repeatedly, frequently.

ഇടയിൽ. post pos. Among, in, between.

ഇടയിളക്കം, ത്തിന്റെ. s. Doubt.

ഇടയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. n. 1. To fall out with one
another, to dispute, to quarrel. 2. to touch, to press. 3.
to hit or dash against.

ഇടയുമ്മരം, ത്തിന്റെ. s. An inner door-way.

ഇടർ, രിന്റെ. s. 1. A stumble, a trip in walking. 2.
2. a blunder, a failure. 3. trouble, sorrow.

ഇടരുന്നു, രി, വാൻ. v. n. 1. To stumble, to trip in
walking. 2. to slip, to err. 3. to hesitate, to doubt.

ഇടൎച്ച, യുടെ. s. 1. A stumbling-block, cause of stum-
bling. 2. hesitation.

ഇടൎപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. 1. To be offended. 2. to
be sorrowful, or afflicted.

ഇടവക, യുടെ. s. 1. A parish, a congregation. 2. a
petty principality, chiefly included in a larger state.

ഇടവകക്കാരൻ, ന്റെ. s. 1. A parishoner, a member
of a congregation. 2. a petty prince.

ഇടവകം, ത്തിന്റെ. s. The name of a medicine. See
ഇടമ്പിരി.

ഇടവം, ത്തിന്റെ. s. 1. The name of a month, (May-
June) 2. one of the signs in the Zodiac, Taurus.

ഇടവഴി, യുടെ. s. A by-way, a path.

ഇടവിടാതെ. A negative verbal participle. It common-
ly means without ceasing, without interruption, &c. and
is used adverbially to denote, incessantly, continually,
always, frequently.

ഇടവിടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. 1. To discontinue, to stop,
to cease. 2. to be interrupted. 3. to be separated.

ഇടസാരി, യുടെ. s. See ഇടചുരുക.

ഇടറുന്നു, റി, വാൻ. v. n. 1. To stumble, to trip in
walking. 2. to slip, to err, to blunder.

ഇടി, യുടെ. s. 1. Thunder. 2. beating, a blow, a buffet.
3. a bruise, a contusion.

ഇടികല്ല, ിന്റെ. s. A stone pestle used for beating
betel.

ഇടികുഴൽ, ിന്റെ. s. A small mortar to pound betel in.

ഇടിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To demolish; to raze,
to destroy. 2. to break down. 3. to crush, to debase. 4.
to bruise, to bray, or beat in a mortar. 5. to beat with
the fist or any thing. ഇടിച്ചുകളയുന്നു. To demolish,
to destroy. ഇടിച്ചുപിഴിയുന്നു. To wring, to squeeze
or press out, after having bruised.

ഇടിച്ചക്ക, യുടെ. s. Unripe jack fruit.

ഇടിച്ചിൽ, ിന്റെ. s. 1. Demolition, destruction. 2. de-
jection, lowness of spirits; melancholy. 3. beating. 4.
de basing.

ഇടിഞ്ഞിൽ, ിന്റെ. s. A small earthen lamp.

ഇടിത്തീ, യുടെ. s. Lightning, a flash of lightning, fire
attending a thunderbolt.

ഇടിനികരം. adj. Like lightning. ഇടിയൊട തുല്യം.

ഇടിപൊടി, യുടെ. s. Reduction to dust or powder.

ഇടിപൊടിയാക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. To reduce to pow-
der or ashes.

ഇടിമിന്നൽ, ിന്റെ. s. Lightning (the flash.) ഇടിമി
ന്നുന്നു. The lightning to flash.

ഇടിമുഴക്കം, ത്തിന്റെ. s. Thunder, a thunder-clap.

ഇടിമുഴങ്ങുന്നു. To thunder.

ഇടിയൻ, കടിയൻ, ന്റെ. s. 1. The name of a cer-
tain class of people. 2. a small mortar to pound betel in.

ഇടിയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. n. 1. To fall to pieces; to
be broken down, to be demolished; to be split or cracked.
2. to be cast down; to be dejected. 3. to be degraded, or
debased. 4. to be lowered, or decreased.

ഇടിയുരൽ, ിന്റെ.s. A mortar used for husking rice, &c.

ഇടിവ, ിന്റെ. s. 1. Dejection, despondency, lowness
of spirits. 2. break, breach ; demolition. 3. degradation.

ഇടിവാകുന്നു. 1. To be dejected, to be low in spirits.
2. to be broken, demolished. 3. to be degraded. ഇടി
വാക്കുന്നു. 1. To break down, to demolish. 2. to cause
to be dejected, to degrade.

ഇടിവാൾ, ിന്റെ. s. Lightning, the flash.

ഇടിവെട്ട, ിന്റെ. s. A clap of thunder, explosion of
thunder. ഇടിവെട്ടുന്നു. The thunder to clap or strike,
to thunder.

ഇടുക്ക, ിന്റെ. s. 1. Narrowness, straitness, a strait
place or passage. 2. the claws of a lobster.

ഇടുകുഴി, യുടെ. s. A trap door-way.

ഇടുക്കം, ത്തിന്റെ.s. Straitness, narrowness, closeness.
2. strait; difficulty; distress; narrowness.

ഇടുക്കുകൊൽ, ിന്റെ. s. 1. A pair of small pincers,
used to pinch the fingers of offenders.

ഇടുക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. 1. To straiten, to make
narrow. 2. to confine, to contract. 3. to make tight. 4.
to distress, to perplex, 5. to pinch, to press, squeeze or
crush, between two substances, to insert with difficulty.

ഇടുക്കുവഴി, യുടെ. s. A strait or narrow way, or lane.

ഇടുങ്ങുന്നു, ങ്ങി, വാൻ. v. n. 1. To be united or join-
ed with. 2. to be straitened. 3. to be contracted. 4. to
be tightened, to be compacted. 5. to be pinched, to be

[ 98 ]
squeezed, crushed, or smashed.

ഇടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. a. 1. To put; to place; to cast; to
throw. 2. to give.

ഇടുപടി, യുടെ. s. A gate-way, or turn-style.

ഇടുപലക, യുടെ. A trap door.

ഇടുപൊടുന്നനെ. adj. Suddenly, quickly.

ഇടുപ്പ, ിന്റെ. s. A hip.

ഇടെക്ക, യുടെ. s. small tabour, or drum.

ഇടെക്കക്കാരൻ, ന്റെ. s. A tabourer.

ഇട്ടലി, യുടെ. s. White bread made of the flour of a
kind of lintel and rice.

ഇട്ടി, യുടെ. s. A young unmarried female among the
brahmans.

ഇട്ടിക, യുടെ. s. A brick.

ഇട്ടുകെട്ട, ിന്റെ. s. Laying up in store. ഇട്ടുകെട്ടുന്നു.
To lay up in store.

ഇട്ചരം, ത്തിന്റെ. s. A bull or steer fit to be allow-
ed to go at liberty. തിരുവരത്തിൽ കൂറ്റൻ.

ഇഡ, യുടെ. s. 1. The wife of Budha and daughter of
Icshwācu. 2. the earth. ഭൂമി. 3. a cow. പശു. 4. a
word. വാക്ക. 5. a tubular vessel, a vein. നാഡി.

ഇഡ്ഡലി, See ഇട്ടലി.

ഇണ, യുടെ. s. 1. A pair, a couple, a brace. 2. a mate.

ഇണക്കം, ത്തിന്റെ. s. 1. Agreement, conjunction, a-
daptation, suitableness. 2. reconciliation, friendship, uni-
on. 3. tameness, submission. adj. 1. Agreeable, friendly.
2. tame, not wild, domestic.

ഇണക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. 1. To reconcile, to per-
suade, to make friends. 2. to unite; to adapt to join to-
gether. 3. to tame, to subdue.

ഇണങ്ങ, ിന്റെ. s. Relationship, friendship; of the
same race or family.

ഇണങ്ങത്തി, യുടെ. s. A kinswoman.

ഇണങ്ങൻ, ന്റെ. s. A kinsman; a connexion; a man
of the same class.

ഇണങ്ങുന്നു, ങ്ങി, വാൻ. v. n. 1. To be reconciled,
to be united. to be friendly. 2. to obey, to submit to. 3.
to be tamed or become tame; to be sociable; to agree. 4.
to be adapted.

ഇണങ്ങുമൎയ്യാദ. s. The custom or tradition of
a family or tribe.

ഇണച്ചുകെട്ട, ിന്റെ. s. Combination, union, associa-
tion, league; conjunction. ഇണച്ചുകെട്ടുന്നു. 1. To com-
bine, to join together. 2. to link in union. 3. to unite, to
agree, to couple together.

ഇണെക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To join, or tie to-

gether in contiguity. 2. to couple, to combine. 3. to as-
sociate; to unite in concord, to reconcile. 4. to unite in
league. 5. to copulate.

ഇണെയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ.v.n. 1. To join well, to agree
well, to suit together, to be apt to meet. to be united, to
be attached to, to be joined; 3. to be on intimate terms
of friendship.

ഇണ്ടൽ, ിന്റെ. s. Sorrow, regret. ഇണ്ടൽപ്പെടുന്നു.
to be sorrowful, to sorrow.

ഇത, ിന്റെ. pron. 1. It. 2. this, this thing, the proxi-
mate of അത. ഇത വരെ. Hitherto, to this time.

ഇതം. adj. Manageable, practicable.

ഇതരൻ, ന്റെ. s. 1. Another, a stranger. അന്യൻ.
2. one who is low, vile. നീചൻ കുത്സിതൻ.

ഇതരം. adj. 1. Other; different. അന്യം. 2. low,
vile. നീചം.

ഇതരാ, യുടെ. s. Another woman.

ഇതരെതരം. adj. Mutual, one with another. തമ്മിൽ
തമ്മിൽ.

ഇതരെദ്യുഃ. ind. Another or different day. മറ്റു ദിവ
സം.

ഇതവിത. adj. Pleasing, agreeable.

ഇതാ. interj. Lo! behold! Look here; here it is.

ഇതി. ind. A particle implying. 1. Cause (thus) there-
fore. 2. manifestation, (lo! behold!) 3. something ad-
ditional (etcetera.) 4. so, thus, even, in this manner. 5.
conclusion (finis.) 6. reference, (so says, this is, &c.) 7.
order, arrangement specific or distinctive, and. 8. iden-
tity (of this or similar form.) 9. a grammatical copulative
indicating a preceding sound or sense to be again in-
tended.

ഇതികഥ, യുടെ. s. Unmeaning, or nonsensical dis-
course. സാരമില്ലാത്ത വാക്ക.

ഇതിൻവണ്ണം. adj. So, thus, according to this.

ഇതിഹ. ind. Traditional instruction, advice, &c. mutual-
ly imparted. പുരാവൃത്തം.

ഇതിഹാസം, ത്തിന്റെ.s. 1. History ; traditional ac-
counts of former events; ancient legends. പുരാണം.

ഇതഃ. ind. 1. From this place, hence. ഇവിടെനിന്ന.
2. on this account. ഇത ഹെതുവായിട്ട. 3. here. ഇ
വിടെ.

ഇത്തരം. adj. Such, such like.

ഇത്തി, യുടെ. s. A banian tree, Ficus hitide, and Ficus
Benjamina.

ഇത്തിക്കണ്ണി, യുടെ. s. A parasitical plant.

ഇത്തിരി, adj. A very little.

[ 99 ]
ഇത്തിൾ, ിന്റെ. s. 1. A parasitical plant. 2. an oyster.

ഇത്തിൾകുടം, ത്തിന്റെ. s. See the preceding.

ഇത്തൂട. ind. This year.

ഇത്ഥം. ind. Thus, in this manner.

ഇത്ഥസി, യുടെ. s. A sign in the Zodiac, Pisces.

ഇത്യാദി. ind. And so forth, &c., etcetera.

ഇത്ര. An indeclinable adjective or substantive pronoun.
1. So, so many, so much, such. 2. this, as much as this,
such as this. It is the proximate of അത്ര. ഇത്രെയുള്ളു,
This is all. Used with a negative, (as ഇത്രയല്ല,) it
denotes that quantity, number, or quality is inexpressible.

ഇത്രത്തൊളം. adv. 1. As far as this, until this time.
2. just before this time.

ഇത്രപ്പൊഴും. adv. Until this time.

ഇത്രമാത്രം. adv. So much, so little. ഇത്രമാത്രമെയു
ള്ളു. Only so much.

ഇത്വരീ, രുടെ. s. An unchaste woman. വ്യഭിചാരിണി.

ഇദം. A Sanscrit pronoun. 1. This. ഇത. 2.thus, ഇപ്രകാ
രം.

ഇദാനീം. ind. Now, at present. ഇപ്പൊൾ.

ഇദ്ധം, ത്തിന്റെ. s. 1. Sunshine. വെയിൽ. 2. heat.
ചൂട. 3. light, പ്രകാശം, adj. Clean; clear: bright;
splendid.

ഇധ്മം, ത്തിന്റെ. s. Small sticks for fuel. വിറക.

ഇനൻ, ന്റെ. s. 1. The sun. സൂൎയ്യൻ. 2. a master,
a lord. പ്രഭു. 3. the name of a king. ഒരു രാജാവി
ന്റെപെർ.

ഇനി. adv. 1. Yet, still, after, again. 2. more.

ഇനിമെലാൽ, ഇനിമെലിൽ, ഇനിമെൽ. adv. Here-
after, henceforth, in future.

ഇനിയ. adj. First, prior.

ഇനിയവൻ, ന്റെ. s. The first man, the first person.

ഇനിയും. adv. Yet; still; again.

ഇന്തുപ്പ, ിന്റെ. s. Sea salt.

ഇന്ദിന്ദിരം, s. A large bee. വണ്ട.

ഇന്ദിര, യുടെ. s. A name of LACSHMI, wife of VISHNU
and goddess of prosperity. ലക്ഷ്മി.

ഇന്ദിരാപതി, യുടെ. A name of VISHNU.

ഇന്ദീവരം, ത്തിന്റെ. s. The blue lotus, Nymphæa
cærulea. കരിങ്കൂവളം.

ഇന്ദീവരാക്ഷൻ, ന്റെ. s. A title of VISHNU.

ഇന്ദീവരീ, യുടെ. s. A plant, the linear leaved As-
paragus. Asparagus racemosus. ശതാവരി.

ഇന്ദു, വിന്റെ. s. The moon. ചന്ദ്രൻ.

ഇന്ദുകല, യുടെ. A digit or 1/16 of the moon's diameter.
ചന്ദ്രന്റെ ഒരു ഭാഗം.

ഇന്ദുകാന്തം, ത്തിന്റെ. s. A kind of crystal lens.

ഇന്ദുചൂഡൻ, ന്റെ. s. 1. SIVA. ശിവൻ. 2. GENA-
PATI.

ഇന്ദുജാ, യുടെ. s. The Narmada, or commonly Nerbud-
da in the Deccan. നൎമ്മദ.

ഇന്ദുബിംബം, ത്തിന്റെ. s. The disk of the moon.

ഇന്ദുഭം, ത്തിന്റെ. s. The 4th asterism, or lunar mansi-
on. രൊഹിണി.

ഇന്ദുമണ്ഡലം, ത്തിന്റെ. s. The disk or orbit of the
moon.

ഇന്ദുമൌലി, യുടെ. s. 1. SHIVA. ശിവൻ. 2. KALI. കാ
ളി. 3. GENAPATI. ഗണപതി,

ഇന്ദുവാരം, ത്തിന്റെ. s. Monday, the day of the moon.
തിങ്കളാഴ്ച.

ഇന്ദുശകലം, ത്തിന്റെ. s. A digit or 1/16 of the moon's
diameter. ഇന്ദുകല.

ഇന്ദുശെഖരൻ, ന്റെ. s. SHIVA. ശിവൻ. 2. GENA-
PATI. ഗണപതി.

ഇന്ദ്രഗൊപം, ത്തിന്റെ. s. A kind of lady bird; a
fire fly. മിന്നാമിനുങ്ങ.

ഇന്ദ്രദിൿ, ിന്റെ. s. The east country. കിഴക്കെ ദിക്ക.

ഇന്ദ്രചാപം, ത്തിന്റെ. s. The rainbow. മെഘ വില്ല.

ഇന്ദ്രജാലം, ത്തിന്റെ. s. 1. Deception, cheating, jug-
gling. 2. enchantment.

ഇന്ദ്രജാലികൻ, ന്റെ. s. A juggler, a conjuror. ഇ
ന്ദ്രജാലക്കാരൻ.

ഇന്ദ്രദൈവം, ത്തിന്റെ. s. A name of BRAHMA. ബ്ര
ഹ്മാവ.

ഇന്ദ്രദ്രു, വിന്റെ. s. A tree, Pentaptera arjuna or Ter-
menalia alata glabra. (Rox.) പുല്ലമരുത.

ഇന്ദ്രധനുസ്സ, ിന്റെ. s. The rainbow or Iris. മെഘ
വില്ല.

ഇന്ദ്രനീലകം, ത്തിന്റെ. s. The sapphire.

ഇന്ദ്രനീലം, ത്തിന്റെ. s. The sapphire.

ഇന്ദ്രൻ, ന്റെ. s. Indra, the deity said to preside over
Swerga, or the Hindu paradise; and over the secondary di-
vinities. He is also considered as regent of the east quar-
ter, and more particularly the deity of the atmosphere,
corresponding in many respects with the Grecian Jove.

ഇന്ദ്രഭം, മ്മിന്റെ. s. The 18th Nacshatra or asterism.
തൃക്കെട്ട.

ഇന്ദ്രഭൊഗകൃമി, യുടെ. s. An insect.

ഇന്ദ്രയവം, ത്തിന്റെ. s. A medicinal seed, seed of
Conessi or oval-leaved Rosebay. Echites antidysenterica
or Nerium antidysentericum. It is used medicinally in
cases of diarrhœa, dysentery, &c. കുടകപ്പാലയരി.

[ 100 ]
ഇന്ദ്രലുപ്തകം, ത്തിന്റെ. s. Morbid baldness, falling
of the hair occasioned by disease. കഷണ്ടി.

ഇന്ദ്രവാരുണി, s. Colocynth, a wild bitter gourd
Cucumis colocynthis. കുമ്മട്ടിക്കാ.

ഇന്ദ്രസുരസം, ത്തിന്റെ. s. A shrub, the leaves of
which are used in discutient applications. Vitex negundo.
കരുനൊച്ചി.

ഇന്ദ്രാഗ്നി, യുടെ. s. A certain demigod.

ഇന്ദ്രാണിക, യുടെ. s. A plant, Vitex negundo. See
ഇന്ദ്രസുരസം, കരുനൊച്ചി.

ഇന്ദ്രാണീ, യുടെ. s. 1. The wife of Indra. ഇന്ദ്രഭാൎയ്യ.
2. a plant, Vitex negundo. See ഇന്ദ്രസുരസം.

ഇന്ദ്രായുധം, ത്തിന്റെ. s. The rainbow. മെഘവില്ല.

ഇന്ദ്രാരി, യുടെ. s. A giant. രാക്ഷസൻ: an Asur or
demon.

ഇന്ദ്രാവരജൻ. s. A name of VISHNU.

ഇന്ദ്രിയഗ്രാമം, ത്തിന്റെ.s. The five senses. പഞ്ചെ
ന്ദ്രിയങ്ങൾ.

ഇന്ദ്രിയനിഗ്രഹം, ത്തിന്റെ. s. The mortification or
subduing of the passions.

ഇന്ദ്രിയം, ത്തിന്റെ. s. 1. Any of the five senses. 2.
any of the passions. 3. semen virile or the seminal fluid.

ഇന്ദ്രിയവിഷയം, ത്തിന്റെ. s. An object of sense,
as, appearance, sound, smell, &c.

ഇന്ദ്രിയസ്ഖലനം, ത്തിന്റെ. s. A voluntary discharge
of semen.

ഇന്ദ്രിയാൎത്ഥം, ത്തിന്റെ. s. An object of sense, as sound,
smell, &c. ഇന്ദ്രിയങ്ങളെ കൊണ്ട അറിയുന്നത.

ഇന്ധനം, ത്തിന്റെ. s. Small sticks for fuel. വിറക.

ഇന്ന. To-day, this day.

ഇന്നാ. adv. A particle signifying, take, there it is.

ഇന്നത. adj. What, such.

ഇന്നത്തെ. adj. Belonging to the present day.

ഇന്നലെ. adv. Yesterday.

ഇന്നവൻ, ന്റെ. Such (a man.)

ഇന്നവൾ, ളുടെ. Such (a woman.)

ഇന്നാങ്കം, ത്തിന്റെ. s. Sorrow, trouble, affliction.

ഇന്നാൾ. adv. 1. This day. 2. the other day.

ഇന്നാര, രുടെ. plu. Such (persons.)

ഇന്നിശാ, യുടെ. s. A tune. ഒരു രാഗം.

ഇന്നെ. adv. To-day, even to-day.

ഇന്നെടം. adv. 1. To-day. 2. such a place.

ഇൻപം. adj. Agreeable, delicious, delightful. s. Plea-
sure, joy, delight.

ഇൻപപ്പെടുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. To please, to
delight.

ഇൻപപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To be pleased, to be
delighted.

ഇമ്പകകൾ, ളുടെ. s. plu. Stars in the head of Orion.
മകയിരത്തിനു മീതെ വട്ടമായി നില്ക്കുന്ന നക്ഷ
ത്രങ്ങൾ.

ഇപ്പാർ, രിന്റെ. s. This world.

ഇപ്പിപ്പുട്ടിൽ, ലിന്റെ. s. , A pearl oyster.

ഇപ്പുറം, ത്തിന്റെ. s. This side.

ഇപ്പൊൾ. adv. Now; at this time; soon. ഇപ്പൊഴ
ത്തെ ജനങ്ങൾ. The people of these days. അവൻ
ഇപ്പൊൾ വന്നു. He is just come.

ഇപ്പൊഴും. adv. And now, even now.

ഇപ്പൊഴെ. adv. Now, just now.

ഇപ്രകാരം. adv. So, thus, as.

ഇപ്രദെശം, ത്തിന്റെ. s. This country, this place.

ഇഭനിമീലിക, യുടെ. s. Smartness, shrewdness, wit-
tiness, expertness. കൌശലം.

ഇഭം. s. An elephant. ആന.

ഇഭാ, യുടെ. s. A female elephant. പിടിയാന.

ഇഭു, വിന്റെ. s. See the following.

ഇഭ്യൻ, ന്റെ. s. A rich. wealthy, or opulent man. ധ
നവാൻ. 2. a robust person. പുഷ്ടിയുള്ളവൻ.

ഇഭ്യം, ത്തിന്റെ. s. 1. Riches. 2. corpulency. adj. Rich,
wealthy, opulent. ധനമുള്ള, പുഷ്ടിയുള്ള.

ഇമ, യുടെ. s. Eyelash.

ഇമയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. n. The eyes to twinkle, or
open and shut by turns.

ഇമെക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v.a.& n. To twinkle, to open
and shut the eyes by turns.

ഇമ്മി, യുടെ. s. A fraction. 1/2150400

ഇയത്താ. adv. So much, thus much. ഇത്രമാത്രം.

ഇയം. pron. She, this woman, this.

ഇയലുന്നു, ന്നു, വാൻ. v. n. 1. To be possible. 2. to
succeed.

ഇര, യുടെ. s. 1. A prey; bait, or meat of any kind set
to allure animals to catch fish, &c. 2. food. ഇര ഇടു
ന്നു. To bait, or cast a bait. ഇര പിടിക്കുന്നു. To seize
the prey. A mo. To become a prey, to be de-
voured. ഇരയാക്കുന്നു. To make a prey, to devour.

ഇര, യുടെ. s. 1. Speech. വാക്ക. 2. ardent spirits. മ
ദ്യം. 3. earth. ഭൂമി. 4. water. വെള്ളം.

ഇരക്കുന്നു, ന്നു, പ്പാൻ. v. a. To ask alms, to beg.

ഇരച്ചിൽ, ലിന്റെ. s. A noise, sound.

ഇരട്ട. adj. Double, two of a sort, two-fold, two in number.

ഇരട്ടപെര, ിന്റെ.s. A double name.

ഇരട്ടസഞ്ചി, യുടെ. s. A wallet.

[ 101 ]
ഇരട്ടി. adj. Double, two-fold, two of a sort, twice as much.

ഇരട്ടിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To double; to fold; to
enlarge any quantity by the addition of the same quanti-
ty. v. n. To double, to increase, to double the quantity.

ഇരട്ടിപ്പ, ിന്റെ. s. Double, twice the quantity or num-
ber, superflux.

ഇരട്ടിപ്പടി, യുടെ. s. A double portion, double wages.

ഇരട്ടിപ്പണി, യുടെ. s. Double work, doing the work
of two persons.

ഇരട്ടിമധുരം, ത്തിന്റെ. s. Licorice, a root of a sweet
taste.

ഇരണം, ത്തിന്റെ. s. 1. A desert. 2mo. 2. a salt or
barren (soil.) ഉവർനിലം.

ഇരണി, യുടെ. s. A desert. വനം.

ഇരണ്ട, യുടെ. s. A teal or kind of wild duck.

ഇരണ്ടപ്പക്ഷി, യുടെ. s. See the preceding.

ഇരണ്ടം, ത്തിന്റെ. s. Elephant's dung.

ഇരപ്പ, ിന്റെ. s. Asking alms; begging. ഇരപ്പപി
ടിക്കുന്നു. To be reduced to beggary.

ഇരപ്പൻ, ിന്റെ. s. A beggar; a mendicant.

ഇരപ്പാളി, യുടെ. A beggar, a poor man.

ഇരപ്പാളിത്വം, ത്തിന്റെ. s. Mendicity, the life of a
beggar; poverty.

ഇരമ്മദം, ൎത്തിന്റെ. s. A flash of lightning; the fire
attending the fall of a thunderbolt. ഇടിത്തീ.

ഇരവതി, യുടെ. s. The 27th asterism, or lunar mansion.

ഇരവുപകൽ. ind. Day and night.

ഇരാചരം, ിന്റെ. s. Hail. ആലിപ്പഴം.

ഇരിക്കക്കട്ടിൽ, ിന്റെ. s. A couch, a sofa.

ഇരിക്കാൽ മുടവൻ, ന്റെ. s. Lame, crippled, halt;
one who is lame in both legs, or has lost both legs.

ഇരിക്കുന്നു, ന്നു, പ്പാൻ. v. n. 1. To be; to exist; to be
alive. 2. to reside; to remain. 3. to sit; to sit down.

ഇരിച്ചിൽ, ലിന്റെ. s. 1. Plucking fruit. 2. plucking
or breaking off branches from trees.

ഇരിണം, ത്തിന്റെ. s. 1. A desert, an inhospitable regi-
on. നിൎജ്ജനദെശം. 2. salt or barren soil. ഉവർനിലം.

ഇരിന്നൽ. s. Charcoal.

ഇരിപ്പ, യുടെ. s. A wild olive-tree, Bassia latifolia.
ഇരിപ്പക്കാ. Its fruit. ഇരിപ്പയെണ്ണ. The oil thereof.

ഇരിപ്പ, ിന്റെ. s. 1. Posture, state, condition, life. 2.
a sitting posture. 3. residence. 4. remainder, balance;
relics. ഇരിപ്പുതിട്ടം നൊക്കുന്നു. To ascertain the
true amount of what property, &c. remains.

ഇരിപ്പിടം, ത്തിന്റെ. s. 1. Habitation, dwelling, resi-
dency. 2. lodging, apartment, abode. 3. a seat.

ഇരിപ്പുമുതൽ, ിന്റെ. s. Remaining property; balance
remaining.

ഇരിമ്പ, ിന്റെ. s. Iron. ഇരിമ്പുതകിട. An iron plate.
ഇരിമ്പുവളയം. An iron ring. ഇരിമ്പടുപ്പ. An iron
cover or stopper. ഇരിമ്പാണി . An iron nail. ഇരിമ്പാ
ല. A blacksmith's shop. ഇരിമ്പിൻ കീടം. The dross,
or rust of iron. ഇരിമ്പുതൊടൽ. An iron chain. ഇരി
മ്പുപണി. Working in iron, or iron work. ഇരിമ്പൂ
ത്ത. Blowing the bellows.

ഇരിമ്പുലക്ക, ിന്റെ. s. An iron pestle.

ഇരിയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. a. 1. To pluck fruit. 2. to
pull or twist branches from trees.

ഇരിള, ിന്റെ. s. Darkness.

ഇരിവിള്ള, ിന്റെ. s. A red kind of timber tree. Dal-
bergia sisu.

ഇരു. adj. 1. Two. 2. both. ഇരുപെർ. Two persons; both.

ഇരുകര, യുടെ. s. Both shores, both sides.

ഇരുകൂറ, ിന്റെ. s. Two or both parties, two parts, two
or double shares.

ഇരുചാൽ, ിന്റെ. s. Ploughing twice.

ഇരുട്ട, ിന്റെ. s. Darkness, blackness. adj. Dark, black.

ഇരുതലമൂരി, യുടെ. s. A species of snake, having the
head and tail alike.

ഇരുത്ത, ിന്റെ. s. See the following.

ഇരുത്തം, ത്തിന്റെ. s. 1. Sitting, dwelling, posture. 2.
settling, sinking down.

ഇരുത്തി, യുടെ. s. A medicinal plant. see ഋദ്ധി.

ഇരുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. 1. To cause or make to
sit down. 2. to set or place upon. 3. v. n. to sink or settle
down as a heavy burden, &c. does. 4. to walk, applied to
persons of rank. 5. to aim at. ആനയിരുത്തുന്നു.
To present with an elephant.

ഇരുനൂറ. adj. Two hundred.

ഇരുപങ്ക, ിന്റെ.s. Two shares, a double share.

ഇരുപത. adj. Twenty.

ഇരുപതിനായിരം. adj. Twenty thousand.

ഇരുപാട, ട്ടിന്റെ. s. Both sides, or parts.

ഇരുപാട്ടുകാർ, രുടെ. s. plu. Both parties.

ഇരുപുറം, ത്തിന്റെ. s. Both sides.

ഇരുമ, യുടെ. s. A fraction. 1/10.

ഇരുമണി, യുടെ. s. Gleaning, the thing gleaned. ഇരു
മണി പെറുക്കുന്നു. To glean.

ഇരുമുടി, യുടെ. s. A double load or burden, one to rest
on the head and the other on the shoulders.

ഇരുമുന, യുടെ. s. 1. A double edge, double point. 2.
double-tongue.

[ 102 ]
ഇരുമുന നാരായം, ത്തിന്റെ. s. A stile to write with
pointed at both ends.

ഇരുമുനവാൾ, ളുടെ.s. A two-edged sword.

ഇരുവാൽചാത്തൻ, ന്റെ. s. A kind of partridge.

ഇരുവെലി, യുടെ. s. The name of a sweet scented
grass, the root of which is used as medicine, a drug, a
perfume.

ഇരുളുന്നു, ണ്ടു, വാൻ. v. n. To become or grow dark ;
to begin to lose light.

ഇരുൾ, ളിന്റെ. s. 1. Darkness. 2. blackness (colour.)

ഇരുൾമയക്കം, ത്തിന്റെ. s. Dusk, tendency to dark-
ness. adj. Dusky, obscure, gloomy.

ഇരെക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To make a noise, to bus-
tle, to bluster.

ഇരെപ്പ, ിന്റെ. s. A noise, bustle, blustering noise.

ഇല, യുടെ. s. A leaf of a tree or plant, &c. in general;
a leaf of a book.

ഇലക്കള്ളി, യുടെ. s. The milk-hedge plant. or Indian
tree purge. Euphorbia tirucalli and Nerüfolia.

ഇലക്കറി, യുടെ. s. Curry made of green vegetables.

ഇലക്കുടി, യുടെ: ഇലക്കുടിഞ്ഞിൽ, ലിന്റെ. A hut
of leaves and grass, a hermitage.

ഇലച്ചന, യുടെ. s. A signet ring.

ഇലച്ചിൽ, ിന്റെ. A small branch, a sprig.

ഇലഞ്ഞി, യുടെ. s. The name of a tree, the timber of
which is of a red colour.

ഇലത്താളം, ത്തിന്റെ. s. A kind of cymbal.

ഇലന്ത, യുടെ. s. The name of a plant, the blunt leav-
ed Buckthorn, Zizyphus Jujuba.

ഇലവ, ിന്റെ. s. A cotton tree, producing coarse cot-
ton.

ഇലവംഗത്തൊൽ, ിന്റെ. s. Cinnamon bark.

ഇലവംഗം, ത്തിന്റെ. s. The cinnamon tree, Cassia
lignea.

ഇലവാണിച്ചി, യുടെ. s. fem. A green grocer, or a
woman who sells vegetables.

ഇലവാണിയൻ, ന്റെ. s. A green grocer.

ഇലി, യുടെ. s. A certain account in astronomy.

ഇല്ല. Negative particle, No, not.

ഇല്ലം, ത്തിന്റെ. s. A house, an abode; the house of a
Nambūri.

ഇല്ലല്ലീ. Is it not?

ഇല്ലറക്കരി, യുടെ. s. Soot, grime.

ഇല്ലാച്ചൊല്ല, ിന്റെ. s. Aspersion; blame; a positive
denial.

ഇല്ലാതെ. postpos. Except, besides, but.

ഇല്ലാതാക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v.a. To annihilate, to
reduce to nothing; to destroy; to annul.

ഇല്ലായ്മ, യുടെ. s. 1. Nothing; nought; nothingness;
nihility; 2. non-existence, negation of being, nonentity.
3. want. ഇല്ലായ്മചെയ്യുന്നു. See the preceding.

ഇല്ലി, യുടെ. s. A bamboo. ഇല്ലിക്കൂട്ടം. A cluster of
bamboos growing together. ഇല്ലിക്കൊൽ. A bamboo
shoot.

ഇല്വലകൾ, ളുടെ. s. plu. The stars in Orion's head.
ഇമ്പകകൾ.

ഇവ. pron. neu. plu. These, they.

ഇവ്വണ്ണം. adv. So, thus, in this manner.

ഇവൻ, ന്റെ. pron. He, this man. It is the proximate
of അവൻ.

ഇവർ, രുടെ. pron. plu. These, these persons, (masc.
and fem.)

ഇവൾ, ളുടെ. pron. She, this woman. It is the proxi-
mate of. അവൾ.

ഇവറ്റ. pron. neu. plu. These.

ഇവാറ. adv. So thus.

ഇവിടത്തെ. adj. Belonging to this place, here.

ഇവിടം. adv. Here, this side.

ഇവിടെ. adv. Here, in this place.

ഇവിടെക്ക. adv. Hither, to this place.

ഇവിടെനിന്ന. adv. Hence, from this place.

ഇഷം, ത്തിന്റെ. s. The month Aswin (September.-
October.) അശ്വിനം.

ഇഷീക, യുടെ. s. An elephant's eye ball.

ഇഷീകം, ത്തിന്റെ. s. 1. A painter's brush. തൂലിക.
2. a blade of grass. പുല്കൊടി. 3. a reed or pen. Saccha-
rum spontaneum.

ഇഷു, വിന്റെ. s. An arrow. അമ്പ.

ഇഷുധി, യുടെ. s. A quiver. അമ്പുറ.

ഇഷ്ടക, യുടെ. s. A brick.

ഇഷ്ടകാപഥം, ത്തിന്റെ. s. The root of a fragrant
grass. Andropogon muricatum. രാമച്ചം.

ഇഷ്ടക്കെട, ിന്റെ. s. 1. Displeasure. 2. discontent.
adj. Displeasing, disagreeable.

ഇഷ്ടഗന്ധം, ത്തിന്റെ. s. Fragrancy, fragrance, any
fragrant substance. adj. Fragrant, സുഗന്ധയുക്തം.

ഇഷ്ടഗന്ധ, യുടെ. s. A plant. Hedysarum gangeti-
cum. വെണ്മുതക്ക.

ഇഷ്ടൻ, ന്റെ. s. One who is beloved ; agreeable; ac-
ceptable; a favorite, a friend.

ഇഷ്ടപ്പെടുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. To please; to
gratify.

[ 103 ]
ഇഷ്ടം, ത്തിന്റെ. s. 1. Wish, desire. 2. will, pleasure.
3. love, fondness. 4. an act of sacrifice, an offering, &c.
adj. 1. Beloved, cherished, fond of. 2. desired, wished.
3. agreeable. ഇഷ്ട ജനം. Agreeable people.

ഇഷ്ടമാകുന്നു, യി, വാൻ. v. n. To be agreeable,
pleasant, acceptable; beloved.

ഇഷ്ടമാടുന്നു, ടി, വാൻ. v. n. To do as one pleases.

ഇഷ്ടലാഭം, ത്തിന്റെ. s. Effect, interest, gain.

ഇഷ്ടവാക്ക, ിന്റെ. s. Agreeable conversation, good
advice.

ഇഷ്ടവാൻ, ന്റെ. s. One who is beloved; agreeable;
acceptable: a favourite. ഇഷ്ടമുള്ളവൻ.

ഇഷ്ടാപൂൎത്തം, ത്തിന്റെ. s. A sacrifice, any act of
charitable munificence, as digging a well, planting a tree,
&c. for the public benefit. യാഗം.

ഇഷ്ടാപൂൎത്തി, യുടെ. s. See the preceding.

ഇഷ്ടാൎത്ഥം. ind. Diligently, zealously.

ഇഷ്ടാൎത്ഥൊദ്യുക്തൻ, ന്റെ. s. One who is zealously
active, diligent for a desired object. തന്റെസിദ്ധാ
ന്തത്തിന ഒരുമ്പെട്ടവൻ.

ഇഷ്ടി, യുടെ. s. 1. Wish, desire; inclination. ഇഛ.
2. a sacrifice. യാഗം.

ഇഷ്വാസം, ത്തിന്റെ. s. A bow. വില്ല.

ഇഹ. ind. Here.

ഇഹം, ത്തിന്റെ. s. The present world; our present
state or existence, in opposition to പരം, the future
state. ഇഹലൊകം. This world.

ഇള, യുടെ. s. 1. A cow. പശു. 2. the earth. ഭൂമി. 3.
speech. ശബ്ദം. 4. the wife of BUDD'HA and daughter
of ICSHWÁCU.

ഇളകുന്നു, കി, വാൻ. v. n. 1. To shake, to move. 2.
to be agitated. 3. to fluctuate, to waver, to be undeter-
mined, to be irresolute. ഇളകുംമുതൽ. Fluctuating or
uncertain property. ഇളകാത്തമുതൽ. Stable property.

ഇളക്കപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. p. To be shaken, &c.

ഇളക്കം, ത്തിന്റെ. s. 1. Shaking, trembling. 2. motion,
movement. 3. fluctuation, uncertainty, undetermination.
4. perturbation.

ഇളക്കുതാലി, യുടെ. s. A necklace. മാല.

ഇളക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. 1. To shake, to move; to
agitate. 2. to put int motion; to stir, to rouse.

ഇളങ്കൂറുവാഴ്ച, യുടെ. s. The anointing of a young prince.

ഇളതരം. adj. 1. Young, tender, weak. 2. low.

ഇളതാകുന്നു, യി, വാൻ. v. n. 1. To be tender, young,
weak, slender, not full grown. 2. to be soft.

ഇളന്തിണ്ണ, യുടെ. s. A narrow pial.

ഇളനീലം, ത്തിന്റെ. s. Blue (colour.)

ഇളന്നീര, ിന്റെ. s. The water in an unripe cocoa-nut.

ഇളപ്പം, ത്തിന്റെ. s. 1. Abasement, depression; 2.
lowness, vileness, badness. 3. softness. adj. 1. Low,
vile, bad, despised. 2. soft. ഇളപ്പമാകുന്നു. 1. To be
low, to be depressed. 2. to be soft.

ഇളപ്പെടുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. To reduce, to
abase, to depress, to bring low, to cast down.

ഇളപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To be or become abased,
to become depressed, to be cast down, to be brought low.

ഇളമ. adj. 1. Young. 2. secondary.

ഇളമനസ്സ, ിന്റെ. s. Fickleness, unsteadiness.

ഇളമപ്പട്ടം, ത്തിന്റെ. s. The rank of a young prince.

ഇളമസ്ഥാനം, ത്തിന്റെ. s. See the preceding.

ഇളമുറ, യുടെ. s. The second order in rank or dignity.

ഇളം. adj. Young, tender, weak, delicate, slender, not full
grown.

ഇളംപ്രായം, ത്തിന്റെ. s. Tender age; youth.

ഇളംബുദ്ധി, യുടെ. s. Unsteadiness, fickleness, weak-
ness of intellect.

ഇളയ. adj. See the following.

ഇളയത. adj. 1. Tender, young, weak, slender. 2. soft.
s. An inferior class of brahmans.

ഇളയപ്പൻ. s. A paternal uncle, a father's
younger brother.

ഇളയമ്മ, യുടെ. s. A maternal aunt, a mother's young-
er sister.

ഇളയവൻ, ന്റെ. s. The younger in age ; a young per-
son.

ഇളവ, വിന്റെ. s. 1. A holyday; leave; permission.
2. remission, forgiveness.

ഇളവൻ, ന്റെ. s. 1. A kind of pumpkin gourd. 2. a
young fruit.

ഇളവൻകായ, ിന്റെ. s. 1. Young or unripe fruit. 2.
a kind of pumpkin.

ഇളാവൎത്തം, ത്തിന്റെ. s. The name of a country; ELA-
VARTAM. ഒരു ദെശത്തിന്റെ പെർ.

ഇളാവൃതം, ത്തിന്റെ. s. One of the nine Varshas or
divisions of the known world, comprehending the high-
est and most centrical part of the old continent. നവ
വൎഷത്തിൽ ഒന്ന.

ഇളാവൃതവൎഷം, ത്തിന്റെ. s. See the preceding.

ഇളി, യുടെ. s. A cudgel, or stick shaped like a sword, or
a short sword. പൊന്തി, വടി, ചെറുവാൾ.

ഇളി, യുടെ. s. 1. A grin. 2. neighing. 3. the waist, loins.

ഇളിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To grind, or shew the

[ 104 ]
teeth. 2. to neigh. 3. to be confounded, to blush. ഇ

ളിച്ചുകാട്ടുന്നു. To grin, to shew the teeth.

ഇളിപ്പ, ിന്റെ. s. 1. Grinning. 2. neighing.

ഇളിഭ്യൻ, ന്റെo. s. A fool. ഭൊഷൻ.

ഇളിയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. n. To blush, to, be con-
founded. ഇളെക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To forgive, to pardon;
to remit. 2. to rest.

ഇക്ഷു, വിന്റെ. s. The sugar-cane, Saccharum offici-
narum. കരിമ്പ.

ഇക്ഷുഖണ്ഡം, ത്തിന്റെ. s. A piece of sugar-cane.
കരിമ്പിൻ കണ്ടം.

ഇക്ഷുഗന്ധ, യുടെ. s. 1. A kind of reed, Saccharum-
spontaneum. 2. Barleria longifolia. 3. Convolvulus pa-
niculatus. ആറ്റുദൎഭ, വയൽച്ചുള്ളി, ഞെരിഞ്ഞിൽ,
പാൽമുതക്ക.

ഇക്ഷുദണ്ഡം, ത്തിന്റെ. s. A stick of sugar-cane. ക
രിമ്പിൻ തണ്ട.

ഇക്ഷുരം, ത്തിന്റെ. s. 1. Sugar-cane. കരിമ്പ. 2. Bar-
leria longifolia or Tribulus lanuginosus. വയൽച്ചുള്ളി.

ഇക്ഷുരസം, ത്തിന്റെ. s. 1. The juice of sugar-cane.
കരിമ്പിൻനീർ. 2. molasses, raw or unrefined sugar.

ഇക്ഷൂദം, ത്തിന്റെ. s. The juice of sugar-cane. കരി
മ്പിൻ നീർ.

ഇക്ഷ്വാകു, വിന്റെ. s. 1. The first monarch in the
Súryaváns, or line of the sun, commencing with the
second Yug or age of the Hindus. 2. a bitter gourd.
പെച്ചുര.

ഇഴ, യുടെ. s. Yarn, a single thread. ഇഴയിടുന്നു. To
darn, to mend clothes.

ഇഴച്ചിൽ, ലിന്റെ. s. 1. The creeping or motion of
reptiles, &c. 2. drawing, pulling along, dragging.

ഇഴയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. n. To creep or move, as
reptiles.

ഇഴിക്കുന്നു, ച്ചു, വാൻ. v.a. To bring down, to debase.

ഇഴിയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. n. 1. To descend, to come
down. 2. to be debased.

ഇഴുകൽ, ലിന്റെ. s. 1. Rubbing, smoothing. 2. sticking.
3. soldering.

ഇഴുകുന്നു, കി, വാൻ. s. 1. To rub, to smooth. 2. to sold-
er, to cement.

ഇഴുക്കം, ത്തിന്റെ. s. 1. Rubbing. 2. smoothness; polish.

ഇഴുക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. 1. To plaster, to smooth,
to polish. 2. to cement, to solder.

ഇഴുക്കുന്നു, ത്തു, പ്പാൻ. v. a. 1. To draw. 2. to drag.

ഇഴെക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To draw, to drag a-

long, to pull. 2. to make thread.

ഇറ, യുടെ. s. 1. The eaves of a house. ഇറവെള്ളം.
eaves drops. ഇറപാൎക്കുന്നു. To listen under windows.
2. a certain tenure of land, fee-hold.

ഇറക, ിന്റെ. s. A wing, a feather.

ഇറക്കം, ത്തിന്റെ. s. 1. Descent; declivity. 2. descend-
ing. 3. decline, waste. 4. ebb.

ഇറക്കാരാണ്മ, യുടെ. s. Lands and tenements held by a
small acknowledgement of superiority to a higher lord ;
fee-hold.

ഇറക്കാരാണ്മയൊല, യുടെ. s. Title deeds of land,
&c. held on the foregoing tenure.

ഇറക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v.a. To cause to descend, come
down, or out of, to let down, to put down a burden, &c.
2. to disembark, land people, &c. to land, or unlade goods,
&c. 3. to swallow. 4. to expel poison.

ഇറങ്ങുന്നു, ങ്ങി, വാൻ. v. a. 1. To descend, to alight,
to go or come down. 2. to disembark, to alight from a
horse. 3. to get out of any conveyance. 4. to be swal-
lowed. 5. to be expelled as poison.

ഇറച്ചി, യുടെ. s. Flesh; meat. മാട്ടിറച്ചി, Beef. ആ
ട്ടിറച്ചി, Mutton. പന്നിയിറച്ചി, Pork.

ഇറപ്പുറം, ത്തിന്റെ.s. The eaves of a house.

ഇറമ്പ, ിന്റെ. s. , 1. The eaves of a house. 2. the brow
or edge of a high place.

ഇറയം, ത്തിന്റെ. s. A high seat, or sitting place, built
along the outside of a house; a pial, or open veranda.

ഇറയലി, യുടെ. s. 1. A free gift, generosity. 2. ground
or gardens granted from the crown for the performance
of certain duties.

ഇറവരി, യുടെ. s. Royal revenue, tax, poll, impost,
assessment.

ഇറവാരം, ത്തിന്റെ. s. 1. The eaves of a house. 2. an
open veranda.

ഇറാൻ. adv. Sir, a term of respect used before kings and
great men.

ഇറുക്ക, ിന്റെ. s. 1. The claws of a crab or lobster. 2.
tightness.

ഇറുക്കം, ത്തിന്റെ. s. See the preceding.

ഇറുക്കുകാൽ, ലിന്റെ. s. A lobster, a crab.

ഇറുക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. 1. To tie tight. 2. to catch
fast hold of. 3. to bite, to pinch.

ഇറുങ്ങ, ിന്റെ. s. A kind of maize.

ഇറുമ്പ, ിന്റെ.s. An ant, a pismire.

ഇറുമ്മുന്നു, ൎമ്മി, വാൻ. v. a. 1. To gnash the teeth. 2.
to shiver, as with cold, or fear.

[ 105 ]
ഇറ്റ, ിന്റെ. s. A drop, dripping.

ഇറ്റിറ്റ. adj. In drops.

ഇറ്റുന്നു, റ്റു, വാൻ. v. n. 1. To drop. ഇറ്റുവീഴുന്നു.
2. To fall in drops; to fall down.

ൟ. 1. The fourth letter in the Malayalim Alphabet cor-
responding to I long, and having the sound of ee in feel,
&c. 2. the indeclinable demonstrative pronoun This:
as, ൟ മനുഷ്യൻ, This man.

ൟകാരം, ത്തിന്റെ. s. The name of the letter ൟ.

ൟക്കിൽ, ിന്റെ. s. The long fibre taken from the
centre of the leaves of the cocoa-nut tree.

ൟങ്ങ, യുടെ. s. See ഇഞ്ച.

ൟച്ച, യുടെ. A fly in general.

ൟച്ചക്കൊൽ, ലിന്റെ. s. A fly driver, any thing
to drive flies away.

ൟഞ്ച, യുടെ. s. See ഇഞ്ച.

ൟട, ിന്റെ. s. 1. Age. 2. time of life. 3. pawn, mortgage.
4. an equivalent in weight or value. 5. weight, strength,
pride. 6. durability 7. a bank. adj. 1. Equal. heavy,
weighty, durable ൟടുനിൽക്കുന്നു. 1. To be durable
to last for a long time. 2. to stand equivalent. 3. to stand
as a security. ൟടുകൊടുക്കുന്നു. To throw up or make
a bank. ൟടുകൊടുക്കുന്നു. 1. To pawn, to mortgage.
2. to give an equivalent, to compensate. 4. to strengthen.

ൟടുമാട, ിന്റെ. s. A hedge, or bank.

ൟടുമുട്ട, ിന്റെ. s. Stoppage, opposition, resistance.

ൟടെറുന്നു, റി, വാൻ. v. n. 1. To be durable, to last, to
last for a long time. 2. to be strong.

ൟടെറ്റുന്നു, റ്റു, വാൻ. v a. To make firm or strong.
2. to throw up or make a bank.

ൟട്ടം, ത്തിന്റെ. s. Collection, accumulation. ൟട്ടം
കൂട്ടുന്നു. To collect together; to accumulate.

ൟട്ടി, യുടെ. s. 1. A lance, a spear; a pike. 2. black wood.

ൟട്ടിക്കാരൻ, ന്റെ. s. A lancer, a spearman.

ൟഡ, യുടെ. s Praise, commendation. സ്തുതി.

ൟഡിതം, &c. adj. Praised, commended, applauded.
സ്തുതിക്കപ്പെട്ടത.

ൟണക്കം, ത്തിന്റെ.s. A singing or humming noise,
as of insects, &c.

ൟണം, ത്തിന്റെ. s. 1. Order, regularity. 2. a sing-
ing noise.

ൟതി, യുടെ. s. 1. Calamity of season, as drought, ex-
cessive rain, rats, foreign invasion, &c. 2. travelling in
foreign countries, sojourning.

ൟതിബാധ, യുടെ. s. See the preceding.

ൟത്തപ്പഴം, ത്തിന്റെ. s. The date fruit.

ൟത്താ, യുടെ. s. Spittle, saliva. ൟത്താഒഴുകുന്നു,ൟ
ത്താ ഒലിക്കുന്നു. The saliva to run out of the mouth.

ൟനാംചാത്തി, യുടെ. s. An evil spirit.

ൟനാംപെച്ചി, യുടെ. s. See the preceding.

ൟന്ത, യുടെ. s. 1. A species of date palm. 2. date fruit.
3. the gum olibanum tree, Boswellia thuriferia.

ൟന്തപ്പന, യുടെ. s. A kind of date or palm tree.

ൟപ്സാ, യുടെ. s. Will, desire, volition. മനസ്സ.

ൟപ്സിതം. &c. adj. Willed, desired. ഇഛിക്കപ്പെട്ടത.

ൟയക്കട്ടി, യുടെ. s. A pig of lead.

ൟയക്കൊൽ, ലിന്റെ. s. A lead pencil.

ൟയം, ത്തിന്റെ. s. A general name for lead, or tin.
കാരീയം. Black lead. വെള്ളീയം. Tin.

ൟയിടെ. adj. Now, lately, at the present time.

ൟർ, യുടെ. s. A nit, the egg of a louse.

ൟര, യുടെ. s. The webbed covering at the stem of the
cocoa-nut tree leaves.

ൟരഞ്ച. adj. Twice five, or ten.

ൟരണം, ത്തിന്റെ. s. Speech. വാക്ക.

ൟരണ്ട. adj. Two each, by twos.

ൟരൽ, ലിന്റെ. s. The entrails; liver, lungs, &c.

ൟരം, ത്തിന്റെ. s. The urinary passage of animals.

ൟരപ്പാട, ിന്റെ. s. See the preceding.

ൟരവെങ്കായം, ത്തിന്റെ. s. Small red onions.

ൟരാൾ. adj. Of the depth of two persons.

ൟരാറ. adj. Twice six, or twelve.

ൟരിണം. adj. 1. Desert. 2. saline, and barren (soil.)

ൟരിതം. adj. 1. Despatched, sent. പറഞ്ഞയക്കപ്പെ
ട്ടത. 2. said, told. ശബ്ദിക്കപ്പെട്ടത.

ൟരുന്നു, ൎന്നു, വാൻ.v.a. 1. To cut, 2. to saw. 3. to split.

ൟരുള്ളി, യുടെ. s. An onion.

ൟരെട്ട. adj. Twice eight, or sixteen.

ൟരെഴ. Twice seven, or fourteen.

ൟരൊമ്പത. Twice nine, or eighteen.

ൟൎകൊല്ലി, യുടെ. s. A small tooth comb to comb the
hair with.

ൟൎക്കിൽ, ിന്റെ. s. A broomstick, or small stick of
which brooms are made, generally the thick fibre of
cocoa-nut tree leaves.

ൟൎക്കിൽകരയൻ, ന്റെ. s. Narrow striped cloth.

ൟൎച്ച, യുടെ. s. 1. Sawing. 2. cutting.

ൟൎച്ചക്കാരൻ, ന്റെ. s. A sawyer.

ൟൎച്ചവാൾ, ളിന്റെ. s. A saw.

ൟൎമ്മം, ത്തിന്റെ. s. A sore, a wound. വ്രണം.

[ 106 ]
ൟൎയ്യ, യുടെ. s. Wandering about as a religious mendi-
cant. തീൎത്ഥയാത്ര.

ൟൎഷ, യുടെ. s. Envy, malice, spite; impatience at a-
nother's success. അസൂയ.

ൟൎഷ്യ, യുടെ. s. Envy, impatience at another's success
or happiness, malice, spite, indignation.

ൟൎഷ്യപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To envy, to feel im-
patient at another's prosperity.

ൟവണ്ണം. adv. Thus, so, in this manner.

ൟശൻ, ന്റെ. s. 1. A lord, or master. 2. SIVA.

ൟശാനൻ, ന്റെ. s. ESHA, a name of Siva, who is
also considered the guardian of the north east point.

ൟശാന്തമൂല, യുടെ. s. The north east point.

ൟശിത, യുടെ. s. See ൟശിത്വം. A lord, a master,
an owner or proprietor.

ൟശിത്വം, ത്തിന്റെ. s. Superiority, supremacy, one
of the attributes of the Deity.

ൟശ്വര, യുടെ. s. The eleventh year of the Hindu
cycle of sixty. അറുപത സംവത്സരത്തിൽ പതി
നാന്നാമത്തെത.

ൟശ്വരത്വം, ത്തിന്റെ. s. 1. Godhead. 2. suprema-
cy, superiority.

ൟശ്വരൻ, ന്റെ. s. 1. God, the supreme being. 2.
a lord, a master. 3. SIVA.

ൟശ്വരമൂലി, യുടെ. s. A medicinal plant capsule of
the great fruited Screw-tree, or Hazel-leaved Helecteres.
Helicteres Isora. (Lin.) Gensing?

ൟശ്വരസാന്നിദ്ധ്യം, ത്തിന്റെ. s. The divine pre-
sence.

ൟശ്വരസെവ, യുടെ. s. The service of God, divine
service.

ൟശ്വരാനുഗ്രഹം, ത്തിന്റെ. s. Divine dependance.

ൟശ്വരാനുഗ്രഹം, ത്തിന്റെ. s. The divine blessing,
or favour.

ൟശ്വരീ, യുടെ. s. 1. PARWATI. 2. Indian birthwort.
അണലിവെഗം.

ൟശ്വരെഛ, യുടെ. s. The divine will, the will of God.

ൟഷൽ. adj. Little, small, slight, അല്പം: in general,
doubt, സംശയം: fear, or shame, ശങ്ക. ൟഷൽ
പാണ്ഡു. A little white. ൟഷൽഭെദം. A little
difference.

ൟഷ, യുടെ. s. The shaft of a plough. കരിവിക്കൊൽ.

ൟഷിക, യുടെ. s. 1. A reed for writing. തൂലികപ്പുൽ.
2. a painter's brush. 3. an elephant's eye-ball. ആനയു
ടെ പുരികത്തിൻ താഴത്തെടം.

ൟഹ. യുടെ. s. 1. Wish, desire, inclination. ഇഛ. 2.

effort, exertion.

ൟഹാമൃഗം, ത്തിന്റെ. s. 1. A wolf. ചെന്നാ. 2.
division of the drama.

ൟഹിതം, &c. adj. Wished, desired.ഇഛിക്കപ്പെട്ടത.

ൟള, യുടെ. s. 1. Phlegm. കഫം. 2. water in the mouth.
വാനീർ. praise. സ്തുതി.

ൟളിതം, &c. adj. Praised. സ്തുതിക്കപ്പെട്ടത.

ൟളീ, യുടെ. s. A weapon, a cudgel, a short sword, or
a stick shaped like a sword. ചെറുവാൾ.

ൟരക്ഷണം, ത്തിന്റെ, s. 1. Sight, seeing, looking.
കാഴ്ച. 2. an eye. കണ്ണ.

ൟക്ഷണിക, യുടെ. s. A female fortune-teller. ല
ക്ഷണം ചൊല്ലുന്നവൾ.

ൟക്ഷിതം, &c. adj. Seen, beheld. കാണപ്പെട്ടത.

ൟഴം, ത്തിന്റെ. s. Ceylon.

ൟഴച്ചെമ്പ, ിന്റെ. s. A kind of large yam.

ൟഴപ്പുനമ്പ, ിന്റെ. A species of Malacca cane used
for walking sticks.

ൟഴത്തി, യുടെ. s. The wife of a Chagon (toddy-man,)
or a woman of the Chagon tribe.

ൟഴവാത്തി, യുടെ. s. A Chagon barber.

ൟഴവൻ, ന്റെ. s. A Chagon, or toddy-drawer.

ൟറ, യുടെ. s. Anger.

ൟറൻ. adj. Moist, wet, cold.

ൟറം, ത്തിന്റെ. s. Wetness, humidity, dampness,
moisture. ൟറംപകരുന്നു; Dampness to remove. ൟ
റംമാറുന്നു; To remove a wet cloth after bathing. ൟ
റംമാറ്റുന്നു; To remove dampness.

ൟറമ്പന, യുടെ. s. The palm tree, or marshy date tree.
Caryota urens.

ൟറെക്കുന്നു, ച്ചു, വാൻ. v. n. To be angry.

ൟറ്റ, ിന്റെ. s. The act of bringing forth, or bearing
young, child-birth, delivery.

ൟറ്റ, യുടെ. . A kind of large reed.

ൟറ്റക്കുഴൽ, ലിന്റെ. s. A kind of reed.

ൟറ്റുപുര, യുടെ. 8. A nursery or lying-in room.

ൟറ്റപ്പുല, യുടെ. s. Uncleanness after child-birth.

ൟറ്റം, ത്തിന്റെ. s. The womb of animals.

ൟറ്റില്ലം, ത്തിന്റെ. s. A nursery, or lying-in chamber.

ൟറ്റുനൊവ, ിന്റെ. s. The pains, or travail, of child-
birth, parturition.

ൟറ്റുപെട്ടി, യുടെ. s. A bitch which has pups.

ൟറ്റുപാമ്പ, ിന്റെ. s. A snake that has got eggs.

ൟറ്റുപുര, യുടെ. s. The lying-in chamber.

ൟറ്റുപുലി, യുടെ. s. A tiger with which got youug ones,

ൟറ്റെടുക്കുന്നു, ത്തു, പ്പാൻ. v. n. To be in labour.

[ 107 ]

ഉ. The fifth letter in the Malayalim Alphabet, or the
third short vowel in the alphabet, corresponding to the
letter U, and pronounced as that letter is in the word full.

ഉക, യുടെ s. A tree, commonly Pilu, Careya arborea,
Salvadora Persica, &c.

ഉകാരം, ത്തിന്റെ. s. The name of the letter ഉ.

ഉക്കഴുത്ത, ിന്റെ. s. An ornament worn on the neck
by women.

ഉക്കാ, യുടെ s. (Hind.) A hooka.

ഉക്കെട്ട, ിന്റെ. s. See ഉക്കഴുത്ത.

ഉക്തം. adj. Spoken, said. പറയപ്പെട്ടത.

ഉക്തി, യുടെ s. 1. Speech. 2. speaking. 3. a word, an ex-
pression. വാക്ക.

ഉക്രാണം, ത്തിന്റെ. s. Crying aloud from anger.

ഉക്ഥം, ത്തിന്റെ. s. The second or Sama Veda. സാ
മവെദം.

ഉഖ, യുടെ s. 1. An earthen pot or saucepan, &c. കലം.
2. a ray of the sun.

ഉഖ്യം. adj. Boiled or dressed in a pot, (as flesh, &c.) ക
ലത്തിൽ വെന്തത.

ഉഗ്ര, യുടെ. s. Orris root. വയമ്പ.

ഉഗ്രഗന്ധ, യുടെ s. 1. Common carraway, Carum
carni, &c. അയമൊദകം. 2. Orris root. വയമ്പ.

ഉഗ്രത, യുടെ s. 1. Violence, passionateness. 2. anger,
wrath. 3. fierceness.

ഉഗ്രതപ്പെടുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. To enrage, to
provoke, to enfuriate, to make fierce.

ഉഗ്രത്വം, ത്തിന്റെ. s. See ഉഗ്രത.

ഉഗ്രതപ്പെടുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. n. To be angry, fierce,
furious, violent.

ഉഗ്രൻ, ന്റെ. s. 1. A name of SIVA. ശിവൻ. 2. a
man of a mixed tribe from a Cshetriya father, and Sudra
mother. ശൂദ്രസ്ത്രീയിൽ ക്ഷത്രിയന്നുണ്ടായ പു
ത്രൻ. The employment of this tribe is to kill animals
that live in holes.

ഉഗ്രം, ത്തിന്റെ. Anger, wrath. adj. 1. Angry, wrath-
ful, fierce, furious, violent. 2. cruel. 3. terrific.

ഉഗ്രാണക്കാരൻ, ന്റെ. 1. Onewho has charge of the
family provisions; a steward; a butler. 2. a storekeeper.
3. a treasurer.

ഉഗ്രാണം, ത്തിന്റെ. s. 1. A storehouse. കലവറ.
2. a treasure. 3. a pantry.

ഉങ്ക, ിന്റെ. s. Strength, power. ഉങ്കുകാട്ടുന്നു. 1. To
shew one's strength. 2. to endeavour.

ഉങ്കൻ, ന്റെ. s. A strong or powerful man.

ഉങ്കണം, ത്തിന്റെ. s. A louse; a flea. പെൻ, ചെള്ള.

ഉങ്ങ, ിന്റെ. s. A tree.

ഉചിതം. adj. 1. Fit, proper, suitable. 2. convenient. 3.
agreeable, 4. receivable. s. A gratuity, a present.

ഉച്ച, യുടെ s. Noon; mid-day. ഉച്ചയാകുന്നു. To be
noon, or mid-day.

ഉച്ചട, യുടെ , 1. A species of grass, a cyperus. പെ
രുംകൊല്ലപ്പുല്ല. 2. a creeper. കരുവിവള്ളി.

ഉച്ചണ്ഡം, &c. adj. Quick, expeditious. വെഗം.

ഉച്ചം, ത്തിന്റെ. s. The zenith; the meridian; the
vertical point in the sky. adj. 1. Vertical. 2. tall, high,
loud. ഉച്ചത്തിൽ. adv. 1. Loudly. 2. vertically.

ഉച്ചയം, ത്തിന്റെ. s. The knot of the string or cloth,
which fastens the lower garments round the loins, tied
in front. കണ'ക്കുത്ത.

ഉച്ചരണം, ത്തിന്റെ. s. 1. Pronunciation, utterance.
വാക്ക. 2. recitation of prayers.

ഉച്ചരിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To pronounce, to
utter, to articulate. 2. to recite. 3. to say.

ഉച്ചരിതം, &c. adj. 1. Uttered, pronounced. 2. recited.

ഉച്ചസ്ഥൻ, ന്റെ. s. The planet that stands in the zenith.

ഉച്ചാടനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Depopulation. 2. the act
of expelling, or driving out. ആട്ടിക്കളക.

ഉച്ചാടനം ചെയ്യുന്നു. To depopulate, to drive out, to
expel evil spirits; to exorcise.

ഉച്ചാരകം, ത്തിന്റെ. s. See the following.

ഉച്ചാരണം, ത്തിന്റെ. s. Pronunciation, utterance. വാ
ക്ക.

ഉച്ചാരം, ത്തിന്റെ. s. 1. Fæces, excrement. വിഷു.
2. pronunciation, utterance. വാക്ക.

ഉച്ചാരൽ, ലിന്റെ. s. A festival which takes place on
January 28th.

ഉച്ചാവചം. adj. Various, diverse, multiform. പലവി
ധം, ന്യൂനാതിരെകം.

ഉച്ചി, യുടെ s. The crown or top of the head. ഉച്ചി
യുറെക്കുന്നു. To pour oil on the head of little children.

ഉച്ചൈൎഘുഷ്ടം, ത്തിന്റെ. s. Clamour, making a loud
noise. ഉയരച്ചൊൽക.

ഉച്ചൈശ്രവസ്സ, ിന്റെ. s. The horse of INDRA. ഇ
ന്ദ്രന്റെ കുതിര.

ഉച്ചൈസ്തരം. adj. High, loud. ഏറ്റവും, ഉറക്കെ.

ഉച്ചൈസ. ind. High, loud, great, much, &c. ഉറക്കെ,
വളരെ.

ഉഛിഷ്ടഭൊജനം, ത്തിന്റെ. s. Eating the leavings
or what is left of the table.

[ 108 ]

ഉഛിഷ്ടം, ത്തിന്റെ. s. Crumbs, fragments or leavings
of victuals. ഭക്ഷിച്ച ശെഷിപ്പ.

ഉഛീൎഷകം, ത്തിന്റെ. s. A pillow. തലയിണ.

ഉഛൃംഖലം. adj. Unrestrained, perverse, self-willed. അ
ടക്കമില്ലാത്തത.

ഉഛ്രയം, ത്തിന്റെ. s. 1. Height, elevation of a tree,
mountain, &c. ഉയരം. 2. the highest point of prosperi-
ty, riches, or power.

ഉഛ്രായം, ത്തിന്റെ. s. See the preceding.

ഉഛ്രിതം, &c. adj. 1. High, elevated. ഉയരപ്പെട്ടത.
2. born, produced. ജനിക്കപ്പെട്ടത. 3. prosperous, in-
creasing, advancing. വളരപ്പെട്ടത. 4. left, abandoned.
ത്യജിക്കപ്പെട്ടത.

ഉഛ്ലിഷ്ടം, ത്തിന്റെ. s. A fond embrace. മുറുകത്തഴുക.

ഉഛ്വസനം, ത്തിന്റെ. s. Breathing, sighing. ശ്വാ
സം.

ഉഛ്വാസിതം. adj. Blown, expanded. ശ്വസിക്കപ്പെ
ട്ടത, വിടരപ്പെട്ടത.

ഉഛ്വാസം, ത്തിന്റെ. s. 1. Breath, breathing. ശ്വാ
സം. 2. a sigh. 3. hope, expectation.

ഉജ്ജാസനം, ത്തിന്റെ. s. Killing, slaughter. വധം.

ഉജ്ജയിനീ, യുടെ s. Onjein, a city in Malawa, formerly
the capital of VICRAMARCA, and latterly of the Mahratta
chief SCINDIA.

ഉജ്ജൃംഭണം, ത്തിന്റെ. s. Blowing expanding. വി
രിച്ചിൽ.

ഉജ്ജൃംഭിതം. adj. Blown, expanded. വിരിയപ്പെട്ടത.

ഉജ്ജ്വലനം, ത്തിന്റെ. s. Lustre, splendour; bright-
ness; radiance. ശൊഭ.

ഉജ്ജ്വലം, ത്തിന്റെ. s. Love, passion. ശൃംഗാരം. adj.
1. Splendid, bright; luminous, radiant. 2. clear, clean.

ഉജ്ജ്വലിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To shine; to glitter;
to be splendid. ശൊഭിക്കുന്നു.

ഉജ്ജ്വലിതം. adj. Bright, splendid, luminous, radiant.
ശൊഭിതം.

ഉജ്ഝിതം, &c. adj. Left, abandoned. ഉപെക്ഷിക്കപ്പെ
ട്ടത.

ഉഞ്ഛവൃത്തി, യുടെ s. Living on gatherings or glean-
ings of corn or grains. ഇരിമണികൊണ്ടുള്ള ജീവനം.

ഉഞ്ഛസിലം, ത്തിന്റെ. s. Gleaning corn or grains.
ഇരിമണി പെറുക്കുക.

ഉട, യുടെ s. 1. The testicle of oxen. 2. short drawers.
3. dressing. 4. breaking (the act.) 5. castration.

ഉടക്ക, ിന്റെ. s. 1. Catch, seizure. 2. stoppage, ob-
struction, impediment. 3. contention, dispute. 4. the
latching of a bow.

ഉടക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. 1. To catch hold of, to
seize. 2. to contend with, to wrestle with. 3. to impede,
to obstruct. 4. to bend a bow.

ഉടക്കുളി, യുടെ. s. A harpoon; a bearded dart.

ഉടജം, ത്തിന്റെ. s. 1. A house. 2. a hermitage, or hut
made of leaves, the residence of hermits. ഇലക്കുടി
ഞ്ഞിൽ.

ഉടഞാണ, ിന്റെ. s. A gold or silver chain worn round
the loins over the cloth.

ഉടഞ്ചാവ, ിന്റെ. s. Dying with, accompanying in
death, the voluntary death of a Hindu widow.

ഉടൻ. adv. Immediately; soon.

ഉടനടി. adv. Immediately, instantly.

ഉടനീളം, ത്തിന്റെ. s. Length, width.

ഉടനുടൻ. adv. Frequently.

ഉടനുടനെ. adv. Frequently.

ഉടന്തടി, യുടെ. s. A woman's burning herself, on the
same funeral pile with the dead body of her husband.
ഉടന്തടിയെറുന്നു. To ascend the funeral pile.

ഉടപ്പകാരൻ, ന്റെ. s. A relative, a kinsman.

ഉടപ്പം, ത്തിന്റെ. s. Relation, relationship; kin.

ഉടപ്പിറന്നവൻ, ന്റെ.s. A brother.

ഉടപ്പിറന്നവൾ, ളുടെ s. A sister.

ഉടപ്പിറപ്പ, ിന്റെ. s. A brother, a sister.

ഉടപ്പിറവി, യുടെ. s. 1. Brotherhood, sisterhood. 2.
that with which any one is born. ജനിക്കുമ്പൊൾ ഉ
ള്ളത.

ഉടമ, യുടെ s. (Tam.) 1. Wages. 2. payment. 3.
jewels.

ഉടമ്പടി, യുടെ. s. (Tam.) 1. A contract. 2. an agree-
ment; a covenant. 3. a bargain, a compact. ഉടമ്പടി
ചെയ്യുന്നു. To make a contract, agreement, covenant,
or bargain.

ഉടമ്പടിക്കാരൻ, ന്റെ, s. A contractor.

ഉടമ്പറ, യുടെ s. A closet.

ഉടമ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. a. To enter into a contract
or agreement.

ഉടയക്കാരൻ, ന്റെ. s. An owner; a proprietor; a
master.

ഉടയത, ിന്റെ. s. Proprietor, master.

ഉടയതമ്പുരാൻ, ന്റെ. s. God.

ഉടയവൻ, ന്റെ. s. An owner, a proprietor; a master.

ഉടയവൾ, ളുടെ. s. A proprietress, an owner.

ഉടയാട, യുടെ. s. (A term of respect,) A dress, clothes.

ഉടയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. n. 1. To break, to go to
pieces. 2. to be broken.

[ 109 ]
ഉടൽ, ലിന്റെ. s. The body, the trunk.

ഉടൽക്കൂറ, ിന്റെ. s. The constitution of the body.

ഉടൽക്കെട്ട, ിന്റെ. s. See the preceding.

ഉടവ, ിന്റെ. s. 1. A fracture, a break. 2.
a breach, arupture.

ഉടവാൾ, ളുടെ. s. A royal sword.

ഉടുക്ക, ിന്റെ. s. 1. A tabour, a tabret. 2. a button.

ഉടുക്കപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. p. To be clothed, dressed,
&c.

ഉടുക്കുന്നു, ത്തു, പ്പാൻ. v. n. 1. To wear, to clothe. 2.
to dress, or put on, as clothes, &c.

ഉടുതുണി, യുടെ. s. Clothes, clothing, raiment.

ഉടുപുടവ, യുടെ. s. A dress, a vesture.

ഉടുപ്പ, ിന്റെ. s. Clothes; dress; garments; vesture,
clothing.

ഉടുപ്പിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To dress (another,) to
clothe; to attire.

ഉടുപ്പുപെട്ടി, യുടെ. s. A clothes-box, a wardrobe.

ഉടുമ്പ, ിന്റെ. s. An iguana. Sacerta Iguana (Lin.)

ഉടെക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v.a. To break in pieces, to break.
2. to castrate, to geld.

ഉഡു, വിന്റെ. s. 1. A lunar mansion, or constellati-
on in the moon's path. 2. a star. നക്ഷത്രം. 3. water.
വെള്ളം.

ഉഡുപതി, യുടെ. s. The moon. ചന്ദ്രൻ.

ഉഡുപഥം, ത്തിന്റെ. s. The firmament. നക്ഷത്ര
മണ്ഡലം.

ഉഡുപൻ, ന്റെ. s. The moon. ചന്ദ്രൻ.

ഉഡുപം, ത്തിന്റെ. s. 1. A raft or float. പൊങ്ങതടി.
2. a flat boat.

ഉഡുപാ, യുടെ. s. A star. നക്ഷത്രം.

ഇഡ്ഡാമരം. adj. Excellent, respectable, of rank, or con-
sequence. വിശെഷമായുള്ളത.

ഉഡ്ഡീനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Flying as a bird. 2. soaring,
flying up. ഊൎദ്ധ്വഗമനം.

ഉണക്ക, ലിന്റെ. s. Dryness, drought. adj. Dry, dried.

ഉണക്കം, ത്തിന്റെ. s. Dryness.

ഉണക്കലരി, യുടെ s. Rice of paddy that has not been
boiled.

ഉണക്കൽ, ിന്റെ. s. Drying.

ഉണക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. To put to dry, to air.

ഉണങ്ങലരി, യുടെ. s. Rice. See ഉണക്കലരി.

ഉണങ്ങൽ, ലിന്റെ. s. Drying.

ഉണങ്ങുന്നു, ങ്ങി, വാൻ. v. n. To become dry, to dry.

ഉണരുന്നു, ൎന്നു, വാൻ. v. n. 1. To awake out of sleep.
2. to feel, to perceive.

ഉണൎച്ച, യുടെ. s. 1. Feeling, sensation. 2. liveliness,
activity, watchfulness.

ഉണൎത്തിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To cause to awake
one out of sleep. 2. to inform.

ഉണൎത്തുന്നു, ത്തി, പ്പാൻ. v. a. 1. To awake one out
of sleep, to arouse. 2. to make known, to inform.

ഉണൎവ, യുടെ. s. 1. Sensation, feeling. 2. liveliness.

ഉണിൽ, or നുണിൽ, ലിന്റെ. s. 1. A species of itch.
2. scurf.

ഉണ്ട. v. defec. 1. To be, to exist. 2. to reside, to remain.
This verb governing the dative case, signifies to have or
to possess.

ഉണ്ട, യുടെ. s. 1. A round earthen ball. 2. a pellet, a
bullet. 3. a pill. 4. a round cake, like a ball. 5. coagu-
lum, mass formed by concretion, a clot. 6. diving. ഉണ്ട
കെട്ടുന്നു. 1. To coagulate, to concrete. 2. to spoil by
being collected in lumps.

ഉണ്ടക്കൊൾ, ളിന്റെ. s. 1. A ram-rod. 2. a gun-shot,
wound.

ഉണ്ടപ്പാച്ചിൽ, ലിന്റെ. s. The distance a ball flies.

ഉണ്ടപ്പായൽ, ലിന്റെ. s. An aquatic plant. Vallisneria
octandra.

ഉണ്ടപ്പെട്ടി, യുടെ. s. A cartrage or pellet box.

ഉണ്ടവല, യുടെ. s. A small fishing net.

ഉണ്ടവില്ല, ിന്റെ. s. A pellet-bow.

ഉണ്ടാകുന്നു, യി, വാൻ. v. n. 1. To arise ; to spring up.
2. to be, to exist.

ഉണ്ടാക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. To make, to create, to
form; to cause to be or exist, to produce.

ഉണ്ടിക, യുടെ. s. 1. A bill of exchange, a cheque, a draft.
2. a stamp. 3. a passport. ഉണ്ടികുത്തുന്നു. To stamp
cloth, &c. on which duty has been paid.

ഉണ്ടിക്കലശം, ത്തിന്റെ. s. A treasury box in which
duty or custom-money is deposited ; a money-box; an
alms-box.

ഉണ്ടികപ്പണം, ത്തിന്റെ. s. Money or treasure re-
ceived at custom houses, &c. money deposited as alms in
the treasury of a place of worship.

ഉണ്ടെക്കുന്നു, ച്ചു, വാൻ. v.n. To coagulate, to concrete,
to become clotted.

ഉണ്ണാക്ക, ിന്റെ. s. The uvula of the mouth; the soft
palate. അണ്ണാക്ക.

ഉണ്ണി, യുടെ s. 1. A little child, a darling, or beloved
child. 2. a male child amongst the Brahmans. 3. a class
of persons. 4. a small tick or louse of cattle.

ഉണ്ണിത്തണ്ട, ിന്റെ. s. The soft white part of the

[ 110 ]
stalk of a plantain tree, which is frequently made into
curry.

ഉണ്ണിമാങ്ങ, യുടെ. s. A small or young mango.

ഉണ്ണിയപ്പം, ത്തിന്റെ. s. Small cakes or fritters.

ഉണ്ണുന്നു, ണ്ടു, വാൻ. v. a. 1. To eat rice. 2. to suck
milk.

ഉത. ind. A particle of, 1. doubt. (what!) 2. of interro-
gation, (what, how?) 3. of connection, (also, and.) 4.
of deliberation, (either, or.) 5. it is also an expletive.

ഉത, യുടെ. s. 1. A kick, a blow with the foot; or a buf-
fet with the hand. 2. the rebounding of a gun.

ഉതകുന്നു, കി, വാൻ. v. n. 1. To serve, to
be of use, to serve in time, to help.

ഉതച. ind. See ഉത.

ഉതം. adj. Woven, sewn. നെയ്യപ്പെട്ടത.

ഉതളം, ത്തിന്റെ. s. The name of a tree, the fruit of
which is poisonous. Cerbera odallam or Cerbera manghas.

ഉതളി, യുടെ. s. 1. A leathern vessel. 2. the bladder.

ഉതളിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To be inflated or puffed
up with wind.

ഉതറൽ, ലിന്റെ. s. Shaking off.

ഉതറുന്നു, റി, വാൻ. v. n. To shake off.

ഉതാഹൊ. ind. A particle implying, 1. Deliberation,
(either or.) 2. asking, (how, what?)

ഉതി, യുടെ s. A tree.

ഉതിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To hiss, as a snake.

ഉതപ്പ്, ിന്റെ. s. Hissing.

ഉതിര, ിന്റെ. s. Falling off, dropping off.

ഉതിരുന്നു, ൎന്നു, വാൻ. v. n. 1. To fall or drop off, to
drop down.

ഉതിൎക്കുന്നു, ൎത്തു, പ്പാൻ. v. a. To cause to fall off or down,
to shake off.

ഉതിൎച്ച, യുടെ. s. Fall, falling or dropping off.

ഉതിൎത്തുന്നു, ൎത്തു, പ്പാൻ. v. a. To cause to fall or drop
off or down, to shake off.

ഉതിൎപ്പ, ിന്റെ. s. 1. Falling or dropping off. 2. shak-
ing off.

ഉതിൎമണി, യുടെ. s. Grain, &c. that have dropped or
fallen off.

ഉതിൎമ്മ, യുടെ. s. Falling off, dropping off.

ഉതെക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To kick, to strike
with the foot. 2. to spring back, to rebound.

ഉതെപ്പ, ിന്റെ, s. Kicking.

ഉൽകം, ത്തിന്റെ. s. Regretting. ആധി.

ഉൽകടം, ത്തിന്റെ. s. Woody cassia, or its bark. ഇ
ലവങ്കം. 2. intoxication, pride. മദ്യപാനം, മദം. adj.

1. Much, abundant, excessive. 2. drunk, intoxicated,
furious, mad.

ഉൽകണ്ഠ, യുടെ. s. Regretting, missing any thing or
person. ആധി.

ഉൽകൻ, ന്റെ. s. One who regrets.

ഉൽകരം, ത്തിന്റെ. s. A heap of grain, &c. ധാന്യ
ത്തിന്റെ കൂമ്പാരം.

ഉൽകൎഷം, ത്തിന്റെ. s. Excellence. ശ്രെഷ്ഠം. adj.
much, excessive.

ഉൽകൎഷിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To excel.

ഉൽകലിക, യുടെ. s. Regretting, missing any thing or
person. ആധി.

ഉൽകാരം, ത്തിന്റെ. s. 1. Winnowing corn. പതിര
പിടിക്ക. 2. piling it up. കുന്നിക്ക.

ഉൽകീൎണ്ണനം, ത്തിന്റെ. s. Scattering, sowing. വി
തറുക, വിതെക്കുക.

ഉൽകൃഷ്ടം, &c. adj. Excellent, great. ഉൽകൎഷം.

ഉൽകൊചം, ത്തിന്റെ. s. A bribe. കൈക്കൂലി.

ഉൽക്രമം, ത്തിന്റെ. s. 1. Irregularity, want of order
or method. ക്രമക്കെട. 2. ascending.

ഉൽക്രൊശം, ത്തിന്റെ. s. 1. An osprey or sea eagle.
ഞാറപ്പക്ഷി. 2. implacable hatred, confirmed enmity.
വൈരം, 3. lamentation. വിലാപം.

ഉൽഖാതം, &c. adj. 1. Eradicated, pulled up by the
roots. വെരൊടെ പറിക്കപ്പെട്ടത. 2. dug up. കിളെ
ക്കപ്പെട്ടത.

ഉത്തപ്തം, ത്തിന്റെ. s. Dried flesh. ഉണങ്ങിയ ഇ
റച്ചി. adj. Burnt, seared. ചുട്ട പഴുത്തത.

ഉത്തം, &c. adj. Wet, moistened. നനഞ്ഞത.

ഉത്തമൻ, ന്റെ. s. An excellent, good, or virtuous man.

ഉത്തമപുരുഷൻ, ന്റെ. s. 1. A honest, good, or vir-
tuous man. 2. a title of VISHNU 3. in grammar the first
person.

ഉത്തമം, &c. adj. Superior, excellent, best, virtuous. 2.
chief, principal, first.

ഉത്തമൎണ്ണൻ, ന്റെ. s. A creditor. As. കടം കൊടുത്ത
വൻ.

ഉത്തമാ, യുടെ. s. An excellent woman; one who is
handsome, healthy, affectionate, virtuous.

ഉത്തമാംഗം, ത്തിന്റെ. The head. തല.

ഉത്തംസം, ത്തിന്റെ. s. 1. An ear-ring. കൎണ്ണാലങ്കാ
രം. 2. a head ornament, a crest. ശിരൊലങ്കാരം.

ഉത്തരകാൎയ്യം, ത്തിന്റെ. s. Funeral rites, or obsequies.
ശെഷക്രിയ.

ഉത്തരക്രിയകൾ. s. plu. Funeral rites, or obsequies.
ശെഷക്രിയകൾ.

[ 111 ]
ഉത്തരണം, ത്തിന്റെ. s. Crossing, passing over. കട
ക്കുക, ഉത്തരണം ചെയ്യുന്നു. To cross or pass over.

ഉത്തരപദം, ത്തിന്റെ. s. The 2nd metre of a verse.
പിന്നത്തെ പദം.

ഉത്തരപ്രത്യുത്തരം, ത്തിന്റെ. s. 1. A rejoinder, a
reply to an answer. 2. a reply, an answer.

ഉത്തരഫല്ഗുനീ, യുടെ. s. The 12th lunar mansion. ഉ
ത്രം.

ഉത്തരം, ത്തിന്റെ. s. An answer, or reply, a defence,
rejoinder. 2. a letter. 3. an order, or command. 4. the
north. 5. a beam which supports the lower part of a
roof. ഉത്തരം പറയുന്നു. To answer, to reply.

ഉത്തരം, &c. adj. 1. Superior, high, lofty. മെലെത. 2.
northern. വടക്കെത. 3. best, excellent. ശ്രെഷ്ഠം . 4.
subsequent, posterior. പിന്നത്തെ.

ഉത്തരംഗം, ത്തിന്റെ. s. A wooden arch, surround-
ing the door frame.

ഉത്തരവ, ിന്റെ. s. (Tam.) 1. Answer, or reply. 2. an
order, or command. 3. permission, leave. ഉത്തരവ
കൊടുക്കുന്നു. 1. To give leave, to permit. 2. to direct.
3. to order or command. ഉത്തരവ വാങ്ങുന്നു. To
obtain an order, to take leave.

ഉത്തരവാദം, ത്തിന്റെ. s. 1. Responsibility. 2. se-
curity, surety.

ഉത്തരവാദി, യുടെ. s. 1. A respondent, a defendant.
2. a security, a surety.

ഉത്തരസഭ, യുടെ. s. A superior court. മെൽസഭ.

ഉത്തരസാക്ഷി, യുടെ. s. A defendant's witness.

ഉത്തരാ, യുടെ. s. 1. North. വടക്ക. 2. the 12th lunar
mansion. ഉത്രം. 3. the 21st lunar mansion. ഉത്രാടം. 4.
the 26th lunar mansion. ഉത്രട്ടാതി.

ഉത്തരദിൿ, ിന്റെ. s. The north. വടക്കെ ദിക്ക.

ഉത്തരഭാദ്ര, യുടെ. s. The 26th lunar mansion. ഉത്ര
ട്ടാതി.

ഉത്തരാഭാസം, ത്തിന്റെ. s. An indirect, or prevari-
cating reply (in law.) സാരമല്ലാത്ത ഉത്തരം.

ഉത്തരായണം, ത്തിന്റെ. s. 1. The period of the
year during which the sun is north of the equator. 2.
the sun's progress to the north of the equator.

ഉത്തരാൎദ്ധം, ത്തിന്റെ. s. The second or subsequent
part. രണ്ടാമത്തെ പാതി.

ഉത്തരാഷാഢ, യുടെ. s. The 21st lunar mansion. ഉ
ത്രാടം.

ഉത്തരാസംഗം, ത്തിന്റെ. s. An upper or outer gar-
ment. മെല്പുടവ.

ഉത്തരീയം, ത്തിന്റെ. s. An upper or outer garment.
മെല്പുടവ.

ഉത്തരെദ്യുസ`. ind. A subsequent day, a day following
to-morrow. മെലെദിവസം.

ഉത്തരൊത്തരം. ind. At any future time. പിന്നെ ഒ
രു സമയത്തെ, മെല്ക്കുമെൽ.

ഉത്താനം, &c. adj. 1. Shallow. ആഴമില്ലാത്തത. 2. sleep-
ing supinely, or with the face upwards. മലൎന്നത.

ഉത്താനശയൻ, ന്റെ. s. 1. A male infant. ബാല
കൻ. 2. one who sleeps with his face upwards. മല
ൎന്ന കിടക്കുന്നവൻ.

ഉത്താനശയാ, യുടെ. s. A female infant. ബാലികാ.

ഉത്താനശായി, യുടെ. s. See ഉത്താനശയൻ.

ഉത്താലം, &c. adj. 1. Swift, speedy. വെഗം. 2. best,
excellent. ശ്രെഷ്ഠം. 3. difficult, arduous. 4. formidable.
ഭയങ്കരം.

ഉത്തീൎണ്ണം, &c. adj. Crossed, passed over. കടക്കപ്പെട്ടത.

ഉത്തുംഗം, &c. adj. High, lofty, tall. ഉന്നതം.

ഉത്ഥാനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Manly exertion; manhood,
effort, exertion. പൌരുഷം. 2. rising or getting up, re-
surrection. എഴുനീല്പ. 3. an army. സെന. 4. a book.
ശാസ്ത്രം. ഉത്ഥാനം ചെയ്യുന്നു. 1. To rise or get up.
2. to use effort, or exertion.

ഉത്ഥാപനം, ത്തിന്റെ. s. Raising up. എഴുനീല്പിക്കുക.

ഉത്ഥിതം, &c. adj. 1. Born, produced. 2. endeavouring,
striving. 3. increasing, advancing, rising, jumping up.

ഉൽപതനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Birth, production. 2. ris-
ing, ascending, soaring. മെല്പട്ടുള്ള ചാട്ടം.

ഉൽപതിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To rise or jump up.

ഉൽപതിതാവ, ിന്റെ. s. One who jumps up, rises, or
goes upwards. മെല്പട്ട ചാടുന്നവൻ.

ഉൽപതിഷ്ണു, വിന്റെ. s. See the preceding.

ഉൽപത്തി, യുടെ. s. 1. Birth, production, creation,
origin. 2. land, paddy fields or gardens.

ഉൽപന്നം, &c. adj. 1. Born, produced. 2. obtained.

ഉൽപലം, ത്തിന്റെ. s. 1. A blue lotus, Nymphea ce-
rulæa. D 0831218.. 2. a water lily in general.

ഉൽപലശാരിബാ, യുടെ. s. A plant, the root of which
is used for Sarsaparilla. Echites frutescens, or Periploca
Indica (Lin.) പാൽവള്ളി.

ഉൽപലാക്ഷി, യുടെ. s. A woman with blue eyes.

ഉൽപാടനം, ത്തിന്റെ. s. A split. പിളൎപ്പ.

ഉൽപാടിതം. &c. adj. Eradicated; rooted up; pulled up
by the roots. വെരൊടെ പറിക്കപ്പെട്ടത.

ഉൽപാതം, ത്തിന്റെ. s. A natural prodigy, or pheno-
menon; as, an earthquake, a comet, &c.

[ 112 ]
ഉൽപാദകം, &c. adj. Creating, producing; productive.
ജനിപ്പിക്കുക.

ഉൽപാദനം, ത്തിന്റെ. s. Birth, production. ജനനം.

ഉൽപാദിക്കുന്നു, ച്ചു, വാൻ. v. n. 1. To be conceived
to be born. 2. to rise. 3. to spring from a source.

ഉൽപാലി, യുടെ. s. Wealth, riches. ധനം.

ഉൽപാസം, ത്തിന്റെ. s. Satirical speech.

ഉൽപ്രെക്ഷ, യുടെ. s. 1. Indifference, carelessness.
2. comparison, illustration. 3. an extravagant hyperbole.

ഉൽഫുല്ലം. adj. Expanded or blown, as a flower. വിട
ൎന്നത.

ഉത്രട്ടാതി, യുടെ. s. The 26th asterism or lunar mansion.

ഉത്രം, ത്തിന്റെ. s. The 12th asterism or lunar mansion.

ഉത്രാടം, ത്തിന്റെ. s. The 21st asterism or lunar man-
sion.

ഉത്സം, ത്തിന്റെ. s. A fountain, a spring arising from
a mountain, അരുവിയാറ.

ഉത്സംഗം, ത്തിന്റെ. s. The haunch, or part above the
hip. മടി.

ഉത്സൎഗ്ഗം., ത്തിന്റെ. s. 1. Abandoning, quitting. 2
resigning, retiring from. ത്യാഗം. 3. giving, donation.
ദാനം.

ഉത്സൎജ്ജനം, ത്തിന്റെ. s. 1. A gift, a donation; the
act of giving. ദാനം. 2. quitting, abandoning. ത്യാഗം.

ഉത്സൎജ്ജിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To quit, to abandon,
to dismiss, to eject, to cast out. ഉപെക്ഷിക്കുന്നു,
അയക്കുന്നു, തള്ളിക്കളയുന്നു.

ഉത്സവം, ത്തിന്റെ. s. 1. A festival, or public rejoic-
ing, as on the celebration of a religious ceremony at a
temple; a jubilee. 2. elevation, height, pride. മദം. 3.
impatience. കൊപം. 4. formation of a wish. ഇഛ.

ഉത്സാദനം, ത്തിന്റെ. s. Cleansing the person with
perfumes, &c. സുഗന്ധം പൂചുക.

ഉത്സാദിതം, &c. adj. Cleansed, purified with oils, per-
fumes, &c.

ഉത്സാരകൻ, ന്റെ. s. 1. A door keeper, a porter. വാ
തിൽ കാക്കുന്നവൻ. 2. a guard, a guardian. കാവ
ൽക്കാരൻ.

ഉത്സാഹം, ത്തിന്റെ. 3. 1. Endeavour, effort, attempt,
perseverance, strenuous and continued exertion. 2. en-
couragement. 3. happiness, joy, triumph.

ഉത്സാഹവൎദ്ധനം, ത്തിന്റെ. s. Heroism. ശൌൎയ്യം.

ഉത്സാഹി, യുടെ. s. One who is zealous, active, diligent,
persevering.

ഉത്സാഹിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. 1. To endeavour,
to use effort; to persevere. 2. to triumph, to rejoice.

ഉത്സാഹിപ്പിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ.v. a. To encourage, to
rouse, to excite, to instigate, to prompt.

ഉത്സുകൻ, ന്റെ.s. One who is zealously active, mak-
ing exertions to obtain a gratifying object. തന്റെ സി
ദ്ധാത്തിന ഒരുമ്പെട്ടവൻ.

ഉത്സുകം, &c. adj. Zealously active; making exertions to
obtain a desired object.

ഉത്സൂരം, ത്തിന്റെ. s. Evening, twilight. വൈകുന്നെ
രം.

ഉത്സൃഷം, &c. adj. Abandoned, left. ത്യക്തം.

ഉത്സെകം, ത്തിന്റെ. s. Haughtiness, pride. മദം.

ഉത്സെധം, ത്തിന്റെ. s. 1. Height, elevation. ഉയൎച്ച.
2. the body. ശരീരം. 3. slaughter, killing. വധം.

ഉദ, or ഉൽ. A Sanscrit particle prefixed to words de-
rived from that language, and implying, 1. Superiority
in degree. 2. in place, (over, above, &c.) 3. pride. 4.
publicity. 5. power. 6. separation; disjunction. 7. eman-
cipation. 8. binding, &c. 9. helplessness, weakness.

ഉദൿ. ind. 1. Northern, upward, വടക്ക. 2. subsequent.
പിന്നെ.

ഉദകക്രിയ, യുടെ. s. Funeral rites or obsequies. മരി
ച്ചവന വെണ്ടി ചെയ്യുന്ന ദശാഹബലി.

ഉദകം, ത്തിന്റെ. s. Water. ജലം.

ഉദക്യ, യുടെ. s. A woman in her courses. രജസ്വലാ.

ഉദഗയനം, ത്തിന്റെ.s. The sun's progress north of
the equator. See ഉത്തരായണം.

ഉദഗ്രം, &c. adj. 1. High, tall, great. ഉൽകൃഷ്ടം. 2. up-
permost. ഉന്നതം.

ഉദജം, ത്തിന്റെ. s. 1. Driving cattle. പശുവടിക്ക.
2. a lotus. താമരപ്പൂ.

ഉദഞ്ചനം, ത്തിന്റെ. s. A lid, a cover. അടപ്പ, മൂടി.

ഉദഞ്ചിതം, &c. adj. Thrown up, tossed. മെല്പട്ട ഇട
പ്പെട്ടത. Jumping up. ചാട്ടം.

ഉദധി, യുടെ. s. The sea or ocean. സമുദ്രം.

ഉദന്തകം, ത്തിന്റെ. s. News, tidings, intelligence.വ
ൎത്തമാനം.

ഉദന്തം, ത്തിന്റെ. s. 1. A message. വൎത്തമാനം. 2. ti-
dings, intelligence. ചരിത്രം.

ഉദന്തിക, യുടെ. s. Satisfaction, satiety.

ഉദന്യ, യുടെ. s. Thirst.

ഉദമ്പാൻ, ന്റെ. s. The ocean or sea. സമുദ്രം.

ഉപദാനം, ത്തിന്റെ. s. A well. കിണറ.

ഉദയകാലം, ത്തിന്റെ. s. 1. Time of the sun's rise,
sun-rise. 2. morning, day-spring.

ഉദയപൎവതം, ത്തിന്റെ. s. The eastern mountain be-
yond which the sun is supposed to rise.

[ 113 ]
ഉദയം, ത്തിന്റെ. s. 1. The rising of the sun or of
any other heavenly body. 2. the morning. 3. the eastern
mountain behind which the sun is supposed to rise. 4.
rising, ascending. 5. birth, origin. 6. light, splendour. 7.
prosperity, good fortune.

ഉദയരാഗം, ത്തിന്റെ. s. A song sung at sun-rise.

ഉദരഗ്രന്ഥി, യുടെ. s. The spleen, (the disease; a
chronic affection of this organ being not uncommon
in India.) ഉദരരോഗ ഭെദം.

ഉദരത്രാണം, ത്തിന്റെ.s. A cuirass, armour cover-
ing the front. കവചം.

ഉദരപിശാചൻ, ന്റെ. s. A glutton, voracious, one
who devours every thing, flesh, fish, &c. ബഹുഭക്ഷ
കൻ.

ഉദരപൂരണം, ത്തിന്റെ.s. A full belly, having a
belly full. വയർ നിറക്കുക.

ഉദരപൂൎത്തി, യുടെ. s. A full belly.

ഉദരപൊഷണം, ത്തിന്റെ. See the preceding.

ഉദരംഭരി, യുടെ. s. One who is selfishly voracious, glut-
tonous. തന്റെ വയറ പൊറ്റുന്നവൻ.

ഉദരരൊഗം, ത്തിന്റെ. s. Dysentry, diarrhœa, &c.

ഉദരവ്യഥ, യുടെ. . See the preceding.

ഉദരാമയം, ത്തിന്റെ. s. Dysentry, diarrhœa, &c. വ
യറ്റിലെ വ്യാധി.

ഉദരാവൎത്തം, ത്തിന്റെ. s. The navel. നാഭി.

ഉദരിലം, &c. adj. Fat, corpulent. തടിച്ചത.

ഉദൎക്കം, ത്തിന്റെ. s. 1. Future or remote consequence.
വരും ഫലം. 2. future time. വരുംകാലം.

ഉദവസിതം, ത്തിന്റെ. s. A house. ഭവനം.

ഉദശ്ചിത്ത, ിന്റെ. s. Butter-milk with an equal pro-
portion of water. പാതിനീർ കൂട്ടിയ മൊര.

ഉദാത്തൻ, ന്റെ. s. 1. A donor, one who is gene-
rous, liberal. ഔദാൎയ്യമുള്ളവൻ. 2. great, illustrious.
ശ്രെഷ്ഠൻ. 3. dear, beloved. ഇഷ്ടൻ.

ഉദാത്തം, ത്തിന്റെ. s. 1. The acute accent; a high or
sharp tone. സ്വരഭെദം. 2. a gift, ദാനം

ഉദാനൻ, ന്റെ. s. One of the five vital airs, that which
(is believed to be essential to life and which is under-
stood) rises from the throat and passes into the head.

ഉദാരത, യുടെ. s. 1. Generosity, liberality, munifi-
cence. ഔദാൎയ്യം. 2. greatness, excellency. ശ്രെഷ്ഠത.

ഉദാരൻ, ന്റെ. s. One who is generous, liberal, muni-
ficent. ഔദാൎയ്യമുള്ളവൻ. 2. great, excellent. ശ്രെഷ്ഠ
ൻ. 3. gentle. ഇഛാനുസാരി.

ഉദാരം, &c. adj. 1. Liberal, generous, munificent, boun-
tiful. 2. excellent, great. 3. gentle.

ഉദാരശീലൻ, ന്റെ. s. One who is generous, liberal,
bountiful, munificent. ഔദാൎയ്യൻ.

ഉദാസീനത, യുടെ. s. 1. Negligence, inattention, care-
lessness. 2. idleness. 3. neutrality.

ഉദാസീനൻ, ന്റെ. s. 1. A stranger. 2. a common
acquaintance, a person neither a friend nor a foe. 3. one
who is careless, idle.

ഉദാസ്ഥിതൻ, ന്റെ. s. A spy, an emissary. ഒറ്റുകാ
രൻ.

ഉദാഹരണം, ത്തിന്റെ. s. 1. An instance, illustrati-
on, or example, of any rule or precept. 2. a quotation.
3. an apposite argument, one of five modes of logical rea-
soning. ഉദാഹരിക്കുന്നു, ഉദാഹരണം ചെയ്യുന്നു.
1. To illustrate, or give examples. 2. to quote a rule as an
authority for an example, or an example in illustration
of a rule.

ഉദാഹാരം, ത്തിന്റെ. s. See the preceding for exam-
ples there given. Commencement of a work, a preface.
വാക്യാരംഭം.

ഉദാഹൃതം, adj. Illustrated. ഉദാഹരിക്കപ്പെട്ടത.

ഉദിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. 1. To rise, as applied to
the heavenly bodies. 2. to arise, to ascend. 3. to be born,
to spring.

ഉദിതം, &c. adj. 1. Said, spoken. പറയപ്പെട്ടത. 2.
tied, bound. ബന്ധിക്കപ്പെട്ടത. 3. risen, ascended.
ഉദിക്കപ്പെട്ടത.

ഉദിപ്പ, ിന്റെ. s. Rising, rise, ascending.

ഉദീചീ, യുടെ. s. The north. വടക്ക.

ഉദീചീനം, &c. adj. Northern. വടക്കുള്ളത.

ഉദീച്യം, ത്തിന്റെ. s. The northern region. ശരാവ
തീനദിയുടെ വടക്ക പടിഞ്ഞാറുള്ള ഭൂമി. 2. a per-
fume. ഇരുവെലി.

ഉദീരണം, ത്തിന്റെ. s. Speaking, saying. സംസാ
രം. ഉദീരണം ചെയ്യുന്നു To speak, to pronounce.

ഉദീരിതം, &c. adj. Spoken, said. ഉച്ചരിക്കപ്പെട്ടത.

ഉദീൎണ്ണം, &c. adj. 1. Generous. ഔദാൎയ്യമുള്ളത. 2. great,
excellent. ശ്രെഷ്ഠം.

ഉദുംബരപൎണ്ണി, യുടെ. s. A plant. നാഗദന്തി. See
ദന്തിക.

ഉദുംബരം, ത്തിന്റെ. s. 1. The glomerous fig tree. Fi-
cus glomerata. അത്തി. 2. copper. ചെമ്പ. 3. a thres-
hold. ഉമ്മരം.

ഉദൂഖലം, ത്തിന്റെ. s. A wooden mortar used for
cleaning rice. ഉരൽ.

ഉദൂഢം, &c. adj. 1. Coarse, gross, heavy. പരുപരുപ്പു
ള്ളത. 2. married. വിവാഹം ചെയ്യപ്പെട്ടത.

[ 114 ]
ഉദൂഢരാഗം, ത്തിന്റെ. s. 1. The bass sound. ഒരു
രാഗം. 2. affection. അതിസ്നെഹം.

ഉദ്ഗതജാനു, വിന്റെ. s. One who has long legs. കാ
ൽനീളമുള്ളവൻ.

ഉദ്ഗതം, &c. adj. 1. Vomited, cast up. ഛൎദിക്കപ്പെട്ടത.
2. risen, ascended. ഉയൎത്തപ്പെട്ടത.

ഉദ്ഗമനീയം, ത്തിന്റെ. s. A pair of bleached cloths.
വസ്ത്രവും ഉത്തരീയവും.

ഉദ്ഗളിതം, &c. adj. Falling, fallen. പതിതം.

ഉദ്ഗാഢം, &c. adj. Much, excessive. ഏറ്റവും.

ഉദ്ഗാതാവ, ിന്റെ. s. A reciter of the prayers, &c. of
the Sama véda. സാമവെദജ്ഞൻ.

ഉദ്ഗാനം, ത്തിന്റെ. s. Reciting prayers, &c.

ഉദ്ഗാരം, ത്തിന്റെ. s. 1. Belching, eructation. എമ്പ
ക്കം. 2. vomitting. ഛൎദി.

ഉദ്ഗിരണം, ത്തിന്റെ. s. Swallowing. വിഴുങ്ങുക.

ഉദ്ഗിതം, &c. adj. Recited, repeated chanted. പാടപ്പെട്ടത.

ഉദ്ഗീഥ, ത്തിന്റെ.s. 1. A portion of the Sama véda.
2. designation of the triliteral name of God. സാമനീ
തിഭെദം.

ഉദ്ദീൎണ്ണം, ത്തിന്റെ.s. Swallowed. വിഴുങ്ങിയത.

ഉദ്ഗ്രൂൎണ്ണം. adj. Raised, lifted, held up. ഉയൎത്തപ്പെ
ട്ടത.

ഉദ്ഗ്രഥിതം, &c adj. 1. Excellent, exalted. ഉയൎത്തപ്പെ
ട്ടത. 2. bound, tied. ബന്ധിക്കപ്പെട്ടത. 3. seized. പി
ടിക്കപ്പെട്ടത. 4. deposited, delivered. വെക്കപ്പെട്ടത.

ഉദ്ഗ്രാഹം, ത്തിന്റെ. s. 1. Taking up, lifting up. മെല്പ
ട്ട എടുക്കുക. 2. replying to an argument.

ഉദ്ഘനം, ത്തിന്റെ. 8. 1. A carpenter's work-bench,
a plank in which he works. ചെത്തുന്നതിന താഴെ
വെക്കുന്നത.

ഉദ്ഘം, ത്തിന്റെ. s. Excellence, happiness. ശ്രെഷ്ഠം.

ഉദ്ഘസം, ത്തിന്റെ. s. Flesh. ഇറച്ചി.

ഉദ്ഘാടനം, ത്തിന്റെ. s. 1. The rope and bucket of a
well, a leathern bucket used for drawing water. വെള്ളം
കൊരുവാനുള്ളത. 2. an opener, the instrument or
means of opening, a key, &c. തുറക്കുന്ന യന്ത്രം.

ഉദ്ഘാടിതജ്ഞം, &c. adj. Wise, intelligent. ബുദ്ധിയുള്ള.

ഉദ്ഘാടിതം, &c. adj. 1. Done with effort, exerted. പ്ര
യത്നകൃതം. 2. opened. തുറക്കപ്പെട്ടത.

ഉദ്ഘാതം, ത്തിന്റെ. s. A beginning, a thing begun. ആ
രംഭം.

ഉദ്ദണ്ഡത, യുടെ. s. 1. Violence, fierceness. 2. inso-
lence. 3. tyranny, ക്രൂരത.

ഉദ്ദണ്ഡൻ, ന്റെ. s. 1. One who is violent, fierce. 2.
insolent. 3. a tyrant. ക്രൂരൻ.

ഉദ്ദന്തുരം, &c. adj. 1. High, tall. ഉയൎന്നത. 2. terrific,
formidable. ഭയങ്കരമുള്ളത. 3. large toothed.

ഉദ്ദംശം, ത്തിന്റെ. s. A bug. മൂട്ട.

ഉദ്ദാനം, ത്തിന്റെ. s. Binding, confinement. ബന്ധ
നം.

ഉദ്ദാമം, &c. adj. 1. Set free, unbound. വിടപ്പെട്ടത. 2.
unconstrained. അടക്കപ്പെടാത്തത.

ഉദ്ദായം, ത്തിന്റെ.s. Insurrection.

ഉദ്ദാലം, ത്തിന്റെ.s. 1. A plant, Cordia myxa or la-
tifolia. നൎവ്വരി വൃക്ഷം.

ഉദ്ദിതം, &c. adj. Bound, tied. ബന്ധിക്കപ്പെട്ടത.

ഉദ്ദിഷ്ടം, &c. adj. 1. Aimed at. ഉദ്ദെശിക്കപ്പെട്ടത. 2.
determined, resolved. നിശ്ചയിക്കപ്പെട്ടത.

ഉദ്ദീപകം, ത്തിന്റെ. s. A large black ant. ചുട്ടുറുമ്പ.

ഉദ്ദീപനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Exciting, inflaming the pass-
ions. ഉഷ്ണിപ്പിക്ക. illuminating. പ്രകാശിപ്പിക്കുക.

ഉദ്ദീപ്തം, &c. adj. 1. Illuminated. പ്രകാശിക്കപ്പെട്ടത.
2. inflamed, excited.

ഉദ്ദെശം, ത്തിന്റെ. s. 1. View, intention, object, aim.
അഭിപ്രായം. 2. determination, resolution. നിശ്ചയം.
3. guess, conjecture. സംശയം.

ഉദ്ദെശിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To aim at, to have
in view. 2. to determine, to resolve. 3. to fix the mind
upon a particular object. 4. to destine or intend for a-
nother.

ഉദ്ദ്രവം, ത്തിന്റെ. s. Flight, retreat. ഒട്ടം.

ഉദ്ദ്രാവം, ത്തിന്റെ. s. Flight, retreat. ഒട്ടം.

ഉദ്ധതൻ, ന്റെ. s. One who is proud, arrogant. ഗ
ൎവിഷ്ഠൻ.

ഉദ്ധതം, &c. adj. Rude, arrogant, ഗൎവ്വമുള്ള.

ഉദ്ധരണം, ത്തിന്റെ. s. 1. Food vomited. 2. rais-
ing any thing up as water from a well. മെല്പെട്ടെടുക്കു.
3. eradicating a tree, &c. 4. final emancipation.

ഉദ്ധരണി, യുടെ. s. A ladle, a spoon. തവി.

ഉദ്ധരിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To raise or lift up.
2. to rescue, to deliver. 3. to preserve; to protect. 4. to
support; to uphold. 5. to re-establish ; to renew; to re-
store. to found.

ഉദ്ധൎഷം, ത്തിന്റെ, s. A religious festival. ഉത്സവം.

ഉദ്ധവം, ത്തിന്റെ. s. A festival, a holiday. ഉത്സവം.

ഉദ്ധാനം, ത്തിന്റെ. s. 1. A fire place, a furnace. അ
ടുപ്പ. 2. raising, lifting up. Adj. 1. Raised up. 2. vomited.

ഉദ്ധാരകൻ, ന്റെ. s. A deliverer, one who protects,
preserves; supports, upholds, &c. രക്ഷിതാവ.

ഉദ്ധാരണം, ത്തിന്റെ. s. 1. Raising, or lifting up. 2.
rescue; deliverance. 3. preservation; protection; sup-

[ 115 ]
port. രക്ഷ. 4. final emancipation. ഉദ്ധരണം ചെ
യ്യുന്നു. 1. To raise or lift up. 2. to rescue, to deliver. 3.
t

o preserve; to protect. 4. to re-establish; to renew; to
restore; to found.

ഉദ്ധാരം, ത്തിന്റെ. s. 1. Debt, especially a debt not
bearing interest. കടം. 2. raising or lifting up. 3. rescue,
deliverance. രക്ഷ.

ഉദ്ധുതം, &c. adj. Shaken. ഇളക്കപ്പെട്ടത.

ഉദ്ധൂതം, &c. adj. Shaken. ഇളക്കപ്പെട്ടത.

ഉദ്ധൂനനം, ത്തിന്റെ. s. Shaking. ഇളക്കം.

ഉദ്ധൂമം, ത്തിന്റെ. s. Smoke. പുക.

ഉദ്ധൂളനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Anointing or rubbing the
body with perfumes, പൂചുക. 2. blowing up, as dust.
ധൂളിപ്പിക്ക.

ഉദ്ധൂളിതം, &c. adj. 1. Anointed, rubbed with perfumes.
പൂചപ്പെട്ടത. 2. blown up, as dust.

ഉദ്ധൃതം, &c. adj. 1. Raised, drawn up, as water out of
a well, &c. 2. delivered. 3. extracted. 4. selected, tak-
en from or out of. എടുക്കപ്പെട്ടത.

ഉദ്ധൃഷ്ടം, &c. adj. 1. Raised, drawn up. 2. extracted.
ഉദ്ധരിക്കപ്പെട്ടത.

ഉദ്ബണം, adj. Apparent, evident. സ്പഷ്ടം. s. Excess,
increase. വൎദ്ധന.

ഉദ്ബം, ത്തിന്റെ.s. The womb, the embryo. മറുപിള്ള.

ഉദ്ഭടം, adj. Excellent, exalted, magnanimous. ശ്രെഷ്ഠം,
പ്രകാശിതം.

ഉദ്ഭവം, ത്തിന്റെ. s. 1. Birth, production. ജനനം. 2.
rise.

ഉദ്ഭവിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. 1. To be born, to be
produced. ജനിക്കുന്നു. 2. to rise.

ഉദ്ഭിജം, adj. Sprouting, germinating, as a vegetable,
&c. s. A sprout. മുള.

ഉദ്ഭിൽ, or ഉദ്ഭിദ. adj. Sprouting, germinating. മുളെക്കു
ന്നവ.

ഉദ്ഭൂതം, &c. adj. Born, produced. ജനിക്കപ്പെട്ടത.

ഉദ്ഭ്രമം, ത്തിന്റെ. s. Regret. കുണ്ഠിതം, മെല്പട്ടചാടു
ക.

ഉദ്യതനം, ത്തിന്റെ. s. l. Raising or holding up. ഉ
യൎത്തുക. 2. effort, exertion, perseverance. 3. readiness.
ഉത്സാഹം.

ഉദ്യതം, &c. adj. 1. Raised, held up. ഉയൎത്തപ്പെട്ടത.
2. active, persevering, labouring diligently.

ഉദ്യമനം, ത്തിന്റെ. s. See the following.

ഉദ്യമം, ത്തിന്റെ. s. 1. Exertion, strenuous and con-
tinued effort. 2. perseverance. 3. readiness. ഉത്സാഹം.

ഉദ്യാനം, ത്തിന്റെ. . 1. A royal garden, പൂങ്കാവ.

2. going forth, exit. 2dogs. 3. purpose, motive.
പ്രയൊജനം.

ഉദ്യാപനം, ത്തിന്റെ. s. 1. The performance of any
supposed meritorious act of devotion, or of any penance,
austerity, or privation. 2. the ceremony which takes
place at the conclusion of the same. പൂജാവസാനം.

ഉദ്യുക്തം, &c. adj. 1. Zealously active, labouring for
some desired end. 2. prepared. ഉത്സാഹമുള്ള.

ഉദ്യൊഗം, ത്തിന്റെ. s. 1. Exertion, effort, endeavour,
zeal. 2. employment, occupation, calling, service, trade.
3. an office or situation. ഉദ്യൊഗത്തിലാക്കുന്നു. To
employ in a situation. ഉദ്യൊഗം ഭരിക്കുന്നു. To exer-
cise an office. ഉദ്യൊഗം കൊടുപ്പിക്കുന്നു. To pro-
cure for another a situation or an employment.

ഉദ്യൊഗസ്ഥൻ, ന്റെ. s. A person holding a situation,
an officer.

ഉദ്യൊഗി, യുടെ. s. One who is zealously active, la-
bouring for some desired end. ഉത്സാഹമുള്ളവൻ.

ഉദ്യൊഗിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To endeavour, to
use effort, to persevere strenuously, to be zealously ac-
tive.

ഉദ്യൊഗിപ്പിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To excite, to
stir up, to rouse, to instigate.

ഉദ്യൊതം, ത്തിന്റെ. s. 1. Light, lustre. പ്രകംശം. 2.
brightness. വെയിൽ.

ഉദ്യൊതമാനം, &c. adj. Bright, light. പ്രകാശിച്ചി
രിക്കുന്നത.

ഉദ്രം, ത്തിന്റെ. s. An otter. കഴുനായ.

ഉദ്രവം, ത്തിന്റെ.s. Running, as water. ഒടുക. ഒഴുക്ക.

ഉദ്രാവം, ത്തിന്റെ. s. See the preceding.

ഉദ്രിക്തം, ത്തിന്റെ. s. 1. A district, a division, a Per-
gunna. 2. witness, proof. adj. Distinct; evident; much.

ഉദ്രിതം. adj. Tied, bound. കെട്ടപ്പെട്ടത.

ഉദ്രെകം. adj. Abundant, plentiful. അനവധി.

ഉദ്വചനം, ത്തിന്റെ. s. Sowing. വിത.

ഉദ്വൎത്തനം, ത്തിന്റെ. s. Cleaning with perfumes.
മെയ്പിടിക്ക. 2. going up, rising, ascending. 3. sprinkling
with perfumes.

ഉദ്വൎത്തം, &c. adj. Abundant, plentiful. s. Abundance,
plenty. അനവധി.

ഉദ്വസിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To kill, to slay.
കൊല്ലുന്നു. 2. to remove. അയക്കുന്നു.

ഉദ്വസിപ്പിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. c. To cause to kill.
കൊല്ലിക്കുന്നു, 2. to cause to remove.

ഉദ്വഹനം, ത്തിന്റെ.s. 1. Carrying. എടുക്കുക. 2.
marriage. വെളി.

[ 116 ]
ഉദ്വഹിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To marry. വിവാ
ഹം ചെയ്യുന്നു. 2. to take, എടുക്കുന്നു.

ഉദ്വാന്തൻ, ന്റെ. s. 1. An elephant out of rut. മദമ
ടങ്ങിയ ആന. 2. One who vomits. ഛൎദിക്കുന്നവൻ.

ഉദ്വാന്തം, &c. adj. Vomited. ഛൎദിക്കപ്പെട്ടത.

ഉദ്വാസനം , ത്തിന്റെ. s. 1. Killing, slaughter. കുല.
2. removing. അയക്കുക.

ഉദ്വാഹനം, ത്തിന്റെ. s. Anxiety, anxious regret. കു
ണ്ഠിതം.

ഉദ്വാഹം, ത്തിന്റെ. s. Marriage. വിവാഹം.

ഉദ്വാഹികം, &c. adv. Relating to marriage, matrimonial.

ഉദ്വാഹിതം, &c. ads. Raised, drawn up, eradicated. ഉ
ദ്വാഹിതമുഖം. Looking up.

ഉദ്വിഗ്നം, &c. adj. 1, Very weak or faint. നന്നാക്ഷീ
ണിച്ചത. 2. bent. വളഞ്ഞത.

ഉദ്വൃത്തം, &c. adj. 1. Vomited. ഛൎദിക്കപ്പെട്ടത. 2.
raised, elevated. ഉയൎത്തപ്പെട്ടത. 3. unrestrained, ill
behaved. അടക്കമില്ലാത്തത.

ഉദ്വെഗം, ത്തിന്റെ. s. 1. Anxiety, agitation, fear ;
consternation; uneasiness. ശങ്ക. 2. the fruit of the A-
reca Catechu, the betel nut. അടെക്ക. 3. running,
going swiftly. 4. ascending, mounting, going up or up-
wards. 5. jumping up. മെല്പട്ടുള്ള ചാട്ടം.

ഉദ്വെഗൻ, ന്റെ. s. One going swiftly, a runner, a
courier, &c. വെഗം ഒടുന്നവൻ.

ഉന്ത, ിന്റെ. s. 1. A pash. 2. projection. 3. sediment.
ഉന്തുകലങ്ങുന്നു. To be muddy.

ഉന്തിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. c. To cause to push, or thrust.

ഉന്തുന്നു, ന്തി, വാൻ. v. a. To push, to thrust.

ഉന്ദൂരു, വിന്റെ. s. A rat. എലി.

ഉന്നക്കാരൻ, ന്റെ. s. A man of good aim, a good
marksman.

ഉന്നതം , &c. adj. High; lofty, tall. അത്യുന്നതൻ.
1. The most high God. 2. most excellent.

ഉന്നതാനതം , &c. ads. Uneven, undulated, wavy. ഉ
യൎന്നും താണുമുള്ളത.

ഉന്നതി , യുടെ . s. 1. Increase, advancement, prosperi-
ty. വർധന. 2. rising, ascending. 3. height. ഉയരം.

ഉന്നം, ത്തിന്റെ, 5. 1. A mark, a butt. 2. a mark. ഉ
ന്നം നൊക്കുന്നു. To aim at a mark.

ഉന്നമനം, ത്തിന്റെ. s. Obeisance, a bow, reverence.
നമസ്കാരം.

ഉന്നമിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To reverence; to bow;
to bow or bend down. നമസ്മരിക്കുന്നു, വളയുന്നു.

ഉന്നമിതം, &c. adj. 1. Bent, bowed. വളയപ്പെട്ടത,
കുനിയപ്പെട്ടത. 2. reverenced. നമസ്മരിക്കപ്പെട്ടത.

ഉന്നമ്രം, ത്തിന്റെ. s. A bent, bow, obeisance. വളവ,
കുനിവ.

ഉന്നയനം, ത്തിന്റെ. s. Deliberation, discussion, rea
soning, logic. വിചാരം, ഊഹം.

ഉന്നയം , ത്തിന്റെ. s. Raising, elevating, hoisting. ഉ
യൎത്തുക.

ഉന്നാമം, ത്തിന്റെ. s. See ഉന്നമനം.

ഉന്നായം, ത്തിന്റെ. s. See ഉന്നയം.

ഉന്നായ്യം , &c. adj. What may be raised, or elevated.
ഉയൎത്തുവാനുള്ളത.

ഉന്നിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. 1. To determine, to re-
solve. 2. to doubt.

ഉന്നുന്നു, ന്നി, വാൻ. 2. a. 1. To aim at, to have in
view. 2. to fix the mind upon a particular object, to be
desirous of accomplishing a particular object.

ഉന്നെയം, ത്തിന്റെ. S. 1. Aim, view. 2. determinati-
on, resolution. ഊഹ്യം.

ഉന്മഗ്നം , &c. adj. Sunk, immersed, overwhelmed. മുഴ
കപ്പെട്ടത.

ഉന്മജനം, ത്തിന്റെ. s. Immersion ; the state of be-
ing overwhelmed or lost in any respect. മുഴകുക.

ഉന്മത്തൻ, ന്റെ. s. 1. One who is mad, insane. ഭ്രാ
ന്തൻ. 2. intoxicated.

ഉന്മത്തം , &c. adj. Insane, frantic, mad. 2. intoxicated,
drunk. s. The thorn apple. Datura metel and fasttuosa.

ഉന്മഥം, ത്തിന്റെ. s. 1. A trap, a snare, കണി. 2.
killing, slaughter. വധം.

ഉന്മഥിതം, &c. adj. Killed, slain. കൊല്ലപ്പെട്ടത.

ഉന്മദം, ത്തിന്റെ. s. Madness, furiousness, fury. ex-
travagance. ഭ്രാന്ത. 2. intoxication. മദം.

ഉന്മദിഷ്ണു, വിന്റെ. s. One who is mad, insane. ഭ്രാ
ന്തൻ.

ഉന്മനസ്സ ,ിന്റെ. s. 1. Regretting, missing, sorrowing
for a lost or departed friend. 2, exertion, strenuous effort.

ഉന്മാഥം, ത്തിന്റെ. s. 1. A trap or snare. കണി. 2.
killing, slaughter. കുല.

ഉന്മാദം, ത്തിന്റെ. s. Insanity, madness, extravagance.
ഭ്രാന്ത.

ഉന്മാദവാൻ, ന്റെ. s. One who is mad, insane, wild,
extravagant. ഭ്രാന്തൻ.

ഉന്മീലനം, ത്തിന്റെ. s. Winking, twinkling of the
eye. കണ്ണിമിക്കുക. വിടരുക.

ഉന്മീലിതം, &c. adj. Expanded, blown as a flower, മിഴി
ക്കപ്പെട്ടത, വിടരപ്പെട്ടത.

ഉന്മുകം, ത്തിന്റെ. s. A fire-brand. തീക്കൊള്ളി.

ഉന്മുക്തം , &c. adj. 1. Deserted, forsaken. മൊചിക്ക.

[ 117 ]
പ്പെട്ടത. ത്യജിക്കപ്പെട്ടത. 2. drawn. ഊരപ്പെട്ടത.

ഉന്മുഖം, &c. adj. Looking upwards attentively. ഉയ
ൎത്തപ്പെട്ട മുഖം.

ഉന്മൂലനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Eradication, the act of pul-
ling up by the roots, destruction. മൂലഛെദനം, നാ
ശം. ഉന്മൂലനം ചെയ്യുന്നു. 1. To eradicate, to pull up
by the roots. 2. to destroy completely, to make an end of.

ഉന്മൂലിതം, &c. adj. Eradicated, pulled up by the roots.
വെരൊടെ പറിക്കപ്പെട്ടത.

ഉന്മെദസ്സ, ിന്റെ. s. Fatness, corpulency. പുഷ്ടി.

ഉന്മെഷം, ത്തിന്റെ. s. 1. Winking, twinkling of the
eye lids, opening the eyes (expanded.) മിഴിക്കുക. 2.
cheerfulness, gladness, delight. പ്രസാദം. 3. zeal, vi-
gilance. ജാഗ്രത.

ഉന്മെഷിപ്പിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To cheer, to
gladden, to raise (the spirits.)

ഉപ. A Sanscrit particle prefixed to verbs in that lan-
guage, and implying; 1. Excess (over, above, &c.) 2. v-
icinity or assemblage, (near, by the side of, with, to-
gether with.) 3. inferiority (less, secondary, &c.) 4. like-
ness, resemblance. 5. disease, extinction. 6. ornament.
7. command. 8. reproof. 9. astonishing. 10. giving. 11.
killing. 12. diffusion. 13. wish, desire. 14. effort, exer-
tion, &c.

ഉപകണ്ഠം, ത്തിന്റെ. s. Contiguity. സമീപം. adj.
Near, proximate.

ഉപകഥ, യുടെ. s. Additional intelligence, or news.

ഉപകരണം, ത്തിന്റെ. s. 1. Implements, materials,
means, as Tools of a trade, the furniture of a house, uten-
sils, &c. 2. the insignia of royalty or state.

ഉപകരി, യുടെ. s. A portion, a share, a part.

ഉപകരിക്കാരൻ, ന്റെ. s. A sharer, a partner.

ഉപകരിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To benefit, to confer
a benefit; to assist, to serve, to be of use to; to profit; to
be profitable.

ഉപകരിപ്പിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. c. To benefit, to
profit.

ഉപകൎയ്യ, യുടെ. s. A king's household or palace, a ca-
ravansera. രാജഭവനം.

ഉപകാരകം, &c. adj. Beneficial, serviceable, useful, be-
neficent.

ഉപകാരം, ത്തിന്റെ. s. 1. Benefit, beneficence; favour,
kindness. 2. aid, assistance, help. 3. protection. 4. a
present, a complementary gift. ഉപകാരം ചെയ്യുന്നു.
To assist; to aid; to benefit; to confer a benefit; to con-
tribute to a charity.

ഉപകാരി, യുടെ. &. 1. A benefactor; a protector, one
who is beneficent, kind, disposed to charity and to afford
assistance.

ഉപകാരിക, യുടെ. s. 1. A benefactress, protectress, a
governess. 2. a palace, a caravansera. രാജഭവനം.

ഉപകഞ്ചിക, യുടെ. s. 1. Small cardamoms. ചിറ്റെ
ലം. 2. a sort of fennel flower, Nigella Indica. 3. black
cumin seed. കരിഞ്ചീരകം.

ഉപകുൎവാണൻ, ന്റെ. s. A student, or first of the
four religious orders, among the brahmans.

ഉപകുല്യ, യുടെ. s. Long pepper, Piper longum.തിപ്പ
ലി.

ഉപകൂപജലാശയം, ത്തിന്റെ. s. A trough near a
well for watering cattle. ആവണിക്കല്ല.

ഉപക്രമം, ത്തിന്റെ. s. 1. Beginning or commence-
ment in general. 2. deliberate commencement or un-
dertaking; providing means and anticipating consequen-
ces. 3. a stratagem. ആരംഭം.

ഉപക്രമിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To begin, to com-
mence.

ഉപക്രൊശം, ത്തിന്റെ. s. Censure ; blame ; reproach.
നിന്ദ.

ഉപഗതം, &c. adj. 1. Promised, agreed. പ്രതിജ്ഞ
ചെയ്യപ്പെട്ടത. 2. approached.

ഉപഗമനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Approach, approximati-
on. സമീപം. 2. access. സമീപപ്രാപ്തി. 3. promise.
പ്രതിജ്ഞ.

ഉപഗമം, ത്തിന്റെ. s. 1. Approach, approximation.
2. promise, agreement.

ഉപഗമിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To approach.

ഉപഗമ്യം, &c. adj. Accessible, approachable. സമീപ
പ്രാപ്യം

ഉപഗീതം, ത്തിന്റെ. s. 1. A song. പാട്ട. 2. praise.
സ്തുതി.

ഉപഗൂഢം, &c. adj. 1. Embraced. ആലിംഗനം ചെ
യ്യപ്പെട്ടത. 2. hidden. ഒളിക്കപ്പെട്ടത.

ഉപഗൂഹനം, ത്തിന്റെ.s. An embrace, embracing.
ആലിംഗനം.

ഉപഗ്രഹൻ, ന്റെ. s. A prisoner, a man or animal in
confinement. ബദ്ധൻ.

ഉപഗ്രഹം, ത്തിന്റെ. 1. Favour, encouragement.
കൃപ, ധൈൎയ്യം. 2. assistance. സഹായം.

ഉപഗ്രാമം, ത്തിന്റെ. s. The suburbs of a city or town.

ഉപഗ്രാഹ്യം, ത്തിന്റെ. s. A present or offering to
a king or great man. സമ്മാനം. 2. a bribe, a Nuzur.
കൊഴ.

[ 118 ]
ഉപഘ്നം, ത്തിന്റെ. s. Contiguous support. അടുത്താ
ശ്രയം.

ഉപചയം, ത്തിന്റെ. s. 1. Quantity, heap. കൂമ്പാ
രം. 2. elevation. ഉയൎച്ച.

ഉപചരണം, ത്തിന്റെ. s. See ഉപചാരം.

ഉപചരിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To respect, to
shew respect, to do honour. 2. to be obliging, kind or
polite. 3. to serve, to be of service, to assist.

ഉപചരിതം, &c. adj. Served, adored, obliged, respect-
ed, honoured. ഉപചരിക്കപ്പെട്ടത.

ഉപചൎയ്യ, യുടെ. s. Practice of medicine. ചികിത്സാ.

ഉപചാരക്കാരൻ, ന്റെ. s. A civil person, one who is
polite, kind; obliging.

ഉപചാരം, ത്തിന്റെ. s. 1. Civility ; politeness ; ur-
banity ; honour. 2. obliging conduct; kindness; service.
3. salutation. 4. practice, profession, usage. ഉപചാരം
ചെയ്യുന്നു. 1. To shew respect, to honour. 2. to serve,
to assist. 3. to be obliging, kind or polite.

ഉപചാരി, യുടെ. s. A civil, a polite person.

ഉപചിതം, &c. adj. S. 1. Increasing, thriving. വൎദ്ധി
തം. 2. anointed with perfumes. ചന്ദനാദിചൎച്ചി
തം.

ഉപചിതി, യുടെ. s. Increase, increasing, thriving. വ
ൎദ്ധനം.

ഉപചിത്ര, യുടെ. s. A plant. Silvinia calculata, (Rox.)
എലിച്ചെവിയൻ.

ഉപജാതം, &c. adj. 1. Burnt. ദഹിക്കപ്പെട്ടത. 2. col-
lected, assembled. കൂട്ടപ്പെട്ടത 3. born with. കൂടെ ജ
നിക്കപ്പെട്ടത.

ഉപജാപം, ത്തിന്റെ. s. Disunion, separation. വിഭാ
ഗം.

ഉപജിഹ്വാ, യുടെ. s. 1. The uvula or soft palate. ചെ
റുനാക്ക. 2. a species of insect.

ഉപജീവനം, ത്തിന്റെ. s. Livelihood, maintenance;
subsistance; sustenance, support; means of subsistence. ഉ
പജീവനം കഴിക്കുന്നു. To support life, to acquire
subsistence.

ഉപജീവിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To live upon, to
subsist.

ഉപജീവിതം, &c. adj. Supported, maintained.

ഉപജീവി, യുടെ. s. 1. One who supports himself by
industry. 2. a subject. പ്രജ.

ഉപജുഷ്ടം. ind. See ഉപജൊഷം.

ഉപജൃംഭണം, ത്തിന്റെ. s. Increase. വൎദ്ധനം.

ഉപജൊഷം. ind. An expression indicative of joy. സ
ന്താഷവചനം.

ഉപജ്ഞ, യുടെ. s. Untaught knowledge. അഭ്യസി
ക്കാത്ത ജ്ഞാനം.

ഉപജാതം, &c. adj. Known. അറിയപ്പെട്ടത.

ഉപതപ്താ, വിന്റെ. s. Morbid heat. മന്ദൊഷ്ണം, ദുഃ
ഖിതൻ.

ഉപതാപം, ത്തിന്റെ. s. 1. Disease. വ്യാധി. 2. haste,
hurry. ഉഴറ്റ. 3. heat, heatedness. ഉഷ്ണം. 4. pain. വ്യ
സനം.

ഉപത്യക, യുടെ. s. Land near the foot of a hill, or
mountain. പൎവതത്തൊടടുത്ത ഭൂമി.

ഉപത്യം, ത്തിന്റെ. 3. 1. Transgression. 2. assault. അ
തിക്രമം.

ഉപദംശം, ത്തിന്റെ. s. A relish or some thing to pro-
mote drinking. കറി.

ഉപദൎശകൻ, ന്റെ. s. A doorkeeper. വാതിൽ കാക്കു
ന്നവൻ.

ഉപദ, യുടെ. s. A present or offering to a king or su-
perior, &c., a bribe, a Nuzur, കാഴ്ചദ്രവ്യം.

ഉപദാനകം, ത്തിന്റെ. s. A present ; see the preced-
ing.

ഉപദിഷ്ടം, &c. adj. Advised, instructed, taught. ഉപ
ദെശിക്കപ്പെട്ടത.

ഉപദെവത, യുടെ. s. A demi-god.

ഉപദെശം, ത്തിന്റെ. s. 1. Teaching ; instruction ; ad-
vice. 2, doctrine. ജ്ഞാനൊപദെശം. Divine doctrine.

ഉപദെശവാക്ക, ിന്റെ. s. Advice, instruction.

ഉപദെശി, യുടെ. s. 1. A teacher, an instructor. 2. a
catechist.

ഉപദെശിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. 1. 2. 1. To instruct, to
teach. 2. to advise, to inculcate, to inform, to catechise,
with the dative of the person.

ഉപദെഷ്ടാവ, ിന്റെ. s. An instructor; a teacher; an
adviser.

ഉപദ്രവക്കാരൻ, ന്റെ. s. 1. A molester, a persecutor.
2, one who is molested, persecuted, &c.

ഉപദ്രവം, ത്തിന്റെ. s. l. Hurt, injury. 2. annoyance,
trouble, molestation, persecution. 3. grief, affliction. 4.
suffering, sickness. adj. Hurtful, noxious.

ഉപദ്രവപ്പെടുന്നു, ട്ട, വാൻ. v. a. To suffer affliction,
persecution, injury, &c.

ഉപദ്രവപ്പെടുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. See ഉപദ്ര
വിക്കുന്നു.

ഉപദ്രവി, യുടെ. s. A molester, a persecutor, oppressor.

ഉപദ്രവിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To injure, to
hurt. 2. to persecute, to annoy; to molest, 3, to afflict, to
grieve.

[ 119 ]
ഉപധ, യുടെ. s. 1. Trial or test of honesty, &c. of four
kinds, of loyalty, disinterestedness, continence, and cou-
rage. ധൎമ്മാദികളെ കൊണ്ടുള്ള പരീക്ഷ. 2. a penul-
timate letter.

ഉപധാനം, ത്തിന്റെ. s. 1. A pillow. തലയിണ.
2. kindness, affection. പ്രെമം.

ഉപധാരണം, ത്തിന്റെ. s. Carrying, bearing. വഹി
ക്ക.

ഉപധി, യുടെ. s. 1. Fraud, circumvention. വ്യാജം.
2. fear, terror. ഭയം.

ഉപധ്വനി, യുടെ. s. Echo, the return of any sound.
മാറ്റൊലി. ഉപധ്വനിക്കുന്നു. To echo, to resound.

ഉപനഗരം, ത്തിന്റെ. s. The suburbs of a city or town.

ഉപനതം, &c. adj. Approached, approximate. നന്നാ
അടുത്തത.

ഉപനയനം, ത്തിന്റെ. s. 1. The ceremony of invest-
ing any youth of the three first classes, with the sacred
thread or cord, worn by them over the left shoulder
across the body and passing under the right arm. The
youths should be invested, respectively from 8 to 16,
from 11 to 22, and from 12 to 24, years of age. പൂണൂ
ലിടുക. 2. spectacles. കണ്ണട.

ഉപനയം, ത്തിന്റെ. s. See the preceding, 1st meaning.

ഉപനയിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To perform the
above ceremony. പൂണൂലിടുന്നു.

ഉപനാഹം, ത്തിന്റെ. s. The tie of a lute, the lower
part of the tail piece where the wires are fixed. വീണ
യുടെ കമ്പി കെട്ടുന്ന സ്ഥലം.

ഉപനിധി, യുടെ. s. 1. A hoard of concealed treasure.
2. a deposit or pledge, generally such as is sealed up and
committed to the care of a creditor, friend. &c. നിക്ഷെ
പം.

ഉപനിഷത്ത, ിന്റെ. s. 1. The theological, and the
Vedanta or argumentative part of the Vedas, either de-
tached from or comprised in the principal work. വെദ
സാരം. 2. virtue, moral merit.

ഉപനിഷ്കരം, ത്തിന്റെ. s. 1. A street. 2. a principal
or royal road. രാജഭവനത്തിലെക്ക പൊകും വഴി.

ഉപനീതൻ, ന്റെ. s. A person invested with the cha-
racteristic string. പൂണൂലിടപ്പെട്ടവൻ.

ഉപനീതി, യുടെ. s. See ഉപനയനം.

ഉപനുതം, &c. adj, Reverenced, adored, praised, സ്തുതി
ക്കപ്പെട്ടത.

ഉപനെതാവ, ിന്റെ. s. A person who invests with
the sacred thread. പൂണൂലിടുവിക്കുന്നവൻ.

ഉപനെത്രം, ത്തിന്റെ. s. A pair of spectacles, കണ്ണട.

ഉപന്യസ്തം, &c. adj. Introduced, begun. തുടങ്ങിയത.

ഉപന്യാസം, ത്തിന്റെ. s. An exordium or introduc-
tion. വാക്കിന്റെെ ആരംഭം.

ഉപപതി, യുടെ. s. A paramour, a gallant. ജാരൻ.

ഉപപത്തനം, vel ഉപപട്ടണം, ത്തിന്റെ. s. The
suburbs of a city, or town. ഉപനഗരം.

ഉപപത്തി, യുടെ. s. 1. Obtaining, accomplishment. സി
ദ്ധി. 2. aid, assistance, help. 3. convenience, propriety.
യുക്തം. 4. great knowledge.

ഉപപദം, ത്തിന്റെ. s. 1. A secondary noun in a sen-
tence in conjunction, or apposition. സമാസപദം. 2.
small, diminutive. ചെറിയ പദം.

ഉപപന്നം, &c. adj. 1. Obtained. പ്രാപിക്കപ്പെട്ടത.
2. convenient. യൊഗ്യം, ചെൎച്ചയുള്ളത.

ഉപപാതകം, ത്തിന്റെ. s. A heinous crime, crimi-
nality; as killing a cow; selling a daughter, atheism, &c.
പാപം.

ഉപപാപം, ത്തിന്റെ. s. A heinous crime. മഹാപാ
പം.

ഉപപുരം, ത്തിന്റെ. s. The suburbs of a city or town.
ഉപനഗരം.

ഉപപുഷ്ടിക, യുടെ. s. Yawning, gaping. കൊട്ടുവാ.

ഉപപ്രദാനം, ത്തിന്റെ. s. A bribe, a present. കൈ
കൂലി, സമ്മാനം.

ഉപപ്ലവം, ത്തിന്റെ. s. 1. Rahu, the moon's ascending
node. 2. an eclipse. ഗ്രഹണം. 3. a portent or natural
phenomenon so considered. 4. a general public calamity.
നാശം. 5. an assault, an affray. കലഹം, ആക്രമം.

ഉപബഹം, ത്തിന്റെ. s. A pillow. തലയിണ.

ഉപഭൃത്ത, ിന്റെ. s. A cup made of the wood of the
Banian tree and used in sacrifices. യാഗത്തിന അ
രയാൽ കൊണ്ടുള്ള പാത്രം.

ഉപഭൊഗം, ത്തിന്റെ. s. 1. Pleasure, satisfaction. 2.
enjoyment. സുഖാനുഭവം.

ഉപമ, യുടെ. s. 2. Resemblance, likeness. 2. compari-
son. സാദൃശ്യം. 3. a simile, a parable. 4. dexterity, art-
fulness, skilfulness.

ഉപമം, &c. adj. Like, similar, resembling.

ഉപമൎദ്ദം, ത്തിന്റെ. s. Reproach, abuse. ശകാരം.

ഉപമലം, ത്തിന്റെ. s. Inward wickedness, corruption
of mind. മനൊ ദുഷ്ടത.

ഉപമാതാവ, ിന്റെ. s. A wet nurse. വളൎക്കുന്നവൾ.

ഉപമാനം, ത്തിന്റെ. s. See ഉപമ.

ഉപമാലങ്കാരം, ത്തിന്റെ. s. Analogy; comparison, il-
lustration. ഉപമയൊട കൂടിയ വാക്യം.

ഉപമിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To liken; to compare.

[ 120 ]
ഉപമിതം, &c. adj. Resembled, compared. ഉപമിക്ക
പ്പെട്ടത.

ഉപമിതി, യുടെ. s. 1. Resemblance, comparison, a like-
ness, a picture, an image, &c. 2. analogy, induction. ഉ
പമാനം.

ഉപമെതം, ത്തിന്റെ. s. The Sal, a timber tree, Shorea
robusta.

ഉപമെയം. adj. Comparable, worthy to be compared.
ഉപമിക്കപ്പെടുവാൻ തക്കത.

ഉപയന്താവ, ിന്റെ. s. A husband, a master. ഭർത്താ
വ, യജമാനൻ.

ഉപയമനം, ത്തിന്റെ. s. Marriage. വിവാഹം.

ഉപയമം, ത്തിന്റെ. s. Marriage. വിവാഹം.

ഉപയാതം, ത്തിന്റെ. s. Sickness, disease. രൊഗം.

ഉപയാനം, ത്തിന്റെ. s. Accompanying, following.
അനുഗമനം.

ഉപയാമം, ത്തിന്റെ. s. Marriage. വിവാഹം.

ഉപയുക്തം, &c. adj. 1. Convenient. 2. serviceable. ഉ
പയുക്തമാകുന്നു. To be convenient or serviceable. s.
A portion or part. ഒഹരി.

ഉപയുക്തി, യുടെ. s. 1. Convenience. 2. serviceableness.

ഉപയൊഗം, ത്തിന്റെ. s. 1. Utility, use. 2. advan
tage. 3. serviceableness, assistance. പ്രയൊജനം. adj.
1. Useful. 2. advantageous. 3. serviceable.

ഉപയൊഗിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. 2. സ. To be useful, to
be of service to another. പ്രയൊജനമാകുന്നു.

ഉപയാജം, &c. adj. 1. Convenient. 2. serviceable,
advantageous.

ഉപരക്തം, &c. adj. 1. Afflicted with pain or calamity.
വസനപ്പെട്ടത. 2. eclipsed (sun or moon.) ഗ്രസി
ക്കപ്പെട്ട, (ആദിത്യനൊ ചന്ദ്രനൊ.) 3. Rahu, or
ascending node. ഗ്രഹണം.

ഉപരതി, യുടെ. s. 1. Great or exquisite pleasure. മ
ഹാ സന്തൊഷം. 2. stopping, ceasing. നിൎത്ത.

ഉപരക്ഷണം, ത്തിന്റെ. s. A guard, an outpost. കാ
വൽ സ്ഥലം.

ഉപരാഗം, ത്തിന്റെ. s. 1. An eclipse of the sun or
moon. ഗ്രഹണം. 2. Rahu or the ascending node. 3
calamity, affliction. അനൎത്ഥം. 4. mis-behaviour, ill con-
duct. ദുൎന്നടപ്പ.

ഉപരാമം, ത്തിന്റെ. s. Stopping, ceasing. നിൎത്ത.

ഉപരി. adv. Upon; above; over ; excessive. മെൽ, ഉയ
രെ.

ഉപരിലെഖനം, ത്തിന്റെ. s. An inscription, a su
perscription. മെലെഴുത്ത.

ഉപരൊധം, ത്തിന്റെ. s. Siege. തടങ്ങൾ.

ഉപരൊധിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. 1. 2. To besiege. തടു
ക്കുന്നു.

ഉപലബ്ധം, &c. adj. 1. Understood, known. അറിയ
പ്പെട്ടത. 2. gained, acquired. ലഭിക്കപ്പെട്ടത.

ഉപലബ്ധാൎത്ഥ, യുടെ. s. A tale, a true or probable
story. കഥ.

ഉപലബ്ധി, യുടെ. s. 1. Mind, understanding. ബുദ്ധി.
2. Iknowledge, especially religious. ജ്ഞാനം. 3. gain;
acquisition. ലാഭം.

ഉപലം, ത്തിന്റെ. s. 1. A stone or rock. കല്ല, പാറ.
2. a precious stone, or jewel. രത്നകല്ല. 3. refined sugar.
ശൎക്കര വിശെഷം.

ഉപലംഭം, ത്തിന്റെ. s. Apprehension, conception,
comprehension otherwise than from memory. ബൊധം.
ഗ്രഹിക്ക.

ഉപലക്ഷണം, അത്തിന്റെ. s. A Synecdoche of a part
for the whole, or of a quality for that in which it resides.
സംക്ഷെപണം.

ഉപലാ, യുടെ. s. 1. A stone. കല്ല. 2. refined or candied
sugar. കൽകണ്ടം.

ഉപലാളനം, ത്തിന്റെ. s. Fondling, caressing. വാ
ത്സല്ലിക്കുക.

ഉപലാളിതം, &c. ads. Caressed. വാത്സല്ലിക്കപ്പെട്ടത.

ഉപലിംഗം, ത്തിന്റെ. s. A portent, a natural phœ-
omenon considered as announcing evil. ശകുനം.

ഉപലീഢം. adj. Licked. നക്കപ്പെട്ടത.

ഉപലുപ്തം. adj. 1. Destroyed. നശിപ്പിക്കപ്പെട്ടത.
2. reduced. കുറെക്കപ്പെട്ടത.

ഉപലെപനം, ത്തിന്റെ. s. Smearing, plaistering with
cow dung, &c. പൂചുക.

ഉപവനം, ത്തിന്റെ. s. 1. A garden; a grove. 2. a
park. പൂങ്കാവ.

ഉപവൎത്തനം, ത്തിന്റെ. s. 1. A country inhabited or
not. 2. a division ; a district or Pergunah. ഊർ.

ഉപവൎഹം, ത്തിന്റെ. s. A pillow. തലയിണ.

ഉപവസഥം, ത്തിന്റെ. s. A village. ഗ്രാമം.

ഉപവസിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To fast, to abstain
from food. നൊമ്പ നൊക്കുന്നു.

ഉപവസ്തം, ത്തിന്റെ. s. A fast, fasting; abstaining
from food. ഉപവാസം.

ഉപവസ്ത്രം, ത്തിന്റെ. s. An upper or outer garment.
ഉത്തരീയം.

ഉപവാസം, ത്തിന്റെ. s. Fasting; a fast; abstinence
from food. ഉപൊഷണം.

ഉപവാസി, യുടെ. s. One who abstains from food, a
faster.

[ 121 ]
ഉപവാഹ്യം. s. A royal elephant. രാജാവിന്റെ ആ
ന.

ഉപവിഷ, യുടെ. s. 1. A plant, Atis. (Betula?) അ
തിവിടയം. 2. factitious poison.

ഉപവിഷ്ടം, &c. adj. 1. Seated, sitting. ഇരിക്കപ്പെട്ട
ത. 2. arrived, entered. പ്രവെശിക്കപ്പെട്ടത.

ഉപവീതം, ത്തിന്റെ. s. The thread or cord worn by
the three first classes of Hindus, over the left shoulder
and under the right. വലത്തൂട ഇട്ട പൂണൂൽ.

ഉപവെശനം, ത്തിന്റെ. s. Sitting, posture. ഇരിപ്പ.

ഉപവെശിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To sit ; to be seated.
ഇരിക്കുന്നു.

ഉപവെഷ്ടനം, ത്തിന്റെ. s. A sash. ഇടക്കെട്ട.

ഉപവെഷ്ടിതം. adj. Worn as a sash. ഇടകെട്ടപ്പെട്ട
ത.

ഉപശമനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Tranquillity, calmness. 2.
patience. 3. alleviation, abatement. ശാന്തത.

ഉപശമം, ത്തിന്റെ. s. See the preceding.

ഉപശമിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To be calmed, or
pacified. 2. to be alleviated, abated, or assuaged.

ഉപശമിപ്പിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To calm, to
pacify. 2 to alleviate. ശമിപ്പിക്കുന്നു.

ഉപശല്യം, ത്തിന്റെ. s. 1. A space near a village. ഗ്രാ
മത്തൊടചെൎന്ന സ്ഥലം. 2. torment, pain. വെദന.

ഉപശാഖ, യുടെ. s. A small branch. ചെറിയ കൊമ്പ.

ഉപശാന്തി, യുടെ. s. 1. Calmness, tranquillity, pati-
ence. 2. alleviation, abatement. 3. means, method. 4.
atonement; a remedy. ഉപശാന്തി വരുത്തുന്നു. 1. To
calm, to pacify, to alleviate, to abate, to assuage. 2. to
make an atonement.

ഉപശാപം, ത്തിന്റെ. s. Cursing, a curse. പ്രാക്ക.

ഉപശായം, ത്തിന്റെ. s. Watching and sleeping al-
ternately. ക്രമത്താലുള്ള ഉറക്കം.

ഉപശുദ്ധി, യുടെ. s. Holiness, purity. ശുദ്ധി.

ഉപശൊഭിതം, &c. ads. Splendid, radiant. ശൊഭിതം.

ഉപശ്രുതം. adj. Promised, agreed. പ്രതിജ്ഞ ചെയ്യ
പ്പെട്ടത.

ഉപശ്രുതി, യുടെ. s. 1. Judicial astrology, aspect of the
stars, fortune telling, &c. 2. a good or bad omen, as ga-
thered by two persons in consultation together from
incidentally over-hearing what is said by a third person.
വരുംഫലം പറക. 3. a Purana. പുരാണം.

ഉപസക്തി, യുടെ. s. 1. Meeting, union. യൊജ്യത.
2. service. 3. gift, donation. ദാനം.

ഉപസംഖ്യാനം, ത്തിന്റെ. s. Counting, calculation.
ഗണനം

ഉപസംഗ്രഹം, ത്തിന്റെ. s. Obeisance, respectful ad-
dress, civility ; respectful salutation. വണക്കം.

ഉപസംഗ്രാഹ്യം, &c. adj. Respectable, venerable വ
ണങ്ങെണ്ടുന്നത.

ഉപസദനം, ത്തിന്റെ. s. A neighbourhood, a neigh
bouring abode. അയൽപക്കം.

ഉപസന്ധാനം, ത്തിന്റെ. s. Joining, uniting. ചെ
ൎച്ച.

ഉപസമ്പന്നം, ത്തിന്റെ. s. A victim. adj. 1. Dress-
ed, cooked. ചമച്ചത. 2. immolated, sacrificed. (as a
victim, &c.) യാഗത്തിന കൊല്ലപ്പെട്ടത. 3. dead, de-
ceased.

ഉപസമ്പാതം, ത്തിന്റെ. s. Great fall, or descent. പ
തനം.

ഉപസംവ്യാനം, ത്തിന്റെ. s. A lower garment. കീഴു
ള്ള വസ്ത്രം.

ഉപസംഹാരം, ത്തിന്റെ. s. 1. Recalling an enchant-
ed weapon, so as to prevent its taking effect. 2. end,
conclusion. അവസാനം.

ഉപസംഹിതം. adj. Joined, united, agreed. യൊജ്യത
പ്പെട്ടത, ചെൎക്കപ്പെട്ടത.

ഉപസംഹൃതം. adj. Finished, concluded. അവസാനി
ക്കപ്പെട്ടത.

ഉപസരം, ത്തിന്റെ. s. The first pregnancy, or impreg-
nation of a cow, &c. മൃഗങ്ങളുടെ ജനനം.

ഉപസൎഗ്ഗം, ത്തിന്റെ. s. 1. A particle prefixed to roots
&c. in the Sanskrit language; a prefix. പ്രപരാമ്പവെ
ത്യാദി 2. disease, possession by an evil spirit. ബാധ.

ഉപസൎജ്ജനം. adj. Secondary, subordinate. അപ്ര
ധാനം.

ഉപസൎയ്യ, യുടെ. s. A cow, (it for the bull.) ചനപി
ടിക്കുമാറായ പശു.

ഉപസൂതിക, യുടെ. s. A mid-wife. വയറ്റാട്ടി.

ഉപസൂരണം, ത്തിന്റെ. s. A bulbous or tuberous
root. കിഴങ്ങ.

ഉപസൂൎയ്യകം, ത്തിന്റെ. s. The disk of the sun or
moon. പരിഷം.

ഉപസൃഷ്ടം, ത്തിന്റെ. s. Coition, copulation. adj.
Joined, attached, connected to or with, attended by or
accompanied with. ചെൎക്കപ്പെട്ടത.

ഉപസൃഷ്ടി, യുടെ. s. See the preceding.

ഉപസ്കരം, ത്തിന്റെ. S. A condiment, a spice or sea-
soning, mustard, pepper, &c. കുഴമ്പായി ചമച്ച സാ
ധനം.

ഉപസ്തരണം, ത്തിന്റെ. s. Melted butter. വെണ്ണ
ഉരുക്കിയ നൈ.

[ 122 ]
ഉപസ്തരിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To distribute melt-
ed butter. നൈ വിളമ്പുന്നു.

ഉപസ്ഥം, ത്തിന്റെ. s. The male or female organs of
generation. ഗുഹ്യെന്ദ്രിയം.

ഉപസ്ഥനിഗ്രഹം, ത്തിന്റെ. s. 1. Continence. 2.
chastity. അടക്കം.

ഉപസ്ഥാനം, ത്തിന്റെ. s. 1. A ceremony performed
by the Brahmins at noon. ബ്രാഹ്മണൎക്ക ഉച്ചക്കുള്ള
കൎമ്മം. 2. worship. വന്ദനം. ഉപസ്ഥാനം ചെയ്യു
ന്നു. To perform this ceremony.

ഉപസ്ഥാപനം, ത്തിന്റെ. s. Impressing or fixing on
the mind by frequent admonition. മനസ്സിൽ ഉറപ്പി
ക്കുക.

ഉപസ്ഥിതി, യുടെ. s. Memory, recollection. ഒൎമ്മ, ധാ
രണം.

ഉപസ്പൎശനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Touching, contact. കൂ
ട്ടിതൊടുക. 2. bathing, ablution. കുളി. 3. rincing the
mouth, sipping water and ejecting it. ആചമനം.

ഉപസ്പൎശം, ത്തിന്റെ. s. See the preceding.

ഉപസ്മരണം, ത്തിന്റെ. s. Remembrance, recollecti-
on. ഒൎമ്മ.

ഉപസ്മൃതി, യുടെ. s. See the preceding.

ഉപസ്വനം, ത്തിന്റെ. s. Echo. മാറ്റൊലി.

ഉപസ്വരം, ത്തിന്റെ. s. Echo.

ഉപഹസിതം, ത്തിന്റെ.s. Laughter, laughing. ചി
രി.

ഉപഹാരം, ത്തിന്റെ. s. A complimentary gift, a pre-
sent to superiors. കാഴ്ചദ്രവ്യം.

ഉപഹൃതം, ത്തിന്റെ. s. Spoil, plunder. adj. Extorted,
plundered, spoiled. അപഹൃതം.

ഉപഹ്വരം. adj. 1. Solitary, private. നിൎജ്ജനദെശം.
2. near. സമീപം. s. A car, a carriage. വണ്ടി.

ഉപക്ഷമിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 2. To forgive; to
pardon. 2. to exercise patience.

ഉപാംശു. adj. Solitary, private. നിൎജ്ജനദെശം.

ഉപാകരണം, ത്തിന്റെ. s. 1. Studying the Vedas af-
ter initiation. 2. immolation, sacrifice of an animal. ബ
ലിക്കായുള്ള വധം.

ഉപാകൃതം, ത്തിന്റെ. s. Holy study; reading the Ve-
das after initiation. 2. immolation. ബലിക്കായുള്ള വ
ധം.

ഉപാകൃതം, ത്തിന്റെ. s. A victim, slain or to be slain.
ബലി, ബലിക്കായുള്ള വധം.

ഉപാഖ്യാതം. adj. Related, narrated.

ഉപാഖ്യാനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Appendix. 2. history;
narration, relation. ചരിത്രം.

ഉപാഗമം, ഉപാഗമനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Approach,
access. അടുത്തു വരവ. 2. promise, agreement. പ്ര
തിജ്ഞ.

ഉപാംഗം, ത്തിന്റെ. s. 1. The sectarial mark made
with sandal, &c. on the forehead of Hindus. 2. an ap-
pendage. അംഗത്തൊട ചെൎന്നത.

ഉപാത്തം. adj. Obtained. ലഭിക്കപ്പെട്ടത.

ഉപാത്യയം, ത്തിന്റെ. s. 1. Neglect, or disobedience
of any ordinance or custom. 2. disorder, or disorderly
behaviour. ക്രമക്കെട.

ഉപാദാനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Abstraction, restraining
the organs of sense or perception. ഗ്രഹിക്കുക. 2. cause,
motive. 3. commonly a handful of raw rice, given in
charity; begging. ഭിക്ഷ.

ഉപാധി, യുടെ. s. 1. Virtuous reflection. ധൎമ്മചിന്ത.
2. deception, disguise. മായ. (In the Vedanta this is
especially applied to certain natural forms or properties,
considered as disguises of the spirit.) 3. a person dili-
gent and attentive for the support of a family. കുഡും
ബഭരണം ചെയ്യുന്നവൻ. 4. commonly, pain, trou-
ble, affliction, sickness. ആധി. 5. prevention.

ഉപാധീനം, ത്തിന്റെ. s. Independence, unrestraint,
freedom. സ്വാധീനം.

ഉപാധ്യായൻ, ന്റെ. s. 1. A spiritual preceptor. വാ
ധ്യാൻ. 2. an instructor, a scribe, a teacher. ഗുരു.

ഉപാധ്യായം, ത്തിന്റെ.s. Spiritual instruction.

ഉപാധ്യായ, യുടെ. s. A preceptress, a governess.

ഉപാധ്യായീ (or യാനീ) യുടെ. s. The wife of a teach-
er. ഉപാധ്യായന്റെ ഭാൎയ്യ.

ഉപാനൽ, ഹത്തിന്റെ. s. A shoe. ചെരിപ്പ.

ഉപാനഹം, ത്തിന്റെ. s. A shoe. ചെരിപ്പ.

ഉപാന്തം. adj. Near, proximate. സമീപമുള്ള.

ഉപാന്തികം. adj. Near, proximate. സമീപം.

ഉപാന്ത്യം, ത്തിന്റെ. s. Nearness. സമീപത.

ഉപായക്കാരൻ, ന്റെ. s. 1. A contriver; a plotter; a
schemer; an inventor; a projector; a designer. 2. an art-
ful, crafty or cunning person. ഉപായി.

ഉപായനം, ത്തിന്റെ.s. A present, a complimentary
gift to superiors, &c. കാഴ്ചദ്രവ്യം.

ഉപായം, ത്തിന്റെ. s. 1. An expedient, artifice, con-
trivance, stratagem, scheme, a project. 2. a plot, a plan.
3. subtlety, cunning. 4. a method, or means. 5. a remedy.
6. a means of success against an enemy: four are usually
enumerated, viz. Conciliation; presents or gifts; creating
dissension ; chatisement. സാമാനാദി. ഉപായം ചെയ്യു
ന്നു. 1. To contrive, to scheme; to plan; to use means.

[ 123 ]
2. to form a plot. ഉപായതന്ത്രം. Device, craftiness,
subtlety.

ഉപായി, യുടെ. s. 1. A contriver, a schemer; a plotter,
a projector. 2. an artful or cunning person.

ഉപായെന. ad. Artfully, craftily.

ഉപാലംഭം, ത്തിന്റെ. s. Abuse, reviling. നിന്ദവാ
ക്ക.

ഉപാലീഢം. adj. Licked. നക്കപ്പെട്ടത.

ഉപാവൎത്തനം, ത്തിന്റെ. s. Rolling on the ground,
(as a horse.) കുതിര പൊലെ നിലത്ത ഉരുളുക.

ഉപാവൃത്തം, ത്തിന്റെ. s. 1. Rolling on the ground.
നിലത്ത ഉരുൾച്ച. 2. cessation, ceasing, refraining.

ഉപാശ്രമം, ത്തിന്റെ. s. A small building at the gate
of an hermitage. ആശ്രമത്തിന്റെ പടിപ്പുര.

ഉപാസനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Service. ശുശ്രൂഷ. 2.
worship. ഭജനം. 3. archery. അസ്ത്രവിദ്യ.

ഉപാസന, യുടെ. s. 1. Service. സെവ. 2. worship.
ഭജനം.

ഉപാസംഗം, ത്തിന്റെ. s. A quiver. ആവനാഴിക.

ഉപാസിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. 2. a. To serve, to wor-
ship. സെവിക്കുന്നു, ശുശ്രൂഷിക്കുന്നു.

ഉപാസിതം, &c. adj. Served, honored, worshipped.
സെവിക്കപ്പെട്ടത, വന്ദിക്കപ്പെട്ടത.

ഉപാസീനം, ത്തിന്റെ. s. Sitting, posture. ഇരിപ്പ.

ഉപാസ്തം, &c. adj. Seated. ഇരിക്കപ്പെട്ടത. ഉപാസി
ക്കപ്പെട്ടത.

ഉപാസ്തരണം, ത്തിന്റെ. A coverlet. മെൽവിരി
പ്പ.

ഉപാസി, യുടെ. s. 1. Service. സെവ. 2. worship.
വന്ദനം.

ഉപാഹിതം, ത്തിന്റെ. s. A fiery meteor, a comet, &c.
ധൂമകെതു. adj. Joined, annexed. കൂട്ടപ്പെട്ടത.

ഉപാഹൃതം, &c. adj. Taken, attacked, seized, caught.
പിടിക്കപ്പെട്ടത.

ഉപെതം. adj. Joined, annexed. കൂട്ടപ്പെട്ടത.

ഉപെന്ദ്രൻ, ന്റെ. s. A name of VISHNU or CRISHNA.
വിഷ്ണു.

ഉപെക്ഷണീയൻ, ന്റെ. s. One who is to be disre-
garded, contemned or abandoned. ഉപെക്ഷിക്കപ്പെടു
വാനുള്ളവൻ.

ഉപെക്ഷ, യുടെ. s. 1. Contempt; disregard. 2. neglect,
negligence. 3. inactivity, indolence, idleness. 4. aban-
doning, forsaking. 5. indifference. 6. indulgence, conni-
vance at, or disregard of faults.

ഉപെക്ഷിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To disregard,
to contemn. 2. to neglect. 3. to reject ; to abandon; to

forsake ; to desert. 4. to be indifferent. 5. to connive at
ഉപെക്ഷിതം, &c. adj. 1. Disregarded, contemned. 2.
abandoned, rejected, forsaken. ഉപെക്ഷിക്കപ്പെട്ടത.

ഉപെക്ഷ്യം. adj. 1. What is to be disregarded, contemn-
ed. 2. abandoned, forsaken. ഉപെക്ഷിക്കപ്പെടുവാനു
ള്ളത.

ഉപൊഢ, യുടെ. s. A married woman. വിവാഹം
ചെയ്യപ്പെട്ടവൾ.

ഉപൊഢം, &c. adj. 1. Married. വിവാഹം ചെയ്യ
പ്പെട്ടത. 2. near, proximate. അടുത്തത.

ഉപൊതി, യുടെ. s. A potherb, Basella rubra, or lucida.

ഉപൊതിക, യുടെ. s. See the preceding.

ഉപൊദ്ഘാതം, ത്തിന്റെ. s. 1. An example, an appo-
site argument or illustration. ഉദാഹരണം. 2. be-
ginning, a thing begun. ആരംഭം.

ഉപൊഷണം, ത്തിന്റെ. s. A fast, fasting, absti-
nence from food. ഉപവാസം.

ഉപൊഷിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To fast, to abstain
from food. ഉപവസിക്കുന്നു.

ഉപൊഷിതം. adj. Fasted. ഉപവസിതം.

ഉപ്തകൃതം. adj. Ploughed after sowing, വിതച്ചടിച്ച
നിലം.

ഉപ്തകൃഷ്ടം. ads. See the preceding.

ഉപ്തം, ത്തിന്റെ, s. 1. Sowing. വിതെക്കുക. 2. a
sown field. വിതെക്കപ്പെട്ട നിലം.

ഉപ്പ, ിന്റെ. s. 1. Salt in general. 2. common kitchen
salt. 3. saltness.

ഉപ്പദ്രാവകം, ത്തിന്റെ. s. Muriatic acid.

ഉപ്പൻ, ന്റെ. s. A bird; the snake bird.

ഉപ്പളം, ത്തിന്റെ. s. A salt-marsh ; the soil which is
cultivated to produce common salt.

ഉപ്പിടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. a. To salt, to season with salt.

ഉപ്പിപ്പ, ിന്റെ. s. Saltness.

ഉപ്പിലിടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. a. To put in salt, to pickle
in salt.

ഉപ്പിലിട്ടത. adj. Salted, pickled.

ഉപ്പില്ലാപ്പത്ഥ്യം, ത്തിന്റെ. s. A regimen in which salt
is not to be used.

ഉപ്പിറച്ചി, യുടെ. s. Salt meat.

ഉപ്പുകടൽ, ലിന്റെ. s. The common salt sea.

ഉപ്പുകറി, യുടെ. s. Well salted curry.

ഉപ്പുകുറ്റി, യുടെ. s. A measure used for salt.

ഉപ്പുതന്ത, ിന്റെ. s. A saltcat, a lump of salt.

ഉപ്പുതെളി, യുടെ. s. A plant, used for clearing or pu-
rifying salt. Ruellia tingens. (Lin.)

ഉപ്പുനിലം, ത്തിന്റെ. s. Salt ground, soil impregnated

[ 124 ]
with saline particles; earth on which salt is manufactur-
ed; ground fit for the cultivation of salt. On the coast, salt
is cultivated not manufactured. Brackish water, commu-
nicating with the sea, or back-water is introduced upon
a peculiar salt soil, previously prepared, and after evapo-
ration by the sun, the salt remains crystallized on the
surface.

ഉപ്പുപടന്ന, യുടെ. s. A salt-marsh; a salt-pan, the
field where salt is made; or soil which is cultivated to
produce common salt.

ഉപ്പുപണ്ടകശാല, യുടെ. s. A salt warehouse.

ഉപ്പുമത്തി, യുടെ. s. Salt fish.

ഉപ്പുമാങ്ങാ, യുടെ. s. Mangoes preserved or pickled in
salt.

ഉപ്പുമീൻ, നിന്റെ. s. Salt fish.

ഉപ്പുവിളച്ചിൽ, ലിന്റെ. s. The crystallization of salt.

ഉപ്പുവിളയിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To cause salt to
crystallize, to manufacture salt.

ഉപ്പു വിളയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. n. Salt to crystallize.

ഉപ്പുവെള്ളം, ത്തിന്റെ. s. Salt-water, brackish water.

ഉപ്പുസമുദ്രം, ത്തിന്റെ. s. The common salt sea.

ഉപ്പൂറ്റി, യുടെ. s. The heel.

ഉപ്പെരി, യുടെ. s. The name of a curry.

ഉഭയം. adj. Two, both. രണ്ട. s. 1. Interest on money
given in mortgage. പലിശ. 2. land. നിലം. 3. fruit,
or produce of trees. മരഫലങ്ങൾ.

ഉഭയതഃ. ind. On both sides; in both places. രണ്ട പ്ര
കാരം, രണ്ട ദിക്ക.

ഉഭയത്ര. adv. On both sides; in both places. രണ്ട ദി
ക്ക.

ഉഭയദ്യുസ. ind. Both days, the day past and to come.
രണ്ട ദിവസം.

ഉഭയാരാശി, യുടെ. s. A name given to four signs in the
zodiac. June, മിഥുനം. September, കന്നി. December,
ധനു. March, മീനം.

ഉഭയസമ്മതം, ത്തിന്റെ. s. 1. A contract. 2. an ag-
greement or covenant (between two parties.) 3. a bar-
gain, a compact. അന്യൊന്യസമതം.

ഉമ, യുടെ. s. 1. A name of PÁRWATI, the wife of SIVA.
പാൎവതി. 2. the linseed plant. അഗശി.

ഉമാവതി, യുടെ. s. A name of Siva, the husband of
PÁRWATI, ശിവൻ.

ഉമി, യുടെ.s. The husk of paddy, rice, or other grain ;
chaff; bran. ഉമിപെറ്റുന്നു. To winnow paddy after it
is beaten.

ഉമിക്കരി, യുടെ. s. The burnt husks of paddy used for

cleaning the teeth.

ഉമിത്തീ, യുടെ. s. Fire or conflagration of chaff, or of the
husk of corn.

ഉമിനീര, ിന്റെ. s. Spittle, saliva.

ഉമിയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. n. 1. To spit, to spit out.
2. to swallow the saliva.

ഉമിഴുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. n. See the preceding.

ഉമ്മ, യുടെ. s. 1. A kiss, kissing. 2. a mahometan wo-
man.

ഉമ്മച്ചി, യുടെ. s. A mahometan woman.

ഉമ്മത്ത, ിന്റെ.s. See the following.

ഉമ്മം, ത്തിന്റെ. s. The thorn apple, Datura alba or
metel.

ഉമ്മമുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. To kiss.

ഉമ്മരപ്പടി, യുടെ. s. The threshold of a door.

ഉമ്മരപ്പൂങ്കാവ, ിന്റെ. s. A flower garden before the
door.

ഉമ്മരം, ത്തിന്റെ. s. The door way.

ഉമ്മിണി. ind. A little, a small bit.

ഉമ്യം, ത്തിന്റെ. s. Land on which linseed is grown.
അഗശി വിളയുന്ന സ്ഥലം.

ഉം. A particle corresponding with the copulative conjunc-
tion and. It is affixed to words which it connects, and
is repeated at the end of each word to be connected; as,
ആകാശവും, ഭൂമിയും, വെള്ളവും, അഗ്നിയും, കാ
റ്റും പഞ്ച ഭൂതങ്ങൾ ആകുന്നു. The æther or sky,
the earth, the water, the fire and the wind are the five
elements. ഉം is sometimes elegantly affixed to the last
word in a sentence. Other examples of the use of this
particle might be given.

ഉം. ind. An interjection; 1. Of anger. 2. interrogation.
3. promise or assent. 4. of cordiality, or pacification.

ഉമ്പർ, രുടെ. s. plu. The gods. ദെവകൾ.

ഉമ്പൎകൊൻ, ന്റെ. v. A name of INDRA. ഇന്ദ്രൻ.

ഉയര. adv. High, on high, above.

ഉയരം, ത്തിന്റെ.s. Height, loftiness, tallness, adj. High,
lofty, tall.

ഉയരവെ. adv. On high; above, upwards.

ഉയരുന്നു, ൎന്നു, വാൻ. v. n. 1. To grow high, to rise
up; to advance. 2. to be raised or lifted up. 3. to grow
great, excellent or eminent.

ഉയരെ. adv. Above, up, on high.

ഉയൎച്ച, യുടെ. s. Height, elevation.

ഉയൎത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. 1. To raise, to lift up;
to elevate. 2. to raise higher; to heighten. 3. to exalt,
to elevate, to increase.

[ 125 ]
ഉയിർ, രിന്റെ. s. 1. Life, vitality, animation. 2. breath.

ഉയിൎക്കുന്നു, ത്തു, പ്പാൻ. v. n. To revive, to get life
again, to be re-animated.

ഉയിൎത്തെഴുനീല്ക്കുന്നു, റ്റു, പ്പാൻ. v. n. To rise from
the dead.

ഉയിൎത്തെഴുനീല്പ, ിന്റെ. s. Resurrection, rising again.

ഉയിൎപ്പ, ിന്റെ. s. Resurrection; raising to life again.

ഉയിൎപ്പിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To quicken, to re-
vive, to re-animate; to raise to life; to vivify.

ഉര, യുടെ. s. 1. The act of rubbing or moving one
body upon another; rubbing, friction. 2. a word, an ex-
pression, a sentence.

ഉരകല്ല, ിന്റെ. s. A touch-stone.

ഉരക്കുന്നു, ത്തു, പ്പാൻ. v. n. 1. To be strong; to be or
become firm. 2. to be violent, to be boisterous. 3. to
threaten, to frighten.

ഉരഗം, ത്തിന്റെ. s. A snake; a serpent. പാമ്പ.

ഉരഛദം, ത്തിന്റെ. s. Armour, പടച്ചട്ട, കവ
ചം.

ഉരണം, ത്തിന്റെ. s. 1. A ram. ആട്ടുകൊറ്റൻ. 2.
a cloud. മെഘം.

ഉരണാഖ്യം, ത്തിന്റെ. s. The broad-leaved Cassia,
Cassia Alata (Lin,) തകര.

ഉരണാക്ഷം, ത്തിന്റെ.s. The broad-leaved Cassia.
Cassia Alata. (Lin.) തകര.

ഉരപ്പൻ, ന്റെ. s. A curry-comb.

ഉരഭ്രം, ത്തിന്റെ. s. A ram. ആട്ടുകൊറ്റൻ, ചുവ
ന്ന ആട.

ഉരമരുമ്മ, ിന്റെ. s. A medicine generally given to
children.

ഉരം, ത്തിന്റെ. s. 1. Strength; firmness. 2. the breast,
the bosom. ഉരം വീഴുന്നു. To get a particular disease
by rolling on the ground, applied only to children under
twelve months old.

ഉരമ്പൽ, ലിന്റെ. s. 1. A great noise, roaring. 2. grumb-
ling.

ഉരമ്പുന്നു, മ്പി, വാൻ. v. n. To make a great noise; to
roar; to grumble (as a dog.)

ഉരയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. n. 1. To rub, to be rubbed.
2. to be reduced to powder. 3. to be wasted or worn a-
way by rubbing. 4. to rub against. 5. to wear by fric-
tion.

ഉരരീ. ind. A particle implying; 1. Assent. അംഗീകാ
രം. 2. expansion. വിസ്താരം. (it chiefly occurs in
composition.)

ഉരരീകൃതം. adj. 1. Promised, agreed, approved. പ്രതി

ജ്ഞചെയ്യപ്പെട്ടത, അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടത. 2. spread
expanded. വിടൎക്കപ്പെട്ടത.

ഉരൽ, ലിന്റെ. s. A wooden mortar used for cleaning
rice or in which any thing is beaten with a pestle.

ഉരൽപ്പുര, യുടെ. s. A small room in which paddy, &c.
is beaten.

ഉരവ, ിന്റെ. s. 1. Rubbing, friction. 2. rubbing, try-
ing metal by a touch-stone.

ഉരശ്ഛദം, ത്തിന്റെ. s. Armour, mail. കവചം.

ഉരസൽ, ലിന്റെ. s. 1. Friction. 2. contention.

ഉരസിലൻ, ന്റെ. s. One who is broad chested, or
who has a full or broad breast. നെഞ്ചൂറ്റമുള്ളവൻ.

ഉരസുന്നു, സി, വാൻ. v. a. 1. To rub. 2. to contend.

ഉരസ്ത്രാണം, ത്തിന്റെ. s. Mail, the breast plate, or
cuirass. കവചം.

ഉരസ്വാൻ, ന്റെ. s. One who is broad chested, full
breasted, strong. നെഞ്ചൂറ്റമുള്ളവൻ.

ഉരസ്സ, ിന്റെ. s. The breast, the bosom; the belly. മാ
ൎവിടം.

ഉരസ്സരം, ത്തിന്റെ. s. A snake, or serpent. പാമ്പ.

ഉരസ്സൂത്രിക, യുടെ. s. A pearl necklace. മുത്തുകൊ
ണ്ടുള്ള മാല.

ഉരി, യുടെ. s. An eighth part of a measure.

ഉരിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To flay, or strip, to strip
off the skin, to skin. 2. to pull off, to strip off covering.

ഉരിച്ചിൽ, ലിന്റെ. s. 1. The act of flaying or stripping
off the skin. 2. stripping.

ഉരിപ്പ, ിന്റെ. s. See the preceding.

ഉരിയാടുന്നു, ടി, വാൻ. v. a. To speak, to talk, to ut-
ter, to make a noise.

ഉരിയാട്ടം, ത്തിന്റെ. s. Speaking, talking, speech.

ഉരിയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. n. 1. To be pulled off, strip-
ped or skinned.

ഉരിവ, ിന്റെ. s. Stripping off, flaying.

ഉരീ. ind. A particle, implying (especially in composition,)
1. Promise, assent. അംഗീകാരം. 2. expansion. വി
സ്താരം.

ഉരീകൃതം. adj. 1. Promised. പ്രതിജ്ഞ ചെയ്യപ്പെട്ട
ത. 2. expanded, spread. വിടൎക്കപ്പെട്ടത.

ഉരു. adj. Great, large. വലിയ.

ഉരു, വിന്റെ, s. 1. Form, figure. 2. head or denomi-
nation of animals, as head of oxen, &c. 3. a piece, quan-
tity, number. 4. a vessel or ship. 5. pieces, parts, arti-
cles. 6. repeating frequently.

ഉരുകുന്നു, കി, വാൻ. v. n. 1. To melt, to dissolve, to be
or become melted. 2. to be dissolved, to become liquid,

[ 126 ]
or liquified. 3. to be softened to pity, or compassion, to
grow tender, mild, or gentle. 4. to waste away. 5. to be
subdued by affliction.

ഉരുക്ക, ിന്റെ. s. 1. Steel. 2. any metal or other sub-
stance in a state of fusion.

ഉരുക്കം, ത്തിന്റെ. s. 1. The act of melting or dissolv-
ing. 2. distress, anguish.

ഉരുക്കഴിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v.a. 1. To repeat often,
in order to learn by heart. 2. to perform or do often.

ഉരുക്കാരൻ, ന്റെ. s. A sailor.

ഉരുക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. 1. To melt, to smelt. 2. to
dissolve, to make liquid or liquify. 3. to soften. 4. to
distress.

ഉരുക്കുനെയ്യ, ിന്റെ. s. Melted or liquified butter.

ഉരുക്കുപൊന്ന, ിന്റെ. s. Gold bullion.

ഉരുക്കുമണി, യുടെ. s. A bead made of gold.

ഉരുക്കുമണിക്കാതില, യുടെ. s. An ear-ring made of
small particles of gold (cast.)

ഉരുക്കുവെള്ളി, യുടെ. s. Silver bullion.

ഉരുട്ട. adj. Round, spherical, circular. s. A trick, deceit.

ഉരുട്ടൻ, ന്റെ. s. A deceiver, a cheat, a tricker.

ഉരുക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. 1. To make round, to make
spherical, or circular. 2. to roll, to push down. 3. to de-
ceive, to trick. cons. adj. Round, globular, circular.

ഉരുണ്ടുപൊകുന്നു, യി, വാൻ. v. n. 1. To roll. 2. to
fall, or roll down. 3. to grow spherical, or circular.

ഉരുതമം. adj. Very great. എറ്റവും വലിയത.

ഉരുതരം. adj. Very great. എറ്റവും വലിയത.

ഉരുത്തരം, ത്തിന്റെ. s. Articles or materials of which
any thing is made.

ഉരുത്തിരിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v.a. 1. To form, to shape.
2. to separate, to distinguish.

ഉരുത്തിരിയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. n. 1. To be formed
or shaped. 2. to be distinguished, separated.

ഉരുത്തിരിവ, ിന്റെ. s. 1. Forming, shaping. 2. dis-
tinguishing, separating.

ഉരുപ്പടി, യുടെ. S. Pieces, parts, articles.

ഉരുമ്മൽ, ിന്റെ. s. 1. Rubbing, polishing. 2. polish-
ing with a plane. 3. grazing against.

ഉരുമ്മുന്നു, മ്മി, വാൻ. v. a. 1. To rub or graze against.
2. to polish. 3. to grate.

ഉരുവാക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. To form, to shape.

ഉരുവിടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. a. To repeat, to rehearse a
lesson repeatedly in order to learn it by heart.

ഉരുവൂകം, ത്തിന്റെ. s. The castor-oil tree, Palma

christi, or Ricinus communis. ആവണക്ക.

ഉരുവൊട്ടം, ത്തിന്റെ. s. The sailing of a vessel.

ഉരുസൽ, ിന്റെ. s. 1. Decrease, down-fall. 2. failure
of success. 3. a tumble.

ഉരുസുന്നു, സി, വാൻ. v. n. 1. To glide down, to fall
down. 2. to tumble. 3. to grow less, to decrease. 4. to fail
of success.

ഉരുള, യുടെ. s. 1. A ball, a roll. 2. the thing rolled.
3. a morsel, a mouth full of rice.

ഉരുളൻ. adj. Round; circular.

ഉരുളി, യുടെ. s. A caldron.

ഉരുളിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To roll; to move any
thing by volutation.

ഉരുളുന്നു, ണ്ടു, വാൻ. v. n. 1. To roll, to revolve, to
wheel, to bowl along, to trundle. ഉരുണ്ടുപൊകുന്നു.
1. To go round, as a ball. 2. to roll.

ഉരുൾ, ളിന്റെ. s. A wheel.

ഉരുൾച, യുടെ. s. 1. Rolling (the act,) the state of be-
ing rolled, rotation, whirling. 2. roundness.

ഉരുൾതടി, യുടെ. s. A log of timber.

ഉരുൾവണ്ടി, യുടെ. s. 1. A wheel. 2. a bandy, or
wheeled conveyance.

ഉരെക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v a. 1. To rub, to move one
body upon another. 2. to try, to assay metal by rubbing
it upon a touch-stone. 3. to polish. 4. to rub to powder
to grate. 5. to pulverize medicines or colours. 6. to speak.

ഉരെപ്പ, ിന്റെ. s. 1. Rubbing (the act) moving one
body upon another. 2. trying metal by touch-stone. 3.
polishing. 4. friction. 5. grating, pulverizing. 6. speech.

ഉരൊജം, ത്തിന്റെ. s. The female breast. മുല.

ഉരഃസ്സൂത്രിക, യുടെ. s. A pearl necklace. മുത്തുകൊ
ണ്ടുള്ള മാല.

ഉൎവര, യുടെ. s. 1. Fertile soil, yielding every kind of
crop. സമസ്തസസ്യമുള്ള ഭൂമി. 2. land in general. ഭൂ
മി.

ഉൎവശി, യുടെ. 8. A name of one of the courtezans of
the gods.

ഉൎവ്വാരു, വിന്റെ.s. A kind of cucumber. Cucumis uti-
latissmus. വെള്ളരി.

ഉൎവ്വീ, യുടെ. s. The earth. ഭൂമി.

ഉൎവ്വീതലം, ത്തിന്റെ. s. The earth. ഭൂമി.

ഉൎവ്വീധരം, ത്തിന്റെ. s. A mountain. പൎവതം.

ഉൎവ്വീപതി, യുടെ. s. A king, a sovereign. രാജാവ.

ഉൎവ്വീരുഹം, ത്തിന്റെ. s. A tree in general. വൃക്ഷം.

ഉല, യുടെ. s. A furnace in a forge, or fire place.

ഉലകം, ത്തിന്റെ. s. The world. ലൊകം.

[ 127 ]
ഉലക്കുടിൽ, ിന്റെ. s. A smith's tongs.

ഉലച്ചിൽ, ലിന്റെ. s. 1. Shaking, moving, shake,
shock. 2. agitation. 3. looseness. 4. decrease, reduction.
5. the state of being reduced in circumstances.

ഉലപം, ത്തിന്റെ. s. A creeping plant; a spreading
creeper. വള്ളി.

ഉലയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ.v.n. 1. To be shaken, to be agi-
tated, to shake, to move. 2. to be or become loose, or slack.
3. to become soft, pliable or flexible. 4. to be reduced.

ഉലരുന്നു. ൎന്നു, വാൻ. v. n. 1. To become, or grow
dry, to dry, as wood, &c. 2. to drop off.

ഉലൎക്കുന്നു, ത്തു, വാൻ. v. a. 1. To dry, to air, to make
or put to dry, by exposing to the heat of the sun.

ഉലൎച്ച, യുടെ. s. The act of drying, dryness.

ഉലൎത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. To dry, to air, to make
dry by exposing to the heat of the sun.

ഉലൎപ്പ, ിന്റെ. s. 1. The act of drying. 2. dryness.

ഉലവ, ിന്റെ. s. See ഉലെപ്പ.

ഉലുവ, യുടെ. s. Fenugreek. Trigonella Fœnum Grœcum.

ഉലൂകൻ, ന്റെ. s. A name of INDRA. ഇന്ദ്രൻ.

ഉലൂകം, ത്തിന്റെ. s. 1. An owl. മൂങ്ങാ. 2. the root of
an elephant's tail. ആനയുടെ വാല്ക്കുടത്തിൻറെ താ
ഴത്തെടം.

ഉലൂഖലം, ത്തിന്റെ. s. A wooden mortar used for
cleaning rice, or in which any thing is beaten with a
pestle. ഉരൽ.

ഉലൂപി, യുടെ. s. A porpoise, or fish resembling it. കൊ
ഴുമീൻ.

ഉലെക്ക, യുടെ. S. A pestle, or pounder, used for beat-
ing or cleaning rice.

ഉലെക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v.a. 1. To shake, to move, to a-
gitate. 2. to soften, to make pliable, or flexible. 3. to reduce.

ഉലെപ്പ, ിന്റെ. s. 1. The act of shaking, agitation. 2.
looseness. 3. softening. 4. reduction.

ഉല്ക, യുടെ. s. 1. A firebrand. തീക്കൊള്ളി. 2. a fiery me-
teor. കൊള്ളിമീൻ. 3. a live-coal, charcoal. എരിന്നിൽ.

ഉല്ലംഘനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Transgression, the act of
deviating or passing over. അതിക്രമം. 2. disgrace. 3.
contempt. ഉല്ലംഘിക്കുന്നു, ഉല്ലംഘനം ചെയ്യുന്നു.
1. To transgress, to pass over, to deviate. 2. to disgrace.
3. to despise.

ഉല്ലംഘിതം. adj. Transgressed, passed over. അതിക്ര
മിക്കപ്പെട്ടത. 2. disgraced.

ഉല്ലലം. adj. Hairy. രൊമമുള്ള.

ഉല്ലസിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. 1. To be gay, pleased,
delighted, amused, diverted. 2. to rejoice.

ഉല്ലസിപ്പിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To amuse, to di-
vert, to please, to delight.

ഉല്ലസിതം. adj. 1. Pleased, delighted, amused, divert-
ed. സന്തൊഷിക്കപ്പെട്ടത. 2. blown, expanded, as)
a flower, &c.) വികസിതം.

ഉല്ലാഘം, &c. adj. Recovery from sickness, convalescent.
രൊഗം മാറിയത.

ഉല്ലാപൻ, ന്റെ. s. One who is recovered from sickness.
വ്യാധിയിളച്ചവൻ.

ഉല്ലാപം, ത്തിന്റെ. s. 1. The prattling of children. കൊ
ഞ്ചിപ്പറക. 2. change of voice in grief, &c. കണ്ഠരൊ
ധസ്വരം.

ഉല്ലായം, ത്തിന്റെ. s. A screen. മറ.

ഉല്ലാസപ്പെടുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. To amuse, to
divert, to please, to entertain. സന്തൊഷിപ്പിക്കുന്നു.

ഉല്ലാസപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To rejoice, to be gay,
pleased, delighted, diverted, to enjoy amusement or re-
creation. സന്തൊഷിക്കുന്നു.

ഉല്ലാസം, ത്തിന്റെ. s. 1. Joy, happiness, pleasure, de-
light, amusement, divertion, gaiety, recreation. സന്തൊ
ഷം. 2. a chapter, a section of a book. കാണ്ഡം.

ഉല്ലെഖനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Writing. എഴുത്ത. 2. dig-
ging. കിള.

ഉല്ലൊചം, ത്തിന്റെ. s. An awning, a canopy. മെല്കട്ടി.

ഉല്ലൊലം, ത്തിന്റെ. s. A surge; a large wave or bil-
low. വലിയ തിരമാല.

ഉൽക്ഷിപ്തം, ത്തിന്റെ. s. The thorn apple. Datura
metel and fastuosa. ഉമ്മം. adj. Thrown upwards. മെല്പ
ട്ട എറിയപ്പെട്ടത. Raised up. ഉയൎത്തപ്പെട്ടത.

ഉൽക്ഷെപണം, ത്തിന്റെ. s. 1. Throwing upwards,
tossing. മെല്പട്ട എറിക. 2. a fan or kind of basket used
for cleaning corn, &c. മുറം.

ഉവക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To love.

ഉവപ്പ, ിന്റെ. s. Love.

ഉവര, ിന്റെ. s. Brackishness, a salt taste.

ഉവർനിലം, ത്തിന്റെ. s. A brackish or steril soil.

ഉവർമണ്ണ, ിന്റെ. s. Soil impregnated with saline par-
ticles.

ഉവർവെള്ളം, ത്തിന്റെ. s. Brackish, or salt water.

ഉവ്വ. adv. Yes, yea, a term of affirmation; the affirma-
tive particle opposed to ഇല്ല. No.

ഉശനസ്സ, ിന്റെ. s. A name of Sucra or the planet
Venus. ശുക്രൻ.

ഉശീരം, ത്തിന്റെ. s. The root of a fragrant grass. An-
dropogon muricatum : cuss-cuss. രാമച്ചം.

ഉഷ, യുടെ. s. 1. Dawn, day-break. 2. a proper name,

[ 128 ]
the wife of Airudďha. അനിരുദ്ധൻറ ഭാൎയ്യ.

ഉഷണ, യുടെ. s. Long pepper. Piper longum. തിൎപ്പലി.

ഉഷണം, ത്തിന്റെ. s. Black pepper. Piper nigrum.
മുളക.

ഉഷൎബുധൻ, ന്റെ. s. Fire. അഗ്നി.

ഉഷസ്സ, ിന്റെ. s. The dawn; morning.

ഉഷാപതി, യുടെ. s. A name of Anirudďha, son of Ca-
madeva. അനിരുദ്ധൻ.

ഉഷിതം. adj. 1. Stale, burnt. 230. 2. quick, expedi-
tious. വെഗം. 3. fixed, remaining. സ്ഥിരം.

ഉഷെക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To dawn.

ഉഷഃകാലം, ത്തിന്റെ. s. The morning, (time of) dawn,
day-break.

ഉഷ്ട്രം, ത്തിന്റെ. s. A camel. ഒട്ടകം.

ഉഷ്ണകം, &c. adj. 1. Hot, warm. 2. dexterous, clever, ar-
dent.

ഉഷ്ണകിരണൻ, ന്റെ. s. The sun. ആദിത്യൻ.

ഉഷ്ണപുണ്ണ, ിന്റെ. s. The venereal disease.

ഉഷ്ണം, ത്തിന്റെ. s. 1. Heat, warmth, sun-shine. 2. fer-
vour, ardour. adj. 1. Hot, warm. 2. fervent, dexterous,
clever. ഉഷ്ണഭൂമി. A hot country. ഉഷ്ണകാലം. The hot
season, hot weather.

ഉഷ്ണരശ്മി, യുടെ. s. The sun. സൂൎയ്യൻ.

ഉഷ്ണവാരണം, ത്തിന്റെ. s. An umbrella or parasol,
a Ch’hattrah. കുട.

ഉഷ്ണാംശു, വിന്റെ. s. The sun. ആദിത്യൻ.

ഉഷ്ണാഗമം, ത്തിന്റെ. s. The hot season, summer, con-
sisting of two months. വെനൽ കാലം.

ഉഷ്ണിക, യുടെ. s. Rice gruel, with ginger in it. ചുക്കു
കഞ്ഞി.

ഉഷ്ണിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To be hot, to perspire.

ഉഷ്ണീഷം, ത്തിന്റെ. s. 1. A turband. തലപ്പാവ. 2.
a diadem. കിരീടം.

ഉഷ്ണൊദകം, ത്തിന്റെ. s. Hot or warm water. ചൂടു
വെള്ളം.

ഉഷ്ണെതരം. adj. Cold, cool. തണുത്തത.

ഉഷ്ണൊപഗമം. s. The hot season, summer.
വെനൽകാലം.

ഉസ്രം, ത്തിന്റെ. s. 1. A ray of light. രശ്മി. 2. a
bull. കാള.

ഉസ്രാ, യുടെ. s. A cow of a good breed. നല്ല ജാതി പശു.

ഉളവ, ിന്റെ. s. 1. Birth, production. 2. rise. ഉദൂവം.

ഉളവാകുന്നു, യി, വാൻ. v. n. 1. To be, to be born or
produced. 2. to rise. ഉണ്ടാകുന്നു.

ഉളവാക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. To produce, to make.
ഉണ്ടാക്കുന്നു.

ഉളി, യുടെ. s. 1. A chisel. 2. a harpoon, a barb.

ഉളുക്ക, ിന്റെ. s. 1. Dislocation, the state of being dis-
placed. 2. a joint put out. 3. a sprain. 4. impediment.

ഉളുക്കിഴെക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To set a dislocated
joint, chiefly by a superstitious performance of incanta-
tions.

ഉളുക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. n. 1. To be dislocated, put
out of joint. 2. to be sprained.

ഉള്ള, ിന്റെ. s. 1. The inside. 2. the heart, the mind.

ഉള്ള. A participle which means being, having: affixed to
nouns it forms them into adjectives, as സന്തൊഷമു
ള്ള, Joyful: from സന്തൊഷം, Joy. It is also used as
a connecting particle. It sometimes means to be, to exist,
to be contained in, to belong to, &c. ഉള്ളവൻ. He who
is or exists. ഭവനത്തിലുള്ള വസ്തുക്കൾ. The articles
which are in the house. ഇനിക്കുള്ള കാൎയ്യം. My own
affair, or an affair which belongs to or concerns me.

ഉള്ളകം, ത്തിന്റെ. s. 1. An inner room. 2. the mind,
or inward part.

ഉള്ളത. adj. 1. That which is or exists, all that there is.
2. what is really the fact, truth. 3. property.

ഉള്ളം, ത്തിന്റെ. s. 1. The mind. 2. the heart.

ഉള്ളങ്കാൽ, ിന്റെ. s. The sole of the foot.

ഉള്ളങ്കൈ, യ്യിന്റെ. s. The palm of the hand. ഉള്ളം
കൈ കുഴി. The hollow of the hand.

ഉള്ളവണ്ണം. adv. Really, actually, truly, indeed: as any
thing really is.

ഉള്ളഴിയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. a. To compassionate, to pity.

ഉള്ളഴിവ, ിന്റെ. s. Compassion, pity.

ഉള്ളറ, യുടെ. s. 1. A closet, an inner or private room. 2.
a division in a box.

ഉള്ളറിവ, ിന്റെ. s. 1. Inward knowledge, persuasion,
or perception. 2. secret knowledge.

ഉള്ളാടൻ, ന്റെ. s. A hunter, one of a certain class
of people who generally live in the forests.

ഉള്ളി, യുടെ. s. An onion or garlick. ഉള്ളിത്തൈലം.
The essence of onions.

ഉള്ളുണൎച്ച, യുടെ. s. Intelligence, understanding, sensi-
bility.

ഉള്ളൂരി, യുടെ. s. The soft or inner skin of any thing.

ഉള്ളെടം, ത്തിന്റെ. s. The place where any thing real-
ly is. ഉള്ളെടത്തൊളം. So long as any thing exists.

ഉള്ളൊന്ന. See ഉള്ളത.

ഉൾ. A particle prefixed to words and means, In, within, into.

ഉൾകടൽ, ലിന്റെ. s. A bay.

ഉൾകനം, ത്തിന്റെ. s. Courage, fortitude.

[ 129 ]
ഉൾകപടം, ത്തിന്റെ. s. Secret fraud, deception ; dis-
simulation.

ഉൾകമലം, ത്തിന്റെ. s. The heart, the mind, the
understanding.

ഉൾകരുത്ത, ിന്റെ. s. 1. Courage, fortitude. 2. thought,
sentiment.

ഉൾകാമ്പ, ിന്റെ. s. The mind, the intellect.

ഉൾകാഴ്ച, യുടെ. s. Insight; deep view; introspection;
knowledge of the interior parts.

ഉൾകുരുന്ന, ിന്റെ. s. The mind, the intellect.

ഉൾകെട, ിന്റെ. s. 1. Internal disease; inward, or in-
ternal decay. 2. an evil heart, wickedness of the heart.

ഉൾകൊപം, ത്തിന്റെ. s. 1. Resentment. 2. a secret
grudge.

ഉൾകൊഴ, യുടെ. s. A bribe.

ഉൾചട്ട, യുടെ. s. A waistcoat.

ഉൾചെൎച്ച, യുടെ. s. Union or agreement of mind or
sentiment.

ഉൾതളിർ, രിന്റെ. s. The intellect, the understanding.

ഉൾതാപം, ത്തിന്റെ. s. Inward grief, sorrow.

ഉൾതിരക്ക, ിന്റെ. s. 1. Envy, animosity. 2. anger, passion.

ഉൾപൂ, വിന്റെ. s. The intellect, the understanding,
the mind.

ഉൾപെടുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. 1. To cause one to
enter 2. to involve one in any thing. 3. to cause one to
meddle. 4. to entangle, to enclose.

ഉൾപെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. 1. To be partaker of, to
be subject to, or involved in any thing. 2. to enter, to
go in, to be inside. 3. to meddle with any business, to
take part with any one. 4. to consent, to agree with one.

ഉൾപെടി, യുടെ. s. Fear, alarm; timidity.

ഉൾപൊര, ിന്റെ. s. 1. Envy, animosity. 2. passion,
anger.

ഉൾപ്രെമം, ത്തിന്റെ. s. Love; affection.

ഉൾബൊധം, ത്തിന്റെ. s. Persuasion, conviction.

ഉൾഭയം, ത്തിന്റെ. s. Fear, alarm; timidity.

ഉൾപെട്ട, ിന്റെ. s. 1. The inner cut of timber. 2.
gain secretly or fraudulently kept back in the exchange
of money, &c.

ഉക്ഷാ, വിന്റെ. s. An ox or bull. കാള.

ഉക്ഷിതം. adj. 1. Cleansed, washed. കഴുകപ്പെട്ടത. 2.
sprinkled, wet. തളിക്കപ്പെട്ടത.

ഉഴകലം, ത്തിന്റെ. s. 1. Retinue, train. 2. insignia
of royalty.

ഉഴക്ക, ിന്റെ. s. The sixteenth part of a measure.

ഉഴങ്ങ, ിന്റെ. s. A small box, made of a small cocoa-

nut shell, or the shell of other fruit.

ഉഴപ്പ, ിന്റെ. s. Haste, hurry.

ഉഴപ്പുന്നു, പ്പി, വാൻ. v. n. To hasten, to make haste;
to be in a hurry; to hurry along.

ഉഴം, ത്തിന്റെ. s. Land on the hills sometimes culti-
vated ; high land fit for cultivation.

ഉഴമാൻ, ന്റെ. s. A porcine deer.

ഉഴല, യുടെ. s. A circular flaw sometimes found in timber.

ഉഴലുന്നു, ന്നു, വാൻ. v. n. 1. Togrow weary; to be fatigu-
ed. 2. to labour hard. 3. to wander about, to rove, to ramble.

ഉഴൽ, ലിന്റെ. s. See the following.

ഉഴല്പ, യുടെ. s. 1. Weariness ; fatigue. 2. wandering,
rambling, roving about.

ഉഴല്പക്കാരൻ, ന്റെ. s. A wanderer, a vagabond.

ഉഴവ, ിന്റെ. s. 1. Ploughing. 2. tillage, agriculture.

ഉഴവകാള, യുടെ. s. An ox accustomed to the yoke.

ഉഴവാകുന്നു, യി, വാൻ. v. n. To be ploughed.

ഉഴവാക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. To plough, to prepare
land for sowing.

ഉഴവാതിൽ, ലിന്റെ. s. A gate.

ഉഴവാതിൽപ്പടി, യുടെ. s. A gate.

ഉഴവുകാരൻ, ന്റെ.s. A ploughman, a cultivator.

ഉഴവുചാൽ, ലിന്റെ. s. A furrow, ploughing.

ഉഴവൊരുക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v.a. To finish ploughing,

ഉഴറൽ, ലിന്റെ. s. Haste, speed, hurry.

ഉഴറുന്നു, റി, വാൻ. v. n. To hasten, to make haste; to
be in a hurry, to move in great haste, to hurry along.

ഉഴറ്റുന്നു, റ്റി, വാൻ. v. a. To hasten; to urge on ; to
push forward.

ഉഴറ്റൊടെ. adv. Hastily, in a hurry.

ഉഴി, യുടെ. s. A fibrous root which, issuing from the
branches of certain trees, and hanging down from them,
takes fresh root, as those of the Banian tree, &c.

ഉഴിച്ചിൽ, ലിന്റെ. s. The act of stroking or rubbing,
embrocation. 2. a certain superstitious ceremony.

ഉഴിഞ്ഞ, യുടെ. s. The smooth-leaved heart-pea. Car-
diospermum Halicacabum. (Lin.)

ഉഴിഞ്ഞാൽ, ലിന്റെ. s. A swing. ഉഴിഞ്ഞാൽകട്ടിൽ,
A swinging cot.

ഉഴിഞ്ഞാലാട്ടം, ത്തിന്റെ. s. Swinging, shaking to
and fro.

ഉഴിഞ്ഞാലാടുന്നു, ടി, വാൻ. v. n. To swing, to shake
to and fro.

ഉഴിഞ്ഞുവെക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To devote, to
dedicate, to appropriate.

ഉഴിയിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. c. 1. To cause to plough.

[ 130 ]
2. to cause to rub or stroke. 3. to cause to perform a cer-
tain superstitious ceremony.

ഉഴിയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. a. 1. To rub, to stroke. 2.
to perform a certain superstitious ceremony.

ഉഴിവ, ിന്റെ. s. See ഉഴിച്ചിൽ.

ഉഴുകുന്നു, തു, വാൻ. v.a. To plough, to break up the
ground with a plough.

ഉഴുന്ന, ിന്റെ. s. A kind of lentil or pulse. മാഷം.

ഉഴുന്നട, യുടെ. s. A small cake or biscuit made of the
preceding.

ഉഴെക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. 1. To labour, to be in-
dustrious. 2. to lie down on the ground and roll. 3. to
run along like a snake.

ഉഴെപ്പ, ിന്റെ. s. 1. Labour, industry, exertion. 2. rol-
ling on the ground.

ഉറ, യുടെ. s. I. A sheath. 2. curd of sour milk. 3. sour
milk used for curdling. 4. power, sharpness, acrimony,
keenness, pungency. 5. a pillow case, an outward cover-
ing of a mattrass. 6. a bag in which food is given to
horses. 7. a measure of quantity consisting of 20 parrahs.

ഉറകൂടുന്നു, ടി, വാൻ. v.n. To curdle, to congeal (as milk.)

ഉറകൂട്ടുന്നു, ട്ടി, വാൻ. v. a. To curdle milk, to cause it
to coagulate.

ഉറക്കമിളെക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To watch, to be
awake; to refrain from sleep, to be vigilant.

ഉറക്കം, ത്തിന്റെ.s. Sleep, repose, rest, slumber. ഉറ
ക്കം തൂക്കുന്നു. To be drowsy, to be sleepy, to be dis-
posed to sleep.

ഉറക്കറ, യുടെ. s. A sleeping room; a bed-room.

ഉറക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. 1. To cause to sleep, to
put to sleep.

ഉറക്കുന്നു, ന്നു, വാൻ. v. n. To spring, or ooze out as
water from a spring.

ഉറക്കെ, ഉറക്കവെ. adv. 1. Loudly, aloud. 2. firmly
ഉറക്കെ കെട്ടുന്നു. To tie tight.

ഉറക്കൊഴിവ, ിന്റെ. s. 1. Watchfulness, vigilance;
diligent observation. 2. inability to sleep.

ഉറങ്ങുന്നു, ങ്ങി, വാൻ. v. n. 1. To sleep, to rest, to re-
pose. 2. to be inattentive; not vigilant.

ഉറച്ചിൽ, ലിന്റെ. s. 1. Congelation. 2. trembling from
anger, or possession by an evil spirit, &c.

ഉറതൈര, ിന്റെ. s. Curdled milk, before being churned

ഉറയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. n. To tremble from anger, &c.

ഉറപ്പ, ിന്റെ. s. 1. Strength, firmness, fortitude, stability,
steadfastness. 2. sharpness, keenness, acrimony, pungen-
cy. 3. severity.

ഉറപ്പാകുന്നു, യി, വാൻ. v. n. To be fixed, to be firm,
to be established.

ഉറപ്പാക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. c. 1. To fix, to establish.
2. to confirm, to strengthen, to encourage.

ഉറപ്പിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v.a. See the preceding.

ഉറപ്പുഴു, വിന്റെ. A moth.

ഉറവ, യുടെ. s. A fountain, a natural spring of water.

ഉറവക്കണ്ണ, ിന്റെ. s. The orifice of a spring.

ഉറവൻ, ന്റെ. s. A weevil.

ഉറി, യുടെ. s. 1. A coarse net work made of rope, in
which pots and other vessels are suspended from the
beams of the house, or from the stick thrown across the
shoulder, by which they or burdens are carried. 2. a
running knot. 3. a noose.

ഉറിഞ്ചുന്നു, ഞ്ചി, വാൻ. v. c. 1. Tosip, to sup up. 2. to suck
the juice from fruit, &c. 3. to suck the finger, as a child.

ഉറിയപ്പം, ത്തിന്റെ. s. A kind of cake or biscuit.

ഉറിവല, യുടെ. s. A kind of small fishing net.

ഉറുക്ക, ിന്റെ. s. An ornament worn by men on the
upper part of the arm.

ഉറുതി, യുടെ. s. bons. Beauty, elegance, neatness.

ഉറുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. n. 1. To look fierce. 2. to
scratch, or irritate as a rough woollen garment. 3. to lead.

ഉറുപ്പ, ിന്റെ. s. The part of the body including the
breast, shoulders and arms.

ഉറുപ്പ, യുടെ. s. A large bag, a sack.

ഉറുപ്പടക്കം, ത്തിന്റെ. s. Seizing round the shoulder,
and arms. ഉറുപ്പടക്കം പിടിക്കുന്നു. To seize round
the shoulders, &c.

ഉറുപ്പിക, യുടെ. s. A rupee, a silver coin, about the
value of two shillings English money.

ഉറുമാൽ, ലിന്റെ. s. 1. A cloth used to tie round the
head. 2. a handkerchief.

ഉറുമാപുലി, യുടെ. s. An poisonous insect, a tarantula.

ഉറുമി, യുടെ. s. The name of a town or city in the north
of India.

ഉറെക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. 1. To be fixed, to be de-
termined to be firm, to become settled or stable. 2. to
resolve, to decide, to fix. 3. to congeal, to become stiff.
4. to pour a little, or gently.

ഉറ്റ. adj. 1. Close, near, intimate. 2. ready.

ഉറ്റത. adj. 1. That which is close, near, &c. 2. ready.

ഉറ്റബന്ധു, വിന്റെ. s. 1. A near kinsman. 2. a fa-
miliar friend. അടുത്ത ബന്ധു.

ഉറ്റവൻ, ന്റെ. s. 1. One who is near, intimate. 2.
ready.

[ 131 ]

ഊ The sixth letter in the Malayalim alphabet, or the
third long vowel in the alphabet corresponding to U
long, and pronounced as that letter is in the word rule.

ഊകാരം, ത്തിന്റെ. s. The name of the vowel ഊ.

ഊക്ക, ിന്റെ. s. Strength, power.

ഊക്കൻ, ന്റെ. s. A strong person.

ഊക്കഴിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To perform a ceremo-
ny of the Brahmans by pouring water.

ഊക്കുകാട്ടുന്നു, ട്ടി, വാൻ. v. n. To show strength, to
use force.

ഊക്കുന്നു, ത്തു, പ്പാൻ. v. n. 1. To perform a rite of the
Brahmans. 2. to pour water, to sprinkle with water, &c.

ഊട, യുടെ. s. 1. A weaver's woof or weft. 2. acquaintance,
knowledge. 3. secret, importance. 4. the truth, certainty.

ഊടറിവിന്റെ. s. 1. Acquaintance. 2. knowing the
real truth of a thing.

ഊടാടുന്നു, ടി, വാൻ. v. n. 1. To be loose, lax, flaccid,
flabby. 2. to move as the waves of the sea.

ഊടാട്ടം, ത്തിന്റെ. s. Looseness, laxity, flaccidity.

ഊടാണി, ന്റെ. s. An unfixed, or loose nail: a nail so
fixed as to be easily taken out.

ഊടുപാട, ിന്റെ. s. Acquaintance, knowledge, practise.

ഊടുപൊക്ക, ിന്റെ. s. See the preceding.

ഊടുവഴി, യുടെ. s. A path.

ഊടെ. postpos. Through, under.

ഊട്ട, ിന്റെ. s. Giving rise or food.

ഊട്ടുന്നു, ട്ടി, വാൻ. v. a. To cause to eat, to feed, to
give rice.

ഊട്ടുപുര, യുടെ. s. An eating room, a dining room.

ഊഢഗൎവ്വം, ത്തിന്റെ. s. Great wrath, indignation.
മഹാഗൎവ്വം.

ഊഢകങ്കടം. adj. Armed, mailed. പടചട്ടധരിച്ചത.

ഊഢമൊദം, ത്തിന്റെ. s. Great or excessive joy. മ
ഹാ സന്തൊഷം.

ഊഢം. adj. Married, വിവാഹം ചെയ്യപ്പെട്ടത. 2.
carried as a load or burthen. വഹിക്കപ്പെട്ടത.3. much,
excessive. അധികം.

ഊഢരാഗം, ത്തിന്റെ. s. Great or much love. മഹാ
സ്നെഹം.

ഊഢാ, യുടെ. s. 1. A bride, a married woman, വി
വാഹം ചെയ്യപ്പെട്ടവൾ. 2. a woman twice married.
രണ്ടൂടെ വെട്ടവൾ.

ഊണ, ിന്റെ. s. 1. The act of eating rice, dining. 2.
food. 3. boiled rice.

ഊണരി, യുടെ. s. Unboiled rice given for food.

ഊണ്കാരൻ, ന്റെ. s. 1. A guest, one who eats. 2. a
great eater, a glutton.

ഊണി, യുടെ. s. See the preceding, last meaning.

ഊതം. adj. Woven; sewed. നെയ്യപ്പെട്ടത. s. The
warp. പാകിയ നൂൽ.

ഊതി, യുടെ. s. 1. Preserving, protecting. പരിപാല
നം. 2. sewing, weaving. നൈത്ത. 3. distilling. ദ്രാ
വണം. 4. speed. വെഗം.

ഊതിക്കഴിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To purge or purify
by fire.

ഊതിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. c. To cause to blow: See
the following word.

ഊതുന്നു, തി, വാൻ. v. a. 1. To blow. 2. to blow fire
with the breath, or with bellows; to excite fire by blow-
ing. 3. to blow out a light. 4. to blow or sound any wind
instrument.

ഊത്ത, ിന്റെ. s. The act of blowing.

ഊത്ത, യുടെ. s. 1. A season of fishing. ഊത്തപിടി
ക്കുന്നു. To fish in that season. 2. decay, rottenness, state
of being spoiled.

ഊത്തവയറൻ, ന്റെ. s. One who has a large or pot
belly.

ഊത്തുകുഴൽ, ലിന്റെ. s. 1. A pipe. 2. a tube used
by silversmiths, &c. to blow the fire with.

ഊധസ്സ, ിന്റെ, s. An udder. അകട.

ഊധസ്യം, ത്തിന്റെ. s. Milk. പാൽ.

ഊനച്ചൂട, ിന്റെ. s. Displeasingness, offensive language.
ഊനച്ചൂടു പറയുന്നു. To talk offensively, or displeas-
ingly.

ഊനത, യുടെ. s. 1. Defect: maim; lameness. 2. blem-
ish, spot, flaw. 3. injury, hurt.

ഊനതപ്പെടുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. 1. To maim,
to blemish. 2. to injure, to hurt. 3. to destroy.

ഊനതപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To be defective, to
be maimed.

ഊനം, &c. adj. 1. Less; defective; minus. 2. maimed.

ഊനമാകുന്നു, യി, വാൻ. v. n. To be defective, to be
maimed.

ഊനമാക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. See ഊനതപ്പെടു
ത്തുന്നു.

ഊനമാനം, ത്തിന്റെ. s. 1. A blemish, a spot. 2. a
defect.

ഊനാതിരെകം. adv. More or less. എറ്റക്കുറവ.

ഊനിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. 1. To shoot, to spring.
to arise. 2. to appear.

[ 132 ]
ഊന്ന, ിന്റെ. s. 1. A support, a prop. 2. a mark. 3.
strength. 4. resting on. 5. pushing a boat with a pole or
oar. ഊന്നുകൊടുക്കുന്നു. To support, to prop up.

ഊന്നിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. c. To cause a boat to be
pushed along or rowed with a pole.

ഊന്നുകാരൻ, ന്റെ. s. One who pushes or rows a
boat, a boatman.

ഊന്നുകാൽ, ലിന്റെ. s. 1. A pole or post for support.
2. a stake or post fixed in the ground or backwater by
fishermen.

ഊന്നുകുറ്റി, യുടെ. s. See the preceding.

ഊന്നുകൊൽ, ലിന്റെ. s. A walking stick, a staff.

ഊന്നുന്നു, ന്നി, വാൻ. v.a. 1. To fix firmly, to place
steadily. 2. to lean, rest, or recline upon. 3. to push
along (as a boat with a pole or oar.) 4. to mark off in
accounts, &c. 5. to take root.

ഊന്നുവടി, യുടെ. s. A walking stick, a staff.

ഊൻ, നിന്റെ. s. 1. The gums. 2. the roots of the fin-
ger and toe nails. 3. an incrustation formed over a sore;
proud flesh.

ഊൻകുത്ത, ിന്റെ. s. Toothache, pain in the gums.
ഊൻകുത്തുന്നു. The tooth to ache.

ഊപ്പ, യുടെ. s. A kind of very small fish.

ഊപ്പത്തരി, യുടെ. s. A very small thing.

ഊപ്പിടി, യുടെ. s. Threatening language.

ഊമ, യുടെ. s. A dumb person.

ഊമൻ, ന്റെ. s. 1. A dumb person. 2. an owl.

ഊമന്മലർ, രിന്റെ. s. Parched rice or barley.

ഊമരികാരം, ത്തിന്റെ. s. The salsola Indica, or ashes
of a burnt sea plant bearing a yellow flower.

ഊര, ിന്റെ. s. A village, a town.

ഊര, യുടെ. s. The back or hinder part of the thigh.

ഊരവ്യൻ, ന്റെ. s. A man of the third tribe, the Vais-
ya; a merchant or husbandman. വൈശ്യൻ.

ഊരഴി, യുടെ. s. Loose rails, slip rails so fixed as to be
easily taken out.

ഊരാണി, യുടെ. s. An unfixed or loose nail; a nail so
fixed as to be easily taken out.

ഊരാണ്മ, യുടെ. s. The proprietorship of a temple or
place of worship.

ഊരണ്മക്കാരൻ, ന്റെ. s. A proprietor of a temple.

ഊരാളൻ, ന്റെ. s. See the preceding.

ഊരാളി, യുടെ. s. 1. A Sudra of a low class. 2. a certain
class of people who inhabit the forests.

ഊരി. ind. A particle of; 1. Consent. സമ്മതം. 2. of
expansion. വിസ്താരം.

ഊരീകൃതം. adj. 1. Promised. വാഗ്ദത്തം ചെയ്യപ്പെട്ട
ത. 2. expanded. വിസ്താരമാക്കപ്പെട്ടത.

ഊരു, വിന്റെ. s. The thigh. തുട.

ഊരുകാണ്ഡം, ത്തിന്റെ. s. The thigh. തുട.

ഊരുജൻ, ന്റെ. s. A Vaisya, or man of the third
tribe. വൈശ്യൻ.

ഊരുദണ്ഡം, ത്തിന്റെ.s. The thigh. തുട.

ഊരുന്നു, രി, വാൻ. v.a. 1. To draw off, to pull or pluck
off. 2. to unsheath to draw or draw out. 3. to creep, as
caterpillars. 4. to eat, as caterpillars. 5. to unclothe, pull
off, strip, flay. 6. to make a paddy field even for sowing.

ഊരുപൎവ്വം, ത്തിന്റെ. s. The knee. മുഴങ്കാൽ.

ഊരുപൂകം, ത്തിന്റെ. s. 1. The castor oil tree. Palma
christi or Ricinus communis. ആവണക്ക.

ഊൎക്കുരികിൽ, ലിന്റെ. s. A sparrow.

ഊൎച്ച, യുടെ. s. 1. A wooden instrument used to make
paddy fields even for sowing. ഉൎച്ചപിടിക്കുന്നു. To
even or make even. 2. a descent, or declivity.

ഊൎച്ചാംവഴി, യുടെ. s. A narrow path through the
jungle, &c.

ഊൎജ്ജകൻ, ന്റെ. s. One who is strong, powerful. ശ
ക്തിമാൻ.

ഊൎജ്ജം, ത്തിന്റെ. s. 1. The month Vrischica or Car-
tica (October-November.) കാൎത്തിക മാസം. 2. bodily
strength, power. ശക്തി. 3. effort, exertion, perseverance.
പ്രയത്നം.

ഊൎജ്ജസ്വലൻ, ന്റെ. s. One who is strong, power-
ful, valliant, brave. ശക്തിമാൻ.

ഊൎജ്ജസ്വീ, യുടെ. s. One who is very strong, or power-
ful. ബലവാൻ.

ഊൎജ്ജാതിശയാന്വിതൻ, ന്റെ. s. See the preced-
ing.

ഊൎജ്ജിതം, &c. adj. 1. Strengthened, confirmed. 2. sta-
ble. സ്ഥിരപ്പെട്ടത.

ഊൎണ്ണനാഭം, ത്തിന്റെ. s. A spider. ചിലന്നി.

ഊൎണ്ണം, ത്തിന്റെ. s. 1. Wool, felt, &c. ആട്ടിൻരൊമം.

ഊൎണ്ണ, യുടെ. s. 1. Wool, felt, &c. the hair of sheep
deers, camels, &c. ആടുമുതലായവയുടെ രൊമം. 2.
a circle of hair between the eye-brows, considered as a
token of greatness. പുരിക കൂട്ടിലെ ചുഴിവ.

ഊൎണ്ണായു, വിന്റെ. s. 1. A woollen blanket. കംബളി.
2. a ram. ചുവന്ന ആട. 3. a spider. ചിലന്നി.

ഊൎദ്ധ്വകം, ത്തിന്റെ. s. A kind of drum. ഉയരത്തി
ൽ വെച്ച കൊട്ടുന്ന വാദ്യം.

ഊൎദ്ധ്വഗതി, യുടെ. s. 1. Ascension, ascending. കരെ
റ്റം. 2. advance, increase. വൎദ്ധനം.

[ 133 ]
ഊൎദ്ധ്വഗമനം, ത്തിന്റെ. s. See ഊൎദ്ധ്വഗതി.

ഊൎദ്ധ്വജാനു, വിന്റെ. s. One who is thick kneed,
long shanked. കാൽ നീണ്ടവൻ.

ഊൎദ്ധ്വജ്ഞു, വിന്റെ. s. See the preceding.

ഊൎദ്ധ്വദെഹികം, ത്തിന്റെ. s. Funeral rites. ശെഷ
ക്രിയ.

ഊൎദ്ധ്വപുണ്ഡ്രം, ത്തിന്റെ. s. A perpendicular line
on the forehead made with sandal, &c. a sectarial mark.
തൊടുകുറി.

ഊൎദ്ധ്വപ്രാപ്തി, യുടെ. s. 1. Ascension. സ്വഗ്ഗാരൊ
ഹണം. 2. demise, death. മരണം. 3. advance. വ
ൎദ്ധന.

ഊൎദ്ധ്വബാഹു, വിന്റെ. s. One who holds up the
arms. കൈ ഉയൎത്തിയവൻ.

ഊൎദ്ധ്വഭാഗം, ത്തിന്റെ. s. The top; the upper part.
മുകൾപ്രദെശം, മെൽഭാഗം.

ഊൎദ്ധ്വമാകുന്നു, യി, വാൻ. 1. 1. To be above, on high,
&c. ഉയരമാകുന്നു. 2. to be bereaved or deprived of:
ഇല്ലാതാകുന്നു.

ഊൎദ്ധ്വമുഖി. adj. Supine, having the face upwards. മെ
ല്പട്ടമുഖമായുള്ളത.

ഊൎദ്ധ്വം. adj. Above, on high, upward. മെൽ, മെലെ.
adj. 1. Above, superior, upper. 2. high. ഉയരം. 3. last.
ഒടുക്കം. ഊൎദ്ധ്വം വലിക്കുന്നു. To draw the last
breath, to breathe the last. അവസാന വായു വലി
ക്കുന്നു.

ഊൎദ്ധ്വരൊമം, ത്തിന്റെ. s. Hairs which are inclined
or stand upwards. മെല്പട്ട എഴുന്നിരിക്കുന്ന രോമം.

ഊൎദ്ധ്വലൊകപ്രാപ്തി, യുടെ. s. Ascension to heaven,
or reception into heaven സ്വൎഗ്ഗപ്രാപ്തി.

ഊൎദ്ധ്വലൊകം, ത്തിന്റെ. s. Heaven; paradise; the
world above. സ്വഗ്ഗം, മെൽ ലൊകം.

ഊൎദ്ധ്വവായു, വിന്റെ. s. The last breath of a dying
person.

ഊൎദ്ധ്വശ്വാസം, ത്തിന്റെ. s. See the preceding.

ഊൎപ്പന്നി, യുടെ. s. A tame, or domestic pig.

ഊൎപ്പം, ത്തിന്റെ. s. A plant or shrub.

ഊർപ്രദക്ഷിണം, ത്തിന്റെ. s. Perambulation of a
town.

ഊൎമ്മി, യുടെ. s. 1. A wave. തിര. 2. a current, the flow-
ing of water. ഒഴുക്ക. 3. a plait or fold in a garment, &c.
ഞൊറിവ.

ഊൎമ്മിക, യുടെ. s. 1. A finger-ring. മൊതിരം. 2. a plait
or fold in a garment. ഞൊറിവ. 3. a wave. തിര.

ഊൎമ്മിമത്ത. adj. 1. Crooked. വളഞ്ഞത. 2. wavy, bil-
lowy. തിരമാലയുള്ളത.

ഊശൻ, ന്റെ. s. 1. A fool, a simpleton. 2. one who has
a short beard.

ഊശാന്താടി, യുടെ. s. A short or small beard.

ഊഷകം, ത്തിന്റെ. s. Dawn, day-break. ഉഷസ്സ.

ഊഷണം, ത്തിന്റെ. s. Black pepper. Piper nigrum.
നല്ല മുളക. 2. dry ginger. ചുക്ക. 3. long pepper. തി
ൎപ്പലി.

ഊഷണാ, യുടെ. s. Long pepper. Piper longum. തിൎപ്പ
ലി.

ഊഷം, ത്തിന്റെ. s. Soil impregnated with saline par-
ticles. ഉവർ നിലം.

ഊഷരം,ത്തിന്റെ. s. Ground of a salt soil, ഊഷരഭൂ
മി. Ground possessing a saline or salt soil. ഉവർ നിലം.

ഊഷവാൻ, ന്റെ. s. A spot consisting of saline soil.
ഉവർ നിലം.

ഊഷ്മാവ, ിന്റെ. s. 1. Heat. 2. closeness. ചൂട. 3.
sunshine. വെയിൽ.

ഊഷ്മകം. adj. Hot, warm. ചൂടുള്ള.

ഊഷ്മത, യുടെ. s. 1. Heat. ചൂട. 2. zeal, fervency, ar-
dency.

ഊഷ്മളൻ, ന്റെ. s. 1. One who is hot, warm. 2. zea-
lous, ardent. ഉഷ്ണമുള്ളവൻ.

ഊഷ്മാഗമം, ത്തിന്റെ. s. 1. Heat. ചൂട. 2. sunshine.
വെയിൽ. 3. the hot season. വെനൽ കാലം.

ഊഷ്മാവ, ിന്റെ. s. 1. Heat ; ചൂട. 2. flame; ജ്വാല.

ഊഹനീ, യുടെ. s. A broom. ചൂൽ.

ഊഹനീയം. adj. Conjecturable, possible to be guessed.
ഊഹിപ്പാൻ തക്കത.

ഊഹം, ത്തിന്റെ. s. 1. Thought, reasoning. 2. guess,
conjecture.

ഉൗഹിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To think, to imagine;
to reason; to apprehend, to infer. 2. to guess, to con-
jecture.

ഊഹിതം. adj. Guessed, conjectured; imagined. ഊ
ഹിക്കപ്പെട്ടത.

ഊഹ്യമാനം. adj. Guessing, conjecturing.

ഊഹ്യം. adj. Conjecturable, possible to be guessed. ഊ
ഹനീലം.

ഊള, യുടെ. s. 1. A creeping plant. 2. rottenness.

ഊളൻ, ന്റെ. s. A jackall.

ഊഴം, ത്തിന്റെ. s. 1. Time, term, duty. ഊഴം കഴി
ക്കുന്നു. To perform duty, or turns. ഊഴം മാറുന്നു. To
change turns, to change guard.

ഊഴി, യുടെ. s. Earth. ഭൂമി.

ഊഴിമണ്ഡലം, ത്തിന്റെ. s. The earth, or terrestrial
globe. ഭൂമി.

[ 134 ]
ഊഴിയക്കാരൻ, ന്റെ. s. 1. A servant. 2. a minister.

ഊഴിയം, ത്തിന്റെ. s. 1. Service, servitude; compelled
service. 2. ministry.

ഊഴിയവെല, യുടെ. s. Compelled service.

ഊറ, ിന്റെ. s. Sediment, what settles to the bottom
of a vessel after straining, &c.

ഊറയിടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. a. To soften or curry leather,
&c.

ഊറയ്ക്കിടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. a. See the preceding.

ഊറൽ, ലിന്റെ. s. 1. Sediment. 2. dampness. 3.
springing or oozing of water from its source.

ഊറാമ്പുലി, യുടെ. s. A tarantula, a poisonous insect.

ഊറുന്നു, റി, വാൻ. v. n. 1. To settle or sink to the
bottom, to subside. 2. to run, to sink into or penetrate
as ink into paper. 3. to become damp. 4. to spring or
ooze out as water from its source.

ഊറ്റ, ിന്റെ. s. 1. Sediment. 2. filtering, straining
3. pouring in or out. 4. distilling. 5. dirt, filth. ഊറ്റ
കളയുന്നു. To remove dirt, sediment, &c.

ഊറ്റക്കാരൻ, ന്റെ. s. A strong or powerful man.
ബലവാൻ. 2. a boaster.

ഊറ്റപ്പെട്ടവൻ, ന്റെ. s. A strong or powerful man.
ബലമുള്ളവൻ.

ഊറ്റം, ത്തിന്റെ. s. 1. Strength, power. 2. superiority,
greatness. 3. boasting, pride. ഊറ്റം പറയുന്നു. 1.
To boast. 2. to flatter. 3. to threaten.

ഊറ്റവാക്ക, ിന്റെ. s. 1. Boasting. 2. threatening
language. 3. flattery.

ഊറ്റുവെള്ളം, ത്തിന്റെ. s. 1. Fresh conjee water. 2.
water in which rice has been washed, and allowed to
ferment.

ഊറ്റുന്നു, റ്റി, വാൻ. v. a. 1. To pour out, to empty
out. 2. to strain, to filter. 3. to distil.

ഋ. The seventh letter or fourth short vowel in the Mala-
yalim alphabet; and corresponds in sound with Ru in
Rush.

ഋകാരം, ത്തിന്റെ. s. The name of the vowel. ഋ.

ഋക്ക, ിന്റെ. s. The Rik Véda, one of the four principle
religious books of the Hindus.

ഋക്ഥം, ത്തിന്റെ.s. Wealth, possession, property. ധ
നം.

ഋഗ്വെദം, ത്തിന്റെ. s. The Rik Védam.

ഋഗ്വെദി, യുടെ. s. One who follows the Rik Védam.

ഋചീകം, ത്തിന്റെ. s. A frying pan. അട വറുക്കും
കലം.

ഋജു. adj. 1. Straight. ചൊവ്വുള്ളത. 2. true. സത്യമു
ള്ളത.

ഋജുത, യുടെ. s. 1. Straightness. ചൊവ്വ. 2. truth.
സത്യം.

ഋജുലംബി, യുടെ. s. A wreath worn on the should-
ers. തൊൾമാല.

ഋണപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To get in debt.

ഋണം, ത്തിന്റെ. s. Debt. കടം. ഋണം വാങ്ങുന്നു.
To contract debt, to borrow. ഋണം തീൎക്കുന്നു. To pay
debt.

ഋണമുക്തി, യുടെ. s. Discharge of a debt. കടംവീട്ടുക.

ഋണമൊചനം, ത്തിന്റെ. s. See the preceding.

ഋണവാൻ, ന്റെ. s. A debtor. കടം വാങ്ങിയവൻ.

ഋണാനുബന്ധം . adj. Indebted. കടംപെട്ടിട്ടുള്ളത.

ഋതം, ത്തിന്റെ. s. 1. Truth. സത്യം. 2. gleaning. ഇ
രിമണി പെറുക്കുക. adj. True. സത്യം.

ഋതി, യുടെ. s. 1. Prosperity, felicity. ഭാഗ്യം. 2. a road,
a way. വഴി. 3. going, motion. ഗമനം.

ഋതീയ, യുടെ. s. Censure, reproach. ആക്ഷെപം.

ഋതു, വിന്റെ. s. 1. A season, (the sixth part of a year;)
the Hindu year is divided into 6 seasons comprising
two months each. 2. the menstrual evacuation. രജ
സ്സ. 3. a month. മാസം.

ഋതുകാലം, ത്തിന്റെ. s. 1. The time of menstruation.
2. a season.

ഋതുപ്രാപ്തം. adj. Fruitful, fertile, &c. productive in
due season.

ഋതുമതീ, യുടെ. S. A woman in her courses. രജസ്വലാ.

ഋതെ. ind. Besides, except. കൂടാതെ, ഒഴികെ.

ഋത്വിൿ, ിന്റെ. s. An officiating or family priest, a
domestic chaplain.

ഋദ്ധം, ത്തിന്റെ. s. Stored grain. poli. adj. Pros-
perous, thriving, rising. വൎദ്ധനം.

ഋദ്ധി, യുടെ. s. 1. Prosperity, plenty, abundance, pos-
session, property. വൎദ്ധന. 2. a medicinal plant; also,
സിദ്ധി.

ഋഭുക്കൾ, ളുടെ. s. plu. Deities, gods. ദെവകൾ.

ഋഭുക്ഷാവ, ിന്റെ. s. A name of INDRA. ഇന്ദ്രൻ.

ഋഭുക്ഷി, യുടെ. s. A name of INDRA. ഇന്ദ്രൻ.

ഋശ്യകെതു, വിന്റെ. s. The Indian Cupid. അനിരു
ദ്ധൻ.

ഋശ്യപ്രൊക്ത, യുടെ. s. 1. A plant, the root of which
is used as medicine, Asparagus racemosus. ശതാവെരി.
2. cowhage. Carpopagon Pruriens. നായിക്കുരുണ.

[ 135 ]
ഋഷ്യം, ത്തിന്റെ. s. The white footed antelope. മരമാ
ൻ.

ഋഷഭം, ത്തിന്റെ. s. 1. A bull. കാള. 2. a sign in the
zodiac, Taurus. ഇടവരാശി. 3. the second of the seven
notes in the Hindu gamut, in abbreviation. സപ്തസ്വ
രങ്ങളിൽ രണ്ടാമത്തെത.

ഋഷി, യുടെ. s. 1. A Véda or scripture composition. 2.
a Rishi or holy sage. There are several orders of these
saints, as the Maharishi, Devarishi, Rajarishi, &c.
The word og et itself is especially applied to seven
ancient sages beginning with VASHISHTA, who hold in
mythology an exalted and mysterious rank, and who form
in astronomy the asterism of the great bear: the Rishi
of a Mantra or mystic prayer in the Vedas is the saint
by whom it is supposed to have been remembered or re-
cited. 3. a saint or sage in general.

ഋഷിപത്നി, യുടെ. s. The wife of a Rishi.

ഋഷിപ്രൊക്തം, ത്തിന്റെ. s. A book recited by the
Rishis. ഋഷികളാൽ പറയപ്പെട്ടത.

ഋഷിവാടം, ത്തിന്റെ. s. The residence of the Rishis.

ഋഷ്ടി, യുടെ. s. A sword. വാൾ.

ഋഷ്യപ്രൊക്ത, യുടെ. s. 1. Cowhage, Carpopogon Pru-
riens. നായ്ക്കുരണ. 2. Asparagus racemosus. ശതാ
വെരി.

ഋഷഗന്ധ, യുടെ. s. A kind of potherb. Convolvulus
augenteus, മറിക്കുന്നി.

ഋഷഗന്ധിക, യുടെ. s. A kind of potherb. Convol-
vulus punniculatus, the pale sort. വെണ്മുതക്ക.

ഋക്ഷം, ത്തിന്റെ. s. 1. A star, a constellation. ഒരു
നക്ഷത്രം. 2. a bear. കരടി. 3. a plant, Bignonia In-
dica. പലകപ്പയ്യാനി.

ഋക്ഷരം, ത്തിന്റെ. s. A shower, a stream. ഒഴുക്ക.

ഋക്ഷെശൻ, ന്റെ. s. The moon. ചന്ദ്രൻ.

ൠ. The eighth letter or fourth long vowel in the Malaya-
lim alphabet, corresponding to the short one preceding,
and having the sound of Rū long.

ഌ. The ninth letter or fifth short vowel in the Malayalim
alphabet, having the power of Lu in the word lunar.

ൡ. The tenth letter or fifth long vowel in the Malayalim
alphabet, corresponding with the preceding short one,
and having the sound of Lu long.

There are no words in the Malayalim language which comm-
ence with the last three vowels, and they seldom occur
as medials.

എ. The 11th letter or sixth short vowel of the Malayalim
alphabet, corresponding to the letter E as pronounced
in most languages, and is pronounced short or long ac-
cording to usage. When used as a short vowel it is pro-
nounced like e in end, and when used as a long vowel,
like e in they. When connected with consonants, or used
as a medial letter, it is represented by (െ) which is
called pulli പുള്ളി. This letter is seldom used in Sanscrit
as a short vowel, generally as a long one. Words be-
ginning with ng as a short vowel are here first given,
then those beginning with it as a long vowel.

എകിറ, ിന്റെ. s. , 1. A wing. 2. a tooth, a fang.

എക്കച്ചക്കം, ത്തിന്റെ.s. A quarrel, dispute, contention.

എക്കൽ, ലിന്റെ. s. 1. Soil, &c. cast on shore by the
current in a river. 2. standing on tiptoe to reach any thing.
3. the act of contracting the belly.

എക്കിട്ട, ിന്റെ. s. Hiccough. എക്കിട്ടെടുക്കുന്നു, To
Hiccough, or hiccup.

എക്കിൾ, ളിന്റെ. s. 1. Hiccough. 2. the stomach. എ
ക്കളിക്കുന്നു. To hiccough. എക്കളിൽ വെച്ചു. He put
it in the waist.

എക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. 1. To contract the stomach.
2. to stand on tiptoe to reach any thing.

എങ്കിൽ. part. If, suppose that, in case.

എങ്കിലും. part. But, although; nevertheless; even if;
either, or.

എങ്ങ. adv. Where? in what place?

എങ്ങാണ്ട. adv. Some where, any where.

എങ്ങാനും. adv. See the preceding.

എങ്ങിനത്തെ. adj. Of what sort? what kind?

എങ്ങിനെ. adv. How? in what way? It is the interroga-
tive of അങ്ങിനെ and ഇങ്ങിനെ.

എങ്ങിനെയും. adv. However, at all events.

എങ്ങിനെയുള്ള. adj. Of what kind or sort?

എങ്ങിനെ എങ്കിലും. However, whosoever it be, never-
theless.

[ 136 ]

എങ്ങിനെ തന്നെ എങ്കിലും. adv. However, however
it be, nevertheless.

എങ്ങു. adv. Where? in what place? where is it?

എങ്ങുനിന്ന. adv. Whence? from whence ?

എങ്ങും. adv. Every where, any where.

എങ്ങുമില്ല. adv. No where.

എങ്ങൊട്ട. adv. Whither? to what place?

എങ്ങൊൻ, adj. Where is he?

എച്ചം, ത്തിന്റെ. s. Dung of flies, insects, &c.

എച്ചിലാകുന്നു, യി, വാൻ. v. n. To be made unclean.
See എച്ചിൽ.

എച്ചിലാക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. To make unclean.
See the following.

എച്ചിൽ, ലിന്റെ. s. 1. Spittle. 2. any thing that has
become unclean or impure by touching the mouth. 3.
the refuse, crumbs, or remains of victuals either on a
plate, or on or under the table after a meal. The natives
of India consider any thing that comes out of the mouth,
any thing that touches the inside of it, or any thing
touched by that which has been inside of it, as exceed-
ingly impure; and to this kind of impurity they apply
the term എച്ചിൽ. The right hand with which alone
they eat, is എച്ചിൽ, until washed after eating; because
the fingers are generally put inside the mouth in eating.
What remains of the food touched by that hand, as well
as the leaves which serve as plates are also, എച്ചിൽ.
എച്ചിലെടുക്കുന്നു. To carry away the remains of vic-
tuals.

എച്ചിൽകുപ്പ, യുടെ. s. A place where that part of the
victuals which remains on a plate or leaf out of which
one has been eating, as well as the leaves, &c. are heap-
ed together.

എച്ചിൽകുഴി, യുടെ. s. A sink into which the above
are thrown.

എച്ചിൽനക്കി, യുടെ. s. One who eats the remains of
victuals.

എച്ചിൽപുണ, ിന്റെ. s. An eruption on infants.

എട. ind. Interjection of addressing or calling to male
inferiors, or equals (oh, hey.)

എടി. ind. Interjection of addressing or calling to female
inferiors, or equals (oh, hey.)

എടുക്കുന്നു, ത്തു, പ്പാൻ. v. a. 1. To take, to receive. 2.
to accept. 3. to raise: to lift up. 4. to seize what is not
given; to take away. 5. to assume, to take upon. 6.
to snatch, to seize. 7. to bear, to carry, &c. 8. to buy,
to purchase. 9. to separate. 10. to work, to do. 11. to

catch in the hand, to seize. 12. to copy. 13. to admit,
to allow. 14. to vomit. 15. to rise up. 16. to collect as
revenue.

എടുക്കപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To be taken, &c.

എടുപ്പ, ിന്റെ. s. 1. The act of taking, or receiving. 2.
raising, up lifting. മുതലെടുപ്പ. Revenue, produce.

എടൊ. ind. An interjection of calling to male inferiors,
or equals. (Oh, hey)

എട്ട. adj. Numeral, Eight.

എട്ടാം. adj. Eighth.

എട്ടാമത. adj. Eighth.

എട്ടാമത്തെ. adj. Eighth.

എട്ടാമൻ, ന്റെ. adj. Pron. The eighth person.

എട്ടിലൊന്ന, ിന്റെ. s. An eighth, ⅛.

എട്ടാശ, യുടെ. s. Four corners and four sides of a square.

എട്ടിലൊന്ന. An eighth, ⅛.

എട്ടെട്ട. adj. 1. Eight times eight, or sixty four; 2. eight
each.

എണ്ണ, യുടെ. s. 1. Oil in general. 2. the oil of the Se-
samum orientale.

എണ്ണഞ്ച, adj. Eight times five, or forty.

എണ്ണച്ചട്ടി, യുടെ. s. A frying pan.

എണ്ണച്ചായൽ. adj. Of a pale color.

എണ്ണത്തഴുകി, യുടെ. s. A plaister for a sore.

എണ്ണപ്പാത്തി, യുടെ. s. A vessel used for the purpose
of anointing a sick or wounded person.

എണ്ണപ്പായിൽ, ലിന്റെ. A water plant, Rotala
verticillaris. (Rheed.)

എണ്ണപ്പെട്ടവൻ, ന്റെ. s. One who is esteemed, ho-
noured, regarded, respected.

എണ്ണവണ്ണം. part. Particular account; the particulars-
of any thing.

എണ്ണം, ത്തിന്റെ. s. 1. Number, account. 2. the act
of counting. 3. esteem, regard. എണ്ണം നൊക്കുന്നു.
To number, to count.

എണ്ണാങ്ക. adj. Eight times four, or thirty two.

എണ്ണാങ്കൊടി, യുടെ. s. A leguminous creeping plant.

എണ്ണായിരം. adj. Eight thousand.

എണ്ണാഴി, യുടെ. s. Eight naris, or two measures.

എണ്ണാറ. adj. Eight times six, or forty eight.

എണ്ണിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. c. To cause to count, or
to get counted.

എണ്ണുന്നു, ണ്ണി, വാൻ. v. a. 1. To count, to number,
to reckon. 2. to esteem, to regard. 3. to think, to ima-
gine.

എണ്ണൂറ. adj. Eight hundred.

[ 137 ]
എണ്ണെഴ. adj. Eight times seven, or fifty six.

എണ്ണൊന്ന. adj. Eight times one, or eight.

എണ്ണൊമ്പത. adj. Eight times nine, or seventy two.

എൺ. adj. Eight; this word is never used alone, only in
connexion, as in the preceding and following words.

എണ്കൊൺ. adj. Octangular.

എണ്പത. adj. Eighty.

എണ്പതിനായിരം. adj. Eighty thousand.

എണ്മണി, യുടെ. s. A grain of sesamum seed.

എണ്മർ, രുടെ. s. plu. Eight persons.

എണ്മൂന്ന. Eight times three, or twenty four.

എത, യുടെ. s. Boundary, limit.

എതിര, ിന്റെ. s. 1. Opposition. 2. opposite side. 3.
similitude, a parable. 4. a copy. 5. the front, that which is
over against or opposite. adj. 1. Opposing, opposite, ad-
verse, contrary. 2. before.

എതിരാളി, യുടെ. s. 1. An adversary, an opponent, or ri-
val, an antagonist. 2. one of the other party, an opposer.

എതിരിട, യുടെ. s. A copy.

എതിരിടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. a. 1. To attack, to oppose;
to meet in battle. 2. to resist, to contradict, to counteract.
3. to be against.

എതിരെ. adv. 1. Opposite, against. 2. before.

എതിരെല്ക്കുന്നു, റ്റു, പ്പാൻ. v. a. 1. To meet, to ad-
vance to meet out of politeness or respect. 2. to advance
in battle.

എതിരെല്പ, ിന്റെ. s. Meeting, advancing to meet, as
in the preceding.

എതിർ, രിന്റെ. See എതിര.

എതിൎക്കുന്നു, ത്തു, പ്പാൻ. v. a. 1. To attack, to oppose,
to meet in battle. 2. to resist, to contradict.

എതിർകൊൽ, ിന്റെ. s. 1. A stick which lies in the
way of the feet, and over which there is a danger of fall-
ing. 2. a spike.

എതിർപെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To oppose, to resist,
to contradict.

എതിൎപ്പ. s. 1. Attack, opposition 2. resistance, contra-
diction.

എതിർവീട, ിന്റെ. s. A house which is opposite an-
other.

എത്തം, ത്തിന്റെ. s. Reach, the act of reaching.

എത്തൽ, ലിന്റെ. s. Reach, the act of reaching.

എത്തിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To cause to reach,
to deliver, to carry. 2. to finish, to consume, to expend.

എത്തിനൊക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. To peep; to stand
on the tiptoe to look over any thing, as a wall, &c.

എത്തിപ്പിടിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v.a. To reach or spring
forward and take.

എത്തിവലിയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. n. To reach or
spring forward.

എത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. n. 1. To reach, to come, to ar-
rive. 2. to arrive at. 3. to be finished, or done; to be
exhausted. 4. to reach at. 5. to be within reach, to ac-
complish.

എത്തുപെടുന്നു, ത്തു, വാൻ. v. a. 1. To find. 2. to seize.

എത്ര, An adjective or substantive pronoun, not declina-
ble, except in some cases. It is the interrogative of അ
ത്ര and ഇത്ര. How? how much? how many? what?
It may be used in any interrogation respecting time,
number, weight, or quantity. എത്ര പെർ. How many
persons? എത്ര കാലം. How long a time? how long?
എത്രതുക്കം . What weight? എത്രനീളം. What length?
It should be observed however that എത്ര may he used
in two senses, quite opposite to each other, as, ഇവൻ
എത്ര ബുദ്ധിമാൻ. lit. This man, how wise; if pro-
nounced interrogatively, means, Do you consider this fel-
low a wise man? implying that he is quite the reverse;
but if pronounced as an exclamation, without any inter-
rogation, it signifies, what a wise man this is! അവൻ
എത്ര ഞാൻ എത്ര. lit. What is he? what am I? There
is a vast difference between him and me. എത്ര, prefixed
to the past tenses of verbs assumes a universal sense, and
denotes whatsoever, how muchsoever, how many soever,
as, അവനൊട എത്ര പറഞ്ഞാലും അവൻ കെൾ
ക്കയില്ല. Whatsoever, or how muchsoever you tell him,
he will not attend. The relation of എത്ര and അത്ര is
shewn in the following example; എത്ര പഠിച്ചാൽ അ
ത്ര അധികം ബുദ്ധിമാനാകും. The more you study,
so much the wiser you will become. എത്രെക്ക, For how
much ? എത്രത്തോളും. How far? എത്ര വരെ, To what
amount? meaning only so much. ആ കാൎയ്യത്തിന ഞാ
ൻ എത്രമാത്രം Who or what am I that I should be
appointed to that business?

എത്രയും. adj. Very much.

എനം, ത്തിന്റെ. s. 1. A class, a tribe. 2 a kind. 3. an
article.

എന്ത. An interrogative adjective pronoun, What? what is
it?

എന്തകൊണ്ട. part. Therefore.
എന്തകൊണ്ടെന്നാൽ. part. Because, for.

എന്തതന്നെ എങ്കിലും, എന്തെങ്കിലും, part. What-
ever, whatsoever, however.

[ 138 ]
എന്തിന. part. Why, wherefore?

എന്തിനായി, എന്തിനായിട്ട. part. Why? For what
purpose?

എന്തിനായ്കൊണ്ട. part. For what?

എന്തെ. part. What? why?

എന്തെന്നാൽ. part. For; because; namely, as follows.

എന്തൊന്ന. part. What? what sort?

എന്തൊരു. part. What? what sort?

എന്തൊരുത്തൻ. part. What a man? who is he?

എന്ന. part. 1. That, a connecting particle used at the
close of a sentence to shew that the subject referred to is
contained in the preceding sentence. 2. so. 3. interroga-
tively, what day? when?

എന്നത. adj. That.

എന്നതകൊണ്ട. part. Therefore, wherefore, whereupon,
on account of which, by which, by that.

എന്നതിനാൽ. part. Thereby, by which, whereupon.

എന്നതിന്റെ ശെഷം. part. After that, thereafter,
thereupon.

എന്ന പൊലെ. part. As, like.

എന്നവാറെ. part. Then, after that.

എന്നാകിൽ. part. If, in case.

എന്നാണ. adv. A term of swearing by one's self, im-
precation.

എന്നാലൊ. part. But.

എന്നാൽ. part. Whereby; but, nevertheless.

എന്നാലും. part. But, notwithstanding.

എന്നാറെ. part. After that, then, in consequence of
that; whereupon.

എന്നിങ്ങിനെ. part. So, thus.

എന്നിട്ട. part. Then, still, after that.

എന്നിട്ടും. part. But, still, although, nevertheless, after that.

എന്നിയെ. part. Except, save, beside.

എന്നിരിക്കെ. part. In this case, then.

എന്നീ. part. Except, without, save.

എന്നീവണ്ണം. part. Likewise, so, thus.

എന്നുതൊട്ട. part. From what time?

എന്നുമെ. adv. Always; continually, for ever.

എന്നും. adv. 1. For ever, always ; perpetually. 2. also, and.

എന്നുവെച്ച. part. Thinking so, supposing.

എന്നെ. interjec. An exclamation 1. Of sorrow, pain. 2.
of pleasure. 3. of surprize.

എന്നെക്കും. adv. For ever, always.

എന്നെന്നെക്കും. adv. For ever and ever, everlastingly.

എന്നെല്ലാം. adv. All that.

എമ്പെരുമാൻ, ന്റെ. s. An attendant upon an idol,

a low Brahman subsisting by attendance upon an image,
and upon the offerings made to it.

എമ്പ്രാൻ, ന്റെ. s. 1. A Canarese Brahman. 2. a Co-
lattanade or Tellichery Brahman.

എപ്പെരും. adj. All, whole, entire.

എപ്പെൎപ്പെട്ടതും. adj. The whole, all.

എപ്പൊൾ. adv. When? at what time? It is the inter-
rogative of അപ്പൊൾ and ഇപ്പൊൾ, and admits like
them of inflection.

എപ്പൊളും, എപ്പൊളും. adv. Even when, and when;
always.

എപ്പൊഴുതും. adv. Always; continually; frequently.

എപ്പൊഴെങ്കിലും. adv. Whenever, at any time.

എപ്പൊഴത്തെക്ക. adv. To what time.

എമ്മാൻ. adv. So that.

എയിത്ത, ിന്റെ. s. The act of shooting arrows, archery.

എയിത്തുകരൻ, ന്റെ. s. An archer, a shooter.

എയ്യൻ, ന്റെ. s. 1. A kind of hedge hog. 2. a porcupine.

എയ്യൻപന്നി, യുടെ. s. See the preceding.

എയ്യുന്നു, യ്തു, വാൻ. v. a. To shoot, to throw, to cast
(an arrow.)

എരവ, ന്റെ. A thing lent or borrowed for tempora-
ry use. Also you.

എരി, യുടെ. s. 1. Heat. 2. pungency, acridness.

എരികനൽ, ലിന്റെ. s. A burning coal, a live-coal.

എരിക്ക, ിന്റെ. s. Swallow-wort, Asclepias gigantea,
(Lin.)

എരിക്കിഴങ്ങ, ിന്റെ. s. Green or undried ginger. Amo-
mum Zingiber.

എരിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To burn, to kindle a
fire. 2. to be hot, or pungent.

എരിച്ചിൽ, ലിന്റെ. s. 1. Burning, heat. 2. inflama-
tion. 3. pungency, keenness.

എരിതീ, യുടെ. s. A burning fire; a conflagration.

എരിപൊരിസഞ്ചാരം, ത്തിന്റെ. s. Vehement heat,
burning.

എരിപ്പ, ിന്റെ. s. 1. Act of burning. 2. pungency,
keenness.

എരിമക്കള്ളി, യുടെ. s. A medicinal sort of moon plant,
Ericyne Panniculata.

എരിമത്താളി, യുടെ. s. See ng 0.00089).

എരിമപ്പാവൽ, ലിന്റെ. s. A kind of potherb.

എരിമരം, ത്തിന്റെ. s. A sort of pine(which gives light
in the night. P. longifolia.

എരിയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. n. 1. To burn, to consume.
2. to be inflamed. 3. to be pungent, keen, &c.

[ 139 ]
എരിവ, ിന്റെ. s. 1. Burning, heat. 2. pungency; a
pungent taste and flavor.

എരിശ്ശെരി, യുടെ. s. A particular kind of curry.

എരുത, ിന്റെ. s. 1. An ox, a bullock, a steer. 2. a bull.

എരുതെ. adv. In the morning.

എരുത്തിൽ, ലിന്റെ. s. A bullock house or shed.

എരുത്തുകാരൻ, ന്റെ. s. 1. A bullock-driver. 2. a
proprietor of bullocks.

എരുപുളി, യുടെ. s. A principal curry.

എരുമ, യുടെ. s. A female buffalo.

എലി, യുടെ. s. A rat.

എലിക്കണി, യുടെ. s. A rat-trap.

എലിച്ചെവി, യുടെ. s. A plant, the rat-eared plant,
Salvivia cucullata. Evolvulus emarginatus. (Lin.)

എലിത്തടി, യുടെ. s. A medicinal plant. Pothos pertusa.

എലിനാഴി, യുടെ. s. A rat-trap.

എലിപ്പാതാളം, ത്തിന്റെ. s. A rat-hole.

എലിപ്പാഷാണം, ത്തിന്റെ. s. Ratsbane, a kind of
arsenic.

എലിപ്പുനം, ത്തിന്റെ. s. A rat-hole.

എലിമട, യുടെ. s. See the preceding.

എലിമഞ്ച, യുടെ. s. A rat-trap.

എലിമുള്ള, ിന്റെ. s. The rat thorn plant, Spinifex
Squemosus.

എലിവഞ്ചിക, യുടെ. S. A rat-trap.

എല്ക, യുടെ. s. A boundary; a limit. എല്ക നിശ്ചയി
ക്കുന്നു. To fix the boundary. എല്ക കടക്കുന്നു. To
transgress the boundary.

എല്കക്കല്ല, ിന്റെ. s. A boundary-stone.

എല്ല, ിന്റെ.s. A bone.

എല്ല, യുടെ. s. A boundary; a limit.

എല്ലത്തല, യുടെ. s. See the preceding.

എല്ലാടവും. adv. Every where.

എല്ലാടത്തും. adv. Every where.

എല്ലാനാളും. adv. All days, every day.

എല്ലാനെരവും. adv. At all times.

എല്ലാം. adj. (neut.) 1. All. 2. the whole.

എല്ലായ്പൊഴും. adv. Always; continually; frequently.

എല്ലാരും, എല്ലാവരും. adj. (masc. and fem.) All.

എവിടത്തൊൻ. Where is he?

എവിടത്തു. adv. Where? of what place?

എവിടത്തുകാരൻ, ന്റെ. s. What country man?

എവിടെ, adv. Where? in what place? It is the interro-
gative of അവിടെ and ഇവിടെ.

എവിടെക്ക. adv. Whither? to what place?

എവിടെനിന്ന. adv. Whence from what place?

എവിടെയും. adv. No where.

എളി, യുടെ. s. The hip and loins.

എളിമ, യുടെ. s. 1. Lowliness, humility, humiliation. 2.
modesty. 3. poverty, meanness.

എളിമക്കാരൻ, ന്റെ. s. A humble person, a poor man,
low, not proud, modest.

എളിമപ്പെടുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. 1. To humble,
to make humble, to make submissive. 2. to subdue.

എളിമപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. 1. To be humbled, to
be submissive. 2. to be subdued.

എളിയത. adj. Poor, mean, low.

എളിയവൻ, ന്റെ. s. A poor person; a mean person.

എളുത. adj. Facile, easy, possible.

എളുതാകുന്നു, യി, വാൻ. v. n. To be easy, facile, pos-
sible.

എളുതാക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v.a. To make easy.

എളുപ്പം, ത്തിന്റെ. s. Easiness, ease, facility. adj. Easy,
facile. എളുപ്പമായി. adv. Easily. എളുപ്പത്തിൽ.
adv. Easily, without difficulty, readily.

എള്ള, ിന്റെ. s. Indian rape seed, Sesamum Orientale.
(Lin.)

എഴ, യുടെ. s. 1. A trellis, or trellis work. 2. a plat of
straw, grass, &c. in matting.

എഴു, വിന്റെ. s. 1. Produce. 2. height.

എഴുക, യുടെ. s. The side beam of cots, or other frame
work, &c. ഇഴുക.

എഴുകാൽ. Seven quarters, or one and three quarters.

എഴുതിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. c. 1. To cause to write.
2. to teach.

എഴുതുന്നു, തി, വാൻ. v. a. 1. To write. 2. to learn. 3.
to paint, to draw. 4. to anoint the eyes.

എഴുത്ത, ിന്റെ. s. 1. Writing, literature. 2. a writing,
a writ. 3. a letter. 4. painting.

എഴുത്തച്ചൻ. s. A schoolmaster, a writing master.

എഴുത്തൻ. adj. Painted, a box, rod, &c.

എഴുത്താണി, യുടെ. s. An iron pen with which the na-
tives write on Palmira leaves.

എഴുത്താചാൻ, ന്റെ. s. A schoolmaster, a writing-
master.

എഴുത്തുകാരൻ, ന്റെ. s. A scribe, a writer.

എഴുത്തുപള്ളി, യുടെ. s. A school.

എഴുത്തൊല, യുടെ. s. A Palmira leaf to write on.

എഴുനാങ്ക. adj. Seven times four, or twenty eight.

എഴുനിലമാടം, ത്തിന്റെ. s. A house of seven stories.

എഴുനീല്ക്കുന്നു, റ്റു, ല്പാൻ. v. n. To rise, to rise or get up.

എഴുനീല്പ, ിന്റെ. s. 1. Rising, getting up. 2. resurrection.

[ 140 ]
എഴന്തീ, യുടെ. s. A forest fire, or conflagration.

എഴുന്നനില്ക്കുന്നു, ന്നു, ല്പാൻ. v. n. To stand up, as
a splinter, &c.

എഴുന്നപൊകുന്നു, യി, നാൻ. v. n. To rise up.

എഴുന്നരുളത്ത, ിന്റെ. s. A procession, (honorific,)
used when speaking of the procession, or route of a king
or a great personage.

എഴുന്നരുളുന്നു, ളി, വാൻ. v. n. To proceed, march or
go, (honorific.)

എഴുമ്പുല്ല, ിന്റെ. s. Large grass.

എഴുമൂന്ന. adj. Seven times three, or twenty one.

എഴുവർ, രുടെ. plu. Seven persons.

എറികണ്ണൻ, ന്റെ. s. One who frowns.

എറിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To remove the bark
from trees, to reduce timber by cutting away the outside.
2. to shine as the sun.

എറിച്ചിൽ, ലിന്റ. s. The act of removing bark, &c.
from trees, or reducing the thickness of timber.

എറിപ്പ, ിന്റെ. See എറിച്ചിൽ.

എറിയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. a. To cast, to throw, to fling,
to stone. എറിഞ്ഞുകളയുന്നു. To throw or cast away.

ഏറ്റ, ിന്റെ. s. 1. Striking, beating, a heavy blow. 2.
bleaching, or washing by beating the cloths on a stone.

എറ്റിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. c. To cause to strike, or
beat hard.

എറ്റുന്നു, റ്റി, വാൻ. v. n. 1. To strike or beat hard;
to give a heavy blow. 2. to bleach, to wash by beating
on a stone.

എ. The letter എ used as a long vowel initial.

എ. ind. An interjection of, 1. Remembering, (ha.) 2.
censure of contempt. 3. compassion (ha!) 4. addressing
(eh, hey.) 5. calling (hey, ho.) The connected form
of എ (െ) when added to the last word in a sentence,
or to a single word alone, denotes emphasis, as അവ
നെ. That very person.

എകകം, &c. adj. Alone, solitary. താനെ.

എകഗുരു, വിന്റെ. s. A pupil of the same preceptor,
a spiritual brother. ഒരുവൻ തന്നെ.

എകചക്രം, ത്തിന്റെ. s. The name of a city. ഒരു ന
ഗരത്തിന്റ പെർ.

എകചരം, ത്തിന്റെ. s. A Rhinoceros. ഒരു വക
കാട്ടുമൃഗം.

എകതമം. adj. One of many. പലതിൽ ഒന്ന.

എകതരം. adj. 1. Either, one of two. അത എങ്കിലും,
ഇത എങ്കിലും, 2. other, different. വെറെ.

എകതാനൻ, ന്റെ. s. One who is closely attentive,
having the mind fixed on one particular object. ഒരു കാ
ൎയ്യത്തിൽ തന്നെ ബുദ്ധിചെന്നിരിക്കുന്നവൻ.

എകതാളം, ത്തിന്റെ. s. Harmony, unison, the accurate
adjustment of instrumental music, singing, and dancing.

എകത്വം, ത്തിന്റെ. s. 1. Unity, oneness. 2. solitude,
loneliness.

എകദന്തൻ, ന്റെ. s. A name of Ganesa. ഗണപതി.
He is represented as having the head of an elephant, with
only one tooth or tusk, the other having, it is said, been
broken in a scuffle by Carticeya, or according to another
legend by Parasúráma.

എകദാ. ind. At once, at the same time. ഒരിക്കൽ, ഒരു
സമയത്ത.

എകദെശം. adv. About, for the most part. അസംപൂ
ൎണ്ണം.

എകധുരൻ, ന്റെ. s. A bullock for special burden, fit
for only one kind of labour. ഒരു വെല എടുക്കുന്ന
കാള.

എകധുരാപഹൻ, ന്റെ. s. See the preceding.

എകധുരീണൻ, ന്റെ. s. A bullock of special burden.
ഒരു വെല എടുക്കുന്ന കാള.

എകനായകൻ, ന്റെ. s. 1. A lord, a king, a monarch.
2. a chief, a leader. ഒരുത്തൻ തന്നെ പ്രമാണി.

എകനായകം, ത്തിന്റെ. s. A medicinal plant.

എകനിഷ്ഠൻ, ന്റെ. s. One who is closely attentive,
having the mind fixed on one only object. See എകതാ
നൻ.

എകൻ, ന്റെ. s. 1. One, a single person. 2. alone. 3.
the only God.

എകപദം. adv. Then, at that time. അപ്പൊൾ.

എകപദി, യുടെ. s. A road, a path, a way. ഒരു ചെ
റിയ വഴി.

എകപക്ഷം, &c. adj. An associate; a firm ally or partizan.
പക്ഷം ഒന്നായിരിക്കുന്നത.

എകപാത്ത, ിന്റെ. s. 1. A name of SIVA. 2. one foot-
ed. ഒരു കാലുള്ളവൻ.

എകപിംഗൻ, ന്റെ. s. A name of CUBERA. വൈ
ശ്രവണൻ.

ഏകപുത്രൻ, ന്റെ. s. An only son.

എകം, adj. 1. One. 2. alone, single. 3. solitary. 4. other,
different. 5. joined, combined. 6. chief, pre-eminent.

എകമനസ്സ. adj. Of one mind, unanimous. എകമന

[ 141 ]
സ്സായിരിക്കുന്നു. To be unanimous, or of one accord.

എകമായിട്ട. adv. 1. As one. 2. in a body. 3. altoge-
ther, all at once. 4. combinedly. 5. compactly. 6. singly,
alone.

എകമായിരിക്കുന്നു. To be combined, united, joined.

എകയഷ്ടിക, യുടെ. s. A single string of beads, pearls,
&c. ഒരു ചുറ്റുള്ള മാല.

എകരീതി, യുടെ. Uniformity ; conformity to one rule.

എകൽ, ലിന്റെ. s. 1. Utterance. 2. command, order.
3. reproof, threat. 4. promise.

എകവചനം, ത്തിന്റെ. s. In grammar, the singular
number.

എകലം, &c. adj. Alone, solitary. എകകം.

എകവിംശതി. adj. Twenty one. ഇരുപത്തൊന്ന.

എകശാസനം. adj. Subject to only one rule or power.

എകസപ്തതി. adj. Seventy one. എഴുപത്തൊന്ന.

എകസൎഗ്ഗൻ, ന്റെ. s. One who is closely attentive,
having the mind intent upon only one object. ഒരു കാ
ൎയ്യത്തിൽ തന്നെ ബുദ്ധി പ്രവെശിച്ചവൻ.

എകഹായനീ, യുടെ. s. A heifer one year old. ഒരു
വയസ്സചെന്ന പശു.

എകാ, യുടെ. s. One woman.

എകാകി. adj. Alone, solitary. എകൻ.

എകാകിത്വം, ത്തിന്റെ. s. 1. Solitude, solitariness. 2.
secret.

എകാഗാരികൻ, ന്റെ. s. A thief, a robber. കള്ളൻ.

എകാഗ്രചിത്തൻ, ന്റെ. s. One whose mind is fixed
upon one thing alone. See എകസൎഗ്ഗൻ.

എകാഗ്രമാക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. To fix the mind
upon one single object.

എകാഗ്രം, &c. adj. 1. Closely attentive, intent. 2. undis-
turbed, unperplexed.

എകാഗ്ര്യം, &c. adj. Closely attentive: See the preceding.

എകാജനനീ. adj. Of one mother. ഒരു അമ്മയായി
രിക്കുന്നത.

എകാദശം. adj. Eleven, eleventh. പതിനൊന്ന.

എകാദശി, യുടെ. s. The eleventh day of either the
dark or light fortnight of the lunar month.

എകാന്തം, ത്തിന്റെ. s. 1. Solitude. എകത്വം. 2. se-
crecy. രഹസ്യസ്ഥലം. adj. Solitary. താനെ. 2.
much, excessive. അധികം.

എകാബ്ദാ, യുടെ. s. A heifer one year old. ഒരു വയ
സ്സ ചെന്ന പശു.

എകായനഗതൻ, ന്റെ s. One who is closely atten-
tive, or whose mind is intent upon one object. See എക
സൎഗ്ഗൻ.

എകായനം, &c. adj. Closely attentive, intent. See the
preceding.

എകാരം, ത്തിന്റെ. s. The name of the vowel എ.

എകാൎത്ഥം. adj. Synonimous. ഒരു അൎത്ഥമായുള്ളത.

എകാവലീ, യുടെ. s. A single string of beads, flowers,
&c. ഒരു ചുറ്റുള്ള മാല.

എകാശ്രയം, &c. adj. Having only one support.

എകാഷ്ഠീലം, ത്തിന്റെ. s. A plant, white swallow
wort. Æschynomene grandiflora. The flowers of this
plant are said to be sacred to SIVA. വെള്ളെരുക്ക.

എകാഷ്ഠീലാ, യുടെ. s. A medicinal plant. Cissampelos
Hesandra. പാട.

എകീകരണം, ത്തിന്റെ. s. Uniting, joining together.
ഒന്നാക്കുക.

എകീകരിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To make one, to
unite, to join together, to combine. ഒന്നാക്കുന്നു.

എകീകൃതം, &c. adj. United, joined, combined.

എകീയൻ, ന്റെ. s. A companion, partizan, associate.
കൂട്ടക്കാരൻ.

എകുന്നു, കി, വാൻ. v. a. 1. To utter. 2. to command. 3.
to reprove; to threaten. 4. to promise.

എകൈകം, &c. adj. Each. ഒരൊന്ന.

എകൊനവിംശതി. adj. Nineteen. പത്തൊമ്പത.

എകഃ ind. Other. മറ്റെത.

എക്കം, ത്തിന്റെ. s. 1. Hard breathing. 2. sighing;
panting for breath.

എക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v.a. 1. To tie, to join together; to
piece. 2. to deceive. എച്ചുകെട്ട. A knot or tie. എച്ചു
കെട്ടുന്നു. To knot together, to piece.

എങ്ങൽ, ലിന്റെ.s. See എക്കം.

എങ്ങുന്നു, ങ്ങി, വാൻ. v. n. 1. To breathe with diffi-
culty. 2 to sigh.

എട, ിന്റെ. s. 1. A Palmira leaf either written on or
prepared for writing on. 2. a blank book of palmira
leaves.

എടാകൂടം, ത്തിന്റെ. s. 1. Jeopardy, hazard. 2. contra-
diction. 3. opposition. 4. impediment, stumbling-block.
5. trouble, difficulty. 6. folly. 7. harm, injury. 8. mistake.

എട്ടാ, യുടെ. s. A sort of sheat fish.

എട്ടുകമ്പ, യുടെ. s. The wooden boards used as backs
for a Palmira leaf book.

എട്ടുപടി, യുടെ. s. See the preceding.

എഡകം, ത്തിന്റെ. s. A ram. ആട്ടുകൊറ്റൻ.

എഡഗജം, ത്തിന്റെ.s. A medicinal plant, used for
the cure of ring worms, Cassia tora. തകര.

എഡൻ, ന്റെ. s. One who is deaf. ചെകിടൻ.

[ 142 ]
എഡമൂകൻ, ന്റെ. s. Deaf and dumb. പൊട്ടൻ.

എഡൂകം, ത്തിന്റെ. s. 1. A wall or building construct-
ed of rubbish. അകമെ അലക വെച്ച ചുമര. 2. a
wall enclosing bones, a tomb, &c. കല്പുറ.

എണം, ത്തിന്റെ. s. A kind of deer or antelope. ഒരു
വക മാൻ.

എണാങ്കചൂഡൻ, ന്റെ. s. A name of SIVA. ശിവൻ.

എണാങ്കൻ, ന്റെ. s. The moon. ചന്ദ്രൻ.

എണാങ്കബിംബം, ത്തിന്റെ. s. The disc of the
moon. ചന്ദ്രമണ്ഡലം.

എണി, യുടെ. s. A bamboo used as a ladder ; a ladder.

എണീ, യുടെ. s. A hind. മാൻപെട.

എത, ിന്റെ. inter. pro. neut. Interrogative, what? which?
It is the interrogative of അത and ഇത.

എതനം, ത്തിന്റെ. s. Expiration, breathing out, dis-
charging air from the lungs. നശിക്ക, ശ്വസിക്ക.

എതം. adj. Of a variegated colour. പല നിറമുള്ളത.

എതൎഹി. ind. Now, at this time. ഇപ്പൊൾ.

എതാണ്ട, ിന്റെ. s. 1. Something. 2. what year?

എതാനും. adv. Some, somewhat.

എതുമില്ല. adv. Nothing.

എതെങ്കിലും. adv. However; whatsoever; something.

എതെത. adj. What, which?

എതൊരുത്തൻ, ന്റെ. adj. pron. Any one, whosoever.

എത്തക്കായ, ിന്റെ. s. A large kind of plantain.

എത്തമിടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To pay a fine in schools
or suffer punishment.

എത്തം, ത്തിന്റെ. s. 1. A machine on the principle of
the lever, for drawing up water. എത്തക്കൊട്ട. A ves-
sel in which water is thus drawn. 2. a fine by children,
or a small punishment inflicted on them, for mis-behavi-
our at school.

എത്തവാഴ, യുടെ. s. A kind of plantain tree.

എത്താക്കൾ, ളുടെ. plu. Singers, praisers.

എത്താപ്പ, ിന്റെ. s. A cloth worn by women over their
breasts.

എധസ്സ, ിന്റെ. s. Fuel, as wood, grass, &c. വിറക.

എധാ, യുടെ. s. 1. Sun-rise. ഉദയം. 2. increase. വ
ൎദ്ധന.

എധിതം. adj. 1. Increased, grown. 2. improved. വ
ൎദ്ധിക്കപ്പെട്ടത.

എനപ്പാത്തി, യുടെ. s. A part of a distil.

എനപ്പെടുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. To prepare, to
make ready.

എനമാക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. To prepare, to make
ready.

എനസ്സ, ിന്റെ. s. 1. Sin. 2. a fault, or offence. പാ
പം.

എനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Opportunity. 2. preparation,
readiness. 3. beauty; elegance, neatness. adj. 1. Fit. 2.
beautiful, handsome. എനമാകുന്നു. 1. To be ready. 2.
to be fit, proper. 3. to be beautiful, handsome, elegant,
neat.

എനീ, യുടെ. s. A variegated color. നാനാവൎണ്ണം.

എന്തൽ, ലിന്റെ. s. 1. Lameness. 2. the act of taking
up in the arms. 3. rising, as water in the river after rain.

എന്തുകാൽ, ലിന്റെ. s. A lame leg.

എന്തുന്നു, ന്തി, വാൻ. v. n. 1. To walk lame. 2. to
take up in the arms. 3. to rise as water in the river, to
fill.

എമ്പക്കം, ത്തിന്റെ. s. Belching, eructation. എമ്പ
ക്കമിടുന്നു. To belch, to eruct.

എമ്പലം, ത്തിന്റെ. s. Belching, eructation.

എമ്പൽ, ലിന്റെ. s. See the preceding.

എപ്പ, ിന്റെ. s. 1. A joint of a limb. 2. joining, junc-
ture, in timber or any thing pieced together.

എഭ്യൻ, ന്റെ.s. A fool. ഭൊഷൻ.

എമാളി, യുടെ. s. A beggar, one reduced to beggary; one
good for nothing.

എര, ിന്റെ. s. A pair, a yoke of oxen.

എരുകപ്പുല്ല, ിന്റെ. s. A sharp grass which grows on
the sea shore.

എരണ്ഡം, ത്തിന്റെ. s. The castor oil plant. Palma
christi or ricinus communis. ആവണക്ക.

എരി, യുടെ. s.1. A fence of stakes to support banking
work, a stake. എരിനാട്ടുന്നു. To construct such a fence,
to put down or fix stakes. 2. the gums. എരികുത്തുന്നു.
The gums to ache. 3. a row of earth thrown up for the
purpose of planting any thing. എരി എടുക്കുന്നു. To
make such a row.

എരിക്കാൽ, ലിന്റെ. s. A stake, post.

എൎക്കരു, വിന്റെ. s. Implements for ploughing or for
agriculture.

എൎമ്മ, യുടെ. s. A yoke of oxen yoked for the first time.
To plough with a yoke of oxen for the
first time.

എലക്കായ, ിന്റെ. s. Cardamom pods containing the
seed.

എലത്തരി, യുടെ. s. Cardamoms. Elettaria Cardamo-
mum.

എലപ്പുട്ടിൽ, ലിന്റെ. Cardamom pods in which the
seed is contained.

[ 143 ]
എലമല, യുടെ. s. Hills on which cardamoms grow.

എലം, ത്തിന്റെ. s. Cardamoms.

എലം, or ലെലം, ത്തിന്റെ. s. Auction, outcry, pub-
lic sale. എലമിടുന്നു, or ലെലമിടുന്നു. To sell by auc-
tion; to put up for sale by public auction.

എലംവിളി, or ലെലംവിളി, യുടെ. s. 1. Bidding at
an auction, or public sale. 2. public outcry.

എലവിലൻ, ന്റെ. s. A title of Cubera. കുബെരൻ.

എലസ്സ, ിന്റെ. s. An ornament of silver or gold worn
on the loins and arms.

എലാ, യുടെ. s. 1. The cardamom plant. 2. small carda-
moms, the seed of the Eletteria Cardamomum. എലം.

എലാ, യുടെ. s. A kind of cry, used by boatmen, or by
coolies, &c. to encourage their labour. എലായിടുന്നു,
To cry out when pulling up timber, &c. as above.

എലാപൎണ്ണീ, യുടെ. s. A medicinal plant, Mimosa oc-
tandra. ചിറ്റരത്ത.

എലാവാലുകം, ത്തിന്റെ. s. A granular substance
apparently vegetable, of a reddish colour, and used as a
drug and as a perfume.

എല്ക്കുന്നു, റ്റു, പ്പാൻ. v. a. 1. To receive, to take or
receive in charge. 2. to own, to confess, to acknowledge,
to admit. 3. to take effect, as a gun shot, or an arrow. 4.
to consent, to agree, or comply with. 5. to suffer or en-
dure affliction, &c. 6. to suffer punishment. എറ്റുകൊ
ള്ളുന്നു. 1. To take charge of any thing. 2. to acknow-
ledge. 3. to consent, or comply. 4. to accept. 5. to
engage to do any thing. എറ്റുപറയുന്നു. To acknow-
ledge, to admit, to confess, to own.

എല്പം ിന്റെ. s. 1. Reception, receiving in charge, &c.
as under the preceding word.

എല്പാട, or എൎപ്പാട, ിന്റെ. s. 1. Preparation. 2. re-
sponsibility. 3. interference. 4. the state of being involved
in any thing.

എല്പിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To deliver or give in
charge to another: to put into another's hands. 2. to de-
liver, or surrender up, to resign. 3. to make over to an-
other, to assign. 4. to consign. 5. to impose a penalty,
&c. 6. to lay or put upon.

എല്പെടുത്തുന്നു, or എൎപ്പെടുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a.
1. To unite or involve one in any affair. 2. to draw in
or entangle. 3. to cause one to interfere, or meddle. 4.
to make responsible.

എല്പെടുന്നു, or എൎപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. 1. To be
involved in any affair. 2. to interfere. 3. to become
responsible. 4. to prepare, to be ready.

എവ. ind. As, like.

എവ, ിന്റെ. s. The act of shooting an arrow.

എവൻ, ന്റെ. Inter. pron. mas. Who, what (man)? It
is the interrogative of അവൻ, and ഇവൻ.

എവം. ind. A particle implying, 1. Likeness, (as, so,
like.) 2. assent, (yes, verily.) 3. sameness of manner,
(thus, in this way.) 4. certainty, (indeed, assuredly,
even so.) 5. command, (so, thus, &c.)

എവരും, രുടെയും. plu. All.

എവൾ, ളുടെ. Inter. pron. fem. Who, what (woman)?
It is the interrogative of അവൾ, and ഇവൾ.

എവുകാരൻ, ന്റെ. s. An archer.

എശൽ, ലിന്റെ. s. 1. Touching. 2. uniting. 3. success.

എശുന്നു, ശി, വാൻ. v. n. 1. To touch, to hit, to pierce.
2. to unite or join in. 3. to succeed, to effect.

എശുപെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. See the preceding.

എഷണി, യുടെ. s. A tale-bearing, backbiting. എഷ
ണി കൂട്ടുന്നു. To tell tales, to backbite. എഷണി പ
റയുന്നു. To tell tales, to backbite, to calumniate.

എഷണിക, യുടെ. s. A goldsmith's balance. നാരാ
യക്കൊൽ.

എഷണിക്കാരൻ, ന്റെ. s. A tale-bearer, a backbiter,
an informer, a calumniator.

എളകജം, ത്തിന്റെ. . Broad leaved cassia, Cassia
alata. (Lin.) തകര.

എളകം, ത്തിന്റെ. s. A red ram. ചുവന്ന ആട്ടു
ക്കൊറ്റൻ.

എളം., &c. adj. Deaf. ചെവികെൾക്കാത്ത.

എളിതം, ത്തിന്റെ. s. 1. Contempt, disrespect, disregard.
2. mocking. പരിഹാസം. എളിതം പറയുന്നു. To
speak contemptuously, to mock.

എഴ. adj. The numeral seven. ൭.

എഴകൊഴ, യുടെ. s. 1. A complimentary gift. 2. a bribe.

എഴാമത. adj. Seventh.

എഴാമത്തെ. adj. Seventh.

എഴാമൻ, ന്റെ. s. A seventh person.

എഴാമുത്തി, യുടെ. s. A kind of play.

എഴാമെടം, ത്തിന്റെ. s. 1. A seventh sign in the zo-
diac, calculated from any particular one. 2. a wife.

എഴാം. adj. Seventh.

എഴായിരം. adj. Seven thousand.

എഴിലമ്പാല, യുടെ.s. The name ofa tree, Echites Scho-
laris.

എഴുപത. adj. Seventy.

എഴെഴ. adj. 1. Seven each. 2. seven times seven or forty
nine.

[ 144 ]
എഴൊമ്പത. adj. Seven times nine, or sixty three.

എറ, ിന്റെ. s. A throw; a cast; the act of casting or
throwing.

എറക്കുറവ, ിന്റെ. s. 1. Difference, change. 2. more or
less. 3. an assault. എറക്കുറവ ചെയ്യുന്നു. To as-
sault.

എറടവ, ിന്റെ. s. Casting up accounts.

എറിടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. a. To cast up, to add up.

എറുന്നു, റി, വാൻ. v. n. 1. To ascend, to mount, to
climb. 2. to embark, to ride upon, to get into any con-
veyance. 3. to rise, to rise (in price or value,) to be aug-
mented, or accumulated. വിഷം എറുന്നു. Poison to
rise.

എറുമാടം, ത്തിന്റെ. s. A hut built on the tops of trees.

എറെ. adv. Much, more, exceeding.

എറ്റത്തൂക്കം, ത്തിന്റെ. s. Ascent and descent; hill
and dale.

എറ്റം. adv. Much, more.

എറ്റം, ത്തിന്റെ. s. 1. Ascent, rising. 2. increase. 3.
rise of water, or flow of the tide, flood-tide. 4. any thing
put for plants or creepers to ascend. 5. oppression, cru-
elty. എറ്റം ചെയ്യുന്നു. To oppress.

എറ്റക്കുറച്ചിൽ, ലിന്റെ. s. 1. Unevenness, inequa-
lity. 2. average, mean proportion. 3. difference, more or
less.

എറ്റവും. adv. Much, more, exceeding.

എറ്റാളി, യുടെ. s. An opponent, an antagonist, a rival.

എറ്റിവെക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To raise or lift
upon, to place upon. 2. to increase, to advance.

എറ്റിറക്കം, ത്തിന്റെ. s. 1. Ascent and descent. 2. ebb
and flow of the tide.

എറ്റുന്നു, റ്റി, വാൻ. v. a. 1. To cause to arise, &c.
2. to raise, to augment, increase, &c. 3. to export. 4. to
carry, to bear.

എറ്റുപാടുന്നു, ടി, വാൻ. v. n. To sing with or after.

എറ്റുവാണിഭക്കാരൻ, ന്റെ. s. A petty merchant, or
one who sells for another.

എറ്റുവാണിഭം, ത്തിന്റെ. s. Petty merchandise or
selling for another.

ഐ. The 12th vowel of the Malayalim alphabet, or more
properly a diphthong, corresponding in sound to Ei in
eighth.

ഐ. ind. An interjection of, 1. Remembering, (aye, ha.)

2. calling. 3. summoning, (hola, ho, he,)

ഐകമത്യം, ത്തിന്റെ. s. Union, fellowship; agreement
in sentiment.

ഐകാഗാരികൻ, ന്റെ. s. A thief, a robber. Lamb.

ഐകാഗ്രം, &c. adj. Closely attentive, intent.

ഐക്യത, യുടെ. s. Unity, union, fellowship.

ഐക്യപ്രാപ്തി, യുടെ. s. Union, combination. ഐ
ക്യം പ്രാപിക്കുന്നു. To unite, to combine.

ഐക്യം, ത്തിന്റെ. s. Union, fellowship.

ഐംഗുദം, ത്തിന്റെ. s. The fruit of the tree called
Inguda. ഒടക്കുരു.

ഐണം, ത്തിന്റെ. s. 1. A herd of male antelopes.
കലക്കൂട്ടം. adj. Belonging to male antelope. കല
യെ സംബന്ധിച്ചത.

ഐണെയം, ത്തിന്റെ. s.. A herd of does or female
antelopes. മാങ്കൂട്ടം. adj. Appertaining to a doe or female
antelope. മാനിനെ സംബന്ധിച്ചത.

ഐതിഹ്യം, ത്തിന്റെ. s. Traditional instruction. പഴ
ഞ്ചൊൽ.

ഐന്ദ്രജാലികൻ, ന്റെ. s. A juggler. ഇന്ദ്രജാലക്കാ
രൻ.

ഐന്ദ്രം. adj. Belonging to INDRA. ഇന്ദ്രനെ സംബ
ന്ധിച്ചത.

ഐന്ദ്രലുപ്തം, ത്തിന്റെ. s. Morbid baldness. കഷ
ണ്ടി.

ഐന്ദ്രലുപ്തികൻ, ന്റെ. s. One afflicted with falling
off of the hair, or morbid baldness. കഷണ്ടിത്തലയൻ.

ഐന്ദ്രിയകം, adj. Perceptible, perceived, present.ഇ
ന്ദ്രിയങ്ങളെ കൊണ്ട് അറിയാകുന്നത.

ഐര, ിന്റെ. s. Iron-stone powder. ഐരൂതുന്നു. To
reduce or melt iron-stone powder into iron.

ഐരാവണം, ത്തിന്റെ. s. INDRA's elephant, regent
of the eastern point. ഇന്ദ്രഗജം.

ഐരാവതം, ത്തിന്റെ. s. 1. INDRA's elephant. 2. the
same considered as the elephant or regent of the eastern
point. 3. an orange. 4. a tree. നിലഞാവൽ.

ഐരാവതി, യുടെ. s. Lightning. മിന്നൽ.

ഐല, യുടെ. s. The name of a fish.

ഐലെയം, ത്തിന്റെ. A perfume. See എലാവാ
ലുകം.

ഐശം. adj. Lordly, kingly. ൟശനെ സംബന്ധി
ച്ചത.

ഐശാനം. adj. 1. Belonging to SIVA. 2. appertaining
to the north east quarter. ൟശാന സംബന്ധം.

ഐശ്വൎയ്യം. adj. God-like, divine.

ഐശ്വൎയ്യം, ത്തിന്റെ. s. Riches. 2. prosperity. In

[ 145 ]
the Sanscrit language it denotes superhuman power; the
divine attributes of omnipotence, omnipresence, invisibi-
lity, &c.

ഐശ്വൎയ്യവാൻ, ന്റെ. s. A rich man.

ഐഷണിക, യുടെ. s. A goldsmith's balance. തുലാ
സ.

ഐഷമസ`. ind. The present year. ൟ ആണ്ട.

ഐഹികം. adj. Worldly, appertaining to this world. ഇ
ഹലൊകത്തിനടുത്തത.

ഐഹികാനന്ദം, ത്തിന്റെ. s. Worldly joy. ഇഹലൊ
കത്തിനടുത്ത സന്തൊഷം.

ഐളിവിളി, യുടെ. s. A name of Cubera, the god of rich-
es. കുബെരൻ.

ഐക്ഷവം, adj. Appertaining to sugar cane. കരിമ്പി
നെ സംബന്ധിച്ചത.

ഒ. The thirteenth letter in the Malayalim alphabet, cor-
responding in sound to O, and is pronounced short or long
according to usage. When used as a short vowel it is
pronounced like O in Odd; and when used as a long
vowel like O in Ode. Words beginning with ഒ as a short
vowel are here first given, then those beginning with it
as a long vowel.

ഒ. ind. 1. A vocative particle, (oh.) 2. an interjection
of calling, (oh, hola.) 3. of reminiscence, (ho, ah.) 4. of
compassionating, (oh, ah.)

ഒകാരം, ത്തിന്റെ. s. The name of the short vowel ഒ.

ഒക്ക, ിന്റെ. s. The hip and loins.

ഒക്ക. adj. All, whole.

ഒക്കക്കൂടെ. adv. Altogether, all.

ഒക്കത്തക്ക. adj. Altogether.

ഒക്കപ്പാടെ. adv. Altogether, all.

ഒക്കവെ. adj. All, whole.

ഒക്കുന്നു, ത്തു, പ്പാൻ. v. n. 1. To agree, to consent, to
tally. 2. to be or become right to be correct. 3. to be like,
to be equal. 4. to succeed. 5. to happen, to come to pass.

ഒക്കെ. adj. All.

ഒക്കെയും, adj. All, whole.

ഒത്തനൊക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. To examine, to com-
pare with, to look over again. ഒത്തവരുന്നു. To come
together, to come right.

ഒച്ച, യുടെ. s. Noise, voice, sound.

ഒച്ചപ്പാട, ിന്റെ. s. Sound, noise.

ഒച്ചപ്പെടുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. 1. To make a

noise, to sound. 2. to publish.

ഒച്ചപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v.a. To be sounded, published.

ഒച്ചയടെക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. The voice to become
base or hoarse, from taking cold, speaking much, &c.

ഒച്ചയടെപ്പ, ിന്റെ. s. Hoarseness of voice.

ഒച്ചയിടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To make a great noise.

ഒടി, യുടെ. s. 1. A piece of paddy land. 2. a break,
breaking. 3. sorcery. 4. the groin.

ഒടിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To break, to divide. 2.
to break off from. 3. to use sorcery or witchcraft, with
intent to kill.

ഒടിക്കുരു, വിന്റെ. s. A swelling in the groin.

ഒടിക്കുഴി, യുടെ. s. The draught of a privy.

ഒടിച്ചിൽ, ലിന്റെ. s. The act of breaking, splitting.

ഒടിപ്പിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To cause to break.
2. to cause to use sorcery.

ഒടിമാടം, ത്തിന്റെ. s. A hut.

ഒടിയൻ, ന്റെ. s. A sorcerer.

ഒടിയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. n. 1. To break or be broken;
to part in two. 2. to split, to break off from.

ഒടിവ, ിന്റെ. s. A break, breaking, the state of being
broken or split.

ഒടുക, ിന്റെ. s. 1. The groin. 2. a swelling on the groin.
3. the name of a timber tree.

ഒടുക്കത്ത. adv. Finally, at last, at length, in the end.

ഒടുക്കം. adj. Last, final.

ഒടുക്കിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. c. 1. To cause to finish or
end. 2. to cause to consume. 3. to collect or cause to pay
taxes, rent, &c.

ഒടുക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. 1. To make an end, to finish.
2. to consume. 3. to pay taxes, &c.

ഒടുങ്ങൽ, ലിന്റെ. s. 1. End, conclusion. 2. consump-
tion. 3. death by small pox.

ഒടുങ്ങുന്നു, ങ്ങി, വാൻ. v. n. 1. To be ended, or finish-
ed. 2. to be consumed. 3. to die of small pox.

ഒട്ട. adj. 1. A little, part. 2. much, long.

ഒട്ടകം, ത്തിന്റെ. s. A Camel. ഒട്ടകരൊമം. Camel's
hair.

ഒട്ടം, ത്തിന്റെ. s. 1. A button made of wood, iron, &c.
to fasten any thing. 2. a piece of wood fixed in two planks
to hold them together. 3. a bet, a stake at play, a wager.
ഒട്ടം കെട്ടുന്നു. To stake at play.

ഒട്ടൽ, ലിന്റെ. s. 1. A kind of reed or small bamboo.
2. sticking, pasting.

ഒട്ടലാമ്പൽ, ലിന്റെ. s. A species of lotus. Damaso-
nium Indicum. (Rheed.)

[ 146 ]
ഒട്ടിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To paste, to stick, to cause
to adhere.

ഒട്ടിയൻ, ഒട്ടൻ, ന്റെ. s. A tank-digger.

ഒട്ടുക്ക. adv. Altogether, all, whole.

ഒട്ടുകൊൽ, ലിന്റെ. s. A stick covered with the milk
or gum of the banyan tree, and used as bird lime to catch
birds.

ഒട്ടുഞാൺ, ണിന്റെ. s. A cutaneous eruption on the
loins or waist.

ഒട്ടുത്തുക, യുടെ. S. The total sum, or sum total.

ഒട്ടുന്നു, ട്ടി, വാൻ. v. n. To join, to stick, to adhere.

ഒട്ടും. adv. ഒട്ടുമില്ല. Nothing at all, none whatever.

ഒട്ടെടം. adv. A little way, part of the way.

ഒട്ടെറ. adv. Much, more.

ഒട്ടൊട്ട, adv. A little, somewhat, partly.

ഒട്ടൊഴിയാതെ. adj. All, whole.

ഒതുക്ക, ിന്റെ. s. Stone steps, stairs.

ഒതുക്കം, ത്തിന്റെ. s. 1. Modesty, humility. 2. subjec-
tion. 3. state of being settled, settledness, settlement. 4.
tightness, closeness, compactness. 5. seizure, extortion.
6. secret. 7. hiding, concealment. 8. privacy, retirement.
9. oppression. 10. beating down, or making even. 11.
restraining, keeping in or under. 12. compressing. 13.
state of being reduced in body. 14. abridgment, abstract.
15. placing things together in one place, adjusting. 16. the
state of being enclosed, or contained. 17. narrowness,
straitness. adj. 1. Modest, humble. 2. subject. 3. settled.
4. tight, compact. 5. concealed. 6. retired. 7. oppressed.
8. restrained, compressed. 9. reduced. 10. straitened, &c.

ഒതുക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. 1. To subdue, to make
subject. 2. to settle, to tighten. 3. to straiten, to com-
press. 4. to extort, seize. 5. to restrain, to keep in. 6. to
hide, to conceal. 7. to compress. 8. to beat down or make
even. 9. to reduce. 10. to oppress, to vex. 11. to abridge.
12. to adjust, to put in order. 13. to cram in.

ഒതുങ്ങുന്നു, ങ്ങി, വാൻ. v. n. 1. To be humble. 2. to
be obedient, submissive. 3. to be settled. 4. to be com-
pact. 5. to be seized. 6. to be hid, to be concealed. 7. to
hide one self, to retire. 8. to be beaten down. 9. to be
restrained. 10. to be compressed. 11. to be reduced, to
abate, to grow less, to grow lean. 12. to be oppressed.
13. to be straitened. 14. to be abridged. 15. to be con-
tained, to be enclosed. 16. to recede, to retire, to give
way, to go out of one's way. 17. to enter into a corner or
place for shelter. 18. to refrain.

ഒത്ത. adj. 1. Agreeable; pleasing. 2. suitable, right.

ഒത്തപൊലെ. part. Agreeably, consistently, according
to one's wish, according to, as.

ഒത്തവണ്ണം. part. See the preceding.

ഒത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. n. To leap, to jump, to skip.

ഒത്തൊരുമ, യുടെ. s. Union, fellowship.

ഒന്ന. adj. Numeral. 1. One, single. 2. either, or. When
ഉം is affixed and joined with a negative it signifies no-
thing; as ഒന്നുമില്ല. There is nothing.

ഒന്നാകുന്നു, യി, വാൻ. v. n. lit. To be one, to be
united; to be joined, to be combined.

ഒന്നാകെ. adv. Altogether.

ഒന്നാക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. lit. To make one, to
unite, to join together, to combine, to mix.

ഒന്നാമത. adj. First.

ഒന്നാമത്തെ. adj. First.

ഒന്നാമൻ, ന്റെ. s. The first man.

ഒന്നാം. adj. First.

ഒന്നാന്തരം. adj. The first sort.

ഒmന്നിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. 1. To be collected to-
gether. 2. to be united, to be joined together. 3. to be
reconciled, agreed.

ഒന്നിച്ച. adv. Unanimously, conjointly, together.

ഒന്നിച്ചുകൂടുന്നു, ടി, വാൻ. v. n. 1. To assemble or meet
together. 2. to be joined together. 3. to be mixed, to
be united.

ഒന്നിച്ചുകൂട്ടുന്നു, ട്ടി, വാൻ. v.a. 1. To assemble together,
to collect or gather together. 2. to join together. 3. to mix.

ഒന്നെ. adj. Only one. ഒന്നെയുള്ളു . There is only one.

ഒമ്പത. adj. Numeral nine. ൯.

ഒമ്പതാം. adj. Ninth.

ഒമ്പതാമത. adj. Ninth.

ഒമ്പതാമത്തെ. adj. Ninth.

ഒമ്പതിനായിരം. adj. Nine thousand.

ഒമ്പതീത. adj. Nine each ; by nines.

ഒമ്പതെ. Only nine. ഒമ്പതെയുള്ളു. There is only nine.

ഒപ്പ, ിന്റെ. Signature, sign, subscription.

ഒപ്പമാകുന്നു, യി, വാൻ. v. n. 1. To be made level or
even. 2. to be or become equal.

ഒപ്പമാക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. 1. To level, to even.
2. to equalize. 3. to smooth.

ഒപ്പമിടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. a. To smooth, to make even,
to make equal, to place equally.

ഒപ്പം. adj. Equal, level, even. s. Equality, evenness,
smoothness. ഒപ്പം എത്തുന്നു. To overtake.

ഒപ്പൽ, ലിന്റെ. s. Sponging, taking up water, &c. with
a sponge, or cloth.

[ 147 ]
ഒപ്പിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To make right, to
make equal, to equalize. 2. to prove, to demonstrate. 3.
to accomplish. 4. to adjust, to put right. 5. to succeed,
to obtain.

ഒപ്പിടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. a. To sign, to put the signature
to a letter or other document.

ഒപ്പുകാണം, ത്തിന്റെ. s. Fee given on execution and
signature of documents on the sale or mortgage of land,&c.

ഒപ്പുകുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. To sign, to put the
signature to a letter, or other document.

ഒപ്പുനിരപ്പ, ിന്റെ. s. Levelness, evenness, smooth
ness, equality.

ഒപ്പുന്നു, പ്പി, വാൻ. v. a. To sponge, to wipe up.

ഒപ്പൊപ്പം. adj. Equal, alike, even.

ഒരിക്കലും , ഒരിക്കൽ പോലും . The connecting particle
ഉം being affixed to ഒരിക്കൽ, and joined with a nega-
tive it means, never; as. ഒരിക്കലും ചെയ്കയില്ല. I
will never do it.

ഒരിക്കൽ. adv. Once, at once.

ഒരിക്കാൽ. adv. Once, at once.

ഒരീട. adv. Once, at one time.

ഒരു. adj. Numeral. 1. One. 2. single. This word, in Ma-
layalim, expresses the indefinite articles A and an.

ഒരുകൈ, adj. 1. Unanimous, united, familiar. 2. a hand-
ful.

ഒരുക്കം, ത്തിന്റെ. s. Preparation, readiness.

ഒരുക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. To prepare, to make ready.

ഒരുക്കുമാനം, ത്തിന്റെ. s. Articles, materials.

ഒരുക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. n. 1. To be ready, to be
prepared. 2. to yield, to submit.

ഒരുച്ചെന്നികുത്ത, ിന്റെ. s. Head ache, or pain in
the head on one of the temples.

ഒരുച്ചെവിയൻ, ന്റെ. s. A medicinal plant.

ഒരുത്തൻ. adj. pron. (masc.) One man; or a person.
When ഉം is affixed, and joined with a negative it sig-
nifies; no one; ഒരുത്തനുമില്ല. There is no one.

ഒരുത്തി. adj. pron. (fem.) One woman; a female.

ഒരുനാളും. adv. This word requires a negative when it
means meter; as അവൻ ഒരുനാളും നശിക്കയില്ല. He
shall never perish. ഒരുനാളുമില്ല. Not at any time.

ഒരുനില. adj. Unaminous, united, agreed, familiar.

ഒരുപാട. adv. 1. Once, at once. 2. of one party. 3. much.

ഒരുമ, യുടെ. s. 1. Unity, oneness, concord, fellowship. 2.
a fraction, 1/20.

ഒരുമപ്പെടുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v.a. To unite; to re-
concile.

ഒരുമപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To join together, to be
united, to be reconciled, to agree.

ഒരുമാവ, ിന്റെ. s. A fraction, 1/20.

ഒരുമിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To join together, to
come together, to be reconciled, to be agreed, to be u-
nited. 2. to mix together.

ഒരുമിച്ച. adv. Together, conjointly, unanimously.

ഒരുമ്പാട, ിന്റെ. s. 1. Union, unity. 2. concord, agree-
ment. 3. uniformity. 4. preparation, readness. 5. confe-
deracy.

ഒരുമ്പാടാക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v.a. 1. To unite, to join.
2. to prepare.

ഒരുമ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. 1. To come together, to
be united. 2. to attempt. 3. to be ready. 4. to agree, to
consent. 5. to be confederate. 6. to be envolved in any
affair.

ഒരുവൻ, ന്റെ. adj. pron. One, one person.

ഒരുവർ, രുടെ. adj. pron. One, one person (honorific.)

ഒരുവെരൻ, ന്റെ. s. A plant, or medicine,

ഒരൂഴം. adv. One time, one turn, once.

ഒരെടത്ത. adv. At a place, somewhere.

ഒരെടത്തും. adv. The 2. affixed to ഒരെടത്ത requires
a negative, as ഒരെടത്തുമില്ല. No where, in no place.

ഒരെടം. adv. One place; somewhere.

ഒരെടവും. adv. The ഉം being affixed to ഒരെടം re-
quires a negative, as, ഒരെടവുമില്ല. No where.

ഒലിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To flow, to run, to issue.

ഒലിപ്പ, ിന്റെ. Flowing, issuing.

ഒലിപ്പിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. c. To cause to flow. ര
ക്തം ഒലിപ്പിക്കുന്നു. To bleed.

ഒലിവ, ിന്റെ. s. Flowing, issuing.

ഒല്ല. A negative defective verb, signifying, must not.

ഒല്ലാത്ത. A negative adjective participle, meaning, ought
not. ഒല്ലാത്ത കാൎയ്യം. A thing which ought not to be done,
an evil or bad thing.

ഒല്ലായ്മ, യുടെ. s. 1. Evil, badness, wickedness. 2. in-
ability.

ഒവ്വാ. part. A particle meaning, not, cannot.

ഒളി, യുടെ. s. 1. A light, splendor. 2. a hiding place.
3. concealment. ഒളികെട്ടുന്നു. To make a hiding place
for sportsmen.

ഒളിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. 1. To hide onesself, to be
hidden. 2. to be concealed. ഒളിച്ചുവെക്കുന്നു. To con-
ceal any thing, to suppress. ഒളിച്ചുപൊകുന്നു. To flee,
to escape. ഒളിച്ച നടക്കുന്നു. To live in concealment.

ഒളിപ്പിന്റെ. s. Concealment.

[ 148 ]
ഒളിപ്പിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To hide, to conceal.

ഒളിപ്പിടം, ത്തിന്റെ. s. A hiding place, a shelter.

ഒളിമ, യുടെ. s. Light, splendor, brightness.

ഒളിമരം, ത്തിന്റെ. s. A tree which gives light at night.

ഒളിമറ, യുടെ. s. A hiding-place, a place of concealment.

ഒളിമിന്നൽ, ലിന്റെ. s. Lustre, brightness, shining.

ഒളിയമ്പ, ിന്റെ. s. An arrow shot from a secret place.

ഒളിവ, ിന്റെ.s. Light, brightness, brilliancy.

ഒളികഴിവ, ിന്റെ. s. 1. An excuse. 2. means, expedi-
ent. 3. completion. 4. removal.

ഒഴികെ. part. Besides, but, except.

ഒഴിക്കതക്ക. adj. Exceptionable.

ഒഴിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To give up. 2. to pour
out. 3. to abdicate, to resign. 4. to finish, to complete,
to effect, to succeed. 5. to remove, to put away, to free,
to clear. 6. to abandon, to desert, to forsake. 7. to empty,
to evacuate, to void as urine. 8. to avoid, to escape. 9.
to dispossess. 10. to return.

ഒഴിച്ചിൽ, ലിന്റെ. s. 1. Excuse. 2. means, expedi-
ent. 3. completion, finish. 4. evacuation, voidance. 5.
relaxation, looseness, diarrhœa. 6. separation. 7. removal.
8. liberty, freedom. 9. vacancy. 10. disengagement.

ഒഴിച്ചിലാകുന്നു, യി, വാൻ. v. n. 1. To separate. 2.
means to be found. 3. to be accomplished, finished. 4.
to be at leisure or liberty.

ഒഴിച്ചിലാക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. 1. To separate, to
remove. 2. to find means. 3. to finish, to accomplish.

ഒഴിച്ചുകളയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. a. 1. To pour out, to
empty. 2. to abandon, to vacate.

ഒഴിഞ്ഞുപൊകുന്നു, യി, വാൻ. v. n. 1. To cease. 2. to
go off, to depart. 3. to turn aside, to avoid. 4. to be finished.

ഒഴിപ്പിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To cause to pour out.
2. to remove, to put away. 3. to evacuate, 1. to deliver
up, to abandon. 5, to set at liberty, to cause to vacate. 6.
to cause to clear, set free. 7. to dispossess.

ഒഴിയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. n. 1. To cease. 2. to leave
off. 3. to go off. 4. to give up, to resign. 5. to be at li-
berty, or free, to be disengaged. 6. to run as water. 7. to
discharge. 8. to be relaxed.

ഒഴിവ, ിന്റെ. s. 1. Cessation. 2. excuse. 3. means, ex-
pedient. 4. deliverance. 5. liberty, freedom. 6. vacancy.
7. relaxation, looseness. 8. leisure, disengagement.

ഒഴിവാകുന്നു, യി, വാൻ. v. n. See ഒഴിച്ചിലാകുന്നു.

ഒഴിവാക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. See ഒഴിച്ചിലാക്കു
ന്നു.

ഒഴിവില്ലായ്ക, യുടെ. s. See the following.

ഒഴിവില്ലായ്മ, യുടെ. s. 1. Want of relief, confinement,
constupation. 2. want of liberty. 3. the state of not be-
ing vacant, &c.

ഒഴിവുകെട, ിന്റെ. s. See the preceding.

ഒഴുക, ിന്റെ. s. 1. An account of lands and gardens in
which the boundaries are given. 2. the side of a wall.

ഒഴുകൽ, ലിന്റെ. s. 1. Flowing, running of water or
any other fluid. 2. any thing adrift in the river.

ഒഴുകുന്നു, കി, വാൻ. v. n. To flow, to run down, to issue.

ഒഴുകിപൊകുന്നു. To get adrift; to run off, or down.

ഒഴുക്ക, ിന്റെ. s. A current, running of water, a stream,
a torrent; a flood.

ഒഴുക്കൻ. adj. Smooth, plain, not carved or worked.

ഒഴുക്കം, ത്തിന്റെ. s. 1. A current, running of water. 2.
neatness. 3. regularity, order.

ഒഴുക്കനീര, ിന്റെ. s. Running water.

ഒഴുക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. To pour, to cause to flow.

ഒഴുവാരം, ത്തിന്റെ.s. A side room.

ഒറ്റ, ിന്റെ. s. Private or secret information, disco-
very.

ഒറ്റ, യുടെ. s. 1. One, single. ഒറ്റക്കണ്ണൻ. A one eyed
person. ഒറ്റക്കൊമ്പൻ. One horned. 2. a boar.

ഒറ്റകായിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To bear fruit for the
first time.

ഒറ്റൻ, ന്റെ. s. A spy: a secret emissary; a disguised
agent.

ഒറ്ററിയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. n. To spy out, to search
narrowly. ഒറ്റുനോക്കുന്നു. See the preceding.

ഒറ്റപ്പണം, ത്തിന്റെ. s. 1. One fanam. 2. a fee paid
to belong to a certain company of merchants, &c.

ഒറ്റൽ, ലിന്റെ. s. 1. Fishing. 2. a fishing basket.

ഒറ്റാൽ, ലിന്റെ. s. 1. A fishing basket, used by fisher-
man to catch fish. 2. a wicker basket.

ഒറ്റി, യുടെ. s. A certain tenure of lands and gardens.

ഒറ്റിതെട്ടം, ത്തിന്റെ. s. See the preceding.

ഒറ്റിയാൻ, ന്റെ. s. 1. A boar. 2. a large elephant,
the leader of a wild herd, also one that goes separate
from the herd.

ഒറ്റുകാണം, ത്തിന്റെ. s. Hire or present given to a
betrayer, or spy.

ഒറ്റുകാരൻ, ന്റെ. s. 1. A spy, a secret emissary, dis-
guised agent, &c. 2. a fisherman.

ഒറ്റുന്നു, റ്റി, വാൻ. v. a. 1. To betray, to give secret
information. ഒറ്റികൊടുക്കുന്നു. To give private infor-
mation of. 2. to fish.

[ 149 ]

ഒ. The letter ഒ used as a long vowel initial, corresponding
to the English long Oin Ode. The ാ (or dérgham) is some-
times added to distinguish it from the short ഒ. 1. The con-
nected form of this vowel (െ-ാ) affixed to the last word of
a sentence or to a single word alone, denotes ignorance or
doubt; as, അവനൊ നീയൊ ഞാൻ അറിയുന്നില്ല,
I know not whether it be he or you. 2. When it is added
to the conditional form of a verb it represents the English
phrases but if, on the contrary; as, മഴ പെയ്യാഞ്ഞാൽ
കൃഷിക്ക ദൊഷം വരും; മഴ പെയ്താലൊ, ഗുണ
മായിതീരും. If it do not rain harm will happen to the
cultivation, but if it rain it will succeed. 3. It denotes
Interrogation, as ഇവനൊ. Is it this person? 4. It
sometimes implies Negation, ഞാനൊ ചെയ്തത.
Did I do it? No.

ഒ. An interjection of, 1. Surprize, wonder, admiration.
2. of indifference.

ഒക, ിന്റെ. s. 1. A sluice or floodgate. 2. a drain or
water course. 3. the awn, or beard of some kind of pad-
dy, and of barley.

ഒകൻ. adj. Bearded (paddy.)

ഒകസ്സ, ിന്റെ. s. 1. An abode; a house. ഭവനം. 2.
an asylum or place of refuge.

ഒകാരം, ത്തിന്റെ. s. The name of the vowel ഒ.

ഒക്കാനം, ത്തിന്റെ. s. A retching to vomit; nausea;
qualm; squeamishness.

ഒക്കാനിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To retch, to feel an
inclination to vomit; to be squeamish.

ഒഘം, ത്തിന്റെ. s. 1. A flock or multitude. കൂട്ടം. 2.
a flood, stream or torrent. ഒഴുക്ക. 3. quick time in mu-
sic. താളഭെദം. 4. tradition. പാരമ്പൎയ്യ ഉപദെശം.

ഒങ്കാരം, ത്തിന്റെ s. 1. Permission, consent. അനു
വാദം. 2. the mysterious name of the deity, expressed
by the three Sanscrit characters forming the syllable,
Om. പ്രണവം.

ഒങ്ങൽ, ലിന്റെ. s. Lifting up, as the hand, to strike.

ഒങ്ങുന്നു, ങ്ങി, വാൻ. v.n. 1. To raise or lift up the hand
to strike. 2. to purpose, to intend.

ഒജരാശി, യുടെ. s. A single sign in the Zodiac.

ഒജസ്സ, ിന്റെ. s. 1. Light, splendor, brilliancy, metal-
lic lustre. പ്രകാശം. 2. strength. 3. bravery. ബലം.

ഒടക്കുഴൽ, ലിന്റെ. s. A pipe made of the ഒട or large
reed and used by goldsmiths to blow their fire. ഒടക്ക
വെക്കുന്നു. To melt, to fuse, as goldsmiths do gold, &c.

ഒട, ഒടെ. post-pos. With, along with; the sign of the
social ablative.

ഒട, ട്ടിന്റെ. s. 1. A tile, a potsherd. 2. a shell. 3. bell
metal. 4. a skull. ഒടിടുന്നു. To tile, to cover with tiles.

ഒടുമെച്ചിൽ. Tiling, the covering of a roof with tiles.

ഒടുമെയുന്നു. To cover with tiles, to tile.

ഒട, യുടെ. s. 1. A kind of large reed. 2. a plant com-
monly called Ingudi.

ഒടം, ത്തിന്റെ. s. A boat, a wherry.

ഒടൽ, ലിന്റെ. s. 1. A plant from the fruit of which
oil is extracted. 2. a reed or small bamboo.

ഒടാമ്പൽ, ലിന്റെ. s. A bolt, a bar.

ഒടിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To drive, to cause or
make to run. 2. to chase, to drive away. 3. to steer a
vessel; to drive a carriage, &c.

ഒടുന്നു, ടി, വാൻ. v. n. 1. To run. 2. to rush out. 3.
to sail, as a vessel. 4. to slide. 5. to understand.

ഒട്ട, യുടെ. s. 1. A small hole. 2. a crack, a leak. 3. dul-
ness of comprehension.

ഒട്ടക്കുഴായൻ, ന്റെ. s. One who is dull of apprehension.

ഒട്ടക്കൈ. adj. 1. Empty-handed. 2. squandering.

ഒട്ടൻതുള്ളൽ. s. A kind of dance.

ഒട്ടപ്പം, ത്തിന്റെ. s. A pan-cake.

ഒട്ടം, ത്തിന്റെ. s. 1. The act of running. 2. course. 3.
flight. 4. sailing of a vessel.

ഒട്ടാളൻ, ന്റെ. s. A messenger, a spy; a runner.

ഒട്ടുകലം, ത്തിന്റെ. s. A frying pan; a pot made of bell
metal.

ഒട്ടുപാത്രം, ത്തിന്റെ.s. A vessel made of bell metal.

ഒട്ടുമെനി, യുടെ. s. 1. Bell metal. 2. old metal, or ves-
sels made of bell metal and sold as old metal.

ഒട്ടുവള, യുടെ. s. A bracelet made of bell metal.

ഒണപ്പൂ, വിന്റെ. s. A flower, Impatiens fasciculata.

ഒണം, ത്തിന്റെ. s. 1. The twenty second, or twenty
third asterism or lunar mansion. 2. a festival called onam
which is observed throughout Malabar every year.

ഒണാട, ട്ടിന്റെ. s. The country about Mavelicarre.

ഒതം, ത്തിന്റെ. s. 1. Dampness of the floor of houses
in the rainy season; moisture. 2. a rupture, hernia.

ഒതിക്കൊൻ, ന്റെ. s. A Brahminical teacher, an in-
structor, a tutor; or priest.

ഒതിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To instruct in religion,
to teach

ഒതിരം, ത്തിന്റെ. s. 1. A play at summerset. 2. a
blow on the head. ഒതിരം മറിയുന്നു. To turn or play
a summerset.

[ 150 ]
ഒതു, വിന്റെ. s. A cat. പൂച്ച.

ഒതുന്നു, തി, വാൻ. v. a. 1. To whisper. 2. to read, to
recite, to rehearse. 3. to chant prayers. 4. to learn. ഒ
തി ഉടെക്കുന്നു, To break a cocoanut after pronouncing
certain prayers. ഒതി ഒഴുക്കുന്നു, To pour holy water.
ഒതി തളിക്കുന്നു, To sprinkle with holy water. എണ്ണ
ഒതി കൊടുക്കുന്നു, To give consecrated oil to women
in labour. ഒതി ഇറക്കുന്നു. To expel poison.

ഒത്ത, ിന്റെ. s. 1. A system of religious doctrine of
the Brahmans. 2. whispering. 3. speaking; reading,
reciting, rehearsing. 4. chanting. 5. learning. ഒത്തു
ചൊല്ലുന്നു. To study the above system of religion.

ഒത്തൻ, ന്റെ. s. A learned student, a student. തൃശ്ശി
വപെരൂർ തിരുനാവാ. The two principal Brahmi-
nical Colleges in Malabar. At each place there is a വാ
ധ്യാൻ നമ്പൂതിരി, and the students at those places
are stiled ഒത്തന്മാർ.

ഒദനം, ത്തിന്റെ. s. Boiled rice. ചൊറ.

ഒന്ത, ിന്റെ. s. 1. The chamelion. 2. the animal com-
monly termed the blood-sucker: lacerta cristata.

ഒപ്പമിടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. a. To smooth, to polish.

ഒപ്പം, ത്തിന്റെ. s. 1. Smoothing, polishing. 2. smooth-
ness.

ഒമം, ത്തിന്റെ. s. The base or capital of a pillar.

ഒമന. adj. Darling, dear.

ഒമം, ത്തിന്റെ. s. Bishopsweed, or common carroway.
Sison Ammi. (Lin.)

ഒമൽ, ലിന്റെ. s. 1. Dearness, fondness. 2. pleasure.
3. beauty, neatness.

ഒര, ിന്റെ. s. Saltness.

ഒര, യുടെ. s. The name of a tree growing in marshy
places.

ഒരം, ത്തിന്റെ. s. 1. Side, edge, margin. 2. brim, hem,
extremity.

ഒരാണ്ട, ിന്റെ. s. One year.

ഒരായിരം. adj. One thousand.

ഒരി, യുടെ. s. 1. A jackall. ഒരികൂകുന്നു. To howl as a
jackall. 2. a part, portion.

ഒരില, യുടെ. s. The name of a plant.

ഒരിലത്താമര, യുടെ. s. A medicinal root, or plant;
the suffruticose Violet. Viola suffruticosa, (Lin.)

ഒരിലമുതക്ക, ിന്റെ. s. A species of convolvulus. Con-
volvulus palmata. (Rheed.)

ഒരൊ. adj. One, each.

ഒരൊന്ന. adj: pron. Each one, each.

ഒരൊരുത്തൻ, ന്റെ. adj: pron. Each, every one.

ഒരൊരൊ. adj. Each, every.

ഒൎക്കുന്നു, ൎത്തു, ൎപ്പാൻ. v. n. 1. To recollect, to remember,
to bear in mind. 2. to ponder, to consider, to meditate.

ഒൎപ്പിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. See ഒൎമ്മപ്പെടുത്തു
ന്നു. To remind, to admonish.

ഒൎമ്മ, യുടെ. s. 1. Recollection, remembrance. 2. me-
mory. 3. meditation, pondering, considering. 4. a hint,
the act of mentioning slightly, intimation. 5. caution,
circumspection, vigilance, precaution.

ഒൎമ്മകെട, ിന്റെ. s. 1. Forgetfulness. 2. carelessness,
negligence, neglect, inattention.

ഒൎമ്മപ്പെടുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. 1. To bring to
mind by a slight mention, to hint; to remind one of any
thing. 2. to warn, to admonish, to forewarn; to caution.

ഒൎമ്മപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To be careful, to be
cautious, to be aware of.

ഒല, യുടെ. s. 1. The leaf of a cocoanut-tree or any
kind of palm. 2. leaves for writing on. 3. leaves of sugar-
cane, green paddy, &c. 4. leaves for covering a house.
5. a kind of ear-ring made of a leaf, gold, or silver.

ഒലപ്പണം, ത്തിന്റെ. s. Money paid for a stamp olla.

ഒലപ്പുര, യുടെ. s. A house covered with ollas, or leaves.

ഒലപ്പെട്ടി, യുടെ. s. A box in which Title deeds, &c.
written on ollas are kept.

ഒലമടൽ, ിന്റെ. s. A branch of a cocoanut or palmira
tree.

ഒലി, യുടെ. s. 1. A pond. 2. a temporary well, a hole
dug for water in the dry bed of a river or rivulet. ഒലി
കുഴിക്കുന്നു. To dig a pond, &c.

ഒലുന്നു, ലി, വാൻ. v. n. 1. To flow, to run as water.
2. to ooze out.

ഒലൊല. adv. In drops.

ഒലൊലൻ, ന്റെ. s. A curry in which only salt is used.

ഒശ, യുടെ. s. A sound, a noise.

ഒശപ്പെടുത്തുന്നു, ത്തി, വാൻ. v. a. To sound, to
make a noise.

ഒശപ്പെടുന്നു, ട്ടു, വാൻ. v. n. To sound, or be sounded.

ഒഷണം, ത്തിന്റെ. s. Pungency, pungent taste or
flavour.

ഒഷം, ത്തിന്റെ. s. Burning, combustion. ദഹനം.

ഒഷധി, യുടെ. s. 1. An annual plant or herb, one
that dies after becoming ripe. 2. a medicine. 3. an
asterism.

ഒഷധീ, യുടെ. s. See the preceding.

ഒഷധീശൻ, ന്റെ s. An epithet of the moon. ച
ന്ദ്രൻ.

[ 151 ]
ഒഷ്ഠം, ത്തിന്റെ. s. A lip, especially the upper one.
അധരം.

ഒഹരി, യുടെ. s. A share, part, portion. ഒഹരിവെ
ക്കുന്നു. To share, to portion out.

ഒഹരിക്കാരൻ, ന്റെ. s. A partaker, sharer, a partner.

ഒഹൊ. interj. denoting, 1. Permission, O! O! 2. surprize.
3. indifference. 4. fear. 5. pain, pity.

ഒളം, ത്തിന്റെ. s. 1. A wave. ഒളം വെട്ടുന്നു. Waves
to strike against a boat or vessel. 2. joy, pleasure. ഒളം
കളിക്കുന്നു. To live in pleasure. 3. pride, haughtiness.
ഒളപാത്തി. The hollow or bed between the waves.

ഒളം, part. Until, unto, as far as, as much as, as great as.
This particle is generally added to the end of words, as,
അവൻ വരുവൊളം. Until he come. സമുദ്രത്തിങ്ക
ലൊളം. As far as the sea. പൎവതത്തൊളം ഉയരം
. High as a mountain. പഠിച്ചെടത്തോളം മറന്നു. He
has forgot as much as, or all, he had learnt.

ഒളാങ്കക്കാരൻ, ന്റെ. s. One who does not mind his
business, one who lives in pleasure, a voluptuous man.

ഒളാങ്കം, ത്തിന്റെ. s. 1. Living in pleasure, voluptuous-
ness. 2. pride, haughtiness.

ഒളി, യുടെ. s. 1. Howling, as a dog. ഒളിയിടുന്നു. To
howl. 2. a term of respect, answering to, Sir.

ഔ. The fourteenth letter, and last vowel of the Malayalim
alphabet. It is the dipthong Au or Ou having the sound
of Ou in Out.

ഔകാരം, ത്തിന്റെ. s. The name of the vowel ഔ.

ഔചിത്യം, ത്തിന്റെ. s. 1. Propriety; aptness; fitness.
2. context. 3. circumstances of time or place.

ഔത്താനപാദി, യുടെ. s. In astronomy, the polar star,
or the north pole itself; a name of DHRUWA, who in
mythology is said to be the son of Uttanapada, and
grandson of the first Menu. ധ്രുവൻ.

ഔത്സുക്യം, ത്തിന്റെ. s. 1. Anxiety, perturbation, re-
gret. പരിഭ്രമം. 2. zeal. ശുഷ്കാന്തി.

ഔദനികൻ, ന്റെ. s. A confectioner, a cook. ചൊ
റ്റകാരൻ.

ഔദരികൻ, ന്റെ. s. Selfishly voracious. തന്നെത്താ
ൻ പൊറ്റുന്നവൻ.

ഔദാൎയ്യം, ത്തിന്റെ. s. Munificence, liberality, genero-
sity.

ഔദുംബരം, ത്തിന്റെ. s. 1. The red wooded fig tree,
Ficus Racemosa. അത്തി. 2. copper. ചെമ്പ. adj. 1.

Belonging or appertaining to the red wooded fig tree,
as leaves, fruit, &c. 2. belonging to or made of copper.

ഔദ്ധത്യം, ത്തിന്റെ. s. Pride, arrogance, rudeness.
ഡംഭം.

ഔന്നത്യം, ത്തിന്റെ. s. 1. Height, elevation. ഉയരം.
2. greatness, excellency. മഹത്വം.

ഔപഗവകം, ത്തിന്റെ. s. A multitude of the des-
cendants of Upagu.

ഔപനിധികം, ത്തിന്റെ. s. A deposit, the thing
pledged or deposited. adj. Relating to a deposit.

ഔപമ്യം, ത്തിന്റെ. s. Resemblance, similitude. ഉപ
മാനം.

ഔപയികം. adj. Right, fit, proper.

ഔപവസ്തം, ത്തിന്റെ. s. A fast, fasting. ഉപവാ
സം.

ഔപവസ്ത്രം, ത്തിന്റെ. s. An upper garment. ഉത്ത
രീയം.

ഔപാസനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Service. 2. worship. ഉ
പാസന.

ഔമീനം, ത്തിന്റെ. s. Land where linseed is cultivat-
ed. ചണം വിളയുന്നെടം.

ഔരഗം, ത്തിന്റെ. s. The constellation Aslésha. ആ
യില്യം.

ഔരഭ്രകം, ത്തിന്റെ. s. A flock of sheep. ആട്ടിങ്കൂട്ടം.

ഔരസൻ, ന്റെ. s. A legitimate child, i. e. by a wife
of the same tribe. സ്വന്തപുത്രൻ.

ഔരസ്യൻ or ഉരസ്യൻ, ന്റെ. s. See the preceding.

ഔൎദ്ധ്വദെഹികം. adj. Obsequies of a deceased person,
whatever is given or performed in remembrance of a
wealthy person deceased. പിതൃക്രിയ.

ഔൎവ്വം, ത്തിന്റെ. s. Submarine fire. സമുദ്രാഗ്നി.

ഔൎവ്വാഗ്നി, യുടെ. s. Submarine fire. സമുദ്രാഗ്നി.

ഔശീരം, ത്തിന്റെ. s. 1. The tail of an animal used as
a fan, the Chowri. ചാമരം. 2. a stick, or according to
some the stick which serves as a handle to the preceding.

ചാമര ദണ്ഡം. 3. a bed. 6 മെത്ത. 4. a seat, a chair
or stool. ആസനം. 5. the root of a fragrant grass, An-
dropogon muricatum. രാമച്ചം.

ഔഷണം, ത്തിന്റെ. s. Pungency, pungent taste or
flavor. എരിവ.

ഔഷധം, ത്തിന്റെ. s. A medicament, a drug, any
herb, mineral, &c. used in medicine.

ഔഷധി, യടെ. s. See the preceding.

ഔഷ്ട്രകം, ത്തിന്റെ.s. A herd of camels. ഒട്ടകക്കൂട്ടം.

ഔഷ്ണ്യം, ത്തിന്റെ.s. Heat, warmth. ഉഷ്ണത.

ഔഷകം, ത്തിന്റെ. s. A herd of oxen. കാളക്കൂട്ടം.